Σελίδες

Ἅγιος Γκεόργκε Κάλτσίου


Άγιος Γκεόργκε Κάλτσίου - Ντουμιτρεάσα, ο μεγαλύτερος Ομολογητής του 20ου αιώνα.
21 Νοεμβρίου.

Ο π. Γκεόργκε Κάλτσίου - Ντουμιτρεάσα γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1925. Ήταν ο μικρότερος από τα 11 παιδιά της οικογένειας Κάλτσιου και καταγόταν από το χωριό Μαχμουντία νομός Tulcea.
Από μικρό παιδί οι γονείς του, του εμφύσησαν την αγάπη για το Θεό. Μεγάλωσα σε μια απλή αλλά θρησκευόμενη οικογένεια, πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου σε μια εκκλησία κοντά σ’ έναν ιερέα. Νέος είχε σκέψεις να γίνει μοναχός. Τελικά αποφάσισε να υπηρετήσει τους ανθρώπους με άλλον τρόπο. Το 1945 γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου. Το 1948 οι κομμουνιστές φυλάκισαν όλη την αφρόκρεμα της ρουμανικής διανόησης αλλά και τους φοιτητές αλλά και όσους αντιτείνονταν ή νόμιζαν οι κομμουνιστές ότι αντιτείνονταν στην ιδεολογία τους, είτε για πολιτικούς είτε για θρησκευτικούς λόγους. Έτσι συνελήφθη και ο φοιτητής Γκεργκε Κάλτσιου με την κατηγορία της «υπονόμευσης της ασφάλειας του κράτους».
Σχολή Πιτέστι.
Για τον νεαρό Γκεοργκέ το στρατόπεδο εξόντωσης του Πιτεστι γίνεται ένα νέο σχολείο. Από τον αφελή με τα γαλάζια μάτια μετατρέπεται σε «ατρόμητο μαχητή» για το Χριστό και την πατρίδα Σ’ αυτή τη φυλακή έπεσε στην πιο μεγάλη αμαρτία της ζωής του (απαρνήθηκε το Χριστό) αλλά και τις πιο μεγάλες αρετές (αγάπη για τον εχθρό και το θάρρος της ομολογίας) που τον βοήθησε πολύ να ξαναναστηθεί ψυχικά. Στο Πιτεστι ..ήταν οι πιο καθαροί κρατούμενοι. Αυτοί δε ήταν μπλεγμένοι σε πολιτικά ρεύματα και δράσεις. Η μεγάλη αντοχή που έδειξαν οφειλόταν στην προσευχή και την απόκτηση των αρετών. Στη φυλακή είχε δημιουργηθεί ένα μυστικιστικό ρεύμα, δύσκολα κατανοητό από τους δήμιους. Εκεί ήταν ένα κέντρο πνευματικότητας «έχοντας από μικρός μεγαλώσει με την προσευχή ενσωματώθηκα εύκολα σ’ αυτήν την πνευματική κίνηση». Στο Πιτέστι η προσευχή δε σταμάτησε μέρα-νύχτα. Το κάθε κελί είχε ώρα προσευχής. Όταν το ένα κελί τελείωνε την προσευχή χτυπούσε τοίχο και άρχιζε η προσευχή στο άλλο κελί. Όταν άρχισε η «επαναδιαπαιδαγώγηση» στο Πιτέστι, υπήρχε ήδη ένα κέντρο προσευχής & πνευματικότητας.

Θαυμαστά μέ τήν γερόντισσα Γαλακτία

Του Γεωργίου Ἐ. Κουτάντου

Τὴ Γερόντισσα Γαλακτία τὴ γνώρισα στὰ μέσα τοῦ 2017, ὅταν πλέον ἤτανε κατάκοιτη. Τὴν ἐπισκεφθήκαμε μαζὶ μὲ τὴ σύζυγό μου Πηνελόπη, κι ἕνα φιλικὸ ζευγάρι. Βλέποντάς την ἔνοιωσα αὐτὸ ποὺ ψάλει περιχαρὴς ἡ Ἐκκλησία μας «θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».

Τί νὰ περιγράψω; Τὴ γλυκύτητα καὶ τὴ ζωντάνια τῆς ἔκφρασης τοῦ προσώπου της; Τὴν ἀνερμήνευτη ἀκτινοβολία τῆς θωριᾶς της, τὴ διεισδυτικότητα τῶν ὀφθαλμῶν της, τὴν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη ποὺ γέμιζε τὴν ψυχή σου μὲ μιὰ πρωτοφανὴ ἠρεμία καὶ ἀταραξία, τὴν παροιμιώδη ταπείνωσή της, τὸ θυσιαστικὸ ἐνδιαφέρον της γιὰ τοὺς ἐπισκέπτες, τὴν ὑπερφυσικὴ δύναμη ποὺ ἐνεργοῦσε στὴν ἀκοὴ καὶ ἀντίληψή της, ἐνῶ δὲν λειτουργοῦσε ὁ ἐγκέφαλος καὶ τὸ ἀκουστικό της σύστημα λόγω γήρατος καὶ ἀσθένειας. Κυριολεκτικὰ «πετοῦσε» ἡ γιαγιά! Καθόλου δὲν σοῦ ἔφερνε στὸ νοῦν ἕνα ἄνθρωπο βουλιαγμένο ψυχολογικά, μὲ ἀνοϊκὸ ἀπλανὲς βλέμμα καὶ ἐγκεφαλικὴ δυσκολία. Ἀλήθεια τί να περιγράψω; Τὴν ἀποτελεσματικὴ προσευχή της ποὺ προκαλοῦσε τὴν καλὴ ἀλλοίωση σὲ κάθε ἕνα ποὺ βρισκόταν κοντά της, τὴ θαυματουργική της δύναμη ποὺ θεράπευε ψυχικὰ καὶ σωματικὰ νοσημάτα, τὴ διόραση καὶ προόρασή της ποὺ τὴν ἔκαναν νὰ ὑπερβαίνει τοὺς γήινους φραγμοὺς καὶ τὴ μετέφεραν χαρισματικὰ στὸ ἄπλετο, ὅπως ἡ ἴδια ἔλεγε, καὶ στὸ ἄχρονο τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὴ Γερόντισσα ὅλα ἦταν ἕνα, παρόντα, παρελθόντα καὶ μέλλοντα… Ὅλα ἦσαν διάφανα. Δὲν ὑπῆρχαν σκιές… Μπροστά της ἤσουν ἀνοιχτὸ βιβλίο… Ἦταν πνευματικὸς μαγνητικὸς τομογράφος! Δὲν μποροῦσες νὰ κρυφτεῖς…

Γεύτηκα τὴ δύναμη τοῦ διορατικοῦ καὶ προορατικοῦ της χαρίσματος, σὲ θέματα προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακά, κι ἔχω καταγράψει μερικὲς (ὄχι ὅλα γιατὶ εἶναι ἀρκετὰ τὰ συγκλονιστηκά μου βιώματα), ἀπὸ τὶς καθοριστικὲς γιὰ μένα ἐμπειρίες ποὺ ἔζησα μαζί της. Θὰ προσπαθήσω στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν να καταθέσω κάποιες ἀπὸ αὐτὲς χωρὶς νὰ ἀναφέρομαι σὲ λεπτομέρειες, ποὺ ἔτσι κι ἀλλιῶς εἶναι ἀχρειάστες.Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω: Μοῦ ὑπέδειξε πῶς νὰ διαχειριστῶ ἕνα γεγονὸς ποὺ μοῦ εἶχε συμβεῖ πρὸ ἑπταετίας καὶ τὸ εἶχα λησμονήσει, ποὺ εἶχε ὅμως βαθύτερη πνευματικὴ σημασία καὶ ἔπρεπε νὰ τακτοποιηθεῖ. Ὑπῆρχε κάποιος μοναχικὸς ἡλικιωμένος σὲ μιὰ περιοχὴ ποὺ σύχναζα, τὸν ὁποῖο, λόγω δυστροπίας τὸν ἀπέφευγα. Ὁπότε κάποια μέρα ἡ Γερόντισσα ἀφοῦ μοῦ εἶπε τὸ ὄνομά του, ἕνα πολὺ σπάνιο ὄνομα, συνέχισε λέγοντάς μου ὅτι ἔπρεπε νὰ τὸν περιβάλω μὲ ἀγάπη καὶ νὰ τοῦ ἐξασφαλίζω τροφή, ἀναφέροντας καὶ ἕνα πολὺ σημαντικὸ λόγο, πέρα ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω αὐτό…

Σὲ κάποια ἄλλη περίπτωση μοῦ εἶπε νὰ ὑπερβῶ τὴ δυσκολία ποὺ εἶχα νὰ σχετιστῶ μὲ κάποιους συγκεκριμένους ἀνθρώπους, γιατὶ ὅπως μοῦ ἐξήγησε μᾶς συνέδεε τὸ ἅγιο μύρο.

Παραινέσεις-Διδαχές Ἁγίου Ἰακώβου

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ - ΔΙΔΑΧEΣ

Θεία Λειτουργία

“Οἱ ἄνθρωποι, παιδί μου, εἶναι τυφλοὶ καὶ δὲν βλέπουν τὸ τί γίνεται μέσα στὸν ναὸ στὴ Θεία Λειτουργία … Τί γίνεται μέσα στὸ Ἱερὸ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας!!! Μερικὲς φορὲς δὲν μπορῶ ν’ ἀντέξω, καὶ κάθομαι στὴν καρέκλα, ὁπότε ὁρισμένοι συλλειτουργοὶ νομίζουν ὅτι κάτι δὲν πάει καλὰ μὲ τὴν ὑγεία μου, ἀλλὰ δὲν ξέρουν τί βλέπω καὶ τί ἀκούω. Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οἱ Ἄγγελοι! Μόλις ὁ Ἱερέας πεῖ τὸ “Δι’ εὐχῶν”, φεύγουν οἱ Οὐράνιες Δυνάμεις καὶ μέσα στὸ Ἱερὸ ἔχουμε ἀπόλυτη ἡσυχία”. “Ὅταν προσκομίζω, βλέπω τὶς ψυχὲς ποὺ περνοῦν ἀπὸ μπροστά μου καὶ μὲ παρακαλοῦν νὰ τὶς μνημονεύσω. Καὶ νὰ θέλω νὰ τὶς ξεχάσω δὲν μπορῶ”. “Ὅταν ὁ Ἱερεὺς βγάζει μερίδες καὶ μνημονεύει τὰ ὀνόματα τῶν πιστῶν στὴν Ἱερὰ Πρόθεση κατεβαίνει Ἄγγελος Κυρίου καὶ παίρνει τὴ μνημόνευση αὐτὴ καὶ τὴν πηγαίνει καὶ τὴν ἐναποθέτει στὸ Θρόνο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ὡς προσευχὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ μνημονεύθηκαν. Σκεφθεῖτε λοιπὸν τί ἀξία ἔχει νὰ σᾶς μνημονεύουν στὴν Ἁγία Πρόθεση”. “Ὅταν κοινωνῶ τοὺς ἀνθρώπους ποτὲ δὲν βλέπω τὸ πρόσωπό τους, ἀλλὰ καμιὰ φορὰ μοῦ λέει ὁ λογισμὸς νὰ κοιτάξω τὸ πρόσωπο τῶν προσερχομένων στὴ Θεία Μετάληψη. Τότε βλέπω τὸ πρόσωπό τοῦ ἑνὸς νὰ εἶναι ὄχι πρόσωπο ἀνθρώπου, ἀλλὰ νὰ ἔχει μορφὴ σκύλου, ἄλλου νὰ εἶναι σὰν μαϊμοῦς, ἄλλων νὰ ἔχουν διάφορες μορφὲς ζώων, φοβερὲς μορφές! Θεέ μου, λέω, ἀφοῦ εἶναι ἄνθρωποι πῶς ἔχουν πρόσωπα ζώων; Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺ ἔρχονται νὰ κοινωνήσουν μὲ πρόσωπο ἤρεμο καὶ ἰλαρὸ καὶ μόλις κοινωνήσουν λάμπει τὸ πρόσωπο τους σὰν τὸν ἥλιο”.

Ἀνατροφὴ παιδιῶν

Φίμωσις διά νόμου Ἱεραρχῶν – Πρεσβυτέρων.

Ἰδοὺ ὁ διατάξας τὴν ἀπολύμανσιν τῶν εἰκόνων καὶ τὴν παῦσιν τῆς ἐξυμνήσεως τῆς Παναγίας!

Ἑόρτασεν εἰς Τῆνον τὸν Αὔγουστον, ἐνῶ τὸν Ἰούλιον ἐψήφισε τὸ ἄρθρον 347.

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ καὶ «Ἑλληνικὴ Λύση» διαιροῦν τοὺς ἱερεῖς εἰς δημοσίους καὶ ἰδιωτικούς!

Ὁ νόμος θέλει νὰ μετατρέψη Ἐπισκόπους καὶ Ἱερεῖς εἰς διακοσμητικὰ χώρου, νὰ τελοῦν μόνον τὰ μνημόσυνα καὶ τὰς ἐπισήμους δοξολογίας. Νὰ πλέκουν τὰ ἐγκώμια εἰς τοὺς πολιτικοὺς καὶ εἰς καμίαν περίπτωσιν νὰ μὴ δημιουργοῦν ἀντιδράσεις, ἀκόμα καὶ διὰ θέματα πίστεως.

Γράφει ὁ κ. Χαράλαμπος Ἄνδραλης, δικηγόρος

Ἡ Κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέσα σὲ ὅλο τὸν ἀντιχριστιανικό της οἶστρο κατὰ τὴ φαραωνικὴ – ἀπὸ ἄποψη πληγῶν – θητεία της, ἔκλεισε τὶς Ἐκκλησίες, κατεδίωξε ἱερεῖς καὶ ποινικοποίησε τὴ Θεία Λατρεία. Φυσικὰ ἀπὸ μία τέτοια κυβέρνηση ὅποιος περιμένει νὰ εὐνοηθεῖ ἡ Ἐκκλησία, ὅπως παραπλανητικῶς παρουσιάστηκε ὁ νόμος γιὰ τὶς ὀργανικὲς θέσεις, μᾶλλον ἐθελοτυφλεῖ.

Τὸ καλοκαίρι ποὺ μᾶς πέρασε, ψηφίστηκε ὁ Ν. γιὰ τὰ ΑΕΙ 4957/ 2022, ὁ ὁποῖος στὰ ἄρθρα 347-348 ὁρίζει τὴν τυπικὴ μονιμοποίηση τῶν κληρικῶν στὸ Δημόσιο τομέα. Δὲν θὰ σχολιάσω τὸ ἑλληνικὸ φαινόμενο σὲ ἄσχετα νομοσχέδια νὰ περνᾶνε ἄσχετες διατάξεις. Αὐτὴ ἡ τσαπατσουλιὰ καὶ ἡ πολυνομία ἴσως κάποτε προκαλεῖ μειδίαμα στοὺς ἱστορικούς τοῦ μέλλοντος. Θὰ σχολιάσω μόνο τὰ συγκεκριμένα ἄρθρα ποὺ ἀφοροῦν τὴ σύσταση τῶν περίπου 4.000 ὀργανικῶν θέσεων γιὰ τοὺς Κληρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ τῆς Δωδεκανήσου.

Πρῶτον, πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι τὸ νόμο αὐτὸ ψήφισαν μαζὶ μὲ τὴ ΝΔ, τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Λύση τοῦ Κυριάκου Βελόπουλου. Ἑπομένως, ὅσα θὰ ποῦμε τώρα ἀφοροῦν κυρίως αὐτὰ τὰ 3 κόμματα, ποὺ ἔχουν ὑποτίθεται φιλοκληρικὸ προφίλ.

Δεύτερον, νὰ ξεκαθαρίσουμε ὅτι δὲν ὑπῆρχαν νέες προσλήψεις κληρικῶν, ὅπως ψευδῶς ὑποστήριξαν οἱ γνωστοὶ γιὰ τὴν ἀκατάσχετη ψευδολογία τους, ἰδεοληπτικοὶ ἀντικληρικαλιστὲς τῆς ἀριστερᾶς. Κολλημένοι στὶς ψυχοπαθολογικὲς ἀγκυλώσεις τους, μίλησαν γιὰ πρόσληψη 4.000 ἱερέων (!) γνωρίζοντας ὅτι ἡ εὐφάνταστη λάσπη στὸν ἀνεμιστῆρα, ὅταν πρόκειται εἰδικὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅσο καὶ ἂν ἀπέχει ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, βρίσκει πάντα εὐήκοα αὐτιὰ πωρωμένων ἀντιεκκλησιαστικῶν ποὺ γιὰ ὅλα τοὺς φταίει ἡ Ἐκκλησία, ἱκανοποιώντας τὴν ἀνάγκη τους νὰ βουτοῦν στὴν ἀσύδοτη ζωή δίχως συνέπειες, ὅπως νομίζουν.

Ἡ ἐγρήγορση καί ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


«Τούς πτωχούς πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμέ δέ οὐ πάντοτε ἔχετε»[1], λέγει ὁ Κύριος εἰς τούς ἀντιλέγοντας καί εἰς τούς ἐπιτιμούντας αὐτή τήν πιστή γυναίκα, τήν μετανοοῦσα, τήν γυναίκα αὐτή ἡ ὁποία ἔδειξε τήν ἀγάπη της εἰς τόν Κύριο καί Τόν ἄλειψε μέ μύρο. Θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει συνεχῶς αὐτή τήν ἀγάπη στόν Θεό, τόν Θεῖο ἔρωτα. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού θά τόν κρατάει σέ ἐγρήγορση καί θά ἔχει τήν διάκριση τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ.
«Νά ἔχετε συνέχεια τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ», ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος. «Ἔτσι ὁ νοῦς σας θά ἀποκτήσει εὐλυγισία. Ἡ εὐλυγισία τοῦ νοῦ ἔρχεται ἀπό τήν ἐγρήγορση. Ἐγρήγορση εἶναι ὁ ἔρως γιά τόν Θεό». Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ ἐγρήγορση, αὐτός ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀγαπήσει τόν Θεό. Καί ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, εἶναι πραγματικά ἐν ἐργηγόρσει. Ἐγρήγορση «εἶναι νά ἔχειες πάντα στόν νοῦ καί στήν καρδιά σου τόν Χριστό, ἔστω κι ἄν κάνεις ἄλλες δουλειές. Θέλει ἔρωτα πρός τόν Χριστό, λαχτάρα. Μνήμη Θεοῦ θά ἀποκτήσετε μέ τήν εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», μέ τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας, μέ τούς ὕμνους, μέ τό νά φέρνετε στόν νοῦ σας τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί χωρία ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἀπό ἄλλα πνευματικά βιβλία. Ὅλα αὐτά, λέει ὁ Ὅσιος Πορφύριος, μᾶς βοηθοῦν, ὥστε νά θυμόμαστε τόν Θεό. «Αὐτό βέβαια», λέγει, «θέλει ἀγαθή προαίρεση. Δέν γίνεται μέ ἐξαναγκασμό, ἀλλά κυρίως διά τῆς Θείας Χάριτος. Ἡ Θεία Χάρις ὅμως θέλει τίς προϋποθέσεις: τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση»[2]. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἔχει συνεχή μνήμη Θεοῦ καί νά εὐαρεστεῖ στόν Θεό.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁ θαυματουργός, ὁ Κῆρυξ τῆς Χάριτος καί τοῦ Φωτός


Ο άγιος πατήρ ημών Γρηγόριος, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Παλαμάς και θαυματουργός [1], γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το 1296. Οι γονείς του, αριστοκράτες που είχαν μετοικήσει από τη Μικρά Ασία μπροστά στον κίνδυνο της εισβολής των Τούρκων, ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου (1282-1328). Παρά το υψηλό του αξίωμα, ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή, και του συνέβη κάποτε, την ώρα που βρισκόταν στη Σύγκλητο, να μην ακούσει τον αυτοκράτορα που του απηύθυνε τον λόγο· τόσο πολύ βυθισμένος ήταν στην προσευχή! Εκοιμήθη όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού ενεδύθη το μοναχικό Σχήμα. Η γυναίκα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε το μεγαλύτερο, τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσοφικής σκέψεως· σε βαθμό, μάλιστα, που ο δάσκαλός του νόμιζε ότι άκουγε τον ίδιο τον Αριστοτέλη! Παρά τις διανοητικές του επιτυχίες, ο νέος αυτός δεν είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του παρά στα πράγματα του Θεού. Σύχναζε στους ονομαστούς μοναχούς της Βασιλεύουσας και έκαμε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας [2], ο οποίος τον εισήγαγε στην ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή.

Περί το 1316, ο Γρηγόριος έλαβε την απόφαση να εγκαταλείψει τη ματαιότητα του κόσμου και πήρε μαζί του στον μοναχικό βίο τη μητέρα του, δύο αδελφές, δύο αδελφούς και πλήθος υπηρετών του. Πηγαίνοντας πεζή στο Άγιον Όρος, ο Γρηγόριος και οι δύο αδελφοί του εγκαταστάθηκαν στα περίχωρα της Μονής Βατοπαιδίου, υπό την καθοδήγηση του τότε περιβόητου Γέροντος Νικοδήμου που είχε έλθει από το όρος το λεγόμενο «του Αυξεντίου», στη Νικομήδεια.

Γυμνασμένος παιδιόθεν να βάζει σε πράξη θεμελιώδεις αρετές όπως η υπακοή, η ταπεινοφροσύνη, η πραότητα, η νηστεία, η αγρυπνία και οι διάφορες σκληραγωγίες που επιτρέπουν την καθυπόταξη της σαρκός στο πνεύμα, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έκανε γρήγορες προόδους στην άσκηση της προσευχής. Νυχθημερόν απευθυνόταν ακατάπαυστα προς τον Θεό με καρδιοστάλακτους λυγμούς που διέκοπταν την ησυχία των μακάριων νυκτών του, λέγοντας με ιερό πόθο: «Φώτισόν μου το σκότος! Φώτισόν μου το σκότος!». Μετά από λίγο καιρό, η Κυρία Θεοτόκος, προς την οποία προσέφευγε με πίστη ήδη από τη νεότητά του, του έστειλε τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο για να του υποσχεθεί την προστασία και την εύνοιά της στη ζωή αυτή αλλά και την άλλη, την αιώνια και άληκτη εν Χριστώ.

22 Νοεμβρίου. Ἀρχίππου, Φιλήμονος, Ὀνησίμου ἀποστόλων· Κικιλίας μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῇ (†230). Κλήμεντος καὶ Σισινίου ἱερομαρτύρων, Ἰακώβου ὁσίου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ νέου ἀσκητοῦ (†1991). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστόλων, 22 Νοεμ. (Φιλήμ. 1-25).

Φιλημ. 1,1          Παῦλος, δέσμιος Χριστοῦ Ἰησοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, Φιλήμονι τῷ ἀγαπητῷ καὶ συνεργῷ ἡμῶν

Φιλημ. 1,1                 Εγώ ο Παύλος, δέσμιος και φυλακισμένος εις την Ρωμην δια το Ευαγγέλιον του Ιησού Χριστού και Τιμόθεος ο αδελφός, προς τον Φιλήμονα, τον αγαπητόν δια την αρετήν του και συνεργάτην μας στο κήρυγμα

Ό ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης γιά τήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τίς Ἀσώματες Δυνάμεις

«Όταν προσεύχεσαι στις Ασώματες Δυνάμεις, μη τις φαντάζεσαι σαν τρομερά και ανελέητα όντα.Όχι, είναι εντελώς το αντίθετο!
Οί Άγιοι Άγγελοι είναι τα πιο καλόβολα, τα πιο ταπεινά,τα πιο αγαπητικά, τα πιο προσηνή και φιλικά όντα, πάντοτε έτοιμα να μάς ακούσουν και βρίσκονται πολύ κοντά σε όποιον τα επικαλείται στην προσευχή του με πίστη και αγάπη.Και το δικό τους όνομα, όπως Του Θεού, είναι αγάπη.

Τό δεξί χέρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τό ὁποῖο ἔχει σχῆμα εὐλογίας


Τό δεξί χέρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τό ὁποῖο ἔχει σχῆμα εὐλογίας (διακρίνονται τό δέρμα καί τά νεῦρα) ἀποθησαυρίζεται στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/blog-post_778.html