Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2022
Πότε σκοτίζεται ὁ νοῦς καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κήρυγμα 497. Πότε σκοτίζεται ὁ νοῦς καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 6-12-2022
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ἀπόφαση Σ.τ.Ε. γιά ὑγειονομικούς. Θά ἐπανέλθουν;"
Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 27 Νοεμβρίου 2022]
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/11/blog-post_97.html
Πρόγραμμα Προσκυνητῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Παρασκευή 9-12-2022
Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.
Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.
Σάββατο 10-12-2022
Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.
Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.
11.30 π.μ. ὁμιλία
Ζητᾶμε θαύματα κι ὅμως ὀ λόγος Του μᾶς ἀφήνει σχεδόν ἀδιάφορους
Μελετώντας αυτό τον καιρό τον βίο του αγαπημένου αγίου Νεκταρίου ένα απόσπασμα μου τράβηξε την προσοχή. Σε αυτό αναγνώρισα την διαχρονικότητα της έφεσης, της βούλησης του ανθρώπου.
Λέει λοιπόν ένα από εκείνα τα μοναχικά βραδιά των απολογισμών, προσευχητικά με πόνο και απορία ο άγιος πως: "Τα συγγράμματα του που με τόσο κόπο, ξενύχτια και οικονομικές θυσίες έφερνε στη δημοσιότητα δεν έκαναν τόση εντύπωση, όσο τα σημεία, τα θαύματα που με τη χάρη του Θεού αξιωνόταν να κάνει. Μια θεραπεία από ευχέλαιο, εκδίωξη δαιμονίων...".*
Πολυγραφότατος ο άγιος. Με πολύ κόπο και στερήσεις έφερνε στο φως λόγους γραπτούς, πνευματικούς, ωφέλιμους και παρηγορητικούς για τις ψυχές. Κι όμως οι άνθρωποι τότε, όπως και την εποχή του Χριστού αλλά και στις μέρες μας, λίγο πολύ τους αγνοούμε. Αντίθετα μας κάνει εντύπωση, ελκύει την προσοχή μας, το τρανταχτό, το θαυμαστό, το σημείο, το θαύμα. Ένας σωματικά άρρωστος που γίνεται καλά από έναν καρκίνο, ένας παράλυτος που ξαφνικά περπατάει πάντα θα κλέβει για λίγο την προσοχή μας. Ίσως επειδή είναι κάτι χειροπιαστό, κάτι που το βλέπει το μάτι και το ψηλαφούν τα χέρια. Ίσως επειδή είναι και εύκολο, δεν απαιτεί από εμάς κόπο, αλλαγή στον τρόπο και στη ζωή μας.
Θαυμαστά γεγονότα ἀπότή ζωή του-θαύματα
ΘΑΥΜΑΣΤA ΓΕΓΟΝΟΤΑ AΠO ΤH ΖΩΗ ΤΟΥ - ΘΑΥΜΑΤΑ
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Εὐαγγέλου Λέκκου “Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης (1920-1991)”:
“Μιὰ φορά, στὸ ἀσκητήριο, ἀφοῦ ἔψαλε τὴν Παράκληση, ἄρχισε νὰ διαβάζει τὸ Ψαλτήρι. ῞Υστερα νὰ ἐπαναλαμβάνει τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ...”. ᾽Ενῶ δὲ ἔνιωθε μέσα του ψυχικὴ εὐφορία καὶ ἀγαλλίαση, ξαφνικὰ γέμισε ἡ σπηλιὰ σκορπιούς. Πρὸς στιγμὴν φοβήθηκε. Κατάλαβε ὅμως ὅτι ἦταν δαίμονες μεταμορφωμένοι. Καὶ μὲ πίστη εἶπε: “Μέχρι ἐδῶ, ἐκεῖ θὰ σταθεῖτε. Δὲν θὰ πλησιάσετε ἄλλο!”. Παίρνοντας μάλιστα μιὰ μικρὴ πέτρα ἔκανε γύρω του ἕναν κύκλο καὶ διέταξε τοὺς σκορπιοὺς - δαίμονες νὰ μὴν τὸν πλησιάσουν περνώντας αὐτὸν τὸν κύκλο. Ὅπως καὶ ἔγινε”. “Συχνὰ ἔκανε στὰ γύρω χωριὰ περιοδεῖες, ἔχοντας μαζί του τὴν τιμία κάρα τοῦ Ὁσίου Δαυὶδ, προκειμένου νὰ προσκυνήσουν οἱ χριστιανοί. Πήγαινε πάντοτε μὲ τὰ πόδια, ἀφοῦ ἄλλωστε δὲν ὑπῆρχε τότε ἄλλος τρόπος ... Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1955 πήγαινε περπατώντας στὸ Σπαθάρι καὶ τὴ Ζωοδόχο Πηγή, ἀπόσταση πέντε καὶ πλέον ὡρῶν. Λίγο πρὶν φτάσει ἄρχισε νὰ βρέχει. Ὁ π. Ἰάκωβος ἀνησύχησε ὅτι ἅμα βρέχει ἡ τιμία κάρα θὰ πάθει ζημιά, πράγμα ποὺ τὸ θεωροῦσε ἱεροσυλία. Ἔσφιξε στὴν ἀγκαλιά του τὴν κάρα, ἔσκυψε τὸ σῶμα του γιὰ νὰ τὴν προστατέψει ἀπὸ τὴ βροχὴ καὶ προσευχήθηκε γι’ αὐτὸ στὸν Ὅσιο Δαυίδ. Καὶ ἰδοὺ τὸ θαῦμα. Ἐνῶ γύρω του ἔπεφταν ἀσταμάτητα χοντρὲς σταγόνες δυνατῆς βροχῆς, ὁ ἴδιος καὶ ἡ τιμία κάρα δὲν βρέχονταν! Ἔφτασε στὸν προορισμό του στεγνὸς καὶ εὐγνώμων γιὰ τὴν ἐπέμβαση τοῦ προστάτη Ἁγίου. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὰ δύο χωριὰ στὸ Μοναστήρι τὸν πρόλαβε ἡ νύχτα. Ἀποφάσισε νὰ κόψει δρόμο, ἀκολουθώντας κάποια μονοπάτια. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ σκοτάδι ἦταν πηχτό, χάθηκε μὲς στὸ δάσος. Καὶ πάλι ζήτησε μὲ τὸν τρόπο του τὴν ἐπέμβαση τοῦ Ὁσίου Δαυίδ. Ἦρθε ἕνα φωτάκι ἐμπρός του, τὸν πῆγε στὸ σωστὸ μονοπάτι μέχρι τὴ Μονή”.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Δαυὶδ Γέροντος
“Ἕνα ἅγιος Γέροντας - Ὁ μακαριστὸς π. ᾽Ιάκωβος”:
Ὀρθόδοξο ἐγχειρίδιο διδασκαλίας τοῦ οἰκουμενισμοῦ μέ τήν «εὐλογία» τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Ορθόδοξο εγχειρίδιο διδασκαλίας του οικουμενισμού με την «ευλογία» του πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Γράφει ο Ιωάννης Λίτινας
Από τον οικουμενιστικό εκδοτικό οίκο «Regnum Books», [ο οποίος είναι μέρος του διαχριστιανικού Κέντρου Μελετών Αποστολής της Οξφόρδης (OCMS)], με την συνεργασία του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» (ΠΣΕ), του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου «Εκκλησιών» και της μεταπατερικής Ακαδημίας του Βόλου, «λαθόν ἐτέχθη» το 2014 ένα εγχειρίδιο στην Αγγλική – ύμνος στην παναίρεση του Οικουμενισμού υπό τον τίτλο «Orthodox Handbook on Ecumenism – Resources for Theological Education» (Ορθόδοξο Εγχειρίδιο στον Οικουμενισμό – Πόροι για Θεολογική Εκπαίδευση).
Το εγχειρίδιο αυτό, περίπου 1000 (!) σελίδων, προλογίζεται ανερυθρίαστα από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο και περιέχει χαιρετισμούς, άρθρα και μελέτες -όλα υποστηρικτικά και ευλογούντα την κατεγνωσμένη υπό των Αγίων Πατέρων παναίρεση του Οικουμενισμού- από τους: Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιο, π. Αλκιβιάδη Καλύβα, π. Αυγουστίνο Μπαϊρακτάρη, π. Ιουστίνο-Ιωάννη Κεφαλούρο, Παντελή Καλαϊτζίδη, Αθανάσιο Μπασδέκη, Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, Αθανάσιο Παπαθανασίου, Γεώργιο Λεμόπουλο, Στυλιανό Τσομπανίδη, Αικατερίνη Πεκρίδου, Νικόλαο Ασπρούλη, Βασιλική Σταθοκώστα, Γρηγόριο Λιάντα, κ.α.
Στον πρόλογο του πατριάρχη που παραθέτουμε κατωτέρω σε μετάφραση, διακρίνεται το πνεύμα με το οποίο βλασφημείται αυτό το Πανάγιον και Πανακήρατον Σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ήτοι η Μόνη, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία ως δήθεν να αναζητά απεγνωσμένα και να απαιτεί την ένωση και κοινωνία με την πανσπερμία των αιρετικών δοξασιών ανά τον κόσμο, όπως αυτές είναι, χωρίς την αποκήρυξη των κακοδοξιών τους, «ανεξάρτητα από τις δογματικές διαφορές», μέσα από ατέρμονους (προδοτικούς ενίοτε) διαλόγους.
Για τον Βαρθολομαίο και κάθε αιρετικό οικουμενιστή το παράδειγμα και η διδασκαλία των θεοφόρων Πατέρων στην αντιμετώπιση των αιρέσεων είναι «πρακτικές του παρελθόντος» που πρέπει «να εγκαταλειφθούν» και οι αγώνες τους εναντίον των αιρέσεων, είναι κακές «διαμάχες του παρελθόντος» που πρέπει «να ξεπεραστούν». Η μαρτυρία δε, του ευαγγελικού μηνύματος πρέπει να είναι από κοινού με τους αιρετικούς, με στόχο πάντοτε την τελική ένωση μαζί τους, η οποία παραπλανητικώς αποκαλείται «αποκατάσταση της ενότητάς τους».
Προσπαθώντας να απενοχοποιήσει την παναίρεση ο πατριάρχης και να της προσδώσει ορθόδοξη χροιά, αποτολμά να διδάξει ότι «ο οικουμενισμός ήταν στο επίκεντρο της ποιμαντικής διακονίας της Εκκλησίας από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους», και ούτως δεν θεωρεί την Ορθοδοξία ως τη Μία Εκκλησία, αλλά μέλος της «Εκκλησίας» στην οποία συμμετέχει μέσω του «οικουμενικού κινήματος».
Κατά την πλανεμένη πίστη που κληρονόμησε από τους προκατόχους του, οι αιρέσεις είναι εξίσου Εκκλησίες, συγγενείς και μέλη της οικογένειας του Χριστού, και θεωρούνται «συγκληρονόμοι, μέλη του ίδιου σώματος και κοινωνούς της υπόσχεσης του Θεού εν Χριστώ». Αυτό άλλωστε εσφράγισε και στη ψευδοσύνοδο της Κρήτης, 3 χρόνια μετά.
Αχόρταγος εραστής των διαλόγων, οι οποίοι μόνο προδοτικές υπογραφές ορθοδόξων έχουν να επιδείξουν ως καρπούς, παρουσιάζει αυτούς ως μια ευαγγελική υποχρέωση, απαίτηση και όραμα που αν δεν ενεργούνται τότε «αγνοούμε» ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί «τους γύρω μας» και περιορίζουμε έτσι την αόριστη «παγκόσμια αλήθεια». Αν η Ορθοδοξία δεν πραγματοποιεί συνεχώς διαλόγους είναι δείγμα ανεπίτρεπτου φόβου, «θα αποτύχει στην αποστολή της και θα πάψει να είναι η «καθολική» και «οικουμενική» Εκκλησία. Αντίθετα, θα γίνει εσωστρεφής και κλειστή στον εαυτό της, ένα «γκέτο» στο περιθώριο της ιστορίας».
Κατά τα ανωτέρω η Ορθοδοξία πάλι, χρειάζεται την εκκοσμίκευση ώστε «να ερμηνεύεται υπό το φως των υπαρξιακών αναζητήσεων και των αναγκών της ανθρωπότητας σε κάθε δεδομένη ιστορική περίοδο και πολιτισμική περίσταση»…
Ὁ μοναχός ζεῖ μιά ζωή ἐξαίσια, Βίος καί λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
81. Ὁ μοναχός ζεῖ μιά ζωή ἐξαίσια, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 11-03-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Τοῖς ἐρημικοῖς ζωή μακαρίᾳ ἐστι, θεϊκῶ ἔρωτι πτερουμένοις», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Μεγάλο πράγμα ἡ μοναχική ζωή! Πολύ μεγάλο πράγμα», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Εἶναι μιά ζωή ὑψηλή, θεία ζωή, ποιητική ζωή, μεγάλη. Εἶναι μία ζωή ἐξαίσια. Ὁ μοναχός μπορεῖ νά βρίσκεται στή γῆ, ἀλλά ταξιδεύει ἐπάνω μέ τά ἄστρα, μέσα στό ἄπειρο. Ὁ μοναχός ζεῖ», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «τόν Θεό, ζεῖ τόν Οὐρανό, ζεῖ μιά ζωή ἐξαίσια. Αὐτή τήν ζωή τήν λένε ἀγγελική καί εἶναι ἀγγελική. Εἶναι ὄντως τέτοια ζωή. Γιά νά τήν ζεῖ ὅμως σωστά ὁ μοναχός, πρέπει νά ἔχει μοναχική συνείδηση καί αὐτό θά τό πετύχει μέ τήν στροφή ἐξολοκλήρου στόν Θεό καί στόν σκοπό πού ἔχει βάλει. Ζεῖ μέ τήν σιωπή, τήν νοερά προσευχή, τήν ἄσκηση, τήν ὑπακοή. Πρέπει νά ἀποθάνει γιά ὅλα, γιά νά ζεῖ ἐν Χριστῷ. Ξυπνάει μέ λαχτάρα, κάνει τόν κανόνα του, τρέχει στίς ἀκολουθίες, στά διακονήματα. Μία εἶναι ἡ ἔγνοια του, πῶς θά ἀρέσει στόν Θεό, πῶς θά ὑπηρετήσει τόν Θεό, πῶς θά γίνει αἴτιος νά δοξάσει τόν Θεό. Πάντα ἔχει στόν νοῦ του τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε ὅταν ἔγινε μοναχός ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό συχνά διαβάζει τόν κανόνα τῆς Μοναχικῆς Κουρᾶς, μέ προσοχή. Δέν χαλάει τήν τάξη καί τήν σειρά τοῦ μοναστηριοῦ, τηρεῖ ὅλους τούς κανονισμούς»[1].
Βλέπουμε πῶς ἐδῶ ὁ Ὅσιος μᾶς παρουσιάζει μέ λίγα λόγια τήν ὀμορφιά, τό κάλλος πού ἔχει ἡ μοναχική ζωή, πού δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική ζωή βιωμένη στήν πληρότητά της. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ζοῦσαν ὅπως ζοῦνε οἱ σημερινοί μοναχοί καί γι' αὐτό ἦσαν συνεχῶς «ἐν ἀγαλλιάσει καρδίας»[2], ὅπως λέει τό κείμενο τῶν Πράξεων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Χαιρόντουσαν καί μετελάβαιναν τήν ταπεινή τους τροφή ἔχοντας μέσα στήν καρδιά τους πολύ μεγάλη χαρά καί ἀγαλλίαση. Πάντοτε κοινωνοῦσαν καί ἔπιναν τόν «οὐράνιο ἄρτο» καί μαζί μέ αὐτόν καί τόν ἐπίγειο καί χαιρόντουσαν αὐτή τήν κοινωνία καί τήν ἕνωση τόσο μέ τόν Θεό, ὅσο καί μεταξύ τους. Ἦταν, ὅπως λέει στίς πράξεις, μιά ψυχή καί μιά καρδιά. Καί ἡ συνέχεια αὐτῆς τῆς ζωῆς τῶν πρώτων χριστιανῶν εἶναι ἀκριβῶς ἡ ζωή τῶν μοναχῶν.
Προηγεῖται τῆς σωματικῆς θεραπείας ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς
(Ἐπαναδημοσίευση ἀπό 30-11-2021)Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ὁμιλία Ιδ΄ εἰς το κατά Ματθαῖον)
«Νῦν δέ, ἄν μέν σωματικόν ἔχομεν πάθος, πάντα ποιοῦμεν καί πραγματευόμεθα, ὥστε ἀπαλλαγῆναι τοῦ λυποῦντος ἡμᾶς,`τής δέ ψυχῆς ἡμῶν κακῶς διακειμένης, μέλλομεν καί ἀναδυόμεθα. Διά τοῦτο οὐδέ ἐκείνων ἀπαλλασσόμεθα, ἐπειδή τα μέν ἀναγκαία ἡμῖν πάρεργα γίνεται, τά δέ πάρεργα ἀναγκαία` καί τήν πηγήν τῶν κακῶν ἀφέντες, τούς ρύακας ἐκκαθαίρειν ἐθέλομεν.
Ὅτι γάρ τῶν ἐν τῷ σώματι κακῶν ἡ πονηρία τῆς ψυχῆς αἰτία καί ὁ παραλελυμένος τριάκοντα καί ὀκτώ ἔτη καί ὁ διά τοῦ στέγους χαλασθείς καί πρό τούτων δέ ὁ Κάϊν ἐδήλωσε` καί πανταχόθεν δέ ἐτέρωθεν τοῦτο ἄν τίς κατίδοι. Ἀνέλωμεν τοίνυν...τῶν κακῶν τήν πηγήν καί πάντα στήσεται τῶν νοσημάτων τά ρεύματα. Οὐ,Οὗ γάρ τό παραλελύσθαι μόνον νόσημα, ἀλλά καί τό ἀμαρτάνειν` καί τοῦτο μᾶλλον ἤ ἐκεῖνο, ὅσῳ καί ψυχῇ σώματος ἀμείνων».
Μετάφραση:
Καί τώρα, ἄν μέν ἔχουμε κάποιο πάθος σωματικό, κάνουμε τά πάντα καί φροντίζουμε, ὥστε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτό, πού μᾶς προκαλεῖ τήν λύπη, τήν στεναχώρια. Ἀλλά γιά τήν ψυχή μας, ἡ ὁποία βρίσκεται σέ κακή κατάσταση, τό ἀναβάλλουμε καί τό ἀποφεύγουμε.
Πρωτοφανὴς κατανάλωσις ψυχοφαρμάκων πανελλαδικῶς
Ἐπιστήμονες εἶχον προειδοποιήσει ὅτι τὰ δρακόντεια μέτρα εἰς Ἑλλάδα θὰ ἐπιφέρουν μακροχρόνια προβλήματα πάσης φύσεως. Ἡ ὁμολογία τοῦ Σεβ. Λήμνου διὰ τὰς τραγικὰς ἐκτάσεις τῆς χρήσεως ψυχοφαρμάκων ἴσως εἶναι μία ἀφορμὴ ἂν ὄχι ἔμμεση κριτικὴ νὰ ἀντιληφθῆ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διὰ ποῖον λόγον μεταξὺ ἄλλων δὲν ἔπρεπε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν ἀντισυνταγματικὴν παῦσιν τῆς Θ. Λειτουργίας καὶ κλείσιμον τῶν ἱ. ναῶν, ὅταν αὐτὰ προσφέρουν ἀληθινὴν γαλήνην εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Παραθέτομεν δήλωσιν.... τοῦ Σεβασμιωτάτου εἰς τὴν ἱστοσελίδα «orthodoxianewsagency.gr» τῆς 16ης Νοεμβρίου 2022:
Ὁ γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης καί Ἀριζονίτης
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/blog-post_367.html
7 Δεκεμβρίου. Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων (†397). Ἀθηνοδώρου μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. κς΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ α΄ 18-20, β΄ 8-15).
Α Τιμ. 1,18 Ταύτην τὴν παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι, τέκνον Τιμόθεε, κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας, ἵνα στρατεύῃ ἐν αὐταῖς τὴν καλὴν στρατείαν,
Α Τιμ. 1,18 Αυτήν την εντολήν παραθέτω εις τα χέρια σου, δια να την φυλάξης πιστώς, τέκνον Τιμόθεε, σύμφωνα με τας προφητείας και τας αποκαλύψστου Θεού, που ελέχθησαν δια σε, δηλαδή να είσαι συνεχώς ο καλός στρατιώτης, ο επιστρατευμένος εις αυτάς με την καλήν στρατείαν,