π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Λιτανεῖες πού καθιέρωσαν οἱ Βενετοί, κατήργησαν οἱ καθεστωτικοί"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου 2022]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/12/blog-post_60.html

15 Δεκεμβρίου. Ἐλευθερίου ἱερομάρτυρος καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ἀνθίας (β ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἱερομάρτυρος, 15 Δεκεμβρίου (Β΄ Τιμ. α΄ 8-18).

Β Τιμ. 1,8           μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ,

Β Τιμ. 1,8                  Και, λοιπόν, μη δειλιάσης ποτέ και μη εντραπής να ομολογής την καλήν μαρτυρίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· μη εντραπής ακόμη και εμέ, τον δέσμιον και φυλακισμένον δια την ομολογίαν του Χριστού, αλλά κακοπάθησε μαζή μου προς χάριν του Ευαγγελίου, σύμφωνα με την δύναμιν, που δίδει ο Θεός.

Περί ἀποταγῆς καί ἐκκοπῆς του ιδίου θελήματος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Μία ἱστορία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου

Ένας Αγιορείτης Γέροντας που σύχναζε πολλές φορές στον Γέροντα Παΐσιο, πρόσφατα μου διηγήθηκε ένα χαριτωμένο περιστατικό στο οποίο υπήρξε αυτήκοος μάρτυς.

Κάποτε ένας ζωγράφος επισκέφτηκε τον Γέροντα Παΐσιο στο κελί του. Ο Γέροντας με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ρώτησε:

- Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να με ζωγραφίσεις ένα πίνακα με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελί μου!

Ο καλλιτέχνης προθυμότατα, λέει στον π. Παΐσιο: Γέροντα με τα χαράς. Αυτή είναι η δουλειά μου. Τι θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα ετοιμάσω;

- Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά;

- Εύκολο είναι Γέροντα απαντάει ο Ζωγράφος.

- Μπορείς να ζωγραφίσεις και μερικά δέντρα που θα σου πω;

- Βεβαίως Γέροντα.

Αφού λοιπόν ο Γέροντας του είπε και μερικά πράγματα που θα ήθελε να έχει ο πίνακας, στο τέλος του λέει: Μπορείς να ζωγραφίσεις και μία βρύση που να τρέχει νερό;

Φοβερά θαύματα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου Μπόκα

..."Στο μοναστήρι στη Σαμπάτα ντε Σους, ήρθε μια γυναίκα που ήταν Αντβεντίστρια. Ο πατέρας Αρσένιος Μπόκα την γνώρισε και της είπε να κάνει το σταυρό.

"Κάνε, Μαρία σταυρό!"

Άρχισε ένα σωρό λόγια για τον Τίμιο Σταυρό. Ο πατέρας της είπε ξανά να σταυρωθεί. Αλλά εκείνη έλεγε πιο έντονα λόγια βλασφημίας κατά του Τιμίου Σταυρού.

Τότε ο Πατέρας πήρε το σταυρό και τον χτύπησε στο στόμα λέγοντας:

«Κάψε την Τίμιε Σταυρέ!».

Εκείνη τη στιγμή η γυναίκα έπεσε κάτω σαν λιποθύμησε και μετά από λίγες στιγμές σηκώθηκε. Σε αυτό το διάστημα φάνηκε ένα φίδι που πέρασε από δίπλα της και χάθηκε. Όλοι είχαν παγώσει.

Ο πατέρας είπε:

«Βλέπεις ποιος εμπόδισε τη γυναίκα να κάνει τον Τίμιο Σταυρό της;».

Το πρώτο πράγμα που έκανε η γυναίκα αφού σηκώθηκε ήταν ο Τίμιος Σταυρός.

Μια άλλη μέρα του Πάσχα, γύρω στο 1943 (ήμουν παιδί), περπατούσα σε ένα δρομάκι με τον πατέρα Αρσένιο και εμφανίστηκε μπροστά μας μια γριά, η Μαρία, την οποία ο πατέρας ήξερε ότι ήταν μάγισσα. Της λέει «Χριστός Ανέστη!», αλλά εκείνη δεν του απαντά. Της το λέει 3 φορές, αλλά δεν απάντησε.

Ἑρμηνεία τοῦ πεζοῦ Κανόνος της Χριστοῦ Γεννήσεως - Ὠδή ἔ'

 

Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Ερμηνεία του πεζού Κανόνος της Χριστού Γεννήσεως

Ωδή ε' ο Ειρμός.

Θεός ών ειρήνης Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης Βουλής σον τόν Αγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστιλας ήμιν Οθεν θεογνωσίας, προς φως οδηγηθέντες, έκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογουμέν σε φι­λάνθρωπε.

Ερμηνεία.

Έκ πολλών ρητών των Γραφών συγκροτεί τον παρόντα ειρμόν ο Ιεράρχης Κοσμάς το μέν γάρ «Θεός ειρήνης» εδανείσθη από την προς Φιλιππησίους επιστολήν την λέγουσαν «Και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ' υμών» (Φιλιπ. δ' 9) ομοίως και από το ις' κεφ. στίχ. 33 της προς Ρωμαίους, και από το ιγ' στίχ. 20 της προς Εβραίους· το δε «Πατήρ τών οικτιρμών» εδανείσθη από την προς Κορινθίους δευτέραν στίχ. 3 το δε «Της μεγάλης Βουλής σου τον Αγγελον» εδανείσθη από τον Ησαίαν λέγοντα περί του Χριστού «Και καλείται το όνομα αυτού, μεγάλης βουλής Αγγελος» (Ήσ. θ' 6) το δε «Ειρήνην παρεχόμενον» ερανίσθη από τον Ιωάννην λέγοντα «Ειρηνην αφίημι υμιν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιωάν. ιδ' 27) και από τον Παύλον ειπόντα «Χριστός εστίν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν, ο και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας» (Εφ. β' 14)· το δε «Φώς της θεογνωσίας» επάρθη από τον Αββακούμ όπου λέγει «Και φέγγος αυτού ως φως έσται»· το δε «Εκ νυκτός ορθρίζοντες» ελήφθη από τον Ησαίαν λέγοντα «Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς σε ο Θεός» (Ήσ. κς' 9). Από τόσας λοιπόν ρήσεις συγκροτήσας το Τροπάριον τούτο ο Μελωδός, είτα επιστρέφων προς τον Θεόν και Πατέρα, λέγει προς αυτόν. «Ω φιλανθρωπότατε Δέ­σποτα, σύ Θεός ών της ειρήνης, και Πατήρ των οικτιρμών, απέστειλας εις ημάς τον Μονογενή σου Υιόν, τον Αγγελον (Μηνυτήν) γενόμενον της μεγάλης και προαιώνιου και αρρήτου βουλής σου, της πε­ρί της ενσάρκου ούσης Οικονομίας αυτού».

Έφη δε ο Θεοφόρος Μάξιμος· «Μεγάλη βουλή του Θεού και Πατρός εστί το σεσιγημένον και άγνωστον της Οικονομίας Μυστήριον όπερ πληρώσας διά της σαρκώσεως ο Μονογενής Υιός απεκάλυψεν, Αγγελος γενόμενος της μεγάλης του Θεού και Πα­τρός προαιώνιου βουλής. Γίνεται δε της μεγάλης του Θεού βουλής Αγγελος, ο γνούς του Μυστηρίου τον λόγον, και τοσούτον έργω τε και λόγω δια πάντων ακαταλήπτως υψούμενος, μέχρις αν φθάση τον προς αυτόν τοσούτον » (Κεφ. κδ' της β' έκατοντ. των θεολογικών). Το δε «Απέστειλας» (ευδόκησας να έλθη εις η μ ας ο Υίός σου) ειπεν ο Μελωδός, διότι η αποστολή του Υιού την εύδοκίαν δηλοί του Πατρός, καθώς ενόησεν ο μέγας Γρηγόριος ο Θεολόγος (Λογ. εις την Χριστού Γέννησ.).

Ἡ ὠφέλεια τῆς νυκτερινῆς προσευχῆς, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

86. Ἡ ὠφέλεια τῆς νυκτερινῆς προσευχῆς, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 16-3-2019

«Τό Σάββατον διά τόν ἄνθρωπον ἔγινε καί οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον»[1], εἶπε ὁ Κύριος εἰς τούς φθονερούς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἔμεναν κολλημένοι στόν τύπο, στό γράμμα τοῦ νόμου καί δέν φρόντιζαν νά καλλιεργήσουν καί νά ἐπιτύχουν μία ζωντανή σχέση μέ τόν ζῶντα Θεόν. Ὁ Κύριος θέλει νά κοπιάζουμε, νά κάνουμε τίς προσευχές μας καί ὅλα τά λεγόμενα θρησκευτικά καί πνευματικά μας «καθήκοντα», ὄχι γιά νά τηρήσουμε κάποιον τύπο καί νά ἐκπληρώσουμε κάποιες ὑποχρεώσεις καί ἔτσι νά νιώσουμε μία ψυχολογική ἀνακούφιση, ἀλλά θέλει νά ἀναπτύξουμε μία ζωντανή πνευματική σχέση μαζί Του. Γιατί εἶναι πρόσωπο καί ἐμεῖς εἴμαστε πρόσωπα καί θέλει νά συνομιλοῦμε καί νά ἔχουμε μεταξύ μας ἀγάπη καί κοινωνία πραγματική.

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μᾶς δίδαξε μέ τήν ὅλη Του τή ζωή πῶς πρέπει νά συμπεριφερόμαστε. Μᾶς μίλησε γιά τήν προσευχή καί μᾶς δίδαξε νά ἀγαπήσουμε τήν προσευχή καί μάλιστα τήν νυχτερινή προσευχή. Μᾶς δίδαξε νά ἀγαποῦμε τόν σωματικό κόπο, τήν κακοπάθεια, ἡ ὁποία ταπεινώνει τό σῶμα καί συν-ταπεινώνει καί τήν ψυχή.

«Νά διαλέγετε», ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «τήν κούραση τήν σωματική. Νά τό ἐπιδιώκετε, γιά νά γυμνάζετε σῶμα καί ψυχή. Ἡ ζωή μας ἐξαρτᾶται ἀπό τό θέλημά μας. Ὅ,τι θέλουμε κι ὅπως τό θέλουμε μποροῦμε νά τό ζήσουμε. Αὐτός πού κάνει κόπο γιά τόν Χριστό μεγαλύτερο -κι αὐτό γίνεται βέβαια ἀπό θεῖο ἔρωτα- προσελκύει περισσότερη Χάρη»[2]. Καί τώρα, ἀδελφοί μου, πού κοπιάζουμε λίγο στήν νηστεία, λίγο στήν προσευχή περισσότερο, ὅλο αὐτό μᾶς δίνει μεγάλη Χάρη καί μεγάλο μισθό ἀπό τόν Θεό.

«Κι ὅταν λέμε κόπο», λέει κι ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ἐννοοῦμε, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί τήν προσευχή τῆς νυκτός. Πολύ ὠφελεῖ νά σηκώνεστε τήν νύκτα γιά προσευχή. Καλύτερη εἶναι ἡ προσευχή τῆς νύκτας. Ἀκοῦμε καί τόν -προφήτη- Ἡσαΐα νά λέγει: «Ἐκ νυκτός ὀρθρίζει τό πνεῦμά μου πρὸς σε ὁ Θεός»[3]. Καί τόν Δαυίδ: «ἠγρύπνησα καί ἐγενόμην ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος»[4]…. «Τό πρωῒ εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου…». Τό πρωί εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς μου, τό πρωί παραστήσομαί σοι καί ἐπόψει με…»[5]»[6]. Πολύ πρωί, ἀξημέρωτα ἀκόμα, πρίν φανεῖ τό φῶς τῆς ἡμέρας, ὁ Δαυίδ δοξολογοῦσε, ὑμνολογοῦσε τόν Θεό κι ἔκλαιγε τίς ἁμαρτίες του.

«Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου πρός σέ ὀρθρίζω»[7]. Πόσο ὡραῖα τά λέει ὁ Δαυίδ! Δέν τά λέει, τά ζεῖ, τά χαίρεται. Ἔχει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τό Ἅγιον Πνεῦμα»[8]. Βλέπουμε καί τόν ἴδιο τόν Κύριο, ὅπως μᾶς λέει τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, νά διανυκτερεύει πολλές φορές στήν προσευχή, δηλαδή νά περνᾶ ὅλη τήν νύκτα προσευχόμενος.

Ὁ σκοπός καί τό ὄφελος τῆς ἀνάγνωσης/ἀναμνημόνευσης τῶν ὀνομάτων στήν λειτουργία.

Ο σκοπός και το όφελος της ανάγνωσης/αναμνημόνευσης των ονομάτων στην λειτουργία.

Ένας ιερομόναχος διάβαζε πολλά ονόματα μια μέρα και κουρασμένος αναρωτήθηκε: Σώζονται αυτοί που αναφέρω; Νιώθουν τίποτα; Αισθάνεται ο ουρανός ότι τώρα προσεύχομαι για εκείνους που έχουν εγκαταλείψει τη γη; Βοηθούνται οι νεκροί;»

Εκείνη τη στιγμή, κουρασμένος, έγειρε πίσω στον καναπέ του, έκλεισε λίγο τα μάτια του και, μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, σε κατάσταση εγρήγορσης, αλλά και κούρασης σώματος, σήκωσε τα μάτια του και είδε. .δες...ω, ω! Τι συμβαίνει εκεί; Αναρίθμητα πνεύματα των κεκοιμημένων, και μαζί τους οι άγιοι και οι άγγελοι. Και μπροστά στο θρόνο του Χριστού καθόταν, με το ωραιότατο ένδυμά της, η Υπεραγία Θεοτόκο και με το λαμπερό της πρόσωπο έδειξε τα πνεύματα, κοίταξε τον Χριστό και είπε:

Π Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος . Προσέγγιση στή ζωή τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας .

Να θυμηθώ και πάλι τη φράση των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας ότι " ο Θεός ού πάντας χειροτονεί, αλλά δια πάντων Αυτός ενεργεί" ,

δηλαδή αν πάει ένας ανάξιος να χειροτονηθεί , φράση μυστήριο , δεν τον χειροτονεί αλλά δια πάντων ενεργεί δια του Σταυρού , το μυστήριο το κάνει μέσα από αυτούς αλλά αυτός κολάζεται .

Κι αν το μυστήριο αγιάζεται , αυτός δεν αγιάζεται γιατί αναξίως προσήλθε. " Ου πάντες χειροτονεί αλλά δια πάντων ενεργεί " .

'Ετσι η Μαρία (η Αιγυπτία) , δεν ψάχνει να βρει τι είναι αυτός : Είναι καλός; είναι κακός; Είναι γνήσιος; είναι κάλπικος;