Κήρυγμα 506. Αὐτομεμψία -αὐτοκατηγορία ἀρχή τῆς σωτηρίας, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 18-12-2022
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022
Ὁ Ἀαρῶν εἰκόνα τοῦ ἐξωτερικοῦ ἀνθρώπου πού χρήζει ἐπιτίμησης ὅταν παρεκτρέπεται, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κήρυγμα 505. Ὁ Ἀαρῶν εἰκόνα τοῦ ἐξωτερικοῦ ἀνθρώπου πού χρήζει ἐπιτίμησης ὅταν παρεκτρέπεται, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 17-12-2022
18 Δεκεμβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. «Μνήμη πάντων τῶν ἀπ ̓ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρις Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου· ὁμοίως καὶ τῶν προφητῶν καὶ προφητίδων, ἐξαιρέτως δὲ τοῦ προφήτου Δανιὴλ (560 π.Χ.) καὶ τῶν ἁγίων τριῶν παίδων». Σεβαστιανοῦ, Ζωῆς κ.λπ. μαρτύρων (†287). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Κυρ. πρό τῶν Χριστουγέννων (Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40).
Εβρ. 11,9 Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·
Εβρ. 11,9 Χαρις εις αυτήν την πίστιν του κατώκησεν εις την γην, που του είχε υποσχεθή ο Θεός, σαν εις ξένην περιοχήν και έζησε μέσα εις σκηνάς μαζή με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήσαν συγκληρονόμοι της ιδίας υποσχέσεως του Θεού.
Εβρ. 11,10 ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.
Εβρ. 11,10 Και τούτο, διότι επερίμενε με πίστιν και ελπίδα ακλόνητον την επουράνιον πόλιν, με τα αδιάσειστα και αιώνια θεμέλια της, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο ίδιος ο Θεός.
Νουθεσίες γιά τά πνευματικά τέκνα. Μέρος Β Ἀρχιεπίσκοπος Θεοφάνης (Μπιστρόβ)
Περί νηστείας και αδυναμίας
«Με σκανδαλίζει», λέτε εσείς, «πολύ το εξής: Η κακή υγεία μου με αναγκάζει να κάνω θεραπεία και να τρώω καλά, ενώ οι Πατέρες της Εκκλησίας απαιτούν την αποχή από το φαγητό». Όλα πρέπει να γίνονται με διάκριση. Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν όχι μόνο την αποχή, αλλά και την απαραίτητη φροντίδα για το σώμα, ώστε να μην εξασθενήσει και να μη γίνει εμπόδιο στον αγώνα.
«Το γεγονός ότι δεν μπορείς να νηστεύεις κατά τη διάρκεια κάποιας αρρώστιας, να μη σε στεναχωρεί», λέει ο Άγιος Βαρσανούφιος ο Μέγας. «Ο Θεός δεν απαιτεί από κανέναν κόπους, που είναι πάνω από τις δυνάμεις του. Επιπλέον, τι άλλο είναι η νηστεία παρά μόνο τιμωρία του σώματος, με σκοπό να υποτάξεις την υγεία του σώματος και να το κάνεις αδύναμο για τα πάθη, σύμφωνα με τον Απόστολο: “Όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί” (Α΄ Κορ. 12,10). Η αρρώστια ενσκήπτει αντί της νηστείας και έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία από αυτήν. Όποιος την αντέχει με υπομονή, ευχαριστώντας τον Θεό, χάρη στην υπομονή του λαμβάνει τον καρπό της σωτηρίας του. Αντί να εξασθενεί τις δυνάμεις του σώματος με τη νηστεία, το σώμα συνήθως έχει ήδη εξασθενήσει από την αρρώστια. Να ευχαριστείς τον Θεό που απελευθερώθηκες από τον κόπο της νηστείας. Αν και δέκα φορές θα τρως την ημέρα, να μη στεναχωριέσαι, δεν θα κατηγορηθείς γι’ αυτό, επειδή αυτό δεν είναι επιείκεια προς τον εαυτό σου». (Φιλοκαλία. Τόμος 3. Νουθεσίες του Οσίου Βαρσανούφιου, 43).
Διατήρηση της εσωτερικής σκέψης και μνήμης για τον Θεό
Όταν οι εξωτερικές υποχρεώσεις δεν σου επιτρέπουν να τηρείς τις ευσεβείς συμπεριφορές, τότε πρέπει να εστιάσεις την προσοχή σου στον εσωτερικό σου κόσμο.
Ἅγιος Νεκτάριος, Τά προφητικά λόγια στόν δεκαεξάχρονο Παναγιώτη τόν μετέπειτα Γέροντα π. Σίμωνα!
Ο Παναγιώτης (Παναγιώτης Αρβανίτης ο μετέπειτα Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης) επισκέφθηκε μερικές φορές το Άγιον Όρος. Όταν ήταν νέος του άρεσε να κάνει μεγάλες πορείες.
Μια φορά ξεκίνησε από την Αθήνα και πήγε με τα πόδια στην Ουρανούπολη. Εκεί έβαλε τα ρούχα του στην πλάτη του και πήγε στο Άγιον Όρος κολυμπώντας!
Στον μαστρο-Γιώργο τον Πανταζή διηγήθηκε αργότερα ο Γέροντας πως σε ηλικία 16 ετών πήγε μαζί με έναν φίλο του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.
Εκεί οι Πατέρες ήταν συγκεντρωμένοι και περίμεναν τον Μητροπολίτη Νεκτάριο Κεφαλά, τον γνωστό μας Άγιο Νεκτάριο (Επίσκοπο Πενταπόλεως τον θαυματουργό), που θα τους επισκεπτόταν.
Ένας-ένας οι Πατέρες πήγαιναν με ευλάβεια και έπαιρναν την ευχή του. Μετά τους Πατέρες ακολούθησαν και οι προσκυνητές.
Με τη σειρά του πήγε και ο Παναγιώτης να πάρει την ευχή του Αγίου. Ο Άγιος Νεκτάριος τον κράτησε από το χέρι και του είπε προφητικά:
Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως:«Οἱ ἥρωες τῆς πίστεως». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[:Εβρ. 11,9-10 και 32-40]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-12-1991]
(Β 256, έκδοσις Β΄)
Όταν ο Θεός παρήγγειλε, σεβασμιώτατε και αγαπητοί μου αδελφοί, εις τους πρωτοπλάστους να μη δοκιμάσουν από τον καρπόν ορισμένου δένδρου, ήθελε να εισαγάγει εις την ζωήν των την πίστιν εις τον Θεόν. «Πίστις» εδώ σημαίνει εξάρτησις. Και η πίστις θα ήτο ἐν ἐλευθερίᾳ. Γιατί αλλιώτικα η εξάρτησις χωρίς ελευθερίαν, παύει να είναι ελευθερία και έτσι εισάγεται ο καταναγκασμός. Έτσι η πίστις εισάγεται από τον Θεό εις τους πρωτοπλάστους, δυστυχώς όμως ηθετήθη. Ηθετήθη γιατί ακριβώς υπήρχε η ελευθερία. Είπα όμως «δυστυχώς», διότι δεν είναι –και προσέξατέ το αυτό- η επιλογή μεταξύ καλού και κακού η ελευθερία αλλά η δυνατότητα του καλού και του κακού, μένοντας όμως εις το αγαθόν. Αυτή είναι η έννοια της ελευθερίας. Παντού. Όχι μόνο στις σχέσεις μας με τον Θεό, αλλά και στις σχέσεις μας μεταξύ μας και στους πολίτες ανάμεσα μιας πολιτείας, μεταξύ πολιτών και πολιτείας κ.ο.κ. Επειδή δε είναι ακριβώς μεταξύ επιλογής καλού ή κακού, γι΄αυτό έχομε πάσαν κακοδαιμονίαν, που απορρέει από μία κακώς νοουμένη ελευθερίαν.
Τι είναι ελευθερία; Η δυνατότητα να διαλέξεις ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Η δυνατότητα. Και όχι να διαλέξεις γιατί θέλεις το κακό. Γιατί αλλιώτικα, γιατί να τιμωρείσαι; Αμέσως εδώ φαίνεται καθαρά ότι δεν είναι η επιλογή, αλλά είναι η δυνατότης. Όταν λοιπόν οι πρωτόπλαστοι ηθέτησαν τον Θεόν, πώς Τον ηθέτησαν; Ηθέτησαν την πίστιν. Δεν εδέχθησαν εκείνο το οποίο ο Θεός τους είπε, τώρα ο Θεός έρχεται πάλι, εν ευδοκία να σώσει τους ανθρώπους και επανεισάγει την πίστιν σαν μέθοδο προσεγγίσεως του Θεού. Βλέπετε, δεν παραιτείται ο Θεός από τας μεθόδους Του. Την μέθοδον την πρώτην, δηλαδή την πίστιν, αυτήν επανεισάγει πάλι, δια να σώσει τους ανθρώπους. Και η πίστις αυτή, δεν θα ήταν απλώς εις τον λόγον του Θεού, όπως τότε, αλλά θα ήτο εις το Θεανθρώπινον πρόσωπο του Χριστού. Δηλαδή κάτι βαθύτερο. Εκεί πάλι το ίδιο πρόσωπο μίλησε. Ο Θεός Λόγος. Αλλά εδώ είναι κάτι βαθύτερο. Εκεί ήταν η πίστις απλώς σε έναν λόγον. Βέβαια λόγος του Θεού. Εδώ είναι σε ένα πρόσωπον Το οποίον πρόσωπον ομιλεί και η πίστις πρέπει να αποταθεί εις αυτό το πρόσωπο και όχι απλώς σε έναν λόγο. Έτσι η πίστις γίνεται η μεγαλυτέρα αρετή και η βασικοτέρα προϋπόθεσις της σωτηρίας.
Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ προσευχή πού γίνεται ἀπό τούς χριστιανούς ἔχει πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Αὐτό μᾶς διδάσκει καί ἡ Ἁγία Γραφή καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Γιατί μέ τήν προσευχή ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Θεό καί γινόμαστε δεκτικοί τῆς Θείας Του Χάρης, τῆς Θείας Του βοήθειας.
«Ὅταν μπαίνετε μέσα στό μοναστήρι», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «νά ἀνοίγει ἡ ψυχούλα σας στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ εἶναι ὅλα ἁγιασμένα, τόσες ψυχές πού προσεύχονται, πού ἀσκοῦνται, πού ζοῦν τή ζωή τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἁγιασμένες ψυχές εἶναι τό μεγαλεῖο τοῦ μοναστηριοῦ. Ἡ ψυχή ἔχει φοβερές δυνάμεις πού τίς ἀντανακλᾶ στό περιβάλλον. Ἔτσι οἱ ἁγιασμένοι τόποι μᾶς ἐπηρεάζουν καί μᾶς ἀνεβάζουν. Οἱ τόποι τῶν μοναστηριῶν, λόγῳ τῆς συνεχοῦς προσευχῆς πού γίνεται καί λόγῳ ἁγίων ἀνθρώπων πού ζοῦν ἤ ἔζησαν ἐκεῖ, εἶναι τόποι ἁγιασμένοι, καθαροί»[1]. Μόνο πού μπαίνει κανείς σέ ἕνα μοναστήρι εἰρηνεύει, ἁγιάζεται καί αἰσθάνεται αὐτή τήν διαφορά, τήν πνευματική ἀτμόσφαιρα καί στήν ψυχή του.
«Ὅταν βρίσκομαι», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «σέ τόπους τέτοιους -δηλαδή ἁγιασμένους- πρίν προλάβω νά προσευχηθῶ, ἀμέσως ὁ ἁγιασμένος τόπος μ' ἀνεβάζει στά οὐράνια, ὅπως γιά παράδειγμα ἡ Πάτμος, τό Ἅγιον Ὄρος κ.ἄ». Γιατί ὁ τόπος καί αὐτός μέ τίς προσευχές πού ἑλκύουν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἁγιάζεται κι αὐτός καί κατά κάποιον τρόπο φορτίζεται καί ὁ τόπος μέ τήν θεία Χάρη.
«Ὁ μοναχός φαίνεται ἀπόκοσμος καί ἀκοινώνητος γιά πολλούς. Φαίνεται ὅτι κοιτάζει μόνο τήν ψυχή του, ὅτι δέν προσφέρει τίποτε στήν Ἐκκλησία, στόν κόσμο. Αὐτό δέν εἶναι ἔτσι. Τόσα χρόνια ἄν διατηρήθηκε ἡ Ἐκκλησία, ὀφείλεται στόν μοναχισμό». Γιατί ἐκεῖ παράγονται οἱ Ἅγιοι κατά κανόνα. Βεβαίως καί στόν κόσμο μπορεῖ νά ἁγιάσει κανείς, ἀλλά πιό δύσκολα. «Αὐτός πού μπαίνει στό μοναστήρι καί τά δίνει ὅλα στόν Χριστό, μπαίνει στήν Ἐκκλησία». Ἄλλωστε καί τό μοναστήρι δέν εἶναι παρά μιά μικρή Ἐκκλησία. «Ἴσως νά πεῖ κάποιος: Αὐτοί πού ζοῦν μόνοι τους σέ μιά σπηλιά, βοηθοῦν τήν Ἐκκλησία; Ναί. Οἱ σπηλαιῶτες βοηθοῦν τήν Ἐκκλησία μυστικά. Ἕνας πού ζεῖ στή σπηλιά, μπορεῖ νά μήν φτιάχνει δέντρα καί κήπους, συγγράμματα καί ἄλλα πού βοηθοῦν στή ζωή ἤ στήν πρόοδο, ἀλλά ἐκεῖ μέσα δημιουργεῖ καί ἐξελίσσεται καί θεοῦται»[2]. Δηλαδή καθαρίζει τόν ἑαυτό του καί τόν καθιστᾶ δεκτικό τοῦ θείου φωτισμοῦ, τῆς θεώσεως, καί αὐτή ἡ Χάρις βεβαίως μετά ἀντανακλᾶ καί στό περιβάλλον του καί μέ τήν προσευχή του βοηθᾶ ὅλο τόν κόσμο.
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο Α΄, εδάφια 1-25
1Βίβλος γενέσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ ᾿Αβραάμ. 2 ᾿Αβραὰμ ἐγέννησε τὸν ᾿Ισαάκ, ᾿Ισαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, ᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, 3 ᾿Ιούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εσρώμ, ᾿Εσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αράμ, 4 ᾿Αρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμιναδάβ, ᾿Αμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, 5 Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ῥαχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ωβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ, ᾿Ωβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεσσαί, 6 ᾿Ιεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, 7 Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιά, ᾿Αβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ασά, 8 ᾿Ασὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσαφάτ, ᾿Ιωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωράμ, ᾿Ιωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Οζίαν, 9 ᾿Οζίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωάθαμ, ᾿Ιωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν ῎Αχαζ, ῎Αχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εζεκίαν, 10 ᾿Εζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμών, ᾿Αμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσίαν, 11 ᾿Ιωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος.
12Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος ᾿Ιεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ,13Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιούδ, ᾿Αβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιακείμ, ᾿Ελιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αζώρ, 14᾿Αζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αχείμ, ᾿Αχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιούδ, 15 ᾿Ελιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελεάζαρ, ᾿Ελεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, 16᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη ᾿Ιησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός.17Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ ᾿Αβραάμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.
18 Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. Μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου. 19᾿Ιωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. 20Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· ᾿Ιωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ῾Αγίου. 21 Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. 22 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 23 ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός. 24Διεγερθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, 25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
1 Γενεαλογικός κατάλογος στον οποίο φαίνεται ακριβώς από πού κατάγεται ο Ιησούς Χριστός, ο απόγονος του Δαβίδ, ο οποίος πάλι ήταν απόγονος του Αβραάμ.
Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄, εδάφια 8-10 και 32-40
8Πίστει καλούμενος ᾿Αβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. 9Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς. 10Ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.
32 Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Ερμηνευτική απόδοση Παν. Τρεμπέλα
8 Εξαιτίας της πίστεώς του ο Αβραάμ υπάκουσε στον Θεό, ο Οποίος τον καλούσε να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στον τόπο που θα κληρονομούσε. Και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. 9 Χάρη στην πίστη ο Αβραάμ έμεινε ως ξένος στη γη που του υποσχέθηκε ο Θεός και τη θεωρούσε ξένη χώρα κι όχι δική του. Και διέμεινε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως του Θεού. 10 Ζούσε ο Αβραάμ ακόμη και στη γη της επαγγελίας ως ξένος και μετανάστης, διότι περίμενε να κατοικήσει στην επουράνια πόλη, η οποία έχει τα αληθινά και αδιάσειστα θεμέλια, και τεχνίτη και κτίστη της τον ίδιο τον Θεό.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΤΙΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, 18-12-2022
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΤΙΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, 18-12-2022
https://youtu.be/QbVMKJMOAh0
«Αὐτό εἶναι τό σῶμα μου», ὄχι πρότυπο (τύπος) τοῦ σώματος, καί ὄχι πρότυπο (τύπος) τοῦ αἵματος ἀλλά «τό αἷμα μου»
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
''Ο άρτος και ο οίνος δεν είναι πρότυπο (τύπος)του σώματος και αίματος του Χριστού –αλίμονο–, αλλά είναι το ίδιο το θεωμένο σώμα του Κυρίου, όπως το είπε ο ίδιος ο Κύριος: «Αυτό είναι το σώμα μου», όχι πρότυπο (τύπος) του σώματος, και όχι πρότυπο (τύπος)
του αίματος αλλά «το αίμα μου»· και πριν πει αυτό, είχε πει στους Ιουδαίους, ότι, «εάν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου, δεν θα έχετε αιώνια ζωή..''
(Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, Κεφ 86. Περὶ τῶν ἁγίων καὶ ἀχράντων τοῦ Κυρίου μυστηρίων)
https://proskynitis.blogspot.com/2022/12/blog-post_22.html