Ὁμιλία 1. Ποιά εἶναι ἡ χριστιανική τελειότητα, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἀόρατος πόλεμος κεφ. Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022
4 σημεῖα προσοχῆς ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου
4 σημεῖα προσοχῆς ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου, 18-12-2022 (απόσπασμα)
Πῶς ἐκδιώκονται οἱ πονηροί λογισμοί ἀπό τήν καρδία μέ τήν ἀντίρρηση καί τήν εὐχή τοῦ Ίησοῦ, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πῶς ἐκδιώκονται οἱ πονηροί λογισμοί ἀπό τήν καρδία μέ τήν ἀντίρρηση καί τήν εὐχή τοῦ Ίησοῦ, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 18-12-2022
Τά λείψανα τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ράντονεζ: Ἱστορία τῆς εὕρεσης, τῆς ἀνακομιδῆς καί τῆς ἐπιστροφῆς στή Λαύρα Μέρος Α: Ἡ εὕρεση
Το 2022, η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει μια σημαντική επετειακή ημερομηνία: πριν από 6 αιώνες βρέθηκαν τα λείψανα του Αγίου και Θεοφόρου Πατέρα μας Σεργίου του Ράντονεζ. Επι 6 αιώνες τα λείψανα χάραξαν τη δική τους ιστορία. Όπως η ζωή του ίδιου του Οσίου Σεργίου ήταν γεμάτη από θλίψεις, δυσκολίες και δοκιμασίες, έτσι και η ιστορία των λειψάνων του έχει τις τραγικές της σελίδες, που επιβεβαιώνουν μόνο και μόνο την αγιότητα του ασκητή και την ιδιαίτερη ευλογημένη δύναμη που του έδωσε ο Θεός από ψηλά για να ενισχύει, να φωτίζει και να θεραπεύει ψυχικές και σωματικές ασθένειες. Τις άγιες ημέρες του εορτασμού της επετείου, θα θέλαμε να θυμηθούμε τις πιο εντυπωσιακές σελίδες αυτής της ιστορίας.
Εύρεση των λειψάνων
Ο Όσιος Σέργιος του Ράντονεζ εκοιμήθη στις 25 Σεπτεμβρίου 1392. Εκείνη την εποχή το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος που ίδρυσε ο ίδιος το 1337 στο όρος Μάκοβετς ήταν ήδη το πνευματικό κέντρο των ρωσικών χωρών. Ζούσε με κοινοβιακό κανόνα, η μονή είχε πολλά ξύλινα κτίρια και δύο ναούς. Πριν από την κοίμησή του ο ηγούμενος ζήτησε από τους μοναχούς του να τον θάψουν στο κοινό κοιμητήριο. Ωστόσο, ο Κυπριανός, μητροπολίτης Κιέβου, ευλόγησε το αντίθετο, τα ιερά λείψανα του ασκητή να ενταφιαστούν στην ξύλινη εκκλησία της Αγίας Τριάδoς. Το 1408, κατά την εισβολή του στρατηγού της Χρυσής Ορδής των Εδιγεών, η εκκλησία αυτή κάηκε. Το 1412 χτίστηκε ο ναός της Αγίας Τριάδoς στην θέση του χτίστηκε ο ναός του Αγίου Πνεύματος. Ο ναός ήταν ξύλινη κατασκευή.
Το 1422, 30 χρόνια μετά την κοίμηση του οσίου Σεργίου, άρχισε η οικοδόμηση του νέου πέτρινου καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδος. Πριν από την έναρξη της οικοδόμησης ο Όσιος εμφανίστηκε σε όραμα σε έναν ευσεβή χριστιανό και πρόσταξε να μεταφέρει στον ηγούμενο Νίκων του Ράντονεζ και τους αδελφούς τα εξής λόγια:
Γέροντας Σίμων.Ἡ ἁγία Βαρβάρα τόν διαβεβαιώνει πώς αὐτή θά κτίσει τόν Ναό της καί ἀμέσως τόν συνδράμει
Μαρτυρία: Θ. Τσ.*
Η Θ.Τσ. ήταν πνευματικό τέκνο του π. Σίμωνος Αρβανίτη.
Πολλές φορές, λέει η κ. Τσ., ο Πατερούλης ερχόταν στο σπίτι στην Κάτω Κηφισιά, Αθανασίου Διάκου …, και έμενε.
Εξομολογούσε τον κόσμο και, όταν τελείωνε την εξομολόγηση, έσκαβε τους κήπους τους.
Επίσης ο Γέροντας βοηθούσε πολλούς και οικονομικά, μέχρι που έδινε και αρκετά μεγάλα ποσά, σ’ αυτούς που βέβαια είχαν πολύ μεγάλη ανάγκη, για να χτίσουν το σπίτι τους.
Στο τέλος κάποιας εβδομάδας ο εργολάβος που έχτιζε την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας (στη Λυκόβρυση Αττικής) πήγε στενοχωρημένος στο κελλί του π. Σίμωνος και του ανάφερε πως σώθηκαν τα υλικά και οι μαστόροι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη δουλειά.
Επί πλέον έπρεπε και να πληρωθούν.
Ο Γέροντας δεν είχε χρήματα. Και δεν είχε βέβαια και προσωπικά του χρήματα για να συνεχισθεί η δουλειά και λύση δεν φαινόνταν για την ώρα καμιά. Το πράγμα έμεινε έτσι εκκρεμές. Ο εργολάβος έφυγε το ίδιο στενοχωρημένος.
Και βέβαια όχι λιγότερο ο π. Σίμων. Κατάκοπος ο π. Σίμων από τον κόπο της η μέρας και την καινούργια στενοχώρια, γιατί υπήρχε έλλειψη υλικού και χρημάτων για τα μεροκάματα ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Έτσι όπως ήταν τον πήρε ο ύπνος και βλέπει ένα όνειρο που μάλλον δεν ήταν όνειρο, αλλά οπτασία ή κάτι τέτοιο, όπως μου το διηγήθηκε αργότερα.
Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως:«Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι καί σήμερα Σωτήρ;»π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[: Ματθ.1,21]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡ;»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 20-12-1987]
(Β187)
Το μήνυμα, αγαπητοί μου, του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον απορούντα Ιωσήφ περί της Μαρίας της μνηστής του ήτο: «Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».
Το μήνυμα αυτό, αγαπητοί μου, του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον Ιωσήφ ήταν θεμελιακό. «Αὐτὸς», λέγει, «σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». «Σώσει». Θα είναι Σωτήρας. «Σώσει». Ή, όπως ακριβώς ο άγγελος είπε στους ποιμένας, όπως μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ότι «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ». Σωτήρ! Και ετέχθη αυτός ο Σωτήρ σήμερον.
Βέβαια, το θέμα του σωτήρος δεν ήταν άγνωστο εις τον κόσμο τον αρχαίον. Αυτός ούτος ο αυτοκράτωρ ελέγετο «σωτήρ». Αλλά κατά πόσο βεβαίως ο αυτοκράτωρ ήταν σωτήρας, μόλις και ανάγκη να το πούμε· εφόσον γνωρίζομε από την Ιστορία ότι βασικά άνθρωποι δεν μπορούν να σταθούν σωτήρες, πολύ δε παραπάνω αυτοκράτορες και δη Ρωμαίοι αυτοκράτορες, οι οποίοι ήσαν οι εξουσιασταί των ζωών των υπηκόων των. Τι είδους λοιπόν σωτήρες μπορούσαν να υπάρχουν; Εντούτοις, κάποιοι από αυτούς έπαιρναν και την προσωνυμία πλάι στο όνομά τους, και την προσωνυμία «σωτήρ». Όπως και οι βασιλείς της Αιγύπτου, οι Πτολεμαίοι· έπαιρναν πλάι τους και την προσωνυμία «σωτήρ».
Όμως, όταν ο άγγελος είπε γι’ Αυτόν τον Σωτήρα που θα ‘ρθει στον κόσμον, αυτός ο Σωτήρ ήταν μοναδικός. Ήταν ιδιάζων Σωτήρ. Όχι όπως ακριβώς θα πίστευαν ή θα ενόμιζαν οι άνθρωποι. Ή ακόμη, άνθρωποι που θα απαιτούσαν από τους άλλους να τους προσφωνούν ως σωτήρες.
Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό «ἐξ ὅλης καρδίας», Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος …»[1]. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή, πού δίνει ὁ Θεός ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα. Καί θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἀγωνίζεται νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε νά ἐκπληρώσει αὐτή τήν μεγίστη ἐντολή πού εἶναι ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης. Ὁ ἄνθρωπος πάνω ἀπό ὅλα πρέπει νά ἀγαπᾶ τόν Θεό. Ἀκόμα καί πάνω ἀπό τούς συγγενεῖς του καί ἀπό τούς πολύ στενούς ἐξ αἵματος δικούς του συγγενεῖς.
«Νά προσεύχεστε», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «γιά τούς συγγενεῖς σας χωρίς νά ἀγχώνεστε γιά τήν σωτηρία τους, γιατί ἔτσι χάνετε τήν ἐπικοινωνία σας μέ τόν Χριστό καί δείχνετε ὀλιγοπιστία»[2]. Ὁ ἄνθρωπος, δηλαδή, θά πρέπει καί τούς συγγενεῖς του νά τούς ἀφήνει στόν Χριστό, κατά τό «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» καί νά μήν γίνεται ἡ ἀγάπη πρός τούς συγγενεῖς ἐμπόδιο τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν. Καί νά μήν παίρνει καθόλου ἀπό τήν ἀγάπη πού ὀφείλουμε στόν Θεό ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, ὀσοδήποτε κοντινοί μας καί δικοί μας ἄν εἶναι. Γιατί ἔτσι, λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος, ὅταν ἀγχωνόμαστε γιά τήν σωτηρία τῶν δικῶν μας δείχνουμε ὀλιγοπιστία καί δέν μποροῦμε νά κοινωνήσουμε μέ τόν Θεό, «ὁ Ὁποῖος θέλει πάντας σωθῆναι»[3] καί ὅλους μᾶς ἔχει κάτω ἀπό τήν σκέπη τήν στοργική τῆς θείας Του Πρόνοιας.
«Νά τά ἀναθέτετε ὅλα μέ ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ», ἔλεγε ὁ Ὅσιος Πορφύριος. «Τό καλύτερο εἶναι νά δοθεῖτε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ν' ἀποκοπεῖτε ἀπό τόν κόσμο καί ἀπ' τούς συγγενεῖς καί ἀπ' τούς γονεῖς καί ἀπ' τά ἀδέλφια. Ὅλ' αὐτά πού ζοῦν οἱ ἀσκηταί εἶναι γραμμένα στόν Κανόνα τῆς μοναχικῆς Κουρᾶς. Λέει: «Οἱ θέλοντες ἔρχεσθαι, φησίν ὀπίσω μου, προθύμως ἀρνήσασθε τάς κοσμικάς ἀφορμάς, γονεῖς τούς γεννήσαντας, τέκνα τε καί γυναῖκας, ἀδελφούς τε καί φίλους, χρήματα καί οἰκίας, συγγενεῖς τε καί δούλους, καί δέξασθε ἀξίωμα τῶν Ἀποστόλων μου»[4].
Ἀκοῦστε τί ἔγινε μ' ἕναν ἀσκητή στό Γεροντικό. Ἕνας μοναχογιός καί πολύ πλούσιος ἐπῆγε στήν ἔρημο τῆς Νιτρίας. Ἐκεῖ πολύ προόδευσε. Πέρασαν χρόνια. Οἱ γονεῖς του πέθαναν. Δέν ὑπῆρχε κληρονόμος κι ἦλθαν νά τόν βροῦν κάποιοι συμπολίτες του. Ἡ περιουσία ἦταν πολύ μεγάλη. Τοῦ λένε: - Ἤλθαμε νά σοῦ ποῦμε νά ἔλθεις, ἄν θέλεις, νά πάρεις τήν περιουσία τῶν γονέων σου πού πέθαναν. Τότε ἐκεῖνος ἔσκυψε κάτω τό κεφάλι του καί σέ λίγο εἶπε: - «Ἐγώ πρό αὐτῶν ἀπέθανον τῷ κόσμῳ καί πώς δύναται νεκρός νεκρόν κληρονομῆσαι;»[5]. Ἐγώ ἤδη ἔχω πεθάνει πρίν ἀπό αὐτούς γιά τόν κόσμο, γιά κάθε ἐπιθυμία χρημάτων καί ἡδονῶν καί δόξας, καί πῶς μπορῶ ἐγώ πού εἶμαι νεκρός, νά κληρονομήσω αὐτούς τούς νεκρούς;
«Ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη στοὺς ἀνεμβολίαστους»
Πληθαίνουν αἱ κριτικαὶ φωναὶ ἀνθρώπων κατὰ τῶν ἐμβολίων. Ἂς τὰς ἀφουγκρασθοῦν Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἠπείλησαν ἱερεῖς ἢ μετέτρεψαν ἱ. ναοὺς εἰς κέντρα ἐμβολιασμοῦ. Ὡς κατέστη γνωστὸν ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «ellas21.com» τῆς 7ης Νοεμβρίου 2022:
«Ὁ Αὐστραλὸς σεναριογράφος καὶ κινηματογραφικὸς παραγωγὸς Del Bigtree μίλησε δημοσίως γιὰ τοὺς ἀνεμβολίαστους ποὺ τὰ τελευταῖα δύο χρόνια ἔχουν τραβήξει τὰ πάνδεινα κι ὅμως ἀντιστάθηκαν ἡρωικὰ στὴν ὑγειονομικὴ δικτατορία…
Μεταξὺ ἄλλων εἶπε: Ἂν ὁ ἰὸς Covid 19 ἦταν πεδίο μάχης, τότε αὐτὸ θὰ ἔκαιγε ἀκόμα ἀπὸ τὰ σώματα τῶν ἀνεμβολίαστων. Εὐτυχῶς τὰ πράγματα ἔχουν ἀρχίσει νὰ ἐξομαλύνονται, ἀλλὰ οἱ ἀνεμβολίαστοι εἶναι οἱ ἥρωές μας τῶν τελευταίων δύο ἐτῶν, γιατί χάρη σ’ αὐτοὺς ἔχουμε μία ὁμάδα ἐλέγχου σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἐμβολιασμένους, κάτι ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ δοῦμε ὅλες τὶς ἐλλείψεις καὶ τὶς παρενέργειες τῶν ἐμβολίων. Καὶ συνειδητοποιοῦμε ὅτι οἱ ἐμβολιασμένοι εἴμαστε τὸ μεγάλο παγκόσμιο πείραμα…
Ὡστόσο, οἱ ἀνεμβολίαστοι ἔχουν ὑποστεῖ πολυάριθμα βάσανα, οὐλὲς καὶ πληγές, γιατί εἶναι αὐτὰ ἀκριβῶς τὰ ἄτομα ποὺ προσπαθήσαμε νὰ συντρίψουμε νοητικά.
Τό «Ἐξὁμολογητάριον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Πολλοί ομιλούν για το «Εξομολογητάριον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Και μάλιστα μία κυρία χθες που ήρθε στο μαγαζί να αγοράσει αυτό το βιβλίο, με είπε:
- Κύριε Παναγόπουλε, μου είπε ένας ιερεύς, ότι αυτό το βιβλίο είναι για τους ιερείς. Δεν είναι για εμάς τους λαϊκούς.
-Όχι. Είναι και για εμάς τους λαϊκούς! Διότι αν γνωρίζαμε τις αμαρτίες, αν γνωρίζαμε τους κανόνες και τα επιτίμια που είναι σε κάθε αμαρτία επάνω, δεν θα αμαρτάναμε ή δεν θα αμαρτάναμε λίγο, όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Ἀρκετά ἐδοκιμάσαμεν καί ἐδοκιμάσθημεν. Ἄνευ Χριστοῦ χάος..."....
"..Μή πλανώμεθα. Μή ἀναβάλλωμεν. Μή πειραματιζώμεθα. Μή δοκιμάζωμεν ἄλλο. Ἀρκετά ἐδοκιμάσαμεν καί ἐδοκιμάσθημεν. Ἄνευ Χριστοῦ χάος..."....(Ποιμαντορική ἐγκύκλιος 106, 25 Δεκεμβρίου 1975).΄
Ἅγιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Ἐδέσσης
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/12/106-25-1975.html
19 Δεκεμβρίου. Βονιφατίου μάρτυρος (†290). Ἄρεως (†308), Εὐ τυχίου καὶ Θεσσαλονίκης μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. β΄ 20-26).
Β Τιμ. 2,20 ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν.
Β Τιμ. 2,20 Εις ένα δε μεγάλο σπίτι δεν υπάρχουν μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και σκεύη ξύλινα και πήλινα· και άλλα μεν είναι προωρισμένα δια χρήσιν τιμητικήν, αλλά δε δι' ασήμαντον και ευτελή.