Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023
Οἱ τελευταῖες ἡμέρες τοῦ π.Σεραφείμ Ρόουζ
Παρ’ όλο που πονούσε τόσο πολύ, δεχόταν τους προσκυνητές που έφταναν στον μοναστήρι, στο κελί του, για να τους δώσει συμβουλές, για να τους απαλύνει τον πόνο τους, για να προσφέρει μέχρι τελευταία στιγμή τον εαυτό του για την αγάπη του αδελφού, για την αγάπη του Θεού του.
Έπ’ ουδενί δεν ήθελε ν’ αφήσει το μοναστηράκι του και το ασκητικό κελί του για να παρηγορηθεί έστω λίγο μέσα στο θάλαμο ενός νοσοκομείου. Όταν όμως έπεσε λιπόθυμος μέσα σε φρικτούς πόνους, οι πατέρες τον πήγαν στο νοσοκομείο, ενώ εκείνος ψιθύριζε συνεχώς «δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός».
Οι γιατροί στο νοσοκομείο απλώς διαπίστωσαν ότι η αρρώστια του ήταν σπάνια και ανίατη και είχε ήδη προκαλέσει γάγγραινα στο παχύ έντερο. Μάλιστα οι γιατροί εξέφρασαν την απορία τους πως δεν ούρλιαζε από τους πόνους και πώς άντεχε χωρίς νάρκωση. Τον έβαλαν αμέσως στο χειρουργείο, χωρίς όμως να έχουν και πολλές ελπίδες. Πραγματικά στην εγχείρηση διαπίστωσαν ότι είχαν πειραχτεί και άλλα ζωτικά όργανα, με αποτέλεσμα παρόλο που του αφαίρεσαν ένα κομμάτι του παχέως εντέρου, να μη δίνουν περισσότερο από 2% πιθανότητες ν’ αναρρώσει.
Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία και κόσμος άρχισε να συρρέει ελπίζοντας όλοι σ’ ένα θαύμα. Ένιωθαν ότι έχαναν τον πατέρα του, το στήριγμά τους, την ελπίδα τους. Από εκείνον έμαθαν για το Χριστό, από τα χέρια του βαπτίστηκαν και από τα χέρια του λάμβαναν τακτικά το σωτήριο φάρμακο της Θείας Ευχαριστίας. Δεν το χωρούσε ο νους τους ότι θα τον έχαναν.
Ὅταν ὁ παπα-Νικόλας Πλανᾶς ἔβαλε κατά λάθος φάρμακο ἀντί γιά νάμα στό Ἅγιο Δισκοπότηρο
Ἔτσι εἶχαν τά πράγματα τήν ἐποχή πού ὁ παπα-Νικόλας συνέχιζε την πνευματική πορεία του στην Αθήνα. Αὔξανε καθημερινά τις δραστηριότητές του κι ο μόχθος κατατρωγε τὴν ὑγεία του! Στερνά μάλιστα ἐξ αἰτίας τῆς ὀρθοστασίας, τῆς συστηματικῆς νηστείας καί τῆς ἀδιάκοπης προσευχῆς βρισκόταν μόνιμα ἐξαντλημένος και καμιά φορά ἀνήμπορος να τελέσει καί τό ἔργο του. Παραπονιόταν διαρκῶς ὅτι δέν τον βαστοῦσαν τα πόδια του καί ἤθελε κάθε λίγο και λιγάκι να καθίσει. Ὥσπου ἕνα καλό πνευματικοπαίδι του, ἦταν φαρμακοποιός, προσφέρθηκε και του κατασκεύασε ἕνα του νωτικό γιατροσόφι! Τό ὁποῖο ὅμως ἔπρεπε νά τό παίρνει σε μικρές, μικρές δόσεις επειδή περιείχε μεγάλη ποσότητα ἀπὸ κάποιο δηλητήριο θεραπευτικό.
Το φάρμακο αὐτό ἕνεκα τῆς δραστικῆς ἱκανότητας ανάλαβαν νά τοῦ τό δίνουν οἱ δικοί του για λόγους ασφάλειας κι ἀποτελεσματικότητας. Κάποιο πρωί ὅμως, ὅταν σηκώθηκε ἀπό τόν ὕπνο καί ετοιμάστηκε να πάει στη λειτουργία, στη βιασύνη του ὁ παπα-Νικόλας ἀντί νά πάρει το μπουκαλάκι μέ τό νάμα γιά τήν Ἁγία Κοινωνία, ἔλαβε μαζί του τό εἰδικό κεῖνο φάρμακο κι ἔφυγε ἀμέριμνος γιά τήν ἐκκλησία. Ἐκεῖ λειτούργησε κανονικά χρησιμοποιώντας ανυποψίαστος το δηλητήριο αντί γιά τό ἱερό κρασί. Καί ὅπως ἦταν φυσικό, στο τέλος τῆς λειτουργίας κατέλυσε όλο το περιεχόμενο τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου δίχως να αισθανθεῖ ὅμως καμία ἐνόχληση!
Αργότερα, ὕστερα ἀπό λίγες ώρες, οἱ δικοί του στο σπίτι ἀνακάλυψαν τό λάθος. Καί τότε εντός βρέθηκαν στους δρόμους κι ἄρχισαν να τρέχουν ἔξαλλοι ώσαν τρελοί μπάς και το κακό!
Πρόγραμμα Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Τετάρτη 1-3-2023
06 .00 π.μ. Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία
Ἡ πύλη κλείνει στίς 08.30 π.μ.
Παρασκευή 3-3-2023
Ἀκολουθία Α Χαιρετισμῶν στή Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
5.00 μ.μ-6.30 μ.μ
28 Φεβρουαρίου. Βασιλείου ὁσίου τοῦ ὁμολογητοῦ (†750). Προτερίου Ἀλεξανδρείας ἱερομάρτυρος (†457), Κυράννης νεομάρτυρος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ (†1751). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Α΄ 19-31, Β΄ 1-3).
Ησ. 1,19 καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·
Ησ. 1,19 Εάν δε θελήσετε και με ακούσετε και συμμορφωθήτε προς τας εντολάς μου, θα φάγετε πλούσια τα αγαθά της γης.
Ησ. 1,20 ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.
Ησ. 1,20 Εάν όμως δεν θελήσετε και δεν με υπακούσετε και απομακρυνθήτε από εμέ, η μάχαιρα των εχθρών σας θα σας καταφάγη”. Το στόμα του Κυρίου είναι εκείνο, το οποίον διεκήρυξεν αυτά και θα γίνουν όπως τα είπε.
Ἡ παρακαταθήκη τοῦ Ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου
Ἡ παρακαταθήκη τοῦ Ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου
Πορφυρίτης
Στήν ὁμιλία του[1] κατά τήν ἔναρξη τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου «Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσης», ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀναφέρθηκε στήν παρακαταθήκη πού τοῦ ἐκληροδότησε ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, καθώς καί σέ ὅσα ἐδιδάχθη σχετικά μέ «τόν ἀληθῆ τρόπον τοῦ διαλόγου»[2]. Πέραν τῆς κλασσικῆς φαναριώτικης διγλωσσίας τοῦ τύπου «λέγομεν τά ἁρμόδια καί πράττωμεν τά ἀναρμόδια», ἄς δοῦμε τή στάση τοῦ Ἁγίου Γενναδίου καί τί δέν ἐδιδάχθη ὁ Πατριάρχης. Μέ ἄλλα λόγια, ἄς διαπιστώσουμε ποίαν παρακαταθήκη ἔλαβε ὁ σημερινός Πατριάρχης, καθ’ ὅτι μία παρακαταθήκη παρέδωσε ὁ Χριστός, κήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι καί ἐφύλαξαν οἱ Πατέρες.
Ὁ Ἅγιος Γεννάδιος ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἐλαχίστους πού δέν ὑπέγραψαν στήν ληστρική ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. Δέν λύγισε ἀπό τίς πιέσεις τοῦ αὐτοκράτορα, τῶν λατινιζόντων ὀρθοδόξων ἀρχιερέων καί τίς βασανιστικές κακοπάθειες στίς ὁποῖες τούς ὑπέβαλλε ὁ Πάπας. Καί δέν ὑπέγραψε διότι ἀγαποῦσε τήν ἁγία Ὀρθοδοξία περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του, καί δέν ἤθελε νά ἀρνηθεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἤθελε, ὅπως καί ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός (διότι ἀμφότεροι ἀγαποῦσαν καί τούς αἱρετικούς Λατίνους), «τήν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῇ βάσει τῶν Ὅρων αὐτῶν (σ.γρ. τῶν Ὅρων τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν συνόδων), μέ τήν ἐπιστροφή τῶν Λατίνων στήν πρό τοῦ σχίσματος παράδοση καί μέ τήν ἐγκατάλειψη τῆς καινοτομίας στό Σύμβολο τῆς πίστεως»[3]. Ἡ σημερινή Ὀρθοδοξία, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἀγωνίζεται νά διασώσει τό Φανάρι, «...δέν ἐπιδιώκει νά πείση τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινος ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς μεταστρέψει εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως»[4]. Καί πῶς γίνονται οἱ ἑκατοντάχρονοι διάλογοι; Ἐπί ποιᾶς βάσεως; Μήπως τῆς Φερραρο-φλωρεντιανῆς: «κρατῆστε ἐσεῖς τά δικά σας, κρατοῦμε κι ἐμεῖς τά δικά μας καί ἡ ἕνωση ἔγινε»;!
«Ὅποιος θά μνημονεύση τόν Πάπα», λέγει ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, «ἤ θά ἔχη κοινωνία μέ αὐτούς πού τόν μνημονεύουν ἤ θά συμβουλεύση ἤ θά παραινέση κάποιον νά μνημονεύση, θά τόν θεωρήσω ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ ἁγία καί μεγάλη σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἐξήτασε τό λατινικό δόγμα καί κατεδίκασε ὅσους τό πίστευσαν, τόν Βέκκο δηλαδή καί τούς ὁμόφρονάς του. ... Οἱ σύνοδοι καί οἱ ἄλλοι Πατέρες ὁρίζουν ὅτι: αὐτῶν πού ἀποστρεφόμεθα τό φρόνημα πρέπει νά ἀποφεύγωμε καί τήν κοινωνία· καί ὅλα τά σχετικά πού γνωρίζετε ὅτι ὁρίζουν.
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:«Οἱ ἐπίγειοι καί οἱ οὐράνιοι θησαυροί»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ.6,14-21]
Ιερού Χρυσοστόμου, Οι επίγειοι και οι ουράνιοι θησαυροί
«Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν(:Μη συσσωρεύετε για τον εαυτό σας θησαυρούς εδώ στη γη, όπου ο σκόρος και η αποσύνθεση καταστρέφουν και αφανίζουν, και όπου οι κλέφτες διατρυπούν τοίχους και χρηματοκιβώτια και κλέπτουν. Να θησαυρίζετε όμως για τον εαυτό σας και να αποταμιεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε ο σκόρος, ούτε η σαπίλα τούς αφανίζουν, και όπου οι κλέφτες δεν τρυπούν τοίχους και δεν κλέπτουν. Διότι, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας)»[Ματθ.6,19].
[…]Αφού έβγαλε από την ψυχή μας το νόσημα της κενοδοξίας, στην κατάλληλη στιγμή πλέον ομιλεί και περί ακτημοσύνης˙διότι τίποτε δεν προετοιμάζει τόσο τον άνθρωπο στην αγάπη των χρημάτων, όσο ο έρως της κενοδοξίας: για τη δόξα οι άνθρωποι επινοούν και τις αγέλες των δούλων, και το πλήθος των ευνούχων, και τα χρυσοστόλιστα άλογα και τα αργυρά τραπέζια και τα άλλα που είναι περισσότερο ακόμη καταγέλαστα· όχι βέβαια για να ικανοποιήσουν κάποια ανάγκη, ούτε για να απολαύσουν κάποια ηδονή, αλλά για να επιδειχθούν στους πολλούς.
Πιο πάνω βέβαια έλεγε μόνο ότι πρέπει να ελεούμε, εδώ όμως υποδεικνύει και πόσο πρέπει να δίδουμε, όταν λέγει: «Μη θησαυρίζετε». Επειδή δεν ήταν δυνατόν να παρουσιάσει από την αρχή όλο μαζί τον λόγο για την περιφρόνηση των χρημάτων, καθόσον είναι τυραννική η κυριαρχία του πάθους, αφού τον χώρισε σε μέρη και τον ελευθέρωσε από αυτήν, τον σταλάζει στην ψυχή των ακροατών Του, ώστε να γίνει εύκολα παραδεκτός. Για τον λόγο αυτό έλεγε πρώτα, «Μακάριοι οι ελεήμονες» και έπειτα «Ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ᾿ αὐτοῦ(:Να είσαι συμβιβαστικός και να έχεις συμφιλιωτικές διαθέσεις απέναντι στον δανειστή με τον οποίο βρίσκεσαι σε δίκη)»[Ματθ.5,25]. Και στη συνέχεια: «Καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον(:Και σε εκείνον που θέλει να κάνει δίκη μαζί σου και να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το πανωφόρι σου)»[Ματθ.5,40]. Εδώ όμως είπε το μεγαλύτερο από όλα. Εκεί είχε πει: «Αν δεις να πλησιάζει δικαστικός αγώνας, να κάνεις τούτο: αντί να το κρατήσεις με φιλονικία, καλύτερα να αποφύγεις τη διαμάχη και ας μην το έχεις». Αλλά εδώ χωρίς να παρουσιάζει ούτε αντίδικο, ούτε κατηγορούμενο, ούτε να μνημονεύει κάποιον άλλο σχετικό, μας συμβουλεύει την ίδια την περιφρόνηση των χρημάτων, και μας δείχνει ότι θέτει αυτόν τον νόμο όχι τόσο για αυτούς που ευεργετούνται, όσο για αυτόν που ευεργετεί. Ώστε και αν ακόμη δεν υπάρχει κανείς να μας αδικεί ή να μας σέρνει στο δικαστήριο, ακόμη και έτσι να περιφρονούμε τα υπάρχοντά μας και να τα μοιράζουμε σε όσους έχουν ανάγκη.
Και εδώ όμως δεν έθεσε τον νόμο στο σύνολό του, αλλά και τώρα σιγά σιγά προχωρεί, μολονότι παρουσίασε τους αγώνες Του ενάντια σε αυτά στην έρημο με πολλή την υπερβάλλουσα σημασία. Ούτε όμως το αναφέρει, ούτε το εξιστορεί· δεν ήταν ακόμη καιρός να το φανερώσει. Μέχρι τώρα εξετάζει σκέψεις, και λαμβάνει περισσότερο την θέση συμβούλου στους λόγους αυτούς και όχι νομοθέτου. Αφού λοιπόν είπε «Μη θησαυρίζετε επάνω στη γη», πρόσθεσε «όπου το σαράκι και το σκουλήκι αφανίζουν και όπου οι κλέπτες ανοίγουν και κλέπτουν». Παρουσίασε και του εδώ «θησαυρού» τη βλάβη και του εκεί την ωφέλεια και από τον τόπο και από τους καταστροφείς τους.
Κοίτα κι ἔξω ἀπ’ τὴν ὀθόνη…
Κοίτα κι ἔξω ἀπ’ τὴν ὀθόνη…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Εἶναι πολλοί, καλοί μου φίλοι, οἱ χαρακτηρισμοὶ ποὺ ἔχουν δοθεῖ κατὰ καιροὺς στὴ νέα γενιά. Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς εἶναι καὶ τὸ «γενιὰ τῆς ὀθόνης». Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε πὼς εἶναι λάθος ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτός, ὅταν σκεφθοῦμε ὅτι γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε – μεγαλώνει κατακλυσμένη ἀπὸ ὀθόνες. Τοῦ κινητοῦ, τοῦ τάμπλετ, τοῦ ὑπολογιστῆ, τῆς τηλεόρασης. Ἀκόμη καὶ τὰ βρέφη εἶναι μπροστὰ στὶς ὀθόνες. Ἀκόμη καὶ τὰ νήπια παίζουν μὲ τὶς ὀθόνες. Ἀκόμη καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ ἔρχονται σ’ ἐπαφὴ μὲ τὰ κοινωνικὰ δίκτυα καὶ τὸν «σκληρὸ κόσμο» τῶν πληροφοριῶν.
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς μεγάλους, βέβαια. Ὅλους τούς μεγάλους! Οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι πλέον μπροστὰ στὶς ὀθόνες τῆς τηλεόρασης, ὅπως ἦταν κάποτε. Ἀπὸ ἐκεῖ ἁπλῶς ξεκίνησαν. Καὶ σήμερα εἶναι οἱ φανατικοὶ ἀκόμη καὶ τῶν κοινωνικῶν δικτύων, κι ἂς ἀνήκουν ἀκόμη καὶ σ’ αὐτὴ τὴν τρίτη ἡλικία. Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε ἡ γοητεία τῶν ὀθονῶν εἶναι ἀκαταμάχητη. Πέραν τῆς αἴσθησης τῆς εὐκολίας καὶ τῆς ἄνετης ζωῆς ποὺ δημιουργοῦν σὲ ὅλους μας.
Ὅμως ἑστιάζουμε περισσότερο στὴ νέα γενιά, γιατί οἱ ἐπιπτώσεις τῶν ὀθονῶν δὲν εἶναι οἱ ἴδιες. Ἔπειτα οἱ μεγάλοι ἐργάζονται μέσα ἀπ’ τὶς ὀθόνες, ὅλο δὲ καὶ πιὸ πολὺ γίνεται αὐτό. Καὶ αὔριο κανένας δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ἐπιζήσει χωρὶς τὶς ὀθόνες, ὅπως χαρακτηριστικὰ λέγεται.
* * *
Εἶναι ἑπόμενο πλέον ἡ ζωή μας νὰ διαμορφώνεται σ’ ἕνα δίπολο. Ἀπ’ τὴ μία αὐτὸ τοῦ πραγματικοῦ κόσμου καὶ ἀπ’ τὴν ἄλλη αὐτὸ τοῦ εἰκονικοῦ – ψηφιακοῦ κόσμου.
Κι ἐνῷ κάποτε ὑπῆρχε μόνον ὁ πραγματικὸς κόσμος, τὶς τελευταῖες δεκαετίες μᾶς προέκυψε καὶ ὁ εἰκονικός, ποὺ ἀκολούθως ἔγινε καὶ ψηφιακός. Καὶ ὡς ψηφιακὸς ποὺ ἐξελίχθηκε ὅλο καὶ περιορίζει τὸν πραγματικό. Τόσο πολὺ μάλιστα, ποὺ δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση ὅτι θέλει νὰ ἐξαφανίσει τελείως τὸν πραγματικό, ὅσο εἶναι δυνατὸν βέβαια.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτὸ ὅλοι μας, λίγο ὥς πολὺ τὸ ζοῦμε. Ἂς φέρουμε ἕνα παράδειγμα …
Τί ἔκανε παλαιότερα ἕνα παιδί; Ἔπαιζε ἀδιάκοπα μὲ τὰ ἀδέλφια του (τὰ πολλὰ ἀδέλφια ποὺ εἶχε!), εἴτε μέσα στὸ σπίτι του εἴτε καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ. Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ μὲ τὰ ἄλλα παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς ἢ καὶ τοὺς συμμαθητές του, διευρύνοντας ἔτσι τὸν κόσμο του, τὸν πραγματικό του κόσμο. Στὴ συνέχεια βοηθοῦσε τοὺς γονεῖς του, εἴτε ἐντός τοῦ σπιτιοῦ του γινόταν αὐτό, εἴτε καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ.
«Ἔτσι καί ἔφτασες στό μηδέν, θά πετάξεις πρός τά πάνω !»
Ο πατήρ Παΐσιος, θυμάμαι, μια φορά είχε πει:
«Ξέρεις τι κάνουν, όταν θέλουν να στείλουν έναν πύραυλο στο διάστημα; Κάνουν αντίστροφη μέτρηση: “Δέκα, εννιά, οχτώ, επτά… ένα, μηδέν!” Όταν φτάνουν στο μηδέν, ο πύραυλος εκτοξεύεται. Έτσι και έφτασες στο μηδέν, θα πετάξεις προς τα πάνω».
Στο μηδέν έχουμε φτάσει όλοι, έτσι δεν είναι; Πολλές φορές το έχουμε δοκιμάσει στο πετσί μας στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων: η βοήθεια από τον Θεό έρχεται τότε που όλες, μα όλες οι δυνάμεις μας έχουν εξαντληθεί.
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2023
Οἱ τιμωρίες τοῦ Ἅδη πού εἶναι φοβερές καί αἰώνιες Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΟΜΙΛΙΑ_Οι τιμωρίες του Αδη που είναι φοβερές (Β' μέρος 12ης μελέτης) και αιώνιες (Γ' μέρος 12ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 12η, 24-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐξ αἰτίας τῶν ἀποφάσεων πού θά ληφθοῦν καί οἱ πολλές τιμωρίες τοῦ Ἅδη, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΟΜΙΛΙΑ_Η μεγάλη ημέρα της κρίσεως εξ αιτίας των αποφάσεων που θα ληφθούν (Γ' μέρος 11ης μελέτης), και Οι πολλές τιμωρίες του Αδη (Α' μέρος 12ης μελέτης) Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 11η-Γ μέρος+12η Α μέρος, 24-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐξ αἰτίας τῶν πραγμάτων πού θά ἐξεταστοῦν (Β' μέρος), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Β' μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΟΜΙΛΙΑ_Η μεγάλη ημέρα της κρίσεως εξ αιτίας των πραγμάτων που θα εξεταστούν (Β' μέρος), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 11η, Β' μέρος, 23-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ὅταν ὁ ταπεινός Ἅγιος Νεκτάριος ἄν καί ἐπίσκοπος, ἐπισκέφθηκε τούς Δανιηλαίους στό Ἅγιον Ὄρος ὡς ἁπλός....μοναχός
Όταν ο ταπεινός Άγιος Νεκτάριος αν και επίσκοπος, επισκέφθηκε τους Δανιηλαίους στο Άγιον Όρος ως απλός....μοναχός ! Κανείς δεν κατάλαβε τίποτε παρά μόνον ένας Άγιος ασκητής που αποκάλυψε αμέσως ποιος ήταν αναμεσά τους !
Οἱ Δανιηλαῖοι δὲν εἶχαν εἰδοποιηθεῖ γιὰ τὴν ἐπίσκεψή του, δὲν ἤξεραν ποιὸς εἶναι. Παρουσιάστηκε μὲ καλογερικὸ σκοῦφο, μὲ τὰ παλαιὰ ράσα ποὺ χρησιμοποιοῦσε στὴν καλλιέργεια τῶν λουλουδιῶν τοῦ κήπου τῆς Ῥιζαρείου, μὲ χοντρὲς καλογερίστικες ἀρβύλες. Εἶπε πὼς ἦταν ἕνας μοναχὸς ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Τὸν ὑποδέχθηκαν ὅμως ὅπως πάντα μὲ ἐγκαρδιότητα, μὲ Ἀβραμιαία, ὅπως εἴπαμε, καλοσύνη καί, ἀφοῦ τὸν ἐκέρασαν νωπὰ σῦκα, φουντούκια μὲ ἀγριόμελο, εὐχαριστήθηκαν ποὺ θὰ ἔμενε μερικὲς μέρες κοντά τους νὰ παρακολουθήσει τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες.
Ἀλλὰ τὰ λίγα λόγια του, περίεργο, εἶχαν οὐσία, τόξευαν ἀκτῖνες «Θείου Φωτός!». Ὅπου καθὼς σὲ μιὰ στιγμὴ ὕστερα ἀπὸ τὶς πρῶτες περοποιήσεις σιγοπερπατοῦσαν μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς Δανιηλαίους, τὸν πέμπτο της συντροφιᾶς, κατευθυνόμενοι πρὸς τὸ φοβερὸ βράχο τοῦ Καρουλίου, συναπαντοῦν ἕναν ἄγνωστο «περίεργο» ἐρημίτη, μελαμψό, μὲ καταμπαλωμένο κίτρινο ράσο, λιπόσαρκο, μὲ δύο μεγάλα μάτια ποὺ σὲ καθήλωναν...
-Εὐλογεῖτε...ψιθύρισε ὁ Νεκτάριος. Κι ἀπόμεινε ἐκστατικός.
-Ὁ Κύριος, ἀποκρίθηκε αὐτός. Καὶ μονομιᾶς ἔκανε παρατήρηση στὸν ἀδελφὸ Δανιήλ.
-Πῶς προπορεύεσθε, ἀδελφέ, ἀπὸ τὸν Πενταπόλεως, τὸν πρὸ πολλοῦ ἐνταχθέντα μεταξὺ τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν; Σὰ νὰ τοὺς κόπηκε ἡ ἀναπνοή. Ὁ Δανιὴλ ἀπόμεινε νὰ κυττάζει χαῦνος. Ἐκεῖνος ἐκύτταζε τὰ μάτια τοῦ ἐρημίτη καὶ σώπαινε. Ἡ καρδιά του γοργοκτυποῦσε. Εἶχε λοιπὸν δίπλα του μίαν ἄγνωστη ἀγωνιστικὴ ψυχή, εὐλογημένη μὲ τὸ προορατικὸ χάρισμα; Ἄθελά του δάκρυσε.
-Ὑπερευλογημένο τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας, ἀδελφέ, ψιθύρισαν τὰ χείλη του. Μὴν ἀναφέρετέ τι διὰ τὸν ταπεινὸν δοῦλον του. Παρακαλῶ... παρακαλῶ, δεχθεῖτε... τὸν ἀσπασμόν μου. Κι ἐπλησίασε κι ἔσκυψε νὰ φιλήσει τὸ ῥοζιασμένο χέρι τοῦ ἐρημίτη.
Ἐκεῖνος τραβήχθηκε μὲ φόβο. Καὶ σκύβοντας μὲ τὴ σειρά του νὰ φιλήσει τὸ χέρι τοῦ ἐπισκέπτη, βρέθηκαν οἱ δύο πρόσωπο μὲ πρόσωπο. Ἀντάλλαξαν ἐγκάρδιο ἀσπασμό.
Οἱ ”Τεσσαράκοντα” Μάρτυρες τῆς Ρωσίας πού ἐτελειώθησαν σέ παγωμένη λίμνη ἐνῶ ἦταν κρατούμενοι στά γκούλαγκ
Γέροντας Νικολάι Γκουριάνωβ
Οι ”Τεσσαράκοντα” Μάρτυρες της Ρωσίας που ετελειώθησαν σε παγωμένη λίμνη ενώ ήταν κρατούμενοι στα γκούλαγκ κι ο μοναδικός επιζών ο Γέροντας Νικολάι Γκουριάνωβ[ΕΔΩ] που είδε τις ψυχές των συναθλητών του να τις παραλαμβάνουν Άγγελοι και ο ίδιος αξιώθηκε την ώρα του μαρτυρίου εμφάνιση της Θεοτόκου που τον διατήρησε στη ζωή προς ολοκλήρωση της αποστολής του!!
«Είδα τους αγγέλους να κατεβαίνουν και να τους παίρνουν τις ψυχές». Αυτή είναι η Αγία Ρωσία…..
Ο Νικολάι Γκουριάνωβ για τη ζωή στο στρατόπεδο γκούλαγκ και τη δοκιμασία της πίστης.Για το μαρτύριο συναθλητών του…. Το μαρτύριο των Ρώσων Ομολογητών θυμίζει τη θυσία των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων που μαρτύρησαν με πανομοιότυπο τρόπο στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας, το έτος 320
Λίγοι επέζησαν μετά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Οι πραγματικοί στύλοι της Ορθοδοξίας παρέμειναν, ανάμεσά τους ο πατήρ Ιωάννης Κρεστιάνκιν[ΕΔΩ], ο δίκαιος Αλεξέι Μέτσωφ[ΕΔΩ], ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Τιαπότσκιν. Μετά τις δοκιμασίες, όλοι έλαβαν το ιδιαίτερο δώρο του Θεού – διορατικότητα.
Μετά την εξορία στην Αρκτική, ο πατέρας Νικολάι άρχισε να χτίζει μια σιδηροδρομική γραμμή με άλλους κρατούμενους. Φυσικά δεν τέθηκε θέμα καλών συνθηκών για τους «ιερείς» και τους αληθινά Ορθοδόξους. Ο Batiushka δεν μπορούσε να ξεχάσει εκείνη την τρομερή νύχτα, να πώς τη διηγείται ο ίδιος :
27 Φεβρουαρίου. † Καθαρὰ Δευτέρα. Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου (η ́ αἰ.). Στεφάνου τοῦ γηροκόμου. Ἐφραὶμ ὁσίου τοῦ Κατουνακιώτου (†1998). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Ἓκτης Ὣρας (Ἡσαΐας Α΄ 1-20).
Ησ. 1,1 Ὅρασις, ἣν εἶδεν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμώς, ἣν εἶδε κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ κατὰ Ἱερουσαλὴμ ἐν βασιλεία Ὀζίου καὶ Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου, οἵ ἐβασίλευσαν τῆς Ἰουδαίας.
Ησ. 1,1 Αποκαλυπτικά οράματα, τα οποία εκ μέρους του Θεού είδε και ήκουσεν ο Ησαΐας, ο υιός του Αμώς, εναντίον της Ιουδαίας και ειδικώτερον εναντίον της Ιερουσαλήμ κατά το διάστημα της βασιλείας του Οζίου, του Ιωάθαμ, του Αχαζ και του Εζεκίου, οι οποίοι εβασίλευσαν στο βασίλειον της Ιουδαίας.
Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἑτοιμάζει τό «Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας»
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζει το «Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας»
Από «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»
Η Ευρωπαϊκή ένωση βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας του «Ευρωπαϊκού Πιστοποιητικού Γονεϊκότητας». Δημιουργείται στο όνομα της «ενδυνάμωσης και της προστασίας» των δικαιωμάτων των παιδιών, προκειμένου «να μην παραβιάζονται κατά τις διασυνοριακές μετακινήσεις τους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Πρόκειται για πλάγιο τρόπο αναγνώρισης της ομόφυλης γονεϊκότητας που χρησιμοποιεί ως συναισθηματικό μοχλό πίεσης τα παιδιά. Φιλοδοξεί να χρησιμεύσει στις Ευρωπαϊκές χώρες όπου δεν υπάρχει η αναγνώριση των «πολύχρωμων οικογενειών» από την εθνική τους νομοθεσία.
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ursula von der Leyen είχε δηλώσει σε κεντρική της ομιλία, το 2020 ότι «εάν είσαι γονέας σε μια χώρα, είσαι γονέας σε κάθε χώρα». Με αυτή τη δήλωσή της η πρόεδρος της ΕΕ τόνισε την ανάγκη διασφάλισης της (ομόφυλης) γονεϊκότητας, που εφόσον είναι αναγνωρισμένη σε ένα κράτος-μέλος οφείλει να αναγνωρίζεται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη και για όλους τους σκοπούς. Αυτή η πρωτοβουλία ορίστηκε ως βασική δράση στη στρατηγική της ΕΕ για τα δικαιώματα του παιδιού και εντάχθηκε στην στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ισότητα των LGBTIQ ατόμων.
Στόχος της πρότασης είναι «η ενίσχυση της προστασίας των θεμελιωδών και άλλων δικαιωμάτων των παιδιών σε περιπτώσεις διασυνοριακής μετακίνησης, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους σε μια ταυτότητα, στην μη διάκριση, στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, για την εφαρμογή και διατήρηση των δικαιωμάτων τους και σε άλλο κράτος μέλος, λαμβάνοντας πρωτίστως υπόψιν το συμφέρον του παιδιού. (1, σελ.2)
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση «εκτιμάται ότι 2 εκατομμύρια παιδιά ενδέχεται να αντιμετωπίζουν αυτήν τη στιγμή μια κατάσταση κατά την οποία η γονεϊκότητα αναγνωρίζεται σε ένα κράτος μέλος, αλλά δεν αναγνωρίζεται για όλους τους σκοπούς σε άλλο κράτος μέλος» (1,σελ 2)
Η συγκεκριμένη εκδήλωση ενδιαφέροντος για τα παιδιά που γίνεται σε συνδυασμό με τη στήριξη των LGBTQ δικαιωμάτων δημιουργεί ερωτήματα. Ήταν ανοχύρωτα τα παιδιά και τα γονεϊκά δικαιώματα ως τώρα; Υπήρχε πρόβλημα στην αναγνώριση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων από το ένα κράτος στο άλλο μέσα στην ΕΕ; Ή μήπως έχει προκύψει μια καινούργια «οικογενειακή» κατάσταση που πρέπει να αναγνωρισθεί και να επιβληθεί ως Ευρωπαϊκός νόμος ακόμη και στα κράτη-μέλη που έχουν επιφυλάξεις;
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Τό μίσος καί ἡ ἔχθρα ὡς ἐμπόδια γιά τή συγχώρηση καί τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ. 6, 14-21]
Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
Αν κανείς έχει αδικηθεί από τον πλησίον του, ας φέρει στο νου του τον Δαβίδ. Μόλις θυμηθεί τον πράο και ανεξίκακο προφητάνακτα, θα σβήσει την οργή, που σαν φωτιά κατακαίει την ψυχή του.
Για ποιον λόγο, πες μου, είναι εχθρός σου ο αδελφός σου; Μήπως σε έβρισε; Μήπως σε έκλεψε; Μήπως σε αδίκησε; Ό,τι κι αν σου έκανε, μην αναβάλλεις να κόψεις τα σκοινιά, που σε κρατούν δεμένο με την έχθρα. Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι δυσκολότερο. Μεθαύριο ακόμα πιο δύσκολο. Μέρα με τη μέρα η ντροπή σου θα μεγαλώνει και η έχθρα θα ριζώνει βαθύτερα στην καρδιά σου.
Δώσε μου, σε παρακαλώ, τη χαρά να ακούσω ότι πήγες και βρήκες τον εχθρό σου, τον αγκάλιασες και με τα δυο σου χέρια, τον έσφιξες με αγάπη, τον ασπάστηκες με δάκρυα. Και θηρίο αν είναι, θα συγκινηθεί από τη συμπεριφορά σου και θα ημερώσει. Έτσι, και τον εαυτό σου θα απαλλάξεις από κάθε κατηγόρια και εκείνον θα κερδίσεις, κάνοντάς τον να μεταβάλει την εχθρική του διάθεση σε φιλία και αγάπη.
Μη μου πεις: «Έχω εχθρό δύστροπο, κακόβουλο και αδιόρθωτο, γι’ αυτό δεΝ θα μπορέσω ποτέ να τον κάνω φίλο». Ό,τι κι αν είναι, δεν μπορεί να ξεπερνάει σε κακότητα τον Σαούλ, που μολονότι μια και δύο και πολλές φορές σώθηκε από τον Δαβίδ, αυτός χίλιες φορές σκέφτηκε κακό εναντίον του. Και μολονότι, παρά τη διαγωγή του αυτή, πάλι ευεργετήθηκε από τον αμνησίκακο Δαβίδ, εξακολούθησε να τον επιβουλεύεται και να ζητάει τη θανάτωσή του.
Τι μπορείς να πεις για τον εχθρό σου; Ότι καταπάτησε τα χωράφι σου; Ότι άρπαξε τα ζώα σου; Ότι σε χλεύασε; Ότι σε απάτησε; Δεν προσπάθησε, πάντως, να σου αφαιρέσει και τη ζωή, όπως επανειλημμένα αποπειράθηκε αν κάνει ο Σαούλ σε βάρος του Δαβίδ. Αλλά κι αυτό αν έγινε, πάλι ο Δαβίδ είναι ανώτερος από εσένα. Γιατί, μολονότι έζησε στην εποχή του μωσαϊκού νόμου, που, όντας ατελής, δίδασκε το: «Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος (:Μάτι αντί για μάτι, δόντι αντί για δόντι)»[Έξ.21,24],εντούτοις έφτασε στο ύψος της αρετής που διδάσκει ο τέλειος νόμος του Ευαγγελίου: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς(:Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν)»[Λουκ.6,27].Και ενώ εσύ πολλές φορές φουντώνεις από τη μνησικακία, οργισμένος καθώς είσαι με όσα σου έκανε ο εχθρός σου στο παρελθόν, ο Δαβίδ, αδιαφορώντας για όσα θα πάθαινε στο μέλλον από τον Σαούλ, δεν έπαυε να τον προστατεύει και να τον σώζει από κάθε κίνδυνο. Να σώζει ποιον; Τον άνθρωπο που ζητούσε ευκαιρία για να τον σκοτώσει!
Καί αὐτό τό βλέμμα θά εἶναι ἡ χειρότερη κόλαση..!
Ο Κύριος μόλις έχει συλληφθεί μετά το προδοτικό φίλημα του Ιούδα στον κήπο της Γεθσημανή και εν τω μέσω της νυκτός έχει οδηγηθεί «εις τον οίκον του αρχιερέως». Ο Πέτρος, ακολουθώντας από μακριά, μπαίνει στην αυλή του αρχιερέως και ανακατεύεται με τον όχλο και τους υπηρέτες, που λόγω του ψύχους ανάβουν φωτιά να ζεσταθούν.
Εκεί όμως, εντελώς απροσδόκητα, μπρος στις καχύποπτες ερωτήσεις των υπηρετών αρνείται τρεις φορές τον Χριστό. Την τρίτη μάλιστα φορά προσπαθεί με όρκους και αναθέματα να αποσείσει από πάνω του κάθε υποψία για ενδεχόμενη σχέση και γνωριμία του με τον Χριστό. Αμέσως τότε λάλησε ο πετεινός.
Τη στιγμή εκείνη «στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε τω Πέτρω». Ενώ βρισκόταν ενώπιον του αρχιερέως, ανακρινόμενος υπό του Συνεδρίου, στρέφεται ελαφρά προς τον Πέτρο. Το βλέμμα του, διατρέχοντας το ανώνυμο πλήθος, αναζητεί μακριά στην αυλή το βλέμμα του Πέτρου. Και το συναντάει. Η θάλασσα του πόνου και της θλίψης που ξεχυνόταν από το βλέμμα του Χριστού, κάνει τον Πέτρο
να ανανήψει αυτοστιγμεί.
Ο Χριστός δεν ρίχνει κανένα κεραυνό στον Πέτρο, δεν του επιβάλλει καμμιά τιμωρία για την άρνησή του. Του δείχνει απλώς πόσο πόνεσε. Η χειρότερη κόλαση για τον Πέτρο ήταν το βλέμμα εκείνο του Χριστού. Αποτέλεσμα: «Και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς».
Το σκηνικό αντιστρέφεται τώρα. Ο Υιός του ανθρώπου έρχεται «επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής».
Ἡ Παναγία τῆς Γεροσκήπου, ἡ Ὁδηγήτρια!
Το ιερό εικόνισμα της Παναγίας της Γεροσκήπου, μες στην λαμπρότητα των χρυσών επιλογών λουσμένο τόσο στον χιτώνα που φοράει όσο και σε όλον τον χρυσό κάμπο ο οποίος την περιβάλλει, βρίσκεται στο προσκυνητάρι του αρχαιότατου, του 9ου αιώνα κτίσμα, του λευκόχτιστου Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής του χωριού Γεροσκήπου, ο οποίος στεγάζεται 3,5 χιλιόμετρα ανατολικά της υπέροχής μας Πάφου!
Έργο αγιογραφικό του 15ου αιώνα, αμφιπρόσωπο, αγιογραφημένο δηλαδή κι από τις δυό μεριές του ξύλου, εικονίζει στην μία μεριά την Παναγία μας στον τύπο της Οδηγήτριας να μας οδηγεί με το χέρι Της προς τον Υιό Της και δικό μας σωτήρα, συμβολικά με την κίνηση αυτή μας οδηγεί στον λυτρωτικό ορθόδοξο χριστιανισμό
Από την άλλη μεριά του αγιογραφημένου ξύλου απεικονίζεται η Σταύρωση του Υιού Της, ως η ένδειξη πως από την αγάπη Του για εμάς και για τη δική μας σωτηρία ψυχής, σταυρώθηκε και αναστήθηκε περνώντας εμάς από την Σταύρωση στην Ανάσταση και στην αιώνια διατήρηση της ζωής και της ψυχής μας!
Ἄν δέν ὑπηρετεῖς τόν πλησίον, δέ θά ἀποκτήσεις ποτέ τή χαρά.
Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε:
«Αν δεν υπηρετείς τον πλησίον, δε θα αποκτήσεις ποτέ τη χαρά. Η χαρά θα είναι υποκατάστατο. Και όταν θα υπηρετείς, θα αφοσιωθείς στον πλησίον, θα δεις τη χαρά που θα σου δώσει ο Θεός».
Το ότι είχε δίκιο επιβεβαιώνεται ανά πάσα στιγμή. Κοιτάξτε γύρω σας: πόσοι είναι οι δυστυχείς εγωιστές που μιλούν για την ευτυχία!
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-2-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-2-2023
https://www.youtube.com/live/S2hwprQeLkM?feature=share
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἡ ὡφέλεια τῆς Νηστείας. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ. 6, 14-21]
Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
H ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
Πολλοί χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγκόμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σε εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σε έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από τον φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ(:Αυτό όμως το είδος των δαιμόνων δεν βγαίνει από τον άνθρωπο που έχει καταληφθεί από αυτό, παρά μόνο με προσευχή που συνοδεύεται και με νηστεία, ώστε η προσευχή να γίνεται με διάνοια όσο δυνατόν ελαφρότερη και περισσότερο προσηλωμένη στον Θεό)»[Ματθ.17,21].
Αφού, λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν πρέπει κάτι να φοβόμαστε, αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη· γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία, απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει και από τη δουλεία μάς λυτρώνει και στην ελευθερία μάς ξαναφέρνει, ποιαν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;
Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σε όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί, που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.
Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του, στη νηστεία κατέφευγαν. Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο. Μα και πολύ πιο πριν, στις αρχές της Δημιουργίας, όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, αμέσως τον παρέδωσε στα χέρια της νηστείας, αναθέτοντας σε αυτήν, σαν σε φιλόστοργη μητέρα και άριστη δασκάλα, να φροντίσει για τη σωτηρία του. Γιατί το «ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ(:από τους καρπούς όλων των δέντρων του παραδείσου να τρώτε ελεύθερα, από τους καρπούς όμως του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού να μη φάτε)»[Γέν.2,16-17],δεν ήταν παρά εντολή νηστείας. Κι αν στον παράδεισο ήταν αναγκαία η νηστεία, πολύ περισσότερο μετά έξω από τον παράδεισο. Αν πριν από το πλήγωμα ήταν φάρμακο χρήσιμο, πολύ περισσότερο μετά το πλήγωμα. Αν πριν ανάψει ο πόλεμος των επιθυμιών και των δαιμόνων ήταν όπλο απαραίτητο, πολύ περισσότερο μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Αν είχε ακούσει αυτή τη φωνή ο Αδάμ, δε θα άκουγε την άλλη, που του είπε: «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ(:χώμα είναι το σώμα σου και στο χώμα θα καταλήξεις)»[Γέν.3,19]. Επειδή όμως δεν υπάκουσε, γι’ αυτό ακολούθησαν θάνατος και φροντίδες και πόνοι και λύπες και ζωή βαρύτερη από κάθε θάνατο.
Ὅταν τό Ἅγιον Ὄρος σείστηκε ἀπό δυνατό σεισμό ἀνήμερα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ!
“Στις 14 Σεπτεμβρίου 1932 ἔγινε στὸ Ἅγιον Ὅρος δυνατὸς σεισμός. Ἔγινε τὴν τετάρτη ὥρα τῆς νύχτας, κατὰ τὸ μέσον της ἀγρυπνίας τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Βρισκόμουν στοὺς χορούς, κοντὰ στὸ ἐξομολογητήριο τοῦ πάτερ Ὑφηγουμένου, ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴν ὥρα βρισκόταν δίπλα μου, ἔξω ἀπὸ τὸ ἐξομολογητήριο…
Ἀπὸ τὸ ἐξομολογητήριο ἔπεσε ἕνα τοῦβλο μὲ ἀσβέστη. Στὴν ἀρχὴ φοβήθηκα λίγο, ἀλλὰ γρήγορα ἡσύχασα καὶ λέω στὸ Γέροντα Ὑφηγούμενο: “Νά, ὁ ἐλεήμων Κύριος θέλει νὰ μετανοήσωμε. Καὶ βλέπαμε τοὺς μοναχοὺς καὶ κάτω στὸ ναὸ καὶ στοὺς χορούς, κι ἐλάχιστοι ἀπ’ αὐτοὺς φοβήθηκαν. Περίπου ἔξι βγῆκαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, οἱ ἄλλοι ὅμως παρέμειναν στὰ στασίδια τους κι ἡ ἀγρυπνία συνεχίστηκε μὲ τὴν καθορισμένη τάξη καὶ τόσο ἤρεμα σὰν νὰ μὴν συνέβαινε τίποτε.
Τό δίλημμα περί τοῦ «οὐδετέρου φύλου τοῦ Θεοῦ» στόν ἀγγλικανισμό!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 20η Φεβρουαρίου 2023
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΟΥΔΕΤΕΡΟΥ ΦΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΣΜΟ!
Ο Αγγλικανισμός αποτελεί μέρος του αποστατημένου Δυτικού Χριστιανισμού, ο οποίος αποκόπηκε από τον Παπισμό το 1534 από τον Βασιλιά Ερρίκο Η΄, για να μπορέσει να διαζευχθεί την σύζυγό του Αικατερίνη της Αραγωνίας και να νυμφευτεί την ερωμένη του Άννα Μπολέϋν, διότι ο «Πάπας» δεν το επέτρεπε. Το Αγγλικό Κοινοβούλιο ανακήρυξε τον βασιλιά Ερρίκο Η΄ ως «Ανώτατο Επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας», έτσι ώστε η χώρα αυτή να καταστεί έκτοτε ανεξάρτητη από την ηπειρωτική Ευρώπη και θρησκευτικά.
Μετά την απόσχισή του από τη Ρώμη ο Αγγλικανισμός συνέχισε για ένα διάστημα να διατηρεί πολλά στοιχεία της παπικής θεολογίας και λατρείας. Ωστόσο με την πάροδο των αιώνων η «Εκκλησία» της Αγγλίας προχώρησε στη λεγόμενη Αγγλική Μεταρρύθμιση. Κατ’ αυτήν ο Αγγλικανισμός, ενώ απέρριψε τον «Πάπα» και ολόκληρο το διοικητικό σύστημα του Παπισμού, σταδιακά προσέλαβε και πολλά στοιχεία από τον Προτεσταντισμό. Στους κόλπους του αναπτύχθηκαν διάφορες τάσεις, (συντηρητικοί, φιλελεύθεροι κ.α.), μεταξύ των οποίων δεν υπάρχει απόλυτη ενότητα στη διδασκαλία και στη λατρεία. Από πολλούς θεωρείται ότι βρίσκεται μεταξύ του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Μπορούμε να την θεωρήσουμε μάλλον ως μια προτεσταντική ομολογία, επειδή η Βίβλος θεωρείται ως η μοναδική πηγή της θείας αποκαλύψεως. Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε εδώ είναι ότι ενώ απέβαλε τις κακοδοξίες του πρωτείου και του αλαθήτου του «Πάπα» , (και αυτό είναι κάτι το θετικό), ωστόσο όμως διατήρησε άλλες κακοδοξίες του Παπισμού, ενώ παράλληλα προσέλαβε και ενσωμάτωσε στην διδασκαλία της πολλές πλάνες από τον Προτεσταντισμό, πράγμα που τον απομάκρυνε ακόμη περισσότερο από την Ορθοδοξία.
Προϊόντος του χρόνου η απομάκρυνσή του κατέστη ακόμη πιο μεγάλη, διότι σύρθηκε, (και σύρεται), σε μια άνευ προηγουμένου εκκοσμίκευση. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες η κατάπτωσή του είναι ραγδαία και ως προς την πίστη, αλλά και ως προς την ηθική καταβαράθρωση. Ο σοδομισμός δεν θεωρείται ως θανάσιμη αμαρτία, (δεν λογίζεται καν ως αμαρτία) και το χειρότερο, έχει εισβάλει στις τάξεις του «κλήρου». Μια πλειάδα αγγλικανών «κληρικών» και μάλιστα υψηλόβαθμων, δηλώνουν δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλοι και πολλοί είναι «παντρεμένοι» με άνδρες!
Κυριακή τῆς Τυρινῆς.«Μεστοί ἀγαθοσύνης, πού ἐκφράζεται μέ τή συγχωρητικότητα, τή νηστεία καί τήν ἐλεημοσύνη». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΜΕΣΤΟΙ ΑΓΑΘΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-2-1982]
Β67
Μήνυμα αγαθοσύνης, αγαπητοί μου, σήμερα, η Εκκλησία μας μάς δίνει. Ενόψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μας λέγει ποιοι πρέπει να είμαστε. Και έτσι στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, μας δίνει αυτό το μήνυμα της αγαθοσύνης.
Η αγαθοσύνη δεν είναι απλώς μία τήρηση εντολών. Διότι, όπως θα ακούσετε λίγο πιο κάτω, θα δοθεί ίσως η εντύπωσις, αλλά η ψευδής εντύπωσις, ότι πρόκειται περί κάποιων εντολών σαν κάτι που έρχονται να βοηθήσουν απλώς τον άνθρωπο να κάνει κάτι στη ζωή του. Και ακόμη για να δώσει και ένα χρώμα εις αυτήν την περίοδον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όχι, αγαπητοί μου. Αλλά έχουμε μία μεταβολή, μια αλλαγή μέσα στον άνθρωπο. Η αγαθοσύνη δεν είναι παρά η ροπή προς κάτι το καινούριο, το πνευματικό, το αγαθό, κάτι που ο άνθρωπος θέλει να κάνει το καλό. Λέγει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Ρωμαίους επιστολήν του τα εξής: «Πέπεισμαι δέ, ἀδελφοί μου, καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ(εσείς δηλαδή)μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης(Είσαστε γεμάτοι από αγαθοσύνη)».
Για να καταλάβουμε τι θα πει αγαθοσύνη, θα σας έλεγα τούτο. Θα πάρω το αντίθετο. Ρωτούμε πολλές φορές έναν άνθρωπο: «Γιατί έκανες αυτό το κακό; Γιατί έσπασες εκείνο το πράγμα; Γιατί κατέστρεψες εκείνο το αντικείμενον;». Και απαντάει: «Δεν είχα λόγους». «Τότε γιατί;». «Έτσι το ήθελα, έτσι, έτσι το επιθυμούσα». Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός έχει μία ροπή στο κακό. Σαν να είναι το κακό μέσα στο κύτταρό του. Και δεν ευχαριστιέται παρά μόνο όταν βλέπει το κακό. Ε, το αντίθετο αυτού είναι η αγαθοσύνη. Σαν να είναι το καλό μέσα στο κύτταρό του και να επιθυμεί να κάνει πάντα το καλό. Να είναι τρόπον τινά από τη φύση του την ίδια τέτοιος που να θέλει να κάνει πάντα το καλό. Αλλά προσέξτε. Σαν να είναι από τη φύση του την ίδια…
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου.Παναγιώτης Τρεμπέλα
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
Κατά Ματθαίον, κεφ. ΣΤ΄, εδάφια 14-21
14 ᾿Εὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 16 ῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 17 Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.
19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· 20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
14 Πρέπει λοιπόν, όταν ζητάτε τη συγχώρηση των αμαρτιών σας, να συγχωρείτε κι εσείς τους άλλους· διότι εάν συγχωρήσετε τα αμαρτήματα που σας έκαναν οι άνθρωποι, και ο Πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει και τα δικά σας αμαρτήματα. 15 Εάν όμως δεν συγχωρήσετε τους ανθρώπους που αμάρτησαν απέναντί σας, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τις δικές σας αμαρτίες προς Αυτόν.
Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
Προς Ρωμαίους, κεφ.ΙΓ΄, εδάφια 11-14 και κεφ. ΙΔ΄, εδάφια 1-4
Κεφ. ΙΓ΄ 11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.
Κεφ. ΙΔ΄ 1Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. 2 Ὅς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 Ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; Τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
Κεφ. ΙΔ΄ 11 Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιον καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής· διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό.
Πατερικά ἀναγνώσματα τῆς ἑβδομάδας τῆς Τυρινῆς
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου
26 Φεβρουαρίου. Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Ἐν ᾗ μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀπό τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ. Πορφυρίου ἐπισκόπου Γάζης (†420). Φωτεινῆς μάρτυρος τῆς Σαμαρείτιδος, Θεοκλήτου καὶ λοιπῶν μαρτύρων, Ἰωάννου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Κων/πόλει (†1575). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς τῆς τυρινῆς (Ῥωμ. ιγ΄ 11 - ιδ΄ 4).
Ρωμ. 13,11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.
Ρωμ. 13,11 Και αυτά θα τα πράττωμεν, έχοντες υπ' όψιν μας την προσωρινότητα και βραχύτητα της παρούσης ζωής· και ότι ακόμη είναι πλέον ώρα να εξυπνήσωμεν από τον ύπνον της πνευματικής ραθυμίας, που μας κάνει νωθρούς δια τα καλά έργα. Διότι τώρα είναι πιο κοντά η ημέρα της σωτηρίας και απολυτρώσεώς μας, παρ' όσον ήτο τότε που επιστεύσαμεν.
Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2023
Ἡ Δευτέρα Παρουσία καί ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐξ αἰτίας τῶν προσώπων πού θά συμμετάσχουν (Α' μέρος), Ἁγ. Νικοδήμου Ἀγιορείτου,Α' μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΟΜΙΛΙΑ_Η Β Παρουσια και η μεγάλη ημέρα της κρίσεως εξ αιτίας των προσώπων που θα συμμετάσχουν (Α' μέρος), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 11η, Α' μέρος, 23-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ἡ μερική κόλαση καί ὁ φόβος τῶν μελλόντων πού ζοῦν ἤδη οἱ ἁμαρτωλοί στόν Ἅδη (Γ1), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΟΜΙΛΙΑ_Η μερική κόλαση και ο φόβος των μελλόντων που ζουν ήδη οι αμαρτωλοί στον Άδη (Γ1), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 10η, Γ' μέρος, 22-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 25-2-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 25-2-2023 https://www.youtube.com/live/FyI-x2BmU_E?feature=share
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ.6,14-21]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[…] Έπειτα, όπως είπα παραπάνω, θέλοντας ο Κύριος να δείξει ότι περισσότερο από όλα τα πάθη αποστρέφεται και μισεί τη μνησικακία και πιο πολύ από όλα επιδοκιμάζει την αρετή της συγχωρητικότητας που είναι αντίθετη στην κακία αυτή, και αμέσως μετά την παράδοση της Κυριακής προσευχής, υπενθύμισε πάλι το κατόρθωμα αυτό, οδηγώντας τον ακροατή στην τήρηση της εντολής αυτής και μέσω της επικείμενης τιμωρίας από την παράβασή της και μέσω της καθορισμένης αμοιβής από την υπακοή σε αυτήν. «Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν(:Πρέπει λοιπόν να έχετε υπόψη σας ότι, αν και εσείς συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά τα αμαρτήματα που έκαμαν σε σας οι άλλοι)», λέγει, «ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος(:και ο Πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τα δικά σας αμαρτήματα)· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν (:εάν όμως δεν δώσετε συγχώρηση στους ανθρώπους για τα αμαρτήματά τους απέναντι σε σας, τότε ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τις δικές σας αμαρτίες προς Αυτόν)»[Ματθ.6,14-15].
Για τον λόγο αυτόν πάλι ανέφερε τους ουρανούς και τον Πατέρα, ώστε και με αυτά να συγκρατήσει τον ακροατή, εάν επρόκειτο, μολονότι κατάγεται από τέτοιον Πατέρα, να μεταβληθεί σε θηρίο και, παρά την κλήση του στον ουρανό, να έχει φρόνημα γήινο, βιοτικό και υλιστικό˙διότι δεν πρέπει βέβαια να γίνουμε παιδιά Του δια της χάριτος μόνο, αλλά και με τις πράξεις μας. Και τίποτε δεν μας εξομοιώνει τόσο με τον Θεό, όσο το να παρέχουμε τη συγνώμη μας στους πονηρούς και σε όσους μας αδικούν· όπως ακριβώς λίγο πρωτύτερα είχε διδάξει, όταν έλεγε ότι «ο ήλιος ανατέλλει καθημερινά και για τους πονηρούς και τους αγαθούς»[Ματθ.5,45: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους(:Εγώ όμως σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να εύχεστε στον Θεό το καλό γι’ αυτούς που σας καταριούνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και να προσεύχεστε για χάρη εκείνων που σας μεταχειρίζονται υβριστικά και περιφρονητικά και σας καταδιώκουν άδικα, ακόμη κι όταν ο διωγμός τους αυτός σάς γίνεται για τις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις. Για να μοιάσετε έτσι και να γίνετε παιδιά του Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς˙ διότι και Αυτός τον ήλιο, που είναι δικός Του, τον ανατέλλει χωρίς διακρίσεις σε πονηρούς και καλούς, και βρέχει τη βροχή Του σε δικαίους και αδίκους)»].
Χάϊδεψε τό κεφάλι μου...! Ξαφνικά ἔγινε σεισμός μέσα μου...!
Μια μέρα που δεν θα σβήσει ποτέ από την μνήμη μου..Μια μέρα που αναβαπτίστηκα...!Η δημοσίευση γίνεται μόνο προς δόξαν Θεού..!
Ήταν 30-01-1992... Ημέρα των τριών Ιεραρχών...! Ακριβώς 31 χρόνια πριν...!
Ένας φίλος και γείτονάς μου, ο Σπύρος, καλή του ώρα, με έπεισε ότι καλό θα ήταν να πάμε να γνωρίσουμε ένα γεροντάκι στο Άγιον Όρος για το οποίο είχε ακούσει πολλά...
Αν και άθεος τότε, μια και ήμουν "ενεργό" παιδί της γενιάς του πολυτεχνείου, λίγο επειδή δεν είχα ξαναπάει στον Άγιον Όρος, αν και ταξιδιάρης, λίγο επειδή κάποια λόγια της πατρικής μου οικογένειας ηχούσαν ακόμα αμυδρά μέσα μου, πείστηκα...! Έκανα το πρώτο βήμα.. και όταν ο άνθρωπος κάνει το πρώτο βήμα, ο Θεός κάνει χίλια βήματα για να το συναντήσει.. Έτσι ξεκίνησε το θαύμα της ζωής μου..
Ενώ φύγαμε με ήλιο από την Ουρανούπολη, όταν φτάσαμε στις Καρυές ήδη χιόνιζε..! Όλοι τρέξαμε στο πλησιέστερο μοναστήρι στις Καρυές, την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου για να διαμείνουμε εκεί.. Έξω, εν τω μεταξύ, το είχε ήδη "στρώσει"..! Μας έπιασε απελπισία.. Ο φίλος μου είχε ακούσει ότι ο γέροντας ήταν άρρωστος και πιστεύαμε ότι δύσκολα θα μας δεχόταν με τέτοιο καιρό.. Όμως ο Φιλάνθρωπος Θεός είχε ετοιμάσει άλλο σχέδιο για μας.
Ο ηγούμενος της Κουτλουμουσίου αδυνατώντας να μας φιλοξενήσει όλους τους επισκέπτες - προσκυνητές, παρακάλεσε τους νεώτερους να πάνε με τα πόδια σε άλλες κοντινές μονές.. Ο Σπύρος και εγώ, κατά καλή συγκυρία, είχαμε και οι δύο άσπρα μαλλιά από τα 40 μας. Έτσι ο γέροντας μας θεώρησε μεγαλύτερους και μας κράτησε στο μοναστήρι..
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ: Μιά συνήθεια δαιμονική
Ἀρχιμ. Παύλου Κ. Ντανᾶ
Ἱεροκήρυκος
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ: Μιά συνήθεια δαιμονική
Παλαιομάνινα, 15 Φεβρουαρίου 2023
Ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου εἶναι κατανυκτική καί διδακτική καί μᾶς προετοιμάζει γιά νά ὁδηγηθοῦμε στήν Μεγάλη Σαρακοστή, προκειμένου νά βιώσουμε τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Δυστυχῶς, ἡ περίοδος αὐτή μολύνεται ἀπό τίς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις πού ξεκινοῦν τήν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω καί κορυφώνονται τήν Κυριακή τῆς Τυρινής. Ἡ λέξη «Ἀπόκρεω» ἐτυμολογεῖται «ἀπό κρέας», δηλαδή ἀποχή ἀπό τό κρέας, παύση κρεοφαγίας. Ἀλλά καί ἡ λέξη «καρναβάλι», ἐτυμολογεῖται «κρέας, ἒχε γειά» καί προέρχεται ἀπό τή λατινική λέξη carnevale (carnem=κρέας + levare=σηκώνω ἤ ἀφαιρῶ, δηλαδή ἀπομακρύνω, ἐξαφανίζω τό κρέας).
Ἀπό τά παραπάνω, εὒκολα καταλαβαίνουμε ὅτι δέν ἔχει καμμία σχέση καί συνάφεια τό ἐκκλησιαστικό Τριώδιο μέ το διάχυτο πνεῦμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, πού τίς θεωρεῖ μέρες ξεφαντώματος, διασκέδασης καί γλεντιοῦ. Τά ὅσα ἀθέμιτα γίνονται αὐτές τίς ἡμέρες, ἱστορικά, ἀποτελοῦν ἐπιβίωση καί ἀναβίωση, προσαρμοσμένη στά δεδομένα τῆς ἐποχῆς μας, εἰδωλολατρικῶν προχριστιανικῶν ἑορτῶν καί μάλιστα τῆς λατρείας τοῦ «θεοῦ» Διονύσου (Βάκχου). Στίς γιορτές αὐτές, ἄνδρες καί γυναῖκες ἄλειφαν τό πρόσωπό τους μέ χυμό σταφυλικό (σήμερα βάφονται μέ μακιγιάζ), ντύνονταν μέ δέρματα ζώων (σήμερα ντύνονται μασκαράδες), μεθοῦσαν ἀπό το πολύ κρασί πού ἒπιναν καί ἒτρεχαν στ’ ἀμπέλια, παρενοχλῶντας ὅποιον συναντοῦσαν.
Ἀργότερα, παρόμοιες λατρευτικές τελετές ἒκαναν οἱ Ρωμαῖοι πρός τιμήν τοῦ θεοῦ τους Κρόνου, στά λεγόμενα Σατουρνάλια (ἐκ τοῦ λατινικοῦ Saturnus=Κρόνος), ὅπως ἐπίσης, καί οἱ ἀρχαῖοι Αἰγύπτιοι κατά τόν ἑορτασμό πρός τιμήν τῆς θεᾶς τους Ἴσιδος.
Οἱ καρναβαλικές, λοιπόν, ἐκδηλώσεις εἶναι ἀπομιμήσεις καί κατάλοιπα εἰδωλολατρικῶν καί μαγικῶν τελετῶν τῆς ἀρχαιότητας. Μολύνουν δέ, τά ἱερά χώματα, πού εἶναι ποτισμένα μέ αἵματα μαρτύρων καί ἡρώων καί διδάσκουν σέ μᾶς, τά παιδιά τους, τήν ἀσχημοσύνη, τήν ἀσέβεια, τήν διαστροφή, τήν χυδαιότητα, τόν σκοταδισμό, τήν σαρκολατρεία καί τήν καταπάτηση κάθε ἱεροῦ τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας.
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιον καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής· διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό)»[Ρωμ.13,11].
Αφού υπέδειξε όλα όσα έπρεπε ο Παύλος, τους παρακινεί πάλι προς την εκτέλεση των αγαθών από το πιο επείγον. «Γιατί ο καιρός της Κρίσεως», λέγει, «είναι πολύ κοντά», όπως ακριβώς έγραφε και στους Κορινθίους, ότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν(:ο καιρός της ζωής αυτής είναι πολύ μικρός και λιγοστός)»[Α΄Κορ.7,29]· και στους Εβραίους πάλι: «Ἒτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ(:Δείξτε υπομονή διότι πολύ λίγος χρόνος μένει ακόμη και ο Κύριος που περιμένουμε να έλθει και πάλι, θα έλθει και δεν θα αργήσει)»[Εβρ.10,37]. Αλλά εκεί τα έλεγε αυτά για να τονώσει εκείνους που κοπίαζαν και για να τους παρηγορήσει για τους ιδρώτες για τους διαδοχικούς πειρασμούς, ενώ εδώ για να ξυπνήσει εκείνους που κοιμούνταν· καθόσον αυτός ο λόγος μας είναι χρήσιμος και για τα δύο.
Τι όμως σημαίνει αυτό που λέγει: «Ὣρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Είναι ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο)»; Δηλαδή, κοντά είναι η ανάσταση, κοντά η φοβερή κρίση, κοντά η ημέρα που καίγεται σαν φούρνος, και πρέπει πλέον να απαλλαγούμε από την αδιαφορία. «Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν (:Διότι τώρα η ημέρα της δευτέρας παρουσίας που θα σημάνει την πλήρη απολύτρωση των πιστών, είναι πλησιέστερη σε μας παρά τότε που πιστέψαμε. Εάν λοιπόν τότε δείξαμε ζήλο και δραστηριότητα, πολύ περισσότερο πρέπει να το δείξουμε και τώρα)»[Ρωμ.13,11]. Βλέπεις ότι παρουσιάζει σε αυτούς τώρα την ανάσταση; «Γιατί καθώς περνάει ο χρόνος», λέγει, «ξοδεύεται ο καιρός της παρούσας ζωής, ενώ έρχεται πιο κοντά ο καιρός της μέλλουσας ζωής. Εάν λοιπόν είσαι προετοιμασμένος και έχεις κάνει όλα όσα διέταξε, η ημέρα γίνεται για σένα σωτηρία, εάν όμως συμβαίνει το αντίθετο, δεν είναι ακόμη».
Στην αρχή όμως δεν προτρέπει από τα λυπηρά, αλλά από τα χρηστά, για να τους απαλλάξει και έτσι από τη συμπάθεια για τα παρόντα. Στη συνέχεια, επειδή ήταν φυσικό να δείχνουν περισσότερη προθυμία στην αρχή και στο ξεκίνημα, αφού ήταν σφοδρός ο πόθος τους, αλλά με το πέρασμα του χρόνου να σβήσει εντελώς κάθε ζήλος, λέγει ότι πρέπει να κάνουν το αντίθετο, να μη χαλαρώνουν όσο περνάει ο καιρός, αλλά να εντείνουν περισσότερο την προσπάθειά τους. Γιατί όσο πλησιάζει ο βασιλιάς, τόσο περισσότερο πρέπει να προετοιμαζόμαστε· όσο περισσότερο κοντά είναι το βραβείο, τόσο περισσότερο πρέπει να μεγαλώνει η προθυμία μας για τους αγώνες. Γιατί και οι δρομείς αυτό κάνουν· όταν φτάνουν κοντά στο τέλος του δρόμου και στην παραλαβή του βραβείου, τότε εντείνουν περισσότερο την προσπάθεια. Γι' αυτό έλεγε «τώρα είναι πιο κοντά η σωτηρία μας, παρά τότε που πιστέψαμε».
"Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ". Ἡ παγίδευση τῶν Πιστῶν διά τῶν μέσων κοινωνικής δικτύωσης
«Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ».
Η ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
ΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ
τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.
Ἀπό δεκαετίας καί πλέον τό διαδίκτυο (Internet) καί εἰδικά τα «Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης» (Social Media) δέχονται ἕνα καταιγισμό «θρησκευτικῆς» παραπληροφόρησης.
Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στίς ἑκατοντάδες ἱστοσελίδες πού κρυπτόμενες πίσω ἀπό τή δυνατότητα μυστικότητας τοῦ διαδικτύου διακινοῦν ἕνα ἑτερόκλητο «φιλοσοφικό», «θρησκευτικό» ἤ ὑλικό «ἐσωτερικῆς ἀνάπτυξης».
Στό διαδίκτυο κανείς δέν μπορεῖ νά ἀνακαλύψει «ποιός εἶσαι» ἄν -ὅπως λέγεται χαριτολογώντας- εἶσαι σκύλος1 ἤ ἄνθρωπος, πολύ δέ μᾶλλον νά ξεχωρίσει ἄν τό μπέρδεμα πού διακινεῖς ἔχει σχέση μέ κάποια «γνωστή θρησκεία» ἤ εἶναι τό «ἀπαύγασμα» τῆς ταραγμένης ἤ διεστραμμένης προσωπικότητάς σου.
Τό διαδίκτυο εἶναι μία τεράστια χοάνη πού ἀνακατεύει καί «σερβίρει» τά πάντα ὑπό τόν μανδύα τῆς ἀληθοφάνειας κι ἀλίμονο σέ ὅποιον ἀποίμαντο πιστό θελήσει νά ἐνημερωθεῖ γιά θέματα ἐκκλησιαστικά ἤ ἀκόμη καί θρησκευτικά, θρησκειολογικά, μεταφυσικά ἤ καί ἀποκρυφιστικά ἀπό τό διαδίκτυο.
Κάτι παρόμοιο ἤ καί χειρότερο συμβαίνει μέ τά Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης, εἰδικά μέ τό Facebook τό ἐπικρατέστερο ἀπό αὐτά.
Τυπικά, τό Facebook εἶναι «ἕνας δημοφιλής ἐλεύθερος ἱστότοπος κοινωνικῆς δικτύωσης» πού «ἐπιτρέπει στούς ἐγγεγραμμένους χρῆστες νά δημιουργοῦν προφίλ, νά ἀνεβάζουν φωτογραφίες καί βίντεο, νά στέλνουν μηνύματα καί νά διατηροῦν ἐπαφή μέ τούς φίλους, τίς οἰκογένειές τους καί τούς συναδέλφους τους».
«Εἶμαι ἁπλά ἕνα φύλλο, κάποτε ὅμως στάθηκα δίπλα σέ ἕνα τριαντάφυλλο»
Πολλές φορές στη ζωή του ο Γέροντας Αρσένιος[ΕΔΩ] έλεγε την εξής παραβολή.
Ρώτησαν κάποτε ένα φύλλο:
«Είσαι τριαντάφυλλο»;
«Όχι, δεν είμαι», είπε το φύλλο.
«Γιατί τότε μυρίζεις σαν τριαντάφυλλο»;
«Είμαι απλά ένα φύλλο, κάποτε όμως στάθηκα δίπλα σε ένα τριαντάφυλλο».
Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, τους οποίους τόσο πολύ μνημόνευε ο Γέροντας στις προσευχές του, επρόκειτο να διατηρήσουν και να μεταδώσουν το «άρωμά» του, επειδή και αυτοί κάποια στιγμή, σαν το φύλλο, στάθηκαν με τη χάρη του Θεού δίπλα σε ένα τριαντάφυλλο.
Δεν χρειαζόμαστε μια τυπική προσευχή. Χρειαζόμαστε συνεχή παρουσία της καρδιάς, αυτής της αέναης κατάστασης της αγάπης, της σχέσης με τον Θεό, αυτή είναι η ουσία της προσευχής. Γιατί και μια βαθιά σιωπή σημαίνει βαθιά προσευχή. Και βαθιά προσευχή σημαίνει βαθιά σιωπή.
25 Φεβρουαρίου. Σάββατον τῆς Τυρινῆς. † Ἐν ᾧ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων Ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Ταρασίου Κωνσταντινουπόλεως (784-806). ̔Ρηγίνου ἱερομ. ἐπισκόπου Σκοπέλου (†335), Ἀλεξάνδρου μάρτυρος τοῦ ἐν Θρᾴκῃ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ὁσιακό, Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 22 - ς΄ 2).
Γαλ. 5,22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,
Γαλ. 5,22 Ο καρπός όμως, τον οποίον το Αγιον Πνεύμα παράγει εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας, είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις, η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντι μας, η καλωσύνη και η διάθεσις να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία στους λόγους και τας υποσχέσεις μας,