Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2023
Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Β’: Νικόλαος Νεοκάζης
Γεννήθηκε το 1888 στο χωριό Νεοχωράκι Φλωρίνης. Ήταν πρωτότοκος και είχε άλλα δύο αδέλφια και μία αδελφή. Όταν ήταν 15 ετών περίπου, οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό, σκότωσαν τον πατέρα του μαζί με άλλους δύο κι έτσι αναγκάστηκαν να φύγουν για το Αμμοχώρι όπου είχαν μία θεία. Στην τοποθεσία «Άσπρη Εκκλησία» το Νεοχωράκι ξαναχτίστηκε μεν, αλλά ο Νικόλαος δεν γύρισε πίσω.
Ακόμη τότε δεν είχε απελευθερωθή η Μακεδονία από τους Τούρκους και ο Νικόλαος υπηρέτησε στρατιώτης στον τουρκικό στρατό. Ενώ οπισθοχωρούσε η μονάδα του στο Πρίλεπ, αυτός κρύφτηκε σ’ ένα μύλο. Απ’ έξω άκουσε συνομιλίες Σέρβων. Βγήκε και παραδόθηκε. Ήθελαν να τον σκοτώσουν, άλλα ένας είπε: «Αφού δεν πείραξε και παραδίνεται, γιατί να τον σκοτώσουμε;». Τον κράτησαν αιχμάλωτο και τον απελευθέρωσαν όταν έγινε ανταλλαγή των αιχμαλώτων. Ο Νικόλαος άφησε όλη την περιουσία του και τα κτήματά του στο Νεοχωράκι, και όταν τον ρώτησαν «δε θα πας να τα πάρης;», απάντησε: «Όχι, θα τα αφήσω εκεί. Θα δουλέψω και ο Θεός θα μου τα δώσει πίσω κάποια στιγμή».
Ύστερα ο Νικόλαος πήγε στην Αμερική με τον αδελφό του να εργασθή. Εκεί ο αδελφός του πέθανε και άφησε πίσω ορφανά. Έτσι ο Νικόλαος επέστρεψε στην Ελλάδα. Με τα χρήματα που έβγαλε αγόρασε λίγα κτήματα και έτσι έζησε την οικογένεια του αδελφού του.
Στην Αμερική εργαζόταν σε κουρείο. Ο ιδιοκτήτης για να τον δοκιμάση του άφηνε επίτηδες χρήματα, αλλά ο Νικόλαος δεν τα έπαιρνε. Του έλεγε ότι είναι δικά του, γιατί δήθεν έπεσαν από τους πελάτες, αλλά ο Νικόλαος έλεγε: «Όχι, δεν είναι δικό μου το κατάστημα». Εργάστηκε και σε εστιατόριο και αφού γνώρισε την τιμιότητά του το αφεντικό του, του έδωσε τα κλειδιά λέγοντας: «Κάνε ότι θέλεις, σε εμπιστεύομαι».
Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης
Ο άγιος Δημήτριος έζησε στην Θεσσαλονίκη επί Γαλερίου Μαξιμιανού (περί το 306). Ήταν γόνος μιας των επιφανεστέρων οικογενειών της Μακεδονίας και όλοι τον θαύμαζαν όχι μόνο για την ευγενική του καταγωγή και για την χάρη του προσώπου του, αλλά επίσης και για την αρετή, την σοφία και την καλοσύνη, που υπερέβαιναν κατά πολύ εκείνες των μεγαλυτέρων του. Επειδή ήταν έμπειρος στην στρατιωτική τέχνη, παρά το νεαρό της ηλικίας του, διορίσθηκε από τον Γαλέριο -που ήταν τότε καίσαρας του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας- στρατηγός των ρωμαϊκών στρατευμάτων της Θεσσαλίας και ανθύπατος της επαρχίας της Ελλάδος. Οι τιμές όμως αυτές δεν στάθηκαν ικανές να τον αποσπάσουν από την μοναδική θεία αλήθεια. Η πίστη του στον Χριστό είχε καταλάβει την καρδιά του και, μη έχοντας σε καμιά υπόληψη τα εγκόσμια μεγαλεία, περνούσε τον περισσότερο καιρό του διδάσκοντας και ερμηνεύοντας δημόσια τον λόγο του Θεού. Γενικώς η διαγωγή του -πλήρης δικαιοσύνης, ειρήνης και φιλαδελφίας- μαρτυρούσε την έμπρακτη εφαρμογή των λόγων του, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ειδωλολατρών να ασπασθούν την πίστη του Χριστού, παρά τον διωγμό που είχε εξαπολύσει τότε ο αυτοκράτορας κατά των χριστιανών.
Όταν ο Γαλέριος κατήγαγε λαμπρή νίκη στον πόλεμο κατά των Σκυθών, στον δρόμο της επιστροφής του σταμάτησε στην Θεσσαλονίκη για να οργανώσει εκεί την θριαμβευτική του πομπή και να προσφέρει ευχαριστήριες θυσίες στα είδωλα. Κάποιοι ειδωλολάτρες της πόλεως, που φθονούσαν την καλή φήμη του Δημητρίου, εκμεταλλεύθηκαν την παρουσία του αυτοκράτορα για να καταγγείλουν τον Δημήτριο ως χριστιανό. Η κατάπληξη του τυράννου μόλις το έμαθε, μεταβλήθηκε σε απερίγραπτο θυμό, όταν πληροφορήθηκε ότι ο Δημήτριος δεν αρκούνταν στο να συμμερίζεται απλώς την πίστη των μαθητών του Χριστού, αλλά την διέδιδε με επιτυχία και στους άλλους, εκμεταλλευόμενος την επίσημη θέση του. Διέταξε τότε να τον φέρουν μπροστά του και ο άγιος χωρίς δισταγμό ομολόγησε την πίστη του. Ο τύραννος έδωσε αμέσως εντολή να τον κλείσουν σε ένα κελί γεμάτο ακαθαρσίες, στα υπόγεια ενός λουτρού κοντά στο ανάκτορο. Όταν ο Δημήτριος μπήκε στο κελί, ένας σκορπιός πλησίασε το πόδι του έτοιμος να τον τσιμπήσει με το θανατηφόρο του κεντρί. Κάνοντας όμως ο άγιος το σημείο του σταυρού, ο σκορπιός εξαφανίσθηκε. Μόνος ο Δημήτριος μέσα στην σκοτεινή και υγρή φυλακή και ανενόχλητος από τις ασφυκτικές αναθυμιάσεις, ήταν γεμάτος αγαλλίαση με την σκέψη ότι σύντομα θα γινόταν κοινωνός του σωτηριώδους πάθους του Κυρίου. Θλιβόταν μόνο ότι θα έπρεπε να περιμένει το τέλος των αυτοκρατορικών εορτασμών, για να υποβληθεί στο μαρτύριο.
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ» ΣΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΔΟΥΣ»! (Σχόλιο σέ δημοσιεύματα γιά αὐτοπροσδιορισμό ἀνθρώπων ὡς …ζῶα»
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 11η Οκτωβρίου 2023
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ» ΣΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΔΟΥΣ»!
(Σχόλιο σε δημοσιεύματα για αυτοπροσδιορισμό ανθρώπων ως …ζώα»
Η αξία του ανθρώπου και η ριζική διαφοροποίησή του από την υπόλοιπη κτιστή δημιουργία είναι απόλυτα σαφής στη βιβλική, εκκλησιαστική και πατερική μας διδασκαλία. Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της θείας δημιουργίας, το ευγενέστερο, μετά τους αγίους Αγγέλους, πλάσμα του Θεού.
Ο θεόπνευστος Ψαλμωδός έγραψε: «ηλάττωσας αυτόν, (τον άνθρωπο), βραχύ τι παρ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού, πρόβατα, και βόας απάσας, έτι δε και τα κτήνη του πεδίου, τα πετεινά του ουρανού και τους ιχθύας της θαλάσσης, τα διαπορευόμενα τρίβους θαλασσών», (Ψαλμ.8,6-9). Και ακόμη: «Τον άνθρωπο ο Θεός τον έπλασε μετά από την δημιουργία των νοερών δυνάμεων, των αγγέλων, κι όμως είναι ανώτερος από τους αγγέλους, διότι και προσωπική φροντίδα κατέβαλλε και τον πλούτισε με σώμα που δεν έχουν οι άγγελοι. Ο άνθρωπος μετέχει και της υλικής και της νοερής κτίσεως. Και το σπουδαιότερο ο Χριστός έγινε άνθρωπος, όχι άγγελος, για να σώσει τον άνθρωπο. Μπορεί λοιπόν να φαίνεται ότι είναι κατά τι λιγότερο από τους αγγέλους, όμως τον στεφάνωσε με δόξα και τιμή. Την υπέρτατη θυσία του Χριστού σε κάθε Θεία Λειτουργία δεν την επιτελούν άγγελοι, αλλά άνθρωποι, οι ιερείς, ενώ οι άγγελοι απλώς παρίστανται και παρακολουθούν την θυσία.
Ζωή στήν Ἐκκλησία (Ἅγιος Ἰωάννης Κρονστάνδης)
Ζωὴ σὲ ἀδιάλειπτη ἕνωση μὲ τὴν Ἐκκλησία. Πόσο ἀπαραίτητο εἶναι ν’ ἀνήκει ὁ ἄνθρωπος στὴ Μία, Ἁγία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Πρέπει ὁπωσδήποτε ν’ ἀνήκουμε στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία, Κεφαλὴ τῆς ὁποίας εἶναι ὁ παντοδύναμος Κύριος, ὁ ἄρχοντας τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ βασιλεία Του, πού μάχεται μὲ τὶς ἀρχές, μὲ τὶς ἐξουσίες καὶ τοὺς κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, μὲ τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας «ἐν τοῖς ἐπουρανίοις». Συνθέτουν κι αὐτὰ ἕνα ὀργανωμένο βασίλειο καὶ πολεμοῦν τὸν ἄνθρωπο μ’ ἕναν ἰδιαίτερα ἒμπειρο, πανοῦργο, καλογυμνασμένο καὶ πανίσχυρο στρατό, ἀφοῦ πρῶτα μελετήσουν ὅλα τὰ πάθη καὶ τὶς ροπές του.
Στὸν πόλεμο αὐτὸν κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ ν’ ἀγωνιστεῖ ἀπὸ μόνος του. Οἱ μεγάλες, μὴ ὀρθόδοξες κοινότητες, δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τίποτα χωρὶς τὴν Κεφαλὴ -τὸν Χριστό. Δὲν μποροῦν νὰ νικήσουν αὐτοὺς τοὺς παμπόνηρους καὶ ἄγρυπνους ἐχθροὺς πού εἶναι πανεπιστήμονες στὸν πόλεμο αὐτόν.
Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ διαθέτουν τὴν ἀπαραίτητη καὶ πανίσχυρη βοήθεια ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἀπὸ τὸν Θεό. Ἔχουν ὡς συμμάχους τοὺς ἁγίους στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ πού κατατρόπωσαν τοὺς ἐχθρούς τῆς σωτηρίας μὲ τὴ δύναμη τῆς χάρης Του, ἔχουν τοὺς ποιμένες καὶ διδασκάλους, ἀλλά καὶ τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀκριβῶς ἕνας ἄριστος βοηθὸς στὸν ἀγώνα ἐναντίον τῶν ὁρατῶν καὶ ἀόρατων ἐχθρῶν. Εἶναι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, στὴν ὁποία ἀνήκουμε μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ. Οἱ καθολικοὶ ἐπινόησαν καινούργια κεφαλὴ καὶ ὑποβίβασαν τὴν ἀληθινὴ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Χριστό. Οἱ λουθηρανοὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀπομακρύνθηκαν κι ἒμειναν ἀκέφαλοι. Τὸ ἴδιο κι οἱ ἀγγλικανοί. Δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία σ’ αὐτούς. Ὁ δεσμὸς μὲ τὴν Κεφαλὴ ἒσπασε. Δὲν ἒχουν βοήθεια ἄνωθεν. Ἔτσι ὁ Βελίαρ τοὺς πολεμᾶ μ’ ὅλες του τὶς δυνάμεις καὶ τὴν πανουργία του καὶ τοὺς κρατάει σφιχτὰ στὴν πλάνη καὶ τὴν ἀπώλεια. Πλήθη μεγάλα ὁδηγοῦνται στὴ διαφθορὰ καὶ τὸν ὄλεθρο.
31 Ὀκτωβρίου. Στάχυος, Ἀπελλοῦ κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α΄ αἰ.)· Ἐπιμάχου μάρτυρος (†250). Νικολάου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ (†1754). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. β΄ 20 - γ΄ 3).
Κολ. 2,20 Εἰ οὖν ἀπεθάνετε σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε,
Κολ. 2,20 Εάν, λοιπόν, έχετε αποθάνει μαζή με τον Χριστόν και έχετε απαλλαγή από τα στοιχειώδη και μάταια αυτά διδάγματα του Κοσμου, διατί, σαν να ζήτε ακόμη κοσμικήν ζωήν, δέχεσθε τα αυθαίρετα διδάγματα των ψευδοδιδασκάλων;
Ἕξι στούς δέκα ἔφηβους μέ ψυχολογικές ἤ σωματικές ἐνοχλήσεις
Έξι στους 10 έφηβους ανέφεραν εμμένουσες ψυχολογικές ή/και σωματικές ενοχλήσεις, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την ψυχική υγεία των εφήβων και ανακοινώθηκε την Τρίτη 10 Οκτωβρίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.
Συγκεκριμένα, το Περιφερειακό Γραφείο του Π.Ο.Υ. για την Ευρώπη δημοσιεύει τα πιο πρόσφατα ευρήματα για την ψυχική υγεία των εφήβων έτσι όπως αυτά προκύπτουν από τη διακρατική έρευνα με τίτλο «Έρευνα για τις Συμπεριφορές που Συνδέονται με την Υγεία των Εφήβων» (Health Behaviour in School-aged Children, HBSC).
Η έρευνα φέρνει στο φως μια εκτεταμένη και ανησυχητική τάση σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία: την επιδείνωση της ψυχικής υγείας των εφήβων—κυρίως των κοριτσιών.
Επιδείνωση στους δείκτες ψυχικής υγείας των εφήβων
Όπως αναδεικνύεται στην Έκθεση του προγράμματος HBSC, δείκτες όπως το αντιληπτό επίπεδο (σωματικής) υγείας και το αίσθημα ικανοποίησης από τη ζωή παρουσιάζουν επιδείνωση τα τελευταία χρόνια, ενώ επιπλέον δείκτες όπως τα εμμένοντα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα έχουν αυξηθεί κατά τη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας—ιδιαίτερα (σε πολλές χώρες) στο πρόσφατο διάστημα. Σε όλες τις περιπτώσεις, η επιδείνωση των δεικτών ψυχικής υγείας παρουσιάζεται εντονότερη στα κορίτσια, απ’ ό,τι στα αγόρια έφηβους.
Τό δεξί χέρι τῆς Ὁσίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος καί τό προσωπικό της Ψαλτήριο
Η Ιερά Λειψανοθήκη η περιέχουσα το δεξί χέρι της Οσίας Ματρώνης της Χιοπολίτιδος και το προσωπικό της Ι. Ψαλτήριο.
Το διάβαζε όλο καθημερινά από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του ηλίου σαν προσωπικό Κανόνα.
Βρίσκεται στο Μοναστήρι του Οσίου Διονυσίου του Αγίου Όρους μαζί με Ιερά Κειμήλια, Δισκοπότηρα και Χειρογράφους Βυζαντινούς Κώδικες της εξαφανισθείσης από τους Τούρκους Ι. Μονής της Οσίας Ματρώνης πόλεως Χίου κατά την σφαγή της Χίου του 1822.
Ὁ Ὅσιος Εὐμένιος στρατιώτης σέ ἡλικία τῶν εἴκοσι τριῶν ἐτῶν
Ο Όσιος Ευμένιος στρατιώτης σε ηλικία των είκοσι τριών ετών. Παρουσιάσθηκε στο Μεγάλο Πεύκο, στις 24 Ιανουαρίου του 1954. Υπηρέτησε στο Μηχανικό και ήταν βοηθός μαγείρου. Κατόπιν, πήρε μετάθεση για την Θεσσαλονίκη. Κάθε μέρα, ο Διοικητής τού επέτρεπε να αποσύρεται για λίγο και να προσεύχεται, πέραν της γενικής προσευχής, επειδή γνώριζε ότι ήταν καλόγερος.
https://proskynitis.blogspot.com/2023/10/blog-post_265.html
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023
Περὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τοῦ μαρτυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Περὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τοῦ μαρτυρίου, 26-10-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Λίγο πρίν τό θάνατο…
Λίγο πριν το θάνατο…
Η άμβλωση δεν είναι απλό θέμα. Αφαιρεί μια παιδική ζωή. Όσες δικαιολογίες και αν επικαλεσθεί η γυναίκα, όσο και αν την απωθήσει, η πράξη διαποτίζει όλη της τη ζωή και την ύπαρξη.
Από «Αφήστε με να ζήσω!»
Τί γίνεται όταν φτάσει για αυτήν η ώρα του τέλους της; Όταν βρεθεί αντιμέτωπη με το δικό της θάνατο, με την προσωπική της συνάντηση με το Θεό, με τις ψυχές των παιδιών που αρνήθηκε; Με την τελική κρίση; Η ψυχή αναλογίζεται την αιωνιότητα και βασανίζεται αν δεν έχει τακτοποιηθεί πνευματικά, αν δεν μετανόησε και δεν ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό. Όταν όμως υπάρξει μετάνοια τότε για αυτή τη ψυχή ανοίγει κυριολεκτικά ο Παράδεισος!
Διηγείται κάποιος την προθανάτια αγωνία μιας ταλαίπωρης γυναίκας: «Στη μικρή κτηνοτροφική κοινότητα του Idaho όπου μεγάλωσα, υπήρχε μια ηλικιωμένη γυναίκα, μητέρα μιας από τις πιο εύπορες οικογένειες κτηνοτρόφων. Η ίδια είχε κάνει πολλά παιδιά αλλά και πολλές αμβλώσεις Όταν πέθαινε στο νοσοκομείο, τα τελευταία της λόγια, που ψιθύρισε σε μια από τις νοσηλεύτριες, ήταν «Ω…, όλα αυτά τα μικρά μωρά! Λυπάμαι πολύ…. Τι θα τους πω; Θα με συγχωρήσουν;» (1)
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: "Ὀφείλει νά διαχωρίζει τήν θέση του ὁ λαός ἀπό τούς κακούς θρησκευτικούς ἡγέτες; ΝΑΙ"
Τίθεται τό ἐρώτημα: Θρησκευτικοί ἄρχοντες - ὄχι ἄρχοντες- θρησκευτικοί ἄρχοντες δύνανται νά ψεύδονται τόσο βαναύσως κατά τῆς ἀληθείας ἐνώπιον τοῦ λαοῦ;
Συγχωρέσετε μοῦ τήν φράση. Ψύλλους στά ἄχυρα. Ψύλλους στά ἄχυρα! Δέν ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὅτι θά ἐκτεθεῖ ἡ ἐντιμότης των ὅταν ἡ ἀλήθεια πρυτανεύσει;
Καί ἀκόμη. Δέν βρέθηκε ἕνας ἄνθρωπος ἀπό αὐτούς τούς ἰδίους, ἕνας ἄνθρωπος πού νά ἔχει λίγο μυαλό, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ πονηρό μυαλό γιά νά διασωθεῖ ἡ ἐντιμότης τῶν...συνέδρων καί νά τούς πεῖ: - Τί κάνετε; Ποῦ πᾶτε; Δέν καταλαβαίνετε ὅτι ὁδηγούμεθα κατά κρημνοῦ; Ὅτι ὁ λαός ἅμα ἀντιληφθεῖ ὅτι χαλκεύουμε τέτοια ψεύδη δέν θά μᾶς ἔχει σέ ἐκτίμηση;
Δέν βρέθηκε λοιπόν ἕνας ἄνθρωπος;
Ἕνα εἶναι γεγονός ἀγαπητοί μου: Ὅταν τό πάθος κυβερνᾶ, τότε ἡ λογική, ἡ ἐντροπή καί ἡ φιλοτιμία ἐξαφανίζονται.
Ἐπιχειρησιακός σχεδιασμός «Δολοφονίας» τοῦ Ἀλβανίας
Ὁ Κων/λεως, ὡς καὶ ὁ Ἀμερικῆς, ἐτέλεσαν Θ. Λειτουργίαν μὲ τὸ αἱρετικὸν Φιλιόκβε!
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ «ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ» ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
Αἱ ἐπιστολαὶ τοῦ Τιράνων γελοιοποιοῦν τὸν Κων/λεως.
Ἄρχοντες καὶ κληρικοὶ τοῦ Φαναρίου «αὐθορμήτως» ἐπιδίδονται εἰς ἀσύμμετρον ἀντεπίθεσιν.
Ποῖος τελικῶς εἶναι ὁ διχάζων Οὐκρανούς, Ἕλληνας καὶ Ὀρθοδοξίαν;
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος
Ὁ Ἀλβανίας δέχεται ἀπηνῆ πόλεμον ἀπὸ κύκλους τοῦ Φαναρίου προκειμένου νὰ συνθηκολογήση εἰς τὸ ζήτημα τοῦ Οὐκρανικοῦ. Ἡ «δολοφονία χαρακτῆρος» ἔχει ἐκκινήσει συστηματικὰ ἀπὸ τὸ 2018. Μία ἀνασκόπησις εἶναι ἀπαραίτητος, διὰ νὰ ὑπογραμμισθοῦν κομβικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα προεκάλεσαν τὸ ἀπύθμενον μένος τῶν διωκτῶν του.
Ὁ Ἀλβανίας προειδοποιεῖ τούς Φαναριώτας διὰ τὰς αὐθαιρεσίας των
Ἔπειτα ἀπὸ συναντήσεις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου μὲ πολιτικοὺς παράγοντας τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Οὐκρανίας καὶ χωρὶς νὰ ἔλθη εἰς οὐδεμίαν συνεννόησιν ἔστω μὲ τοὺς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τὸ Φανάρι ἐκδίδει αἴφνης ἀνακοινωθὲν (22.04.2018), διὰ τοῦ ὁποίου γνωστοποιεῖ ὅτι ἔκανε ἀποδεκτὸν τὸ αἴτημα αὐτοκεφαλίας τῆς Οὐκρανίας, χωρὶς νὰ τὸ ἔχη ζητήσει ἡ Τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κων/λεως ἔδιδε ἕως τότε διαβεβαιώσεις εἰς Πανορθοδόξους συσκέψεις περὶ τῶν ἀντιθέτων.
Κατὰ τὴν προγραμματισμένην ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου Μόσχας εἰς τὴν Ἀλβανίαν (28-30.04.2018) οἱ δύο Προκαθήμενοι συζητοῦν διὰ τὸ ἐνδεχόμενον συγκλήσεως Πανορθοδόξου διὰ τὸ Οὐκρανικόν. Τὸ Φανάρι ὅμως ἔχει δρομολογήσει τὰς ἐξελίξεις. Ἀποστέλλει τὴν τριανδρίαν Περγάμου Ἰωάννην, Γαλλίας Ἐμμανουὴλ καὶ Σμύρνης Βαρθολομαῖον νὰ ἐνημερώσουν τοὺς Προκαθημένους διὰ τὰς προειλημμένας ἀποφάσεις. Εἰς τὴν συνάντησιν μὲ τὸν Ἀλβανίας (30.07.2018) ὁ Μακ. Ἀναστάσιος τοὺς προειδοποιεῖ:
«Αἱ ἀντιμαχόμεναι ὁμάδες θὰ διατηρήσουν τὴν ὀντότητα καὶ συνοχὴν τῶν, ὅπως ἐπανειλημμένως ἔχει συμβῆ εἰς διαφόρους τοπικάς Ἐκκλησίας. Τελικῶς, ἀντὶ τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων ἐν Οὐκρανίᾳ διαφαίνεται κίνδυνος διασπάσεως τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν τῇ Οἰκουμένῃ».
Ἡ προσπάθεια τοῦ Μόσχας νὰ μεταπείση τὸν Κων/λεως ἀποβαίνει ἄκαρπος καὶ τὸ Φανάρι μὲ δελτίον τύπου προχωρεῖ εἰς τὴν ἐξαγγελίαν (07.09.2018) ὑποσχέσεως αὐτοκεφαλίας. Ὁ Μόσχας προβαίνει εἰς διακοπὴν μνημονεύσεως τοῦ Κων/λεως (14.09.2018) προκειμένου νὰ ἀναχαιτίση τὰ σχέδια τοῦ Κων/λεως. Παραλλήλως, δι’ ἐπιστολῆς ἀπευθύνεται πρὸς Προκαθημένους καὶ πρὸς τὸν Ἀλβανίας (01.10.2018), ζητῶν διαμεσολάβησιν. Ὁ Ἀλβανίας ἀπουσιάζει εἰς Κρήτην διὰ τὸν ἑορτασμὸν τῶν 50 ἐτῶν τῆς Ο.Α.Κ. καὶ ἐκεῖ συναντᾶ τὸν Κων/λεως (03.10.2018), ὅπου τοῦ ἐκθέτει τοὺς αὐτοὺς προβληματισμούς, τοὺς ὁποίους εἶχε ἐκθέσει καὶ εἰς τὴν τριανδρίαν.
Ἐπιστρέφων εἰς Τίρανα ἀποστέλλει ἀπάντησιν εἰς τὸν Μόσχας (10.10.2018), εἰς τὴν ὁποίαν δηλώνει τὴν ἀντίθεσίν του μὲ τὴν διακοπὴν τῆς μνημονεύσεως, ἀλλὰ τοποθετεῖται ὑπὲρ συγκλήσεως Πανορθοδόξου.
Συμβουλευτικοὶ λόγοι Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου
Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος
Ἀδελφοί, αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι καιρὸς γιὰ μετάνοια. Εἶναι λοιπὸν μακάριος ὅποιος καθόλου δὲν ἔπεσε στὰ δίχτυα τοῦ ἐχθροῦ. Ἂν πάλι κάποιος ἔτυχε νὰ πέσει στὰ δίχτυα του, ἀλλὰ τὰ ἔσχισε καὶ πετάχτηκε καὶ ἔφυγε ἀπὸ αὐτόν, στὴ διάρκεια τῆς παρούσας ζωῆς, καὶ τοῦτος εἶναι γιὰ ἐμένα μακάριος, γιατί ζώντας ἀκόμη μὲ σῶμα κατάφερε νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν πόλεμο, σὰν τὸ ψάρι ποὺ γλιτώνει ἀπὸ τὸ δίχτυ.
Τὸ ψάρι ποὺ ζεῖ μέσα στὸ νερό, ἂν πιαστεῖ στὸ δίχτυ, ἀλλὰ τὸ σχίσει καὶ φύγει γρήγορα στὸν βυθό, σώζεται· ὅταν ὅμως τὸ ἀνεβάσουν στὴ στεριά, δὲν μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς. Ὅσο εἴμαστε σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, ἔχουμε πάρει τὴν ἐξουσία καὶ τὴ δύναμη ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σπάσουμε μόνοι μας τὰ δεσμὰ τῶν θελημάτων τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ πετάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας τὸ φορτίο τῶν... ἁμαρτιῶν μὲ τὴ μετάνοια καὶ νὰ φτάσουμε σῶοι στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἂν ὅμως μᾶς προλάβει τὸ φοβερὸ πρόσταγμα τοῦ θανάτου καὶ βγεῖ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ τὸ σῶμα κλειστεῖ στὸν τάφο, δὲν μποροῦμε πιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸν ἑαυτό μας, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ ψάρι ποὺ τὸ τράβηξαν ἔξω ἀπὸ τὸ νερὸ καὶ τὸ ἔκλεισαν καλὰ στὸ καλάθι.
Ἀδελφέ, μὴν πεῖς: «Σήμερα θὰ ἁμαρτήσω καὶ αὔριο θὰ μετανοήσω», γιατί δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι σίγουρος. Γιὰ τὸ αὔριο ὁ Κύριος θὰ φροντίσει.
Τό Πρόσωπο τῆς Θεοτόκου στήν Προτεσταντική Θεολογία
Το Πρόσωπο της Θεοτόκου στην Προτεσταντική Θεολογία
Και όμως μέχρι τον ΙΖ’ αιώνα οι προτεστάντες πίστευαν στο Αειπάρθενο!
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Το να θελήσει κάποιος να παρουσιάσει το πώς αντιμετώπισε την Θεοτόκο η προτεσταντική θεολογία, σε όλα τα στάδια εξέλιξης του Προτεσταντισμού, αναμφιβόλως ξεφεύγει από τα πλαίσια ενός άρθρου και χρειάζεται συγγραφή ογκώδους βιβλίου.
Η δική μας όμως εδώ σύντομη ιστορικοδογματική αναφορά έχει ως σκοπό, να παρουσιάσει τον εκτροχιασμό της προτεσταντικής θεολογίας από την Πίστη της Εκκλησίας, όπως αυτή μαρτυρείται στους φορείς της Θείας Αποκαλύψεως στο ζήτημα αυτό, αλλά ταυτοχρόνως να επισημάνει και τον απίστευτο βαθμό διαβρώσεως τού Προτεσταντισμού από τον ορθολογισμό και την αυθαιρεσία.
Ξεκινώντας από τους ηγέτες της Διαμαρτυρήσεως, πρέπει να αναφέρουμε, ότι ο Λούθηρος στάθηκε με σεβασμό απέναντι στο φρόνημα της Εκκλησίας σχετικά με τις ιδιότητες της Μαρίας, όπως την αποκαλούσε, ως Θεοτόκο και Αειπάρθενο. Ουδέποτε αμφισβήτησε τις δύο αυτές ιδιότητες και ταυτοχρόνως παρουσίαζε το πρόσωπο της Θεοτόκου ως πρότυπο ταπεινοφροσύνης και πίστεως.
Φοβούμενος όμως μη μειωθεί η μοναδική μεσιτεία και το έργο τού Χριστού, ασκούσε κριτική σε πολλές μορφές εκδηλώσεως τιμής προς την Θεοτόκο, όπως επίσης απέρριπτε την επίκληση των πρεσβειών της.
30 Ὀκτωβρίου. Ζηνοβίου καὶ Ζηνοβίας μαρτύρων (†285). Κλεόπα καὶ Ἀρτεμᾶ ἐκ τῶν 70 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. β΄ 13-20).
Κολ. 2,13 καὶ ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα,
Κολ. 2,13 Και σας, οι οποίοι ήσασθε νεκροί ένεκα των αμαρτημάτων και της σαρκικής ακροβυστίας, που είχατε ως ειδωλολάτραι, σας εζωοποίησε μαζή με τον Χριστόν. Ετσι δε εχάρισε, έσβησε και εξηφάνισε τα αμαρτήματα όλων ημών Ιουδαίων και εθνικών.
Ὁ ναρκισσιστής ἡγέτης
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΗΣ ΗΓΕΤΗΣ
Του Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Πατρών , Δρ. Κανονικού Δικαίου
Η ουσία της πνευματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι η «Θεία Κένωσις». Ο Λόγος «εαυτόν εκένωσε»[1], για την λύτρωση και την σωτηρία του πεπτωκότος ανθρώπου.
Έτσι, ο άνθρωπος καλείται να βαδίσει στα ίχνη Του Θεανθρώπου, για να μπορεί να δικαιώνεται ως πραγματικό μέλος της Αγίας Του Εκκλησίας.
Κι εάν ο απλός πολίτης λυτρώνεται με την «κένωση», την ταπείνωση, πόσο μάλλον ό ηγέτης, πολιτικός ή εκκλησιαστικός.
Ο ναρκισσιστής ηγέτης είναι ο αταπείνωτος, εγωκεντριστής άνθρωπος -και πολλές φορές μετριότητα-, ο οποίος λόγω της ανωριμότητος του υπερφίαλου χαρακτήρος του και των συμπλεγμάτων κατωτερότητος που τον κατατρύχουν, γίνεται επιθετικός[2] και ανάλγητος.
Μέχρι τό θάνατό σου μήν ἐμπιστευτεῖς νά πάρεις θάρρος μέ τή σάρκα σου
33. Δεν είναι δυνατόν να πιάσεις φιλία με το φίδι και να το βάλεις μέσα στον κόρφο σου ούτε είναι δυνατόν να χαϊδεύεις και να περιποιείσαι το σώμα σου με κάθε τρόπο και να το αγαπάς, εκτός απ’ όσο του είναι αναγκαίο και του χρειάζεται, και συγχρόνως να φροντίζεις για την ουράνια αρετή. Γιατί, εκ φύσεως το φίδι δαγκώνει, ενώ το σώμα μολύνει με την ηδονή εκείνον που το περιποιείται. Σε ό,τι φταίει το σώμα, κτύπα το με γροθιές χωρίς να το λυπάσαι σαν μεθυσμένος δούλος που δραπέτευσε, ας λάβει την πείρα του μαστιγώματος από τον κύριό του κι ας φύγει από τα καπηλειά.
Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2023
Προσευχὴ στὸν Κύριο νὰ γίνεται τὸ θέλημα Του - Γιατί "καθυστερεῖ" νὰ ἀπαντήσει ὁ Θεός. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτςη
ΚΗΡΥΓΜΑ_566. Προσευχὴ στὸν Κύριο νὰ γίνεται τὸ θέλημα Τοῦ στὴ ζωή μας - Γιατί "καθυστερεῖ" νὰ ἀπαντήσει ὁ Θεός, Ἁγ. Νείλου- Λόγος περὶ προσευχῆς, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 31-34,
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-10-2023 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Οἱ διεφθαρμένοι ἡγέτες καταστρέφουν τὸ λαό τους-Πόλεμος καὶ Βίβλος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΟΜΙΛΙΑ_Οἱ διεφθαρμένοι ἡγέτες καταστρέφουν τὸ λαό τους-Πόλεμος καὶ Βίβλος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 28-10-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου Γ' - ἡ δαιμονικὴ δράση του, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου Γ' - ἡ δαιμονικὴ δράση του, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 28-10-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
α) Ἡ Κερασιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους β) Πλούσια ἡ χάρις στὸ Ἅγιον Ὄρος γ) Νὰ μὴ βάζουμε κακὸ λογισμὸ.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
α) Ἡ Κερασιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους β) Πλούσια ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας στὸ Ἅγιον Ὄρος γ) Νὰ μὴ βάζουμε κακὸ λογισμὸ γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας ,
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου (Β' μέρος), τὸ χάραγμα 666 καὶ ἡ σύγχρονη σκλαβιά, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΚΗΡΥΓΜΑ_Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου (Β' μέρος), τὸ χάραγμα 666 καὶ ἡ σύγχρονη σκλαβιά, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 28-10-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
«Μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ»
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
«Μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ»
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μᾶς συμβουλεύει: «μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τουναντίον δὲ εὐλογοῦντες, εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε. (: Νὰ μὴ ἀνταποδίδετε τὸ κακὸ μὲ τὸ κακὸ ἢ τὸ χλευασμὸ καὶ τὴν εἰρωνεία μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Ἀντίθετα νὰ εὔχεσθε τὸ καλὸ στὸ Θεὸ γιὰ κείνους ποὺ σᾶς ἀδικοῦν καὶ νὰ τοὺς σκορπίζετε εὐλογίες, γνωρίζοντας ὅτι γι’ αὐτὸ κληθήκατε ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ κληρονομήσετε εὐλογία κι ὄχι κατάρα. Πῶς λοιπὸν ἐσεῖς εἶναι δυνατὸν νὰ καταριέστε τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ ὁ Θεὸς δὲν σᾶς καταριέται; (Α΄ Πέτρ. γ΄ 9).
Ὅταν ἀποδίδουμε κακὸ ἀντὶ κακοῦ πῶς μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε τὸν πλησίον μας. Στὸ βιβλίο «Ἀνθολόγιο Ρώσων Πατέρων» ὁ Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστὼφ παρατηρεῖ:
«Σαφὴς ἀλλὰ καὶ φοβερὴ εἶναι ἡ προειδοποίηση τοῦ Κυρίου: «Ὅποιος ὀργίζεται ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ του χωρὶς σοβαρὸ λόγο, πρέπει νὰ καταδικαστῆ» (Ματθ. 5,22). Μὴν ὀργίζεσαι ἐναντίον κανενὸς ἀνθρώπου, ἔστω κι ἂν πραγματικὰ ἔχης ἀδικηθῆ ἀπ’ αὐτόν. «Γιατί ὁ ὀργισμένος ἄνθρωπος δὲν κάνει αὐτὸ ποὺ γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι δίκαιο καὶ σωστὸ» (Ἰακ. 1:20). Γι’ αὐτό, λοιπόν, «ἡ δύση τοῦ ἥλιου ἂς μὴ σᾶς βρίσκη ἀκόμα ὀργισμένους… Διῶξτε μακριὰ σας κάθε πικρία, θυμό, ὀργή, κραυγή, κατηγορία, καθὼς καὶ κάθε ἄλλη κακία. Νὰ φέρεστε μεταξὺ σας μὲ καλωσύνη καὶ εὐσπλαγχνία, καὶ νὰ συγχωρῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅπως ὁ Θεὸς συγχώρησε κι ἐμᾶς διὰ τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 4:26, 31-32).
Μὴ ὀργίζεσαι ποτὲ ἐναντίον κανενὸς καὶ γιὰ καμιὰν αἰτία, ἐκτὸς κι ἂν κάποιος θελήση νὰ σὲ χωρίση ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη Του. Ποιός, ὅμως, μπορεῖ νὰ τὸ κατορθώση αὐτό, ἂν δὲν τὸ θέλης ἐσὺ ὁ ἴδιος;».
Κυριακή Ζ Λουκᾶ.«'Η παιδική θνησιμότης» Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 8, 40-56]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 7-11-1993]
(Β 287)
Εκπληκτικό θαύμα, αγαπητοί μου, η ανάστασις της θυγατρός του Ιαείρου. Και μάλιστα, διπλούν θαύμα! Γιατί όταν ο Κύριος κατευθύνετο προς το σπίτι του αρχισυναγώγου Ιαείρου, ένα άλλο θαύμα έλαβε χώρα. Ήταν το θαύμα της θεραπείας της αιμορροούσης εκείνης γυναικός. Και όσα εκεί ελέχθησαν με την αιμορροούσα γυναίκα, έχουν βάθος πίστεως και βάθος θεολογίας.
Αλλά και στην ανάσταση της θυγατρός του Ιαείρου, η θεολογία που απορρέει είναι αποκαλυπτική. Ας δούμε όμως, πώς την ανάσταση αυτής της μικρής κόρης διηγείται ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Σας διαβάζω το κείμενο, παραλείποντας το περιστατικό της αιμορροούσης: «Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν… ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον (:Μην ενοχλείς, μην τον βάζεις σε κόπο. Πέθανε η κόρη σου). Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. Ἒκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν(:Έκαναν κοπετόν). Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει(:Κοιμάται). Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν(Και τον καταγελούσαν οι γύρω, γνωρίζοντες ότι είχε πεθάνει). Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου(:Ω μικρό παιδί, σήκω).Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα(:αμέσως), καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν(:Διέταξε ο Κύριος να της δοθεί φαγητό). Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός(:Όμως Εκείνος παρήγγειλε εις αυτούς, τους γονείς, σε κανένα να μην πουν το γεγονός της αναστάσεως της κόρης των)».
Κάθε πρότασις και κεφάλαιον θεολογίας, αγαπητοί μου… Ωστόσο, ας μείνομε σε ένα θέμα, που δεν θα ήτο θεολογικό, εκ πρώτης όψεως. Στο θέμα της παιδικής θνησιμότητος. Γιατί αυτό το μικρό κοριτσάκι, το μόλις 12 ετών παιδάκι, να πεθάνει; Γιατί; Κι ενώ μοιάζει αυτονόητο ότι μικροί και μεγάλοι πεθαίνουν, δεν είναι όμως τόσο αυτονόητο, όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Βέβαια, εισήχθη ο θάνατος σαν καρπός της παρακοής των πρωτοπλάστων. Αλλά ο Αδάμ, μετά την παρακοή του, έζησε 930 χρόνια! Και δεν πέθανε πρόωρα. Το μικρό αυτό παιδάκι, γιατί πεθαίνει; Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την ηλικία του, τη ζωή του; Είναι ολότελα αφύσικο ο θάνατος στην μικρή ηλικία.
Λάθη στήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία. Μικρό βοήθημα ἐξομολογουμένων- 50 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
2)Κείμενο:
Λάθη κατά τήν ἐξομολόγήση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία της
«Μετανοεῖτε» εἶπε ὁ Κύριος.
Μετανοεῖτε συνεχῶς ἐξακολουθητικά… ἀλλάζετε, διορθώνεσθε, προοδεύετε στήν ὁμοίωση μ΄ Ἐμένα, πορεύεσθε πρός τή Βασιλεία Μου…
«Μετανοεῖτε»…
Ὄχι μετανοῆστε μία φορά μόνο, ὄχι μία ὥρα, ὄχι μία ἡμέρα, ὄχι ἕνα μῆνα, ὄχι ἕνα χρόνο, ἀλλά συνεχῶς.
«Μετανοεῖτε»
Ὄχι μόνο ἐξομολογηθεῖτε, ὄχι μόνο διηγηθεῖτε τά λάθη σας, ὄχι μόνο ἀπαριθμεῖστε ψυχρά τίς πτώσεις σας, ὄχι μόνο καταθέστε τήν ἁμαρτωλότητά σας,
ἀλλά πονέστε, κλάψτε, ἀλλάξτε νοῦ, μεταβληθεῖτε, μεταποιηθεῖτε, ἀποφασεῖστε καλλίτερα νά πεθάνετε παρά νά ξανααμαρτήσετε…
«Πολλοί ἐξομολογοῦνται ἀλλά λίγοι μετανοοῦν» ἔλεγε κάποιος.
Ἐξομολογούμαστε ἐνδεχομένως τακτικά, συχνά…
Πόσο ὅμως μετανοοῦμε;
Ποσό «ὁλόκληρωμένη» εἶναι ἡ μετάνοιά μας;
Πόσο ἀνάλογη στό μέγεθος τῆς ἁμαρτωλότητάς μας;
Πόσο «ἐπίπονη» εἶναι ἡ ἀναζήτηση τῆς καρδιᾶς μας γιά τόν Κύριο;
Πόσο συντριμμένη καί τεταπεινωμένη καρδιά διαθέτουμε;
Πόσο ἀλλάζουμε μετά ἀπό κάθε ἐξομολόγηση;
Πόσο διορθωνόμαστε;
ΜΙΚΡΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ἤ 50 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ
ΜΙΚΡΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ἤ 50 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ
• Μήπως δέν ἀγαπᾶς τόν Θεό καί τόν κάθε συνάνθρωπό σου μέ ἀνιδιοτέλεια καί θυσία τοῦ ἑαυτοῦ σου ἡ ὁποία ἄν χρειαστεῖ μπορεῖ νά φθάσει μέχρι νά δώσεις καί τή ζωή σου; (Γιά τό Θεό καί τό συνάνθρωπό σου)
• Μήπως δέν εἶναι δυνατή ἡ πίστη σου στό Χριστό ἤ ἔπεσες σέ αἵρεση ἤ συμμετεῖχες σέ προσευχές ἤ τελετές ἑτεροδόξων ἤ ἀλλοδόξων;
• Μήπως ὀλιγοπιστεῖς στίς διάφορες δυσκολίες τῆς ζωῆς σου, ἀπελπίζεσαι, γογγύζεις, κατηγορεῖς τό Θεό, ἤ θέλεις νά αὐτοκτονήσεις;
• Μήπως ντρέπεσαι στήν παρέα σου νά φανερώνεις τήν εὐσέβειά σου, ἤ νά κάνεις δημόσια τό σταυρό σου καί νά ὁμολογεῖς τήν πίστη σου;
• Μήπως δέν ἐκκλησιάζεσαι τακτικά καί δέν συμμετέχεις ὅσο πρέπει στά Μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θ. Κοινωνίας; (Ἐκκλησιασμός κάθε Κυριακή, Θεία Κοινωνία καί ἐξομολόγηση συχνά -σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τοῦ Πνευματικοῦ σου).
• Μήπως δέν μελετᾶς τήν Ἁγία Γραφή, πνευματικά βιβλία ἤ δέν κάνεις τόν κανόνα πού ἔχεις ἀπό τόν Πνευματικό σου; (Τίς ὁρισμένες γονυκλισίες, κομβοσχοίνια, νηστεία, προσευχή καί πνευματική μελέτη).
• Μήπως δέν τηρεῖς ὅπως πρέπει τίς νηστεῖες;
Κυριακή Ζ Λουκᾶ. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,41-56]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου;(: Τότε λοιπόν κάποια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία εδώ και δώδεκα χρόνια, η οποία μαζί με τα άλλα βάσανα της αρρώστιας της είχε ξοδέψει και όλη την περιουσία της σε γιατρούς και δεν μπόρεσε να θεραπευθεί από κανέναν, αφού πλησίασε τον Ιησού από πίσω, ώστε να μην την αντιληφθεί κανείς, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερή η αρρώστιά της, άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της. Και είπε ο Ιησούς: “Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;”)»[Λουκ.8, 43-45].
Δεν αγνοήθηκε όμως το παράδοξο, γιατί αν και ο Σωτήρας γνωρίζει τα πάντα, ερωτά σαν να μη γνωρίζει και λέγει: «Ποιος με άγγιξε;». Και ενώ οι άγιοι απόστολοι είπαν με πειστικότητα «Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;(:Διδάσκαλε, τα πλήθη του λαού σε περικύκλωσαν και σε πιέζουν ασφυκτικά˙ κι εσύ λες, ποιος με άγγιξε; )», πράγμα που είναι μεγίστη απόδειξη ότι Αυτός και αληθινή σάρκα φέρει, και καταπατεί κάθε υπερηφάνεια, γιατί δεν Τον ακολουθούσαν από μακριά, αλλά Τον είχαν περικυκλωμένο από παντού, Αυτός φέρει στη μέση και επικεντρώνει την προσοχή τους σε αυτό που έγινε και λέγει επιμένοντας ότι «ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ(:Κάποιος με άγγιξε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι βγήκε από πάνω μου δύναμη θαυματουργική)»[Λουκ.8,46].
Άραγε λοιπόν ο Κύριος από φιλοδοξία δεν άφησε να διαφύγει η απόδειξη της θεοπρεπούς ενέργειάς Του, δηλαδή το παράδοξο που συνέβη με τη γυναίκα; Δεν λέμε αυτό· γιατί πώς θα το έκανε αυτό Αυτός που σε πολλές περιπτώσεις συνιστούσε να σιωπούν; Αλλά μάλλον λέμε εκείνο: ότι δηλαδή παντού αποβλέπει στην ωφέλεια αυτών που καλούνται στη χάρη μέσω της πίστεως. Άρα πολλούς θα έβλαπτε το θαύμα αυτό μένοντας άγνωστο, με το να γίνει όμως γνωστό ωφέλησε όχι και λίγο, εκτός από τους άλλους, και τον άρχοντα της συναγωγής· γιατί του έκανε πιο ασφαλή την ελπίδα για τον αναμενόμενο, και του έδινε ακλόνητο θάρρος ότι ο Χριστός θα αρπάξει τη θυγατέρα του και από τις παγίδες του θανάτου -γιατί δεν επιτρεπόταν στους μη καθαρούς να αγγίξουν κάποιον από τους αγίους ή να πλησιάσουν άνδρα ιερό.
Έχουμε λοιπόν πληροφορηθεί ότι ο Εμμανουήλ είναι Θεός αληθινός, και από αυτό που έγινε με τρόπο θαυματουργικό, και από αυτά που είπε με τρόπο θεοπρεπή· γιατί λέγει: «Εγώ αισθάνθηκα να έχει βγει κάποια δύναμη θαυματουργική από εμένα». Είναι βέβαια πέρα από τα δικά μας μέτρα, ή ίσως και τα αγγελικά, το να μπορούμε να εκπέμψουμε κάποια δύναμη, και μάλιστα από τη δική μας φύση, δηλαδή από τον εαυτό μας. Το πράγμα αυτό ταιριάζει μόνο στην πέρα και πάνω από όλα φύση. Γιατί κανένα από τα κτίσματα δεν έχει κάποια δύναμη ιατρική, ή κάποια άλλη ξεχωριστή, αλλά αυτό που έχει είναι δοσμένο από τον Θεό.
Ἠ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ζ Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ΛΟΥΚΑ
Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Η΄, εδάφια 41-56
41Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; Ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
52 Ἒκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
41Τότε ήλθε στον Ιησού κάποιος άνθρωπος που ονομαζόταν Ιάειρος και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Και αφού έπεσε γονατιστός κοντά στα πόδια Του, Τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του,42 διότι είχε μία μονάκριβη κόρη περίπου δώδεκα χρόνων που βρισκόταν στα τελευταία της και πέθαινε. Και την ώρα που ο Ιησούς πήγαινε στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη του λαού Τον περιέβαλλαν ασφυκτικά και Τον πίεζαν.
Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ζ Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ΛΟΥΚΑ
Προς Γαλάτας, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 16-20
16 Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. 18 Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
16 Επειδή όμως μάθαμε από την προσωπική μας πείρα ότι δεν γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δεν σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι, όπως αναφέρεται και στους Ψαλμούς, με τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί και δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΑΣ, 29-10-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΑΣ, 29-10-2023
https://www.youtube.com/live/jWIP5xHfSs0?si=Lyi2GYMhABgJgJU8
Ἄς ἀποφύγομε τήν ἐλευθεροστομία σάν θανατηφόρο φαρμάκι.
32. Πρέπει να μισούμε την ελευθεροστομία σαν δηλητήριο της έχιδνας και να αποφεύγομε τις πολλές συνομιλίες σαν φίδια και γεννήματα εχιδνών(19), γιατί αυτές μπορούν το ταχύτερο να κάνουν τον αγωνιστή να λησμονήσει τελείως τον εσωτερικό πόλεμο και να κατακρημνίσουν την ψυχή από την υψηλή χαρά που προέρχεται από την καθαρότητα της καρδιάς.
29 Ὀκτωβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ΄ (Ζ΄ ΛΟΥΚΑ). Ἀναστασίας ὁσιομάρτυρος τῆς Ῥωμαίας (γ΄ αἰ.), Ἀβραμίου ὁσίου (†360). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς κα´ ἐπιστολῶν (Γαλ. β´ 16-20).
Γαλ. 2,16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.
Γαλ. 2,16 Επειδή όμως εγνωρίσαμεν καλά ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωσιν ενώπιον του Θεού από τας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου, αλλά μόνον δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, και ημείς επιστεύσαμεν στον Χριστόν Ιησούν, δια να γίνωμεν δίκαιοι από την πίστιν και με την πίστιν στον Χριστόν και όχι από τα έργα του μωσαϊκού Νομου. Διότι, όπως άλλωστε έχει γραφή και εις την Παλαιάν Διαθήκην, “δεν θα δικαιωθή ποτέ κανείς από τα έργα του Νομου”.
Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023
Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου καὶ πὼς ἐκδηλώνεται σήμερα, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς
Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντίχριστου καὶ πὼς ἐκδηλώνεται σήμερα, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 27-10-2023
Ἡ δειλία, οἱ αἰτίες καὶ ἡ ὑπερνίκηση της , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δειλία, οἱ αἰτίες καὶ ἡ ὑπερνίκηση της , 27-10-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ ΑΓ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΑΣ, 28-10-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ ΑΓ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΑΣ, 28-10-2023
https://www.youtube.com/live/y2jakAhJUBw?si=ZHC-CIZvOL3X59J7
Κυριακή Ζ Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν θεραπεία τῆς αἱμοροούσης γυναικός καί τήν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,41-56]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ
«Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται(:Κι ενώ τους έλεγε αυτά ο Ιησούς, την ώρα εκείνη κάποιος άρχοντας της συναγωγής Τον πλησίασε και Τον προσκύνησε λέγοντας ότι “η κόρη μου πριν από λίγο πέθανε. Έλα όμως και βάλε το χέρι σου πάνω της και θα ζήσει”)»[Ματθ.9,18].
Τα λόγια τα πρόφτασαν τα έργα, ώστε ακόμη περισσότερο να αποστομωθούν οι Φαρισαίοι· διότι αυτός που ήρθε ήταν αρχισυνάγωγος και το πένθος του ήταν βαρύ· επειδή το είχε μονάκριβο το παιδί και είχε γίνει δώδεκα χρονών, δηλαδή αυτό βρισκόταν στο άνθος της ηλικίας του· αυτό λοιπόν το ανέστησε ευθέως ο Κύριος. Εάν όμως ο ευαγγελιστής Λουκάς λέει ότι απεσταλμένοι από την οικία του αρχισυναγώγου ήλθαν λέγοντας «Μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου (:Πέθανε η κόρη σου˙ μην κουράζεις άλλο και μην ενοχλείς πια τον διδάσκαλο)»[Λουκ.8,49], ερμηνεύουμε ως εξής, ότι η φράση «ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν (:η κόρη μου πριν λίγο πέθανε)»[Ματθ.9,18] που είπε ο Ιάειρος, όπως μας αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, προήλθε από τις σκέψεις που έκανε ο αρχισυνάγωγος, ενώ βάδιζε προς τον Ιησού ή ότι Του το είπε για να παρουσιάσει με δραματικότερο τρόπο την συμφορά του· διότι είναι συνήθεια σε εκείνους που παρακαλούν και ζητούν κάτι, να μεγαλοποιούν με τα λόγια τα βάσανά τους και να λένε κάτι παραπάνω από την πραγματική τους κατάσταση, με σκοπό να αποσπάσουν μεγαλύτερη την συμπάθεια από εκείνους που ικετεύουν.
Πρόσεξε επίσης το ασθενές της πίστεως αυτού του ανθρώπου· διότι απαιτεί δύο πράγματα από τον Χριστό, και να πάει στο σπίτι του και να βάλει το χέρι Του επάνω στο παιδί, κάτι που αποδεικνύει ότι πριν την αφήσει και φύγει, η μικρή κοπέλα ανέπνεε ακόμη. Και βέβαια όσοι έχουν ασθενή πίστη έχουν ανάγκη και από την προσωπική παρουσία και από τα αισθητά πράγματα.
Και ο μεν ευαγγελιστής Μάρκος λέει ότι πήρε μαζί Του τους τρεις μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη [Μάρκ.5,40: «Ὁ δὲ ἐκβαλὼν πάντας παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἰσπορεύεται ὅπου ἦν τὸ παιδίον ἀνακείμενον(:Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, παίρνει μαζί Του τον πατέρα του κοριτσιού και τη μητέρα και τους τρεις μαθητές που ήταν μαζί Του, και μπαίνει εκεί που ήταν το παιδί ξαπλωμένο)»],καθώς επίσης και ο Λουκάς[Λουκ.8,51: «Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα(:Κατόπιν, όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, δεν άφησε να μπει κανείς άλλος στο δωμάτιο της νεκρής παρά μόνο ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος και ο πατέρας του κοριτσιού και η μητέρα)»]· ο Ματθαίος όμως λέει απλώς ότι ο Ιησούς πήρε μαζί Του τους μαθητές Του.
Ἡ Μετάνοια...
Ἕνας ἀδελφὸς ἐξομολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη:
- Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω τώρα;
- Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας.
- Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὁμολόγησε μὲ θλίψη ὁ ἀδελφός.
- Καὶ τί σὲ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθῇς;
Κυριακή Ζ Λουκᾶ:«Κάποιες πτυχές τοῦ Μυστηρίου τοῦ μυστηρίου τοῦ Θανάτου» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 8, 40-56]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-11-1997]
(Β 365)
Ο Κύριος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την Γαλιλαία στην Ιουδαία. Και ο λαός Τον υποδέχεται με ενθουσιασμό, γιατί «ἦσαν», όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, « ἦσαν πάντες προσδοκῶντες αὐτόν». Τον περίμεναν με χαρά -το «προσδοκῶ», επί αγαθών πραγμάτων. Τον περίμεναν με χαρά. Τα πλήθη είχαν αναγνωρίσει την αξία της παρουσίας του Χριστού, έστω κι αν ακόμη δεν εγνώριζαν του Ποιος ήταν ο Ιησούς ως ο Ενανθρωπήσας Θεός Λόγος.
Ανάμεσα στο πλήθος ήταν κι ένας αρχισυνάγωγος, που το όνομά του ήταν Ιάειρος. Αυτός ήλθε, αφού γονάτισε μπροστά εις τον Ιησούν, και Τον παρακαλούσε να θεραπεύσει την δωδεκαετή θυγατέρα του, μονογενές παιδί, δεν είχε άλλο παιδί, που εκινδύνευε να πεθάνει. Κι ενώ ο Κύριος επορεύετο προς το σπίτι του Ιαείρου, κάποιος υπηρέτης του φθάνει λέγοντας ότι «Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου, μή σκύλλε τόν διδάσκαλον». «Η κόρη σου πέθανε. Μην ενοχλείς περισσότερο τον διδάσκαλον». Δηλαδή «να μην έρθει στο σπίτι, μην τον ενοχλείς».
Μπορούμε να εννοήσομε, αγαπητοί μου, τα αισθήματα, την καρδιά του Ιαείρου, εκείνη την στιγμή; «Δεν πρόλαβε να πάει ο Κύριος; Δεν πρόλαβε να την θεραπεύσει; Πέθανε;…». Πολύ οδυνηρά αισθήματα πραγματικά. Επόμενον, λοιπόν, ήταν να κλονιστεί. Και τότε ο Ιησούς τού λέγει: «Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε καί σωθήσεται». «Μόνον να πιστεύεις και θα σωθεί». Αλήθεια, τι παρήγορος είναι αυτή η φωνή του Χριστού την ώρα εκείνη! : «Μὴ φοβοῦ». Όμως τι συνιστά αυτή η φράσις του Κυρίου; Τι ήθελε να πει; Να πιστεύει. Την πίστιν ήθελε να πει. Διότι ο Κύριος, όπως λέγει ο Μ. Αθανάσιος: «Τοῖς πιστεύουσιν ἐχαρίζετο (:Σε εκείνους που πίστευαν, εχαρίζετο) ἵνα τὴν πίστιν καὶ τὴν χάριν κατασχεῖν δυνηθῶσιν, γνώρισμα γὰρ τῆς προαιρέσεως τῆς ψυχῆς ἡ πίστις ἐστίν». Ώστε με την πίστιν να μπορέσουν να αποκτήσουν και την χάριν. «Δηλαδή αν θέλεις, ω Ιάειρε, να πάρεις την χάρη την δική μου, πρέπει να πιστεύεις. Και θα σου γίνει αυτό το οποίο θέλεις. Αλλά θα το πιστεύεις όμως. Θα πιστεύεις σε τι; Σε μένα. Προσέξτε: Σε μένα, στο θεανθρώπινο πρόσωπό μου». Και έτσι, αυτό είναι γνώρισμα, λέει ο Μέγας Αθανάσιος, της προαιρέσεως της ψυχής. Γιατί η πίστις είναι πράγματι ένα στοιχείο, ένα γνώρισμα της προαιρέσεως της ψυχής. Βλέπετε; Της προαιρέσεως της ψυχής. Όλα τα άλλα μπορεί να είναι αναγκαστικά, μπορεί να είναι… το μόνο που εκφράζει την προαίρεση είναι η πίστις.
Κυριακή Ζ Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ [: Γαλ. 2, 16-20]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ(:Επειδή όμως μάθαμε από τη δική μας πείρα ότι δεν γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δεν σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι' αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι όπως αναφέρεται και στους Ψαλμούς, με τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί και δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος)»[Γαλ.2,16· ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].
Πρόσεξε και εδώ πώς με ασφάλεια λέγει τα πάντα. «Διότι όχι όμως ως κακό αλλά ως ασθενή στο να μας εξασφαλίσει τη σωτηρία», λέγει, «εγκαταλείψαμε τον μωσαϊκό νόμο». Εάν λοιπόν ο μωσαϊκός νόμος δεν παρέχει δικαίωση και σωτηρία στον άνθρωπο, είναι περιττή η περιτομή. Αλλά εδώ μεν έτσι αναφέρει· προχωρώντας όμως δείχνει ότι όχι μόνο είναι περιττή η περιτομή, αλλά και επικίνδυνη· κάτι το οποίο είναι και περισσότερο αξιοπαρατήρητο, το ότι δηλαδή στην αρχή μεν λέγει ότι «δεν δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου», προχωρώντας όμως ομιλεί και με πιο βαριές εκφράσεις.
«Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος;(:Αλλά όμως εάν υποθέσουμε ότι η τήρηση του μωσαϊκού νόμου είναι επιβεβλημένη, και συνεπώς εμείς που αφήσαμε τον νόμο, αμαρτήσαμε και βρεθήκαμε να είμαστε αμαρτωλοί μόνο και μόνο επειδή ζητούμε να δικαιωθούμε και να σωθούμε με την πίστη και την κοινωνία μας με τον Χριστό, τότε γεννιέται το άτοπο ερώτημα: “Άραγε ο Χριστός είναι υπηρέτης της αμαρτίας, αφού Αυτός μας ώθησε να αφήσουμε τον μωσαϊκό νόμο;”. Μη συμβεί να πούμε τέτοια βλασφημία)»[Γαλ.2,17]. «Διότι εάν δεν έχει δύναμη», λέγει, «η πίστη στον Χριστό να δικαιώσει, αλλά υφίσταται πάλι η αναγκαιότητα του μωσαϊκού νόμου, εκείνοι οι οποίοι εγκατέλειψαν τον νόμο για τον Χριστό και δεν δικαιώνονται από την άφεση, αλλά κατακρίνονται, θα βρούμε να γίνεται αίτιος της κατακρίσεως Αυτός, για τον οποίο, αφού εγκαταλείψαμε τον νόμο, καταφύγαμε στην πίστη».
Ἐθνική ἐπέτειος 28ης Ὀκτωβρίου 1940. «'Επιλεγόμςνα εἰς τήν 28ην Ὀκτωβρίου» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας
του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-10-1985]
[Β145]
Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο Κύριος «διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν», έδωσε την εντολή να φάει. Ποιος; Τότε η κόρη του Ιαείρου. Αλλά και η Ελλάς έπρεπε να φάει. Και το φαΐ που έπρεπε να φάει ήταν η τροφή του Ευαγγελίου, η τροφή των μυστηρίων της Εκκλησίας, με τα οποία έπρεπε να τραφεί και να ξαναζήσει η πατρίδα μας. Γι΄αυτό, αγαπητοί, όταν αποδίδομε τις ευχαριστίες μας στον Κύριον, Τον χρεώνομε -μην το ξεχνούμε- με νέες ευεργεσίες. Όταν Του λέμε το «ευχαριστώ» μας, μας δίνει καινούριες ευεργεσίες. Και όταν ζούμε τις εντολές Του, τότε έχομε αμέριστη τη δική Του την ευλογία.
Τελευταία όμως η πατρίδα μας φέρεται ως αχάριστη, στους πολλούς της ανθρώπους, στους πολλούς της συμπατριώτες μας. Φέρεται ως αχάριστη. Αλλά και παραπαίουσα. Δείχνει ότι αγνοεί τον Θεό. Ότι άλλοι παράγοντες συνετέλεσαν να κερδίσομε τότε τον πόλεμο. Και να ελευθερωθούμε.
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Προς Εβραίους, κεφάλαιο Θ΄, εδάφια 1-7
1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν· 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. 3 Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, 4χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. 6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
1Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης, κι ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο. Είχε βέβαια και η πρώτη Διαθήκη νόμους και λατρευτικές διατάξεις, καθώς κι ένα επίγειο θυσιαστήριο.2 Κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, 28-10-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, 28-10-2023
https://www.youtube.com/live/qR36Itf6WUM?si=_t9QgMU89YAdMouK
Ὁ θυμός ἐκ φύσεως εἶναι καταστρεπτικός. Ἄν κινηθεῖ ἐναντίον δαιμονικῶν λογισμῶν, τούς καταστρέφει καί τούς ἐξαφανίζει. Ἄν πάλι βράζει ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, καταστρέφει τούς ἀγαθούς λογισμούς μας
Γιατί, όταν δεν κόβομε το θέλημά μας εκουσίως, συνήθως θυμώνομε εναντίον εκείνων οι οποίοι επιχειρούν να μας το κόψουν ακουσίως μας. Και από αυτό, ο θυμός που άναψε γαυγίζοντας άγρια, αφανίζει τη γνώση της πάλης που με πολλή δυσκολία μπορέσαμε να αποκτήσουμε γιατί ο θυμός εκ φύσεως είναι καταστρεπτικός.
28 Ὀκτωβρίου. † ΤΗΣ ΦΩΤΟΦΟΡΟΥ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Τερεντίου, Νεονίλλης, Εὐνίκης καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτύρων· Στεφάνου ὁσίου τοῦ Σαββαΐτου. Τῶν ἐν Ῥεθύμνῃ τεσσάρων νεομαρτύρων (†1824). Ἐθνικὴ ἑορτὴ ἐπὶ τῷ νικηφόρῳ τῶν Ἑλλήνων ἐν Βορείῳ Ἠπείρῳ πολέμῳ (1940). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου (Ἑβρ. θ΄ 1-7).
Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.
Εβρ. 9,2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.
Εβρ. 9,2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια.
Εβρ. 9,3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων,
Εβρ. 9,3 Εν συνεχεία δε προς τα Αγια υπήρχε δεύτερον εσωτερικόν καταπέτασμα, έπειτα από το οποίον ήτο το τμήμα της σκηνής, που ελέγετο Αγια Αγίων.