π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ὁ Ἁγιοπνευματικός φωτισμός ὡς ἀπάντηση στήν δυτική παρακμή"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 8 Ἰανουαρίου 2023]

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/01/blog-post_9.html

Ὁ ἀνάδοχος πρέπει νά εἰναι ἄνθρωπος τῆς ἐκκλησίας -Ἡ εὐθύνη πού ἀναλαμβάνει, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 

Ἄν βοηθήσεις κάποιον νά βαπτιστεῖ καί μετά αὐτός ἀλλάξει, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 12-1-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 12-1-2023

https://youtu.be/ysm4REAg7Ss

Περιστατικά ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση - Ὁ ἐ­νά­ρε­τος ἡ­γού­με­νος τοῦ Γρη­γο­ρί­ου Ἀ­θα­νά­σιος

Ο ἐ­νά­ρε­τος Ἡ­γού­με­νος τοῦ Γρη­γο­ρί­ου Ἀ­θα­νά­σιος εἶ­χε δεῖ στόν ὕ­πνο του ἕ­ναν ἱ­ε­ρο­μό­να­χο κε­κοι­μημέ­νο καί τόν ρώ­τη­σε:

–Τί κά­νεις, παι­δί μου; Πῶς πέ­ρα­σες στήν ἐ­ξέ­τα­ση;

–Γέροντα, ἀ­πάν­τη­σε ἐ­κεῖ­νος, ὡς πρός τά κα­λο­γε­ρι­κά κα­θή­κον­τα πῆ­γα κα­λά. Ὁ Δε­σπό­της Χρι­στός ἦ­ταν ἐ­πι­ει­κής μα­ζί μου. Ὡς πρός τά τῆς ἱ­ε­ρω­σύ­νης δυ­σκο­λε­ύ­τη­κα πο­λύ, δι­ό­τι ὁ Δε­σπό­της Χρι­στός μοῦ ἔ­κα­νε λε­πτο­με­ρῆ καί ἀ­συγ­κα­τά­βα­τη ἐ­ξέ­τα­ση.

Κάποια φο­ρά ἄ­κου­σαν δυ­να­τές φω­νές. Βγῆ­καν ἔ­ξω καί εἶ­δαν στόν κά­τω ὄ­ρο­φο κά­ποι­ον μο­να­χό νά φω­νά­ζη καί νά δι­α­μαρ­τύ­ρε­ται, ἐ­πει­δή ὁ Γέροντας εἶ­χε κρε­μά­σει λί­γα ροῦ­χα πλυ­μέ­να καί ἔ­στα­ζαν στόν ὄ­ρο­φό του. Ὁ Ἡ­γο­ύ­με­νος δέν μί­λη­σε μό­νο εἶ­πε σι­γα­νά στόν ἑαυτό του: «Θά σέ κα­νο­νί­σω», καί ἔ­κο­ψε τό σχοι­νί πού εἶ­χε ἁ­πλω­μέ­να τά ροῦ­χα του, γιά νά μήν ἁ­πλώ­ση ἄλ­λη φο­ρά τά ροῦ­χα του ἐ­κεῖ. Κανόνισε, τιμώρησε, δηλαδή τόν ἑαυτό του.

Ὁ γε­ρω–Ἐ­φρα­ίμ πή­γαι­νε τα­κτι­κά στό κελ­λί τοῦ Ἡ­γου­μέ­νου καί ἐ­ξω­μο­λο­γεῖ­το κα­θα­ρά το­ύς λο­γι­σμο­ύς του. Ὁ Ἡ­γο­ύ­με­νος τοῦ εἶ­πε κά­πο­τε: «Ἐ­σύ θά σω­θῆς, ἐ­πει­δή ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σαι τα­κτι­κά».

Συμ­βο­ύ­λευ­ε: «Νά κά­νε­τε τόν κα­νό­να σας γιά νά μήν τόν κά­νε­τε στό κρεβ­βά­τι ἄρ­ρω­στοι». Ὁ ἴ­διος ὅ­ταν ἦ­ταν νέ­ος ἔ­κα­νε δι­πλό κα­νό­να, γιά νά τόν ἔ­χη ὅ­ταν λό­γῳ γή­ρα­τος δέν θά μπο­ροῦσε νά τόν κά­νη.

Ὁ π. Δι­ο­νύ­σιος Σι­ω­νί­δης, για­τρός ἀ­πό τήν Θεσ­σα­λο­νί­κη, εἶ­χε ἐ­πι­σκε­φθῆ τήν Μο­νή Γρη­γο­ρί­ου ὡς σπου­δα­στής καί πα­ρε­κά­λε­σε τόν πα­πα–Ἀ­θα­νά­σιο νά τοῦ πῆ λό­γους πνευ­μα­τι­κο­ύς, δι­ό­τι ἴσως νά μήν τόν ἔβλεπε ἄλ­λη φο­ρά. Καί ὁ Ἡ­γο­ύ­με­νος τοῦ ἀ­πάν­τη­σε: «Παι­δί μου, εἶ­ναι ἀ­λή­θεια ὅ­τι ἄλ­λη φο­ρά δέν θά μέ ξα­να­δῆς. Τώρα ὅ­μως εἴ­μα­στε κου­ρα­σμέ­νοι με­τά ἀ­πό τήν ἀ­γρυ­πνί­α. Θά σοῦ πῶ μό­νο δύ­ο λό­για. Κάνε τίς ἐν­το­λές τοῦ Χρι­στοῦ· ἄν τίς κά­νης θά εἴ­μα­στε μα­ζί στόν Πα­ρά­δει­σο καί θά τά λέ­με ξε­κο­ύ­ρα­στα. Καί νά ἔρ­χε­σαι τα­κτι­κά στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος». Τόν ἄλ­λο χρό­νο πού ἦρ­θε πά­λι ὁ π. Δι­ο­νύ­σιος, δέν βρῆ­κε τόν Ἡ­γο­ύ­με­νο, δι­ό­τι εἶ­χε κοι­μη­θῆ.

Εἶ­χε ὁ­σια­κό τέ­λος. Τά Χριστούγεννα τοῦ 1953 προ­γνώ­ρι­σε τήν κο­ί­μη­σή του καί εἶ­πε στο­ύς πα­τέ­ρες «σέ τρεῖς μέ­ρες θά φύ­γω­». Πέ­ρα­σαν ὅ­λοι οἱ πα­τέ­ρες, ζή­τη­σαν συγ­χώ­ρε­ση, ζή­τη­σε καί ὁ ἴ­διος ἀ­πό αὐ­το­ύς καί τήν τρί­τη ἡ­μέ­ρα, τήν ὥ­ρα πού ἔ­λε­γαν το­ύς χαι­ρε­τι­σμο­ύς τῆς Πα­να­γί­ας, πα­ρέ­δω­σε τήν ἁ­γι­α­σμέ­νη ψυ­χή του εἰς χεῖ­ρας Θε­οῦ, στίς 28–12–1953, σέ ἡ­λι­κί­α 80 ἐ­τῶν.

Πρόγραμμα Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Κυριακή 15-01-2023

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.

Ὁ σκυφτός γεροντάκος μέ τό κομποσκοίνι καί τό ραβδί δέν εἶχε ἄλλο χαιρετισμό παρεκτός του «Χριστός Ἀνέστη ,Χαρά μου»

Μια γυναίκα χωρική, που στα χίλια επτακόσια τόσο, χάνει τον κτίστη άντρα της και αποφασίζει να συνεχίσει εκείνη τη δουλειά του, ολοκληρώνοντας το κτίσιμο μιας εκκλησιάς, δεν είναι «μια τυχαία γυναίκα».

Αυτή η «μη τυχαία», γέννησε τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, τον «απομοναχιασμένο», όπως έγραφε για κείνον ο Πολυαγαπημένος και Χαριτωμένος , μακαριστός, Φώτης Κόντογλου.

Καλόγερος αποφάσισε να γίνει ο Σεραφείμ σαν μεγάλωσε, και «σαν πέθανε ο ηγούμενος Παχώμιος που αγαπούσε το Σεραφείμ σαν παιδί του, πήρε την άδεια από το νέο ηγούμενο να ζήσει «απομοναχιασμένος», στο δάσος. Όπου είχε κάνει από ελατόξυλα μια ίσμπα, μια καλύβα από τον καιρό που ήταν δόκιμος και πήγαινε και μάζευε ξύλα…», διηγείται ο Κόντογλου.

Αλήθεια, πότε ήταν πραγματικά μόνος αυτός ο πραγματικά απομοναχιασμένος;

-Με την εξαίρεση των στιγμών του πειρασμού που τον έκανε επί τρία χρόνια να νιώθει φόβο στο δάσος,ποτέ.

Μαζί του, ήταν «συντρόφοι του τα άγρια ζώα», οι προσκυνητές που τρεχαν να τον βρουν να τους προφητέψει και να τους γιατρέψει, ο Χριστός ο ίδιος, Αυτός, ο Αναστημένος, που είχε πλανίσει ως καλός μαραγκός έτσι τον κορμό της καρδιάς του Σεραφείμ ώστε εκείνος, ο απομοναχιασμένος, ο σκυφτός γεροντάκος με το κομποσκοίνι και το ραβδί , να μην έχει άλλο χαιρετισμό σε όλη τη διάρκεια της εδώ ζωής του, παρεκτός του «Χριστός Ανέστη ,Χαρά μου».

Ἡ προσευχή τῶν γονέων γιά τά παιδιά, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

104. Ἡ προσευχή τῶν γονέων γιά τά παιδιά, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 9-4-19

«Τό παιδί θέλει κοντά του ἀνθρώπους θερμῆς προσευχῆς», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, συμβουλεύοντας τούς γονεῖς. «Ὄχι ν' ἀρκεῖται», ἔλεγε, «ἡ μητέρα στό αἰσθητό χάδι γιά τό παιδί της, ἀλλά νά προσφέρει καί τό χάδι τῆς προσευχῆς. Τό παιδί αἰσθάνεται στό βάθος τῆς ψυχῆς του τό πνευματικό χάδι τῆς προσευχῆς, πού μυστικά στέλνει ἡ μητέρα του καί ἕλκεται πρός αὐτή. Νιώθει ἀσφάλεια καί σιγουριά, ὅταν ἡ μητέρα μέ τήν συνεχῆ, τήν ἐπίμονη καί θερμή προσευχή της ἀγκαλιάζει τό παιδί της μυστικά καί τό ἐλευθερώνει ἀπ' ὅτι τό σφίγγει»[1]. Ἔχει πολύ μεγαλύτερη σημασία αὐτό τό πνευματικό ἀγκάλιασμα, παρά τό αἰσθητό. Γιατί ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου γιά νά τραφεῖ χρειάζεται τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί οἱ γονεῖς παίζουν καίριο ρόλο στό νά δώσουν στό παιδί τήν δυνατότητα, τήν ἱκανότητα καί νά τό ἐκπαιδεύσουν, ὥστε νά μάθει νά παίρνει αὐτή τήν χάρη. Θά πρέπει νά διδάξουν τό παιδί τους νά προσεύχεται. Καί ὁ καλύτερος τρόπος εἶναι ὅταν οἱ ἴδιοι γνωρίζουν νά προσεύχονται καί ὅταν τό παιδί τούς βλέπει νά προσεύχονται.

«Τά παιδιά γιά νά πάρουν καλό δρόμο», ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, «χρειάζεται πολλή προσευχή. Νά μήν τά δείχνουμε πολύ τήν ἀγάπη μας, γιατί θά γίνουν παλιόπαιδα καί θά ἔχουν θράσος, ἀλλά οὔτε καί πολλή αὐστηρότητα, γιατί θά γίνουν ἀντάρτες. Τό μυστικό εἶναι νά ξέρεις πόσο θά σφίξεις τό σκοινί. Τά παιδιά νά μήν μπαίνουν σέ συζητήσεις τῶν μεγάλων»[2], συμβούλευε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, δίνοντας ἔτσι τήν μέση καί βασιλική ὁδό στούς γονεῖς νά βαδίσουν. Οὔτε πάρα πολύ νά τούς δείχνουν τήν ἀγάπη, νά τά κολακεύουν, νά τά κανακεύουν καί ἔτσι νά τούς τρέφουν τόν ἐγωισμό καί νά τά καθιστοῦν ἔτσι κατοικητήρια τῶν πονηρῶν πνευμάτων, οὔτε ἀπό τήν ἄλλη βέβαια καί νά τά σφίγγουν καί νά τά ζορίζουν ὑπερβολικά, ἀλλά νά τά ἀφήνουν σέ μιά σχετική ἐλευθερία, ὥστε νά ἀναπτύσσουν τήν πρωτοβουλία τους καί νά πορεύονται πρός τόν Θεό αὐτοπροαίρετα, ἑκούσια. Καλλιεργῶντας οἱ γονεῖς τό φιλότιμο στά παιδιά, μποροῦν τά παιδιά νά πάρουν μιά καλή πνευματική πορεία.

12 Ἰανουαρίου. Τατιανῆς μάρτυρος (†226). Εὐθασίας, Μερτίου μαρτύρων (†305). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. λα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἰακ. α΄ 19-27).

Ιακ. 1,19            Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἔστω πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι, βραδὺς εἰς ὀργήν·

Ιακ. 1,19                    Ωστε, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε άνθρωπος γρήγορος και πρόθυμος να ακούη την αλήθειαν του Θεού, η οποία αναγεννά και σώζει, και ας είναι ακόμη αργός και δυσκίνητος στο να ομιλή (δια τον φόβον μήπως πη κάτι το άστοχον, το αμαρτωλόν και υβριστικόν). Ας είναι δε ακόμη αργός και δυσκίνητος εις την οργήν, οποιαιδήποτε αφορμαί και αν του δίδωνται.

Τό Κάθισμα τῆς Παναγίας.

Κάθισμα παλαιό της Παναγίας Ιερά Μονή-Εκκλησία του Καθίσματος προς τιμήν της Θεοτόκου Μαρίας.

Σύγγραμμα του προσκυνητού Θεοδοσίου (Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου), που συντάχθηκε περί το 530 :

"Τρία μίλια από την πόλη των Ιεροσολύμων είναι ο τόπος, όπου η Κυρία μας Μαρία, η Μητέρα του Κυρίου, κατά το ταξίδι της στη Βηθλεέμ, κατέβηκε από τον όνο, κάθισε στην πέτρα ενός βράχου και τον ευλόγησε".

Ἔβαλε (ὁ Θεός) φράγμα ἐκεῖ πέρα τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, τόν Ἅγιο Γεράσιμο καί τόν Ἅγιο Διονύσιο.΄

Ἐπειδή ἡ Κέρκυρα, ἡ Κεφαλλονιά καί ἡ Ζάκυνθος εἶναι κοντά στήν Ἰταλία καί εὔκολα οἱ ἄνθρωποι θά μποροῦσαν νά παρασυρθοῦν ἀπό τόν Καθολικισμό, ἔβαλε (ὁ Θεός) φράγμα ἐκεῖ πέρα τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, τόν Ἅγιο Γεράσιμο καί τόν Ἅγιο Διονύσιο.΄

 Ἅγιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/12/blog-post_611.html