Ὁμιλία. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά ἀπολαμβάνει αἰώνια τόν Θεό, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά Γυμνάσματα, 22-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023
Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά ἀπολαμβάνει αἰώνια τόν Θεό, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου
Κήρυγμα.Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά ἀπολαμβάνει αἰώνια τόν Θεό, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά Γυμνάσματα, 22-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου
Κατήχηση Α) Πλαστήκαμε ἀπό τόν Θεό, γιά τό Θεό καί γιά νά ἀπολαμβάνουμε αἰώνια τόν Θεό- ὁμιλία σέ μικρά καί μεγάλα ἀγόρια.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Κατήχηση Α) Πλαστήκαμε ἀπό τόν Θεό, γιά τό Θεό καί γιά νά ἀπολαμβάνουμε αἰώνια τόν Θεό- ὁμιλία σέ μικρά καί μεγάλα ἀγόρια, 22-1-2023
Γιά τήν ψυχική καλλιέργεια καί τήν ἐνάρετη ζωή (Μέγας Ἀντώνιος)
Οι ψυχικά ακαλλιέργητοι και αμαθείς θεωρούν γελοίο πράγμα τους λόγους και δεν θέλουν να τους ακούν επειδή ελέγχεται η κατάστασή τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοι με αυτούς. Επίσης και εκείνοι που είναι παραδομένοι σε σαρκικά αμαρτήματα φροντίζουν να είναι όλοι οι άλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οι δυστυχείς ότι επειδή θα είναι πολλοί οι αμαρτάνοντες, θα εξασφαλιστούν οι ίδιοι από την κατηγορία. Η χαλαρή ψυχή χάνεται και σκοτίζεται εξαιτίας της κακίας, γιατί έχει μέσα της ασωτεία, υπερηφάνεια, απληστία, θυμό, αυθάδεια, μανία, φόνο, στενοχώρια, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψεύδος, ηδονή, ραθυμία, λύπη, δειλία, ασθένεια, μίσος, φιλοκατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λησμοσύνη του Θεού. Με τέτοιες κακίες και παρόμοιες τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζεται από το Θεό.
Εκείνοι που θέλουν να ζουν την ενάρετη και ευλαβή και τιμημένη ζωή, δεν πρέπει να διακρίνονται από τους επίπλαστους τρόπους και την ψεύτικη ζωή· αλλά όπως οι ζωγράφοι και οι αγαλματοποιοί, να δείχνουν και αυτοί με τα έργα τους την ενάρετη και θεοφιλή ζωή τους. Και όλες τις κακές ηδονές να τις αποστρέφονται σαν παγίδες.
Ο πλούσιος και ευγενής που δεν έχει ψυχική καλλιέργεια και ενάρετη ζωή, θεωρείται δυστυχής από εκείνους που κρίνουν ορθά τα πράγματα. Αντίθετα ο φτωχός και δούλος κατά την τάξη, αν έχει ψυχική καλλιέργεια και είναι στολισμένος με αρετή, είναι ευτυχής. Και όπως οι ξένοι σε έναν τόπο χάνουν τον δρόμο τους, έτσι και εκείνοι που δεν φροντίζουν για την ενάρετη ζωή, πλανιούνται εδώ κι εκεί παρασυρόμενοι από τις κακές επιθυμίες τους και χάνονται.
Οἱ κακὲς ἕξεις καὶ ἡ θεραπεία τους
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
Α’. Ἐξέτασε, ἀδελφέ, τὶς κακὲς ἕξεις καὶ συνήθειες ποὺ ἀπέκτησες μὲ τὴ ζωὴ ποὺ ἔκανες, ἂν εἶναι παλιές χρειάζεται περισσότερος κόπος γιὰ νὰ καταστραφοῦν, ἂν εἶναι καινούργιες λιγότερος· ὅπως ἕνα παλιὸ καὶ ἕνα μεγάλο δένδρο, περισσότερο κόπο χρειάζεται γιὰ νὰ κοπεῖ καὶ νὰ ξεριζωθεῖ ἀπὸ ἕνα νέο καὶ μικρό.
Β’. Ἐξέτασε τὶς θεραπεῖες ποὺ πρέπει νὰ χρησιμοποιήσεις γι’ αὐτὲς τὶς κακές σου ἕξεις καὶ συνήθειες, ἀπὸ τὶς θεραπεῖες αὐτὲς ἡ πρώτη εἶναι τὸ νὰ θέλεις νὰ διορθωθεῖς, ὄχι ἀμφιβάλλοντας ἀλλὰ ἀποφασιστικά. Διότι οἱ σωματικὲς ἀσθένειες μποροῦν νὰ θεραπευθοῦν καὶ χωρὶς τὴν θέλησή μας, οἱ ἀσθένειες ὅμως τῆς ψυχῆς, χωρὶς νὰ τὸ θέλουμε, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ θεραπευθοῦν... Διότι καὶ γι’ αὐτὲς χρειάζεται μία ἀποφασιστικὴ θέληση τοῦ ἀσθενῆ, γιὰ νὰ ἰατρευθεῖ καὶ νὰ χρησιμοποιήσει τὰ μέσα καὶ τὰ ὄργανα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι κατάλληλα γιὰ τὴ θεραπεία. Τὰ μέσα, λοιπόν, καὶ τὰ ὄργανα, τὰ ὁποῖα μπορεῖς νὰ χρησιμοποιήσεις γιὰ νὰ θεραπεύσεις τὶς κακές σου συνήθειες καὶ ἕξεις εἶναι ἐκεῖνα τὰ δυὸ τὰ ὁποῖα μᾶς φανέρωσε ὁ Κύριος, ὅταν ἐλευθέρωσε ἐκεῖνον ποὺ ἦταν δαιμονισμένος ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, λέγοντας «Τὸ γένος αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ βγεῖ μὲ κανένα ἄλλο μέσο παρὰ μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία» (Μάρκ. 9,29).
Γ’. Ἐξέτασε, λοιπόν, τὸν ἑαυτό σου, πῶς κάνεις τὴν προσευχὴ σου• διότι πρέπει νὰ προσεύχεσαι ὄχι μὲ καρδιά, ποὺ νὰ περιπλανιέται ἐδῶ κι ἐκεῖ καὶ μὲ διασκορπισμένο νοῦ, ἀλλὰ νὰ προστρέχεις στὸ Θεὸ καὶ νὰ προσεύχεσαι μὲ τόση μεγάλη ταπείνωση καὶ καρδιακὴ συντριβὴ καὶ μὲ τόση μεγάλη προσοχὴ τοῦ νοῦ καὶ μὲ τόση μεγάλη καρτερία καὶ ὑπομονή, ὅπως θὰ προσευχόσουν ἂν βρισκόσουν σὲ μία μεγάλη θαλασσοταραχή, ὅπου δὲν θὰ ὑπῆρχε ἄλλη ἐλπίδα σωτηρίας παρὰ μόνο ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ, ἡ Θεοφάνεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἡ σωτηριώδης σημασία τους γιά μᾶς
«Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Η ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΩΔΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΜΑΣ»
Δημητρίου Τσελεγγίδη
Καθηγητῆ τῆς Δογματικῆς
τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Τήν προηγούμενη Κυριακή μετά τά Φῶτα, ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο, ὅτι ὁ Χριστός ἄρχισε τό κήρυγμά Του, ὅπως ἀκριβῶς τό ἄρχισε καί ὁ Τίμιος Πρόδρομός Του, ἀπό τήν μετάνοια καί τήν εὐχάριστη ἀγγελία γιά τήν ἐγγύτητα τῆς ἐρχόμενης Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Καί τοῦτο, γιατί ἡ μετάνοια καί ἀπό μόνη της μπορεῖ νά μᾶς ἐγγυηθεῖ τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔγινε καί στήν περίπτωση τοῦ ληστῆ ἐπί τοῦ σταυροῦ. Ἄς μήν τό λησμονοῦμε ποτέ αὐτό. Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ κύρια προϋπόθεση, τό «κλειδί» εἰσόδου μας στήν Βασιλεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Μέ τό «σκάφανδρο» τῆς μετανοίας καί τῆς συνεπαγόμενης ταπεινοφροσύνης, νά κάνουμε αὐτήν τήν χρονιά βαθύτερη τήν «κατάδυση» στήν καρδιά μας, γιά νά βροῦμε τόν πολύτιμο «μαργαρίτη», πού λάβαμε στό Βάπτισμά μας. Καί μέ τήν ἐπιμέλεια καί τόν πόθο γιά τήν ἀγαπητική φύλαξη τῶν θείων ἐντολῶν, νά ἐπανενεργοποιήσουμε τήν ἀπενεργοποιημένη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός μας, ὥστε ἡ καρδιά μας νά γίνει ἐνεργός «μονή» - κατοικία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μέ τήν συχνή ἀνατροφοδότησή μας διά τῆς μετοχῆς τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Καί ἡ σημερινή ὁμιλία μας θά ἔχει ὡς θεμελιώδη προϋπόθεση καί νοητό ἄξονα τήν μετάνοιά μας, σέ συνδυασμό μέ τόν πόθο καί τήν ἀγαπητική τήρηση ὅλων τῶν θείων ἐντολῶν.
Ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Θεοφάνεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν κορυφαῖα ἱστορικά γεγονότα, πού ἔχουν σωτηριώδη σημασία γιά τόν ἄνθρωπο, στό πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας. Τά σωτηριώδη αὐτά γεγονότα περιγράφονται μέ λιτό καί συμπυκνωμένο τρόπο ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο, ὡς ἑξῆς: «βαπτισθείς ὁ Ἰησοῦς εὐθύς ἀνέβη ἀπό τοῦ ὕδατος· καί ἰδού ἠνεώχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καί εἶδεν (ἐνν. ὁ Ἰωάννης) τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεί περιστεράν καί ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτόν· καί ἰδού φωνή ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα»(Μθ. 3, 16-17).
Μιά αὐθεντική καί περιεκτική ἑρμηνεία τῆς παραπάνω Εὐαγγελικῆς περικοπῆς μᾶς παρέχει ὁ ὑμνογράφος τοῦ Ἀπολυτικίου τῆς Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἄς τό ἀκούσουμε: «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις. Τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει Σοι, ἀγαπητόν Σε Υἱόν ὀνομάζουσα. Καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός καί τόν κόσμον φωτίσας, δόξα Σοι».
Μέ ἄλλα λόγια, στή Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε τήν πλήρη ἀποκάλυψη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός Πατέρας μᾶς διαβεβαίωσε, ἠχητικά, ὅτι ὁ βαπτιζόμενος Χριστός εἶναι ὁ ἀγαπητός, ὁμοούσιος, Υἱός Του. Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα – ἐν εἴδει περιστερᾶς – ἐπικύρωσε μέ τήν παρουσία Του τήν ἀλήθεια τῶν λεγομένων τοῦ Θεοῦ Πατέρα.
Ἡ ἀγανάκτηση μας, ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος μποροῦν νά βλάψουν τούς ἄλλους, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Παναγίτσα μου, κάνε τον νά δοξάζει τ' ὄνομά σου!», εἶχε πεῖ κάποτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος σέ μία ἔτσι δύσκολη στιγμή. Τό περιστατικό, πού διηγεῖται ὁ Ἅγιος, ἔχει σχέση μέ τούς λογισμούς καί μέ τό πῶς ἄθελά του μπορεῖ κάποιος νά βλάψει. «Ἀκοῦστε κάτι δικό μου πού θά σᾶς πῶ», λέει ὁ Ὅσιος Πορφύριος. «Μιά φορά πήγαινα στό χωριό μου μέσῳ Χαλκίδος. Πρός τόν σταθμό τοῦ τρένου στήν Χαλκίδα βλέπω ἕνα παιδί πού ἦταν ἀνεβασμένο σ' ἕνα ἁμάξι καί προσπαθοῦσε νά περάσει τίς γραμμές τοῦ τραίνου. Δέν τόν ὑπάκουε τό ἄλογό του κι ἄρχισε νά βλασφημάει τήν Παναγία. Λυπήθηκα πολύ ἐκείνη τή στιγμή καί αὐθόρμητα εἶπα: «Παναγίτσα μου, κάνε τον νά δοξάζει τ' ὄνομά σου, σέ παρακαλῶ!». Σέ πέντε λεπτά τό ἁμάξι τοῦ παιδιοῦ ἀναποδογυρίστηκε καί τόν πλάκωσε. Ἄνοιξε τό βαρέλι πού ἦταν στή σούστα κι ὁ μοῦστος πού εἶχε μέσα τόν περιέλουσε. Τό παιδί, πιάνοντας τό κεφάλι του καί τρέμοντας, ἄρχιζε νά φωνάζει: «Παναγίτσα μου, Παναγίτσα μου, Παναγίτσα μου!!!». Ἐγώ πιό πάνω, βλέποντάς τον ἔκλαιγα κι ἔλεγα στήν Παναγία μας: «Παναγίτσα μου, γιατί τό ἔκανες ἔτσι; Ἐγώ εἶπα νά δοξάζει τ' ὄνομά σου, ἀλλά ὄχι μ' αὐτόν τόν τρόπο». Λυπήθηκα γιά τό παιδί. Μετάνιωσα πού ἔγινα αἰτία νά πάθει ὅ,τι ἔπαθε. Νόμιζα ὅτι μέ ἀγαθότητα εἶχα πεῖ ἐκείνη τήν εὐχή στήν Παναγία, ὅταν τον ἄκουσα νά βλασφημάει τ' ὄνομά της, ὅμως μέσα στήν ψυχή μου ἴσως εἶχε δημιουργηθεῖ μυστικά κάποια ἀγανάκτηση»[1]. Θέλει νά πεῖ ὁ Ἅγιος, ὅτι δέν πρέπει νά ἀγανακτοῦμε ποτέ, ἀλλά πάντοτε νά ἔχουμε ἀγαθούς λογισμούς γιά τόν ἄλλον.
«Θά σᾶς διηγηθῶ», λέει ὁ Ἅγιος, «ἕνα ἀκόμη περιστατικό καί θά θαυμάσετε. Δέν εἶναι τίποτα τῆς φαντασίας μου. Ὅ,τι σᾶς λέγω, εἶναι ἀληθινό. Ἀκοῦστε. Κάποτε κάποια κυρία ἐπισκέφτηκε ἕνα ἀπόγευμα μία φίλη της. Στό σαλόνι διέκρινε ἕνα πολύ ὡραῖο βάζο γιαπωνέζικο ἀξίας, γεμάτο λουλούδια. - Τί ὡραῖο βάζο! Πότε τό ἀγόρασες; - Μοῦ τό ἔφερε ὁ ἄνδρας μου, εἶπε ἐκείνη. Τήν ἄλλη μέρα, τό πρωί στίς ὀχτώ, ἐνῶ ἔπινε καφέ μέ τόν ἄνδρα της, θυμήθηκε τό βάζο. Τῆς εἶχε κάνει πολύ ἐντύπωση. Λέει λοιπόν στόν ἄντρα της μέ θαυμασμό: - Τί νά σοῦ πῶ γιά τή φίλη μου! Τῆς ἔφερε ὁ ἄνδρας της ἕνα πολύ ὡραῖο βάζο γιαπωνέζικο, πολύχρωμο, μέ ὡραῖες παραστάσεις καί στόλιζε ὅλο τό σαλόνι. Τήν ἴδια μέρα ξαναπῆγε στήν φίλη της γιά κάποια δουλειά. Κοιτάζει, τό βάζο ἔλειπε. Τῆς λέει: - Τί τό ἔκανες τό βάζο; - Τί νά σοῦ πῶ, τῆς ἀπάντησε.
Ὅταν ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ γίνεται θέατρον!
Ὅταν ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ γίνεται θέατρον!
οῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Συχνὰ διαπιστώνουμε ὅτι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς τῶν ναῶν μετατρέπεται σὲ θεατρικὴ παράσταση, ὅταν προΐστανται ἀρχιερεῖς. Δυστυχῶς ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς ποὺ θεωροῦν τὴν παρουσία τους στὸ ναὸ εὐκαιρία νὰ ἐμφανισθοῦν, νὰ ἐντυπωσιάσουν καὶ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν κενοδοξία τους. Προκαλοῦν μὲ τὰ ἄμφια, τοὺς σταυρούς, τὰ ἐγκόλπια, τὰ ἐπιγονάτια, τὰ ἐπανωκαλύμμαυχα, τὶς χρυσοποίκιλτες μίτρες, τὶς ράβδους, τὰ κουδουνάκια στοὺς σάκκους καὶ γενικὰ μὲ τὴ φαρισαϊκή τους εἰκόνα. Καὶ συμπληρώνεται τὸ σκηνικὸ μὲ τὶς ἀτέλειωτες φωτογραφίες τῶν κινητῶν τηλεφώνων. Ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς ποὺ ἐπιστρατεύουν τοὺς διακόνους καὶ τοὺς ὁδηγούς τους, γιὰ νὰ ἀπαθανατίζουν τὴν παραμικρὴ κίνησή τους καὶ νὰ καταγράφουν τὰ συνηθισμένα κατὰ συνθήκην λόγια τους, ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχουν κανένα ἐνδιαφέρον οἱ πιστοὶ νὰ τὰ ἀκούσουν.
Μιλᾶμε γιὰ δεκάδες καὶ ἑκατοντάδες φωτογραφίες, οἱ ὁποῖες στὴ συνέχεια ἐμπλουτίζουν τὶς ἱστοσελίδες τους, γιὰ νὰ προβληθεῖ «τὸ μέγιστο ποιμαντικό τους ἔργο»!
Πού βρίσκεται ἡ σοφία;-Στή σιωπή καί στήν ὑπομονή (Ὅσιος Γαβριήλ)
.jpg)
Ο π.Γαβριήλ συχνά αναφερόταν στο εξής χωρίο: ”Γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί”.
Και εξηγούσε:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 24-1-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 24-1-2023
https://youtu.be/xBDVWX8i15Y
«Ἡ ἀθωότητα εἶναι ἀνώτερη ἀπό τήν εὐφυΐα». Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρής Ὁ ὅσιος Γέροντας τῆς Πάτμου (1889-1970)
«Η αθωότητα είναι ανώτερη από την ευφυΐα». Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής Ο όσιος Γέροντας της Πάτμου (1889–1970)
Phttps://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/18891970.html
24 Ἰανουαρίου. Ξένης ὁσίας (ε’ αἱ). Βαβύλα ἱερομάρτ. (γ΄ αἱ), Φίλωνος ἐτπσκ. Καρπασἱας, Νεοφύτου τοῦ ἐν Κύπρῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 11-21).
Γαλ. 5,11 ἐγὼ δέ, ἀδελφοί, εἰ περιτομὴν ἔτι κηρύσσω, τί ἔτι διώκομαι; ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ.
Γαλ. 5,11 Μη ακούετε δε τους ψευδαδέλφους, οι οποίοι έφθασαν μέχρι του σημείου να διαδίδουν, ότι εγώ διδάσκω την τήρησιν της περιτομής. Αδελφοί, εάν εγώ κηρύττω τώρα και συνιστώ την περιτομήν, διατί να καταδιώκωμαι ακόμη από τους Εβραίους; Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει έχει εξαλειφθή πλέον το σκάνδαλον, που δημιουργείται μεταξύ των Εβραίων από το κήρυγμά μου περί του λυτρωτικού σταυρικού θανάτου.