Κυριακή 19-02-2023
Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.
Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.
11.30 π.μ. σύναξη παιδιῶν-νέων
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023
ς΄. Καβιώτης Κώστας, διά Χριστόν σαλός
Απο την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση
Ολοι οἱ Καρυῶτες γνώριζαν τόν γερω–Κώστα καί τοῦ ἔδειχναν ἀγάπη καί συμπάθεια. Τόν ἔβλεπαν νά περιφέρεται στίς Καρυές, νά λειτουργῆται τακτικά στό Πρωτᾶτο, νά κάνη τίς τρέλλες του, καί ὅλοι ἦταν σέ ἀπορία. Εἶναι τρελλός, πάσχει στά μυαλά του ἤ κάνει τόν τρελλό καί εἶναι διά Χριστόν σαλός; Τό ἤρεμο, φωτεινό, ἄν καί ἄπλυτο πρόσωπό του, καί μερικά σοφά καί προορατικά πού ἔλεγε, προβλημάτιζαν τούς πατέρες. Ἦταν ἥσυχος, ἄκακος, δέν πείραζε κανέναν καί δέν ζητοῦσε τίποτε ἀπό κανέναν.
Ἀλλά ποιός ἦταν ὁ Κώστας; Ἦταν μοναχός ἤ λαϊκός; Αὐτό ἦταν μυστήριο ἀνεξιχνίαστο.
Γεννήθηκε στίς 10–2–1898 στό Καλέντζι Δωδώνης τῆς Ἠπείρου ἀπό τόν Σταῦρο Ἀγγελῆ καί τήν Ἀνθούλα. Ἦρθε γιά μοναχός καί ἔμεινε γιά ἕνα διάστημα στό Διονυσίου ὡς δόκιμος. Ὕστερα ἦρθε στίς Καρυές καί ἔμεινε σάν καβιώτης[1] σ᾿ ἕνα ἐρειπωμένο κελλί στό Σαράϊ. Φοροῦσε μία καλογερική σκούφια, εἶχε ἀφήσει γένεια καί μαλλιά, καί ἀπ᾿ αὐτό φαινόταν σάν καλόγερος. Ἀντί γιά ράσα φοροῦσε ἕνα πανωφόρι, μία παλαιά χλαίνη. Τόν χειμῶνα κυκλοφοροῦσε σχεδόν γυμνός μέ ἕνα κουρέλι πάνω του μέχρι τά γόνατα, ἐνῶ τό καλοκαίρι φοροῦσε παλτό δεμένο στήν μέση μέ σχοινί. Ποτέ του δέν πλύθηκε καί ποτέ του δέν ἔπλυνε τά ροῦχα του. Ὅταν δέν ἔπαιρναν ἄλλη λίγδα, τά ἅπλωνε στήν βροχή, πλένονταν μόνα τους καί ἀφοῦ στέγνωναν, τά φοροῦσε. Πήγαινε στόν παπα–Γαβριήλ τόν Μακκαβό. Ἐκεῖνος τόν λυπόταν, τοῦ ἔδινε φαγητό καί ἔρριχνε μέσα στά ροῦχα του σκόνη γιά τούς ψύλλους πού τόν ἔτρωγαν. Εἶχε ἕνα «μπακράτσι» (κονσερβοκούτι μέ ἕνα σύρμα γιά χερούλι), γι᾿ αὐτό μερικοί τόν ἀποκαλοῦσαν «μπακρατσᾶ». Πήγαινε σέ Κονάκια ἤ σέ Κελλιά καί περίμενε ὧρες, μέχρι νά ἀνοίξη τήν πόρτα μόνος του ὁ νοικοκύρης. Ἐκεῖνος καταλάβαινε καί τοῦ ἔβαζε φαγητό στό μπακράτσι. Ὅ,τι τοῦ ἔδιναν, σούπα, γλυκά, σαλάτα, τά ἔβαζε ὅλα μαζί, καί μερικές φορές συμπλήρωνε μέ νερό τό «μπακράτσι» του. Ἔκανε μετάνοια, ἔλεγε εὐχαριστῶ καί ἔφευγε.
Πήγαινε στό Κουτλουμούσι καί καθόταν μέ τούς πατέρες στήν τράπεζα τελευταῖος. Τέσσερις–πέντε μερίδες φαγητοῦ τίς ἀνακάτευε ὅλες καί πότε ξεσποῦσε σέ δάκρυα μέ λυγμούς, πότε σέ γέλια. Ὁ ἡγούμενος παπα–Μακάριος τόν εἶχε σέ μεγάλη εὐλάβεια καί ἔλεγε σ᾿ ἕνα νέο καλογέρι πού ἦταν τραπεζάρης: «Τόν Κώστα καί τά μάτια σου. Νά τόν προσέχης καί νά τοῦ δίνης ὅ,τι ζητήσει».
Ὁ Παπα-Φώτης Λαυριώτης καί ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ
Παπα-Φώτης Λαυριώτης
Στο Άγιον Όρος, όπου εγκαταβίωσε για μια 20ετία, με τη μελέτη των Αγίων που έκανε, ανακάλυψε και ανάδειξε πολλούς Λέσβιους Αγίους, άγνωστους μέχρι τότε, που ένας απ’ αυτούς ήταν και ο νεομάρτυρας Λουκάς που μαρτύρησε κοντά στα Πάμφιλα, γι’ αυτό και αφιέρωσε την περίλαμπρη εκκλησία του[...]
[....]Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες και μηδαμινά μπρος στο κολοσσιαίο έργο του και την προσφορά στην Εκκλησία, στην κοινωνία, στους φτωχούς και αδυνάτους, στους άπιστους και αμαρτωλούς, στις πόρνες που δεν λογάριαζε τι θα πει ο κόσμος που τον έβλεπε να μπαίνει μέσα σε οίκους ανοχής προκειμένου να σώσει καμιά μετανιωμένη ψυχή. Πάντρεψε παράνομα ζευγάρια, βάφτισε αλλόθρησκους, σπούδασε φτωχούς, μοίραζε όλα του υπάρχοντά του ακόμα και τα ράσα του.
Και το σπουδαιότερο, έχτιζε εκκλησιές, παρεκκλήσια, ανακαίνιζε μοναστήρια και όλ’ αυτά με τρεχάματα, κόπους αφάνταστους και παρακάλια, να μαζέψει λεφτά και υλικά απ’ τους πλουσίους. Ακόμα και τα λάδια που πήγαιναν στα ξωκλήσια τα ‘παιρνε από κει και τα ‘δινε στους φτωχούς λέγοντας πως οι άγιοι δεν τα ‘χουν τόση ανάγκη...!
Νέα Τάξη Πραγμάτων: Συνθετικό κρέας καί ἄλευρα ἀπό ἔντομα - Ἡ διατροφική παράνοια πού μᾶς σερβίρεται ὡς «βιώσιμη ἐπανάσταση»
Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Ἡ ἐξουσιαστική «ἐλίτ» προωθεῖ τήν τροφή τοῦ «μετα - ἀνθρώπου» - Οἱ φυσιολογικές τροφές ἀντικαθίστανται ἀπό ἐργαστηριακές πατέντες
Νέα Τάξη Πραγμάτων: Ὅσο οἱ μᾶζες τῶν λαῶν κρατοῦν τήν προσοχή τους στραμμένη σέ θέματα βιοπορισμοῦ ἤ ὑπνωτίζονται ἀπό ἀνούσια θεάματα, κάποιοι προχωροῦν μέ γοργά βήματα τό σχέδιο ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῶν διατροφικῶν μας... συνηθειῶν.
Ἡ ἐργαλειοποίηση τῆς ὑγείας εἶναι ἕνα πανίσχυρο ὅπλο στά χέρια τῆς δυναστικῆς «ἐλίτ», ἄλλα ἐξίσου ἀποτελεσματικό ὅπλο (ἄν ὄχι καί πιό ἰσχυρό ἀκόμα) εἶναι ὁ ἔλεγχος τῆς τροφῆς, δηλαδή τῶν ἀγαθῶν πού συνδέονται ἄμεσα μέ τήν ἐπιβίωση κάθε ἀνθρώπου.
Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων προμοτάρει ὅλο καί πιό ἔντονα τό θέμα τῆς «βιώσιμης διατροφῆς». Ἐπιχειροῦν νά πείσουν τόν κόσμο νά κάνει στροφή σέ μιά «ἐναλλακτική» διατροφή πού δῆθεν βασίζεται στήν προσπάθεια διάσωσης τοῦ πλανήτη, ἡ ὁποία ἀρχικά θά προωθηθεῖ μέ τήν μορφή φιλοπεριβαλλοντικής «πρότασης» (μέ τήν ἀνάλογη ἀβάντα ἀπό τούς «celebrities») καί σταδιακά θά πάρει τήν μορφή αὐστηρῶν νόμων, φόρων καί κυρώσεων.
Ὅσο ἐπιμηκύνεται ἡ γεωπολιτική ἀστάθεια σέ διεθνές ἐπίπεδο, οἱ ἀγρότες, οἱ κτηνοτρόφοι καί οἱ ἁλιεῖς καταστρέφονται οἰκονομικά - μέρα μέ τή μέρα - ἀπό τήν ἐκτίναξη τοῦ κόστους ἐνέργειας, λιπασμάτων καί ζωοτροφῶν. Αὐτό ἀποτελεῖ μιά ἰδανική εὐκαιρία γιά τίς πολυεθνικές τροφίμων ὥστε νά ἐπωφεληθοῦν ἀπό τήν οἰκονομική ἐξόντωση τῶν τελευταίων ἀνεξάρτητων ἐπιχειρήσεων πού ἔχουν ἀπομείνει στόν πρωτογενῆ τομέα.
Καί ὅσο μᾶς ἐγκαταλείπουν οἱ ἐπαγγελματίες πού ἀσχολοῦνται μέ τήν πρωτογενῆ παραγωγή, τόσο κάνουν δυναμικά τήν ἐμφάνιση τούς στήν ἀγορά οἱ ἑταιρεῖες πού παράγουν ἐργαστηριακά ὑποκατάστατα ἤ ἀπομιμήσεις κρέατος πού ἐπιχειροῦν νά ὠθήσουν τόν κόσμο σέ ἕνα παντελῶς ἀφύσικο καί βιομηχανοποιημένο διατροφικό μονοπάτι.
Ἑταιρεῖες πού φέρνουν τήν τροφή τοῦ «μετα - ἀνθρώπου»
Ἡ Ἀμερικάνικη Ὑπηρεσία Τροφίμων καί Φαρμάκων (FDA) ἔδωσε ἔγκριση γιά τήν κυκλοφορία προϊόντων κρέατος πουλερικῶν, πού ἀναπτύσσονται ἐξολοκλήρου στό ἐργαστήριο. Χρησιμοποιῶντας ὡς πρώτη ὕλη κύτταρα ἀπό ζωντανά κοτόπουλα προκύπτει μιά μᾶζα κρέατος, ὡς ἀποτέλεσμα ἐργαστηριακῆς καλλιέργειας.
Ἐπιτρέπεται ἡ ἀποκάλυψη τῶν πνευματικῶν βιωμάτων μας;Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Οὐκ έστι μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δέ ελάχιστος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν»[1], λέγει ὁ Κύριος. Πῶς ὁ κάθε ἕνας ἀπό μᾶς πού εἴμαστε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τήν μιά καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, εἶναι μεγαλύτερος ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο; Βεβαίως ὄχι κατά τήν ἁγιότητα, ἀλλά κατά τό πλῆθος τῶν χαρισμάτων καί τῶν ἀποκαλύψεων τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτά πού ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος δέν τά εἶχε, παρόλο ὅμως πού ἤτανε πολύ πιό ἁγιότερος ἀπό ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι βεβαίως, ὄχι ἅγιοι δέν εἴμαστε, ἀλλά μεγάλοι ἁμαρτωλοί. Καί θέλει νά πεῖ ὁ Κύριος, ὅτι στήν περίοδο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τήν ὁποία περνοῦμε τώρα καί πορευόμαστε πρός τά ἔσχατα, πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, θά ἐκχυθεῖ πλούσια ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί θά προσφερθοῦν ἄφθονα τά θεῖα χαρίσματα.
Καί βλέπουμε στήν ἐποχή μας, μεγάλους Ἁγίους, ὅπως ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης, μέ πλήθη χαρισμάτων ἁγιοπνευματικῶν καί πλήθη ἀποκαλύψεων ἐκ τοῦ Θεοῦ. Καί βλέπουμε ἐπίσης καί τήν στάση τους ἀπέναντι στά θεῖα αὐτά χαρίσματα, στίς θεῖες δωρεές. Βλέπουμε πῶς οἱ Ἅγιοι, αὐτά τά χαρίσματα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός, τά χρησιμοποιοῦν γιά τήν δόξα Του, ἀλλά τά προσφέρουν καί σέ μᾶς. Μᾶς διακονοῦν, μᾶς δείχνουν ποιά εἶναι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ.
Λέει στήν Παλαιά Διαθήκη στήν Σοφία Σολομῶντος: «οὔτε μήν φθόνῳ τετηκότι συνοδεύσω, ὅτι οὗτος οὐ κοινωνήσει σοφίᾳ»[2]. Λέγει δηλαδή ὁ σοφός, ὁ ὁποῖος συνέγραψε τήν Σοφία Σολομῶντος, ὅτι ὅλη τήν γνώση περί τῆς Σοφίας -πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ- ὅλη αὐτή τήν γνώση θά τήν κάμω φανερά καί δέν θά κρύψω τίποτε. Δηλαδή αὐτά πού μοῦ ἀποκάλυψε ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱός καί Λόγος, καί τά ζῶ μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτά θά τά γνωρίσω, θά τά ἀποκαλύψω καί σέ σᾶς. Δέν θά κάμω συντροφιά καί δέν θά μιμηθῶ ἄνθρωπο πού ἔχει λιώσει ἀπό τόν φθόνο καί ἐκ ζηλοτυπίας κατακρατεῖ μυστικές τίς γνώσεις του. Γιατί αὐτός μέ φθόνο ἐπιδιώκει μέ τόν τρόπο αὐτό νά φαίνεται σοφότερος κρατώντας τήν σοφία γιά τόν ἑαυτό του καί τά ποικίλα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἄν τά κρύβει καί δέν κοινωνεῖ, καί δέν τά κοινωνεῖ καί στούς ἀδελφούς του, δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν Σοφία πού εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.
9 Φεβρουαρίου ἀνάμνηση τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Γεωργίου Καρσλίδη
Σήμερα 9 Φεβρουαρίου ανάμνηση της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του αγαπημένου μας Οσίου πατρός ημών Γεωργίου , του Νέου Ομολογητού , του εν Δράμα , του Καρσλίδου.....
Τις πρεσβείες και τις ευχές τού να εχουμε.
Ήταν η ώρα ενάτη το πρωί. Ήμασταν στο πόδι από την νύχτα. Εναλλάσσονταν όσες μπορούσαν να σκάψουν. Εμείς ψέλναμε. Μέσα στο παγωμένο τοπίο, που θύμιζε τη Γεωργία, από όπου ήλθε ο Άγιος, είπαμε την ευχή, χαιρετισμούς της Παναγίας… Hσυχία! Ν’ ακούγονται τα φτυάρια και ο κασμάς και το μουρμουρητό της ευχής και της Κυρίας Θεοτόκου η παράκληση και τo όνομα. Μουντός ό καιρός, σύννεφα, παγωνιά, μα η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα αναστάσιμη. Μύριζε μέσα στους πάγους άνοιξη, είχανε καθαρίσει οι λογισμοί, είχε ελαφρύνει ο «μέσα άνθρωπος», είχαν κρυφτεί τα πάθη.
16 Φεβρουαρίου. Παμφίλου μάρτυρος (†307) καὶ τῶν σὺν αὐτῷ. Φλαβιανοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἰω. δ΄ 20 - ε΄ 20).
Α Ιω. 4,20 ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;
Α Ιω. 4,20 Εάν όμως κανείς πη ότι αγαπώ τον Θεόν και συγχρόνως μισή τον αδελφόν του, είναι ψεύστης. Διότι εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφόν του, τον οποίον είδε και βλέπει κάθε ημέραν, πως είναι δυνατόν να αγαπά τον Θεόν, τον οποίον ποτέ δεν έχει ίδει·
Χριστιανική Ἀνθρωπολογία καί “Μετανθρωπισμός”
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
Τ.Κ. 801 00 Κ Υ Θ Η Ρ Α
Ἐν Κυθήροις τῇ 2ᾳ Φεβρουαρίου 2023
Ἀριθ. Πρωτ.: 28
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Χριστιανική Ἀνθρωπολογία καί “Μετανθρωπισμός”
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τό Ἱερόν προσεύξασθαι,
ὁ εἷς Φαρισαῖος καί ὁ ἕτερος Τελώνης» (Λουκ. ιη’ 10)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Εὐλογημένη, εἰρηνική, εὔδρομος, χαριτοφόρα καί καλλίκαρπος ἡ ἁγία καί κατανυκτική περίοδος τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου.
Τρεῖς ὑποπερίοδοι συναπαρτίζουν, ὡς γνωστόν, τό μέγα «στάδιον τῶν ἀρετῶν» τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου: α)Ἡ προκαθάρσιμος τῶν τριῶν πρώτων ἑβδομάδων, ἀπό τήν Κυριακήν τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου ἕως τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, β) Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀπό τήν Καθαράν Δευτέραν μέχρι τήν Παρασκευήν τῆς 6ης ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν. Καί γ) ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἀπό τήν Μεγάλη Δευτέρα ἕως τό Μέγα Σάββατον. Ἀνοίγει τό Ἱερόν Τριῴδιον μέ τήν ὑποκάρδιον καί συγκινητικήν προσευχήν τοῦ Τελώνου· «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» καί κλείνει μέ τήν θαυμαστήν ὁμολογίαν καί συγκλονιστικήν εὐχήν τοῦ εὐγνώμονος λῃστοῦ· «Μνήσθητί μου Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου».
Ἀπό τήν στιγμή πού ἀρχίζει τό Τριώδιο, πρέπει να ἀρχίζη κανείς να ὁδεύη πρός τόν Γολγοθά...
«Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀρχίζει τὸ Τριώδιο, πρέπει νὰ ἀρχίζη κανεὶς νὰ ὁδεύη πρὸς τὸν Γολγοθά. Καί, ἂν ἀξιοποιήση πνευματικὰ αὐτὴν τὴν περίοδο, ὅταν πεθάνη, θὰ ὁδεύση ἡ ψυχή του πρὸς τὰ ἄνω, χωρὶς νὰ ἐμποδίζεται ἀπὸ «διόδια» καὶ τελώνια.