Στοιχεῖα βιβλίου: Διαστάσεις 24Χ17
Ἀριθμ. σελίδων 544
Περιλαμβάνει 268 Θέματα,
Τιμή 15€.
Γιά παραγγελίες: γραπτό μήνυμα στό τηλέφωνο 6948576291
Τετάρτη 1 Μαρτίου 2023
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Αἰτεῖτε, καί δοθήσεται ὑμῖν» (Ἅγιος Λουκᾶς ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας)
«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν …» (Λκ. 11, 9). Ξέρουμε όλοι αυτό το λόγο του Χριστού και τον αγαπάμε. Σ’ αυτόν στηρίζουμε τις ελπίδες μας. Με την πίστη περιμένουμε να πραγματοποιηθούν και σε μας αυτά τα λόγια. Πολλοί όμως αποθαρρύνονται αν δεν λαμβάνουν αμέσως αυτό που ζητάνε και γογγύζουν κατά του Θεού. Για να μην μας συμβεί αυτό πρέπει να καταλάβουμε το νόημα αυτού του λόγου του Χριστού, να καταλάβουμε τι μας υπόσχεται ο Κύριος μ’ αυτό το λόγο του.
Βλέπουμε στη ζωή μας ότι αυτός που ζητάει δεν παίρνει αμέσως, αυτός που ψάχνει δεν βρίσκει γρήγορα και σ’ αυτόν που χτυπάει δεν του ανοίγεται κατευθείαν. Και αυτό τι σημαίνει; Διαψεύδεται ο λόγος του Χριστού; Ασφαλώς όχι. Ο λόγος Του είναι αλήθεια. Για να εξηγήσουμε την φαινομενική αντίφαση ανάμεσα σ’ αυτά που λέει ο Χριστός και σ’ αυτά που βλέπουμε στη ζωή μας πρέπει να κατανοήσουμε βαθύτατα αυτό που λέει ο Χριστός παρακάτω.
«Τίνα δὲ ἐξ ὑμῶν τὸν πατέρα αἰτήσει ὁ υἱὸς ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; ἢ καὶ ἰχθύν, μὴ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; ἢ καὶ ἐὰν αἰτήσῃ ᾠόν, μὴ ἐπιδώσει αὐτῷ σκορπίον; εἰ οὖν ὑμεῖς, ὑπάρχοντες πονηροί, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἀγαθὸν τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» (Λκ. 11, 11-13).
Τώρα βλέπουμε τι ακριβώς ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός υπόσχεται να δώσει σ’ αυτόν που χτυπάει επίμονα την θύρα της ευσπλαχνίας του και ζητάει με εμμονή. Όχι αυτό που εμείς συνήθως ζητάμε, όχι τα γήινα αγαθά, όχι αυτό που θέλει ο σαρκικός μας άνθρωπος, τα πάθη μας, αλλά κάτι τελείως διαφορετικό. Μας υπόσχεται ότι ο Πατήρ ο Ουράνιος θα δώσει το Άγιο Πνεύμα σε όσους το ζητούν. Μεγάλες δωρεές της θείας χάριτος, τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος θα λάβει αυτός που με επιμονή το ζητάει. Και θα του ανοιχθούν οι θύρες του ελέους του Θεού.
Το ίδιο πράγμα αλλά με διαφορετικά λόγια είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός και μία άλλη φορά, όπως μας το διηγείται το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: «καὶ ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ. ἐάν τι αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ποιήσω» (Ιω. 14, 13-14). Αυτό όμως που ζητάμε στο όνομα του Χριστού πρέπει να είναι ευάρεστο στον Θεό. Ασφαλώς δεν θα ακουστούμε αν θα ζητάμε την βοήθειά του σε έργα πονηρά, διότι γίνεται μερικές φορές να ζητάνε και οι ληστές την βοήθειά του, όταν πάνε να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό ακριβώς μας λέει και ο απόστολος Ιάκωβος στην επιστολή του: «αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε» (Ιακ. 4, 3).
Ἡ Καθαρά Δευτέρα
Ἡ Καθαρά Δευτέρα, ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ Ναός μέ τά καλλύματα στό ἐσωτερικό του, ἔχει πάρει τό πένθνιμό του χρῶμα. Εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, προσευχῆς, μετανοίας, νηστείας καί ἀποχῆς ἀπό κάθε κακό. Στήν πρωινή ἀκολουθία μέ τά πολλά γράμματα, θά παρεβρεθοῦν ἀρκετοί, γιά νά κάνουν τίς μετάνοιες. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού γιά πρώτη φορά ἀκούγεται ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου : «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεύμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας μη μοι δῷς...» κατ᾽αὐτήν ὅλοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι κάνουν μετάνοιες. Τό ἀπόγευμα ψάλλεται τό Μεγάλο Ἀπόδειπνο μέ τά τροπάρια τοῦ Μεγάλου Κανόνα καί στό τέλος ὁ ἱερέας μοιράζει ἀντίδωρο γι᾽αὐτούς πού νήστεψαν ὅλη τήν ἡμέρα. Εἶναι ἡ λεγόμενη «ἐνάτη» δηλαδή γίνεται κατάλυση τροφῆς, ψωμί καί νερό, μετά τήν θ´ὥρα τῆς ἡμέρας, περίπου στίς 4 τό ἀπόγευμα.
Ὑπάρχουν γυναῖκες, οἱ ὁποῖες κρατοῦν τό Τριήμερο, μιά παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τίς τρεἶς πρῶτες μέρες τῆς Σαρακοστῆς, κατά τίς ὁποῖες τηρεῖται τελεία νηστεία μέχρι τήν Τετάρτη, τήν πρώτη Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, ὅπου μεταλαμβάνουν τῶν Θείων Μυστηρίων καί τῆς ὑλικῆς τροφῆς. Τά παλιά χρόνια οἱ ἄνθρωποι ἦσαν περισσότερο εὐλαβεῖς. Ἀλλά καί σήμερα εἶναι ἀρκετές οἱ γυναῖκες πού τηροῦν αὐτή τήν παλιά παράδοση.
1 Μαρτίου. Εὐδοκίας Ὁσιομάρτυρος (†160-170), Μαρκέλλου καὶ Ἀντωνίνης μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Β΄ 3-17).
Ησ. 2,3 καὶ πορεύσονται ἔθνη πολλὰ καὶ ἐροῦσι· δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ, καὶ ἀναγγελεῖ ἡμῖν τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν αὐτῇ· ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος Κυρίου ἐξ Ἱερουσαλήμ.
Ησ. 2,3 Πολλά έθνη θα προστρέξουν εκεί και θα λέγουν το ένα στο άλλο. “εμπρός, ας αναβώμεν στο όρος του Κυρίου, στον ναόν του Θεού του Ιακώβ. Εκεί ο Θεός θα αναγγείλη και θα καταστήση γνωστήν εις ημάς την οδόν αυτού, εις την οποίαν πρέπει να πορευθώμεν. Διότι από το όρος Σιών θα εξέλθη ο νέος Νομος και από την Ιερουσαλήμ θα κηρυχθή ο λόγος του Κυρίου.
Κυριακή τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ
Κυριακή της εξορίας του Αδάμ
Την ημέρα αυτή θυμόμαστε την εξορία του πρωτόπλαστου Αδάμ από την τρυφή του Παραδείσου. Την ανάμνηση αυτή οι άγιοι Πατέρες μας την έβαλαν πριν από την αγία Τεσσαρακοστή, σαν να δείχνουν στην πράξη πόσο ωφέλιμο για την ανθρώπινη φύση είναι το φάρμακο της νηστείας και πόσο πάλι αισχρή είναι η πολυφαγία και η ανυπακοή.
Παραλείποντας λοιπόν οι Πατέρες όσα συμβαίνουν στον κόσμο εξαιτίας του πρωτόπλαστου Αδάμ, τα οποία είναι άπειρα, προβάλλουν τον ίδιο και δείχνουν καθαρά πόσο μεγάλο κακό έπαθε με το να μη νηστέψει για λίγο και αυτό το μετέδωσε και στη δική μας φύση, και ακόμη ότι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους ήταν η νηστεία, όμως ο Αδάμ δεν τη φύλαξε αλλά υπάκουσε στην κοιλιά, ή μάλλον, μέσω της Εύας, υπάκουσε στον πλάνο όφι, τον διάβολο, και έτσι όχι μόνο θεός δεν έγινε, αλλά και τον θάνατο επέσυρε στον εαυτό του, και αυτό το κακό το μετέδωσε σε όλο το ανθρώπινο γένος.
Γι’ αυτή την απόλαυση του πρώτου Αδάμ ο Κύριος νήστεψε σαράντα μέρες και υπάκουσε στο θέλημα του Πατέρα. Και από αυτό οι άγιοι Απόστολοι επινόησαν την παρούσα αγία Τεσσαρακοστή, ώστε να απολαύσουμε εμείς με τη νηστεία την αφθαρσία, αφού φυλάξουμε εκείνο που ο Αδάμ δεν το φύλαξε και την έχασε.
Και από άλλη πλευρά, όπως είπαμε, ο σκοπός των Αγίων είναι να παρουσιάσουν σύντομα τα έργα του Θεού που έγιναν από την αρχή μέχρι το τέλος. Και επειδή η αιτία για όλες τις συμφορές μας στάθηκε η παράβαση και η έκπτωση του Αδάμ από τον Παράδεισο, γι’ αυτό και αυτή προβάλλουν τώρα, ώστε με την ανάμνησή της να την αποφύγουμε και να μη μιμηθούμε σε τίποτε την ακρασία του.
Ο Αδάμ λοιπόν, αφού την έκτη ημέρα πλάστηκε από το χέρι του Θεού και έλαβε με το εμφύσημα του Θεού την τιμή τού “κατ’ εικόνα” και πήρε στη συνέχεια την εντολή, έμεινε στον Παράδεισο περίπου έξι ώρες και μετά διώχτηκε με την παράβαση της εντολής.
Ἡ πνευματική μελέτη μᾶς ἁγιάζει ἄκοπα, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Καί εἰσελεύσεται καί ἐξελεύσεται, καί νομήν εὑρήσει»[1]. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἀκολουθεῖ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, εὑρίσκει πλούσια νομή. Βρίσκει τήν ἄφθονη ἐκείνη πνευματική τροφή, ἡ ὁποία χρειάζεται γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μέσα στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει μέσα ἀπό τίς ἅγιες γραφές καί μᾶς τρέφει μέ τόν Λόγο Του. Ὡραῖα καί ἀχόρταστα εἶναι τά λόγια τοῦ Θεοῦ, τά λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εἶναι ὡραῖα καί γεμάτα εὐφροσύνη καί γεμάτα ζωή.
«Νά δοξάζουμε καί νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό», λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «πού ἔδωσε στούς Ἁγίους τήν χάρη Του καί τό Πνεῦμα Του καί τά ἀποτυπώνουν στή ζωή τους καί στά γραπτά τους κείμενα καί τροπάρια καί ἐμεῖς τά ἔχουμε στήν διάθεσή μας καί τά ἀπολαμβάνουμε μέ τήν ἀκοή καί μέ τήν ἀνάγνωση. Ἀλλά χρειάζεται τέχνη καί τρόπος γιά νά τό ἀφομοιώνουμε»[2]. Κι ὅλα αὐτά πού ἔχουμε μέσα στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία βασίζονται πάνω εἰς τήν Ἁγία Γραφή, εἰς τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θά πρέπει μέ πολλή προσοχή νά καταγινόμαστε στήν μελέτη τῶν τροπαρίων καί ὅλων αὐτῶν τῶν λειτουργικῶν κειμένων.
Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «... καταγίνου εἰς τήν μελέτην τῶν τροπαρίων καί τῶν καθισμάτων, εἰς τήν μνήμην τοῦ θανάτου καί εἰς τήν ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Διότι ὅλα αὐτά συνάγουσι τόν νοῦν καί δέν ἀφήνουν αὐτόν νά μετεωρίζεται, ἕως ὅτου ἤθελέ σοι ἐπέλθη ἡ ἀληθής θεωρία», δηλαδή τό νά φτάσεις νά βλέπεις τόν Θεό. Ἀλλά μέχρι τότε χρειάζεται νά μελετᾶς, νά ἐμβαθύνεις εἰς τό νόημα τῶν τροπαρίων, τῶν καθισμάτων, ἀλλά καί εἰς τήν μνήμη τοῦ θανάτου καί εἰς τήν ἐλπίδα τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν. «Ἡ δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἰσχυρότερα ἀπό τά πάθη», λέει ὁ Ἄβαας Ἰσαάκ. «Καταγίνου δέ καί εἰς τήν μελέτην τῶν μελλόντων καί εἰς τήν ἐνθύμησιν τοῦ Θεοῦ καί ἐννόησον καλῶς τό νόημα τῶν τροπαρίων...»[3].
Καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος λέγει, ὅτι αὐτά πού λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ τά ἔλεγε καί ὁ ἴδιος. «Καταγίνου εἰς τήν μελέτην τῶν τροπαρίων καί τῶν καθισμάτων ... καί ἐννόησον καλῶς τό νόημα τῶν τροπαρίων». «Αὐτά», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «μέ τή φώτιση τά λέω, δέν τά ἔχω διαβάσει. Καί τώρα πού τ' ἀκούω ξετρελαίνομαι, γιατί δέν τά ξέρω!»[4]. Χαιρόταν δηλαδή ὁ Ἅγιος πού μέ τήν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔλεγε ἀκριβῶς αὐτά πού ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Ἰσαακ ὁ Σύρος καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Ἡ μαρτυρία τοῦ ἀρχαίου Κελτικοῦ Χριστιανισμοῦ
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΕΛΤΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Πηγή: εδώ
Σὲ ἱκετεύω μὲ τὴν τριάδα τοῦ ἀνέμου, τοῦ ἥλιου, τοῦ φεγγαριοῦ.
Σὲ ἱκετεύω μὲ τὸ νερό, τὸν παγωμένο ἀέρα, τὴ φωτιά, τὴ γῆ.
Σὲ ἱκετεύω μ’ ὅλο τὸ εὗρος τοῦ ἁρμονικοῦ στερεώματος, μὲ κάθε εὔτακτο τάγμα τῆς στρατιᾶς τῶν φωτεινῶν ἄστρων.
Σὲ ἱκετεύω μὲ κάθε ἔμψυχο πλᾶσμα ποὺ γνώρισε θάνατο καὶ ζωή.
Σὲ ἱκετεύω μὲ κάθε ἄψυχο κτίσμα, ὑπέροχο καὶ ἐράσμιο μυστήριο.
Σὲ ἱκετεύω στὴν ἀγάπη Σου, τὴ βαθύτερη τοῦ ὠκεανοῦ, ἐσένα τὸν ἵδιο, τοῦ φοβεροῦ ἥλιου βασιλιά.
Μὲ κάθε ἄγγελο, κάθε γενιά, κάθε δημιούργημα κάθε ὡραῖο ἅγιο ποὺ ὑπῆρξε καὶ θὰ ὑπάρξει, μὲ αὐτοὺς σὲ ἱκετεύω, Πατέρα.
Μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς σὲ ἱκετεύω, ἡ αἰώνια γλυκύτητα νὰ δοθεῖ στὴν ψυχή μου.
Ἡ λιτανευτικὴ αυτή εὐχὴ τοῦ 9ου αἰώνα, γραμμένη ἀπὸ μοναχό, προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἰρλανδία, τὸ μικρὸ νησὶ τοῦ Ἀτλαντικοῦ ποὺ ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τὸν γαλαξία τῆς Ρωμαϊκῆς οἰκουμένης. Διαφαίνεται στοὺς στίχους αὐτοὺς τόσο ὁ ἰδιότυπος χαρακτήρας, ὅσο καὶ τὸ κοινὸ αἴσθημα, ἡ ἴδια δύναμη ζωῆς, ποὺ διαπνέει καὶ τὸ σῶμα τοῦ μοναχισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς.
Λαὸς ποὺ ἁπλωνόταν σὲ ὅλη τὴν Κεντρικὴ καὶ βόρεια Εὐρώπη, οἱ Κέλτες, ἀπὸ τὸν 2ο π.Χ. αἰῶνα ἀπωθοῦνται ἀπὸ τὰ Γερμανικὰ φύλα καὶ περιορίζονται στὴν Βρετανία, τὴν Ἰρλανδία καὶ ἕνα τμῆμα τῆς σημερινῆς Γαλλίας. Μυστηριώδεις γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς Ρωμαίους, μὲ ξεχωριστὴ ἀντίληψη τοῦ ὡραίου καὶ ἰδιαίτερη αἴσθηση τοῦ ἱεροῦ, δήλωναν στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο ὅτι τὸ μόνο πρᾶγμα ποὺ φοβοῦνταν ἦταν μήπως ὁ οὐρανὸς πέσει στὸ κεφάλι τους!
Ἐμεῖς πού ἤλθαμε, γιά νά ψαρέψουμε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν πρέπει νά ἀγρυπνοῦμε;
Πήγαινα το βράδυ, όταν έβγαινε από την καλύβα του, τον πλησίαζα και του έλεγα ότι ο ύπνος με πολεμά.
«Κράτα γερά! Κράτα το όπλο και μη φοβάσαι», μου απαντούσε.
Το καλοκαίρι έρχονταν οι βάρκες και ψάρευαν με το φως, με τις λάμπες.
«Βλέπεις παιδί μου, έλεγε, πως αγωνίζεται αυτός εδώ ο ψαράς όλη την νύχτα για να πιάσει μία χούφτα ψάρια, να τα πάει στο σπίτι του και παρακολουθεί και αγρυπνεί για κάτι το γήινο;
Εἶναι ἀναγκαῖο, ἀδελφοί, ὁ καθένας σας νά ἔχει πνευματικό πατέρα...
“Είναι αναγκαίο, αδελφοί, ο καθένας σας να έχει πνευματικό πατέρα και να προσέρχεται σ’ αυτόν με πίστη και να ταπεινώνεται ενώπιόν του και να του εκμυστηρεύεται τα πονηρά πάθη της καρδιάς, και δεχόμενοι την πνευματική θεραπεία να ξερριζώνετε από την ψυχή -πριν ριζώσουν βαθειά- τ’ αγκάθια και τα τριβόλια τής αμαρτίας, τα οποία ο καθένας σας έθρεψε μέσα του με την εμπαθή και φιλήδονη ζωή.”
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
(Άπαντα τα έργα, ΕΠΕ, τομ, 11 σελ. 399 Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς» 56η Ομιλία Περί Ιερών Μυστηρίων)
https://proskynitis.blogspot.com/2023/02/blog-post_816.html