Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023
Τά Συγγνωστά ἁμαρτήματα εἶναι πολύ βαριά καθεαυτά Α1, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Περί τῶν συγγνωστῶν ἁμαρτημάτων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_Τα Συγγνωστά αμαρτήματα είναι πολύ βαριά καθεαυτά Α1, (Α1' μέρος 14ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 14η- Περί των συγγνωστών αμαρτημάτων, 8-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ἡ φοβερή ἀπελπισία γιά τό μέλλον τῶν κολαζομένων καί πῶς θά τήν ἀποφύγουμε Γ2 Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_Η φοβερή απελπισία για το μέλλον των κολαζομένων και πώς θα την αποφύγουμε Γ2, (Γ2' μέρος 13ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 13η, 7-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Πρόγραμμα προσκυνητῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10-3-2023
Σύν Θεῷ τήν Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023 στίς 5:00 μ.μ. ἡ ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (Β΄ Στάση) στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
ΣΑΒΒΑΤΟ 11-3-2023
Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.
Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.
11.00 π.μ. σύναξη
Βασικές ἀρχές τῆς Ἁγιογραφίας καί ἀνάλυση τῆς θεολογίας τῆς εἰκόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Βασικές αρχές της Αγιογραφίας και ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Στην αρχή των μαθημάτων μας θα κάνουμε ένα εικοσάλεπτο το οποίο θα το λέμε «θεολογία της εικόνας», γιατί η θεολογία της εικόνας είναι πάρα πολύ ουσιαστική για να ξέρουμε πώς θα αγιογραφούμε. Δεν περιγράφουμε απλώς γεγονότα και τα αποτυπώνουμε όπως μας ήρθε στο μυαλό. Η κάθε γραμμή που κάνουμε και χαράσσουμε είναι μια θεολογία, γιατί στην εικόνα ξεδιπλώνεται όλη η θεολογία των Πατέρων.
Η Εκκλησία μας, για δυνατότητα μελέτης που έχουμε για τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται στο έργο της θείας οικονομίας, έχει την Αγία Γραφή η οποία μας λέει τα γεγονότα, έχει τους Πατέρες που ερμηνεύουν αυτά τα γεγονότα, έχει τους ύμνους της Εκκλησίας μας που ερμηνεύουν και εκείνοι τα γεγονότα - είναι μια ερμηνεία του κειμένου οι ύμνοι - και έχει και τις εικόνες που είναι και αυτές μια ερμηνεία δια της γραφικής τέχνης. Άρα για να κάνω ερμηνεία, όπως κάνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας για να μπορούν να ερμηνεύσουν την Αγία Γραφή, πρέπει ο αγιογράφος να είναι άνθρωπος φωτισμένος, να μετέχει στα γεγονότα της Εκκλησίας και να ξέρει την Γραφή.
Είναι μια διδασκαλία που μετέχει σε μια γλώσσα ειδική που είναι η γλώσσα της Αγίας Γραφής. Έτσι λοιπόν ο αγιογράφος πρέπει να ξέρει την ερμηνευτική της Εκκλησίας σε όλα τα γεγονότα για να μπορεί να αποτυπώσει πάνω στην εικόνα την θεολογία που αποτυπώνεται μέσα στην Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Άρα κανείς δεν μπορεί να πάρει και να περιγράψει τα γεγονότα με τη δική του φαντασία. Θα το δείτε αυτό στην πορεία των μαθημάτων μας, πως η κάθε γραμμή, η κάθε έκφραση - μάλιστα και πολλά στοιχεία είναι δογματικά - είναι αναλλοίωτα. Το δόγμα δεν το αλλάζεις. Και εδώ στις εικόνες αυτές επάνω χαράζουμε και διαγράφουμε το δόγμα εμείς πάντοτε. Και στο δόγμα κανείς δεν παρεμβαίνει. Θα το δείτε στην πορεία και θα καταλάβετε και θεωρώ [αυτό] για μένα το πιο σπουδαίο τμήμα αυτών των εναρκτήριων μαθημάτων σας, γιατί εάν μάθετε απλώς να αγιογραφείτε μια τεχνική χωρίς να ξέρετε τη βαθιά θεολογία, δεν θα κάνετε τίποτα. Απλώς θα παλινδρομείτε, «πώς θα το κάνω», «έτσι θα το κάνω», «αλλιώς θα το κάνω» ή θα γίνετε μιμητές και αντιγραφείς εικόνων, και τίποτε άλλο.
Αφού αρχίζουμε σήμερα τη θεολογία για πρώτη φορά, να σας πω μερικές γενικές αρχές της εικόνας, πολύ γενικές αρχές, να τις θυμάστε απλώς, για να τις έχετε σαν γενικό δομικό στοιχείο στο νου σας, και πάνω σε αυτές τις γενικές αρχές θα οικοδομήσουμε το περαιτέρω υπόβαθρο που λέγεται «θεολογία της εικόνας».
Η πρώτη βασική αρχή της εικόνας, μια ουσιαστική βασική αρχή είναι το ότι η εικόνα, η οποιαδήποτε εικόνα αποτυπώνει γεγονότα πάνω σε δύο διαστάσεις, ποτέ σε τρεις διαστάσεις. Πάνω σε δύο διαστάσεις. Στην πρώτη Εκκλησία τα πρώτα χρόνια υπήρχαν κάποια γλυπτά, ημίγλυπτα, τα οποία σιγά-σιγά καταργήθηκαν. Και αυτό είναι μια θεολογία. Βλέπετε στο χώρο της Ρωμαιοκαθολικής «Εκκλησίας» παρέμεινε ο χώρος του γλυπτού. Σε εμάς καταργήθηκε τελείως για λόγους πολύ βαθιά θεολογικούς και πολύ βαθιά ουσιαστικούς για το γεγονός το οποίο λειτουργεί ο πιστός που είναι μπροστά στην εικόνα. Βλέπετε όταν λέω δύο διαστάσεις, έχω ύψος και πλάτος, δεν έχω βάθος.
Ἕνα πνευματικὸ φυτώριο! (Ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς, Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης καὶ Μωραϊτίδης)
Οἱ ἀγρυπνίες τοῦ Ἁγίου Ἐλισαίου σταθήκανε πνευματικὸ φυτώριο. Μέσα στὸ ταπεινὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, στοὺς Ἀγέρηδες, τὸ ἰδιωτικό, τὸ ἀνύπαρκτο τώρα πιά, ἀφοῦ τὸ γκρέμισε ἡ σκαπάνη τῆς οἰκονομικῆς σκοπιμότητος, ὁ Ὅσιος παπα-Νικόλας ὁ Πλανᾶς, ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης καὶ μία πλειάδα ταπεινῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἴχανε ὀργανώσει αὐτὲς τὶς ἀγρυπνίες. Λειτουργὸς ὁ ἀκούραστος παπα-Πλανᾶς, δεξιὸς ψάλτης ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κι ἀριστερὸς ψάλτης ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης. Καὶ γύρω τους ἕνα ἐκκλησίασμα ἀπὸ ταπεινοὺς Χριστιανούς, ποὺ δὲν κουραζόντανε, οὔτε...
ἀπὸ τὶς μακρυὲς ἀκολουθίες, οὔτε ἀπὸ τὴν ἀγρυπνία, οὔτε ἀπὸ τὴν ὀρθοστασία. Οὔτε τὰ βλέφαρά τους κλείνανε, οὔτε τὰ γόνατά τους λυγίζανε.
Οἱ ταπεινοὶ αὐτοὶ Χριστιανοί, οὔτε συλλόγους εἴχανε σκαρώσει, οὔτε λόγους βγάζανε, οὔτε συχνάζανε στὰ γραφεῖα τῶν ἐφημερίδων, ἀπαιτώντας προσωπικὴ προβολὴ καὶ παινέματα τῶν δημοσιογράφων, οὔτε καλούσανε κανέναν ἰσχυρὸ νὰ ‘ρθῆ, νὰ τοὺς καμάρωση καὶ νὰ τοὺς ἐνίσχυση.
Δὲν κάνανε κοινωνικὸ Χριστιανισμό, οὔτε εἶχε ψηλώσει ὁ voῦς τους, ὥστε νὰ θέλουνε νὰ βολέψουνε τὰ στραβά τοῦ κόσμου, σὰν κείνους τοὺς πιὸ θεόστραβους ἀπ’ ὅλους, ποὺ παρασταίνουνε τὸν ἐκλεχτό τοῦ Θεοῦ, τὸν προωρισμένο ν’ ἀποκαταστήση τὴν δικαιοσύνη του, στὸν ξεστρατισμένο κόσμο.
Ὄχι εἰς ψευδοδιαλόγους καί συνέδρια ματαιότητος
Ὄχι εἰς ψευδοδιαλόγους καί συνέδρια ματαιότητος
τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Στὴν ἐποχή μας ἀδιάκοπη εἶναι ἡ διοργάνωση ποικίλων συνεδρίων μὲ σκοπὸ νὰ βρεθοῦν λύσεις σὲ διάφορα προβλήματα, ἀφοῦ πρῶτα ἀναδειχθοῦν ἀπὸ τοὺς εἰδικούς. Ὁ λαὸς ὅμως μένει ἐντελῶς ἀπαθής, γιατί δὲν ἐλπίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ἀλλάξει κάτι στὴ ζωή του ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις ἑνὸς ἢ καὶ περισσότερων συνεδρίων. Ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις μέχρι τὴν ὑλοποίησή τους ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση, συχνὰ δὲ διαπιστώνεται καὶ ἀγεφύρωτο χάσμα.
Τὰ συνέδρια δὲν συμβάλλουν συνήθως στὴ λύση τῶν προβλημάτων, ἀλλὰ στὴ συσκότισή τους. Ἐξάλλου οἱ ἀποφάσεις δὲν δεσμεύουν κανένα ὑπεύθυνο. Ἔχουν ὅμως καὶ ἕνα θετικὸ ἀποτέλεσμα. Οἱ σύνεδροι, ὅσες μέρες διαρκοῦν οἱ εἰσηγήσεις καὶ οἱ συσκέψεις, ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, ἀλληλοεπαινοῦνται καὶ χαίρονται, ἀπολαμβάνουν πλούσια πρωινά, γεύματα καὶ δεῖπνα, ἀνταλλάσουν ἀναμνηστικὰ δῶρα καὶ εὔχονται νὰ συνεχίζονται καὶ νὰ γίνουν θεσμός, γιατί τὰ ἔχει ἀνάγκη ὁ λαός, ποὺ ἐναγωνίως περιμένει ἀπὸ αὐτοὺς τὴν ἀναγκαία γιὰ τὴ ζωή του ἐπίσημη ἐνημέρωση, ὅπως οἱ ἴδιοι ἰσχυρίζονται.
Παρόμοια συνέδρια ἐμφανίζονται καὶ στὴν Ἐκκλησία, ἰδιαίτερα σὲ μερικὲς Μητροπόλεις, ὅπου οἱ «σοφοὶ» ἀρχιερεῖς τους πιστεύουν ὅτι ὠφελοῦν πνευματικὰ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Προφανῶς πρόκειται γιὰ ὑπερβολικὴ ἐκτίμηση.
Κυριακή Β Νηστειῶν. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ [: Εβρ.1,10-2,3]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ὃταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα· πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου (:Και όταν θα εισαγάγει ο Πατήρ με δόξα και δύναμη τον Υιό που γεννήθηκε από Αυτόν πριν δημιουργηθεί όλη η κτίση, για να κρίνει την οικουμένη, λέει: “Να Τον προσκυνήσουν όλοι οι άγγελοι του Θεού”. Ο Υιός λοιπόν που έγινε άνθρωπος είναι Κύριος και των αγγέλων· και για τους αγγέλους λέει: “Ο Θεός κάνει τους αγγέλους Του ταχυκίνητους και αιθέριους σαν τους ανέμους, και τους λειτουργούς που Τον υπηρετούν λαμπρούς και δραστικούς σαν την πύρινη φλόγα”. Για τον Υιό όμως λέει: “Ο βασιλικός Σου θρόνος, Θεέ, μένει στερεός και ασάλευτος στους ατέλειωτους αιώνες. Η βασιλική Σου ράβδος είναι ράβδος και εξουσία ευθύτητας και δικαιοσύνης”)»[Eβρ.1,6-8].
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ονομάζει έξοδο την ένσαρκο έλευσή Του, όπως όταν λέγει: «Ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι(:Ιδού, βγήκε ο σπορέας έξω στο χωράφι για να σπείρει)»[Ματθ.13,4]· και πάλι: «Ἐξῆλθον παρὰ τοῦ πατρὸς καὶ ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον (:Ήμουν στους κόλπους του Πατρός μου ως γνήσιος Υιός Του και βγήκα από τον Πατέρα όταν έγινα άνθρωπος και ήλθα στον κόσμο)» [Ιω.16,28]· και σε πολλά σημεία μπορεί κανείς να το δει αυτό. Ο Παύλος όμως την ονομάζει είσοδο λέγοντας: «Ὃταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην (:Και όταν πάλι εισαγάγει τον πρωτότοκο Υιό Του στην οικουμένη)», εννοώντας είσοδο την ανάληψη της σάρκας.
Γιατί όμως μιλούν διαφορετικά για το ίδιο πράγμα και για ποια αιτία λέχτηκαν αυτά; Φαίνεται από την ίδια τη σημασία των λόγων. Ο Χριστός δηλαδή σωστά ονομάζει τον ερχομό Του έξοδο, επειδή ήμασταν έξω από τον Θεό. Και όπως στα βασιλικά ανάκτορα οι φυλακισμένοι και αντίπαλοι του βασιλιά στέκουν απέξω και εκείνος που θέλει να τους συμφιλιώσει δεν τους εισάγει μέσα, αλλά ο ίδιος βγαίνει έξω και μιλάει μαζί τους, ώσπου να τους κάνει άξιους να δουν τον βασιλιά, το ίδιο έκαμε και ο Χριστός. Πρώτα λοιπόν εξήλθε προς εμάς, δηλαδή έλαβε σάρκα, και αφού μας είπε τα σχετικά με τον βασιλιά, τότε μας εισήγαγε, αφού μας καθάρισε τα αμαρτήματα και μας συμφιλίωσε. Γι΄αυτό ονομάζει την Σάρκωσή Του έξοδο.
Ο Παύλος όμως την ονομάζει είσοδο, από μεταφορά εκείνων που κληρονομούν και παραλαμβάνουν κάποια νομή και κτήμα. Γιατί λέγοντας: «Και όταν πάλι εισαγάγει τον πρωτότοκο στην οικουμένη», αυτό δηλώνει όταν του αναθέτει την οικουμένη· τότε δηλαδή την απέκτησε ολόκληρη, όταν έγινε γνωστός σε αυτήν. Και δεν τα λέγει αυτά για τον Θεό Λόγο, αλλά για τον Χριστό που σαρκώθηκε. Και σωστά. Γιατί, αν ήταν μέσα στον κόσμο, όπως λέγει ο Ιωάννης, και ο κόσμος μέσω Αυτού δημιουργήθηκε, πώς ήταν δυνατό να έρθει αλλιώς, αν δεν έπαιρνε σάρκα;
Ἡ καλλιέργεια τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν Β΄, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Νενεκρωμένον μου τόν νοῦν, τῇ τῆς ζωῆς ἐνεργείᾳ, της ἐκ σοῦ φανερωθείσης τώ κόσμῳ, ἐξανάστησον Ἁγνή, καί πρός ζωήν ὁδήγησον, ἡ τοῦ θανάτου πύλας, λύσασα μόνη τῷ κόσμῳ σου». Αὐτά λέει τό Θεοτοκίον τοῦ Κανόνος τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος πάντα δίδασκε νά μελετοῦμε σέ βάθος τούς ἱερούς κανόνες καί νά προσέχουμε στό νόημα τῶν λέξεων. Τί λέει ἐδῶ; Λέει, ὁ νοῦς μου εἶναι νεκρωμένος. Ἐσύ, Ὑπεραγία Θεοτόκε, ἀνάστησε αὐτόν τόν νοῦ μέ τήν ἐνέργεια τῆς ζωῆς ἡ ὁποία φανερώθηκε διά μέσῳ Σοῦ εἰς τόν κόσμο καί ὁδήγησέ με στήν ζωή∙ ἐσύ πού ἔλυσες τίς πύλες τοῦ θανάτου μέ τόν τόκο Σου, μέ τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Καί πάλι στήν τετάρτη ὠδή τοῦ ἰδίου κανόνος γράφεται: «Ὅλος Θεῷ καθιερώθης, Ἀντώνιε, μόνος μόνῳ, πάνσοφε ἑνούμενος, δι' ἀρετῆς, καί καθομιλῶν, καί θεοφανείας, ὡς καθαρός ἀξιούμενος, τῆς γῆς καί τῶν γηΐνων, ἀποστάς γάρ ἀξίως, τήν οὐράνιον εὗρες ἀπόλαυσιν». Δηλαδή, Ἅγιε Ἀντώνιε, ὅλος ἀφιερώθηκες εἰς τόν Θεόν, ὡς ἕνα ἀνάθεμα, ὡς ἕνα ἀφιέρωμα καί ἕνα δῶρο ἀφιέρωσες τήν ψυχή καί τό σῶμα σου, καί μόνος, πάνσοφε, ἑνώθηκες διά μέσῳ τῆς ἀρετῆς μέ μόνῳ τῷ Θεῷ, καί συνομιλών μαζί Του ἀξιώθηκες ὡς καθαρός νά ἔχεις καί Θεοφάνεια, νά δεῖς τόν Θεό, νά σοῦ φανερωθεῖ ὁ Θεός. Γιατί ἀφοῦ ἔφυγες ἀπό τήν γῆ καί ἀπό τά γήινα, ἀπομακρύνθηκες καί τοπικῶς ἀλλά καί τροπικῶς, ἀξίως βρῆκες τήν οὐράνια ἀπόλαυση καί χαρά.
«Εἴδατε», σχολιάζει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «τί λέγει; «Μόνος μόνῳ Θεῷ». Δέν χωράει ἐδῶ τρίτος. Ὅταν δίδεις ὅλη σου τήν καρδιά στόν μοναδικό, στόν ἕναν Θεό, θά σέ ἀξιώσει νά εὕρεις τήν ἀπόλαυση τῆς οὐρανίου Βασιλείας Του»[1]. Θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά καταφρονήσει τά πάντα, ὅλα τά γήινα καί ἔτσι νά ἐπιδιώξει νά ἑνωθεῖ μέ τόν μόνο ἕνα καί ἀληθινό Θεό, τήν Ἁγία Τριάδα.
Ρήσεις καί Διηγήσεις γέροντος Παϊσίου α-δ. Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση
α’
Παλαιά στά Κοινόβια ὑπῆρχε πολύ ἀγωνιστικό πνεῦμα, εὐλάβεια, ἀδελφωσύνη. Ὅταν ἐρχόταν κάποιος γιά δόκιμος, οἱ πατέρες ἀμέσως ἀπό τήν καρδιά τους προσπαθοῦσαν νά τόν ἀναπαύσουν καί γέμιζαν τό κελλί του ἄλλος μέ ἀναπτῆρα, ἄλλος μέ ὡρολόγι, μέ σκαμνάκι, μέ λάμπα κ.λπ., τά ὁποῖα φύλαγαν ἀπό τά γεροντάκια πού πέθαιναν. Κυριαρχοῦσε τότε ἡ ἀντίληψη νά ἀναπαύσουν τόν ἀδελφό. Εἶχαν σέ εὐλάβεια καί ὑπόληψη τούς ἀγωνιστές πού ἀγαποῦσαν τήν Ἐκκλησία καί ὄχι τούς ἀργόσχολους ἤ αὐτούς πού ἀγαποῦσαν τόν περισπασμό. Μία φορά τό εἰκοσιτετράωρο ἔτρωγαν μία σούπα νεροζούμι. Φωτιά στό κελλί δέν ἄναβαν. Ὑπῆρχε μία ἐλευθερία πού πήγαζε ἀπό τήν ἐσωτερική ὑπακοή, καί σ᾿ ἕνα τέτοιο περιβάλλον καί σέ μία τέτοια ἀτμόσφαιρα ἀφομοιωνόταν ὁ νέος μοναχός. Ὁ νέος μοναχός, πού ἦταν ἕνα μπουμπούκι, εὕρισκε τό κατάλληλο κλίμα γιά νά ἀνθίση καί νά καρποφορήση· δέν γινόταν ὅπως σήμερα, πού σέ πολλά Μοναστήρια ὑπάρχει ἕνα στρατιωτικό πνεῦμα καί μία ἀρρωστημένη ὑπακοή, ὁπότε τό μπουμπούκι (νέος μοναχός) συνέχεια χτυπιέται ἀπό βροχές καί παγωνιές, καί δέν μπορεῖ ν᾿ ἀνθίση. Ὑπῆρχαν τότε εὐλαβεῖς Γέροντες πού ἔδιναν καλό παράδειγμα».
Ἀρετές
ΑΡΕΤΕΣ
Τὸ σῶμα εἶναι ἡ κατοικία τῆς ψυχῆς.
Ἡ ψυχὴ εἶναι ἡ κατοικία τοῦ νοῦ.
Ὁ νοῦς εἶναι ἡ κατοικία τῆς καρδιᾶς.
καρδιὰ εἶναι ἡ κατοικία τῆς πίστεως.
Ἡ πίστη εἶναι ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ- ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ- ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ
https://www.youtube.com/live/qAchyy4oqI0?feature=share
Τοῦ Ὁσίου Ἰωακείμ τῆς Ἰθάκης, τοῦ ἐπονομαζομένου “Παπουλάκη”
2 Μαρτίου – Τοῦ Ὁσίου Ἰωακείμ τῆς Ἰθάκης, τοῦ ἐπονομαζομένου “Παπουλάκη”
… Τον καιρώ της Ελληνικής Επανάστασης και των φρικτών δεινών που επακολούθησαν, ανέλαβε ως άλλος Κοσμάς Αιτωλός ιεραποστολικές περιοδείες για να παρηγορήσει τον λαό και να ενισχύσει το εθνικό και χριστιανικό του φρόνιμα. Υπηρετώντας ως ναύτης σε πλοίο, μοίραζε τρόφιμα κατορθώνοντας έτσι να σώσει πολυάριθμες οικογένειες στα Ιόνια νησιά.
9 Μαρτίου. † Τῶν ἁγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων (†320). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ς΄ 1-12).
Ησ. 6,1 Καὶ ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ, οὗ ἀπέθανεν Ὀζίας ὁ βασιλεύς, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ.
Ησ. 6,1 Κατά το έτος εκείνο, κατά το οποίον απέθανεν ο βασιλεύς Οζίας, είδον εν οράματι τον Κυριον να κάθεται επάνω εις ένα θρόνον υψηλόν και μετέωρον· και είδα ακόμη να είναι γεμάτος από απερίγραπτον δόξαν ο ναός αυτός.