π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Δύο πίστεις καί δύο γνώσεις"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 23 Ἀπριλίου 2023]
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/04/blog-post_31.html#more

Μαρτυρικό φρόνημα (ὁμιλία σέ παιδιά), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Μαρτυρικό φρόνημα (ὁμιλία σέ παιδιά), 29-5-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

30 Ἀπριλίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ́ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν, ἔτι δὲ Ἰωσὴφ τοῦ ἐξ Ἀριμαθαίας καὶ τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ Νικοδήμου». Ἰακώβου ἀποστόλου, ἀδελφοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (†44). Κλήμεντος ὁσίου, Δονάτου ἐπισκόπου Εὐροίας, Ἀργυρῆς νεομάρτυρος (†1725). Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ: α ́) πάντων τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλαμψάντων ἁγίων· β ́) Δημητρίου νεομάρτυρος ἐκ Χώρας Τριφυλίας (14 Ἀπριλίου)· γ ́) Ἠλία νεομάρτυρος τοῦ Ἀρδούνη (†1685)· δ ́) Σεραφεὶμ ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου (4 Δεκεμβρίου), ἐν Καρδίτσῃ· ε ́) τῶν παμμεγίστων Ταξιαρχῶν ἐν Μανδαμάδῳ Μηθύμνης ἐπὶ τοῖς ἐγκαινίοις τοῦ ἱ. ναοῦ τοῦ προσκυνήματος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς γ΄ Πράξεων (Πρξ. ς΄ 1-7).

Πραξ. 6,1           Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

Πραξ. 6,1                  Κατά τας ημέρας δε αυτάς, καθώς ηύξανε ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί, οι οποίοι κατήγοντο από ξένας περιοχάς και ωμιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν και ελέγοντο Ελληνισταί, ήρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται εναντίον των Εβραίων Χριστιανών της Ιουδαίας, διότι αι χήραι αυτών παρεμερίζοντο και παρημελούντο εις την καθημερινήν υπηρεσίαν της διανομής τροφών και βοηθημάτων.

ΚΓ΄. Γερω–Μητροφάνης Ἁγιοπαυλίτης

Απο την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

Ὁ γερω–Μη­τρο­φά­νης προ­ερ­χό­ταν ἐξ ἐγ­γά­μων. Γεν­νή­θη­κε στίς 21 Φε­βρου­α­ρί­ου τό 1917 στό χω­ριό Κόρθιον τῆς Ἄν­δρου ἀ­πό τόν Ἰ­ω­άν­νη Κόντη καί τήν Ἑ­λέ­νη, καί στό ἅ­γιο Βάπτισμα τοῦ ἔ­δω­σαν τό ὄ­νο­μα Γε­ώρ­γιος. Ἔ­γι­νε ὑ­πα­ξι­ω­μα­τι­κός τοῦ Βα­σι­λι­κοῦ Ναυ­τι­κοῦ. Μό­λις παν­τρεύ­τη­κε, ἀρ­ρώ­στη­σε ἡ γυ­ναῖ­κα του καί τῆς ἔ­κο­ψαν τά πό­δια. Τήν ὑ­πη­ρέ­τη­σε πε­ρί­που ἕ­να ἑ­ξά­μη­νο μέ χρό­νο καί με­τά ἡ γυναῖκα του ἐ­κοι­μή­θη. Δι­ά­βα­σε στόν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο καί στόν ἅ­γιο Κο­σμᾶ τόν Αἰ­τω­λό ὅ­τι κα­λύ­τε­ρα ὁ ἄν­θρω­πος πού χη­ρεύ­ει νά μήν ξαναπαν­τρεύ­ε­ται καί νά γί­νε­ται μο­να­χός. Παι­διά δέν εἶ­χαν ἀ­πο­κτή­σει, ὁ­πό­τε δέν εἶ­χε ὑ­πο­χρε­ώ­σεις. Ἐγ­κα­τέ­λει­ψε τόν κό­σμο καί ἦρ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος σέ ἡ­λι­κί­α 45 πε­ρί­που ἐ­τῶν. Σκόρ­πι­σε σέ ἐ­λε­η­μο­σύ­νες ὅ­λη του τήν πε­ρι­ου­σί­α καί πῆ­ρε μα­ζί του εἴ­κο­σι χι­λιά­δες δραχ­μές. Ἔ­κα­νε μία πε­ρι­ο­δεί­α στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος καί γύ­ρι­σε ὅ­λα τά Μο­να­στή­ρια. Ξα­νά­κα­νε ἄλ­λη μί­α καί με­τά ἔ­μει­νε στόν Ἅ­γιο Παῦ­λο. Εἶ­πε στήν Σύ­να­ξη τῆς Μο­νῆς, ὅ­ταν πῆ­γε νά βά­λη με­τά­νοι­α γιά δό­κι­μος: «Πε­ρι­δι­ά­βηκα ὅ­λα τά Μο­να­στή­ρια. Ἐ­δῶ ἀ­να­παύ­τη­κα». Ἔ­δω­σε τίς εἴ­κο­σι χι­λιά­δες δραχ­μές στόν Γέ­ρον­τα. Τόν ρώ­τη­σαν: «Δέν ἔ­χεις συγ­γε­νεῖς;». «Πῆ­ραν αὐ­τοί, αὐ­τά εἶ­ναι γιά τίς ψυ­χές τῶν γο­νέ­ων μου», ἀ­πάν­τη­σε.

Ἔ­γι­νε μο­να­χός τό 1965 στίς 30 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου μέ τό ὄ­νο­μα Μη­τρο­φά­νης.

Ὁ προ­η­γού­με­νός του βί­ος εἶ­ναι τε­λεί­ως ἄ­γνω­στος, δι­ό­τι ὁ ἴ­διος δέν ἀ­νέ­φε­ρε πο­τέ τί­πο­τε. Ἔ­γι­νε μο­να­χός καί ἔ­ζη­σε βί­ο ἀ­νε­πί­λη­πτο, μέ κρυ­φή ἐρ­γα­σί­α. Ἦ­ταν ὑ­πό­δειγ­μα ξε­νιτεί­ας, ὑ­πα­κο­ῆς, νη­πτι­κῆς ἐρ­γα­σί­ας καί μο­να­χι­κῆς ἀ­κρι­βεί­ας.

Πο­τέ του δέν βγῆ­κε στόν κό­σμο, πα­ρά μό­νο τά τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια τῆς ζω­ῆς του γιά για­τρό. Μέ τούς συγ­γε­νεῖς του δέν εἶ­χε καμ­μί­α ἐ­πι­κοι­νω­νί­α. Ἔ­φθα­σε στό ὕ­ψος τῆς ξε­νι­τεί­ας. Κά­πο­τε ἦρ­θε ὁ ἀ­δελ­φός του στό Μο­να­στή­ρι. Τόν χαι­ρέ­τη­σε καί αὐ­τό ἦ­ταν ὅ­λο. Ἔ­τρε­χε ἐ­κεῖ­νος ἀ­πό πί­σω του νά τοῦ μι­λή­ση, ἀλ­λά ὁ γε­ρω–Μη­τρο­φά­νης κοί­τα­ζε τό δι­α­κό­νη­μά του. Ὅ­ταν ἔ­φυ­γε, ἔ­βγα­λε νά τοῦ ἀ­φή­ση εἴ­κο­σι χι­λιά­δες δραχ­μές· τό ᾿70 ἦ­ταν πολ­λά χρή­μα­τα. «Ἔ­χει τό Μο­να­στή­ρι μου ἀ­πό ὅ­λα», τοῦ εἶ­πε. Ἄλ­λη φο­ρά δέν ξα­νάρ­θε ὁ ἀ­δελ­φός του. Ἄλ­λο­τε ἦρ­θαν τά ἀ­νί­ψια του. Τούς χαι­ρέ­τη­σε στήν αὐ­λή καί ἄλ­λη φο­ρά δέν το­ύς ξα­να­μί­λη­σε. Αὐ­τοί τοῦ ἔ­στει­λαν μί­α ἐ­πι­τα­γή. Πῆ­γε στε­νο­χω­ρη­μέ­νος στόν Γέροντα καί τοῦ εἶ­πε: «Γέροντα, συγ­χώ­ρε­σέ με. Αὐ­τοί μέ ἔ­βα­λαν σέ πει­ρα­σμό. Πάρτα ἐ­σύ, Γέροντα, τά χρή­μα­τα γιά τίς ἀ­νάγ­κες τοῦ Μο­να­στη­ριοῦ, νά μήν τά στε­ί­λω πί­σω».

Ἔ­κα­νε περίπου εἴ­κο­σι χρό­νια στό Ἀρ­χον­τα­ρί­κι πού εἶ­ναι τό­πος γνω­ρι­μί­ας. Ὑ­πῆρ­χαν ἄν­θρω­ποι πού ἔρ­χον­ταν στόν Ἅ­γιο Παῦ­λο μό­νο γιά νά τόν δοῦν, για­τί ἤ­ξε­ραν ὅ­τι δέν μι­λοῦ­σε. Τοῦ ἔ­στελ­ναν εὐ­χη­τή­ρια. Δέν τ᾿ ἄ­νοι­γε. Τόν ρω­τοῦ­σαν με­ρι­κοί:

–Πά­τερ Μη­τρο­φά­νη, μᾶς θυ­μᾶ­σαι; Ἤρ­θα­με καί πέ­ρυ­σι.

Γιά νά ἀ­πο­φύ­γη τήν συ­ζή­τη­ση ἔ­λε­γε:

–Ἔ, εὐ­λο­γη­μέ­νε, θά ση­μά­νει τώ­ρα, θά ση­μά­νει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α.

–Δέν θυ­μᾶ­σθε, ἤ­μα­σταν κά­ποι­α παι­διά ἀ­πό τήν Θε­ο­λο­γι­κή Σχο­λή…

Παναγία Καστρέλλα

Στα Πυργιαδίκια του δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής , η παράδοση θέλει την εικόνα αυτή να ρίχτηκε από τα κάστρα της Κωνσταντινούπολης στη θάλασσα για να διασωθεί από τους εικονομάχους της εποχής εκείνης.

Πολλοί δε είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η εικόνα αυτή είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Αφού λοιπόν ταξίδεψε για πολύ καιρό στην Θάλασσα (εξ ου και το όνομα Καστρέλλα) τα κύματα την έφεραν κοντά στις ακτές της Αφθόνης.

Κάποιος βαρκάρης από την Αφθόνη έβλεπε στον ύπνο του μια μελαχρινή γυναίκα που κολυμπούσε και ζητούσε βοήθεια. Ο αγαθός Βαρκάρης ξύπνησε και άρχισε να ψάχνει με την βάρκα του, κωπηλατώντας για πολλές ώρες, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το όνειρο επαναλήφθηκε για πολλές νύχτες έως ότου ο βαρκάρης καταφέρνει να εντοπίσει την εικόνα της Παναγίας στη θάλασσα και βλέποντάς την, αναγνωρίζει στο πρόσωπό της την κοπέλα που στο όνειρό του ζητούσε βοήθεια. Την έφερε στο χωριό. Οι κάτοικοι θεώρησαν το γεγονός αυτό θείο δώρο. Την μετέφεραν στην εκκλησία του χωριού, όπου έγινε κατανυκτική παράκληση και δοξολογία.

Κυριακή τῶν Μυροφόρφων «Ταφή ἤ καύσις τῶν νεκρῶν» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Μάρκ.15,43-16,8]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΑΦΗ Η΄ ΚΑΥΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ;»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-4-1996]

(Β334)

Προς τιμήν όλων εκείνων των προσώπων, ανδρών και γυναικών, που συνετέλεσαν στην φροντίδα του νεκρού σώματος του Χριστού, είναι αφιερωμένη τούτη η Κυριακή, αγαπητοί μου. Και ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων. Όπως της Μαρίας της Μαγδαληνής, της Μαρίας του Ιωσή, της Μαρίας του Ιακώβου και άλλων γυναικών, αλλά και ανδρών, όπως ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, και μάλιστα ευσχήμων βουλευτής και ο Νικόδημος, ένας πλούσιος άνθρωπος, που είχε εν καιρώ νυκτός επισκεφθεί τον Κύριον και τον ερώτησε πώς μπορεί να αναγεννηθεί ο άνθρωπος. Αυτοί που απεκαθήλωσαν το σώμα του Ιησού και το ενεταφίασαν.

Μάλιστα δια τον Ιωσήφ, μας πληροφορεί ο Μάρκος ο Ευαγγελιστής ότι: «Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Προσέξτε. Ήτο βουλευτής. Και ήτο εὐσχήμων. Ήταν σπουδαίος, σοβαρός άνθρωπος. Το να ζητήσεις δε εσύ, ο βουλευτής, το σώμα ενός καταδίκου από τον Ρωμαίον διοικητή ήταν πράγματι θέμα τόλμης. Γι'αυτό λέγει εδώ ο Μάρκος: «Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο», «και εζήτησε το σώμα του Ιησού». Και αφού εκείνος του το παρεχώρησε, λέγει στη συνέχεια: «Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν (:αγόρασε καινούριο σεντόνι, Τον αποκαθήλωσε, τον ξεκάρφωσε από τον Σταυρόν) ἐνείλησε τῇ σινδόνι (:τον τύλιξε με το σεντόνι) καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν τῷ μνημείῳ (:τον έβαλε… προσέξτε ενάρθρως: ἐν τῷ μνημείῳ· ήταν δικό του), ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου». Ήταν οικογενειακός τάφος, στον οποίον όμως, όπως μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, κανείς ποτέ δεν είχε εκεί ενταφιαστεί. Ήταν καινούριος τάφος.

Η πράξις αυτή των δύο αντρών, όπως και των Μυροφόρων γυναικών, θεωρείται πράξις τιμής και σεβασμού προς το νεκρό σώμα του Ιησού, αλλά και προς πάντα άλλον νεκρόν άνθρωπον.

Στις μέρες μας όμως ανακινείται το θέμα και θα το έχετε ασφαλώς ακούσει, το θέμα αν πρέπει να υπάρχει η ταφή ή η καύσις των νεκρών. Θα το έχετε σίγουρα ακούσει. Δεν είναι δε η πρώτη φορά που το θέμα αυτό ανακινείται. Αλλά και αυτές τις μέρες πάλι ανακινείται. Ωστόσο η Ιστορία και το παρελθόν θα μας βοηθήσουν, με την ευκαιρία της ευαγγελικής περικοπής, να απαντήσομε.

Η ταφή των νεκρών, δηλαδή στη γη, σκάβομε έναν λάκκο και θάπτομε το νεκρό σώμα, αυτό λέγεται ταφή, η ταφή των νεκρών είναι η πρώτη και αρχαιοτάτη πράξις της ανθρωπότητος. Σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Όλων των εποχών ευρέθησαν τάφοι με σκελετούς ανθρώπους. Δηλαδή εγίνετο ταφή. Και πολιτισμένοι και απολίτιστοι λαοί εχρησιμοποίουν την ταφήν. Όπως οι Σκύθοι - ήτανε άγριοι άνθρωποι, βορείως της Ελλάδος- οι Σκύθοι, οι αρχαίοι Σλάβοι, οι Ινδοί, οι Πέρσαι, οι Έλληνες, οι Ασσύριοι, οι Αιγύπτιοι και βέβαια οι Ιουδαίοι. Όλοι αυτοί χρησιμοποιούσαν την ταφήν. Εξάλλου έχομε την μαρτυρία των ταφικών μνημείων. Εκ των οποίων τα σπουδαιότερα είναι τα ταφικά μνημεία της Αιγύπτου, οι γνωστές μας πυραμίδες. Κάτω από την κάθε πυραμίδα υπήρχε ένας τάφος. Εννοείται βασιλικός.

Κηρύσσοντας τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στόν σύγχρονο κόσμο. Μέρος Α.

Ιερομόναχος Δαμασκηνός (Christensen)

Διάλεξη του Ιερομόναχου Δαμασκηνού (Christensen), Μονή Γερμανού της Αλάσκας (ΗΠΑ)

Πρέπει να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού στην εποχή μας; Και ποιο πρέπει να είναι το Ορθόδοξο κήρυγμα σήμερα; Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν πολλούς πιστούς. Για τη Ρωσία, η οποία έχει υποστεί ισχυρές επιθέσεις από ετεροδόξους ιεραποστόλους τις τελευταίες δύο δεκαετίες, τα θέματα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Είναι, επίσης, ιδιαζόντως σημαντικά στην Αμερική, μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός, αν και προσκολλημένος στις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στη Δυτική Ευρώπη, ακολουθεί κυρίως τον Προτεσταντισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 21 Οκτωβρίου 2006, η Αδελφότητα των Ορθοδόξων Κληρικών στην Εκκλησία του Ευαγγελίου στο Σακραμέντο (Καλιφόρνια, ΗΠΑ, δικαιοδοσία της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής στην Αμερική) διοργάνωσε ένα συνέδριο με θέμα «Το κήρυγμα του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο», στο οποίο έδωσε διάλεξη ο ηγούμενος της Μονής του Οσίου Γερμανού της Αλάσκας (Πλατίνα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, δικαιοδοσία της Σερβικής Αρχιεπισκοπής στην Αμερική) Ιερομόναχος Δαμασκηνός (Christensen).

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΟΥΜΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Το ερώτημα σχετικά με το τι και ποιο πρέπει να είναι σήμερα το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού στον σύγχρονο κόσμο δεν αφορά μόνο σε αυτούς που καλούνται να κάνουν κηρύγματα από τον άμβωνα, αλλά και σε κάθε πιστό. Όλοι μας καλούμαστε να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο, προσφέροντας τη μαρτυρία μας, πρώτα απ' όλα μέσα από τη δική μας ζωή. Αλλά πρέπει, επίσης, να μιλήσουμε για το Ευαγγέλιο, κηρύττοντάς το και σε εκείνους που είναι ακόμα μακριά από τη θρησκεία.

Το Ευαγγέλιο συμπυκνώνει όλη την ουσία της χριστιανικής πίστης. Είναι το χαρμόσυνο νέο ότι ο Χριστός έσωσε την ανθρωπότητα από την αιώνια δουλεία στην αμαρτία, ότι νίκησε το κύριο κακό του κόσμου -τον θάνατο- σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, μέσω της Ενσάρκωσης, του Θανάτου και της Ανάστασής Του.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων:«Ἡ γυναίκα στόν χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Μάρκ.15,43-16,8]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 3-5-1998]

(Β374)

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας, Κυριακή των Μυροφόρων γυναικών, τιμά όλως ιδιαιτέρως τα πρόσωπα εκείνα που συνετέλεσαν εις την φροντίδα του νεκρού σώματος του Ιησού, όπως του Ιωσήφ, του Νικοδήμου και των λοιπών μυροφόρων γυναικών.

Για να καταλάβουμε τι υπηρεσίες προσέφεραν και κάτω από ποιες συνθήκες προσέφεραν αυτές των τις υπηρεσίες, θα πρέπει να μεταφερθούμε στο κλίμα των ημερών εκείνων, του πώς δηλαδή εθεωρείτο για τους άρχοντες ο Ιησούς μετά την Σταύρωσή Του· ώστε να γράφει ο Μάρκος ο Ευαγγελιστής ότι ο βουλευτής Ιωσήφ «τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Τολμήσας… Επήρε την τόλμη να πάει εκεί στο Διοικητήριον του Πιλάτου να ζητήσει το σώμα του Ιησού. Γιατί βάζει «τολμήσας»; Διότι εθεωρείτο κάτι πολύ φοβερό να υπήρξες γνωστός, μέτοχος του Ιησού Χριστού, του καταδικασθέντος ως κακούργου επί του Σταυρού.

Ωστόσο, η στάσις των γυναικών εκείνων που η Εκκλησία μας, σας είπα, τις ονόμασε «Μυροφόρες γυναίκες» γιατί αγόρασαν μύρα και ήθελαν να αλείψουν το σώμα του Ιησού, φυσικά πάνω από τα εντάφια σπάργανα, αυτό το θέμα, ιδιαιτέρως σήμερα θα μας απασχολήσει.

Είναι γνωστή, αγαπητοί μου, η θέσις της γυναικός εις τον αρχαίον κόσμον. Ακόμη και εις τον πολιτισμένον κόσμον των Ελλήνων. Η θέσις, όμως, της γυναικός στον χώρον της Παλαιάς Διαθήκης κατά πολύ υπερέβαλε την κατάστασιν της εξωβιβλικής γυναικός, της γυναικός που ήταν έξω από τον λαό του Θεού. Δηλαδή της Βίβλου, της Παλαιάς Διαθήκης. Αλλά και αυτήν την θέση της γυναικός στην Παλαιά Διαθήκη κατά πολύ υπερβάλλει η θέσις της γυναικός εις την Καινήν Διαθήκην.

Χωρίς υπερβολή, η θέσις της γυναικός μέσα στον Χριστιανισμό, είναι η θέσις της Εύας εις τον Παράδεισον πριν πέσει. Ακόμη περισσότερο η καταξιωμένη χριστιανή γυναίκα είναι και έχει ως πρότυπον την Θεοτόκον. Αυτήν την γυναίκα προβάλλει η Καινή Διαθήκη: την Θεοτόκον· η οποία βεβαίως, απείρως ανωτέρα είναι της παλαιάς Εύας, πριν αυτή πέσει. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι ο πρώτος άνθρωπος που εισέρχεται εις την Βασιλείαν του Θεού είναι η Θεοτόκος, δηλαδή γυναίκα. Είπα «εισέρχεται»· διότι η Εκκλησία μας πιστεύει απολύτως ότι η Θεοτόκος ανεστήθη, όπως και ο Υιός της και όπως Εκείνος Ανελήφθη μετά της σαρκός εις την Βασιλείαν Του, κατά τον ίδιον τρόπο και η Θεοτόκος ανελήφθη, ανεστήθη, ανελήφθη μετά της σαρκός της. Ενώ εις την Βασιλείαν του Θεού δεν υπάρχει κανείς με την σάρκα του.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Κατά Μάρκον, κεφ. ΙΕ΄, εδάφια 42-47 και κεφ. ΙΣΤ΄, εδάφια 1-8

Κεφ. ΙΕ΄ 42 Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον, 43 ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. 44 Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. 46 Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

Κεφ. ΙΣΤ’ 1 Καί διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 Ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. ΙΕ΄ 42 Και σαν άρχισε πλέον να βραδιάζει, επειδή ήταν ημέρα Παρασκευής και προετοιμασίας, δηλαδή παραμονή του Σαββάτου, προτού δύσει ο ήλιος και αρχίσει η ημέρα του Σαββάτου, η οποία συνέπιπτε και με το πάσχα, 43 ήλθε ο Ιωσήφ που καταγόταν απ’ την πόλη Αριμαθαία, ένα σεβαστό και επίσημο μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου, που είχε πιστέψει κι αυτός στο κήρυγμα του Ιησού για τη βασιλεία του Θεού και περίμενε τη βασιλεία αυτή χωρίς να κλονιστεί η ελπίδα του από τον θάνατο του Ιησού˙ αυτός λοιπόν τόλμησε και παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 30-4-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 30-4-2023

https://www.youtube.com/live/QYk0ZwK_LpM?feature=share

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. ΣΤ΄, εδάφια 1-7

1Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. 3 Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ᾿Αντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ᾿Ιουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

1Τις ημέρες αυτές, ενώ αυξανόταν ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, άρχισαν να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα.

Λόγος περί νήψεως, ἀρετῆς, καί καρδιακῆς προσευχῆς

 

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

Τα συστήματα των θαλασσών τ’ αποτελεί πολύ νερό. Σύστημα και δύναμη της νήψεως και της νηφαλιότητας και της βαθιάς ψυχικής ησυχίας, και άβυσσος θεωριών φοβερών και απορρήτων και μετανοητικής ταπεινώσεως και ειλικρίνειας και αγάπης, είναι η τέλεια νήψη και η χωρίς λογισμούς ευχή του Ιησού Χριστού.