Η θεσμοθέτηση υγειονομικών μέτρων διαχωρισμού των εργαζομένων στις δομές υγείας επιτείνει την κοινωνική αλλοτρίωση (*) οδηγώντας σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ:
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη παραμένει μέχρι το τέλος της κοινοβουλευτικής της θητείας σταθερά προσκολλημένη στο προ τριετίας ολοκληρωτικό περί πανδημίας αφήγημά της, επιμένοντας να θεσπίζει –ενώ η υγειονομική κρίση του κορωνοϊού βρίσκεται σε φάση παγκόσμιας ύφεσης– «έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας» που ισχύουν σε ιδιωτικές και δημόσιες δομές υγείας και σε κλειστές δομές κοινωνικής φροντίδας.
Η κυβέρνηση με προσποιητό ενδιαφέρον παρουσιάζει το ζήτημα της υποχρεωτικής μασκοφορίας και του υποχρεωτικού προληπτικού διαγνωστικού ελέγχου νόσησης των ανεμβολίαστων υγειονομικών ως μια ειδικότερη παράμετρο μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αντιμετώπισης της διασποράς του κορωνοϊού, προσπαθώντας παραπλανητικά να πείσει τους πολίτες ότι, όπως ενδιαφέρεται για την ασφάλεια και την ποιότητα του σιδηροδρομικού δικτύου, κατ’ ανάλογο τρόπο μεριμνά και για την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.
Στην πραγματικότητα τα επιβαλλόμενα υγειονομικά μέτρα αποτυπώνουν με τον πλέον εναργή τρόπο την φασίζουσα νομοθετική δράση της κυβέρνησης, η οποία δεν μπορεί με τίποτε να συγχωρήσει το γενναίο και ασυμβίβαστο φρόνημα των ανεμβολίαστων υγειονομικών που εναντιώθηκαν θαρραλέα στο κυρίαρχο εμβολιαστικό της αφήγημα, αρνούμενοι να υποκύψουν στον αισχρό υγειονομικό της εκβιασμό.
Επομένως, η κυβέρνηση εξακολουθώντας να θεσπίζει υγειονομικούς περιορισμούς που αφορούν αποκλειστικά το ανεμβολίαστο προσωπικό των δομών υγείας, επιχειρεί να επιβάλλει φασιστικά στην ελληνική κοινωνία την παρανοϊκή νεοταξίτικη λογική του 2 + 2 = 5, περιφρονώντας τα επίσημα ιατρικά επιστημονικά δεδομένα που βοούν ότι το εμβόλιο δεν παρέχει καμία απολύτως προστασία, καθότι οι εμβολιασμένοι συμπολίτες μας μολύνονται και μεταδίδουν, νοσούν και νοσηλεύονται διασωληνωμένοι σε κρίσιμη κατάσταση στις ΜΕΘ, και δυστυχώς πολλοί από αυτούς καταλήγουν.
Ως εκ τούτου, ο παγκόσμιος εμβολιασμός υπήρξε (μολονότι δεν ομολογείται ακόμη ανοικτά αλλά σιγοψιθυρίζεται) η μεγαλύτερη υγειονομική απάτη στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, της οποίας οι επιπτώσεις στην ασφάλεια και στην ποιότητα της δημόσιας αλλά και ατομικής υγείας δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί σε πλήρη έκταση, ούτε έχουν υπολογιστεί επακριβώς.
Η κυβέρνηση εργαλειοποιεί το υγειονομικό προσωπικό των δομών υγείας, εφαρμόζοντας πιλοτικά στην ελληνική κοινωνία περιοριστικά μέτρα που οδηγούν στον διαχωρισμό των εργαζομένων επί τη βάσει υγειονομικών κριτηρίων.
Με άλλα λόγια, επιβάλλεται για πρώτη φορά μεταξύ των μελών μιας ομάδας εργαζομένων, που από κοινού παρέχουν την εργασία τους στον ίδιο χώρο των δομών υγείας, πολιτική υγειονομικών διακρίσεων και αξιοποιείται ως κριτήριο απαράδεκτου διαχωρισμού ο εμβολιασμός ή μη των πολιτών.
«Ότι ουκ αφήσει Κύριος την ράβδον των αμαρτωλών επί τον κλήρον των δικαίων, όπως αν μη εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίαις χείρας αυτών»
Ψαλμός ΡΚΔ΄ (124ος), στίχος 3.
Μτφ.: «Διότι δεν θα αφήσει ο Κύριος για πάντα το (τυραννικό) ραβδί των αμαρτωλών πάνω στην κληρονομιά των δικαίων, για να μην απλώσουν και οι δίκαιοι τα χέρια τους σε έργα παράνομα»