π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης - "Ψηφίστε, Μαυρίστε, ΝΙΚΗστε"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη
[Κυριακή, 14 Μαΐου 2023]
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/05/blog-post_23.html

Πῶς γίνεται ἡ αὐτοεξέταση γιά τά σαρκικά πάθη Γ'- Ἁγ. Νικοδήμου, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Πώς γίνεται ἡ αὐτοεξέταση γιά τά σαρκικά πάθη Γ'- τά ἄτακτα πάθη τῆς σάρκας, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 2η, 18-5-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ὄλες οἱ ἀρετές εἰναι δῶρα Θεοῦ , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

α) Ὁ Θεός δέχεται καί τόν "δοῦλο" καί τόν "ἔμπορο" - β)ὁ τέλειος φόβος εἰναι νά μή λυπήσουμε τόν Θεό

 

Κάποιοι πρίν σφαγιαστούν, αὐτοκτονοῦσαν. Ἦταν αὐτό εὐάρεστο στόν Θεό; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἐπιστολή Ἁγίου Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά

«Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά.

Τώρα που ακόμα έχω τας φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν φτωχοί είχε πάει στην Αμερική για να εργαστεί στην διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί, που έβοσκα τα ζώα συλλαβιστά διάβαζα τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρονών δεν θυμάμαι ακριβώς καλά και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάκτηκα σε δυο γεροντάδες αυταδέλφους τον Παντελεήμονα και τον Ιωαννίκιο.

Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι’ αυτό με την ευχή τους τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση του Θεού, για τις αμαρτίες μου αρρώστησα πολύ και οι Γεροντάδες μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιον Ιωάννη Ευβοίας.

Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες οι οποίες μέχρι και σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου.

Βίος Ὁσίου Παχωμίου τοῦ Μεγάλου

Βίος Οσίου Παχωμίου του Μεγάλου

O Παχώμιος λεπτύνων σαρκός πάχος,

Ψυχή συνήγε πριν μεταστήναι στέαρ.

Πέμπτη και δεκάτη Παχώμιον ένθεν άειραν.

Ο όσιος πατήρ ημών Παχώμιος γεννήθηκε περί το 292 στην Άνω Θηβάιδα από γονέις εθνικούς, αλλά από παιδί ακόμη ένιωθε έντονη αποστροφή για την ειδωλολατρία και επέδειξε έμφυτη κλίση προς το αγαθό. Στρατολογήθηκε διά της βιας κατά την εκστρατεία του Μαξιμίνου Δάια εαντίον του Λικινίου (312) όπου συγκινήθηκε βαθιά από την αγάπη που έδεξαν οι χριστιανοι των Θηβών απέναντι στους νεοσυλλέκτους που τους έσερναν με σκληρότητα προς τα στρατόπεδά τους σαν να ήταν αιχμάλωτοι. Σύντομα απολύθηκε ο Παχώμιος και βαπτίσθηκε στο χωριό Χηνοβοσκίων, όπου την επόμενη νύχτα είδε δρόσο να κατέρχεται από τον ουρανό και να καλύπτει την κεφαλή του, εν συνεχεία δε συγκεντρώθηκεστό δεξί του χέρι, συμπυκνώθηκε και έγινε μέλι που έτρεχε στην γη. Άρχισε παρευθύς να διάγει βίο ασκητικό με οδηγό την συνείδησή του και να υπηρετεί τους ανθρώπους του τόπου, ιδιαίτερα όταν ενέσκηψε επιδημία πανούκλας. Μετά τρία έτη, στενοχωρούμενος από τον συγχρωτισμό με κοσμικούς και κινούμενος από σφοδρή αγάπη για τον Θεό μόνο, έγινε μαθητής ενός άγιου γέροντα, του Παλάμωνος, που ήταν τραχύς και αυστηρός και ζούσε στην ερημία έξω από την πόλη [12 Αυγ.].

Αφού τον δοκίμασε σκληρά, ο Γέροντας τον ενέδυσε το μοναχικό Σχήμα και του δίδαξε να αγρυπνεί, όπως ο ίδιος, την μισή, συχνά δε ολόκληρη την νύχτα, απαγγέλλοντας στίχους της Αγίας Γραφής, να νηστεύει το καλοκαίρι καθημερινά μέχρι το βράδυ και τον χειμώνα να μην γεύεται τίποτα μία στις δύο η τρεις ημέρες, δίχως να καταλύει ποτέ λάδι, κρασί η μαγειρευμένη τροφή. Η Ακολουθία που τελούσαν αποτελείτο από πενήντα ομάδες Ψαλμών με κατακλείδα μία ευχή κατά την διάρκεια της νύχτας και εξήντα την ημέρα, πέρα από την διαρκή μνήμη του Θεού που διατηρούσαν στον νού και την καρδία τους, σύμφωνα με την παραίνεση του Αποστόλου (Β’ Θεσσ, 5, 17).

Για να προσπορίζονται τα χρειώδη για την διαβίωσή τους και κυρίωςγιά την φροντίδα των πτωχών, έπλεκαν σάκκους και καλάθια από νήμα, τρίχες η φύλλα φοινικιάς και εργάζονταν ακόμη και την νύχτα, απαγγέλλοντας τον λόγο του Θεού, για να αντιμάχονται τον ύπνο. Αν, παρά την χειρωνακτική εργασία, τους κατέβαλλε ο ύπνος, τότε σηκώνονταν και πήγαιναν να μεταφέρουν άμμο με την σπυρίδα από το ένα μέρος της ερήμου στο άλλο. Κάποτε, ανήμερα το Πάσχα, ο Παχώμιος έρριξε λίγο λάδι στο τριμμένο αλάτι που ήταν η συνηθισμένη τροφή τους. Ο Παλάμων κτυπώντας το πρόσωπό του άρχισε τότε να κλαίει λέγοντας «Χθες ο Κύριος εσταύρωται, και εγώ να φάγω σήμερα λάδι!»

Ο Παχώμιος δεν υπέμενε μόνο με προθυμία την αυστηρή τάξη του Γέροντα, αλλά φρόντιζε κυρίως να διατηρήσει την καρδία του καθαρή διά της φυλακής των λογισμών, εξαντλώντας όλες τις νοητικές του δυνάμεις για την αποστήθιση των λόγων του Θεού προκειμένου να γίνουν κτήμα του.

Ἐπίσκοπος Μπάτσκας Εἰρηναῖος: Στήν Οὐκρανία ἡ κυβέρνηση θεώρησε ὅτι ἔχει δικαίωμα νά κηρύξει ἐχθρό τήν Οὐκρανική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

Στη συνέντευξη, που παραχώρησε τον Απρίλιο 2023 ο ιεράρχης της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος στην παρουσιάστρια της τηλεοπτικής εκπομπής Relativizacija Λιλιάνα Σμάιλοβιτς, εθίγη ειδικότερα το θέμα των διώξεων, που υφίσταται η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς και του ρόλου σε αυτές των κρατικών Αρχών και της σχισματικής δομής «Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας», η οποία δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια. Ακολουθεί μετάφραση αποσπάσματος αυτής της συνέντευξης.

– Κατά πόσον επιστάμενα παρακολουθείτε όσα συμβαίνουν τώρα στην Ουκρανία; Π.χ. έχει συλληφθεί ο καθηγούμενος της Λαύρας…

– Δυστυχώς, τα παρακολουθώ από παλαιά, εδώ και πολλά χρόνια. Και ιδίως σήμερα παρακολουθώ όλα τα τραγικά και θα έλεγα επαίσχυντα γεγονότα, που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες εκεί.

Συνειδητοποιώ ότι δεν γίνεται ώστε η ενοχή να βαραίνει εξ ολοκλήρου μόνον τη μια πλευρά, ενώ την άλλη ούτε ελαχίστως, όπως το παρουσιάζουν συνήθως. Η ενοχή πάντοτε διανέμεται μεταξύ όλων των πλευρών, που εμπλέκονται σε οιαδήποτε διαδικασία. Όμως όταν αυτή η δυσαναλογία είναι τεράστια, όπως τώρα, τούτο προκαλεί ιδιαίτερη λύπη και πικρία στις ψυχές των ανθρώπων και ομολογώ και στη δική μου.

Δηλαδή, όποια προβλήματα και να υπήρχαν στις σχέσεις μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, ή μιλώντας ευρύτερα μεταξύ της συλλογικής Δύσεως και της Ρωσίας, καθώς η Ουκρανία είναι απλώς μόνον το έδαφος, όπου διεξάγεται αυτή η σύγκρουση και ο πόλεμος, ουδείς δεν έχει, ό,τι και να συμβεί, ηθικό δικαίωμα να εμπλέξει εδώ την Εκκλησία και όχι μόνον την Εκκλησία, αλλά οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΙΤΙΔΟΣ - Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

πηγή:εδώ

Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα, ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήν ὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτή δεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει.

Πραγματικά ὅλοι ὅσοι ἀναστήθηκαν ἀπό τούς νεκρούς ἀναστήθηκαν ἀπό ἄλλους καί, ἀφοῦ ἀπέθαναν πάλι, ἐπέστρεψαν στή γῆ. Ὁ δέ Χριστός, ἀφοῦ ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, δέν κυριεύεται πλέον καθόλου ἀπό τόν θάνατο. Διότι μόνο αὐτός, ἀφοῦ ἀνέστησε τόν ἑαυτό του τήν τρίτη ἡμέρα, δέν ἐπέστρεψε πάλι στή γῆ, ἀλλά ἀνέβηκε στόν οὐρανό, καθιστώντας τό φύραμά μας πού εἶχε λάβει ὁμόθρονο μέ τόν Πατέρα ὡς ὁμόθεο.

Γι᾿ αὐτό εἶναι ὁ μόνος πού ἔγινε ἀρχή τῆς μελλοντικῆς ἀναστάσεως ὅλων καί ὁ μόνος πού κατέστη ἀπαρχή τῶν νεκρῶν καί πρωτότοκος ἀπό τούς νεκρούς καί πατέρας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Καί ὅπως ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι, ἀποθαίνουν στόν ᾿Αδάμ, ἔτσι στόν Χριστό θά ζωοποιηθοῦν ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι, ἀλλ᾿ ὁ καθένας στήν τάξι του. Ἀπαρχή εἶναι ὁ Χριστός, ἔπειτα οἱ ὀπαδοί τοῦ Χριστοῦ κατά τήν παρουσία του, ἔπειτα οἱ τελευταῖοι, ὅταν καταργήση κάθε ἀρχή καί ἐξουσία καί δύναμι καί θέση ὅλους τούς ἐχθρούς του κάτω ἀπό τά πόδια του.

Τελευταῖος ἐχθρός πού θά καταργηθῆ εἶναι ὁ θάνατος (Α´ Κορ. 15,22 ἑἑ), κατά τήν κοινή ἀνάστασι, μέ τήν ἐσχάτη σάλπιγγα. Διότι πρέπει τό φθαρτό τοῦτο στοιχεῖο νά ἐνδυθῆ ἀφθαρσία καί τό θνητό τοῦτο νά ἐνδυθῆ ἀθανασία (Α´ Κορ. 15,53).

Τέτοια δωρεά μᾶς προσφέρει ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου, καί γι᾿ αὐτό μόνο αὐτήν ἑορτάζομε μέ τόση διάρκεια σάν ἀθάνατη καί ἀνώλεθρη καί ἀΐδια, προεικονίζοντας μέ αὐτά καί τήν μέλλουσα μακαριότητα τῶν ἁγίων, ἀπό τήν ὁποία ἔχει ἐξαφανισθῆ κάθε ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός. Ὑπάρχει δέ σ᾿ αὐτήν εὐφροσύνη καί πανήγυρις ἐνθουσιώδης καί ἀναλλοίωτη. Διότι ἐκεῖ εἶναι πραγματικά ἡ κατοικία τῶν εὐφραινομένων.

Γι᾿ αὐτό ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος ἐνομοθέτησε πρίν ἀπό τίς ἡμέρες αὐτές νά τελοῦμε τήν ἱερά τεσσαρακοστή μέ νηστεία καί ἀγρυπνία καί μέ προσευχή καί κάθε εἶδος ἀσκήσεως τῶν ἀρετῶν. Μέ τήν τεσσαρακοντάδα τῶν ἡμερῶν δεικνύει ὅτι σ᾿ αὐτόν τόν αἰῶνα ἡ ζωή τῶν σωζομένων δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μετάνοια καί θεοφιλής βίος. Μέ τήν πεντηκοστή δέ αὐτή, πού διανύομε τώρα, ἐπιδεικνύει τήν ἄνεσι καί ἀπόλαυσι πού θά ὑποδεχθῆ αὐτούς πού ἔζησαν ἐδῶ ἐναγωνίως γιά τόν Θεό.

Τί ἔλεγε ἡ γερόντισσα Γαλάκτια γιά τό διορατικό χάρισμα

Ρωτήσαμε κάποτε τη Γερόντισσα Γαλακτία:

- Τί είναι το διορατικό χάρισμα;

- Γερόντισσα Γαλακτία: Επικίνδυνο παιδί μου και να το κουβεντιάζομε ακόμη! Βλέπεις, με τα από μέσα (εσωτερικά) μάτια όσα σου παραχωρήσει ο Θεός! Εκείνα τα μάτια βλέπουν πολύ πιο δυνατά. Όμως, αυτός που έχει τέτοια χαρίσματα, χρειάζεται μεγάλη, μεγάλη, πολλή μεγάλη ταπείνωση για να μη βλάψει την ψυχή του! Θέλει το πράμα σιωπή, μετάνοια, ταπείνωση. Όλα τα σφραγίζει η σιωπή. Μιλάς μόνο με εντολή Θεού! Λίγο να ξεσύρει ο νους σου τα ’χασες όλα!

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ὅσοι μιλοῦν γιά ἐλευθερία καί ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἄς διδαχθοῦν ἀπό τήν συμπεριφορά τοῦ Θεοῦ μας στόν παραλυτικό

Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ μακαριστοῦ πατρός Γεωργίου Μεταλληνοῦ στήν Κυριακή τοῦ Παραλύτου.

"...Εἶναι σπουδαῖο ὅτι τήν σωτηρία ἐξαρτᾶ ὁ Χριστός στήν σημερινή περικοπή ἀπό τήν ἐλευθέρα θέληση τοῦ ἀνθρώπου. «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» ἐρωτᾶ τόν παραλυτικό. Ἀπευθύνεται στήν θέλησή του καί ζητᾶ τήν συγκατάθεσή της. Σέ μιά ἐποχή, πού σ' ὁλόκληρο τόν κόσμο αὐξάνουν συνεχῶς οἱ αὐτόκλητοι σωτῆρες καί πού τό μόνο πού δέν ὑπολογίζουν ποτέ εἶναι ἡ θέληση τῶν λαῶν καί τῶν ἀτόμων, εἶναι φυσικό νά φαίνεται περίεργο ὅτι ὁ Χριστός -Θεός παντοδύναμος- ἐρωτᾶ τον ἀσθενῆ, ἄν θέλει «ὑγιής γενέσθαι»...

Καί ὅμως! Ὁ Χριστός ὡς Θεός «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι». Μαζί ὅμως μέ τό λογικό ἐχάρισε καί ἐλευθέρα θέληση στόν ἄνθρωπο, γιά νά εἶναι πάντα ὁ ἄνθρωπος «κατ' εἰκόνα Θεοῦ» καί ὄχι ἕνα «ζῶο πού φκειάνει ἐργαλεῖα» ἤ τό ἀπρόσωπο νούμερο κάποιου ἐργοστασίου. Κάνοντας κακή χρήση ἤ μᾶλλον κατάχρηση αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ὁ ἄνθρωπος ἐπλανήθη καί ἔπεσε στήν ἁμαρτία.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 18-5-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 18-5-2023 

https://www.youtube.com/live/bR0P7ql9ylE?feature=share

Κάποιος ἀδελφός πῆγε στό κελλί τοῦ ἀββᾶ Ἀρσενίου, στή Σκήτη, καί κοιτώντας ἀπό τό παράθυρο εἶδε τόν γέροντα νά εἶναι ὅλος σάν φωτιά

Κάποιος αδελφός πήγε στο κελλί του αββά Αρσενίου, στη Σκήτη, και κοιτώντας από το παράθυρο είδε τον γέροντα να είναι όλος σαν φωτιά - βέβαια και ο αδελφός ήταν άξιος να το δει αυτό. Χτύπησε έπειτα την πόρτα και βγήκε έξω ο γέροντας, ο οποίος, βλέποντας τον αδελφό κατάπληκτο, τον ρώτησε: «Έχεις πολλή ώρα που χτυπάς; Μην τυχόν είδες τίποτε εδώ;» «Όχι», απάντησε εκείνος. Και ο γέροντας, αφού του μίλησε, τον έστειλε στο καλό.

Το Γεροντικό, Τόμος Α’. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη

https://wra9.blogspot.com/2022/09/blog-post_2.html

18 Μαΐου. Πέτρου, Διονυσίου, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρα κλείου, Παυλίνου καὶ Βενεδίμου τῶν μαρτύρων (γ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. ε΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιδ΄ 20 - ιε΄ 4).

Πραξ. 14,20       κυκλωσάντων δὲ αὐτὸν τῶν μαθητῶν ἀναστὰς εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξῆλθε σὺν τῷ Βαρνάβᾳ εἰς Δέρβην.

Πραξ. 14,20             Οταν δε οι Χριστιανοί περιεκύκλωσαν με πόνον αυτόν, δια να τον κηδεύσουν, εσηκώθηκε ο Παύλος υγιής, με την δύναμιν του Θεού, και εισήλθε εις την πόλιν. Την επομένην δε έφυγε μαζή με τον Βαρνάβαν και ήλθε εις την Δερβην.