Ομιλία του Αρχιμανδρίτου πατρός Σάββα του Αγιορείτου με τίτλο:"Η ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΩΓΉ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ".! ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΎΡΙΟ.
Πέμπτη 20 Ιουλίου 2023
Ἠ θά χαθοῦμε ἤ θά μποῦμε στήν διαδικασία τῆς μετανοίας! Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Η ΘΑ ΧΑΘΟΎΜΕ Η ΘΆ ΜΠΟΎΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΤΉΣ ΜΕΤΆΝΟΙΑΣ ".!
Ἡ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν φιλαργυρία Α'-προσευχή/καταφρόνηση τῶν γήινων, Ἀνάγνωση Στ' (γ1' μέρος) Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν φιλαργυρία Α'-προσευχή καὶ καταφρόνηση τῶν γήινων, Ἡ θεραπεία ἀπὸ τὸν παράλογο ἔρωτα τῶν ὑπαρχόντων, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορειτου-Πνευματικὰ γυμνάσματα, Ἀνάγνωση Στ' (γ1' μέρος), 19-7-2023 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Ἡ ζημιὰ στὴ σωτηρία ἀπὸ φιλαργυρια Γ'- Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀνάγνωση Στ' (β3' μέρος), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ ζημιὰ στὴ σωτηρία ἀπὸ φιλαργυρια Γ'-Ο παράλογος ἔρωτας τοῦ πλούτου κ τῶν ὑπαρχόντων, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Πνευματικὰ γυμνάσματα, Ἀνάγνωση Στ' (β3' μέρος), 19-7-2023 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: " Ὅ,τι καί νά δεῖτε νά μήν ἀπελπίζεσθε. Τό ἔθνος θά μεγαλώσει"
"Θά περάσουμε μία μπόρα. Αὐτοί ποῦ θά περάσουν τήν μπόρα θά δοῦνε καί τίς καλύτερες μέρες. Ἄς εὐχηθοῦμε ὅμως νά μή συμβοῦν στίς μέρες τίς δικές μας γιατί ἐμεῖς πολλά περάσαμε (ὁ κόσμος ἐπέμενε νά μάθει τί εἴδους μπόρα εἶναι αὐτή). Παλαιότερα ὁ κόσμος πίστευε κι ἄν ἄκουγε κάτι τό δεχόταν καί συνετιζόταν. Τώρα τί νά σᾶς πῶ. Ἐσεῖς ξέρω ὅτι πιστεύετε κι ἄν σᾶς πῶ θά στενοχωρεθεῖτε. Ἐξ' ἄλλου ἀφοῦ πιστεύετε ἀγωνίζεσθε καί δέν ἔχετε ἀνάγκη. Ἄν πάλι τό πῶ σέ ἀνθρώπους ποῦ δέν πιστεύουν θά τό ρίξουν ἔξω. Ἀλλά σᾶς λέω ὅ,τι καί νά δεῖτε νά μήν ἀπελπίζεσθε. Θά δεῖτε νά ἐφαρμόζονται διατάξεις ἀλλά μήν ἀπελπίζεσθε μετά θά ἀποσύρονται.
Ἀπό τό Γεροντικό – Ἀπό τόν βίο τοῦ ἀββᾶ Σισώη
Ένας κοσμικός, έχοντας μαζί του και τον γιο του, πήγαινε κάποτε στον αββά Σισώη, στο όρος του αββά Αντωνίου. Κατά τη διαδρομή συνέβη να πεθάνει ο γιός του, αυτός όμως δεν ταράχτηκε, αλλά τον πήρε με πίστη στον γέροντα και έπεσε στα πόδια του μαζί με τον γιο του, σαν να έκαναν μετάνοια, για να πάρουν την ευλογία του γέροντα. Ύστερα σηκώθηκε ο πατέρας, άφησε το παιδί στα πόδια του γέροντα και βγήκε έξω.
Ο γέροντας, νομίζοντας πως το παιδί του βάζει μετάνοια, του είπε: «Σήκω και πήγαινε έξω», γιατί δεν ήξερε ότι ήταν νεκρό. Και αμέσως το παιδί σηκώθηκε και βγήκε έξω.
Ο πατέρας του, μόλις το είδε, τα έχασε. Μπήκε αμέσως, προσκύνησε τον γέροντα και του ανέφερε το γεγονός. Όταν το άκουσε ο γέροντας λυπήθηκε, γιατί δεν ήθελε να γίνει αυτό. Τότε ο μαθητής του έδωσε εντολή στον πατέρα να μην το φανερώσει σε κανέναν μέχρι τον θάνατο του γέροντα.
Ἄγγελος Σικελιανός καί Ἀποκρυφισμός
Κωνσταντίνος Χ. Ναυπλιώτης
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ
____
“Ο ολοκληρωτικός Χριστός δε φάνηκε στη γην ακόμα.
Η θεϊκά ανθρώπινη εικόνα του έχει ανάγκη να συμπληρωθεί”
Άγγελος Σικελιανός, Λυρικός Βίος, τόμος A΄, σ. 37.
Για την σχέση του Άγγελου Σικελιανού με τον μυστικισμό και τον αποκρυφισμό υπάρχουν σαφείς αναφορές τόσο στα έργα του όσο και στην κοινωνική του δράση. Είναι γνωστό -από τον Καζαντζάκη – το περιστατικό που προσπάθησε να αναστήσει τον νεκρό ράφτη. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια αστεία, αν όχι γελοία, ιστορία αν πίσω από το γεγονός δεν διαφαινόταν η πραγματική πίστη του Σικελιανού στην προσδοκώμενη ικανότητά του να μπορεί να αναστήσει νεκρούς. Στο υπόβαθρο αυτής της επιχειρούμενης νεκρανάστασης, προβάλλεται η πίστη του ποιητή σε αποκρυφιστικές τεχνικές με τις οποίες είχε έρθει σε επαφή από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Αυτό επιβεβαιώνει και ο Παντελής Πρεβελάκης :
Η σχέση Schuré – Σικελιανού ήταν σχέση πνευματικής πατρότητας:
«Ο Σικελιανός, ως «πνευματικός γιός» (κατά τη δική του έκφραση) του Γάλλου μυσταγωγού, τον κάλεσε να παραστεί στις Δελφικές Εορτές μ’ ένα γράμμα πού έχει ιδιαίτερη σημασία: «Δελφοί, 25 Δεκ. 1926. Πολύ αγαπητέ και σεβαστέ Δάσκαλε. Τα αίτια που με οδήγησαν να βάλω την πρώτη βαριά πέτρα της θεμελίωσης μιας τεράστιας πνευματικής δράσης στους Δελφούς, όλο το έργο σου, η ζωή σου, και μέσα από αυτό η ψυχή σου…».2 (Περ. Études Néo-helléniques, (1969-1970), Aix-en-Provence-Paris 1970, σ. 88).
«Ήδη από τα νιάτα του, ο Σικελιανός, επηρεασμένος από το Νίτσε και τον Μπερξόν, πίστευε πως «ο Ποιητής, ο Στοχαστής, ο Μυστικός» μπορούν να εμφυσήσουν πνεύμα ζωής στην αδρανή ανθρώπινη μάζα. Αυτό το έχουν αποδείξει οι ιδρυτές των θρησκειών, πού ο Σικελιανός τούς ευλαβήθηκε πάντα ως πρότυπα ανώτερου βίου». Ένα βιβλίο πού φλόγισε τη νεανική φαντασία του ήταν οι Μεγάλοι Μύστες (Ράμα, Κρισνά, Ερμής, Μωυσής, Ορφέας, Πυθαγόρας, Πλάτων, Ιησούς) του Εδουάρδου Schuré.1
Όπως γράφει η καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Αγγέλα Καστρινάκη :
«Η σχέση του Σικελιανού με τον μυστικισμό είναι γνωστή και πολυσυζητημένη: θεωρούσε τον εαυτό του μύστη, έναν άλλον Ορφέα, χρησιμοποιούσε κατά κόρον τα γνωστικά σύμβολα, επεδίωκε την ώσμωση των θρησκειών, εντρυφούσε στα παλαιά γνωστικά συγγράμματα και στους σύγχρονους μυστικούς, κοιμόταν με τον θεόσοφο Edouard Schuré στο προσκεφάλι του, χρησιμοποίησε ως ήρωες τους Παυλικιανούς, γνωστική σέκτα του Βυζαντίου, και πολλά ακόμα…».3
Για να συνεχίσει Παντελής Πρεβελάκης :
«Υπό το φως αυτών των στοιχείων, ο βιογράφος του Σικελιανού μπορεί να εννοήσει μιάν εγγραφή στο Ημερολόγιο του Καζαντζάκη υπό χρονολογία 29 Νοεμβρίου 1914. Οι δυο ποιητές βρίσκονται στη Μονή Καρακάλου στο Άγιον Όρος: ‘Το βράδυ στα κρεβάτια μιλούμε πάλι για την ουσία της υπέρτατης επιθυμίας μας —να δημιουργήσουμε θρησκεία’». (Τετρακόσια γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη, Αθήνα 1965, σ. 7).4
20 Ἰουλίου. † Ἠλιοὺ προφήτου τοῦ Θεσβίτου (940 π.Χ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ προφήτου, Ἰουλίου 20 (Ἰακ. ε΄ 10-20).
Ιακ. 5,10 ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου.
Ιακ. 5,10 Παρετε, αδελφοί μου, ως παράδειγμα κακοπαθείας, υπομονής και μεγαλοκαρδίας τους προφήτας, οι οποίοι σαν απεσταλμένοι και πρεσβευταί του Θεού ελάλησαν προς τους ανθρώπους εξ ονόματος του Κυρίου.
Περί Κόσμου καί Οἰκείων Μέρος 1ο
Ἄγγελος Θεοῦ, παιδί μου, νά σέ παρακολουθῇ καί νά σοῦ δείχνῃ τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας σου. Ἀμήν· γένοιτο. Εὔχομαι ὁ Θεός νά σοῦ δίδῃ τήν ὑγείαν τῆς ψυχῆς σου, διότι αὕτη εἶναι χάρισμα υἱοθεσίας, πού τό λαμβάνουν ἐκεῖναι αἱ ψυχαί, ὅπου ὁλοκληρωτικῶς ἔχουν δοθῆ εἰς τήν λατρείαν καί ἀγάπην τοῦ Θεοῦ.
Ὁ κόσμος τήν νεότητα τήν ἕλκει μαγνητοειδῶς· πολλήν δύναμιν ἔχουν τά τοῦ κόσμου εἰς τήν νεοφώτιστον ψυχήν, πού τώρα ἤρχισε νά βλέπῃ τόν προσανατολισμόν της καί τόν σκοπόν τῆς ζωῆς καί τό καθῆκον πού τήν καλεῖ.
“Ἡ (ἀγάπη) φιλία τοῦ κόσμου, ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστίν· ὅς ἄν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται” (Ἰακ. 4,4). Ὁ Θεός τάς ἀπολαύσεις τάς ἔχει ἀποταμιεύσει εἰς τήν αἰωνιότητα, καθ᾿ ὅτι καί Αὐτός καί ἡ ψυχή μας εἶναι αἰώνιος. Δέν ἔχουν οὐδεμίαν σύγκρισιν αἱ ἡδοναί τοῦ κόσμου μέ τά ἁγίας καί ἁγνάς ἡδονάς τοῦ Θεοῦ.
Αἱ ἡδοναί τοῦ κόσμου ἀποκτῶνται μέ κόπους καί ἔξοδα καί μετά τήν ὀλιγόστιγμον ἀπόλαυσιν ἀκολουθοῦν ποικίλαι συνέπειαι, ὁπότε καταχρηστικῶς λέγονται ἡδοναί. Αἱ τοῦ Θεοῦ ὅμως δέν ἔχουν τοιαύτας συνεπείας, διότι αἱ πνευματικαί ἡδοναί κάτω εἰς τήν γῆν εἶναι ἀπαρχή διά μίαν αἰώνιον σειράν ἀπολαύσεων καί ἡδονῶν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ γιά τόν Ἅγιο Ἰωάννη Μαξίμοβιτς
[…] Έμεινε πιστός στην υπηρεσία του στην Εκκλησία μέχρι τέλους. Όσοι τον γνώριζαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του μαρτυρούν για δύο όψεις του χαρακτήρα του που διέκριναν: Πρώτον, ήταν η αυστηρότητά του στα θέματα που αφορούσαν την Εκκλησία και τους νόμους του Θεού. Επέμενε στη σωστή συμπεριφορά των εκκλησιαστικών λειτουργών, μη επιτρέποντας ακόμα και την παραμικρή συζήτηση μέσα στο Ιερό. Ο ίδιος, έμπειρος στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας, διόρθωνε αυτοστιγμής τυχόν λάθη ή παραλείψεις κατά τη διάρκεια των ακολουθιών. Ήταν επίσης αυστηρός και με το ποίμνιο, μη επιτρέποντας στις γυναίκες να προσκυνούν τον Τίμιο Σταυρό ή τις εικόνες, φορώντας κραγιόν στα χείλη τους. Και συμβούλευε το εκκλησίασμα, ότι μόνο όσοι δεν είχαν φάει τίποτε το πρωί μπορούσαν να λάβουν το αντίδωρο. Μιλούσε εναντίον της βεβήλωσης της παραμονής των εορτών και Κυριακών με την οργάνωση χορών και άλλων ειδών διασκέδασης.
Ἡ ἀπέραντη μνήμη καί σοφία τοῦ ταπεινοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη !
Ένα από τα πολλά χαρίσματα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη ήταν η απέραντη και καταπληκτική του μνήμη, η οποία ασφαλώς δεν μπορούσε να ξεφύγει από την προσοχή των άλλων μοναχών πού τον γνώριζαν.
Μια μέρα λοιπόν ήταν πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και είχε πάει να λειτουργηθεί στο Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές. Οι μοναχοί συννενοήθηκαν μεταξύ τους και, αφού έκρυψαν τα βιβλία από το αναλόγιο, προσποιήθηκαν ότι δεν έχουν βιβλία για να διαβάσουν τις 15 συνολικά περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης, που καθορίζονται από το Τυπικό για να αναγινώσκονται αυτή την ήμερα.
Πλησίασαν τότε τον Άγιο και του είπαν:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, 20-7-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, 20-7-2023
https://www.youtube.com/live/z-mMxl4hmS0?feature=share
Οἱ ἐκκλησίες εἶχαν γεμίσει ἀπό προδότες...
Οι εκκλησίες είχαν γεμίσει από προδότες. Έξαλλος με την κατάσταση, ο π. Γαβριήλ είχε πει σ’ έναν κληρικό: «Μπροστά στη Θεολογική Σχολή να ανοίξεις ένα λάκκο, να τον γεμίσεις με νερό και όποιος δεν μπορεί να τον περπατήσει να μην τον χειροτονείς. Τί τους θέλεις τέτοιους; Εσύ δεν ξέρεις! Γεμίσαμε με τσεχιστές της Κα Γκε Μπε.