Τρίτη 25 Ιουλίου 2023
Λόγοι Ἁγίου Παϊσίου γιά τήν οἰκογενειακή ζωή.
Επιμέλεια: Ἀρχιμανδρίτης Παύλος Ντανάς. Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας
1.Να κάνετε οικογένεια τώρα που είστε νέοι. Γιατί, εάν μεγαλώσετε, δεν θα μπορείτε να παίζετε με τα παιδιά σας.
2.Στη μέση της οικογένειας πρέπει να είναι ο Χριστός. Τα προβλήματα τα λύνει ο πνευματικός. Το ζευγάρι πρέπει να έχει κοινό πνευματικό.
3.Ο θηλασμός και η αγκαλιά της μάνας αποτελούν προϋποθέσεις φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών.
Ἀποκάλυψη τηλεφωνικῶν συνομιλιῶν Σπύρου Ἄγκνιου καί Χένρι Κίσινγκερ γιά θάνατο καί κηδεία Ἀθηναγόρα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟ "Ε.Κ."
Αποκάλυψη τηλεφωνικών συνομιλιών Σπύρου Αγκνιου και Χένρι Κίσινγκερ για θάνατο και κηδεία Αθηναγόρα
Του Θεοδώρου Καλμούκου/ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ ekirikas.com
ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο «Εθνικός Κήρυκας» αποκαλύπτει σήμερα την τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως Ρίτσαρντ Νίξον, τον Ελληνοαμερικανό Σπύρο Αγκνιου (Αναγνωστόπουλο) και του υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσινγκερ, για την εκδημία του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα (Σπύρου), τις επικοινωνίες του τότε Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου αναφορικά με την κηδεία και την εκπροσώπηση της Αμερικής σ’ αυτήν.
Από τη συνομιλία προκύπτει η απέχθεια με την οποία εκφράσθηκε ο Κίσινγκερ για τους ιεράρχες του Φαναρίου για τους οποίους είπε χαρακτηριστικά, πως «δεν δίνω δεκάρα για τους Τούρκους Επισκόπους» (I don’t give a damn about the Turkish bishops).
Στη συνέχεια, παραθέτουμε ατόφια την τηλεφωνική συνομιλία, η οποία έγινε στις 7 Ιουλίου του 1972 και ώρα 9:10 το πρωί, ενώ τα έγγραφα αυτά έχουν αριθμό αποχαρακτήρισης 2858 και 2859.
Ιδού η συνομιλία:
Αντιπρόεδρος: Ετοιμάζομαι να αναχωρήσω από το Χιούστον τώρα και θα ήθελα να σας μιλήσω για τον θάνατο του Ελληνα Πατριάρχη. Μίλησα με τον Ιάκωβο το πρωί – που έτυχε να βρίσκονται σε συνεδρίαση εδώ στο Χιούστον. Του μίλησα και χτες και ήλθε και με είδε και μιλήσαμε για το θέμα. Φυσικά θέλουν πάρα πολύ να παρευρεθώ στην κηδεία. Δεν βλέπω πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όπως είναι το πρόγραμμά μου, κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, αλλά έκανα μία πρόταση στον Χάλδερμαν (Haldeman) πως θα ήταν πολύ καλό εάν ο Πρόεδρος θα μπορούσε να αναθέσει στον Αρχιεπίσκοπο να ηγηθεί μίας οικουμενικής αντιπροσωπείας, θα του άρεσε πάρα πολύ να συμπεριληφθεί ο καρδινάλιος Κουκ (Cook).
Κίσινγκερ: Αφήστε με να το κοιτάξω το θέμα διότι πρέπει να δω τι διακυβεύεται, πρέπει να είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο δεν θα εκληφθεί ως στήριξη για καμία διαδοχή.
Ἰδεολογία τοῦ Φύλου- Οἱ ἀντιφάσεις της
Τώρα υπάρχει η Εθνική στρατηγική για τα ΛΟΑΤΚΙ+ Δικαιώματα.(1) Εντυπωσιάζει ότι φλέγοντα οικογενειακά ζητήματα, όπως τα διαζύγια, η άρνηση της μητρότητας, ο δημογραφικός αφανισμός, η απαξίωση της Ελλάδας από τους νέους ως χώρου δημιουργίας, η εγκατάλειψη των ηλικιωμένων και αναπήρων και άλλα πολλά, δεν συγκίνησαν το πολιτικό σύστημα ώστε να οργανώσει «παρελάσεις», να δραστηριοποιηθούν ΜΚΟ, να συσταθούν επιτροπές, να οργανωθούν σεμινάρια και σχολικές δεξιότητες. Για τα «ιδιαίτερα» όμως σεξουαλικά δικαιώματα κινείται γη και ουρανός…
Ας δούμε συνοπτικά τις κορυφαίες αντιφάσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ ιδεολογίας, για να κατανοήσουμε τα αδιέξοδα και την ρηχότητα των επιχειρημάτων της και να υποστηρίξουμε ψυχή τε και σώματι τα παιδιά και την παραδοσιακή οικογένεια.
Οι ιδεολόγοι του φύλου απαιτούν ανεκτικότητα ενώ εκείνοι διεκδικούν και νομοθετούν με συνειδητή απολυτότητα.
Δεν θέλουν να δοθεί ιατρική υπόσταση στην τρανς ή όμο- ταυτότητα, καθώς τη προωθούν ως φυσιολογική εκδοχή συμπεριφοράς. Ζητούν όμως να δίνεται ιατρική αγωγή για τη δυσφορία φύλου με φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις.
Ζητούν να αποκαλούνται με τη γλώσσα που εκείνοι θέλουν. Ωστόσο, εκείνοι χαρακτηρίσουν τους άλλους ως “cis” ετεροκανονικούς ή όπως αλλιώς επιθυμούν.
Δηλώνουν πως ο πραγματικός εαυτός είναι κάτι ανεξάρτητο από το βιολογικό σώμα. Τότε γιατί επιδιώκουν τόσο επίμονα η μεταμόρφωση του σώματος κάποιου ώστε να ζήσει την “ταυτότητά του”;
H ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΣ ΠΙΣΤΗ: «Χθές πίστιν εἶχες τήν τῶν καιρῶν, σήμερον τήν τοῦ Θεοῦ γνώρισον» (Ἁγ. Γρηγόριος Θεολόγος – «Εἰς τήν καινήν Κυριακήν – Λόγος ΜΔ)
Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος στὸ λόγο του ἀναφέρεται (στηλιτεύει) καὶ στὴν ἀρνητικὴ πράξη της «τῶν καιρῶν πίστεως», περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν τὰ τρία πρῶτα Εὐαγγέλια στὰ ἐδάφια: Ματθ. 13,27 – Μᾶρκ. 4,16 καὶ Λουκ. 8,13, ὅπου ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὴ σπορὰ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἄγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὑπογραμμίζει τὸ νόημα τῆς προσκαίρου πίστεως, μὲ ἀναφορὰ στὸν Ἅγ. Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. Ὁ Ἁγιορείτης ὅσιος γράφει, σχετικά:
«Σημείωσε ὅτι πέντε εἴδη πίστεως βρίσκονται στὴν Γραφή. Καὶ πρώτη μὲν εἶναι ἡ δικαιοῦσα τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὴν ὁποία εἶπε ὁ Παῦλος προηγουμένως στὴν παροῦσα ἐπιστολὴ∙ «Καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστόν Ιησούν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ (Γαλ. 2, 16)». Βλέπε ἑρμηνεία του «Εἰς τὰς ΙΔ (14) ἐπιστολάς του Ἀπ. Παύλου». Συνεχίζει ὁ Ἱ. Πατήρ:
«Δευτέρα εἶναι ἡ καλουμένη Ἱστορική, μὲ τὴν ὁποία πιστεύει μὲν ὁ ἄνθρωπος στὸν Χριστὸ καὶ στὰ περιεχόμενα στὶς Γραφὲς ὅτι εἶναι ἀληθῆ, γιὰ τὴν δόξα ὅμως τῶν ἀνθρώπων ἢ ἀπὸ τὸν φόβον τῆς ζωῆς, δὲν ὁμολογεῖ τὴν πίστη αὐτή! Τέτοιοι ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι μολονότι πίστεψαν στὸν Χριστό, «ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ᾿ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται∙ ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἥπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. 12, 42 – 43). Τρίτη πίστις εἶναι ἡ καλούμενη πρόσκαιρη, τὴν ὁποία ὁ Θεολόγος Γρηγόριος ὀνομάζει πίστι τῶν καιρῶν.
Τέτοια εἶναι ἡ πίστις ἐκείνων ποὺ μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγο στὴν ἀρχή, ὕστερα ὅμως, ὅταν ἀκολουθήση πειρασμός, παραιτοῦν τὴν πίστη, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος· «οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἷ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται» (Λουκ. 8, 13). Τέταρτη πίστις εἶναι ἡ λεγομένη τῶν σημείων, μὲ τὴν ὁποία πιστεύει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κάνῃ σημεῖα καὶ θαύματα ἢ ἀμέσως ἢ διὰ μέσου κάποιου ἄλλου φιλόθεου ἢ καὶ διαμέσου αὐτοῦ τοῦ ἴδιου ποὺ πιστεύει.
Τέτοια ἦταν ἡ πίστις τοῦ Ἑκατοντάρχου (Ματθ. 8, 8) καὶ ἐκείνων ποὺ προσέφεραν τὸν παραλυτικὸ στὸν Χριστὸ (Αὐτόθ. 9, 2). Πέμπτη καὶ τελευταῖα εἶναι ἡ ἐνεργούμενη διὰ τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν καὶ μάλιστα διὰ τῆς ἀγάπης. Αὐτὴ λέγεται πίστις ζωντανὴ καὶ σώζουσα καὶ ἀνώτερη ἀπὸ ὅλες τίς ἄλλες, καθόσον ὅλες οἱ ἄλλες μποροῦν νὰ ἐκπέσουν, καὶ νὰ κολασθοῦν ὅσοι τίς ἔχουν, ἐνῶ μόνον αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἐκπέσῃ, διότι εἶναι ἑνωμένη μὲ τὴν ἀγάπη, ἡ ὁποία δὲν ἐκπίπτει» (Σχόλιο στὴν Πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ Κεφ. 5ο, 6 – Ὑποσημείωση 1058).
Νὰ σχολιάσουμε, ὅτι οἱ οἰκουμενιστὲς χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρο «ἀγάπη», ὡς μέθοδο ἀνάλυσης τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐκκλησιολογίας, σὲ ἐπίπεδο ἀντι-λογικῆς πρὸς τὴν ἀγάπη ποὺ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἐρώτημα: Ὅταν προσθέτεις ἢ ἀφαιρεῖς – ὅπως ὁ οἰκουμενισμός, ὁ προτεσταντισμὸς καὶ οἱ ἄλλες αἱρέσεις – στὴν Θεία (διαχρονικὴ) Ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ τονίζει ὁ Ἀπ. Παῦλος «ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ πίστις δι᾿ ἀγάπης ἐνεργουμένη»; Ἀσφαλῶς ὄχι!
Στὸ κείμενο τοῦ (Λόγου ΜΔ) Ἁγ. Γρηγορίου, διαβάζουμε:
Τεχνητή Νοημοσύνη: κίνητρο γιά ζωή (π. Ἀνδρέας Ἀγαθοκλέους)
Η εμφάνιση τελευταία της Τεχνητής Νοημοσύνης, μπορεί να δημιουργεί έντονα ερωτήματα και φοβίες για το πώς θα επηρεάσει την πορεία του κόσμου. Οι ειδικοί μάς βεβαιώνουν ότι θ’ αλλάξει τη ζωή μας, θ’ αυξηθεί η ανεργία, θ’ αντικαταστήσει τον άνθρωπο.
Βέβαια, δεν θα είναι μόνο τ’ αρνητικά που θα φέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη, καθώς η «αντικατάσταση του ανθρώπου» μπορεί να γίνει μέσο που θα διευκολύνει τη ζωή του, να του αναπτύξει την οικονομία, να καλυτερεύσει ποιοτικά τη διαβίωσή του. Όλα, όμως, εξαρτούνται από αυτούς που θα κατευθύνουν την ανάπτυξη και θα διαχειριστούν τη Τεχνητή Νοημοσύνη πριν τη δώσουν ανεξέλεγκτη στο κοινό.
Οι άγιοι Πατέρες ευρισκόμενοι μπροστά στην επιστημονική πρόοδο της εποχής τους, όχι μόνο δεν πανικοβάλλονταν και δεν τη δαιμονοποιούσαν, αλλά χαίρονταν και θαύμαζαν το μεγαλείο του ανθρώπου ως εικόνα Θεού. Το «Πατερικό πνεύμα», ως Ορθόδοξο πνεύμα, διακρίνεται από ελευθερία και ευρύτητα. Ο φανατισμός, η στενόμυαλη θεώρηση του κόσμου, η αμορφωσιά που απορρίπτει ό,τι δεν καταλαβαίνει, ήταν ξένα γι’ αυτούς.
25 Ἰουλίου. † Ἡ κοίμησις τῆς ἁγίας Ἄννης, μητρὸς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. ᾿Ολυμπιάδος διακόνου (†408-410) καὶ Εὐπραξίας (†413) ὁσίων· μνήμη τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ε΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου (553). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, 23 Σεπτ. (Γαλ. δ΄ 22-27).
Γαλ. 4,22 γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.
Γαλ. 4,22 Διότι εκεί έχει γραφή, ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο παιδιά, ένα παιδί από την δούλην του, την Αγαρ, και ένα παιδί από την ελευθέραν, από την Σαρραν.
Γαλ. 4,23 ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.
Γαλ. 4,23 Αλλ' ο μεν πρώτος υιός, ο από την δούλην, έχει γεννηθή, όπως συνήθως, κατά τους βιολογικούς νόμους της σαρκός, χωρίς καμμίαν ειδικήν εύνοιαν και υπόσχεσιν του Θεού. Ο δε άλλος, από την ελευθέραν, την Σαρραν, εγεννήθη σύμφωνα με την υπόσχεσιν, που έδωκεν ο Θεός στον Αβραάμ.
Π ροφήτης Ἠλίας - Ἄν ἐρχόταν πάλι!… (+Μητροπολίτου Φλωρίνης)
