ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ θεραπεία τῆς ἀφοβίας τοῦ Θεοῦ γ'-Ἄγνοια τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ ο ὀλίγος φόβος τοῦ Θεοῦ ὡς ἐμπόδιο τῆς σωτηρίας Ε', Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Πνευματικὰ γυμνάσματα, Ἀνάγνωση Ζ' (γ3 μέρος), 9-8-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πέμπτη 10 Αυγούστου 2023
Δεκαπενταυγουστιάτικα ποιητικά ψελλίσματα
Δεκαπενταυγουστιάτικα ποιητικά ψελλίσματα
Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος
Αὔγουστος ὁ μήνας τῆς Παναγιᾶς! Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ λένε τήν κοίμησή της! Καί γιά τίς ποιητικές γραφίδες ἀποτελεῖ πηγή ἔμπνευσης, καθώς ξυπνᾶ τόσα ὄμορφα βιώματα. Πλούσιος καί εὔχυμος ὁ ποιητικός λόγος ξεχύνεται γιά τή Μητέρα τοῦ Χριστοῦ καί δική μας μητέρα, τή μεσίτρια καί σκέπη μας. Ἄμεσα καί οἰκεῖα τῆς ἀπευθύνεται, ἀποθέτοντας ἐπάνω της καημούς καί ἀναστεναγμούς, βάσανα καί πίκρες, χαρές κι ἐπιτυχίες. Γίνεται, ἔτσι, μύρο καί δάκρυ, ἐξομολογητικός λυγμός καί ἐκ βαθέων παράκληση, αἶνος καί ὗμνος.
Οἱ νεοέλληνες ποιητές, σάρκα ἀπό τή σάρκα τοῦ λαοῦ μας, πού κοιμᾶται καί ξυπνᾶ μέ τ’ ὄνομα τῆς Παναγιᾶς στά χείλη του, ἐκφράζουν στά ἀφιερωμένα στή χάρη της ποιήματα μιά τρυφερότητα καί μιά υἱική ἀναζήτηση θαλπωρῆς. Πετυχημένα σημειώνει ὁ Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος ὅτι ὁ ποιητής «ἐξαντλεῖ τόν οἶστρο τῆς λυρικῆς φαντασίας στήν ἐπίκληση τῆς Παρθένου. Ὁ λόγος γίνεται στά χείλη μουσική, ἡ προσευχή του πλουτίζεται ἀπό θαυμάσια φραστικά εὑρήματα, ἡ κατάνυξή του γίνεται ἡδυπάθεια, ἡ συντριβή του γεμίζει ἀπό τρυφερότητα· εἶναι ἕνα παραστρατημένο, παραπονεμένο παιδί, πού ἀναζητεῖ τό θάλπος τῆς μητρικῆς ἀγκαλιᾶς».
Ἡ Παναγία πλημμυρίζει τήν ὕπαρξη τοῦ ποιητῆ ἀπό ἀπερίγραπτη γοητεία. Ἡ ἐπιείκειά της τόν ἐνισχύει, ἡ καθαρότητά της τόν ἀνακουφίζει, ἡ συμπόνια της τόν ζεσταίνει κι ὅλα μέσα του ἀνθίζουν καί εὐωδιάζουν. Ἀναμφισβήτητα, ἡ ποιητική ἔξαρση τοῦ ὀρθόδοξου Ἕλληνα ὕφανε ἀπαράμιλλους ὕμνους στήν Παναγία, «πού μπροστά τους τά ἐγκώμια τῆς Ἀθηνᾶς μοιάζουν φτωχά ξεθωριασμένα στολίδια», παρατηρεῖ ὁ ἀκαδημαϊκός Σπύρος Μελᾶς. Ἔτσι, τά σύγχρονα ποιήματα ἀποτελοῦν αὐθόρμητη ἔκφραση προσευχῆς, ἔκρηξη καρδιᾶς καί ὄχι ἁπλή ἐγκεφαλική δημιουργία.
Εἰσοδεύοντας στὸν πανίερο καὶ εὐκατάνυκτο χῶρο τοῦ πάνσεπτου Δεκαπενταυγούστου ἐπιθυμῶ νά παρουσιάσω μία εὔοσμη ποιητική ἀνθοδέσμη.
Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ ἐντοπίζουμε καὶ νὰ χτυπᾶμε τὸν ἐχθρὸ
– Γέροντα, δὲν ἔχω ἀγαπήσει τὴν ταπείνωση, τὴν θυσία, τὸ νὰ δέχωμαι τὴν ἀδικία...
– Δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως τὰ λές. Ἐγὼ δὲν ἀνησυχῶ, γιατὶ βλέπω ὅτι ἔχει μπῆ μέσα σου ἡ καλὴ ἀνησυχία. Γρήγορα θὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ πάθη, γιατὶ ἔχεις ἀρχίσει νὰ πιάνης τὸν ἑαυτό σου. Αὐτὸ βοηθάει περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον ἀγώνα. Ὅποιος πιάνει τὸν ἑαυτό του, ἀφήνει τὸν παλαιὸ ἑαυτό του καὶ μπαίνει σὲ σωστὸ πνευματικὸ δρόμο. Ὁ παλαιὸς ἑαυτός μας κλέβει ὅ,τι κάνει ὁ καινούργιος. Ὅταν μάθουμε νὰ τὸν πιάνουμε, πιάνουμε ὅλους τοὺς κλέφτες ποὺ μᾶς κλέβουν ὅ,τι καλὸ μᾶς δίνει ὁ Θεός, καὶ μᾶς μένει ὁ πνευματικὸς πλοῦτος.
– Γέροντα, ὅταν λυπηθῶ πολὺ γιὰ ἕνα σφάλμα μου, λ.χ. γιατὶ μίλησα ἄσχημα σὲ μιὰ ἀδελφή, αὐτὸ μὲ βοηθάει;
– Βοηθάει, ἀλλὰ νὰ προσέξης νὰ μὴν ξεπεράσης καὶ τὰ ὅρια. Νὰ λυπηθῆς, ἀλλὰ νὰ χαρῆς κιόλας, γιατὶ σοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ ἐκδηλωθῆ ἡ ἀρρώστια σου καὶ νὰ τὴν θεραπεύσης. Νὰ σκεφθῆς: «Γιὰ νὰ μιλήσω ἄσχημα καὶ νὰ φερθῶ ἔτσι, κάποιο πάθος ὑπῆρχε μέσα μου καὶ δόθηκε αὐτὴ ἡ εὐκαιρία νὰ βγῆ, γιὰ νὰ τὸ δῶ καὶ νὰ τὸ διορθώσω». Θὰ ζητήσης φυσικὰ καὶ συγχώρεση ἀπὸ τὴν ἀδελφή. Οἱ πτώσεις σὲ βοηθοῦν νὰ γνωρίσης τὸν ἑαυτό σου. Βγαίνουν ὅλα στὴν ἐπιφάνεια καὶ σιγὰ-σιγὰ γίνεται ἡ καλὴ ἐργασία. Βλέπεις, καὶ οἱ γιατροὶ μερικὲς φορὲς δίνουν στοὺς ἀρρώστους διάφορες οὐσίες, γιὰ νὰ ἐκδηλωθοῦν τὰ συμπτώματα τῆς ἀρρώστιας καὶ νὰ κάνουν καλὴ διάγνωση. Δίνουν π.χ. ζάχαρη καὶ κάνουν μετὰ ἐξέταση αἵματος, γιὰ νὰ δοῦν ἂν ἀνεβῆ τὸ ζάχαρο.
Σοφία Μπεκρῆ: Τό ἔργο τῶν διακόνων
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι, ὡς γνωστόν, θεμελιωμένη πάνω στὰ αἵματα τῶν μαρτύρων. Πρωτόαθλος καὶ πρωτοχορευτὴς στὸν ἀτελείωτο αὐτὸν χορὸ ὑπῆρξε ὁ Πρωτομάρτυρας καὶ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος, τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ ὁποίου ἑορτάζομε στὶς 2 Αὐγούστου.
Ἡ σημασία ποὺ ἀποδίδει ἡ Ἐκκλησία στὸ ἔργο τοῦ Στεφάνου καὶ γενικῶς τῶν διακόνων φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸν τιμάει, ἐπίσης, συμβολικά, στὶς 27 Δεκεμβρίου, ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὅπως ὁ Θεάνθρωπος καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του ὑπήκουσαν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ διακόνησαν μὲ αὐτοθυσία τὸν συνάνθρωπο, ἔτσι καὶ ὁ Στέφανος ὑπῆρξε γνήσιος ἐκφραστὴς τῶν ἀρχῶν τῆς πολιτείας τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο.
Γιὰ νὰ κατανοήσωμε, ἀσφαλῶς, τὴν προσφορὰ τοῦ Στεφάνου, χρειάζεται νὰ θυμηθοῦμε τὸν ρόλο τῶν διακόνων στὶς ἀποστολικὲς κοινότητες τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων. Σὲ αὐτές, λοιπόν, οἱ διάκονοι, εἶχαν ἀναλάβει τὸ κοινωνικὸ ἔργο, -«διακονία τῶν τραπεζῶν»-, ποὺ ἐπιτελοῦταν παράλληλα μὲ τίς ἄλλες δύο διακονίες, τὴν πνευματική –«προσευχὴ»- καὶ τὴν μορφωτική –«διακονία τοῦ λόγου» (Πράξ., στ' 3-4).
Ἡ σημασία ποὺ ἔδιναν οἱ Ἀπόστολοι στὴν ἄσκηση τοῦ κοινωνικοῦ ἔργου γίνεται φανερὴ ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τῶν Ἑπτὰ Διακόνων, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἄνθρωποι «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας», ποὺ τοὺς κατέστησε ἡ Ἐκκλησία «ἐπὶ τὴν χρείαν ταύτην», γιὰ νὰ ἐξυπηρετοῦν δηλαδὴ τοὺς πιστοὺς στὶς καθημερινές των βιοτικὲς ἀνάγκες, τίς ὁποῖες, ἀσφαλῶς, δὲν μποροῦσε νὰ παραβλὲψῃ ἡ Ἐκκλησία τῶν πιστῶν.
Ὁ ἀσκητισμὸς τῶν ὀφθαλμῶν
Ὁ ἀσκητισμὸς τῶν ὀφθαλμῶν
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὅλοι θέλουμε τὶς νίκες, καλοί μου φίλοι. Ὅλοι! Καὶ πόσα δὲν κάνουμε γι’ αὐτές! Ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς νίκες τῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων πανηγυρίζουμε! Ὅμως ὑπάρχουν καὶ κάποιες ἄλλες νίκες, οἱ πνευματικές, ποὺ – ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε – εἶναι καὶ οἱ οὐσιαστικές. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ αὐτὲς εἶναι οἱ ἀνώτερες, οἱ οὐράνιες καὶ οἱ αἰώνιες. Αὐτὲς δὲ οἱ νίκες ἐξασφαλίζονται μὲ πολλοὺς τρόπους, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ ὁ ἀσκητισμὸς τῶν ὀφθαλμῶν. Δηλαδή; Τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά, δέστε…
* * *
Ἀδιαμφισβήτητα ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τοῦ θεάματος. Ποτὲ τὸ θέαμα δὲν εἶχε κατακλύσει τόσο πολὺ τὸν ἄνθρωπο, ὅσο σήμερα. Οἱ ὀθόνες βρίσκονται πλέον παντοῦ. Ἀκόμη καὶ στὴν τσέπη μας, ὅπως καὶ στὸ ἴδιο μας τὸ χέρι. Καὶ τί διαπιστώνεται πλέον; Ὅτι ἀκόμη καὶ τότε ποὺ βλέπουμε, διαβάζουμε καὶ θαυμάζουμε κάτι πρα-γματικὰ καλὸ μέσα ἀπ’ αὐτὲς τὶς ὀθόνες, ναὶ ἀκόμη καὶ τότε, βομβαρδιζόμαστε ἀπὸ ἄσχημες εἰκόνες, κάποτε δὲ καὶ προκλητικές! Τὰ κοινωνικὰ δίκτυα εἶναι γεμάτα ἀπ’ αὐτές. Ἀπευθύνονται πρὸς ὅλους ἀδιακρίτως. Ἀκόμη καὶ σ’ αὐτὰ τὰ παιδιά!
Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἀσφαλῶς εἶναι ἀπαράδεκτη καὶ ἀποτελεῖ μέγα κίνδυνο γιὰ ὅλους, ἰδιαίτερα δὲ γιὰ τὴ νέα γενιά. Δὲν τὸ συζητᾶμε!
Ὡστόσο αὐτὴ ἡ κατάσταση εἶναι καὶ τὸ πεδίο, ἢ καλύτερα τὸ στάδιο, γιὰ νίκες. Γιὰ πνευματικὲς νίκες. Δόξα σοι ὁ Θεός!
Κάθε μέρα σέ κάθε παράκλησή μας Ἐκείνη ἀπαντάει
Να μην αφήνουμε να περνά μία ημέρα χωρίς να προσευχηθούμε στην Υπεραγία Θεοτόκο. «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη, συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών».
- Όταν μια μέρα προσευχόμουν με το κομποσκοίνι, ήρθε ο δαίμονας να με δελεάσει και μου άρπαξε το κομποσκοίνι.
Μπήκε στο κελί, όπου προσευχόμουν με το κομποσκοίνι και μου το άρπαξε από τα χέρια. Και εξαφανίστηκε. Δεν μπορούσα να το ανεχθώ, ότι ήρθε ο δαίμονας και μου πήρε το κομποσχοίνι.
Απευθύνθηκα στην Υπεραγία Θεοτόκο και λέω;
«Υπεραγία Θεοτόκε , δεν μπορώ να ησυχάσω, όταν σκέφτομαι ότι ήρθε ο δαίμονας και μου πήρε το κομποσχοίνι από τα χέρια μου». Λέω: «Παναγία, ανάγκασέ τον να μου το επιστρέψει ».
«Τώρα ἦλθε καί αὐτός στό τραπέζι»!
Ο ιερεύς Ιωάννης Λαφτσίδης από το χωριό Βαθύλακκο τελούσε σαρανταλείτουργο μαζί με τον όσιο Γεώργιο.
Μία ημέρα του είπε ο όσιος: «Έχετε ένα συγγενή που δεν τον έχετε γράψει στα ονόματα και από μακριά βλέπει το τραπέζι. Ψάξτε να τον βρείτε και να τον φέρετε και αυτόν στο τραπέζι».
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ, 10-8-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ, 10-8-2023
https://www.youtube.com/live/8_VDWcvRNHU?feature=share
Ἐάν δέν ὑπομείνετε πειρασμό, δέν θά τελειοποιηθεῖτε.
Μαθαίνω ὅτι σᾶς βρῆκε κάποιος πειρασμὸς καὶ τρομάξατε σὰν τὰ μωρά. Αλλοίμονο ἂν τόσο γρήγορα τρομάζετε καὶ ἀπελπίζεστε. Ἐὰν δὲν ὑπομείνετε πειρασμό, δὲν θὰ τελειοποιηθεῖτε. Θὰ κάνετε ὑπομονή, ἀκόμη καὶ ἂν σᾶς κτυποῦν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σας. Κάθε μέρα ψάλλετε «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεὸς» καὶ ὅμως φαίνεται ὅτι δὲν τὸ καλοκατανοεῖτε. Θὰ ἤθελα μία φορὰ νὰ τὸ διαβάσετε καλὰ καὶ σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι θὰ εἰρηνεύσει ἡ καρδιά σας.
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
(Έπιστολη 6η Αθήνα, 14 Μαρτίου 1905. Από το βιβλίο: Γράμματα από έναν Άγιο - Εκδόσεις Άθως σελ. 43)
https://proskynitis.blogspot.com/2023/08/blog-post_12.html
10 Αὐγούστου. Λαυρεντίου ἀρχιδιακόνου καὶ μάρτυρος. Ξύστου ἐπισκόπου Ῥώμης τοῦ ἐξ Ἀθηνῶν (†258). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 1-7).
Β Κορ. 1,1 Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ·
Β Κορ. 1,1 Εγώ ο Παύλος, που είμαι απόστολος του Ιησού Χριστού δια του θελήματος του Θεού και ο Τιμόθεος ο αδελφός, προς την Εκκλησίαν του Θεού που είναι εις την Κορινθον και προς πάντας τους Χριστιανούς, οι οποίοι ευρίσκονται εις όλην την Αχαΐαν,
Β Κορ. 1,2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Β Κορ. 1,2 είθε να είναι πάντοτε μαζή σας χάρις και ειρήνη από τον Θεόν Πατέρα μας και από τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.