https://www.youtube.com/live/y9ICzuBKS90?si=BYxxsp6su3XPrDaE
Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2023
Οἱ ἐχθροί μας στόν ἀγώνα τῆς σωτηρίας (Γέροντας Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι)
Στον αγώνα της σωτηρίας τρεις είναι οι εχθροί μας: η σάρκα, ο κόσμος και ο διάβολος. Αυτοί με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας τραβήξουν μακριά από τον Θεό, να μας βγάλουν από τον δρόμο Του, να μας ρίξουν στην αμαρτία και να μας στερήσουν τη σωτηρία. Γι’ αυτό πρέπει ακατάπαυστα και σθεναρά να αγωνιζόμαστε εναντίον τους με όλα τα πνευματικά όπλα που μας έχουν δώσει ο Θεός και η Εκκλησία Του.
«Ντυθείτε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και μην αφήνετε τη σάρκα σας να σας παρασύρει στην ικανοποίηση των επιθυμιών σας», μας προτρέπει ο απόστολος Παύλος (Ρωμ. 13:14). Ο ίδιος επισημαίνει: «Τη διαγωγή σας να την καθορίζει το Άγιο Πνεύμα, και τότε δεν θα εκτελέσετε την επιθυμία της σάρκας» (Γαλ. 5:16). Συνάμα, όμως, και προειδοποιεί: «Μην έχετε ψευδαισθήσεις, ο Θεός δεν εμπαίζεται. Γιατί ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει. Έτσι, όποιος σπέρνει στον αγρό της σάρκας του (και ενεργεί σύμφωνα με τις επιθυμίες της), θα θερίσει από εκεί ως καρπό την καταστροφή. Όποιος, όμως, σπέρνει στον αγρό του Πνεύματος, αυτός θα θερίσει ως καρπό τού Πνεύματος την αιώνια ζωή» (Γαλ. 6:7-8).
Μετάφραση ἀρχαίου βίου τοῦ ἁγίου Μάμαντος
Μαρτύριο τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μάμαντος
μετάφραση ἀρχαίου βίου τοῦ ἁγίου Μάμαντος
2 Σεπτεμβρίου
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
1. Τοὺς πόνους τῶν ἁγίων μαρτύρων, φροντίζουμε νὰ τοὺς ἀφηγούμαστε στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ θεωροῦμε πρέπον νὰ μνημονεύονται μὲ κάθε τρόπο, οἰκοδομώντας πνευματικὰ τὴ συνάθροιση τῶν πιστῶν στὸν Θεὸ καὶ ἑλκύοντας ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἔνθερμη πίστη νὰ ἐπιδείξουν ζῆλο ὅμοιο μὲ ἐκεῖνον τῆς φιλόχριστης μαρτυρίας τους, ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουν καὶ στὸν δικό μας καιρὸ ἐκεῖνοι ποὺ ἀγαποῦν τοὺς μάρτυρες, ἐγκύπτοντας στὴ μελέτη τῆς ζωῆς ὅσων ἔχουν μαρτυρήσει παλαιότερα, νὰ γίνουν μέτοχοι πολὺ μεγάλης ὠφέλειας. Διότι δὲν εἶναι μονάχα πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ποὺ ἔχει δοθεῖ ἡ ἐντολὴ νὰ διακηρύττουν τὰ ἔνθεα κατορθώματα τῶν (Τριῶν Παίδων) Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ νὰ ἐμποδιζόμαστε νὰ ἐξαγγέλλουμε τὰ ἀνδραγαθήματα τῶν μαρτύρων, ποὺ κατὰ καιροὺς ἀγωνίσθηκαν τὸν ἴδιο ἀγώνα τοῦ μαρτυρίου.
2. Ὑπῆρχε λοιπὸν ἐκεῖνο τὸν καιρό, κάποιος ἄνδρας στὴν πόλη Γάγγρα τῆς Παφλαγονίας, μὲ τὸ ὄνομα Θεόδοτος, ὁ ὁποῖος ἦταν νυμφευμένος μὲ μιὰ γυναίκα ποὺ λεγόταν Ρουφίνα. Αὐτοὶ οἱ δύο, εὐλαβεῖς καὶ μὲ φόβο Κυρίου, κατοικοῦσαν σ’ ἕνα προάστιο τῆς ἴδιας πόλης. Ὁ ἄρχοντας αὐτῆς τῆς πόλης τῆς Γάγγρας, κάποιος Ἀλέξανδρος, ὄντας πολὺ ἀσεβής, ἔνοιωθε μίσος γιὰ τοὺς χριστιανούς, ὑποχρεώνοντάς τους νὰ προσφέρουν θυσία στὰ εἴδωλα. Ὅταν ἔμαθε γιὰ τὸν μακάριο Θεόδοτο ὅτι, ὡς χριστιανός, διδάσκει τὸν λαὸ νὰ μὴ λατρεύει τοὺς θεοὺς καὶ οὔτε νὰ ὑπακούει στὸ διάταγμα τοῦ καίσαρα, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ συλληφθεῖ καὶ νὰ παρουσιαστεῖ ἐνώπιόν του. Ὅταν παρουσιάστηκε, τὸν ρώτησε ὁ Ἀλέξανδρος: «Λέγε, ποιός εἶσαι;» Ἐκεῖνος εἶπε: «Ὁ Θεόδοτος». Ὁ Ἀλέξανδρος εἶπε: «Γιατί ἀντιτάσσεσαι στὴν προσταγὴ τοῦ καίσαρα καὶ δὲν θυσιάζεις στοὺς θεούς; Συμμορφώσου λοιπὸν καὶ πρόσφερε τὰ δῶρα στοὺς θεοὺς καὶ μπὲς στὸν ναὸ τοῦ Σεραπείου καὶ πρόσφερέ τους θυσία, γιὰ νὰ μὴ μὲ ἀναγκάσεις νὰ σὲ πείσω μὲ σκληρὰ βασανιστήρια νὰ θυσιάσεις». Ὁ Θεόδοτος ἀποκρίθηκε: «Δὲν εἶναι στὴ ἐξουσία σου νὰ μὲ βασανίσεις, γιατί εἶμαι εὐγενής». Τότε εἶπε ὁ Ἀλέξανδρος: «Ποιός εἶναι ὁ κλῆρος σου;» Ὁ Θεόδοτος εἶπε: «Εἶμαι γιὸς ἐπιφανοῦς ἄρχοντα καὶ ἔχω ἔγγραφα διαθήκης γιὰ τὴν πατρικὴ κληρονομιά». Ὁ Ἀλέξανδρος, μὴ μπορώντας νὰ τοῦ κάνει κάτι, λόγῳ τοῦ ὅτι ἀνῆκε σὲ ἀνώτερη τάξη, τοῦ εἶπε: «Σὲ νουθετῶ, Θεόδοτε, νὰ ὑπακούσεις σὲ μᾶς καὶ νὰ μὴν παρακούσεις καθόλου τὴν προσταγὴ τοῦ Καίσαρα. Εἰδεμή, ἂν δὲν θελήσεις νὰ μᾶς ὑπακούσεις, μὲ ἀναγκάζεις νὰ σὲ παραπέμψω στὸν ἡγεμόνα στὴν Καισάρεια». Ἀποκρίθηκε ὁ Θεόδοτος καὶ εἶπε: «Ἀκόμα κι ἂν μὲ παραπέμψεις στὸν ἡγεμόνα σου, δὲν θὰ φοβηθῶ. Γιατὶ ἔχω τὸν Θεὸ ποὺ μὲ βοηθᾶ». Ὅταν εἶπε αὐτά, τὸν παρέπεμψε ἀμέσως στὸν ἡγεμόνα, γράφοντάς του τὰ ἑξῆς: «Ἔστειλα στὴν ἐξοχότητά σου ἕναν ἄνδρα ποὺ δὲν ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ καίσαρα καὶ παρακινεῖ τὸν κόσμο νὰ μὴ θυσιάζει στοὺς θεούς». Τὸν Θεόδοτο ἀκολούθησε καὶ ἡ γυναίκα του, ἡ ὁποία ἀγαποῦσε τὸν σύζυγό της καὶ κατὰ κάποιον τρόπο ἦταν συνδεδεμένη μαζί του μὲ δεσμοὺς στοργῆς, ἡ ὁποία ἦταν ἔγκυος καὶ κόντευε νὰ γεννήσει.Τό καθεστώς τῶν Σταυροπηγίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης
«Ἡ διοίκησις τῶν Μονῶν καὶ ἡ διαχείρισις ὑπάγονται ὑπὸ τὴν ἄμεσον δικαιοδοσίαν τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Κρήτης»
ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
«Τὰ κείμενα, εἰσὶν σαφέστατα… Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι ὁ ἡγούμενος δύναται νὰ εἶναι Ἐπίσκοπος, οὐδαμοῦ ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης διορίζει τὸν ἡγούμενον καὶ τὰ ἡγουμενοσυμβούλια».
Ὁ Καταστατικός Χάρτης προβλέπει τήν ἐκλογήν ἑνός μόνον Βοηθοῦ Ἐπισκόπου.
Τῶν κ. Κουρμούλη, Βλαστοῦ καὶ Καλλέργη
Καὶ ἄλλοτε οἱ ὑπογράφοντες, ἠσχολήθημεν μὲ τὸ Μητροπολιτικὸν Σύστημα Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τὸ ἰσχῦον ἀπὸ τὸν δ΄ αἰῶνα.
Οἱ Κρῆτες Ἱεράρχαι ἤσκησαν τὴν διοίκησιν ὑποδειγματικῶς, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, μὲ σεβασμὸν πρωτίστως εἰς τὰς Εὐαγγελικὰς ἐντολὰς καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καὶ εἰς τὸ δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.
Τὸ σύστημα διοικήσεως, περὶ οὗ ἀμυνόμεθα ὅτι πρέπει νὰ διατηρηθῆ ἀπαρεγκλίτως, ὡς ἔχει, ἔσωσε τὴν Ἑλληνικότητα τῆς Νήσου καὶ τὸν Ὀρθόδοξον χαρακτῆρα της εἰς καιροὺς δυσχειμέρους, καὶ εἰς καιροὺς ἐλευθερίας, ὑπὸ τὴν αὐτοκρατορίαν τῆς Νέας Ρώμης – Κων/πόλεως ὡς καὶ ὑπὸ ξένην κυριαρχίαν.
Ἀπὸ τὴν μεγαλόνησον διῆλθον οἱ Ρωμαῖοι, τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐποχῆς καὶ οἱ Ρωμαῖοι τῆς μεταλλαγμένης (Βυζαντινῆς) Ρωμαϊκῆς Χριστιανικῆς περιόδου, μὲ τὸν ὀρθόδοξον χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κράτους.
Εἶναι γνωστὸς ὁ Ἀποστολικὸς χαρακτὴρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, μὲ κέντρον τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν (Ἀρχιεπισκοπὴν) Κρήτης, μὲ ἕδραν τὴν Γόρτυνα τῆς μεγάλης καὶ εὐφόρου πεδιάδος τῆς Μεσσαρᾶς. Εἶναι πρὸς τούτοις γνωστόν, ὅτι πολλοὶ κατακτηταὶ ἐπεχείρησαν νὰ κατακτήσουν τὴν νῆσον καὶ νὰ ἀλλοιώσουν τόσον τὸν ὀρθόδοξον, ὅσον καὶ τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τῆς Νήσου. Ἀκροθιγῶς ἀναφερόμεθα εἰς τοὺς Ρωμαίους (τέλος 1ου π.Χ αἰ. – 4 μ.Χ. ) τοὺς Ἄραβες, (827 – 961 μ.Χ.) τοὺς Ἑνετοὺς (12ος αἰών. – 17ος), Τούρκους (17ος αἰὼν ἕως 20ος), Γερμανοὺς Ναζιστὲς κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1940-1944).
Εὐγνωμοσύνην ὀφείλομεν εἰς τὸν Βυζαντινὸν αὐτοκράτορα Νικηφόρον Φωκᾶν, χάριν εἰς τὸν ὁποῖον ἀπεφύγομεν τὸν ἐξαραβισμὸν καὶ τὸν Μουσουλμανισμόν. Εἰδικῶς οἱ ὑπογράφοντες καυχώμεθα διὰ τὴν Ποντιακὴν Ἑλληνικὴν καταγωγήν μας, ὅτε ὁ ἔνδοξος αὐτὸς Στρατηγὸς μετέφερε οἰκογενείας ἐκ τοῦ Πόντου, διὰ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἑλληνικὸν στοιχεῖον τῆς Νήσου, τὸ ὁποῖον ἐπικινδύνως εἶχε ἐλαττωθῆ κατὰ τὴν περίοδον τῆς Ἀραβοκρατίας (827-961 μ.Χ.).
Τὸν μεγαλύτερον κίνδυνον εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Νήσου διέτρεξεν ἡ Κρήτη εἰς τὴν περίοδον τῆς Ἑνετοκρατίας (12ος αἰών. – 1669 μ.Χ.), κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπηγορεύοντο αἱ χειροτονίαι Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ὑπὸ τῶν Ἑνετῶν. Οἱ Ἐπίσκοποι ἐλάμβανον τὴν χειροτονίαν ἀπὸ τὴν παρακειμένην Πελοπόννησον καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ἦσαν πάντοτε πιστοὶ εἰς τὸ κέντρον τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Κων/πολιν, εἴτε εἰς τὴν αὐτοκρατορικὴν περίοδον τοῦ Βυζαντίου, εἴτε εἰς τὴν Ἀραβοκρατίαν, εἴτε εἰς τὴν Ἑνετοκρατίαν, εἴτε εἰς τὴν περίοδον τῆς Τουρκοκρατίας.
Ὁ Μητροπολίτης τῆς Κρήτης κατεῖχε τὴν θέσιν του εἰς τὸ Συνταγμάτιον τῶν Μητροπόλεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ μετεῖχε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, προσκαλούμενος· οὐχὶ ὅμως οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Νήσου. Ἡ φωνὴ τῆς Ἱ. Ἐπαρχιακῆς Συνόδου, ἦτο ὁ Μητροπολίτης. Αὐτὸ διαλαμβάνει καὶ ἡ Σύμβαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Κρητικῆς Πολιτείας τῆς 14ης Ὀκτ. 1900, ἄρθρ. 3, (ὅρα Ἰω. Κονιδάρη, θεμελιώδεις διατάξεις σχέσεων κράτους καὶ Ἐκκλησίας σελ. 218, ἐκδ. Σάκκουλα 1999).
Τὸ ἄρθρον 4ον διαλαμβάνει: «Αἱ ἐν τῇ Νήσῳ Κρήτῃ Ἱεραὶ Πατριαρχικαὶ καὶ Σταυροπηγιακαὶ Μοναὶ διατηροῦσι τὴν Σταυροπηγιακὴν αὐτῶν ἀξίαν, μνημονεύουσαι ἐν αὐταῖς τοῦ Πατριαρχικοῦ ὀνόματος».
«Εἶναι πιό ἀργά ἀπ' ὅ,τι νομίζετε!»
Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ Ρόουζ(† 2 Σεπτεμβρίου 1982)
Μια από τις αδελφές της Σκήτης της Αγίας Ξένης κατέγραψε: «Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως ήταν πολύ ειδικό για όλους εμάς που βρισκόµασταν κοντά του...
Κατά τη διάρκεια της Λιτής στην αγρυπνία για τη γιορτή, οι µοναχοί του Μοναστηριού, οι µοναχές της Αγίας Ξένης και οι επισκέπτες πήγαν έξω στο δάσος με πομπή, κρατώντας κεριά και ψάλλοντας τα στιχηρά της εορτής - οι άνδρες στην περιοχή της Σκήτης της Μεταμορφώσεως στην κορυφή του όρους Άγιος Γερμανός, οι γυναίκες στην περιοχή της Σκήτης του Προφήτη Ηλία...
Συναντήθηκαν οι φωνές τους καθώς έψαλαν από κοινού στη βάση ενός µεγάλου σταυρού που υψώνεται πάνω από το φαράγγι Μπίγκουµ. Η νύχτα ήταν χωρίς σύννεφα και έναστρη...
Ο π. Σεραφείµ, με λευκά άμφια, πήγε στον σταυρό και έκανε νόηµα σε όλους να σβήσουν τα κεριά. Στάθηκε σιωπηλός για µια στιγμή, εξετάζοντας το σκοτεινό φαράγγι και τον γεμάτο αστέρια ουρανό, και άρχισε κάπως έτσι: Ιδού η µεγαλοσύνη της δημιουργίας του Θεού βλέπουμε µια λάμψη, κάπως ακαθόριστη και θαμπή, της ομορφιάς του αιώνιου Βασιλείου του Θεού, για το οποίο όλοι µας δηµιουργηθήκαµε.
Πρέπει πάντα να θυµούµαστε ότι το σπίτι µας είναι στους ουρανούς:
ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ 1987: Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου (1924-1994) - (Ἀναδημοσίευση γιά ὑπενθύμηση)
Ἀναδημοσιεύουμε γιὰ ὑπενθύμηση καὶ γιὰ ἐνημέρωση γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν τί ἔχει πῇ ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τίς νέες ἠλεκτρονικές/ψηφιακὲς ταυτότητες, ποὺ ὅλοι σπεύδουν μαζὶ καὶ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία νὰ μᾶς καθησυχάσουν ὅτι δὲν ὑπάρχει πνευματικὸ ζήτημα καὶ νὰ ὑπακούσουμε στοὺς νόμους τοῦ κράτους παίρνοντας τὴν νέα ταυτότητα/κάρτα τοῦ πολίτη.
Ὑπάρχει Πρωτεῖον Ἀνατολῆς;
Ὑπάρχει Πρωτεῖον Ἀνατολῆς;
† Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων
Διάβασα στὸ πρόσφατο φύλλο τῆς θρησκευτικῆς ἐφημερίδος τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου (φύλλο 2457 τῆς 21ης Ἰουλίου) περὶ τῆς ἀπόδοσης στὴν ΑΘΠ τὸν Οἰκουνενικὸ Πατριάρχη τοῦ τίτλου τοῦ “Ἀρχηγοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”.
Θὰ ἤθελα νὰ διευκρινίσω ὅτι Ἀρχηγὸς καὶ Θεμελιωτὴς τῆς Πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι μόνον ὁ Κύριος καὶ Σωτὴρ καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Κανένας Πατριάρχης ἢ Ἀρχιερέας ΔΕΝ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς “Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας” ἢ ὡς “Παγκόσμιος Ἀρχηγὸς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν”.
Ὁ Παναγιώτατος Οἰκουνενικὸς Πατριάρχης, ὡς ἱερὸς θεσμός, εἶναι ὁ προεδρεύων τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἁγίας Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ πνευματικὸς ποδηγέτης ΜΟΝΟΝ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων ποὺ ὑπάγονται στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία του. Τίποτε περισσότερο, τίποτα ὀλιγότερο. Οὔτε ἐκπροσωπεῖ, μονομερῶς, τὴν Παγκόσμιον Ὀρθοδοξίαν.
Ἡ ἐκταφή τῶν τιμίων καί μυροβόλων λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου
ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΧΙΟΥ. Σαν σήμερα, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1965,έγινε η εκταφή των τιμίων και μυροβόλων του λειψάνων. Στην φωτογραφία, ο τάφος του Αγ. Ανθίμου στην Μονή Παναγία η Βοήθεια.
12 Σεπτεμβρίου. Ἀπόδοσις τοῦ γενεσίου τῆς Θεοτόκου. Αὐτονόμου (†313) καὶ Κουρνούτου (γ΄ αἰ.) ἱερομαρτύρων· Θεοδώρου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 21 - γ´ 7).
Γαλ. 2,21 Οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ· εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστὸς δωρεὰν ἀπέθανεν.
Γαλ. 2,21 Οχι, δεν απορρίπτω την χάριν του Θεού. Μη γένοιτο να διαπράξω ποτέ τέτοιαν φοβεράν απερισκεψίαν. Μενω εις την χάριν. Διότι εάν η δικαίωσις ήτο έργον του Νομου, άρα ήτο μάταιος και ανωφελής ο θάνατος του Χριστού. Αυτό όμως είναι άτοπον και βλάσφημον”.