Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023
Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Βαϊόπουλος, Ἡ καταστροφή τῆς Θεσσαλίας καρπός ἀποστασίας καί διαφθορᾶς
Η καταστροφή της Θεσσαλίας καρπός αποστασίας και διαφθοράς
Ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Βαϊοπούλου.
………………………………………………….
Η καταστροφή της Θεσσαλίας καρπός αποστασίας και διαφθοράς
Ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Βαϊοπούλου.
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
Όλοι αγαπητοί μου γνωρίζουμε τον Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος τον 4ο αιώνα ήτανε ο στύλος της Ορθοδοξίας διότι καταπολέμησε την μεγάλη εκείνη αίρεση του Αρείου. Τον λεγόμενο αρειανισμό.
Δεν γνωρίζουμε όμως τον Άγιο Ειρηναίο, ο οποίος έζησε τον 2ο αιώνα και είναι ωσαύτως μεγάλος, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αθανάσιος, διότι κι εκείνος στάθηκε στύλος της Ορθοδξίας και πολέμησε τον γνωστικισμό.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Ἀββᾶ Ἀγάθωνα (Γεροντικό)
Κάποτε ο αββάς Αγάθων πήγαινε στη πόλη για να πουλήσει το εργόχειρό του και να προμηθευτεί λίγο ψωμί για τη συντήρησή του. Κοντά στην αγορά βρήκε έναν φτωχό και ανάπηρο γέρο.
– Για όνομα του Θεού, αββά, άρχισε τα παρακάλια ο γέρος μόλις είδε τον όσιο. Μη μ’ αφήσεις κι εσύ αβοήθητο και τον δυστυχή! Πάρε με κοντά σου.
Ο αββάς Αγάθων τον έβαλε να καθίσει δίπλα του, εκεί που άπλωσε τα καλάθια του για να τα πουλήσει.
– Πόσα λεπτά πήρες, αββά; τον ρώτησε ο γέρος μόλις πούλησε το πρώτο καλάθι.
– Τόσα, του απάντησε ο όσιος
– Καλά είναι! Δεν μου αγοράζεις όμως μια μικρή πίττα; Έτσι για να δείς καλό. Έχω από χτες το βράδυ να φάω.
– Μετά χαράς, είπε ο όσιος και του εκπλήρωσε την επιθυμία.
Σε λίγο του ζήτησε φρούτα, ύστερα ένα γλυκό. Έτσι κάθε καλάθι που πουλούσε, ξόδευε χρήματα χάριν του φτωχού αναπήρου.
Έδωσε όλα τα καλάθια και όλα τα χρήματα χωρίς να του μείνει για τον εαυτό του τίποτε. Και το σπουδαιότερο είναι ότι το έκανε αυτό με μεγάλη προθυμία, ενώ ήξερε πως είχε να περάσει τώρα τουλάχιστον μία βδομάδα χωρίς ψωμί!
Σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν γιὰ τὸ θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς
Ἀπευθυνόμαστε μὲ σεβασμὸ στὴν πατρική Σας ἀγάπη γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ταλανίζει ἐδῶ καὶ δεκαετίες τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ ἐπανῆλθε στὸ προσκήνιο μὲ τὶς πρόσφατες ἐξαγγελίες τοῦ ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ κ. Νότη Μηταράκη κατὰ τὴν ἀνάγνωση τῶν Προγραμματικῶν Δηλώσεων τῆς νέας Κυβερνήσεως (8-7-2023) καὶ ἀφοροῦν στὴν ἔκδοση ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων ἐντὸς τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου. Προκαλεῖ μεγάλη ἔκπληξη καὶ ἀνησυχία ἡ ἰδιαίτερη σπουδὴ τῆς Κυβερνήσεως νὰ προτάξει τὴν ἄμεση ὑλοποίηση ἑνὸς σχεδιασμοῦ, ποὺ ἐπὶ χρόνια παρέμενε στάσιμος λόγῳ καὶ τῶν πολυπληθῶν καὶ σθεναρῶν ἀντιδράσεων ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ λαοῦ μας.
Οἱ κρατικοὶ παράγοντες ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ ταυτότητες αὐτὲς εἶναι ἁπλῶς ἕνα μέσο ἀσφαλοῦς ταυτοποιήσεως τοῦ πολίτη καὶ τρόπος ταχείας ἐξυπηρετήσεώς του ἀπὸ τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, μέσον συναλλαγῆς καὶ μέθοδος πατάξεως τῆς φοροδιαφυγῆς. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ νέα ταυτότητα χρησιμοποιεῖ ἕναν ἀριθμὸ «κλειδί», ὑπάρχει καὶ ἡ δυνατότητα διασυνδέσεως ποικίλων δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἀρχείων καὶ πρόσβασης αὐτῶν, ὄχι μόνον ἀπὸ τὸν πολίτη, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τρίτους. Ἡ ὕπαρξη microchip στὶς νέες ταυτότητες (ποὺ ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἀπὸ τὸν Ὑπουργό): α) καθιστᾶ τὴν διαδικασία αὐτὴ αὐτόματη, β) μπορεῖ νὰ ἀναγνωστεῖ (ἡ ταυτότητα) σὲ ἀνύποπτο χρόνο, χωρὶς νὰ λάβει γνώση ὁ κάτοχός της, ἐφόσον βρίσκεται κοντὰ σὲ σημεῖο ἀνάγνωσης, γ) ἀφήνει πίσω της «ἠλεκτρονικὰ ἴχνη» καὶ δ) καθιστᾶ ἐφικτὴ τὴν δυνατότητα ὑποκλοπῆς τῶν στοιχείων της, ἢ ἀλλοίωσης αὐτῶν, καὶ στὴν ἴδια τὴν ταυτότητα, ἀλλὰ καὶ στὶς βάσεις δεδομένων (δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἀρχείων). Εἶναι γεγονὸς ὅτι μᾶς καθησυχάζουν διαρκῶς γιὰ τὸ ἀδιάβλητο προσπέλασης τῶν καρτῶν καὶ τῆς προηγμένης ἀσφαλείας τους· πρόκειται δυστυχῶς περὶ ἀντιεπιστημονικοῦ μύθου. Μὲ τὴ διευκόλυνση ποὺ παρέχουν τὰ μέσα ἠλεκτρονικῆς διακυβερνήσεως προκύπτει ἡ εὐχέρεια δημιουργίας προσωπικοῦ προφίλ, παρακολουθήσεως κάθε συναλλαγῆς, κάθε κινήσεως καὶ ἐλέγχου τῆς προσωπικῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν.
Μόνη ὁδός σωτηρίας εἶναι ὁ Χριστός
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
(Κήρυγμα τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως, 10.9.2023)
1. Προγραμματισμὸς ὁμιλητικοῦ ἔργου
Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως σήμερα καὶ ἤδη ἔχουμε μπεῖ ἀπὸ τὴν 1η Σεπτεμβρίου στὸ νέο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος. Στὰ κηρύγματά μας τὶς Κυριακές, μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ἀκολουθοῦμε ἀνὰ ἔτος καὶ ἑρμηνεύουμε εἴτε τὶς εὐαγγελικὲς εἴτε τὶς ἀποστολικὲς περικοπὲς ἢ ἀκόμη καὶ τοὺς βίους καὶ τὰ ἔργα τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων, ὅταν ἡ μνήμη τους συμπέσει ἡμέρα Κυριακή. Ἐξαιροῦνται οἱ μεγάλες δεσποτικὲς καὶ θεομητορικὲς ἑορτές, κατὰ τὶς ὁποῖες τὸ κήρυγμα παρουσιάζει τὴν μεγάλη θεολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ σημασία αὐτῶν τῶν ἑορτῶν.
Κατὰ τὸ περασμένο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος (ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2022) παρουσιάσαμε βίους Ἁγίων κυρίως, ὅταν δὲν εἴχαμε ἄλλες μεγάλες ἑορτές. Ἐφέτος, ἂν ἀκολουθούσαμε τὸν συνήθη τριετῆ κύκλο (Εὐαγγέλιο, Ἀπόστολος, Ἅγιοι), ἔπρεπε νὰ ἑρμηνεύσουμε καὶ νὰ σχολιάσουμε τὶς εὐαγγελικὲς περικοπές. Ἐπειδὴ ὅμως στὸν λογισμό μου ἐπιμένει ἡ ἰδέα νὰ ἀσχοληθοῦμε καὶ μὲ λειτουργικὰ θέματα, θὰ ἀρχίσουμε προσεχῶς μὲ κάτι λειτουργικό, ποὺ ἔχει σχέση ὅμως καὶ μὲ τὰ εὐαγγέλια, ὁπότε οὐσιαστικὰ θὰ εἶναι ἑρμηνεία καὶ σχολιασμὸς εὐαγγελικῶν περικοπῶν.
Πρόκειται γιὰ τὰ ἕνδεκα (11) ἑωθινὰ εὐαγγέλια, ποὺ διαβάζονται μὲ τὴν σειρὰ ἀπὸ τὸ 1ο ἕως τὸ 11ο στοὺς ὄρθρους τῶν Κυριακῶν, μετὰ τὴν ἀνάγνωση τῶν ὁποίων ἀκολουθεῖ ὁ ἀσπασμὸς τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Ἔχουν ὅλα σχέση μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ περιεχόμενό τους ποιητικὰ τὸ ἐπαναλαμβάνει πρὶν ἀπὸ τοὺς Αἴνους τὸ λεγόμενο Ἐξαποστειλάριο καὶ στὸ τέλος τῶν Αἴνων τὸ Δοξαστικὸ Ἐωθινό. Αὐτὰ τὰ τρία στοιχεῖα τοῦ Ὄρθρου, τὸ Ἐωθινὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Ἐξαποστειλάριο καὶ τὸ Δοξαστικὸ τῶν Αἴνων, ἔχουν πάντα τὸ ἴδιο περιεχόμενο, ὅπως θὰ δοῦμε. Σήμερα στὸν Ὄρθρο διαβάσαμε τὸ γ´ Ἐωθινὸ Εὐαγγέλιο. Θὰ περιμένουμε ὅμως νὰ διαβασθοῦν καὶ τὰ ὑπόλοιπα ὀκτώ. Καὶ ὅταν αὐτὸ γίνει, τότε τὴν Κυριακὴ στὶς 12 Νοεμβρίου ποὺ θὰ διαβασθεῖ καὶ πάλι τὸ πρῶτο, θὰ ἀρχίσουμε τὴν ἑρμηνεία καὶ τὸν σχολιασμὸ τῶν ἕνδεκα Ἑωθινῶν Εὐαγγελίων ποὺ θὰ μᾶς φθάσει μέχρι καὶ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2024, σὺν Θεῷ, γεροὶ νὰ εἴμαστε. Μετὰ ἔχω στὸν νοῦ μου ἄλλο ἐπίσης λειτουργικὸ θέμα ὀκτὼ Κυριακῶν, τοὺς Ἀναβαθμοὺς τῶν ὀκτὼ ἤχων, καὶ φθάνουμε στὸ Τριώδιο καὶ στὴν Ἁγία Τεσσαρακοστή.
Μέχρι νὰ ἀρχίσουμε τώρα, περὶ τὰ μέσα Νοεμβρίου νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὰ Ἑωθινὰ Εὐαγγέλια, κατὰ τὶς Κυριακὲς ποὺ ἔχουμε μπροστά μας (μέτρησα ἐννέα μαζὶ μὲ τὴν σημερινή) θὰ ἀσχολούμαστε κατ᾽ ἐπιλογὴν μὲ τὶς εὐαγγελικὲς καὶ ἀποστολικὲς περικοπὲς ἢ μὲ τὶς μνῆμες ἁγίων, ξεχωριστὰ ἢ συνδυαστικά.
Στὸ σημερινὸ κήρυγμα θὰ προσπαθήσουμε συνδυαστικὰ νὰ ἀναφερθοῦμε καὶ στὰ τρία. Ἐπειδὴ σήμερα εἶναι Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐπέλεξαν ὥστε καὶ οἱ δύο περικοπές, ἡ ἀποστολικὴ καὶ ἡ εὐαγγελική, νὰ ἔχουν σχέση μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Στὴν σύντομη εὐαγγελικὴ περικοπή, τὴν ὁποία ἀκούσαμε ἀπὸ τὸ Κατὰ Ἰωάννην Ἅγιο Εὐαγγέλιο, ὁ Χριστὸς συνομιλώντας μὲ τὸν Ἰουδαῖο νομοδιδάσκαλο, ἐκ τῶν Φαρισαίων, Νικόδημο, τὸν γνωστὸ νυκτερινὸ μαθητή, τὸν μετέπειτα Ἅγιο Νικόδημο, ὁ ὁποῖος, μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰωσήφ, τὸν ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ἐκήδευσαν τὸν Χριστό[1] καὶ γνωρίζοντας ὅτι ὁ Νικόδημος ὡς νομοδιδάσκαλος ἐγνώριζε πολὺ καλὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη τοῦ παρουσιάζει τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἀφοῦ προηγουμένως στὴν συζήτηση τοῦ ἐδίδαξε τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, ὡς μὲσο ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου. Τοῦ λέγει λοιπὸν ὅτι, ὅπως δὲν σώζεται κανείς, ἂν δὲν βαπτισθεῖ, «ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»[2], τὸ ἴδιο, γιὰ νὰ σωθεῖ πρέπει νὰ πιστεύσει καὶ στὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ εἰς τὸ ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἀγάπησε τόσο πολὺ τοὺς ἀνθρώπους, τὸν κόσμο, ὥστε ἀποφάσισε, οἰκονόμησε, εὐδόκησε νὰ ὑψωθεῖ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ὁ Μονογενής Του Υἱός, ὥστε κάθε ἕνας ποὺ πιστεύει εἰς Αὐτὸν νὰ μὴ χαθεῖ, ἀλλὰ νὰ ἔχει αἰώνια ζωή.
Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: Ἔχομεν τό… «ἀλάθητον»
Ὅταν ἡ πλειονότης τῶν Ἐκκλησιῶν αἰτεῖται σύγκλησιν Πανορθοδόξου, δὲν ἔχει δικαίωμα ὁ Πατριάρχης Κων/λεως νὰ τὸ ἀρνῆται. Εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ συγκαλέση αὐτὴν καὶ νὰ κριθῆ διὰ τὰς ἀποφάσεις του. Μόνον ἐὰν θεωρῆ ἑαυτὸν Πάπαν καὶ κατέχη τὸ ἀλάθητον… Δὲν εὐθύνεται ὅμως ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος διὰ τὰς αὐθαιρεσίας του, ἀλλὰ αἱ Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι, αἱ ὁποῖαι τὰς ἀνέχονται. Ὡς κατέστη γνωστὸν ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «fosfanariou.gr» τῆς 4ης Σεπτεβρίου 2023:
«Μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἰνδίκτου (ἐκκλησιαστικῆς πρωτοχρονιᾶς), πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στὴν Αἴθουσα τοῦ Θρόνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μετὰ τὴ θεία Λειτουργία τῆς 1ης Σεπτεμβρίου 2023. Στὴ συνάντηση συμμετεῖχαν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας Ἐπιφάνιος, ἱεράρχες, καθὼς καὶ διπλωμάτες τῆς Ἑλλάδας καὶ ἐκπρόσωποι τῆς ἡγεσίας τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης τῆς Ὀρθοδοξίας.
Στὴν ὁμιλία του ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀναφέρθηκε στὶς πρωτοβουλίες καὶ τὶς προσπάθειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ ἐνίσχυση τῆς ἑνότητας καὶ συνεργασίας τῶν αὐτοκέφαλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀποτέλεσμα τῆς ὁποίας ἦταν ἡ σύγκληση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὴν Κρήτη, τὸ 2016.
29 Σεπτεμβρίου. Κυριακοῦ ὁσίου (†556). Πετρωνίας μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. δ΄ 17-25).
Εφ. 4,17 Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν,
Εφ. 4,17 Αυτό, λοιπόν, τονίζω και λέγω και διαμαρτύρομαι ενώπιον του Κυρίου, να μη πορεύεσθε και συμπεριφέρεσθε πλέον σεις, όπως ζουν και συμπεριφέρονται οι άλλοι εθνικοί, οι οποίοι πορεύονται σύμφωνα με τας ψευδείς και επιβλαβείς επινοήσστου νου των.
Παῦλε, αὐτό ἀπό ἐδῶ βγάλτο. Ὅπως ἐμεῖς ἔχουμε τόν σταυρό, ἔτσι κι αὐτοί τό ἔχουν αὐτό. Δέν θά σοῦ βγεῖ σέ καλό
Κάποιος μία φορά ἔκτιζε τίς σκάλες τοῦ σπιτιοῦ του καί εἶχε πάρει μία πλάκα ἀπό τά τούρκικα μνήματα, πού τήν εἶχαν στήν θέση τοῦ σταυροῦ, πού ἔχουμε ἐμεῖς, στό πάνω μέρος τοῦ τάφου. Τήν τοποθέτησε γιά σκαλοπάτι. Ὅταν πῆγε ὁ ὅσιος στό σπίτι του, τόν συμβούλεψε:
«Παῦλε, αὐτό ἀπό ἐδῶ βγάλτο. Ὅπως ἐμεῖς ἔχουμε τόν σταυρό, ἔτσι κι αὐτοί τό ἔχουν αὐτό. Δέν θά σοῦ βγεῖ σέ καλό».
