Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2023
Ἡ μελέτη τοῦ θανάτου μας φυλάττει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_539. Ἡ μελέτη τοῦ θανάτου μας φυλάττει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρὸς τὸν Θεόδουλο, Λόγος περὶ νήψεως καὶ ἀρετῆς χωρισμένος σὲ 203 κεφάλαια (τὰ λεγόμενα ἀντιρρητικὰ καὶ εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α' /Κὲφ 189, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 2-10-2023 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Πατήρ Σάββας Ἀχιλλέως – Ὁμοφυλοφιλία.
σ.σ. ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗ -ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ- ΟΜΙΛΙΑ. ΑΣ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΟΥΜΕ.
-https://www.youtube.com/watch?v=B6mJ1VcAsSM&t=2263s thedynami
https://tasthyras.wordpress.com/2023/09/26/πατήρ-σάββας-αχιλλέως-ομοφυλοφιλία/
Γέροντας Ἄνθιμος Ἁγιαννανίτης: Ἄς προσευχόμαστε λοιπόν ὅλοι, διότι χανόμαστε!
Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία.
Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μείς, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».
Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μέγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.
Μήνυμα S.O.S. ἀπό τόν βυθό
Μήνυμα S.O.S. ἀπό τόν βυθό
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος
Ὑπάρχουν στιγμές πού βρίσκεται κανείς μετέωρος ἀπέναντι σέ ἀνθρώπινα ναυάγια καί τραγωδίες. Καί διερωτᾶται ἄν αὐτά θά μποροῦσαν νά ἀποφευχθοῦν ἤ τά προκάλεσε ἡ ἀνθρώπινη ἀβελτηρία καί ἡ «ὕβρις»... Ὅποια, ὅμως, κι ἄν εἶναι ἡ αἰτία τους, τό ἀποτέλεσμα δέν ἀλλάζει, ἀφοῦ ὁ βυθός τῆς θάλασσας ἔκρυψε γιά πάντα χωρίς διακρίσεις τά ἀνθρώπινα κουφάρια.
Ἦταν 14 Ἀπριλίου 1912, εἴκοσι λεπτά πρίν τά μεσάνυχτα, ὅταν τά γέλια, οἱ χαρούμενες φωνές, οἱ χοροί καί τά τραγούδια πάγωσαν γιά πάντα στό βρετανικό ὑπερωκεάνιο «Τιτανικός», τό μεγαλύτερο τότε πλοῖο τοῦ κόσμου. Βυθίστηκε παρασύροντας στόν ὑγρό του τάφο 1.503 ἀνθρώπους.
Ἔκτοτε ὁ «Τιτανικός» ἔγινε «μνημεῖο» ἀλλά καί διαρκής ὑπόμνηση κατά τῆς ἀνθρώπινης ἀλαζονείας. Οἱ διαφημίσεις γιά τή χλιδή, τίς ἀνέσεις, τά ἄλλα μηχανικά τεχνολογικά προτερήματα, τό «ἀβύθιστο» τοῦ πλοίου γέμισαν μετά τό ἀτύχημα λαϊκή ὀργή καί τίς δύο πλευρές τοῦ Ἀτλαντικοῦ. Ἡ ὕβρις ἦταν φανερή. Πρόκειται γιά τήν πιό κλασική περίπτωση, πού μοιάζει μέ ἀρχαία ἑλληνική τραγωδία. Παραλληλίστηκε ἀπό θεωρητικούς καί στοχαστές μέ τήν ἁλματώδη πρόοδο τῆς τεχνολογίας καί τῆς ἐπιστήμης, πού θεωροῦνται ἀκατανίκητες, ἤδη ὅμως ἔχουν προσκρούσει στά δικά τους παγόβουνα τῶν ποικίλων ἀδιεξόδων καί τῆς πολύμορφης κρίσης.
Ὁ «Τιτανικός» ἀποτελεῖ τό σύμβολο τῆς ἀνθρώπινης φιλοδοξίας καί ὑπερηφάνειας καί τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ νά καταστραφεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά στοιχεῖα τῆς φύσης. Εἶναι ἕνας ἀληθινός μύθος γιά τό πῶς ἕνα ὑποτιθέμενα ἀβύθιστο πλοῖο ἀπαστράπτουσας καί πολυτελοῦς νέας τεχνολογίας -κατασκευασμένο ἀπό 50.000 τόνους χάλυβα- μπόρεσε νά διαρραγεῖ ἀπό ἕνα κομμάτι παγωμένου νεροῦ. Ὅταν σκεφτόμαστε τόν «Τιτανικό», θυμόμαστε τίς αἰώνιες τραγικές ἀλήθειες: Ὅτι ἡ ὕβρις προκαλεῖ τή νέμεση (=θεία δίκη)· ὅτι ὁ ἄνθρωπος προγραμματίζει, ὁ Θεός ὅμως ἀποφασίζει· ὅτι τά μονοπάτια τῆς κενοδοξίας ὁδηγοῦν μόνο στόν τάφο καί ὅτι κανένα χρηματικό ποσό δέν μπορεῖ νά σέ βοηθήσει νά ἐξαπατήσεις τόν θάνατο.
«Ἡ αἵρεση τῆς Βαπτισματικῆς θεολογίας»
(Β΄ Πέτρ. 2,1: «καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας)
Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Ἀναμφίβολα, ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Τέοντορ Ἀντόρνο (κοινωνιολόγος) γιὰ τὸν φιλόσοφο Γκεὸργκ Λούκατς, μεταφέρεται χωρὶς προχειρότητα καὶ στὸν δέσμιο μὲ τὴν ἁλυσίδα τῆς αἱρέσεως «Ἐπίσκοπο» Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα. Γράφει ὁ Ἀντόρνο (Adorno):
«Χτυπιέται στὶς ἁλυσίδες του καὶ φαντάζεται πὼς ὁ τριγμός τους σημαίνει τὴν προέλαση τοῦ Παγκοσμίου Πνεύματος» (Βλέπε Th. Adorno, NotenZurLiteruturII, Φραγκφούρτη 1970, σέλ. 185).
Ἡ ἄρνηση τῆς μοναδικότητος τοῦ παραδοσιακοῦ (ὀρθοδόξου) Βαπτίσματος («ἕν Βάπτισμᾳ») ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Ζηζιούλα, εἶναι αἱρετικὴ πράξη στὴν ἐννοιολογική της δομή, ποὺ τὴν προέκτεινε ὡς «θεωρία τῆς Βαπτισματικῆς ἑνότητας» μὲ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ πιστεύουν ὅτι ἔχουν βάπτισμα στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἡ θεωρία αὐτή, κάθετα ἀντίθετη μὲ τὴν διδασκαλία (περὶ Βαπτίσματος) τῆς Γραφῆς, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Πατέρων, ἀποτελεῖ βαρειὰ ἁλυσίδα, ποὺ ὅσο ἦτο ἐν ζωῇ δὲν τὴν ἀπαρνήθηκε (δημοσίως), δυστυχῶς! Γράφει σχετικὰ ὁ Περγάμου:
«Τὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅριον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Τὸ Βάπτισμα, Ὀρθόδοξον ἢ μή, ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία περιλαμβάνει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδόξους... Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία». Ἀντιθέτως, «ἐντός του βαπτίσματος, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχη μία διάσπασις, μία διαίρεσις, ἕνα σχίσμα, δυνάμεθα νὰ ὁμιλῶμεν διὰ Ἐκκλησίαν»!
Πάλη γιά «ἐξουσία» στήν οἰκογένεια ( Ἅγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ)
Ἂν ἡ γυναῖκα ἐργάζεται ἐξίσου μὲ τὸν ἄνδρα, τότε πάλι καταργεῖται ἡ δικαιοσύνη, ἐπειδὴ ἡ γυναῖκα στὴν οἰκογένεια, παράλληλα μὲ τὴν ἐργασία, βαστάζει καὶ ἄλλα βάρη, ἐπιπρόσθετα καθήκοντα, ἐπειδὴ ἀκριβῶς αὐτὴ εἶναι ἡ μητέρα τῶν παιδιῶν. Θὰ νόμιζε κάποιος ὅτι, ἐπειδὴ ἡ γυναῖκα βαρύνεται ἀπὸ μεγαλύτερες εὐθύνες καὶ ἀσκεῖ πολυπλοκότερο ρόλο, σὲ αὐτὴν πρέπει νὰ ἀνήκει τὸ προνόμιο νὰ «κατευθύνει» τὴν οἰκογένεια. Ἀσφαλῶς κάποιος πρέπει νὰ κατευθύνει τὴν οἰκογένεια, ὅπως καὶ κάθε ἄλλο ἀνθρώπινο καθίδρυμα. Ἔτσι, σὲ πολλὲς οἰκογένειες ἀνακύπτει ἡ πάλη γιὰ ἐξουσία, ποὺ πολὺ συχνὰ γίνεται καταστροφικὴ γιὰ τὴν οἰκογένεια. Συνεπῶς, ὅπου καὶ ἂν στρέψουμε τὴν προσοχή μας, παντοῦ βλέπουμε ὑπερβολικὰ πολύπλοκα προβλήματα, καὶ δὲν πλησιάσαμε ἀκόμη στὴν ἐπίλυσή τους.
Ἔκανα τίς λίγες αὐτὲς παρατηρήσεις, γιὰ νὰ δῶ τὰ πράγματα ἔτσι ὅπως τὰ βλέπει ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων. Νομίζω ὅμως ὅτι ἐμεῖς ὡς χριστιανοὶ βλέπουμε ἀκόμη καὶ ἐκεῖνα ποὺ οἱ ἄλλοι δὲν προσέχουν. Θεωροῦμε ὅτι τὸ σπουδαιότερο θέμα γενικὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι τὸ ἐρώτημα: Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Ποιός εἶναι ὁ προορισμός του; Γιατί καὶ γιὰ ποιό λόγο ἐμφανίστηκε στὸν κόσμο; Ποιός σκοπὸς ὑπάρχει μπροστά του; Ποιό εἶναι τὸ νόημα τῆς ὑπάρξεώς του; Ἂν δὲν ἀπαντήσουμε στὰ ἐρωτήματα αὐτά, δὲν θὰ μπορέσουμε ποτὲ νὰ λύσουμε τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε οὔτε σὲ ἕνα ἐπίπεδο. Εἶναι ἀδύνατον γιὰ παράδειγμα νὰ ἐπιτύχουμε ἀληθινὰ δίκαια δομῇ τῆς κοινωνίας χωρὶς τὴ γνώση αὐτή. Δὲν μποροῦμε νὰ λύσουμε τὸ πρόβλημα τῆς κρατικῆς ὀργανώσεως, ἂν δὲν ἔχουμε ἀπάντηση στὸ κύριο αὐτὸ ἐρώτημα. Ὅλη ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας γράφεται μὲ ἄσκοπη περιδίνηση, παράλογους πολέμους, ἄδικη καταπίεση τοῦ ἰσχυροῦ ἐπάνω στὸν ἀσθενῆ, ὅπως βλέπουμε στὸ ζωικὸ κόσμο. Συνεπῶς, τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὴν παίρνουμε ἀπὸ τὴν Ἅγια Γραφή: «Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ… ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς» (Γέν. 1,27). Καὶ λίγο πιὸ κάτω διαβάζουμε: «Ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γέν. 2,7).
Ὁ Θεοφιλ. Καρπασίας διά τήν «θεωρίαν τῶν κλάδων» εἰς τήν Δήλωσιν τοῦ Τορόντο.
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Σε κείμενο του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου, το οποίο τιτλοφορείται ‘’Υπόμνημα σχετικά με τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας’’*, το οποίο είχε κατατεθεί στη συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου στις 11 Φεβρουαρίου 2016, γίνεται σχολιασμός και για την παράγραφο 5 της Δήλωσης του Τορόντο.
Η παράγραφος 5 της Δήλωσης του Τορόντο αναφέρει ότι «Οι εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας**».
Ποια αναγνώριση στοιχείων αληθούς εκκλησίας, μπορούμε να αναγνωρίσουμε στους Πεντηκοστιανούς, τους Λουθηρανούς, στους Μεθοδιστές και στις λοιπές αιρετικές ομάδες μέλη του Π.Σ.Ε.;
Ο Θεοφιλέστατος Καρπασίας σχολιάζοντας με ορθόδοξη σοβαρότητα την κοινή αυτή δήλωση σημειώνει τα εξής : ‘’«Η κοινή αυτή δήλωση» αναγνωρίζει μ’ ένα άμεσο τρόπο τη λεγόμενη «θεωρία των κλάδων» του Προτεσταντισμού, η οποία διδάσκει ότι κάθε «Εκκλησία» – Ομολογία κατέχει μέρος της αλήθειας και η συνένωση όλων θα αποτελέσει τη μια ολοκληρωμένη αλήθεια’’*.
Είναι αλήθεια ότι η παρόμοια με τη κοινή αυτή δήλωση, κακοδοξία της ‘’θεωρίας των κλάδων’’, αμφισβητεί τη μοναδικότητα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
3 Ὀκτωβρίου. Διονυσίου ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου καὶ πολιούχου Ἀθηνῶν (†96). Ῥουστικοῦ, Ἐλευθερίου καὶ Δαμάριδος (α΄ αἰ.) μαρτύρων τῶν Ἀθηναίων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἱερομάρτυρος, Ὀκτωβρίου 3 (Πρξ. ιζ΄ 16-34).
Πραξ. 17,16 Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ Παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν.
Πραξ. 17,16 Ενώ δε ο Παύλος επερίμενε αυτούς εις τας Αθήνας, εξερεθίζετο το πνεύμα του, διότι έβλεπε την πόλιν να είναι γεμάτη είδωλα.
Πραξ. 17,17 διελέγετο μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖς Ἰουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοις καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας.
Πραξ. 17,17 Συζητούσε λοιπόν επί του θέματος αυτού εις την συναγωγήν με τους Ιουδαίους και με τους προσηλύτους Ελληνας, που εσέβοντο τον Θεόν, και με όσους συναντούσε κάθε ημέραν εις την αγοράν.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΊΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ, 3 -10-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΊΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ, 3 -10-2023
https://www.youtube.com/live/6TpRfwyL5fA?si=2RGmT4E2tarIpXft
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης: Ἡ πολιτική εἶναι διαβολική τέχνη (Βίντεο)
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία του γιὰ τὴν πολιτική.
Παραθέτουμε δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Σάββα
[…]Πρὸς τοῦτο βλέπουμε ὅτι τὸ θεομίσιτο πρᾶγμα καὶ ὄνομα τῆς ὑπόκρισης μετέβαλε ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων σὲ πρᾶγμα περισπούδαστο καὶ τοῦ ἔδωσε καὶ ἕνα ὄνομα καλό.
Ποιός σήμερα, λέει ὁ Πατὴρ Νικηφόρος, δὲν θέλει νὰ σπουδάσει τὴν πολιτική;
Σήμερα ἔχει λίγο ἀπαξιωθεῖ ἡ πολιτικὴ ἀλλὰ πάλι βλέπετε ὁ λαὸς τρέχει ἀπὸ πίσω.
Ἔχει γίνει ἐπιστήμη ἡ πολιτική.
Καὶ τί εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ πολιτικὴ;
Μιὰ ὑποκρισία.
Ποιός δὲν θέλει νὰ λογίζονται νὰ σκέφτονται καὶ νὰ τὸν ὀνομάζουν οἱ ἄλλοι, ἄνθρωπο πολιτικό, ὅτι ἔχει δηλαδὴ ἱκανότητες πολιτικὲς, μπορεῖ νὰ ἑλίσσεται;
Σχεδὸν κανένας.
Τὴν πολιτικὴ ὅλοι σχεδὸν τὴν λογαριάζουν, τὴν θεωροῦν ὡς τέχνη ἀναγκαία καὶ ἐπιστήμη ὠφελιμότατη.
Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος δίνει ἁγίασμα στά παιδιά...
https://proskynitis.blogspot.com/2023/09/blog-post_668.html