Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2023
Μνησικακία καὶ προσευχή, μνήμη καὶ φαντασία ἐμπόδιο στὴν προσευχή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_572. Μνησικακία καὶ προσευχή, μνήμη καὶ φαντασία ἐμπόδιο στὴν προσευχή- Λόγος περὶ προσευχῆς, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 45-47, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 9-11-2023 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Ἅγιος Παῦλος ὁ Ὁμολογητής
Αρχιμ. Δημήτριος Καββαδίας
Ο Άγιος Παύλος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ο Ομολογητής, ο προστάτης των ιεροψαλτών και θεραπευτής των παθήσεων του λαιμού.
Την 6η του μηνός Νοεμβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Παύλου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού ο οποίος μέσα από τα σχετικά υμνολογικά κείμενα παρομοιάζεται με τους δικαίους Άβελ και Ζαχαρία, τον πατέρα του Τιμίου Προδρόμου. Και αυτό διότι, και ο ίδιος δίκαιος ών, εγνώρισε τον μαρτυρικό θάνατο κατόπιν ενέδρας και αξιώθηκε του στεφάνου της αφθαρσίας όπως και εκείνοι οι μακάριοι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης.
Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αι. στην αγιοτόκο και αγιοτρόφο πόλη της Θεσσαλονίκης από γονείς ευσεβείς και μεγάλωσε ακούγοντας τον θαυμαστό βίο και το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου. Υπήρξε μορφωμένος και ευσεβής και διακρινόταν για την αγνότητα του βίου του, την πραότητά του καθώς και την εμμονή του στην ανόθευτη ορθόδοξη πίστη.
Συμμετείχε στις εργασίες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου – ενώ ήταν μόλις Αναγνώστης – μαζί με τον Πρεσβύτερο Αλέξανδρο∙ και τούτο διότι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Μητροφάνης διήγε το 117ο έτος της ηλικίας του και συνεπεία διαφόρων ασθενειών ευρίσκετο κλινήρης. Άξια τον εκπροσώπησαν και οι δύο στην σύνοδο της Νικαίας και επέστρεψαν ολόχαροι για να του ανακοινώσουν τα πορίσματα και την νίκη της ορθοδοξίας εναντίον του αρειανισμού. Τότε εκείνος, όπως είχε ήδη προείπει στον Αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο και τους Επισκόπους της Συνόδου, τους αποκάλυψε την βούληση του Θεού που του γνωστοποιήθηκε μέσω οράματος: και οι δύο έμελλε να τον διαδεχθούν στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Όντως μετά την οσιακή κοίμηση του Αγίου Μητροφάνους (†4 Ιουνίου), και το εννεαήμερο μνημόσυνο με ψήφο του Αυτοκράτορος και των Επισκόπων, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ανεδείχθη ο Άγιος Αλέξανδρος ο οποίος χειροτόνησε διάκονο τον Παύλο και τον διόρισε υπογραφέα του. Μετά από λίγο τον χειροτόνησε και πρεσβύτερο.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΝΑ, 10-11-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΝΑ, 10-11-2023
https://www.youtube.com/live/6oRrvn078H8?si=D0WwMyxiUqR9lEgY
Θαυματουργική ἐπέμβαση τῆς γερόντισσας Γαλακτίας
Ονομάζομαι… Είμαι 39 ετών, κάτοικος… Μονοφατσίου Ηρακλείου Κρήτης! Είμαι έγγαμος με… παιδιά. Τυγχάνω βαριά καρδιοπαθής από 17 ετών. Η ζημιά ήταν παρεπόμενο ιογενές της νόσου κοξάκι. Πέρασα επτά οξείες και πολύ επώδυνες μυοκαρδίτιδες. Κινδύνευσα πλειστάκις… Νοσηλεύθηκα με αφόρητους πόνους. Η ζωή για μένα ήταν ελλειπής και μαρτυρική. Όλα περιορισμένα και πολύ περισσότερο η δυνατότητα αγροτικής εργασίας. Η τελευταία επώδυνη μυοκαρδίτιδα ήταν τον περασμένο Ιούνιο. Στο νοσοκομείο είχα δίπλα μου την μητέρα μου. Ήταν αυτή που ξενύχτησε την Γερόντισσα Γαλακτία το τελευταίο βράδυ στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου πριν την βάλουν στην μονάδα κόβιντ.
Ένα μεσημέρι στην τελευταία κρίση που αντιμετώπισα, η μητέρα μου επικαλέσθηκε θερμά την Οσία Γερόντισσα. Εμφανίσθηκε πάραυτα ντυμένη σαν γιατρός στα κατάλευκα από άνωθεν έως κάτω…
Άνοιξε το στέρνο μου και μετά την καρδιά μου στα δύο! Κάλεσε την μητέρα μου να παρακολουθεί. Η μητέρα μου ήταν σαν υπνωτισμένη. Της έδειξε τις σοβαρές βλάβες σε όλα τα σημεία.
Ἁγιορείτικη ἀναίρεση τῶν λεγομένων τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη, γιά τόν Ἅγ. Παΐσιο καί τό χειρόγραφό του Σημεῖα τῶν καιρῶν.
Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης μηρυκάζει τίς παραποιήσεις καί τίς πλάνες του.
Ἀγαπητός ἀδελφός μᾶς ἀπέστειλε ἀποσπάσματα ἀπό δύο πρόσφατες ὁμιλίες τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη (στό ἑξῆς: π. Β.). Μέ ἔκπληξιν, ἀλλά καί βαθύτατη θλίψιν, ἀκούσαμε τόν π. Β. νά ἀναμασᾶ ὅσα πεπλανημένα, ἀλλά καί ψευδῆ καί ἀνυπόστατα, ἤδη ἀπό τοῦ 1986 καί κατά διαστήματα ἔχει γράψει, μέ διάφορες παραλλαγές καί ἀντιφάσεις, σχετικῶς μέ τό 666, τίς ταυτότητες, τό χάραγμα, τόν Ἅγιο Παΐσιο, τήν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας, κ.λπ., καί διά τά ὁποῖα ἔχει δεχθεῖ πληθώρα ἀναιρέσεων.
Τό φαιδρόν δέ -ἤ μᾶλλον ἀξιοθρήνητον- εἶναι ὅτι ἔχει τό κουράγιο νά καυχᾶται ἀνερυθρίαστα ὅτι οὐδείς ἐτόλμησε νά ἀναιρέσει τίς «θεολογικές» του θέσεις! Κατόπιν παροτρύνσεως ἀδελφῶν καί διά νά μήν μένη τό ψεῦδος καί ἡ πλάνη ἀναπάντητη καί ἐπηρεάζει τούς ἁπλοϊκούς, ἀλλά καί τούς ἀγνοοῦντας τήν προϊστορίαν τῆς ὑποθέσεως, θεωρήσαμε χρέος μας νά ἀναφερθοῦμε δι’ ὀλίγων στήν προϊστορίαν αὐτήν, καί, ἐν συνεχείᾳ, νά ἀνασκευάσωμε μερικά ἀπό τά ἀναρίθμητα μαργαριτάρια ἐκ τῶν δύο προσφάτων ὁμιλιῶν του. Ἐφ’ ὅσον δέ ὁ π. Β. ἐπιμένει εἰλικρινῶς νά ἐπιθυμῆ ἐκτενεστέραν ἀπάντησιν, εἴμεθα πρόθυμοι χάριν τῆς ἀληθείας –παρά τήν ἔλλειψιν τοῦ ἀπαιτουμένου χρόνου πού ἀντιμετωπίζομε- νά τοῦ ἀπαντήσωμε ἀναλυτικώτερον.
Α’. Ἡ προϊστορία τῆς ὑποθέσεως.
Ὁ π. Β. διά πρώτην φοράν, καθ’ ὅσον γνωρίζομε, κατά τά τέλη τοῦ 1986 δημοσίευσε κείμενον στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο», σχετικά μέ τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666, μέ θέσεις ἐφησυχαστικές, σοφιστικές καί πάντως ἀντίθετες ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τήν παράδοσιν τῶν Ἁγίων Πατέρων μας.
Πέραν τῆς συγχύσεως μεταξύ τῆς χρήσεως τοῦ 666 ὡς συμβόλου καί τῆς χρήσεώς του ὡς ἁπλοῦ αὔξοντος ἀριθμοῦ, πού φυσικά ἡ δευτέρα εἶναι ἀθώα, τό φοβερώτερον ὅλων εἶναι ἡ ἐν τῷ τέλει τοῦ κειμένου του κυριολεκτικῶς «ἀνάποδη» ἀνάγνωσις ἀποσπάσματος τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου, καί ἡ ἐξαγωγή ἐξ αὐτῆς τῶν διαμετρικῶς ἀντιθέτων ἐξ ὅσων ὁ Ἅγιος προτρέπει.
Ἀκολούθησαν ἔντονες διαμαρτυρίες καί ἀποδοκιμασίες δι’ ἐπιστολῶν ἀπό τούς πιστούς, πού ἀνάγκασαν τόν π.Β. νά ἀπαντήση στίς ἀρχές τοῦ 1987 μέ δύο δημοσιεύματα, στά ὁποῖα προσπαθώντας νά δικαιολογηθῆ, συγχέει περισσότερον τά πράγματα καί ἀναδεικνύει μεγαλυτέρα τήν πλάνη του. Κατ’ ἀρχάς, συγχέοντας μεταξύ ἀριθμήσεως ὡς ἐννοίας καί ὡς γραφῆς, κατηγορεῖ τούς ἀντιδρῶντας στό 666 ὅτι δῆθεν χρησιμοποιοῦν ἀποκλειστικά τήν ἀραβικήν ἀρίθμησιν! Στήν πραγματικότητα, ὅμως, ἡ ἀρίθμησις ὡς ἔννοια εἶναι μία· λ.χ.: στό ἐν λόγῳ χωρίον τῆς Ἀποκαλύψεως: «ἑξακόσια ἑξήκοντα ἕξ», εἴτε αὐτή γραφεῖ στά ἀραβικά (666), εἴτε στά ἑλληνικά (χξϚ’) εἴτε στά λατινικά (DCLXVI) κ.λπ. Ἐξ ἄλλου δέν ἀσχολούμεθα μέ τό εἶδος τῆς γραφῆς, καθόσον πᾶσα γραφή εἶναι ἀπορριπτέα· καί, ἐν προκειμένῳ, οἱ ἀντιδρῶντες δέν ὁμιλοῦν γιά καμμίαν ἀπό τίς γραφές, πού ὁ π. Β. ἀναφέρει, ἀλλά διά τήν γραφήν τοῦ γραμμωτοῦ κώδικα.
Στήν συνέχεια, διά νά ὑποστηρίξει ὅτι τό 666 δέν εἶναι δαιμονικό σύμβολον, ἰσχυρίζεται ὅτι «τό σύμβολο ἔχει πάντοτε ὡρισμένο σχῆμα» (τά bold εἶναι τοῦ π.Β.). Τό φαιδρόν ἐν προκειμένῳ εἶναι ὅτι, ὅταν ὁ π.Β. δημοσίευσε ἀργότερα στόν Ο.Τ. φωτοτυπίαν τοῦ χειρογράφου τοῦ ἀνωτέρω κειμένου, ἡ ὁποία, ὡς ἰσχυρίζετο, ἦταν ἐλεγμένη καί διορθωμένη ἀπό τόν μακαριστό π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον, στήν ἐν λόγῳ φράσιν ἀντί τοῦ «πάντοτε» ὑπῆρχε «συνήθως»!!!
Κυριακή Η Λουκᾶ.«Ἡ παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου:Ἡ ἐκκλησία ὡς πανδοχεῖον, ἰατρεῖον, κιβωτός σωτηρίας».Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 10, 25-37]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ:
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ, ΙΑΤΡΕΙΟΝ, ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-11-1981]
[Β 60]
Και μόνη, αγαπητοί μου, η παραβολή του καλού Σαμαρείτου, που ηκούσαμε σήμερα στην ευαγγελικήν περικοπήν, αν εγράφετο, μαζί με την άλλη παραβολή του ασώτου υιού, θα ήτο αρκετό να μας δώσει ένα θαυμάσιο διάγραμμα της πτώσεως του ανθρώπου, της αγάπης του Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Αυτό το βλέπομε ιδίως σήμερα, όπου, όπως αναφέρεται, κάποιος άνθρωπος κατήρχετο από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, που γεωγραφικά η Ιερουσαλήμ είναι υψηλοτέρα της Ιεριχούς. Η Ιερουσαλήμ είναι ο τύπος του αρχεγόνου Παραδείσου· και η Ιεριχώ είναι η γη της απαθλιώσεως και της αποστασίας. Η πτώσις εις τους ληστάς δεν είναι παρά η πτώσις του ανθρώπου στα χέρια των δαιμόνων και των παθών. Ακόμα, ο ιερεύς και ο Λευίτης που προσέρχονται, περνούν, παρέρχονται, αλλά δεν δύνανται να βοηθήσουν, είναι ο τελετουργικός νόμος, ο ηθικός νόμος, αν θέλετε, ακόμη και η φιλοσοφία.
Περνάει ο καλός Σαμαρείτης. Είναι ο Ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Είναι η ευσπλαχνία του Θεού. Παραδίδει τον τραυματίαν αυτόν, που έπεσε στα χέρια των ληστών, που είναι η ανθρωπότητα, στο Πανδοχείον που λέγεται Εκκλησία. Και το οποίον πανδοχείον δέχεται τους πάντας και στο οποίον πανδοχείον έτυχε θεραπείας αυτός που έπεσε εις τους ληστάς, δηλαδή η ανθρωπότης, και που η Εκκλησία είναι πανδοχείον, είναι ιατρείον, αλλά και σωστική Κιβωτός.
Εκεί που πέφτει όλο το βάρος της παραβολής είναι το πρόσωπον του Σαμαρείτου και το πανδοχείον. Εκεί πέφτει όλο το βάρος. Θα παρακαλέσω ας προσέξομε. Είναι η Εκκλησία το πανδοχείον. Πράγματι, η Εκκλησία είναι ένα πανδοχείον. Όπως θα γνωρίζετε, στην παλιά εποχή δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, παρά μόνον πανδοχεία· διότι στο πανδοχείο εδέχοντο κάθε άνθρωπο, είτε καλοντυμένον, είτε κακοντυμένον, είτε πλούσιον, είτε πτωχόν. Εάν σήμερα πάει ένας κουρελής, ένας ζητιάνος, σε ένα ξενοδοχείο, όχι και πολυτελές, αλλά και τρίτης κατηγορίας, αν θέλετε, δεν θα γίνει δεκτός ο ζητιάνος, με τα βρώμικα και… κουρελιασμένα του ρούχα. Στο πανδοχείο εγίνοντο όλοι δεκτοί. Όχι μόνον άνθρωποι, αλλά και ζώα. Διότι ήσαν οι περαστικοί ταξιδιώτες που είχαν τα ζώα τους. Έτσι, οδηγούσαν τα ζώα τους εις τους στάβλους του πανδοχείου, αυτοί δε στα καταλύματα, στα δωμάτια του πανδοχείου. Έτσι, το πανδοχείο ήτο ό,τι λέει και η λέξις, ό,τι λέει το όνομά του. Εδέχετο τους πάντας και τα πάντα.
Ἐπικινδυνότερος ἔχει καταστῆ η Οὐνία εις Οὐκρανίαν
Ἐπικινδυνότερος ἔχει καταστῆ η Οὐνία εις Οὐκρανίαν
Τοῦ Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Παρακολουθώντας κανεὶς τὴν ἀντιπαλότητα ἢ μᾶλλον τὴν ἐχθρότητα ἀπὸ Ὀρθοδόξους καὶ μή, ἀπέναντι στὴν μόνη ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Αὐτόνομη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἀντιλαμβάνεται τὸν παρεπόμενο κίνδυνο τῆς οὐνιτικῆς ἐξάπλωσης.
Ἡ Ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, γέμει θλιβερῶν προσπαθειῶν τῆς Οὐνίας, γιὰ ἀπόσπαση Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Οἱ κατὰ καιροὺς σχετικὲς δηλώσεις τοῦ Οὐνίτη “ἀρχιεπισκόπου”, καταμαρτυροῦν τὸ ποιὸν τῆς στάσης του ἀπέναντι στὴν μόνη ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Αὐτόνομη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας.
Στὴ συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μὲ τὸν Οὐνίτη “ἀρχιεπίσκοπο” Sviatoslav τῆς αὐτοκαλουμένης “Οὐκρανικῆς Ἑλληνικῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας (UGCC)” στὶς 16 Σεπτεμβρίου 2019, ὁ Οὐνίτης “ἀρχιεπίσκοπος” μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε τὰ ἑξῆς : “Μὲ τὴν ἐκχώρηση τῆς Αὐτοκεφαλίας ὁ οἰκουμενικὸς διάλογος μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, θὰ αὐξηθεῖ σὲ ποιοτικὰ ὑψηλότερο ἐπίπεδο. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ στιγμὴ ἡ διακήρυξη τῆς αὐτοκεφαλίας, ὡς κύριος συνομιλητὴς γιὰ τὴν Ἑλληνοκαθολικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν εἶναι πλέον ἡ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἡ τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Οὐκρανία”*.
Σιωποῦν ἐνόχως!
Σιωπούν ενόχως!
Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος Κιλκίς, 6-11-2023
Δεν έχω δει το βλάσφημο τηλεοπτικό έργο "Φόνοι στο καμπαναριό". Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση αξιοπρεπών και αξιοσέβαστων ανθρώπων, οι οποίοι το επεσήμαναν, εξέφρασαν την γνώμη τους και το καταδίκασαν. Γι΄ αυτό και γράφω.
Αν κάποιο βλάσφημο κατασκεύασμα, όπως το «περί ού ο λόγος», προσβάλλει τον απλό μοναχό, πόσο μάλλον τον άγαμο κληρικό, ο οποίος ζει στον κόσμο και φέρει το ίδιο σχήμα. Δυστυχώς δε, μεταξύ αυτών, τον ίδιο τον επίσκοπο! Πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, μητροπολίτες, τιτουλάριοι, διάφοροι βοηθοί επίσκοποι αλλά και όλοι ο ιερομόναχοι, αρχιμανδρίτες και λοιποί, όλοι τους είναι μοναχοί! Και, αν δεν μπορεί για πολλούς λόγους να μιλήσει και να αντιδράσει ο απλός μοναχός, που ζει έξω από τον κόσμο, τότε ποιοι μένουν για να μιλήσουν; Ρητορικό το ερώτημα, καθότι αυτονόητη η απάντηση!
Είναι τοις πάσι γνωστό πως ο επίσκοπος φέρει και αυτός το σχήμα του μοναχού. Συνεπώς, προσβάλλεται και αυτός και απαξιώνεται και ως ποιμένας! Είναι το πρώτο σχήμα που ενδύεται, όταν μπαίνει στον κλήρο.
...Ἄν δέν ὑπάρχει ἡρωισμός, δέ γίνεται τίποτε
«...Αν δεν υπάρχει ηρωισμός, δε γίνεται τίποτε. Και να ξέρετε, ο πιστός είναι και γενναίος... Θα τιμωρηθούν όσοι επιδιώκουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα... Υπάρχει η μαγιά κι αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάνει ό,τι θα κάνει...
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ, 10-11-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ, 10-11-2023
https://www.youtube.com/live/DauaZIOs4NU?si=NmvxGcj-5Ztux7Bl
10 Νοεμβρίου. Ολυμπᾶ, Τερτίου κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α΄ αἰ.)· ᾿Ορέστου μάρτ. τοῦ Τυανέως (†304). Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ Καππαδόκου (†1924). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. β΄ 14-20).
Α Θεσ. 2,14 ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων,
Α Θεσ. 2,14 Διότι σεις, αδελφοί, εγίνατε μιμηταί των Εκκλησιών του Θεού, που ευρίσκονται εις την Ιουδαίαν και είναι θεμελιωμέναι εν τω ονόματι του Χριστού· επειδή και σεις επάθατε από τους ομοεθνείς σας τα ίδια, τα οποία έπαθαν και αυτοί από τους απίστους Ιουδαίους.