ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Σελίδες
▼
Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2023
Ἡ ὑπακοὴ δὲν γίνεται στὸν Πνευματικὸ, ἀλλὰ στὸν Θεό -ἀπαιτεῖται διάκριση καὶ γνώση , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἁγιογραφία διὰ χειρὸς Βάϊος Γαλάνης
Ἡ ὑπακοὴ δὲν γίνεται στὸν Πνευματικὸ, ἀλλὰ στὸν Θεό -ἀπαιτεῖται διάκριση καὶ γνώση , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἅγιος Νικόλαος
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Συναγωνιστής των Αποστόλων και ένθερμος μιμητής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ζωντανός στυλοβάτης της Εκκλησίας λόγω του ζήλου του για την υπεράσπιση της πίστεως, υπόδειγμα αγίου ιεράρχη για την ποιμαντική του φροντίδα, ο εν αγίοις πατήρ ημών Νικόλαος ανεδείχθη γενναιόδωρος έφορος της Χάριτος του Θεού με τα αναρίθμητα θαύματα που επιτέλεσε και επιτελεί υπέρ των πτωχών, των εγκαταλειμμένων, όσων υποφέρουν αδικίες και όσων μέχρι σήμερα επικαλούνται την πατρική του προστασία. Γεννήθηκε στην πόλη Πάταρα της Λυκίας κατά τα τέλη του 3ου αιώνα, από γονείς χριστιανούς που για πολλά χρόνια ήταν άτεκνοι. Ήδη από τη βρεφική του ηλικία φάνηκε ο πόθος του για την αρετή και ο ζήλος του στην τήρηση των θεσμίων της Εκκλησίας, αφού αρνούνταν να θηλάσει όλη τη μέρα, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Ήταν
ευλαβής και φρόνιμος· διδάχθηκε τα ιερά Γράμματα και σε νεαρά ηλικία χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον θείο του, αρχιεπίσκοπο Νικόλαο. Η αγρυπνία, η νηστεία και η προσευχή ήταν οι αρετές στις οποίες ο νέος κληρικός διέπρεπε ήδη, όταν όμως μετά τον θάνατο των γονέων του διαμοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, η ελεημοσύνη κατέστη η μεγαλύτερη δόξα του εν Κυρίω. Θεωρούσε ότι ήταν απλώς διαχειριστής των αγαθών που ανήκαν στους φτωχούς και φρόντιζε ιδιαίτερα να κρατά κρυφές τις αγαθοεργίες του, ώστε να μη στερηθεί του μισθού του στους ουρανούς (βλ. Ματθ. 6, 3). Έσωσε έτσι από την ατίμωση τρεις νεαρές κόρες, τις οποίες ο πατέρας τους, που ήταν πνιγμένος στα χρέη, ήθελε να εξωθήσει στην πορνεία· τρεις φορές πρόσφερε κρυφά αρκετά χρυσά νομίσματα ώστε να μπορέσουν οι κόρες να νυμφευθούν. Όταν, τέλος, τον ανακάλυψε ο πατέρας τους, ο Νικόλαος τον έβαλε να υποσχεθεί ότι δεν θα αποκάλυπτε σε κανέναν το όνομα του ευεργέτη του, απειλώντας τον με αιώνια καταδίκη αν παρέβαινε την υπόσχεση.
Τό ὅραμα τοῦ Ἁγ.Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ καί ἡ τιμητική θέση πού ἔχει προσφέρει ἡ Παναγία μας, στήν Ἁγία Βαρβάρα
Ο Μεγάλος Άγιος της Ρωσίας, ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, είδε το παρακάτω όραμα, το οποίο μας διηγείται μια ηλικιωμένη Μοναχή (Μητέρα Ευπραξία), η οποία κοιμήθηκε το 1865 και με θρησκευτική ευλάβεια κατέγραψε το θαυμάσιο αυτό γεγονός, το οποίο καταδεικνύει την μεγάλη,τιμητική θέση που έχει προσφέρει η Παναγία μας, στην Αγία Βαρβάρα:
(…)«Εκείνην την στιγμή έγινε ένας θόρυβος σαν το θρόισμα του δάσους μέσα στην δυνατή θύελλα. Όταν καταλάγιασε, ακούσαμε μια υμνωδία που έμοιαζε με εκκλησιαστική ψαλμωδία. Έπειτα η πόρτα του κελλιού άνοιξε από μόνη της, έγινε φως, πιο λαμπρό από το φώς της ημέρας, και το κελλί γέμισε με μία ευωδία όμοια με εκείνην του θυμιάματος που έχει το άρωμα του
Ο Γέροντας ήταν γονατισμένος με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένη. Ο Γέροντας σηκώθηκε και είπε:
«Μήν φοβάσαι, παιδί μου. Δεν είναι δυστυχία, είναι έλεος που αποστέλλεται σε εμάς από τον Θεό. Νά, η Υπερένδοξη, η Πάναγνη Δέσποινα, η Παναγία Μητέρα του Θεού έρχεται σε εμάς»!
Τὰ ἀποίμαντα τῆς Ἐκκλησίας
Τὰ ἀποίμαντα τῆς Ἐκκλησίας
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Συχνά ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γνωστοποιεῖ στὸ λαὸ τὴ συμβολή της στὴ λύση πολλῶν κοινωνικῶν προβλημάτων. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι βοηθάει μὲ τὰ ἱδρύματά της. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐπαινεῖται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς θρησκευτικὰ ἀδιάφορους.
Οἱ κληρικοὶ ὅμως καὶ οἱ πιστοὶ περιμένουν καὶ ἀποφάσεις ἀπὸ τὴ Σύνοδο γιὰ θέματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν, γιὰ νὰ στηρίζονται στοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζουν καὶ στὶς ἀπειλές ποὺ δέχονται, κυρίως ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἀνθρώπους τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Ἐπίσης ζητοῦν ἐνημέρωση καὶ γιὰ διάφορα πνευματικὰ θέματα. Δυστυχῶς, σ’ αὐτὰ τὰ θέματα δὲν ἀναφέρεται ἡ Ἐκκλησία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀκολουθεῖ ἡ ἀπογοήτευση καὶ νὰ πληθαίνουν τὰ πικρὰ σχόλια εἰς βάρος τῶν Μητροπολιτῶν, γιατὶ αὐτοὶ συγκροτοῦν τὴ Σύνοδο.
Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐσωτερικὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει ἀδιαφορία. Εἶναι γνωστὰ μὲ κάθε λεπτομέρεια, χρονίζουν καὶ δυστυχῶς πολλαπλασιάζονται καὶ προκαλοῦν μεγάλο σκανδαλισμό στοὺς πιστούς. Ἐπειδὴ ἡ λύση αὐτῶν τῶν προβλημάτων ἀπαιτεῖ ἀλλαγές, δὲν ἐπιθυμοῦν οἱ Μητροπολίτες νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ αὐτά. Καὶ ὅταν ἀκόμα μερικὲς Μητροπόλεις βρίσκονται σὲ διάλυση καὶ παραλυσία, τόσο στὰ διοικητικὰ θέματα ὅσο καὶ στὰ πνευματικά, λόγῳ ἀνικανότητας τῶν οἰκείων Μητροπολιτῶν. Βλέπουμε κακοδιοίκηση, καταχρήσεις, χρέη, ἐκμετάλλευση, ἄθλια συμπεριφορά, διώξεις εὐσεβῶν κληρικῶν, ἠθικὰ σκάνδαλα ἀπὸ τοὺς τελευταίους λαϊκοὺς ὑπαλλήλους τῶν Μητροπόλεων ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θρασεῖς ὑποκριτὲς κληρικοὺς κ.λπ. Εἶναι ἄχαρο νὰ περιγράψει κανεὶς τὶ συμβαίνει στὸν ἱερὸ ὑποτίθεται χῶρο τῶν συγκεκριμένων Μητροπόλεων. Ἡ κατάσταση ὅσο χρονίζει ἐπιδεινώνεται, γιατί ἡ ἀδιαφορία τῶν Μητροπολιτῶν εἶναι παροιμιώδης καὶ προκλητικὴ καὶ περιγράφεται ἀπὸ τοὺς ἴδιους ὡς ἑξῆς: «Ὅσο εἶμαι στὴ ζωή, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ μὲ ἐλέγξει. Μετὰ ἀπὸ μένα, ὁ διάδοχός μου ἄς τὰ διορθώσει!».
Ὁ Γέροντας τῆς ἐρήμου Σεραφείμ Σαββαΐτης
Ο Γέροντας Σεραφείμ ὁ Σαββαΐτης εἶχε ἁπλότητα, ἀμεσότητα, καλωσύνη, ἁγιότητα. Εἶχε πνευματικότητα ἑνός πραγματικοῦ λευΐτη καί σέ ὅλη τή ζωή του ὑπῆρξε ἕνας ἀκούραστος καί ἀθόρυβος ἐργάτης τῆς ἀρετῆς, μιά σύγχρονη ἁγιοταφική μορφή, ἕνας πραγματικά σπουδαῖος Γέροντας. Ταπεινά κλίνω γόνυ ψυχῆς καί καρδίας-σώματος στήν αἰώνια μνήμη του καί προσεύχομαι ὅπως ἡ πρός τόν οὐράνιο Πατέρα ἀναχώρησή του συνεχίσει νά μᾶς καθοδηγεῖ καί μεσιτεύει ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν.
Οταν γιά πρώτη φορά ὁ Κύριος ὁδήγησε τά βήματά μου στή Λαύρα Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, πρίν ἀπό χρόνια, ἁγιοταφίτες Πατέρες στά Ἱεροσόλυμα μοῦ εἶχαν μιλήσει προηγούμενα γιά τόν Πνευματικό της Γέροντα Σεραφείμ. Μοῦ σύστησαν νά τόν συναντήσω, νά πάρω τήν εὐχή του καί ἄν βέβαια μποροῦσα, νά τοῦ ἀποσπάσω λόγια θείας χάριτος καί Θεοῦ σοφίας.
Ξεκίνησα, λοιπόν, τό μικρό αὐτό ὁδοιπορικό μου γιά τήν ἀκρόπολη τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ, πού συμπλήρωνε χρόνια ἔντονης παρουσίας καί προσφορᾶς στήν ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καί ὄχι μόνο, μέ πολλές κρυφές ἐλπίδες. Πάντα ἡ ἔρημος, ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς θρησκείας τῆς Ἀγάπης, εἶχε νά ἐπιδείξει πνευματικά ἀναστήματα, ἡσυχαστές καί ἀσκητές, πού σημάδεψαν στά δύσκολα χρόνια καί καθοδήγησαν καί ἑδραίωσαν τόν χριστιανισμό ἀπό τόν Ἅγιο Ἀντώνιο καί τόν Ἅγιο Εὐθύμιο, μέχρι τόν Ἅγιο Σάββα καί τόν Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ἀλλά καί τούς σύγχρονους ἁγιορεῖτες Πατέρες καί Γέροντες, τόν Παΐσιο, τόν Πορφύριο καί τόν Ἰάκωβο Τσαλίκη.
Ἡ Ἱερά Λαύρα Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, κείμενη ἐν μέσω κρημνῶν ἀποτόμων καί φύσεως ἀγρίας καί ἐρημικῆς, ἀπό τόν 6ο αἰῶνα καί μέχρι τίς ἡμέρες μας, ἀποτελεῖ πρότυπο ἀσκήσεως, μοναχικῆς καί ἡσυχαστικῆς ζωῆς, θησαυρόν ἀδαπάνητον παγκοσμίου ἀναγνωρίσεως καί σεβασμοῦ εἰς αἰῶνας. Οἱ ἡγούμενοι καί Πνευματικοί της, ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἅγιο Σάββα, τῶν μοναστῶν τό καύχημα, μέχρι τόν σημερινό γέροντα Εὐδόκιμον, ἀποτέλεσαν πρότυπα μοναχικῆς ἀφιέρωσης, πού
διακρίθηκαν γιά τήν ὀρθόδοξη μαρτυρία τους καί τά πνευματικά τους χαρίσματα. Ἐλάλησαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ μέ τίς συμπεριφορές καί τά ἔργα τους καί ἀναδείχθησαν ἄξιοι συνεχιστές Ἐκείνου...
Ἅμα ἡ ψυχή σας ἐπαναλαμβάνει μέ λατρεία, μέ πόθο τίς πέντε λέξεις, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», δέν χορταίνει.
Η νοερά προσευχή γίνεται μόνο από εκείνον που έχει αποσπάσει την χάρη του Θεού. Δεν πρέπει να γίνεται με τη σκέψη, «να τη μάθω, να την καταφέρω, να τη φθάσω», γιατί μπορεί να οδηγηθούμε στον εγωισμό και στην υπερηφάνεια. Χρειάζεται πείρα, λαχτάρα, αλλά και σύνεση, προσοχή και φρόνηση, για να είναι η προσευχή καθαρή και θεάρεστη. Ένας λογισμός, «είμαι προχωρημένος», τα χαλάει όλα. Τι να υπερηφανευθούμε; Δεν έχομε τίποτα δικό μας. Αυτά τα θέματα είναι λεπτά.
Να προσεύχεσθε χωρίς να σχηματίζετε στο νου σας εικόνες. Να μη φαντάζεσθε τον Χριστό. Οι Πατέρες ετόνιζαν το ανεικόνιστον στην προσευχή. Με την εικόνα υπάρχει το ευόλισθον, διότι ενδέχεται στην εικόνα να παρεμβληθεί άλλη εικόνα. Ενδέχεται και ο πονηρός να κάνει παρεμβολές και να χάσομε την χάρη.
Η ευχή να γίνεται μέσα μας με το νου και όχι με τα χείλη, για να μη δημιουργείται διάσπαση και ο νους να πηγαίνει από δω κι από κει. Με έναν απαλό τρόπο εμείς να βάλομε στο νου μας τον Χριστό, λέγοντας απαλά απαλά:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
14 Δεκεμβρίου. Θύρσου, Ἀπολλωνίου, Ἀρριανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτύρων (†286-287). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Τίτ. α΄ 5-14).
Τιτ. 1,5 Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ, καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην,
Τιτ. 1,5 Δια τούτο ακριβώς σε αφήκα, διερχόμενος από την Κρήτην, δια να οργανώσης καλύτερον και συμπληρώσης όσα εγώ βιαζόμενος να φύγω παρέλειψα, και να εγκαταστήσης εις κάθε πόλιν πρεσβυτέρους, όπως εγώ σε διέταξα.
Τό ψαλτήριο εἶναι τό ὅπλο τοῦ Χριστιανοῦ
ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ
https://proskynitis.blogspot.com/2023/12/blog-post_80.html
Ἅγιε Νικόλαε βοήθησε αὐτούς πού κλυδωνίζονται στή ζωή ἐτούτη...
Άγιε Νικόλαε βοήθησε αυτούς που κλυδωνίζονται στη ζωή ετούτη...
Κι εμένα τον ταλαίπωρο.
https://proskynitis.blogspot.com/2023/12/blog-post_59.html