Ἡ ἀδικία σήμερα, Ἁγ. Παϊσίου-Με πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, 28-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024
Πνευματικὴ πρόοδος ὑπάρχει ὅταν ὑπάρχει ταπείνωση, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου
Πνευματικὴ πρόοδος ὑπάρχει ὅταν ὑπάρχει ταπείνωση, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καὶ ἀρετές, 28-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Συνειδητοὶ Χριστιανοὶ
Συνειδητοὶ Χριστιανοὶ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ὅποιος πιστεύει ὅτι εἶναι συνειδητὸς χριστιανός, χωρὶς νὰ ἀναλαμβάνει ὑποχρεώσεις, πλανᾶται. Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε ὅτι «ἀπαιτεῖται θυσία ἀγάπης γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ γιὰ τὸν πλησίον». Ἡ λέξη «θυσία» εἶναι ἄγνωστη στοὺς περισσότερους σύγχρονους ἀνθρώπους, ἢ ἀκριβέστερα περιμένουν τὶς θυσίες τῶν ἄλλων γιὰ λογαριασμό τους! Λησμονοῦν ὅτι ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ τὴ δική τους σωτηρία. Ἀλλὰ καὶ ἑκατομμύρια χριστιανοί, κατὰ τοὺς αἰῶνες τῶν διωγμῶν, θυσιάστηκαν γιὰ τὴν πίστη.
Στὴν ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι βασανίζονται ἀπὸ πολλὲς βιοτικὲς μέριμνες καὶ γήινες ἐπιθυμίες καὶ κάθε πρόταση γιὰ θυσία, ἔστω καὶ τὴν πιὸ μικρή, δὲν γίνεται εὔκολα δεκτή. Τοὺς ἀρέσει νὰ ἀκοῦν γιὰ τὶς θυσίες τῶν ἁγίων τοῦ παρελθόντος, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ τὶς θυσίες ποὺ οἱ ἴδιοι πρέπει νὰ κάνουν, παρόλο ποὺ ἔχουμε συγχρόνους ἁγίους ποὺ μᾶς ἔχουν δώσει πάρα πολλὰ παραδείγματα. Σημειώνουμε ἐνδεικτικὰ μερικὰ ἀπὸ τὴ ζωή τους.
Ἡ ἀφοσίωσή τους στὸ Χριστὸ ἦταν σταθερή, ἐνῷ ὁ κόσμος τοὺς ἄφηνε ἀδιάφορους.
Ἦταν ἐλεύθεροι ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, γι’ αὐτὸ δὲν εἶχαν πολλὲς βιοτικὲς καὶ μάταιες μέριμνες.
Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ δεύτερη ἀναπνοή τους.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἐννέα μαρτύρων τῆς Κολά, ἐν Γεωργίᾳ.
Τό μαρτύριο τῶν ἐννέα παιδομαρτύρων ἔγινε τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. στή Γεωργία.
Σ᾿ ἕνα μεγάλο χωριό τῆς νοτιοδυτικῆς Γεωργίας, στήν πεδιάδα Κολά, ὅπου εὑρίσκονται οἱ πηγές τοῦ ποταμοῦ Κύρου, ἐζοῦσαν ἐλάχιστοι Χριστιανοί. Οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἦσαν ἀκόμη εἰδωλολάτρες. Τά παιδιά τῶν Χριστιανῶν ἔπαιζαν μέ τά παιδιά τῶν εἰδωλολατρῶν καί μόλις ὁ ἱερεύς ἐκτυποῦσε τήν καμπάνα γιά τόν ῾Εσπερινό, ἄφηναν τό παιχνίδι καί ἔτρεχαν στήν ἐκκλησία. Τά ἀκολουθοῦσαν ὅμως πάντοτε ἐννέα ἀπό τά παιδιά τῶν εἰδωλολατρῶν· ὁ Γουαράμ, ὁ Μπακάρ, ὁ Βάτσε, ὁ Μπατζίμι, ὁ Τάτσι, ὁ Τζουανσέρι, ὁ Ραμάζι καί ὁ Παρσμάν. Μά σάν ἔφθαναν στήν πύλη τοῦ ναοῦ, οἱ Χριστιανοί δέν ἐπέτρεπαν σ᾿ αὐτά νά εἰσέλθουν στό ναό. Αὐτό ἔγινε ἀρκετές φορές. Τά παιδιά ἐπέμεναν καί ἀπεφάσισαν νά βαπτισθοῦν Χριστιανοί.
῾Ο ἱερεύς τοῦ χωριοῦ, ἕνας σεβάσμιος καί ἅγιος λευΐτης, τά ἐκατήχησε καί τά ἐδίδαξε τίς εὐαγγελικές ἐντολές. Δέν ἐτολμοῦσε ὅμως νά τά βαπτίσει τήν μέρα, διότι ἐφοβόταν τούς εἰδωλολάτρες. Μιά νύχτα, λοιπόν, τά πῆρε μαζί του καί τά ὁδήγησε στόν ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τόν ἀκολούθησαν. Τήν ἐποχή ἐκείνη τό ποτάμι ἦταν παγωμένο.
Καρπενησίου Γεώργιος: «Ἐκφράζω τὴν λύπη μου γιὰ τὸ σκηνικὸ ποὺ ἔστησε ἡ κυβέρνηση. Τὸ νομοσχέδιο αὐτὸ ἦταν ἡ σφράγιση τῆς ταφόπλακας. Μᾶς ὁδηγεῖτε σὲ μιὰ παγκοσμιοπολτοποίηση»!
Γάμος ὁμοφυλοφίλων, μιὰ προσέγγιση στὸ θέμαΤὴν ἑβδομάδα ποὺ πέρασε ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ψήφισε τὸ σχετικὸ μὲ τὸ γάμο των ὁμοφυλοφύλων νομοσχέδιο. Ἀρχικὰ δὲν εἶχα τὴν πρόθεση νὰ ὀργανώσω κάποια δράση, γιατί μὲ κάλυπτε ἀπόλυτα ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ λάβαμε κατὰ τὴ συνεδρίαση τῆς 23 Ἰανουαρίου 2024. Μὲ ἐνόχλησαν ὅμως πολλὰ καὶ κυρίως οἱ σχετικὲς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ περὶ Ἐκκλησίας, ὅπως τὸ ὅτι «ἢ παπᾶς παπᾶς ἢ ζευγᾶς ζευγᾶς». Θυμᾶμαι ἔντονα τὶς δηλώσεις του στὸ διάστημα τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὴν προσπάθεια νὰ μᾶς πείσει ὡς Ἐκκλησία νὰ συμπορευθοῦμε στὴ διαχείριση τοῦ προβλήματος. Γράφοντας δὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις στὸ γραφεῖο μου, φέρνω ὡς εἰκόνα ἀπέναντί μου ὑπουργὸ ποὺ μὲ ἐπισκέφτηκε ἐκείνη τὴν περίοδο μὲ ντόπιους παράγοντες, προσπαθῶντας νὰ μὲ πείσει γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς συνεργασίας πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας καὶ διερωτῶμαι:... Τί πιστεύουν οἱ ἄρχοντές μας; Πότε τὸ ἐννοοῦν αὐτὰ ποὺ λένε καὶ πότε ὄχι; Τὸ ἴδιο αἰσθάνθηκα καὶ μὲ τὴ βουλευτὴ τοῦ νομοῦ μας, ἡ ὁποία στὸ γραφεῖο μου πρὸ ἡμερῶν ἔλεγε πὼς προσανατολίζεται πρὸς τὴν ἀποχὴ καὶ τελικὰ ψήφισε ΝΑΙ καὶ ἐπιπλέον πανηγύριζε μέσα στὴ Βουλή. Αὐτὸ τελικὰ μὲ ὠθεῖ στὸ νὰ γράψω τὰ ὅσα ἀκολουθοῦν, χωρὶς σὲ αὐτὸ τὸ κείμενο νὰ ὑπάρχει κάποια θεολογικὴ προσέγγιση τοῦ θέματος.
Ἀδιαμφισβήτητο τὸ γεγονὸς τῶν συνεχῶς αὐξανομένων προβλημάτων τῆς κοινωνίας μέσα στὰ ὁποῖα ζοῦμε. Ἀσθένειες, δυσβάστακτες ἀκρίβειες τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν, ἀγωνίες γιὰ ἐθνικὰ θέματα, διαμαρτυρίες – ἐξεγέρσεις μεγάλων κοινωνικῶν ὁμάδων – κλάδων δημιουργοῦν τὴν εἰκόνα μιᾶς ἔκρυθμης κοινωνίας, μιᾶς κοινωνίας ἡ ὁποία αἰσθάνεται προδομένη, ἐγκαταλειμμένη, χωρὶς στήριγμα ἢ ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον της. Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ἦρθε πρὸ ἡμερῶν καὶ ἡ ψήφιση στὴ βουλὴ τοῦ σχετικοῦ νομοσχεδίου.
«Ἡ ἐξέλιξη τοῦ λογισμοῦ καί ἡ ἀντιμετώπισή του» Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 23ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ἡ ἐξέλιξη τοῦ λογισμοῦ»[1] εἶναι ὁ τίτλος τοῦ κεφαλαίου πού θά ἀρχίσουμε νά ἐξετάζουμε σήμερα. Καί εἶναι ἕνα ἐκτενές κεφάλαιο τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, τό γράφει ὁ π. Σωφρόνιος, καί ἀφορᾶ στόν λογισμό καί πῶς ἐξελίσσεται καί γίνεται καί ἁμαρτία μέσα στόν ἄνθρωπο. Καί μετά, ἄν μπορέσει ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει συγκατατεθεῖ στήν ἁμαρτία, προχωρεῖ καί στό τελικό στάδιο, στήν ἔμπρακτη ἁμαρτία, πού τήν κάνει πλέον καί μέ τό σῶμα. Ἡ ρίζα ὅμως τῆς ἁμαρτίας εἶναι στόν λογισμό, ὁ ὁποῖος ἔχει κάποια στάδια (ἡ ἁμαρτία μέσα μας). Τό πρωταρχικό στάδιο δέν εἶναι ἁμαρτία, εἶναι μία προσβολή. Ὅπως καί ὁ Κύριος εἶχε προσβολή πειρασμοῦ στήν ἔρημο ἀπό τόν διάβολο, ἀλλά βεβαίως δέν ὑπέκυψε καθόλου. Καί εἶναι ὁ τελείως ἀναμάρητος καί ὁ ἀπείρως καθαρός Κύριος! Ἀλλά μᾶς δίνει αὐτή τήν δυνατότητα καί σέ μᾶς, νά φυλᾶμε τόν νοῦ μας καθαρό.
Λέγει ὁ π. Σωφρόνιος: «Ἡ ἁμαρτία πραγματοποιεῖται περνώντας ἀπό τίς καθορισμένες φάσεις τῆς ἐσωτερικῆς της ἐξελίξεως. Πρώτη μορφή εἶναι μία πνευματική ἐπίδραση, πού προσεγγίζει ἀπό ἔξω τόν ἄνθρωπο καί πού ἀρχικά μπορεῖ νά εἶναι ἐντελῶς ἀσαφής καί ἀόριστη», κάτι τό ἀκαθόριστο ἡ πρώτη ἐπίδραση. «Τό πρωταρχικό στάδιο μορφοποιήσεως εἶναι ἡ ἐμφάνιση μιᾶς «εἰκόνας» στό ἐσωτερικό «ὀπτικό» πεδίο τοῦ ἀνθρώπου». «Εἰκόνα» ἡ λέξη σέ εἰσαγωγικά μέσα, ἕνα κάτι πού ἐμφανίζεται στό ἐσωτερικό «ὀπτικό» πεδίο τοῦ ἀνθρώπου. «Καί ἐφόσον αὐτό δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου, δέν λογίζεται ὡς ἁμαρτία»[2]. Δέν εἶναι ἁμαρτία αὐτό τό πράγμα.
«Οἱ εἰκόνες ἄλλοτε ἔχουν χαρακτήρα ἐποπτικό, ἄλλοτε κυρίως νοητικό καί συχνότερα μικτό. Ὅταν ὅμως οἱ ἐποπτικές εἰκόνες σέρνουν πίσω τους αὐτή ἤ ἐκείνη τήν σκέψη, τότε οἱ ἀσκητές ἀποκαλοῦν ὅλες τίς εἰκόνες «λογισμούς»», ὅταν δηλαδή ἡ εἰκόνα συνδέεται καί μέ μία σκέψη. «Στόν ἀπαθή ἄνθρωπο ὁ «κυρίαρχος» νοῦς», νοῦς ὁ ὁποῖος πλέον εἶναι ὁ κυβερνήτης στόν ἀπαθή ἄνθρωπο, κυβερνάει ὁ νοῦς, σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο λοιπόν, «μπορεῖ νά προσηλώσει τήν προσοχή του - ὁ νοῦς - στόν ἐπερχόμενο λογισμό ὡς γνωστική δύναμη τοῦ εἶναι, παραμένοντας τελείως ἐλεύθερος ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ λογισμοῦ. Ἄν, ὅμως, ὑπάρχει μέσα στόν ἄνθρωπο «τόπος», κατάλληλο ἔδαφος, εὔνοια πρός τό πνεῦμα πού περιέχει ὁ λογισμός, τότε ἡ ἐνέργεια τοῦ λογισμοῦ ἐπιδιώκει νά καταλάβει βιαίως τόν ψυχικό κόσμο τοῦ ἀνθρώπου. Καί τό κατορθώνει, προκαλώντας στήν ψυχή, πού ἔχει προδιάθεση γιά τό πάθος, ἕνα αἴσθημα ἡδονῆς, πού προσιδιάζει στό α΄ ἤ β΄ πάθος. Ἀκριβῶς σέ αὐτήν τήν ἡδονή συνίσταται ὁ «πειρασμός»». Ὁ διάβολος δηλαδή μᾶς φέρνει κάποιες ἡδονές, οἱ ὁποῖες προσιδιάζουν σ’ αὐτό τό πάθος πού ὑπάρχει μέσα μας, καί ἐκεῖ προσπαθεῖ νά καταλάβει ὅλη τήν ψυχή διαμέσου τῆς ἡδονῆς.
Ἡ βρετανικὴ ἐφημερίδα "The Sun" διαφημίζει ὡς «τουρκικὸ» τὸ Καστελλόριζο ἀναπαράγοντας τὴν τουρκικὴ προπαγάνδα!
Γράφει ὁ Καλλιντέρης ΝικόδημοςΛαμβάνοντας ὑπόψη τὴν ἐγγύτητα τοῦ ἀκριτικοῦ ἑλληνικοῦ νησιοῦ (ἐν. τὴ Μεγίστη) μὲ τὰ τουρκικὰ παράλια ἡ ἐφημερίδα τὸ παρουσιάζει στὸ εὐρὺ ἀναγνωστικό της κοινὸ μὲ τὴν τουρκικὴ ὀνομασία του!
Τὸ πρόβλημα θὰ ἦταν πιὸ περιορισμένο ἂν παρεμφερεῖς θέσεις ποὺ θωπεύουν τὴν τουρκικὴ διεκδικητικότητα δὲν ἐξέφραζαν σημαίνουσες προσωπικότητες τοῦ ἐγχώριου ἀκαδημαϊκοῦ καὶ πολιτικοῦ κατεστημένου!
Ἐνῷ τὸ διεθνὲς δίκαιο τῆς θάλασσας (UNCLOS) εἶναι κρυστάλλινο ὡς πρὸς τὴν ἑλληνικὴ κυριαρχία καὶ τὰ κυριαρχικά μας δικαιώματα σὲ Αἰγαῖο καὶ Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, κάποιοι δημοσιολογοῦντες καὶ δυστυχῶς κατέχοντες νευραλγικὲς θέσεις ὡς πρὸς τὴν διαμόρφωση καὶ λήψη ἀποφάσεων στὰ πεδία τῆς ἐξωτερικῆς... καὶ τῆς ἀμυντικῆς πολιτικῆς ἐφευρίσκουν διάφορες ἀλλόκοτες θεωρίες συντείνουσες στὴν συρρίκνωση τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων! Ἐνῷ ὀμνύουν ἀκατάπαυστα στὸ διεθνὲς δίκαιο, τὸ «λησμονοῦν» ὅταν ἀποτελεῖ ἐργαλεῖο ὑπεράσπισης τῶν συμφερόντων τῆς Πατρίδας!
29 Φεβρουαρίου. Κασσιανοῦ ὁσίου τοῦ Ῥωμαίου. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης λδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Ἰω. α΄ 8 - β΄ 6).
Α Ιω. 1,8 ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
Α Ιω. 1,8 Εάν είπωμεν, ότι δεν έχομεν αμαρτίαν, εξαπατώμεν τους εαυτούς μας και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει μέσα μας.
Α Ιω. 1,9 ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.
Α Ιω. 1,9 Εάν όμως, με αυτογνωσίαν και συναίσθησιν της ενοχής μας, ομολογούμεν τας αμαρτίας μας, είναι αξιόπιστος ο Θεός, δια την τήρησιν της υποσχέσεώς του περί της αφέσεως των αμαρτιών μας, είναι δε και δίκαιος, ώστε βάσει της θυσίας του Υιού του, να συγχωρήση τας αμαρτίας μας και να μας καθαρίση από κάθε αδικίαν.
Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου- Τρίῴδιο (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Τριῴδιο
Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, μπαίνουμε στὴν περίοδο τοῦ Τριῳδίου.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΒΒΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ, 29-2-2024
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΒΒΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ, 29-2-2024
https://www.youtube.com/live/Skavs2_DJmg?si=Vz1EQ6eBvDSMd6TG
Γέρων Δαμασκηνός Κατρακούλης.
ΓΕΡΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΌΣ
Τολμηρό ανέβασμα είναι ή νοητή θεωρία εις τους μυστικούς χώρους των αγγέλων και εν συνεχεία εις τους υπερβατικούς χώρους της ησυχίας και της σιωπής, εκεί όπου κατοικεί ό Θεός.
Εκεί επιθυμούμε να φθάσομε και να ομιλήσομε με τον λατρευτό μας Θεόν. Αυτός είναι ό έρως που μας ανυψώνει συνεχώς μέχρι την τελικήν ένωσιν μετά του Θεού. Αυτός ό έρως είναι, δύναμις, δια της οποίας ο μοναχός ξέρει ν αγαπά και να θυσιάζεται έως θανάτου• είναι όλος φως, είναι όλος βασιλεία, όλος άκτιστον φως και ανέσπερο φως".
Αυτός ό έρως εκυρίευε όλην την ύπαρξιν του π. Δαμάσκηνου ...εζη μέσα εις το θείον φως.
Επρόδιδεν ακουσίως τον εαυτόν του, όταν έλεγε:
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024
Ἡ ταπείνωση διώχνει τὸν διάβολο, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ταπείνωση διώχνει τὸν διάβολο, Ἁγ. Παϊσίου, 27-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Μηνύματα ἀπὸ τὸ Τριῴδιο
Μηνύματα ἀπὸ τὸ Τριῴδιο
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Εἰσαγωγικὴ περίοδος - οἱ τέσσερις πρῶτες Κυριακές
Τὸ Τριῴδιο ἀποτελεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὴν πνευματικὴ ἄνοιξη. Ὅπως ἡ φύση εἰσέρχεται τὴν περίοδο αὐτὴν στὴν φάση τῆς ἀναγέννησης, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἰσάγει διὰ τοῦ Τριῳδίου στὴν πνευματική μας ἀναγέννηση. Καὶ ὅπως τὴν ἄνοιξη κορυφώνονταν οἱ ἑορτὲς γιὰ τὴν ἀνάσταση τῆς φύσεως καὶ τὴν λύτρωσή της ἀπὸ τὸν μαρασμὸ καὶ τὴν φθορά, ἔτσι καὶ τὴν περίοδο τοῦ Τριῳδίου κορυφώνεται ἡ πνευματικὴ προετοιμασία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἑορτῆς τῶν ἑορτῶν, τῆς Ἀναστάσεως, τῆς λυτρώσεως δηλαδὴ τοῦ ὅλου ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν φθορὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τὸν θάνατο.
Οἱ τὰ πάντα σοφῶς διαταξάμενοι Πατέρες φρόντισαν βεβαίως ἡ εἴσοδός μας στὴν κατ’ ἐξοχὴν πνευματική αὐτὴν περίοδο νὰ γίνεται ὁμαλά, ὥστε καὶ τὸ πνεῦμα νὰ προετοιμάζεται μὲ τὶς κατάλληλες ἀκολουθίες καὶ τὸ σῶμα νὰ ἀκολουθῇ μὲ τὴν ἀντίστοιχη προετοιμασία.
Γι’ αὐτὸ ἡ τριμερὴς διάταξη τοῦ Τριῳδίου ὁμοιάζει μὲ τὴν ἀντίστοιχη διάκριση τῶν μελῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Οἱ τέσσερις πρῶτες Κυριακὲς τοῦ Τριῳδίου-«τὰ ἄκρα»-προετοιμάζουν τὰ βήματά μας γιὰ τὴν ἀνηφορική μας πορεία πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή-«τόν κορμό»-, ὥστε μετὰ ἀπὸ πέντε Κυριακὲς καὶ διερχόμενοι ἀπὸ τὸν «λαιμό» τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων νὰ περάσωμε στὴν «κεφαλή», στὴν κορύφωση τῶν Παθῶν καὶ στὴν Ἀνάσταση.
Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀντεπεξέλθουμε ἐπιτυχῶς στὸ ἀγωνιστικὸ αὐτὸ πνευματικὸ στάδιο εἶναι ὁ ἐξοπλισμός μας μὲ τὶς κατάλληλες ἀρετές, μὲ κορυφαία τὴν ταπείνωση, τὴν εἰσαγωγικὴ ἀλλὰ καὶ καταληκτική ἀρετὴ τοῦ Τριῳδίου.
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Ἰωάννης ὁ Κάλφας 26.2.1575
Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ιωάννης ο Κάλφας 26.2.1575
από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα
“Πληγάς αριθμείν μη Iωάννη θέλε,
Σκηνάς δε μάλλον, ας έχει ένδον πόλος”.
ΚΑΤΑΓΩΓΗ – ΕΡΓΑΣΙΑ: Ο Ιωάννης ήταν ένας τεχνίτης της πέτρας, ειδικός στα σκαλίσματα, από το Γαλατά της Πόλης. Συχνά εργαζόταν στο σαράι του σουλτάνου, αλλά και πολλοί αγάδες τον έπαιρναν και έκτιζε τα ακριβά σπίτια τους.
ΜΙΑ ΧΑΡΗ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΑΙΔΑ: Ως χαρακτήρας ο Ιωάννης ήταν ταπεινός και ελεήμων. Ορφανά πάντρευε, φυλακισμένους ελευθέρωνε και κατά τον Άγιο Νικόδημο, πολλές άλλες καλοσύνες έκανε. Κάποτε ένας αγάς του έδωσε ένα παιδί, τον ανηψιό του, που είχε έρθει από τις ανατολικές επαρχίες, για να του μάθει την τέχνη του σκαλίσματος.
Μπαινοβγαίνοντας όμως το παιδί με τον Ιωάννη συχνά στο παλάτι, είδε εκεί τα παιδιά, τα λεγόμενα από αυτούς “ιτζ ογλάν”, πως ήταν σε μεγάλη υπόληψη και περνούσαν ευχάριστα και διασκεδαστικά, χωρίς να τους λείπει τίποτε, και θέλησε και αυτό να συμπεριληφθεί σ’ αυτά. Γι’ αυτό πήγε στο θείο του εκείνον και του λέει: “Σε παρακαλώ, να με βάλεις στο σαράι του βασιλιά”. Τότε ο Αγάς παρακάλεσε τον Ιωάννη και διά μέσου αυτού το έβαλε στο βασιλικό σαράι. Και σε λίγο καιρό ανέβηκε σε αξίωμα το παιδί, αγαπούσε όμως και τον Ιωάννη τον μάστορά του πάρα πολύ. Διότι αυτός έγινε η αιτία και έλαβε το αξίωμα.
Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς Βουλευτὲς τῆς Περιφέρειας Ν. Τρικάλων ποὺ Ὑπερψήφισαν τὸ Ν/Σ Σχετικὰ μὲ τὸν «Γάμο» τῶν Ὁμοφυλοφίλων
π. Παναγιώτης Μίχος, Πρωτοπρεσβύτερος, Γονιός, Θεολόγος MSc Eκπαιδευτικὸς M.E. καί Ποιμένας τῶν πιστῶν τοῦ χωριοῦ Aγία Κυριακὴ Τρικάλων.Ἀρνούμενος νὰ σᾶς προσφωνήσω μὲ ὅποιον τιμητικὸ τίτλο, γιὰ τοὺς λόγους ποὺ θὰ ἐξηγήσω παρακάτω, δημόσια καὶ μὲ παρρησία, ὡς Ἱερέας τοῦ Θεοῦ, Ὀρθόδοξος Χριστιανός, Γονέας καὶ Ἐκπαιδευτικὸς σᾶς ἀπευθύνομαι λέγοντας:
1. Ἐπειδὴ ὅλοι σας εἶστε βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, προερχόμενοι ἀπὸ παραδοσιακὲς οἰκογένειες (Μάνα-Πατέρας), καὶ ἐπιπλέον, ἔχετε ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΘΕΙΟ ΚΑΙ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ γιὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸ συμφέρον τῆς Χώρας καὶ ὅλα τὰ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ αὐτῆς.
2. Ἐπειδὴ ὑπόκεισθε, ὅπως καὶ ὁ κάθε Ἕλλην Πολίτης, στὸ ΙΕΡΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ποὺ ἔχει ὡς προμετωπίδα τὴν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος.
3. Ἐπειδὴ Συνταγματικὰ κατοχυρώνεται ἡ προστασία τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὡς καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς. Ἐπειδή συνεπικουρεῖτε, ὑποτασσόμενοι... σὲ ξένα κελεύσματα, νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ ἐξαφάνιση ὁ ἱερὸς ρόλος τῶν δύο φύλων μέσα στὴν οἰκογένεια ὅπως τὴν ξέρουμε αἰῶνες τώρα καί, ἀκόμα χειρότερα, νὰ καταργηθεῖ ἡ μητρότητα καὶ ἡ πατρότητα, προβάλλοντας τὸ ξένο πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μοντέλο τῆς οὐδέτερης γονεϊκότητας.
4. Ἐπειδή, μιλῶντας ὡς γονέας αὐτὴ τὴ στιγμή, πάνω ἀπὸ τὴν ἀξία τῶν ψυχῶν καὶ τὶς καταστρεπτικὲς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχει αὐτὸ τὸ ἐπαίσχυντο ν/σ γιὰ τὶς τρυφερὲς ψυχὲς τῶν παιδιῶν, τοποθετεῖτε τὶς ἄνομες ἐπιθυμίες ὁμοφυλοφίλων ἐνηλίκων (μὲ τὶς ὅποιες διαστροφικὲς τάσεις). Καί, φυσικά, ἔχοντας καὶ τὴν πεῖρα τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ, δημιουργεῖται ἕνα καινοφανὲς «πρότυπο» γιὰ τοὺς νέους καὶ γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενιές, ἀφοῦ τὰ παιδιὰ μιμοῦνται συχνὰ τοὺς μεγάλους σὲ πάμπολλες ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς.
5. Ἐπειδή, προσθέτοντας στὰ παραπάνω, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΕ τὰ ἴδια τα παιδιά, ποὺ εἶναι τὸ μέλλον τῆς Χώρας καὶ ὑποψήφιοι Οὐρανοπολίτες, νὰ ζήσουν σὲ ἕνα ἀφύσικο περιβάλλον ἐργαλειοποιῶντας τὴ ΓΥΝΑΙΚΑ (παρένθετη μητέρα καὶ ἐκμετάλλευση εὐάλωτων γυναικῶν, καθιστῶντας τὲς «μηχανὲς παραγωγῆς παιδιῶν»).
Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή. Οἱ τρεῖς τρόποι προσευχῆς Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 22ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Συνεχίζουμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τή μελέτη μας στό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, πού τό ἔχει γράψει ὁ π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, μέ ἕνα μικρό κεφάλαιο πού ἔχει τίτλο «Τό ἀδιάλειπτο τῆς προσευχῆς τοῦ Γέροντα.
Ὁ Κύριος πρίν ἀπό τήν ἔξοδό Του εἶπε: «Ἔρχεται ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καί ἐν Ἐμοί οὔκ ἔχει οὐδέν»[1]». Λίγο πρίν παραδοθεῖ στόν ἑκούσιο θάνατο ὁ Κύριος, εἶπε στούς Ἁγίους Ἀποστόλους αὐτή τήν φράση, «ἔρχεται ὁ ἄρχοντας αὐτοῦ τοῦ κόσμου», ὁ διάβολος δηλαδή, «καί σέ Ἐμένα δέν ἔχει τίποτε»[2]», δέν θά βρεῖ τίποτε, δηλαδή καμία πρόσβαση, γιατί δέν ἔχω κάνει καμία ἁμαρτία ὡς ἄνθρωπος. «Ὅποιος κάποτε προσπάθησε νά τηρήσει στή ζωή του τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ», λέει ὁ π. Σωφρόνιος, «αὐτός μπορεῖ νά ἐννοήσει ὡς ἕνα σημεῖο τό ἄμετρο μεγαλεῖο αὐτοῦ τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ», τί σημαίνει δηλαδή αὐτό πού λέει ὁ Χριστός ὅτι δέν ἔκανα καμία ἁμαρτία. Εἶναι μεγαλειῶδες αὐτό καί τό καταλαβαίνει αὐτός πού προσπάθησε ἔστω γιά λίγο νά τηρήσει τόν ἑαυτό του μακριά ἀπό τήν ἁμαρτία. Εἶναι πάρα-πάρα πολύ δύσκολο, γιά νά μήν ποῦμε ἀδύνατο! Χωρίς τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ βεβαιως εἶναι ἀδύνατο! «Ἄμετρο γιά κάθε ἄνθρωπο σέ ὅλη τήν ἱστορία τοῦ κόσμου»[3] εἶναι τό μεγαλεῖο αὐτό τῆς ἀναμαρτησίας τοῦ Χριστοῦ.
«Κατά τήν ἐπίγεια ζωή τοῦ Χριστοῦ οἱ ἄνθρωποι πού Τόν ἄκουγαν ἀποροῦσαν, ὅπως καί οἱ τωρινοί. Ὅ,τι ἔλεγε ὁ Χριστός, δέν ἤτανε «κατ' ἄνθρωπον»[4]». Ὑπερέβαινε δηλαδή τά ἀνθρώπινα. «Αὐτό τό ἔβλεπαν ὅλοι, ἀλλά δέν εἶχαν τή δύναμη νά δεχτοῦν τήν ἐπιφάνεια τοῦ Θεοῦ σέ τόσο ταπεινό σχῆμα». Γιατί ἔβλεπαν ἕναν ἁπλό ἄνθρωπο σάν κι αὐτούς καί δέν ἤθελαν νά δεχθοῦν, δέν θέλανε νά δεχθοῦν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Θεός «καί γι' αὐτό κραύγαζαν: Δαιμόνιον ἔχει». Εἶναι δαιμονισμένος! «Ἄλλοι ἔλεγαν: «Ταῦτα τά ρήματα οὐκ ἔστι δαιμονιζομένου»[5]. Αὐτά τά λόγια δέν εἶναι λόγια δαιμονισμένου ἀνθρώπου. «Ἔλεγον δέ πολλοί ἐξ αὐτῶν· δαιμόνιον ἔχει καί μαίνεται· τί αὐτοῦ ἀκούετε;»[6]». Λέγανε, τί Τόν ἀκοῦτε; Ἔχει δαιμόνιο. «Ἄλλοι ὅμως ἀποκρίνονταν: «Ἀληθῶς προφήτης ἐστί»[7], καί «σχίσμα ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ Αὐτόν»[8]»[9]. Ἤτανε ὁ Χριστός μας, ὅπως εἶναι καί σήμερα, σημεῖο ἀντιλεγόμενο∙ οἱ μέν τόν ἔλεγαν προφήτη, οἱ ἄλλοι δαιμονισμένο καί ἀρχηγό τῶν δαιμόνων! Καί σχίσμα ὑπῆρχε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους ὅσον ἀφορᾶ τήν γνώμη τους γιά τόν Χριστό. Καί αὐτό βεβαίως ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερα καί γιά τόν Χριστό καί γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ Χριστοῦ! Βλέπετε, οἱ Ἅγιοι δέν εἶναι ἀποδεκτοί ἀπό ὅλους. Ἀκόμα καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, πού πρόσφατα ἀναγνωρίστηκε ὡς Ἅγιος, στό Ἅγιον Ὄρος δέν εἶναι παραδεκτός ἀπό ὅλους! Δηλαδή ὑπάρχει αὐτή ἡ διχογνωμία, γιατί ἀκριβῶς ὑπάρχουνε διαφορετικές πνευματικές καταστάσεις. Καί ἄνθρωποι πού ὑποτίθεται ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, ὅμως δέν ἔχουνε αὐτή τήν γνώση, τήν διάκριση, τήν καθαρότητα, τήν ταπείνωση νά δοῦν καί νά ἀποδεχθοῦν τήν ἁγιότητα.
Μητρόπολη Πειραιῶς: Διακόπτουμε τήν κοινωνία μας μέ τούς ψηφίσαντας βουλευτάς ἐναντίον τοῦ θείου Νόμου, μή προσκαλοῦντες αὐτούς εἰς οἱανδήτινα ἐκδήλωσιν τῶν Ἐνοριῶν μας, ἄχρι τῆς ἐμπράκτου μεταμελείας των διά τῆς ἀκυρώσεως διά τοῦ Ἐθνικοῦ Κοινοβουλίου τοῦ αἰσχίστου αὐτοῦ νομοθετήματος!
Πειραιάς, 22 Φεβρουαρίου 2024Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ:
«ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΨΗΦΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟΝ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ».
Στόν Πειραιᾶ σήμερα 22 Φεβρουαρίου 2024 ἡμέρα Πέμπτη καί ὥρα 11η πρωϊνή στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Παναγίας Τριάδος Πειραιῶς συνήλθαμε κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς, Φαλήρου, Ἁγίου Ἰωάννου Ρέντη καί Δραπετσώνας κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, σέ ἔκτακτη ἱερατική σύναξη μέ θέμα: « Ἀντιμετώπισις τῶν συνεπειῶν ψηφίσεως τοῦ νόμου διά τόν “γάμον” ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου», N. 5089 ΦΕΚ Α΄ 27/17.2.2024.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἐτοποθετήθη δεόντως ἐπί τοῦ ἀνακύψαντος ζητήματος ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας καί τῆς ἐφαρμογῆς τῆς «woke» ατζέντας διά τήν ἀποδόμηση τοῦ χριστιανικοῦ... δόγματος, ἤθους καί πολιτισμοῦ καί γενομένης διεξοδικῆς συζητήσεως ἐκ προσώπου καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων καί Διαχειριστικῶν Ἐπιτροπῶν τῶν Ἐνοριῶν καί καθιδρυμάτων τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας, συναποφασίσαμε τήν ἔκδοση τοῦ παρόντος ψηφίσματος.
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑἩ ναύλοχος πόλη τοῦ Πειραιᾶ, τό πρῶτο λιμάνι τῆς Χώρας εἶναι μία Παναγιοσκέπαστη πόλη, ὅπως ἐπιμαρτυροῦν καί ἀποδεικνύουν τά ἱστορικῶς διακριβωμένα θαύματα τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, πού καταγράφονται σέ ἐφημερίδες καί ἔντυπα τῆς ἐποχῆς, ὅπως τά παρουσιάζει ὁ Ἐλλογιμώτατος Πρόεδρος τῆς Φιλολογικῆς Στέγης Πειραιᾶ κ. Στέφανος Μίλεσης στό πόνημά του «Τά θαύματα τῆς πίστεως στόν Πειραιᾶ ὅπως καταγράφηκαν καί ἀποτυπώθηκαν ἀπό ἐφημερίδες καί ἔντυπα» ἐκδ. Ἀρχονταρίκι 2019, καί εἰδικώτερα τό θαῦμα τῆς Παναγίας «Ρόδον τό Ἀμάραντον» μέ τήν ἀποσόβηση τῆς θανατηφόρου πανδημίας τῆς εὐλογιᾶς, ὅπως καταγράφεται στήν Ἐφημερίδα ΣΦΑΙΡΑ φ. 9/3/1896 καί τῆς ἐμφανίσεως τήν 24-25/3/1929 τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν κατάμεστο Ἱ. Ναό Εὐαγγελιστρίας Πειραιῶς, ὅπως καταγράφεται στίς Ἐφημερίδες ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στό φ. 29/3/1929 καί ΣΚΡΙΠ στό φ. 29/3/1929. Διακονοῦντες σέ μία εὐλογημένη Μητρόπολη τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας διά τῆς χειροτονίας μας ἔχομε ἀναλάβει τό πολυεύθυνο ἔργο τῆς διακονίας τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, πού προϋποθέτει τήν ἀκριβεστάτη τήρηση «τῆς ἅπαξ παραδοθείσης τοῖς ἁγίοις» (Ἰουδ. 1,3) θείας ἀποκαλύψεως διά τήν ὑπέρβασιν τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου καί τή μεταστοιχείωση τοῦ κόσμου σέ Βασιλεία χρηστότητος, δικαιοσύνης, εἰρήνης, ἀληθείας καί ἀγάπης. Συνεπῶς, χρεωστοῦμε ἐνώπιον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου, τοῦ καλέσαντος ἐμᾶς στήν διακονία τοῦ Λαοῦ του νά διασφαλίζωμε καί νά μεταδίδωμε ἔργῳ καί λόγῳ τήν ἀκαινοτόμητη πίστη τῶν Ἀποστόλων, τῶν Θεοφόρων Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Δέν προσπάθησε νά ἀποφύγη ὁ Τελώνης τόν ὀνειδισμό τοῦ Φαρισαίου...
Δεν προσπάθησε να αποφύγη ο Τελώνης τον ονειδισμό του Φαρισαίου ούτε λυπήθηκε πολύ για τις κατηγορίες του, αλλά δέχτηκε μέσα του τα λόγια του Φαρισαίου με ευγνωμοσύνη.
Και έτσι το βέλος του εχθρού έγινε γι' αυτόν φάρμακο και θεραπεία. Η κοροϊδία έγινε έπαινος και η κατηγορία στεφάνι.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΥΡΑΝΝΑΣ, 28-2-2024
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΑΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΥΡΑΝΝΑΣ, 28-2-2024
https://www.youtube.com/live/NzlSEuKZvlM?si=Jj5oHcIj79sGeV5S
.jpg)
28 Φεβρουαρίου. Βασιλείου ὁσίου τοῦ ὁμολογητοῦ (†750). Προτερίου Ἀλεξανδρείας ἱερομάρτυρος (†457), Κυράννης νεομάρτυρος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ (†1751). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Πέτρου γ´ 1-17).
Β Πε. 3,1 Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί, δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν,
Β Πε. 3,1 Αυτήν τώρα, αγαπητοί, δευτέραν πλέον επιστολήν σας γράφω. Και δια των δύο αυτών επιστολών προσπαθώ να κρατώ άγρυπνον και προσεκτικήν την ειλικρινή διάνοιάν σας με την υπόμνησιν, που σας κάμνω,
Β Πε. 3,2 μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου καὶ σωτῆρος,
Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024
Κάτω ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση, Ἁγ. Παϊσίου-Ταπείνωση, Πάθη καὶ ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κάτω ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση, Ἁγ. Παϊσίου-Ταπείνωση, Πάθη καὶ ἀρετές, 26-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Εἶστε ἀνεπιθύμητοι»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Εἶστε ἀνεπιθύμητοι», Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/02/blog-post_8458.html
Εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουμε φίλοι τοῦ Θεοῦ, τὴ στιγμὴ ποὺ στασιάζουμε ἐναντίον του μὲ τὰ πάθη μας
Όλα τα πάθη και όλα τα πονηρά πνεύματα, έχουν στενή συγγένεια και συνδέονται μεταξύ τους. Ο συγγενικός και συνεκτικός τους δεσμός είναι η αμαρτία. Αν λοιπόν υποταχθείς σε ένα πάθος θα υποταχθείς και σε όλα τα υπόλοιπα. Αν αιχμαλωτιστείς από ένα πονηρό πνεύμα, με την αποδοχή των λογισμών που σου βάζει, θα γίνεις αιχμάλωτος όλων των πονηρών πνευμάτων. Με την ήττα σου, τα πνεύματα αυτά, σε παραδίνουν το ένα στο άλλο, σαν δούλο.Παρατήρησε τον εαυτόν σου και θα δεις, ότι αν νικήθηκες εκούσια από ένα πάθος, στη συνέχεια θα νικηθείς ακούσια, από κάποιο άλλο. Και θα νικιέσαι συνεχώς, μέχρι να μετανοήσεις ειλικρινά.
Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
Είναι αδύνατο να γίνουμε φίλοι του Θεού, τη στιγμή που στασιάζουμε εναντίον του με τα πάθη μας και ανεχόμαστε να πληρώνουμε φόρο στον τύραννο και φονέα των ψυχών διάβολο.
Όπως ο λόγος, που είναι κύριος των παθών, κάνει τις αισθήσεις όργανο της αρετής, έτσι και τα πάθη όταν επικρατήσουν στον λόγο κάνουν τις αισθήσεις κατάλληλες για την αμαρτία.
Όποιος χωρίς πάθη ζητάει τα θεία, θα πάρει οπωσδήποτε ό,τι ζητάει. Όποιος όμως ζητάει κυριευμένος από κάποιο πάθος, δεν θα πετύχει το ζητούμενο.
Γιατί φυτρώνουν στὸ σπίτι μας ἀγκάθια καὶ τριβόλια
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
«Γιατί φυτρώνουν στὸ σπίτι μας ἀγκάθια καὶ τριβόλια»
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. ζ΄, 15, 16) παρατηρεῖ: «Ὃ γὰρ κατεργάζοµαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ µισῶ τοῦτο ποιῶ. Εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύµφηµι τῷ νόµῳ ὅτι καλός».
(: Εἶµαι λοιπὸν σκλάβος τῆς ἁµαρτίας, διότι ἐκεῖνο ποὺ ἐκτελῶ, τὸ ἐκτελῶ τυφλά, µεθυσµένος ἀπὸ τὸ πάθος, χωρὶς νὰ ξεύρω τί πράττω. Διότι δὲν πράττω ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον µὲ τὸ βάθος τῆς καρδίας µου θέλω, ἀλλ’ ἐκεῖνο ποὺ µισῶ, ὅταν δὲν εἶµαι σκοτισµένος ἀπὸ τὸ πάθος, αὐτὸ πράττω. Ἐὰν δὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἰς τὸ βάθος µου δὲν θέλω, αὐτὸ πράττω, συµφωνῶ καὶ συµµαρτυρῶ µὲ τὸν νόµο, ὅτι εἶναι καλός).
• Ὅταν ἁμαρτάνουμε μετὰ ἀκολουθεῖ ὁ πνευματικὸς νόμος, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ πρὶν τὴν μετάνοια. Ἄν μετανοήσουμε, τιμωρία δὲν ὑπάρχει. Πολλὲς φορὲς καὶ μέσα στὶς οἰκογένειες, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν, ἐνεργεῖ ὁ πνευματικὸς νόμος. Ἐνεργεῖ δηλαδὴ ἡ θεία δικαιοσύνη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὴν αἰτία τῶν προβλημάτων καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν μετάνοια.
• Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μὲ πατρικὴ ἀγάπη μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς ἐξηγεῖ γιατὶ ἔχουμε πολέμους στὰ σπίτια μας:
«Πολλοί ἔχουν πολέμους στήν οἰκία τους καί ἄλλος μέν πολεμᾶται ἀπό τήν γυναῖκα του, ἄλλος πολιορκεῖται ἀπό τό τέκνο του, ἄλλος ἀπό τόν ἀδελφό του καί ἄλλος ταπεινώνεται ἀπό τόν ὑπηρέτη του καί ὁ καθένας λυπᾶται καί δυσανασχετεῖ καί μάχεται καί πολεμᾶ καί πολεμᾶται καί κανείς δέν σκέπτεται ὅτι, ἐάν δέν ἔσπειρε ἁμαρτίες, δέν θά ἦταν δυνατόν νά φυτρώσουν στήν οἰκία του ἀγκάθια καί τριβόλια· ἐάν δέν ἔκρυβε σπινθῆρες ἁμαρτιῶν, δέν θά ἄναβε φωτιά στήν οἰκία του.
Ὁ Βησσαριωνιστές ἐπιτίθενται καί πάλι
Ο Βησσαριωνιστές επιτίθενται και πάλι
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Οι οπαδοί του Βησσαρίωνα επιτίθενται και πάλι στις ημέρες μας. Είναι όσοι ακολουθούν τον αρνητή της ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων καρδινάλιο της Παποσύνης Βησσαρίωνα για να έχουν την εύνοια και τις επευφημίες των ηγετών της Δύσης ή και για να αποκτήσουν, όπως εκείνος, προσωπικά οφέλη από τη στάση τους. Είναι επίσης όσοι Έλληνες έχουν έναν άκριτο ιδεολογικό θαυμασμό και προσανατολισμό προς την Δύση και σε ό, τι Αυτή προβάλλει, μη γνωρίζοντας, ή λησμονώντας, ή απορρίπτοντας τον πολιτισμό των προγόνων τους. Σε αυτή την κατάσταση της ιδεολογικής επίθεσης που δεχόμαστε οι Έλληνες απαιτείται, όπως πάντα έως σήμερα, σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αντίσταση, με όπλα την Πίστη μας στην Ορθοδοξία και την Αγάπη μας προς την Πατρίδα και τις Παραδόσεις της.
Οι επιθέσεις κατά της ιδιοπροσωπίας μας των ισχυρών της Δύσης υπήρξαν σε κάθε εποχή, έως και σήμερα. Από το 1054, με το μεγάλο σχίσμα, αρχίζει να καλλιεργείται το μίσος και να πραγματοποιούνται επιθέσεις κατά των ανυπότακτων Ελλήνων. Απολύτως επιγραμματικά θυμίζουμε την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, την σε βάρος των Ελλήνων μέχρις εξευτελισμού καταπίεση στη Σύνοδο Φεράρας – Φλορεντίας από τον Πάπα προκειμένου να αποδεχθούν την υποταγή τους σε αυτόν, την σφοδρή επίθεση εκδυτικισμού των Ελλήνων εκ μέρους των παπικών κληρικών και λαϊκών κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Ιονίου πελάγους, αλλά και του Αιγαίου, την εκ μέρους της αντίθεης και αντιεκκλησιαστικής γαλλικής επανάστασης και του Ναπολέοντα καταπίεση και επιχείρηση επιβολής αθέου καθεστώτος στα Ιόνια νησιά όταν τα κατέλαβαν, την καταπίεση και την ταπεινωτική σε βάρος των Ελλήνων κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 συμπεριφορά των τότε Μεγάλων Δυνάμεων, συμπεριφορά που συνεχίζεται έως στις ημέρες μας. Όλες οι επιθέσεις αυτές εναντίον της ταυτότητάς μας απέτυχαν λόγω της γενναιότητας και της αυτοθυσίας των προγόνων μας
Ἡ Ἐκκλησία. Ἡ διαφορά χριστιανικῆς ἀγάπης καί ἀνθρώπινης δικαιοσύνης Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 21ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ἡ ὁδός τῆς Ἐκκλησίας» εἶναι ὁ τίτλος τοῦ κεφαλαίου πού θά δοῦμε σήμερα ἀπό τόν Ἅγιο Σιλουανό. ««Στήν Ἐκκλησία μας δόθηκε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἡ ἐπίγνωση τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καί Αὐτή (ἡ Ἐκκλησία δηλαδή) εἶναι ἰσχυρή μέ τήν ἅγια σκέψη της καί τήν ὑπὁμονή της». Τό μυστήριο τοϋ Θεοῦ πού γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ», ἑρμηνεύει τώρα ὁ π. Σωφρόνιος αὐτά τά λόγια προφανῶς τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ. «Ἡ ἅγια σκέψη Της εἶναι «νά σωθοῦν οἱ πάντες»»[1]. Ἡ Ἐκκλησία, ξέρουμε, ὅτι εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός μας ἔχει ἕνα μόνο θέλημα. Ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ; Ὁ Θεός, ὁ Χριστός, «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»[2]. Καί αὐτό τό ἴδιο εἶναι καί θέλημα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία θέλει νά σωθοῦν οἱ πάντες. Γι’ αὐτό καί ἡ προοπτική της εἶναι ν’ ἀγκαλιάσει σύνολη τήν ἀνθρωπότητα. Γι’ αὐτό καί οἱ χριστιανοί, πού ἤδη εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία, πρέπει νά εἶναι μέ ἀνοιχτές τίς ἀγκάλες τους νά δεχθοῦν κάθε καινούριο πού θά θελήσει νά μπεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία. Θά πρέπει καί οἱ χριστιανοί, ὁ καθένας, νά ἔχει τήν ἐπιθυμία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς νά μποῦνε μέσα στήν Ἐκκλησία!
Σήμερα εἶναι λυπηρό τό φαινόμενο πού οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας. Γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔχει περίπου 500 ἑκατομμύρια, ἐνῶ ἡ γῆ ἔχει περίπου 7,5 δισεκατομμύρια. Ὅλοι αὐτοί λοιπόν πού εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα λυπηρό θά λέγαμε φαινόμενο καί γεγονός, πού θά πρέπει ὅλους νά μᾶς ἀνησυχεῖ, νά μᾶς προβληματίζει καί νά μᾶς κάνει νά προσευχόμαστε, ὥστε ὅλοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι δυνάμει θά λέγαμε εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία νά γίνουν καί ἐνεργεία. Γιατί ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία θέλουν ὅλοι νά σωθοῦν.
«Ἡ Ἐκκλησία κηρύττει στόν κόσμο τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί καλεῖ ὅλους στήν πληρότητα τῆς θείας ζωῆς. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δέν ἐννοοῦν αὐτό τό προσκλητήριο καί τό ἀπορρίπτουν. Καλώντας ὅλους νά τηροῦν τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν»[3], ἡ Ἐκκλησία στέκεται στή μέση ἀπό ὅλες τίς ἐχθρικές δυνάμεις. Ὁ διάβολος εἶναι ἀνθρωποκτόνος καί σπορέας τοῦ μίσους. Γι’ αὐτό καί τούς ἀνθρώπους πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Χριστό τούς κρατάει σέ μιά κατάσταση χωρισμοῦ-διάσπασης»[4]. Ἄν προσέξει κανείς, καί ὁ σύγχρονος κόσμος ὅλος καί τά ἔθνη καί οἱ κοινωνίες καί οἱ οἰκογένειες καί ὅλες ἄς τό ποῦμε οἱ ἀνθρώπινες ἑνότητες ἤ συλλογικότητες ζοῦνε αὐτή τήν κατάσταση τῆς διάσπασης, τοῦ χωρισμοῦ, τοῦ μίσους καί τῆς ἔχθρας. Κι ἄν ὑπάρχει μιά φαινομενική ἠρεμία καί ἑνότητα, αὐτή εἶναι πάρα πολύ εὔθραυστη. Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν, πού κηρύττει αὐτή τήν κατάλυση τοῦ μίσους, κηρύττει τήν ἀγάπη στούς ἐχθρούς, δέν εἶναι ἀρεστή, στόν διάβολο πρωτίστως καί μετά σ’ ὅλους αὐτούς πού ὑπηρετοῦν τίς ἐντολές τοῦ διαβόλου.
Ἡ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας διέγραψε τὸν Ἅγιο Ἀλέξανδρο Νιέφσκι
Συνήλθε την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024 η Ιερά Σύνοδος της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας, υπό την προεδρία του Μητροπολίτου Κιέβου κ. Επιφανίου.
Μία από τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου που προκαλεί αλγεινή εντύπωση ήταν η διαγραφή από το Αγιολόγιο του Αγίου Μεγάλου Πρίγκιπα Αλεξάνδρου Νιέφσκι, ο οποίος ανέκαθεν τιμούνταν στη Γη των Ρως ως υπέρμαχος και προστάτης της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Αλέξανδρος τον 13ο αιώνα κατ΄ επανάληψη νίκησε τους ρωμαιοκαθολικούς σταυροφόρους ιππότες και προστάτευσε τα πριγκιπάτα της Ρωσίας από τον στρατιωτικό επεκτατισμό του ρωμαιοκαθολικισμού.
Να αναφερθεί ότι στο έγγραφο, που συνόδευε τη συνοδική απόφαση, τονίζεται ότι «η απόδοση τιμής στον πρίγκιπα Αλέξανδρο Γιαροσλάβιτς του Νόβγκοροντ, επονομαζόμενο Νιέφσκι, συνδέεται στενά με το ενδοξασμό της μοσχοβίτικης δυναστείας των πριγκίπων, άλλωστε ήταν πατέρας του πρώτου πρίγκιπα της Μόσχας, καθώς και με τη ρωσική κρατική λατρεία του αυτοκρατορικού μιλιταρισμού».
Η ημέρα μνήμης του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στις 23 Νοεμβρίου αντικαταστάθηκε από μια «επιπρόσθετη ημέρα μνήμης» του ο Αγίου Αλεξάνδρου του Ακοιμήτου, ιδρυτή της Ιεράς Μονής των Ακοιμήτων.
27 Φεβρουαρίου. Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου (η΄ αἰ.). Στεφάνου τοῦ γηροκόμου. Ἐφραὶμ ὁσίου τοῦ Κατουνακιώτου (†1998). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης λδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Πέτρου β΄ 9-22).
Β Πε. 2,9 οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν,
Β Πε. 2,9 Ολα αυτά μαρτυρούν, ότι γνωρίζει ο Κυριος τους μεν ευσεβείς να τους γλυτώνη και να τους σώζη από δοκιμασίας και περιπετείας, τους δε αδίκους, οι οποίοι και κατά την παρούσαν ζωήν βασανίζονται από την αμαρτωλότητά των, να τους φυλάττη δια την μεγάλην εκείνην ημέραν της Κρίσεως (οπότε και θα τους επιβάλη πλήρη την τιμωρίαν).
Β Πε. 2,10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας. τολμηταί, αὐθάδεις! δόξας οὐ τρέμουσι βλασφημοῦντες,
Β Πε. 2,10 Εις κρίσιν και αιωνίαν καταδίκην ο Θεός κρατεί μάλιστα εκείνους, που πορεύονται οπίσω από τας σαρκικάς ηδονάς με επιθυμίας που μολύνουν και μιαίνουν, και οι οποίοι καταφρονούν την κυριότητα και εξουσίαν του παντοδυνάμου Θεού. Αυτοί είναι θρασείς και αδίστακτοι δια το κακόν, αλαζονικοί και αναιδείς. Δεν φοβούνται και δεν τρέμουν, όταν βλασφημούν και χλευάζουν και αυτούς τους ενδόξους αγγέλους.
Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου - ἡ ἀστείρευτη δύναμις τοῦ Χριστιανισμοῦ (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Ἡ ἀστείρευτη δύναμις τοῦ Χριστιανισμοῦ
Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, ἀνέκαθεν εἶχε ἐχθροὺς ποὺ τὸν πολεμοῦσαν. Γιατὶ τὸ σκοτάδι μισεῖ τὸ φῶς, τὸ ψέμα τὴν ἀλήθεια, ἡ κακία τὴν ἀρετή. Καὶ σήμερα λοιπὸν ἔχει πολλοὺς ἐχθρούς, ποὺ κάτω ἀπὸ διάφορα προσωπεῖα πασχίζουν νὰ τὸν ἀφανίσουν.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ, 27-2-2024
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ, 27-2-2024
https://www.youtube.com/live/nJaXQK_0X0g?si=AYh4rcToC4-2Bmn8
Ὁ ἅγιος μάρτυς Θεόκλητος ὁ φαρμακός
Στις 26 Φεβρουαρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Θεοκλήτου του Φαρμακού.
Δεν γνωρίζουμε πολλά βιογραφικά στοιχεία για τον Μάρτυρα αυτόν του Χριστού του οποίου το όνομα φέρουν πολλοί μοναχοί και κληρικοί.
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Τὸ πιὸ ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Τὸ πιὸ ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα» , Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/02/blog-post_68.html
Ἡ ἀποδοχὴ τῶν ταπεινώσεων, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καὶ ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἀποδοχὴ τῶν ταπεινώσεων, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καὶ ἀρετές, 25-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 25-2-2024
«Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς» (Ἁγία Φιλοθέη)
«Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς»
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
«Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς, ἡ ἐν τῶ βίῳ καιομένη καὶ φαίνουσα», ἀνευφημεῖ ὁ ὑμνογράφος σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Φιλοθέης ποὺ τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ μάλιστα ἡ περιώνυμος πόλη τῶν Ἀθηνῶν, στὶς 19 Φεβρουαρίου. Πράγματι, ἡ Ἁγία σὲ ὅλη της τὴν ἐπίγεια ζωὴ ἔλαμψε διὰ τῶν ἀρετῶν τοῦ βίου της καὶ φώτισε τὸ σκότος τῆς σκλαβιᾶς καὶ τῆς ἀμαθείας διὰ τῆς κοινωνικῆς της προσφορᾶς. Διακρίθηκε γιὰ τὴν εὐσέβεια, τὴν σοφία, τὴν σεμνότητα, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγαπητική της προσφορά, κυρίως ὅμως γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀνδρεία της. Προέβαλε μάλιστα κάποιες ξεχωριστὲς ἀντιστάσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἀξίζει ἰδιαιτέρως νὰ τὴν τιμοῦμε:
α) Κατ’ ἀρχὰς ἀντιστάθηκε στὸ κοινωνικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς της καὶ κάθε ἐποχῆς. Αὐτή, ἡ πλούσια ἀρχόντισσα, ἀπαρνήθηκε τὰ πλούτη της καὶ ἔθεσε τὸν ἑαυτό της στὴν διακονία τοῦ κάθε ἐμπερίστατου, ὡς ἄλλη Δορκάς. Τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ οἱ περισσότεροι πλούσιοι ἄρχοντες κατὰ τὴν Τουρκοκρατία δὲν προέβαλαν καμμία ἀντίσταση στὸν κατακτητή, μᾶλλον δὲ συνεργάζονταν μαζί του, γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὰ προνόμιά των, ἐκείνη ὄχι μόνον δὲν ἔκλινε γόνυ στὸν ξένο δυνάστη ἀλλὰ ἐναντιώθηκε παράλληλα καὶ στὴν καταπιεστικὴ τακτικὴ τῶν ντόπιων δυναστῶν ἀρχόντων, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὴν ἀντιμετώπιζαν γι’ αὐτὸ μὲ καχυποψία ἢ καὶ ὑπέσκαπταν τὴν κοινωνική της δράση.
β) Ἐπίσης, ἡ Φιλοθέη ἦρθε ἀντιμέτωπη μὲ τὴν ἴδια της τὴν φύση, ἡ ὁποία τῆς ὑπαγόρευε, ὡς γυναῖκα ποὺ ἦταν, τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ὑποταγὴ στὸν ἄνδρα ἀφέντη. Ἐκείνη, ὅμως, κατὰ τὴν πιὸ ζοφερὴ περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τὸν 16ο αἰῶνα, ποὺ ὁ αἱμοσταγὴς σουλτάνος Σουλεϊμὰν κυριαρχοῦσε ἀπόλυτα, σκορπίζοντας παντοῦ τὸν φόβο καὶ τὸν τρόμο, ἀναδείχθηκε «Κυρὰ τῶν Ἀθηνῶν». Δροῦσε κυριολεκτικὰ κάτω ἀπὸ τὴν μύτη τοῦ Τούρκου διοικητοῦ, ποὺ ἕδρευε στὴν Ἀκρόπολη, δυὸ βήματα ἀπὸ τὸ ἀρχοντικὸ τῶν Μπενιζέλων στὴν Πλάκα. Γι’ αὐτὸ ὁ ἐγκωμιαστής της ἀναφωνεῖ μὲ θαυμασμό: «Σαμψὼν ἔσχες τὴν ἀνδρείαν» (πῆρες τὴν ἀνδρεία τοῦ Σαμψών), ἀρετὴ σπάνια γιὰ γυναῖκα («Γυνὴ ἀνδρεία τίς εὑρήσει», Παροιμίαι Σολομῶντος, 29), ποὺ προκαλοῦσε ὅμως συγχρόνως τὸν φθόνο καὶ τὴν ἀντιζηλία τῶν ἄλλων.
Ὑπομονή ἰώβεια μέ χαρά
Στο Σιμωνοπετρίτικο κάθισμα «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» ζούσαν παλαιά δυο αυτάδελφοι, ο παπα-Νικηφόρος και ο π. Αρσένιος, καταγόμενοι από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Τότε οι καθισματάρηδες έδιναν ένα σεβαστό ποσό στο Μοναστήρι και έπαιρναν το Κάθισμα. Η Μονή είχε εσαεί την υποχρέωση να τους δίνη κατόπιν συμφωνητικού που υπέγραφαν αμφότεροι, παξιμάδι, λάδι, ζωστικά και παπούτσια.
Ο Γέροντας, π.Αρσένιος, πίεσε τον Νικηφόρο και τον έκανε παπά στα 28 του. Ο παπα-Νικηφόρος εφημέρευε και στην Σιμωνόπετρα. Ήταν πολύ καλός ψάλτης και άριστος αγιογράφος, αλλά έπασχε από κήλη. Είχε μία μεγάλη κήλη σαν μαξιλάρι, έτσι φαινόταν κάτω από το ζωστικό. Για να σηκωθή, να καθήση ή να κινηθή, την έπιανε με τα χέρια του. Εν τω μεταξύ είχε και φρικτούς πόνους στο ένα μάτι.
Πήγε για εξετάσεις, οι γιατροί αναγκάστηκαν να του κάνουν εξόρυξη βολβού. Μετά από καιρό του αφαίρεσαν και τον άλλο βολβό για τον ίδιο λόγο. Έτσι έμεινε τελείως τυφλός στα 36 του χρόνια. Για να βαδίση μέσα στο κελλί του, με το ένα χέρι ψαχούλευε τον τοίχο και με το άλλο κρατούσε την κήλη.
Ὁ Διάβολος χωρίς μάσκα στό φετινό καρναβάλι τῆς Πάτρας
Γράφει ἡ Μαρία Κοκολάκη - Τράπαλη, Καθηγήτρια Μουσικῆς«Ἀποτάσσομαι τῷ σατανᾷ καί πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ»
Σύγχρονοι γέροντες ὀνόμασαν τό καρναβάλι «πομπή τοῦ σατανᾶ».
Ὁ σατανᾶς ἔχει τήν ἰδιότητα νά καμουφλάρεται, γιά νά ξεγελάει τά θύματά του στίς ἀρχικές ἀντιστάσεις τους. Μόλις, ὅμως, τούς βάλει στό χέρι, τότε σταδιακά ἀποκαλύπτεται. Ἔτσι, λοιπόν, τό καρναβάλι ἄρχισε ἀθῶα, μέ παιδάκια πού ντύνονταν μέ ἀθῶες στολές, σιγά - σιγά οἱ στολές ἔγιναν πρόστυχες καί ἀσεβεῖς, μέχρι πού φθάσαμε στό φετινό καρναβάλι, ὅπου ὁ σατανᾶς βγαίνει χωρίς προσωπεῖο, γιά νά εὐφρανθεῖ μέ τό λαό πού τόν προσκυνάει μέ τήν κάθε εὐκαιρία.
Δέν εἶναι ἀστεῖο, οὔτε παιδική γιορτούλα. Εἶναι ξεκάθαρη λατρεία τοῦ διαβόλου τόν ὁποῖο ἀποταχθήκαμε μέ τό βάπτισμά μας, ἀλλά δυστυχῶς πολλοί συντάσσονται μαζί του μέ τό βίο τους. Ἄς κρατήσουμε τά παιδιά καί τίς οἰκογένειές μας μακριά ἀπό τέτοιες πομπές, πού προκαλοῦν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Καί ἄς προσευχηθοῦμε νά φωτίσει ὁ Θεός ὅσους ἀπό ἐπιπολαιότητα καί ἀδιαφορία πέφτουν στήν παγίδα πού προσφέρει λίγες ὧρες ξέφρενης διασκέδασης, μέ ἀντάλλαγμα ἀθάνατες ψυχές. Διότι ὁ διάβολος δέν κάνει φίλους, ἀλλά μόνο θύματα, τά ὁποῖα ἐξαπατᾶ μέ ἐφήμερες ἀπολαύσεις, δόξα καί χρήματα, γιά νά τούς ἐξασφαλίσει τήν ἀτελεύτητη κόλαση.
Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή μίας ὑπερπολύτεκνης μητέρας - ἐκπαιδευτικοῦ, ἡ ὁποία μᾶς ἐνημέρωσε γιά αὐτό τό πολύ θλιβερό θέμα...
Πρός τούς διοργανωτές τοῦ φετινοῦ ἀποκριάτικου καρναβαλιοῦ
Ἀπευθύνομαι μέ ἔγνοια καί σεβασμό σέ σᾶς, τούς πρωτεργάτες καί γενικούς ἐπόπτες τοῦ ἐτησίου Καρναβαλιοῦ τῆς Πάτρας, ὡς μητέρα ὑπερπολύτεκνη καί ἐκπαιδευτικός, ἀλλά πρωτίστως σάν ἄνθρωπος αὐτῆς τῆς ἄκρως δυσκολεμένης ἐποχῆς καί σάν προβληματιζόμενη πολίτις αὐτοῦ τοῦ πολύπαθου τόπου.
Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου. Ἡ Ταπεινοφροσύνη
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ[:Λουκ. 18, 9-14]
Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ
Αν η αμαρτία, όταν είναι ενωμένη με την ταπεινοφροσύνη, τρέχει τόσο γρήγορα στο δρόμο της θεϊκής ευσπλαχνίας, ώστε μπορεί να ξεπεράσει και την αρετή που τρέχει με αλαζονεία, τότε πού δεν θα φτάσει η αρετή, όταν συνυπάρχει με την ταπεινοφροσύνη; Αν εκείνοι που ομολογούν τα αμαρτήματά τους, βρίσκουν έλεος από τον Κύριο, τότε πόσα στεφάνια δεν θα κερδίσουν εκείνοι που έχουν πλήρη επίγνωση των αγαθών τους πράξεων και παραμένουν ταπεινοί;
Έχεις πραγματοποιήσει αναρίθμητα καλά έργα; Έχεις αποκτήσει κάθε αρετή; Όλα αυτά είναι μάταια και ανώφελα, αν δεν συνοδεύονται από την ταπεινοφροσύνη. Κανένα, μα κανένα κατόρθωμα δεν μπορεί να σταθεί δίχως αυτήν.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή, δηλαδή με ένα στοιχείο υλικό και με ένα πνευματικό, είναι και τούτος: όταν κυριεύεται από την αλαζονεία, να ταπεινώνεται από την ευτέλεια του φθαρτού σώματος, και όταν του έρχεται λογισμός εξευτελιστικός για την θεόπλαστη φύση του, να ενθαρρύνεται από την ευγένεια της αθάνατης ψυχής του. Γι’ αυτό είναι καλό να συλλογιζόμαστε την καταγωγή μας, να θυμόμαστε από τι και πώς δημιουργηθήκαμε.
Έβαλε ακόμα μέσα μας ο Θεός μεγάλες δυνάμεις, αλλά και πολλές αδυναμίες. Έτσι, με τις δυνάμεις δοξάζεται η δική Του σοφία και με τις αδυναμίες περιορίζεται η δική μας υπερηφάνεια. Μας έδωσε, λ.χ., γλώσσα που μιλάει, ψάλλει, υμνεί τον Κύριο του σύμπαντος, διηγείται την ωραιότητα της κτίσεως, συζητάει για τα γήινα και τα επουράνια, για τα πρόσκαιρα και τα αιώνια. Και όλα αυτά, μολονότι είναι ένα μικρό κομμάτι σάρκας, που δεν έχει μέγεθος ούτε δυο δαχτύλων. Για να μη νομίζει, λοιπόν, η γλώσσα πως είναι κάτι σπουδαίο και υπερηφανεύεται για τις θεόσδοτες ικανότητές της, πολλές φορές, με θεία παραχώρηση, πληγώνεται ή πρήζεται. Έτσι μαθαίνει ότι ενώ μπορεί να μιλάει για πράγματα αθάνατα, η ίδια είναι θνητή· και ενώ ο Θεός, τον οποίο κηρύσσει, είναι παντοδύναμος, η ίδια είναι αδύναμη.
Πολιτισμὸς ἐθνικῆς ξεφτίλας: Ἐρείπια τὰ σπίτια Μακρυγιάννη καὶ Παπαφλέσσα – Μουσεῖο – «κόσμημα» τοῦ σφαγέα Κεμὰλ στὴ Θεσσαλονίκη
Πολιτισμός εθνικής ξεφτίλας: Ερείπια τα σπίτια Μακρυγιάννη και Παπαφλέσσα – Μουσείο – «κόσμημα» του σφαγέα Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη
Πολιτισμός εθνικής «αμνησίας» και αχαριστίας - Ρημάζουν ανεκμετάλλευτα τα σπίτια των ηρώων μας, αλλά για τα μνημεία των Τούρκων λεφτά υπάρχουν!
Συντάκτης: Πέτρος Δημόπουλος
Λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, λέει μια σοφή ρήση. Σήμερα απολαμβάνουμε τα προνόμια ενός ελεύθερου κράτους, διότι πριν 200 χρόνια κάποιοι ήρωες έχυσαν το αίμα τους για να αποτινάξουν τη σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Αν αυτοί οι ήρωες δεν είχαν θυσιαστεί για μια αδούλωτη πατρίδα, οι πολιτικοί σήμερα δεν θα απολάμβαναν τα θεσμικά προνόμιά τους, ούτε θα έφτιαχναν προκλητικές περιουσίες.
Όμως για να υπηρετείται το αφήγημα της ελληνοτουρκικής ψευτοφιλίας, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 σβήνεται από το τοπίο του πολιτισμού και της ιστορίας. Θυμόμαστε ότι πριν μερικά χρόνια είχαν επιστρατευτεί μέχρι και ελληνικά ντοκιμαντέρ που έλεγαν ότι οι Έλληνες… καλοπερνούσαν ως υπόδουλοι των Τούρκων.
Και έτσι πολλοί ιστορικοί τόποι που θα έπρεπε να έχουν αναδειχθεί εδώ και δεκαετίες, μένουν αναξιοποίητοι και καταστρέφονται από το αδίστακτο πέρασμα του χρόνου. Την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, την πείραξε η επίδειξη μόδας που έγινε στο Βρετανικό Μουσείο μπροστά στα γλυπτά του Παρθενώνα. Και δεν την πειράζει που ρημάζουν και καταρρέουν τα μνημεία που βρίσκονται στην ίδια της την χώρα.
Φέρνουμε για παράδειγμα τα σπίτια δύο κορυφαίων αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Το πατρικό σπίτι του Γρηγόριου Δικαίου (Παπαφλέσσα) στην Πολιανή Μεσσηνίας και το σπίτι του Έλληνα οπλαρχηγού, πολιτικού και συγγραφέα, Ιωάννη Μακρυγιάννη στο Άργος. Και τα δύο σπίτια βρίσκονται ερειπωμένα, παρατημένα σε άθλια κατάσταση, σαν να έζησαν εκεί μέσα κάποιοι άσημοι άνθρωποι που δεν σημαίνουν τίποτα για την Ελλάδα.
26 Φεβρουαρίου. Πορφυρίου ἐπισκόπου Γάζης (†420). Φωτεινῆς μάρτυρος τῆς Σαμαρείτιδος, Θεοκλήτου καὶ λοιπῶν μαρτύρων, Ἰωάννου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει (†1575). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Πέτρου α΄ 20 - β΄ 9).
Β Πε. 1,20 τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες, ὅτι πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται.
Β Πε. 1,20 Υπό την απαραίτητον προϋπόθεσιν ότι τούτο προ παντός πρέπει να γνωρίζετε· ότι κάθε προφητεία της Αγίας Γραφής δεν λύεται και δεν αποσαφηνίζεται κατά την προσωπικήν εκάστου αντίληψιν, αλλά με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος.
Β Πε. 1,21 οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ᾿ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι.
Β Πε. 1,21 Διότι ποτέ έως τώρα δεν ελέχθη προφητεία με τον νουν και το θέλημα του ανθρώπου, αλλά οι άγιοι άνθρωποι του Θεού, οι προφήται, επροφήτευσαν εμπνεόμενοι και οδηγούμενοι από το Αγιον Πνεύμα.