Βλέπετε πόση ἀκρίβεια εἶχε ὁ ἄνθρωπος!

Ἔλεγαν οἱ μοναχές στόν Ἅγιο Παΐσιο:

- Γέροντα πᾶμε ἀγοράζουμε πράγματα καί δέν μᾶς δίνουν τιμολόγιο.

Καί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος:

- Δέν εἶναι σωστό αὐτό, πάντα νά παίρνετε τιμολόγιο. Ἐσεῖς εἶστε καί καλόγριες, ἕνας λόγος παραπάνω καί συμβάλλετε σέ μιά κλοπή.

Βλέπετε πόση ἀκρίβεια εἶχε ὁ ἄνθρωπος! Σ’ αὐτά πού δέν τά τηρεῖ κανείς, ὅλοι κοιτᾶνε νά τά ἀποφύγουν. Καί ὅμως αὐτό εἶναι τό σωστό. Εἶχε συνέπεια.

«Ἐγώ», ἔλεγε, «ὅταν στέλνω κάτι, βάζω καί γραμματόσημο πάνω, ἄσχετα ἄν δέν τό στέλνω μέ τό ταχυδρομεῖο καί τό στέλνω μέσω ἄλλου». Τόση συνέπεια εἶχε! Γιατί ἦταν προσανατολισμένος στόν Χριστό καί ὄχι στά χρήματα.

Ἐμεῖς λέμε, ὅτι ἔχουμε κέντρο τόν Χριστό, ἀλλά λέμε: «Κάτσε τώρα, δέν εἴμαστε καί χαζοί. Ἀφοῦ μέ κλέβει, θά τόν κλέψω καί γώ». Ἔτσι λέει ὁ Χριστός; Δέν λέει ἔτσι. Λέει: «ἀπόδοτε τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22,21), δηλαδή σ’ αὐτόν πού πρέπει, θά δίνεις τόν φόρο καί σέ κεῖνον πού τοῦ πρέπει, θά δίνεις τιμή.

Ἀλλά αὐτό δέν μπορεῖς νά τό κάνεις, ὅταν τό κέντρο δέν εἶναι ὁ Χριστός καί εἶναι ὁ χρυσός. Γι’ αὐτό λέμε πρέπει νά ἔχουμε ἀληθινή μετάνοια.

 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 1 – 4 – 2015)