Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ[:Πράξ.5,12-20]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός(:Στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Και όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος. Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε ν’ ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ.5,12-13].

«Καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος». «Και συγκεντρώνονταν», λέγει, «όλοι μαζί με μια ψυχή στη στοά του Σολομώντος». Από αυτό είναι φανερό, ότι δεν ήταν σε οικία, αλλά αφού εισήλθαν στο ιερό, διέμεναν εκεί· ούτε πλέον φυλάσσονται να μην εγγίζουν ακάθαρτα, αλλά απλώς άγγιζαν τους νεκρούς. Και πρόσεχε πώς στους μεν δικούς τους είναι αυστηροί[βλ. αμέσως παραπάνω, το περιστατικό με τον Ανανία και την Σαπφείρα: Πράξ.5,1-11], στους ξένους όμως δεν χρησιμοποιούν τη δύναμη.

«Τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός(:Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε να ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ.5,13]. Αυτό το λέγει, για να δείξει ότι δεν ήταν πλέον ευκαταφρόνητοι όπως και προηγουμένως, και ότι σε σύντομο καιρό και σε μία στιγμή έγιναν τόσα πολλά από τους αλιείς και απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους. Ουρανός, λοιπόν, ήταν πλέον η γη, εξαιτίας του τρόπου ζωής τους, της παρρησίας τους, των θαυμάτων και όλων αυτών· και σαν ακριβώς άγγελοι τόσο πολύ θαυμάζονταν χωρίς να υποχωρούν μπροστά σε τίποτε, ούτε στον γέλωτα, ούτε σε απειλές, ούτε στους κινδύνους. Όχι μόνο εξαιτίας αυτού, αλλά επειδή ήταν υπερβολικά φιλάνθρωποι και ενδιαφέρονταν γι’ αυτούς, άλλους μεν τους βοηθούσαν με χρήματα, άλλους δε με την θεραπεία των σωμάτων.

11 Μαΐου. † Σάββατον τῆς διακαινησίμου. Ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως (402), Μωκίου ἱερομάρτυρος (γ΄ αἰ.). Κυρίλλου (†869) καὶ Μεθοδίου (†855) τῶν ἐκ Θεσσαλονίκης ἰσαποστόλων καὶ φωτιστῶν τῶν Σλαύων. Ἦχος πλ. δ΄. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου διακαινησίμου (Πρξ. γ´ 11-16).

Πραξ. 3,11         Κρατοῦντος δὲ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος ἔκθαμβοι.

Πραξ. 3,11                Ενώ δε ο θεραπευθείς χωλός ακολουθούσε κατά πόδας τον Πετρον και τον Ιωάννην και δεν εχωρίζετο καθόλου από αυτούς, έτρεξε προς αυτούς όλος ο λαός μαζή με πολύν θαυμασμόν και έκπληξιν στο υπόστεγον, που ωνομάζετο στοά του Σολομώντος.

«Θεοῦ γεώργιον»

«Θεοῦ γεώργιον»

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτὲς «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτὸ ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν».

Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διότι ὁμολογουμένως συνδύαζε στὸ πρόσωπό του ὅλες τὶς ἀρετὲς τοῦ βίου, τὴν νεότητα καὶ τὴν σταθερότητα, τὴν ἀξιωσύνη καὶ τὴν παλληκαριά, τὴν φιλοπτωχεία καὶ τὴν ἀλληλεγγύη, τὴν ἐντιμότητα καὶ τὴν καρτερία, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὸ ἀδούλωτο φρόνημα.

Ἀπὸ ποῦ ὅμως ἄντλησε αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ ὁ νεαρὸς Γεώργιος; Ποῦ βρῆκε τὴν δύναμη νὰ στηριχθῆ στοὺς δύσκολους αὐτοὺς καιροὺς ποὺ διωκόταν ἀνηλεῶς ἡ πίστη; Διότι μὴν βιαστῆ βεβαίως νὰ πῆ κανεὶς ὅτι ἡ δική μας ἐποχὴ εἶναι ἀσφαλῶς δυσκολώτερη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Ἁγίου, οὔτε ὅτι ἡ ἐποχή μας γεννάει μάρτυρες, ἐνῶ ἡ ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου ἦταν πνευματικὰ ἄνυδρη.

Ὁ Γεώργιος, γόνος τῆς ἁγιοτόκου Καππαδοκίας, ἀνατράφηκε σὲ μιὰ εὐσεβῆ οἰκογένεια. Ὁ πατέρας του, Γερόντιος, ἀναδείχθηκε μάρτυρας καὶ ἡ μητέρα του, Πολυχρονία, τὸν γαλούχησε μὲ στέρεα ἰδανικὰ καὶ ἀξίες. Τὸν ἔπαιρνε μάλιστα μαζί της ἀπὸ παιδὶ καὶ προσεύχονταν στὸ μνῆμα τοῦ πατρός του. Ἔτσι ὁ Ἅγιος, ἄν καὶ πλούσιος, ἐν τούτοις δὲν ἦταν «μοσχαναθρεμμένος». Γνώριζε τὶς δυσκολίες στὴν οἰκογένειά του καὶ συμπαραστεκόταν στὴν χήρα μητέρα του, ποὺ γιὰ νὰ μεγαλώσῃ ἐπιμελῶς τὸν υἱό της δὲν δημιούργησε νέα οἰκογένεια, παρὰ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας της (ἦταν μόλις 20 χρόνων!).

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀνατρέπει τίς συκοφαντίες ὅτι δῆθεν χειροτόνησε διακόνισσες!

 

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σέ ἐπιστολή του 10-11-1914 πρός τόν Μητροπολίτη Ἀθηνῶν Θεόκλητο μεταξύ ἄλλων ἀνατρέπει τό ψέμμα ὅτι χειροτόνησε γυναῖκες καί δή μοναχές! Τά γραπτά τοῦ ἴδιου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, κονιορτοποιοῦν ὅσα ψευδῶς ὑποστηρίζουν καί διαδίδουν πολλοί.

Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς Ἁγίου Νεκταρίου:

«…Περί τῶν ὑποδιακονισσῶν γνωρίζω, ὅτι αὗται κυρίως εἶναι νεωκόροι τοῦ ἱεροῦ. Ἡ περιβολή ἐγένετο κατά τόν τύπον τῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν πόλεων περιβαλλομένων ἱερά ἄμφια ἀναγνωστῶν. Τά ὑπομάνικα ἐπετράπησαν διά τούς ἑξῆς λόγους.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΣΙΩΝ ΚΟΛΛΥΒΑΔΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΥ, 16-5-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΣΙΩΝ ΚΟΛΛΥΒΑΔΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΥ, 16-5-2024 

https://www.youtube.com/live/ciORAPLKvKM?si=-8XeBr3_DWUbUZ_M

Ἕνα ἄτομο εἶπε στὸν ἱδρυτὴ τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου:

Ένα άτομο είπε στον ιδρυτή της μονής του Αγίου Αντωνίου:

- Είσαι ο μεγαλύτερος μοναχός σε όλη την Ανατολή!

«Ο διάβολος μου το είπε ήδη», απάντησε ο άγιος Αντώνιος!!

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/05/blog-post_80.html

Ας χαροῦμε μαζί μέ τόν Ἀναστάντα, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, 1...

71 Ψαλμός , στίχος 10, «Βασιλεῖς θαρσὶς καὶ νῆσοι ψυχάς δούλων αὐτοῦ », Ἡ Πνευματική Μελέτη, (ἉγίουΠαϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,

71 Ψαλμός , στίχος 10, «Βασιλεῖς θαρσὶς καὶ νῆσοι ψυχάς δούλων αὐτοῦ », Ἡ Πνευματική Μελέτη, (ἉγίουΠαϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 15-9-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης γιὰ «τὸ πρόβλημα τῆς ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν».

 

https://youtu.be/zlqw-EWuITs?t=1 – simon agiagi

https://tasthyras.wordpress.com/2024/05/09/ο-π-θεόδωρος-ζήσης-για-το-πρόβλημα-της/

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Φωνὴ ἐπισκοπικῆς ἀγωνίας γιὰ τὸν προωθούμενο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα»

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Φωνὴ ἐπισκοπικῆς ἀγωνίας γιὰ τὸν προωθούμενο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα», Κυριακή 05 Mαΐου 2024.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/05/blog-post_6.html#more

Ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς - ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς - ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας, 25-5-2008, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

71 Ψαλμός , στίχος 14, «Ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσεται τὰς ψυχὰς δούλων αὐτοῦ», Ἡ Ψαλμωδία ,(ἉγίουΠαϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

71 Ψαλμός , στίχος 14, «Ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσεται τὰς ψυχὰς δούλων αὐτοῦ», Ἡ Ψαλμωδία ,(ἉγίουΠαϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 16-9-2017 (Κήρυγμα) 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Μὴ μοῦ ἅπτου, Τί σημαίνει αὐτὸς ὁ λόγος του Ἀναστάντος πρὸς τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή, Ν. Σωτηρόπουλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μὴ μοῦ ἅπτου, Τί σημαίνει αὐτὸς ὁ λόγος του Ἀναστάντος πρὸς τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή, Ν. Σωτηρόπουλου, 9-5-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Κι ἐγώ κατάλαβα, ὅτι τό «Ἀληθῶς Ἀνέστη» δέν τό εἶπε ὁ φύλακας ἀλλά ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ(Πάσχα στις κομμουνιστικές φυλακές) π. Γκεοργκε Κάλτσίου-Ντουμιτρεάσα

«Ἑτοιμαζόμουν γιὰ τὴν μεγάλη ἑορτή. Καθάριζα τὴν ψυχή μου ὅσο μποροῦσα, ἔκλεισα τ’ αὐτιά μου στὶς προσβολές, ἔγινα ἀναίσθητος γιὰ τὰ χτυπήματα, ἀπρόσιτος γιὰ τὴν πεῖνα. Ζεσταινόμουν μὲ τὴ νοερὰ προσευχὴ καὶ τὴ νύχτα, ἡ ὁποία, ὅσο γνώριζα, ἦταν Πασχαλινή, ἄκουσα τὶς καμπάνες τῆς φυλακῆς. Ὁ ἦχος τους ἔφτανε στὸ κλουβί μου σιγά-σιγά. Δὲν ἦταν ἐκεῖνο τὸ ἐκκωφαντικὸ κουδούνισμα, τὸ ὁποῖο ἀκούει κάποιος ποὺ βρίσκεται δίπλα στὶς καμπάνες, ἀλλὰ διαπερνοῦσε τοὺς τοίχους. Αὐτὸς ὁ ἦχος διείσδυε σὰν μία ἀναγγελία ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο, ὅπου οἱ ἄνθρωποι γιορτάζουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Κι ἐγὼ ἐκφώνησα «Χριστὸς Ἀνέστη!». Στὴν ἀρχὴ τὸ εἶπα ἀπὸ μέσα μου καὶ μετὰ ἤθελα νὰ τὸ ψάλλω φωναχτά, ὅμως χωρὶς νὰ τὸ ἀκούσει κανένας ἄλλος. Στὴ φυλακὴ κυριαρχοῦσε ἀπόλυτη ἡσυχία καὶ κάθε κίνηση στὰ κλουβιὰ ἀντηχοῦσε ἔξω, στὸν διάδρομο. Ὁ φύλακας, μάλιστα, ἄκουσε ὅτι ψάλλω, γι’ αὐτὸ ἦρθε καὶ μὲ μάλωσε. Κι ἐγὼ ἀποφάσισα νὰ σιωπήσω, ὥστε νὰ μὴ χαλάσω αὐτὴν τὴν ἁγία πασχαλινὴ νύχτα. Ἄρχισα ν’ ἀναθυμοῦμαι τὰ παιδικά μου χρόνια, τὶς πιὸ πολύτιμες γιὰ τὴν ψυχή μου ἀναμνήσεις.

Στὸ τμῆμα, ὅπου βρισκόμουν, ὑπῆρχαν 6 φύλακες. Αὐτοὶ ἔκαναν τὴν ἐπιτήρηση μὲ βάρδιες. Ὁ φύλακας, τοῦ ὁποίου τελείωνε τὴ βάρδια, ἔκανε ἕνα βῆμα μπροστὰ καὶ πήγαινε νὰ σταθεῖ στὴ φαλάγγα. Ὁ ἄλλος, ποὺ ξεκινοῦσε τὴ βάρδια, πήγαινε ν’ ἀνοίξει τὴν πόρτα στὸ κλουβί μας. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ, ὅλοι ἐμεῖς ἔπρεπε νὰ στεκόμαστε μὲ τὰ πρόσωπα στραμμένα πρὸς τὸν τοῖχο. Ἐκεῖνος ἔμπαινε μέσα, κοιτοῦσε γύρω, ἤλεγχε ἂν εἶναι ὅλα ἐντάξει. Μᾶς ἀπαγορευόταν νὰ στραφοῦμε πρὸς τὴν πόρτα, μέχρι ν’ ἀκούσουμε τὸ κλείδωμά της.

Τὸ θαῦμα τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στὴν Πάρο τὸν Ἰούλιο τοῦ 1944

Στίς 14 Μαΐου 1944 ἀγγλικό ὑποβρύχιο ἄραξε σέ ἕναν ὅρμο στό Πίσω Λειβάδι τῆς Πάρου καί ἔβγαλε στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι ἀνέβηκαν στό χωριό Τσιμπίδο (Μάρπησσα) καί πῆραν αἰχμαλώτους 7 στρατιῶτες Γερμανούς τήν ὥρα πού κοιμόντουσαν, σκότωσαν δύο καί τραυμάτισαν τόν διοικητή τοῦ ἀεροδρομίου ὑπολοχαγό Τάμπε, βρέθηκαν δέ καί καλώδια ἐπικοινωνιῶν κομμένα. Τό πρωί σέ ἀντίποινα συνέλαβαν οἱ Γερμανοί στό ἀεροδρόμιο τόν νεαρό Νικόλαο Στέλλα ἀπό τίς Λεῦκες. Ἔχοντας ἐναντίον του βάσιμες ὑποψίες τόν θανάτωσαν μέ ἀγχόνη κρεμώντας τον πάνω σέ ξύλο σέ ψηλό μέρος γιά νά φαίνεται ἀπό τά γύρω χωριά πρός ἐκφοβισμό. Ὁ στρατιωτικός διοικητής Γκραφονμπερεμπέργκ ζήτησε ἀπό τούς Προέδρους τῶν Κοινοτήτων Πάρου καί Ἀντιπάρου νά τοῦ παραδώσουν σέ ὁρισμένη μέρα 125 νέους, τούς ὁποίους θά ἐκτελοῦσε.

Οἱ Πρόεδροι ὅλων τῶν Κοινοτήτων καί οἱ ἱερεῖς – ἐφημέριοι μαζί μέ τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας Φιλόθεο Ζερβάκο πῆγαν ὅλοι στήν κωμόπολη Τσιμπίδο, στό σπίτι τοῦ καλοῦ γιατροῦ Εὐστρατίου Ἀλιπράντη καί, ἀφοῦ ἔκαναν συμβούλιο, ἀποφάσισαν νά πᾶνε ὅλοι μαζί στό διοικητή καί νά τόν παρακαλέσουν νά ἀλλάξει ἀπόφαση.

Ἰκονίου Θεόληπτος: «Ἡ χειροτονία αὐτὴ εἶναι ἐξευτελισμός»

Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr: Την είδηση που αφορά την χειροτονία διακόνισσας στην Ι.Μ. Ζιμπάμπουε, σχολίασε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook ο Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος.

Ο Σεβασμιώτατος βάζει τα πράγματα στην σωστή εκκλησιαστική τάξη, ενώ υπογραμμίζει ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμία ανάγκη τον θεσμό των διακονισσών.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Με μεγάλη έκπληξη διάβασα στο διαδίκτυο ότι ένας Μητροπολίτης του δευτερόθρονου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας χειροτόνησε μια διακόνισσα στην μακρινή Ζιμπάμπουε.

Αυθαίρετα μια Ορθόδοξος Εκκλησία προχώρησε κι επανέφεραι ένα παλαιό θεσμό που έχει ατονίσει από τον 3ο αιώνα μ. Χ.

Πράγματι στους τρεις πρώτους αιώνας υπήρχε στην Εκκλησία ο θεσμός των διακονισσών, οι οποίες εκτελούσαν την εποχή εκείνη χρέη θα λέγαμε νεωκόρων στην Εκκλησία και κυρίως βοηθούσαν στις βαπτίσεις των γυναικών και έκαναν κοινωνικό έργο.

Μετά τον 3ο μ. Χ αιώνα όταν εισήχθη στην Εκκλησία ο νηπιοβαπτισμός ατόνισε ο θεσμός των διακονισσών.

Συν τω χρόνω βεβαίως εισήχθησαν στην Εκκλησία διαφορά σχήματα, άλλοι θεσμοί σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε εποχής.

Σήμερα π.χ. έχουμε τις φιλόπτωχες αδελφότητες στις ενορίες μας. Οι οποίες έχουν αναλάβει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Εὐχαριστῶ ἀπό ἐδῶ ὅλους σας γιά τίς ἐγκάρδιες εὐχές σας. Ἀδυνατῶ νά ἀπαντήσω προσωπικά στόν καθένα. Εὔχομαι ταπεινά ὁ Κύριος νά χαρίζει σέ ὅλους μας ἀναστημένη ἐν Χριστῷ ζωή μέ ὑπακοή στό ἅγιο θέλημά Του διά τοῦ Πνευματικοῦ πού ἔχει ὁ καθένας. Καί μία παράκληση. Μήν στέλνετε μηνύματα πού ἀπαιτοῦν ἀπάντηση πλήν τῆς προσευχῆς. Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ ὅλους.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου:Τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καί Θεομήτορος, τῆς Ζωηφόρου Πηγῆς.Ἔτι δέ καί μνείαν ποιούμεθα τῶν ἐν τῶν ἐν τούτω τελεσθέντων ὑπερφυῶν θαυμάτων παρά τῆς Θεομήτορος .

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ: ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ, ΤΗΣ ΖΩΗΦΟΡΟΥ ΠΗΓΗΣ. ΕΤΙ ΔΕ ΚΑΙ ΜΝΕΙΑΝ ΠΟΙΟΥΜΕΘΑ ΤΩΝ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΥΠΕΡΦΥΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ

῾Ο ναός αυτός (στο Μπαλουκλί της Κωνσταντινούπολης) καταρχάς συστήθηκε από τον βασιλιά Λέοντα τον μεγάλο, ο οποίος έχει ονομαστεί και Μακέλλης. Ήταν καλός και επιεικέστατος άνθρωπος, λόγω της συγκαταβατικότητάς του, και πριν γίνει βασιλιάς, όταν ακόμη ήταν ιδιώτης, ευρισκόμενος κάπου εκεί που είναι ο ναός, βρήκε έναν τυφλό άνδρα που παρέπαιε και τον καθοδηγούσε. Όταν λοιπόν πλησίασαν στον τόπο, καταλαμβάνεται ο τυφλός από πολύ μεγάλη δίψα και παρακαλούσε τον Λέοντα να του δώσει νερό. Αυτός πράγματι μπήκε σε μία πυκνή συστάδα δένδρων και αναζητούσε νερό. Ο τόπος τότε ήταν κατάφυτος από διάφορα δένδρα. Επειδή λοιπόν δεν εύρισκε το νερό εκεί, επέστρεφε σκυθρωπός. Καθώς όμως γύριζε άκουσε από ψηλά φωνή να του λέει:

῾Λέων, δεν χρειάζεται να αγωνιάς. Το νερό είναι κοντά᾽. Γύρισε λοιπόν πάλι πίσω ο Λέων και αναζητούσε. Κι αφού έψαξε πολύ, πάλι άκουσε την ίδια φωνή: ῾Λέων βασιλιά, μπές βαθύτερα στο σκεπαστό μέρος των δένδρων κι αφού πάρεις το θολό νερό με τα χέρια σου, θεράπευσε τη δίψα του τυφλού. Χρίσε και τα τυφλά μάτια του και θα γνωρίσεις αμέσως ποια είμαι εγώ, που κατοικώ στον χώρο αυτό από παλιά᾽. Έκανε λοιπόν όπως του είπε η φωνή και αμέσως ο τυφλός απέκτησε το φως του. Κατά την πρόρρηση μάλιστα της Θεομήτορος, όταν έγινε ο Λέων βασιλιάς, έκτισε τον ναό της Πηγής, όπως φαίνεται σήμερα.

Άρχισαν δε να γίνονται πάμπολλα θαύματα στον Ναό αυτό, οπότε μετά από αρκετά χρόνια ο Ιουστινιανός, ο μέγιστος αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, ο οποίος ταλαιπωρείτο από δυσουρία, βρήκε την ιατρεία του κι αυτός από εδώ, γι᾽αυτό εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του στη Μητέρα του Λόγου ανήγειρε μέγιστο ναό.

Περὶ τῆς τριημέρου προθεσμίας τῆς Ἀναστάσεως

Γρηγορίου Νύσσης

Περί τής τριημέρου προθεσμίας τής Αναστάσεως τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Αν οποιαδήποτε πατριαρχική ευλογία έχει τη βεβαίωση από το θείο Πνεύμα, αν οποιοδήποτε αγαθό της πνευματικής νομοθεσίας οι αγωνιστές ελπίζουν να το λάβουν πιστεύοντας στην υπόσχεση, αν πιστεύομε ότι με τους υπαινιγμούς της ιστορίας γίνεται κάποια προδιατύπωση της αλήθειας, αν κάποια φωνή προφητική ευαγγελίζεται τα υπερφυσικά, όλα αυτά μαζί αποτελούν την παρούσα χάρη. Και όπως σύμφωνα μ’ αυτό το θέαμα που απλώνεται μπροστά στα μάτια μας περιαστράφτει την όρασή μας ένα φως συγκεντρωμένο από μύριες λαμπάδες, έτσι όλη η ευλογία του Χριστού που λάμπει όπως ένας πυρσός δημιουργεί για μας αυτό το μέγα φως, που αποτελείται από πολλές και διάφορες ακτίνες της Γραφής. Γιατί μπορεί να πάρει κανένας από καθένα από τα θεόπνευστα παραδείγματα το κατάλληλο για τη σημερινή ημέρα. Ζητείς την ευλογία του Αβραάμ. Έχεις αυτό που ζητείς βλέποντας αυτά που έχεις. Βλέπεις τα άστρα του ουρανού;

Εννοώ αυτά τα άστρα που έκανε το Πνεύμα ν’ ανατείλουν για χάρη μας και μετέβαλαν ξαφνικά την Εκκλησία σε ουρανό και των οποίων η απαστράπτουσα χάρη της ψυχής δηλώνεται με τις ακτίνες των λαμπάδων. Και αν κάποιος πει ότι αυτά είναι πράγματι τέκνα του Αβραάμ που απόχτησε από την υπόσχεση του Θεού, αυτά που μοιάζουν με τα άστρα του ουρανού της αλήθειας, δε θα κάνει λάθος. Θαυμάζεις τον ουράνιο Μωυσή που περιέγραψε με λεπτομέρεια όλη την κτίση του Θεού με τη δύναμη της γνώσης. Να, έχεις μπροστά σου το ευλογημένο Σάββατο της πρώτης γένεσης του κόσμου˙ κατανόησε από εκείνο το Σάββατο αυτό το Σάββατο, την ημέρα της κατάπαυσης, που ο Θεός την ευλόγησε περισσότερο από τις άλλες ημέρες. Γιατί την ημέρα αυτή αναπαύθηκε αληθινά από όλα τα έργα του ο μονογενής Θεός με την οικονομία του θανάτου του κατά την οποία αναπαύθηκε με τη σάρκα του. Κι αφού πάλι με την ανάσταση επανήλθε σ’ αυτό που ήταν, ανάστησε μαζί του όλους τους νεκρούς, έγινε ζωή και ανάσταση και ανατολή και αυγή και ημέρα για όσους ζούσαν στο σκότος και στη σκιά του θανάτου.

Και η ιερή ιστορία είναι γεμάτη από την οικεία ευλογία˙ ο πατέρας εκείνου του Ισαάκ που δεν λυπήθηκε τον αγαπημένο του γιο και ο μονογενής έγινε προσφορά και θυσία και το αρνί που σφαγιάστηκε στη θέση του. Στην ιερή ιστορία δηλαδή μπορεί να δει κανένας όλο το μυστήριο της πίστης μας. Το αρνί το κρέμασαν από τα κέρατα στο ξύλο, ενώ ο μονογενής σηκώνει στον ώμο τα ξύλα της θυσίας του. Βλέπεις πώς αυτός που σηκώνει τα πάντα με το δυνατό του λόγο, ο ίδιος σηκώνει και το φορτίο από τα δικά μας ξύλα και υψώνεται πάνω στο ξύλο σηκώνοντάς το ως Θεός, και που πάλι το ξύλο τον σήκωσε ως αρνί, αφού επιμέρισε έτσι το άγιο Πνεύμα το μεγάλο μυστήριο και στους δύο και στον αγαπημένο γιο και στο πρόβατο που έχει δείξει ο Θεός, ώστε με το πρόβατο να δηλωθεί το μυστήριο του θανάτου και με τον Μονογενή η ζωή που δε διακόπτεται από το θάνατο; Αν θέλεις ν’ αναφερθώ και στον ίδιο το Μωυσή που με την έκταση των χεριών του διέγραψε το σχήμα του σταυρού, και με το σχήμα αυτό έτρεψε σε φυγή τον Αμαληκίτη, μπορείς να δεις στην αλήθεια τον τύπο και τον Αμαλήκ να υποτάσσεται στο σταυρό.

Ἡ θαυματουργική εἰκόνα τῆς Παναγίας Μονῆς Κλειστῶν

Η σεπτή, θαυματουργός και εφέστιος Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου «Παναγία Ελεούσα» αποτελεί το ιερότατο σέμνωμα της Παλαιφάτου Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλειστών.

Λίγα λόγια για τη Μονή Κλειστών:

Ειναι ενα παλαιό μοναστήρι που βρίσκεται στις νοτιοδυτικές υπώρειες της Πάρνηθας, στην Αττική και σε υψόμετρο περίπου 600 μ., κοντά στο αρχαίο φρούριο της Φυλής ,περίπου 3 χλμ. από τη Χασιά και 20 χλμ. από την Αθήνα,.

Ονομάζεται Μονή Κλειστών διότι περικλείεται από βουνά. Το καθολικό είναι ναός βυζαντινός, σταυροειδής με τρούλο, δικίονος.

Η τοποθεσία που βρισκεται το μοναστηρι είναι επιβλητική. Oι κάθετες σχεδόν όχθες του φαραγγιού προξενούν δέος στον επισκέπτη και το αδιάκοπο βουητό του νερού στη βραχώδη και ανώμαλη κοίτη του τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες, ανάμικτο με το θρόϊσμα των φύλλων των δένδρων και τις ψαλμωδίες των καλογραιών, αγγίζουν τα μύχια της ψυχής σαν θεσπέσια συναυλία στο μεγάλο Δημιουργό.

Η πράγματι «Κλειστή» τοποθεσία του μοναστηριού περιβάλλεται, βόρεια από τα κάθετα βράχια του «Άρματος» ή Καλιακούδας, ανατολικά από τις κορυφές «Ταμίλθι» και «Αλογόπετρα» και δυτικά από την κορυφογραμμή «Θοδώρα» και «Καλλίνικο».

Κατά τη γερμανική κατοχή, η μονή προσέφερε πολλά στον αγώνα του έθνους κατά των κατακτητών.

Η άγραφη παράδοση αναφέρει ότι ένας ευσεβής χριστιανός, βλέποντας ένα παράδοξο φως, ανακάλυψε την ιερά Εικόνα της Παναγίας στον απέναντι της Ιεράς Μονής απότομο βράχο, μέσα σε ένα κοίλωμα.

Τό ἀναίμακτον μαρτύριον τῶν ἀξίων κληρικῶν

Τό ἀναίμακτον μαρτύριον τῶν ἀξίων κληρικῶν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ὁ ἄξιος κληρικός, ὅταν ἔχει πνευματικὴ εὐαισθησία καὶ βιώνει τὴν ἱερωσύνη του, ὄχι ὡς ἐπαγγελματικὴ ἀπασχόληση, ἀλλὰ ὡς ὑψηλὴ ἀποστολή, παρὰ τὶς προσωπικές του ἀδυναμίες, ἀντιμετωπίζει ἕνα ἀναίμακτο μαρτύριο, ἄγνωστο στοὺς πολλούς. Βλέπει ὅτι οἱ ἄνθρωποι στοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται τὸν ἀπογοητεύουν συνεχῶς, γιατί οἱ προσπάθειές του γιὰ πνευματικὴ πρόοδο τοῦ ποιμνίου του δὲν ἔχουν τοὺς ἀνάλογους καρπούς. Ἡ κατάσταση ἐπιδεινώνεται, ὅταν ὁ οἰκεῖος μητροπολίτης εἶναι ἀδιάφορος καὶ ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὴν προβολή του καὶ τὴν ἱκανοποίηση τοῦ ἁμαρτωλοῦ πάθους τῆς κενοδοξίας, ὄντας αἰχμάλωτος τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος!

Δυστυχῶς, αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα, τὴν ὁποία πολλοὶ ἀποφεύγουν νὰ σχολιάσουν, εἴτε γιατί ὑπολογίζουν τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἐνόχων εἴτε γιατί δὲν θέλουν νὰ προκαλέσουν σκανδαλισμὸ στοὺς ἀνυποψίαστους. Μὲ τὴν ἀνοχὴ ὅμως αὐτὴ ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ βελτιωθοῦν τὰ πράγματα. Ἐὰν δὲν ὑπάρχει ἔλεγχος, θὰ διαιωνίζεται ἡ ἀρνητικὴ κατάσταση, γιὰ τὴν ὁποία ὁ διάβολος θὰ τρίβει τὰ χέρια του ἀπὸ χαρά.

Δημήτριος Παναγόπουλος: Ἡ πρώτη Ἀνάσταση

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, γίνεται η λεγόμενη Πρώτη Ανάσταση, δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο.

Οι πιστοί σήμερα ζουν με την προσμονή της Ανάστασης του Θεανθρώπου.

"Ο Χριστός έμεινε 33 ώρες στον άδη (από τις 3 το απόγευμα της Παρασκευής έως τις 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου), όσα ήταν δηλαδή τα χρόνια της επίγειας ζωής Του.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ, 10-5-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ, 10-5-2024 

https://www.youtube.com/live/xu8Qh0rYuAY?si=Ef-bW2Sz5qKCPpjo

Ὁ θαυμάσιος ἅγιος Γεώργιος ἀπὸ τὴν Μονὴ τῆς Χώρας τῆς Κωνσταντινούπολης

Ο θαυμάσιος άγιος Γεώργιος από την Μονή της Χώρας της Κωνσταντινούπολης, τοιχογραφία των αρχών του 14ου αιώνα, φτιαγμένος από υψηλότατης ποιότητας καλλιτεχνικό εργαστήριο της Πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας. Σήμερα, ημέρα της εορτής του, το Καθολικό της Μονής μετατράπηκε πάλι σε ισλαμικό τέμενος.

+Ε. Γ.-πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_14.html

10 Μαΐου. † Παρασκευὴ τῆς διακαινησίμου. «Τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς». Σίμωνος ἀποστόλου τοῦ Ζηλωτοῦ. Λαυρεντίου ὁσίου τοῦ Μεγαρέως, Νικολάου ἀρχιεπισκόπου Μύρων (μετακομιδὴ λειψάνου). Ἦχος πλ. β΄. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς διακαινησίμου (Πρξ. γ´ 1-8).

Πραξ. 3,1           Ἐπὶ τὸ αὐτὸ δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐνάτην.

Πραξ. 3,1                  Ο Πετρος δε και ο Ιωάννης ανέβαιναν μαζή στον ναόν μίαν από τας ημέρας εκείνας, κατά την τρίτην απογευματινήν, που ήτο ώρα προσευχής.

Πραξ. 3,2           καί τις ἀνὴρ χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐβαστάζετο, ὃν ἐτίθουν καθ᾿ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην ὡραίαν τοῦ αἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ τῶν εἰσπορευομένων εἰς τὸ ἱερόν·

Πραξ. 3,2                 Και έφεραν, κατά την ώραν εκείνη, εις τα χέρια, ένα άνθρωπον εκ γενετής χωλόν, τον οποίον κάθε ημέραν έβαζαν εις την θύραν της αυλής του ναού, η οποία ελέγετο ωραία, δια να ζητή ελεημοσύνην από εκείνους, που εισήρχοντο στον ναόν.

Περὶ πίστεως Ἀπολογητικὴ Γ', π. Ἰωάννης Κωστώφ- Πιστεύω στὸ Θεό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περὶ πίστεως Ἀπολογητικὴ Γ', π. Ἰωάννης Κωστώφ- Πιστεύω στὸ Θεό, 8-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἀποδείξεις γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀποδείξεις γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, 8-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Περὶ πίστεως - Ἀπολογητικὴ Β', π. Ἰωάννης Μοσκώφ - Πιστεύω στὸν Θεό, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περὶ πίστεως - Ἀπολογητικὴ Β', π. Ἰωάννης Μοσκώφ - Πιστεύω στὸν Θεό, 8-5-2024, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Περὶ πίστεως Ἀπολογητικὴ Α', π. Ἰωάννης Μοσκώφ- Πιστεύω στὸ Θεό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περὶ πίστεως Ἀπολογητικὴ Α', π. Ἰωάννης Μοσκώφ- Πιστεύω στὸ Θεό, 8-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Τό άντίδοτον τοῦ θανάτου» Δημητρίου Παναγόπουλου περί τοῦ ποσάκις δεῖ κοινωνεῖν

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΣΑΚΙΣ ΔΕΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ

Δηλαδή: Για πες μου, όταν τις κληθή σ' ένα τραπέζι διά γεύμα και προσέλθη και πλύνη και τα χέρια του και καθίση εις το τραπέζι και έπειτα δεν τρώγει αλλά κυττάζει γύρω του, τότε, δεν δυσαρεστεί τον Δεσπότην; Η στάσις αύτη δεν προσβάλλει τον καλέσαντα; δεν θα ήτο προτιμότερον να μη είχε υπάγη διόλου εις το τραπέζι; «Ούτω δη και συ παραγέγονας' τον ύμνον ίσως μετά πάνταν ομολογήσας είναι των αξίων τω μη μετά των αναξίων ανακεχωρηκέναι' πώς έμεινας και ου μετέχεις της Τραπέζης»;

Δηλαδή: Έτσι και συ ήλθες, λέγει, εδώ εις την Εκκλησίαν, έψαλλες μετά των άλλων, ομολογήσας πως είσαι άξιος, επειδή μετά το Ευαγγέλιον δεν έφυγες (που έφυγαν και οι αβάπτιστοι και κατηχούμενοι μαζί με τους αναξίους) πως αφού έμεινες δεν μεταλαμβάνεις από την Τράπεζαν; Και συνεχίζει: «Ανάξιός είμι, φησίν' ουκούν και της κοινωνίας εκείνης της εν ταις ευχαίς. Ου γαρ των προκειμένων μόνον, αλλά και διά των ωδών εκείνων το πνεύμα πάντοθεν κάτεισιν.

Ουχ οράς τους ημετέρους οικέτας τη σπογγιά την τράπεζαν περοπλύνοντας, και τον οίκον καθαίροντας και ούτω και τους πίνακας τιθέντας; Τούτο γίνεται διά των ευχών, διά της βοής του κήρυκος' ώσπερ σπογγιά περιπλύνομεν την Εκκλησίαν, ίνα καθαρά τη Εκκλησία πάντα προστεθή, ίνα μηδείς ή σπίλος, μηδέ ρυτίς. ανάξιοι και οφθαλμοί των θεαμάτων τούτων, ανάξιοι και ακοαί. «Καν θηρίον, φησί θίγη τοις όροις, λιθοβολήσεται».

Τό κέρδος τῆς Κυριακῆς δέν εἶναι εὐλογημένο

Μία γυναίκα ἀπὸ ἕνα χωριὸ εἶχε τάξει σὲ κάποια ἀνάγκη της, νὰ τὴ βοηθοῦσε ἡ Παναγία καὶ νὰ πήγαινε στὴ χάρη της ἕνα ἀσκὶ λάδι.

Τὸ καλοκαίρι κατὰ τὸν Δεκαπενταύγουστο, πῆγε τὸ τάμα της μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Ἡγούμενος Παρθένιος, θὰ ἔκανε καὶ χαρὰ γιὰ τὴν προσφορὰ της αὐτή. Ὅμως ὁ Γέροντας πληροφορημένος ἀπὸ τὸ Θεό, τὴν περίμενε στὴν πόρτα τῆς Μονῆς.

-Δὲν παίρνω τὸ λάδι σου καὶ δὲν τὸ βάζω μέσα στὸ Μοναστήρι, διότι δὲν εἶναι εὐλογημένο.

Ἐκείνη ἀπόρησε καὶ ρώτησε τό γιατί.

-Διότι μάζεψες τὶς ἐλιὲς Κυριακὴ καὶ Κυριακὴ τὶς ἄλεσες.

Ἐκείνη βέβαια δὲν μποροῦσε νὰ ἀποκρύψει τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ παραδέχτηκε.

-Τὸ παραδέχομαι, Γέροντα, ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ συγχωρήσεις καὶ νὰ τὸ κρατήσεις διότι ἔκαμα πολὺ κόπο νὰ μαζέψω αὐτὲς τὶς ἐλιὲς καὶ νὰ κουβαλήσω τὸ λάδι ὡς ἐδῶ.

-Ὄχι δὲν τὸ κρατίζω, ἐπέμενε ὁ Γέροντας.

Ραπίζουν τόν Κύριον σύγχρονοι ἀρνησίχριστοι

Ὁ μακαριστὸς Μητρ. Φλωρίνης Αὐγουστῖνος (Καντιώτης) μὲ τὸν γέροντά του Ὅσιον Φιλόθεον (Ζερβάκον) δὲν ἐφοβοῦντο οὔτε τοὺς Γερμανούς! Σήμερον;

Δεκτοὶ πάντες οἱ -ἐν μετανοίᾳ διάγοντες- ἁμαρτωλοὶ εἰς τοὺς ἱ. Ναούς, ὄχι ὅμως καὶ οἱ ἐμπαίζοντες τήν Πίστιν!

ΡΑΠΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΡΝΗΣΙΧΡΙΣΤΟΙ

Καταδικαστέα πᾶσα μορφὴ βίας, ἀλλ’ οὐχὶ ὁ νόμος – «χαστούκι» κατὰ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ; Οἱ Ἀρχιερεῖς ὀλιγωροῦν νὰ συνεδριάσουν. «Βάζουν πλάτη» διὰ πολιτικοὺς φίλους.

Τὶ κολαφισμοὺς ἐπιφυλάσσει δι’ αὐτοὺς ὁ Κύριος;

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος

Τὰ «χαστούκια» εἰς τὸν πολιτικὸν ζυγὸν

Τὰς παρελθούσας ἡμέρας πολὺς λόγος ἔγινε περὶ τῶν ἀντιδράσεων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν κατὰ Βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐθεσμοθέτησαν γάμον δι’ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι αὐτοπροσδιορίζουν τόσον τὸ φῦλον τους ὅσον καὶ τὸν γενετήσιον προσανατολισμόν τους κατὰ τὰς ἀτομικὰς ἐπιθυμίας των, καὶ παρέδωσαν δι’ αὐτοῦ μικρὰ παιδιὰ εἰς τὴν κηδεμονίαν τους. Αἱ ἀντιδράσεις ἔφθασαν εἰς τὸ σημεῖον ὑποψηφία εὐρωβουλευτὴς τῆς «Νίκης» νὰ δώση «χαστούκι» εἰς Βουλευτὴν τῆς Νέας Δημοκρατίας. Σύσσωμος ὁ πολιτικὸς κόσμος, ἀλλὰ καὶ τὰ τηλεοπτικὰ μέσα κατεδίκασαν τὴν πρᾶξιν.

Δὲν συνέβαινε πάντοτε τὸ ἴδιον. Ἂν ἀνατρέξη κανεὶς εἰς τὴν μεταπολιτευτικὴν ἱστορίαν, θὰ ἐνθυμηθῆ τὸ «χαστούκι» τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ εἰς τὸν Θεόδωρον Ρουσόπουλον τὸ 1992, ὅπως καὶ ἐκεῖνο τῆς Ἀναστασίας Ἀθήνη-Τσούνη εἰς τὴν Δήμητραν Λιάνη-Παπανδρέου τὸ 1997. Δὲν ἠξιολογήθησαν ἐκεῖνα μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον ὡς τὸ πρόσφατον, ὄχι μόνον διότι «ἄλλαξαν οἱ ἐποχές», ὡς συνηθίζουν πολὺ νὰ λέγουν, ἀλλὰ διότι καὶ τὸ πολιτικὸν σύστημα λαμβάνει πάντοτε ὑπόψιν τὰ κομματικὰ κριτήρια π.χ. ἡ πρόσφατος ἐντὸς Βουλῆς ἀνήκουστος λεκτικὴ ἐπίθεσις τοῦ Ὑπουργοῦ Ὑγείας κ. Ἄδωνι Γεωργιάδη κατὰ τῆς προέδρου τῆς «Πλεύσεως Ἐλευθερίας» κ. Ζωῆς Κωνσταντοπούλου δὲν ἐθεωρήθη οὔτε «σεξιστική», οὔτε ρατσιστική, οὔτε προτροπὴ εἰς βίαν, οὔτε στοχοποίησις παρὰ καὶ τὰς ηὐξημένας «γυναικοκτονίας» κ.λπ. Ἀπεναντίας φράσεις τοῦ προέδρου τῆς «Ἑλληνικῆς Λύσης» κ. Κυριάκου Βελοπούλου περὶ ἀποφυγῆς προσελεύσεως τῶν Βουλευτῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας εἰς ἱ. ναοὺς ἢ τοῦ Βουλευτοῦ τῆς «Νίκης» κ. Νικολάου Παπαδοπούλου, ὅτι θὰ συμβοῦν καὶ χειρότερα εἰς τοὺς ἱ. ναοὺς κατὰ τῶν ὑπερψηφισάντων τὸ ἐπαίσχυντον νομοσχέδιον, ἀμέσως κατηγγέλθησαν ὡς παρότρυνσιν πιστῶν πρὸς ἄσκησιν βίας. Μετὰ τὸ 2012 καὶ τὸ «χαστούκι» τοῦ κ. Ἠλία Κασιδιάρη εἰς τὴν κ. Λιάνα Κανέλλη καθὼς καὶ τὸν πρόσ­φατον διαπληκτισμὸν τοῦ ἀνεξαρτήτου (προερχομένου ἀπὸ τοὺς «Σπαρτιᾶτες») Βουλευτοῦ κ. Κωνσταντίνου Φλώρου μὲ τὸν Βουλευτὴν τῆς «Ἑλληνικῆς Λύσης» κ. Βασίλειον Γραμμένον, εὐκόλως ἐτέθη μία γενικὴ κατηγοριοποίησις ὅτι «ἡ Ἄκρα Δεξιὰ εἶναι ἡ ὑπαίτια τῆς βίας».

Ἀντιλαμβάνεται, ἑπομένως, ὁ μέσος ἄνθρωπος ὅτι ἀνεξαρτήτως ἀπὸ τὴν βίαν ἐξυφαίνεται καὶ μία πολιτικὴ στρατηγική, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ τὰ γνωστὰ κομματικὰ συμφέροντα.

Ἡ ἄλλη ὄψις τῆς βίας

Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀντιμετωπίζει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν βίαν, καθὼς δὲν τὴν ἐντοπίζει εἰς συλλογικότητας, ἀλλὰ εἰς ἄτομα. Αὐτὴ θὰ ἦτο μία ὀρθοτέρα ἐν γένει προσέγγισις, δηλ. ἀντὶ νὰ ρίψη κανεὶς τὸν λίθον τοῦ ἀναθέματος εἰς πολιτικὰς ἰδέας, νὰ ἐπιρρίψη τὴν εὔθυνην εἰς συγκεκριμένα πρόσωπα, ὡς ἐπιβάλλει ἡ πραγματικότης. Ὅμως, πῶς θὰ μειώσουν τὴν δύναμιν ἐνίων κομμάτων ἢ θὰ καρπωθοῦν τὸ μονοπώλιον τῶν προταγμάτων τῆς «Δεξιᾶς», ἐὰν δὲν ἐξοβελίσουν τοὺς πολιτικούς των ἀντιπάλους ἢ ἔστω δὲν ἐπιτύχουν τὴν ταύτισιν αὐτῶν μὲ τὸ «ἀπόλυτον κακόν»; Αὐταὶ ὅμως αἱ πρακτικαὶ ἀνήκουν εἰς τὸν ὁλοκληρωτισμόν, ὄχι εἰς τὴν Δημοκρατίαν.

Σοφαὶ νουθεσίαι τοῦ ἁγιασμένου Ὁσίου Ἀμφιλοχίου Μακρή

Ψυχοσωτήρια Διδάγματα Συγχρόνων Γερόντων, 

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη", Θεσσαλονίκη

(Νουθεσίαι τοῦ ἁγιασμένου Πατρὸς Ἀμφιλοχίου Μακρὴ πρὸς Μοναχές)

Τὸ νὰ παραμένης πιστὸς εἰς τὸν Μοναχισμὸν θεωρεῖται μαρτύριον.

Θέλει ὁ Χριστὸς νὰ σοῦ βγάλη τὰ ἀγκάθια, διότι εἶναι κηπουρὸς καὶ σὺ θέλεις τὴν ἡσυχία σου.

Ὁ Χριστὸς εἶναι κοντά μας, ἂς μὴ τὸν βλέπομε... καμμιὰ φορά μᾶς δίδει καὶ κανένα μπάτσο ἀπὸ πολλὴν ἀγάπην...

Πρέπει νὰ χαίρεσαι. Καλλιτεχνικὴ σμίλη κρατᾶ στὰ χέρια του ὁ Ἰησοῦς. Θέλει νὰ σὲ ἐτοιμάση ἕνα ἄγαλμα τοῦ οὐρανίου παλατιοῦ.

Εἶσθε βασιλικὰ πρόσωπα, προορίζεσθε γιὰ τὸν οὐράνιο νυμφῶνα.

Ὅταν ἰδῇς ἄνθρωπον κουρασμένον (πνευματικῶς) μὴ τοῦ βάλης... ἄλλο φορτίο διότι τὰ γόνατα δὲν ἀντέχουν.

Ἀγάπησε τὸν Ἕνα νὰ σὲ ἀγαποῦν καὶ τὰ θηρία.

Ἀληθινὸς πλοῦτος γιὰ μένα εἶναι νὰ σᾶς δῶ στὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Ὅταν ὑπάρχει ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης, ὅ,τι κακὸ πλησιάζει τὸ κατακαίει.

Ὁ ἄνθρωπος ὅταν δὲν ζητᾶ τὰ δικαιώματά του θὰ φωτίση ὁ Θεὸς τὸν ἄλλον νὰ τοῦ τὰ δώση.

Τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ σὲ φωτίζη καὶ νὰ σὲ ὁδηγῇ πάντοτε.

Ὁ διάβολος φρίττει ὅσον μάλιστα βλέπει νέες ὑπάρξεις νὰ κάθωνται ἐδῶ διὰ τὸν Χριστόν.

Ὅταν ἔχετε πειρασμοὺς τότε κατέρχεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ὅτι τοῦ χαλᾶτε (τοῦ πειρασμοῦ) τὰ σχέδια.

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ πνευματικῶς αἰσθάνεται προσευχόμενος, ὅτι εὑρίσκεται ἐντὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ του. Λυπᾶται ὅταν δὲν πορεύεται καλῶς ὁ ἀδελφός του καὶ προσεύχεται διὰ τὴν πρόοδόν του. Οὐδέποτε ἀλλάσσει ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὴν χριστιανικὴν ἀγάπην...

Τὸ πνεῦμα τῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν. Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ο γε­ρω Ἀ­θα­νά­σιος, ἀ­πό τό Κελ­λί τοῦ Ἁ­γί­ου Κλή­μεν­τος, γνώ­ρι­σε πα­λαι­ά στά Καυ­σο­κα­λύ­βια ἀ­σκη­τές πού περ­νοῦ­σαν ὅ­λη τήν ἑ­βδο­μά­δα μέ ἐ­νά­τη, χω­ρίς λά­δι· μό­νον τό Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο κα­τέ­λυ­αν.

*

Ο γε­ρω Ἀ­λέ­ξαν­δρος, πα­λαι­ός προ­ϊ­στά­με­νος τῆς Λα­ύ­ρας, ὅ­ταν εἶ­χε γε­ρά­σει πλέ­ον, κα­θό­ταν μί­α μέ­ρα στήν εἴ­σο­δο. Βλέ­πει, λοι­πόν ἕ­να κα­λο­γέ­ρι νά ἔ­χη μα­ζε­μέ­να τά μα­νί­κια μέ­χρι τόν ἀγ­κῶ­να. Λυ­πη­μέ­νος μο­νο­λό­γη­σε: «Ἔ, Λα­ύ­ρα. Πῶς σέ βρῆ­κα καί πῶς σ᾿ ἀ­φή­νω τώ­ρα; Ἐ­μεῖς εἴ­χα­με τά μα­νί­κια κά­τω ἀ­πό τόν καρπό νά μή φα­ί­νε­ται τί­πο­τε».

*

Εἶ­πε ὁ πα­πα–Δι­ο­νύ­σιος ἀ­πό τήν Κο­λι­τσοῦ: «Τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος πο­λύ ἄλ­λα­ξε ἀ­πό τόν και­ρό πού ἡ Ἱ­ε­ρά Κοι­νό­της ἐ­πέ­τρε­ψε νά μπαί­νουν του­ρί­στες». (Ἴ­σως ἐν­νο­εῖ με­τά τήν χι­λι­ε­τη­ρί­δα).

Ξέρετε στὴ Θεία Λειτουργία τῆς Ἀνάστασης τί δῶρα δίνει ὁ Θεός..;

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_10.html

9 Μαΐου. † Πέμπτη τῆς διακαινησίμου. Ἠσαΐου προφήτου (η΄ αἰ. π.Χ.), Χριστοφόρου μάρτυρος († 250). Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις. Ἱερωνύμου ὁσίου τοῦ Σιμωνοπετρίτου (†1957). Ἦχος πλ. α΄. [Τῇ Πέμπτῃ τῆς διακαινησίμου μνήμη τοῦ νεομάρτυρος Μιχαὴλ τοῦ Εὐρυτᾶνος († 21 Μαρτίου 1544) ἐν τῇ γενετείρᾳ αὐτοῦ Γρανίτσῃ.] Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης διακαινησίμου (Πρξ. β΄ 38-43).

Πραξ. 2,38         Πέτρος δὲ ἔφη πρὸς αὐτούς· μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πραξ. 2,38               Είπε δε προς αυτούς ο Πετρος· “μετανοήσατε και ας βαπτισθή ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού δια την άφεσιν των αμαρτιών σας· και θα λάβετε και σεις την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.

Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση- Ὁ Κ. Η. Ι. Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, Ἀγ. Παϊσίου- Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση- Ὁ Κ. Η. Ι. Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, Ἀγ. Παϊσίου- Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, 7-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ποιούς ἐλευθέρωσε ὁ Ἀναστὰς Κύριος μὲ τὴν Ἀνάσταση Του, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος-Αναστάσεως ἡμέρα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

\Ποιούς ἐλευθέρωσε ὁ Ἀναστὰς Κύριος μὲ τὴν Ἀνάσταση Του, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος-Αναστάσεως ἡμέρα, 8-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ποιούς νίκησε ὁ Ἀναστὰς Κύριος μὲ τὴν Ἀνάσταση Του, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος-Αναστάσεως ἡμέρα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

Ποιούς νίκησε ὁ Ἀναστὰς Κύριος μὲ τὴν Ἀνάσταση Του, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος-Αναστάσεως ἡμέρα, 7-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Μή μεταίρωμεν ὅρια αἰώνια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, Ἀγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μή μεταίρωμεν ὅρια αἰώνια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, Ἀγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, 5-5-2024, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Οἱ 3 ὅροι τῆς σωτηρίας μας- Σόδομα καὶ Γόμορρα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ 3 ὅροι τῆς σωτηρίας μας- Σόδομα καὶ Γόμορρα, 7-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὀρθόδοξος εἶναι Ἀθάνατος, χαίρεται μὲ τὸν θάνατο, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ὀρθόδοξος εἶναι Ἀθάνατος, χαίρεται μὲ τὸν θάνατο, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοί [Ἀνάσταση καὶ οἱ ἀθάνατοι Σέρβοι], Τρίτη Διακαινησίμου, 7-5-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 8-5-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 8-5-2024 

https://www.youtube.com/live/L1V7Vhw1TRA?si=XOsbFOnLk38abRsQ

Ἀσκητὲς μέσα στὸν κόσμο Β’: Χριστόφορος Βαφειάδης

Γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας το 1901 από ευσεβείς γονείς, τον Παναγιώτη και την Ευδοξία. Οι γονείς του δεν ήταν εύποροι, αλλά υπήρξαν θεοφοβούμενοι. Το 1922, σε ηλικία 21 ετών, λίγες μέρες πριν από την καταστροφή της Σμύρνης, ο Χριστόφορος πάτησε νάρκη. Έχασε το δεξί του μάτι, τραυμάτισε το άλλο, κι είχε ακρωτηριάσει το ένα του χέρι. Τότε που επιβιβάζοντο τα γυναικόπαιδα μπρος στους τζανταρμάδες, τον είδαν σακάτη και του επέτρεψαν να φύγει στην ελεύθερη Ελλάδα. Μία βαρκούλα τον μετέφερε στα μεγάλα πλοία που παρέμεναν ανοικτά. Από τους γνωστούς συνομηλίκους του κανένας δεν γλύτωσε. Άλλοι εσφάγησαν επί τόπου και άλλοι επιστρατεύθησαν στην ενδοχώρα σε καταναγκαστικά έργα. Κανείς απ’ αυτούς δεν γύρισε ζωντανός. Ήταν χρεώστης σ’ όλη του την ζωή στην θεία Πρόνοια, που τον διέσωσε μ’ αυτόν τον σοβαρό τραυματισμό. Τους γονείς του τους δολοφόνησαν άγριοι Τσέτες.

Στον Πειραιά αποβιβάστηκε το 1922 και έμεινε αρχικά στα προσφυγικά Δραπετσώνας (γι’ αυτό παρέμεινε δημότης Δραπετσώνας σ’ όλη του την ζωή). Αργότερα δόθηκε σ’ αυτόν και στην αδελφή του την Ασπασία ένα μικρό ισόγειο προσφυγικό περίπου 30 τετραγωνικά μέτρα, στην οδό Ηλιουπόλεως 65, στη Νίκαια πίσω από το Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου.

Ήλθε στην Ελλάδα με ένα μάτι και ένα χέρι -το άλλο ήταν κομμένο από τον καρπό- και είχε μαζί του την αδελφή του προσκολλημένη επάνω του. Τα άλλα μέλη της οικογενείας του χάθηκαν στην Μικρασιατική καταστροφή. Έμεινε άγαμος, αλλ’ η συμβίωση με την έγγαμη αδελφή του δεν ήταν αρμονική. Υπέμεινε ονειδισμούς και ύβρεις, κυρίως από τον σύζυγο της αδελφής του, παραγκωνισμένος σε μία γωνιά του φτωχικού σπιτιού, από το οποίο έλειπαν και τα αναγκαία. Ψυγείο απέκτησε λίγα χρόνια πριν πεθάνει. Υπήρξε ένας από τους μαρτυρικούς πρόσφυγες Μικρασιάτες με ζωή όντως ασκητικομαρτυρική. Ένα άνθος εύοσμο στους ρυπαρούς δρόμους του Πειραιά.

Ὅσιος Σέργιος τοῦ Ραντονέζ: Ἡ ἀνάσταση τοῦ παιδιοῦ.

Στα περίχωρα της Λαύρας της Αγίας Τριάδος, στο Ζαγκόρσκ της Μόσχας ζούσε κάποιος που έτρεφε βαθύ σεβασμό και πίστη στον ιδρυτή της όσιο Σέργιο. Ο μοναχογιός του έπασχε από μια ανίατη αρρώστια. Με την προσδοκία της θεραπείας ήρθε να τον παρακαλέσει φέρνοντας τον άρρωστο μαζί του. Όμως από την ταλαιπωρία του δρόμου το παιδί του πέθανε! Χάνοντας έτσι κάθε ελπίδα, ο πατέρας άρχισε να θρηνεί και να λέει στον όσιο:

– Αλλοίμονο σε μένα! Ήρθα εδώ με τη βεβαιότητα ότι θα με βοηθούσες, αλλά το μονάκριβο παιδί μου πέθανε στον δρόμο. Καλύτερα θα ήταν να μην ερχόμουν, γιατί έτσι δεν θα κλονιζόταν η πίστη μου σε σένα.

Με δάκρυα και στεναγμούς ο ταλαίπωρος πατέρας πήγε να φέρει το φέρετρο και τα σάβανα για την κηδεία. Ο άγιος τον λυπήθηκε πολύ και έπειτα από μια θερμή προσευχή ανέστησε το παιδί! Όταν ο συντετριμμένος από την θλίψη πατέρας ήρθε κουβαλώντας τα αναγκαία για την κηδεία, ο όσιος του λέει:

– Μην κουράζεσαι και μη στενάζεις άδικα. Το παιδί σου δεν πέθανε, αλλά ζει!

Τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο (Γρηγόριος ἱερομόναχος)

Ἡ θεία σύσταση τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἀδελφόθεο Ἰάκωβο: «Ἐὰν κάποιος ἀπὸ σᾶς εἶναι ἄρρωστος, ἂς προσκαλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν, ἀφοῦ τὸν ἀλείψουν μὲ ἔλαιο στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη, θὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενῆ. Ὁ Κύριος θὰ τὸν σηκώσει ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς ἀρρώστιας, καὶ ἂν ἔχει κάνει ἁμαρτίες θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφερόμενος στοὺς λόγους τοῦ Ἀδελφόθεου, γράφει ὅτι «ἡ ἀποστολικὴ διδασκαλία, ἀποδεικνύεται διὰ τῶν πραγμάτων ἀληθινή. Επειδή ὅταν μαζευτοῦν οἱ ἅγιοι ἱερεῖς… καὶ τελέσουν τὸ ἱεροπρεπέστατο μυστήριο τοῦ θείου Εὐχελαίου, βλέπουμε φανερὰ πολλοὺς ἀσθενεῖς ἢ νὰ μεταβάλλονται πρὸς τὸ καλύτερο ἢ καὶ τελείως νὰ θεραπεύονται. Πρῶτον μὲν διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ καὶ παντοδυνάμου Χάριτος. Δεύτερον διὰ τῆς χρίσεως τοῦ πνευματικοῦ ἐλαίου καὶ τρίτον διὰ τῆς θερμῆς καὶ πιστῆς προσευχῆς τῶν ἱερωτάτων ἀνδρῶν. Ὥστε ἀπὸ τοῦτο κινούμεθα νὰ στοχαστοῦμε ὡς ἀληθὲς καὶ ἐκεῖνο ὅπου λέγει ἀκολούθως ὁ μέγας Ἀδελφόθεος, ὅτι καὶ αἱ ἁμαρτίαι ὅπου ἐπραξεν ὁ ἀσθενῶν συγχωροῦνται παρὰ Κυρίου διὰ τῆς δεήσεως τῶν ἁγίων ἱερέων καὶ ἀρχιερέων Του».

Ἡ πρωταρχικὴ σημασία τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου εἶναι ἡ προσευχὴ τῶν ἱερέων γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας.

Μαζὶ μὲ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος δίνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν.

Ἔτσι μόνο θὰ ἔρθει ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς (Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ)

Θὰ πρέπει ν’ ἀγωνίζεσαι μὲ κάθε τρόπο νὰ διατηρεῖς τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ νὰ μὴν ἐνοχλεῖσαι ἀπὸ τὶς προσβολὲς τῶν ἄλλων.

Γιὰ νὰ τὸ πετύχεις αὐτό, θὰ πρέπει ν’ ἀγωνίζεσαι μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις νὰ συγκρατήσεις τὸ θυμὸ καὶ νὰ φυλάξεις μὲ προσοχὴ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά σου ἀπὸ ἀπρεπεῖς σκέψεις καὶ αἰσθήματα.

Ὁ Θεὸς ἔχει βάλει μέσα μας μόνο ἕναν θυμὸ καὶ ἕναν φθόνο: ἐναντίον τοῦ πονηροῦ, ἐναντίον ἐκείνου ποὺ στὴν ἀρχὴ ἐξαπάτησε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἐναντίον τοῦ φθοροποιοῦ διαβόλου. Μᾶς δόθηκε ἡ ἐντολὴ νὰ πολεμήσουμε ἐναντίον τῶν πονηρῶν πνευμάτων τῆς ἀκαθαρσίας καὶ τῆς ἐπιθυμίας, ποὺ σπείρουν στὴν καρδιὰ ἀκάθαρτες καὶ πονηρὲς σκέψεις.

Ἑπομένως, θὰ πρέπει νὰ ἀνεχόμαστε μὲ ἀταραξία τὶς προσβολὲς ποὺ μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι καὶ νὰ συνηθίσουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ ἔχει τέτοια πνευματικὴ διάθεση, ὥστε οἱ προσβολὲς αὐτὲς νὰ φαίνονται ὅτι δὲν ἀπευθύνονται σὲ μᾶς ἀλλὰ σὲ ἄλλους.

Τὸ νὰ βυθίζει κανεὶς τὸ νοῦ του μέσα στὴν ψυχή του καὶ ἡ καρδιά του νὰ ἐργάζεται νοερὰ εἶναι σημεῖο σοφῆς ψυχῆς. Τίποτα δὲν εἶναι καλύτερο ἀπὸ τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτὴν ἐξοστρακίζεται κάθε πόλεμος τῶν πνευμάτων τοῦ σκότους: «ὅτι οὔκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἔφεσ. στ’ 12).

8 Μαΐου. † Τετάρτη τῆς διακαινησίμου. † Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ, Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†449). Ἦχος δ΄. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης διακαινησίμου (Πρξ. β΄ 22-38).

Πραξ. 2,22         Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, ἀκούσατε τοὺς λόγους τούτους. Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον, ἄνδρα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἀποδεδειγμένον εἰς ὑμᾶς δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις οἷς ἐποίησε δι᾿ αὐτοῦ ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν, καθὼς καὶ αὐτοὶ οἴδατε,

Πραξ. 2,22               Ανδρες Ισραηλίται, ακούστε με προσοχήν τους λόγους αυτούς, που θα σας πω· Τον Ιησούν τον Ναζωραίον, ο οποίος απεδείχθη και εμαρτυρήθη εις σας από τον ίδιον τον Θεόν με υπερφυσικάς δυνάμεις και καταπληκτικά θαύματα και υπερφυσικά σημεία, που δι' αυτού έκαμε ανάμεσα εις όλους σας ο Θεός, όπως άλωστε και σεις οι ίδιοι καλά γνωρίζετε,

Πραξ. 2,23         τοῦτον τῇ ὡρισμένῃ βουλῇ καὶ προγνώσει τοῦ Θεοῦ ἔκδοτον λαβόντες, διὰ χειρῶν ἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλετε·

Πραξ. 2,23               αυτόν τον Ιησούν, ο οποίος σύμφωνα με την ωρισμένην θέλησιν και πρόγνωσιν του Θεού σας παρεδόθη από τον προδότην, αφού τον επιάσατε, τον εσταυρώσατε και τον εφονεύσατε με τα χέρια των Ρωμαίων στρατιωτών, οι οποίοι, σαν εθνικοί που είναι, δεν έχουν και δεν γνωρίζουν τον νόμον του Θεού.

Μ. Τετάρτη: Ἡ προσφορὰ τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας στὸν Θεὸ (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρῶν)

Κατά την Αγία και Μεγάλη Τρίτη το βράδυ, πλήθος κόσμου σπεύδει στους Ναούς, ώστε να ακούσει μετά συγκινήσεως να ψάλλεται το τροπάριο της υμνογράφου Κασσιανής, που αναφέρεται στην πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου και την βαθειά μετάνοιά της. Ελάχιστοι, όμως, απ’ αυτό το πλήθος εντρυφούν στο όλο γεγονός αποφασίζοντας να μιμηθούν την αλλαγή πορείας ζωής και την αγάπη που επέδειξε η αμαρτωλή γυναίκα στον Θεάνθρωπο Κύριο.

Η πόρνη αυτή γυναίκα συνειδητοποίησε την αμαρτωλότητά της και τον βούρκο της ανηθικότητας στον οποίο είχε περιέλθει και, αφού κατανόησε ότι αυτός που βρισκόταν έμπροσθέν της ήταν ο Λυτρωτής και Σωτήρας των ψυχών και των σωμάτων αποφάσισε να Τον προσεγγίσει. Έδωσε την περιουσία της και αγόρασε το πολυτιμότερο μύρο της εποχής, για να του αλείψει τα πόδια, δείχνοντας έτσι την πίστη και την αγάπη της σ’ Αυτόν.

Ερχόμενοι στην δική μας εποχή και στην προσωπική ζωή του καθενός μας, ας αναρωτηθούμε τι προσφέρουμε εμείς στον Θεό ως ένδειξη αγάπης προς Αυτόν και ειλικρινούς μετανοίας για τις παρακοές μας προς το θέλημά Του. Του προσφέρουμε αντί μύρου ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε; Και το πιο πολύτιμο που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η καρδία του, δηλαδή ο εσωτερικός του κόσμος και ο νους του.

Ὁ Χριστὸς ἀνταλλάσσεται μὲ ἕνα πιάτο μαγειρίτσας;

Έρχεται ἡ Ἀνάσταση καὶ πηγαίνουμε εἰς τὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ ἀκούσουμε ἐκεῖνο τὸν Ἀγγελικὸ ὕμνο "Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν". Μαζεύεται αὐτὸς ὁ κόσμος ὁλόκληρος, χιλιάδες ὁ κόσμος καὶ γεμίζουν οἱ πλατεῖες τῶν Ἐκκλησιῶν.Πηγαίνουν γιὰ νὰ πάρουν τὸ Ἅγιο Φῶς.Γιὰ ποιό λόγο;Ἀπάντησις: γιὰ τὸ καλὸ τοῦ χρόνου.

Ἀκοῦνε ἐκεῖνο τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη" καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

- Ποὺ πηγαίνεις;

- Στὸ σπίτι μου..

- Καὶ τί κάνεις εἰς τὸ σπίτι;

- Τρῶμε...

- Τί τρῶς;

- Μαγειρίτσα...

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, 8-5-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, 8-5-2024 

https://www.youtube.com/live/zfzyGJQMUHw?si=r-tV827V-7hU6mU1

" Τετέλεσται "

« Το " Τετέλεσται "που είπε ο Κύριος πάνω στο σταυρό, το είπε ,όχι για να μας δηλώσει ότι τελείωσε η ζωή του ,αλλά ότι τελείωσε όλο το έργο του πάνω στη γη»

π. Εφραίμ , Σκήτη Αγίου Ανδρέα Αγίου Όρους

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_43.html

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ/ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ, 7-5-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ/ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ, 7-5-2024 

https://www.youtube.com/live/ROKQ0etezp0?si=dxtroVJeWuUfTihI

Ἡ ἀληθινὴ πρόοδος- ἡ Ἀνάσταση, ἡ ἀναμαρτησία, ἡ θέωση, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀληθινὴ πρόοδος- ἡ Ἀνάσταση, ἡ ἀναμαρτησία, ἡ θέωση, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοὶ/Πρόοδος στὸ νερόμυλο τοῦ θανάτου, 6-5-2024 Πάσχα, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Χωρὶς τὸν Χριστὸ ὅλα (ἄνθρωποι, λαοί, κράτη) εἶναι θάνατος χωρὶς ἀνάσταση, Ἁγ. Ἰουστίνου ΠόποβιτςἈρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Χωρὶς τὸν Χριστὸ ὅλα (ἄνθρωποι, λαοί, κράτη) εἶναι θάνατος χωρὶς ἀνάσταση, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοί [α)Πρόοδος στὸ νερόμυλο τοῦ θανάτου καὶ β)Ανάσταση καὶ οἱ ἀθάνατοι Σέρβοι], Δευτέρα Διακαινησίμου, 6-5-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ Ἀνάσταση μᾶς εἶναι ἀναγκαιότητα - Ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἀναγκαιότητα, Ἁγ. Ἰουστίνου ΠόποβιτςἈρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Ἀνάσταση μᾶς εἶναι ἀναγκαιότητα - Ὁ θάνατος δὲν εἶναι ἀναγκαιότητα, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Φιλοσοφικοί κρημνοὶ/Πρόοδος στὸ νερόμυλο τοῦ θανάτου, 6-5-2024 Πάσχα, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ὑπομονὴ εἶναι ὁμολογία Χριστοῦ; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Σὲ μιὰ ἀνάρμοστη συμπεριφορά, σιωποῦμε ἡ μποροῦμε νὰ ποῦμε κάτι; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 7-5-3024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 7-5-3024

https://www.youtube.com/live/1t37VXau1Kw?si=_jUcOfgxkoh9C9KG

Τὸ ἅγιο καὶ Μέγα Σάββατο (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η ανομία των Εβραίων έλαβε τέλος και συγχρόνως ο Κύριος συνεπλήρωσε το έργο της θείας Οικονομίας Του. «Τετέλεσται»! Το θείο Σώμα κρεμασμένο στον Σταυρό, γυμνό και νεκρό, χωρίς πνοή! Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος το ευτρεπίζουν για τον ενταφιασμό του, οδυρόμενοι με συντριβή και κλαυθμούς: «Πῶς σὲ κηδεύσω, Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; Ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, Οἰκτίρμον;…». Τοποθετείται ο άγιος Επιτάφιος στο μέσον της Εκκλησίας έχοντας επάνω το Ιερό Ευαγγέλιο και τον Τίμιο Σταυρό, το σημείο της δόξης τού Εσταυρωμένου και ο ευσεβής λαός εναποθέτει ως αφιερώματα ανοιξιάτικα λουλούδια και άνθη ψυχής: τα δάκρυα της μετανοίας και τούς σπαραγμούς της καρδιάς.

Η Επιτάφιος Ακολουθία της Παρασκευής το βράδυ είναι η τελευταία φάσις του θρήνου για τον Κύριο, ο oποίος ευρίσκεται στον τάφο. Η ακολουθία στηρίζεται στον 118ον Ψαλμό, που χρησιμοποιείται από την εβραϊκή παράδοση για το Πάσχα. Στους στίχους του παρεμβάλλονται στροφές που είναι συνθέσεις της Εκκλησίας. Είναι ένα είδος συνδέσεως και συν-πλοκής των Δύο Διαθηκών. Τα τρία μέρη του, που είναι χωρισμένος, μας δείχνουν πληρέστερα την ανεκλάλητη συγκατάβαση του Κυρίου, ο οποίος κατεβαίνει μέχρι τα κατώτατα του άδου, όπου ευρίσκεται ο αιχμάλωτος ακόμη άνθρωπος. Είναι το κατώτερο σημείο της κενώσεως του Θεού για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Όταν το άγιο σώμα Του ευρίσκετο στον τάφο, ο Κύριος με την ψυχή κατέβηκε στον άδη ως Θεός και, αφού συνέτριψε τις πύλες, ελευθέρωσε τους απ’ αιώνος δεσμίους.

Αλλά τι είναι αυτές οι πύλες που τις συνέτριψε ο Κύριος; Ο άδης με τις πύλες του, που εκλείδωνε τους απ’ αιώνος νεκρούς είναι η ξεπεσμένη από τον Θεό ανθρωπότητα. Ο Χριστός παίρνοντας κοντά του τους νεκρούς, συνέτριψε όλες τις αλυσίδες του θανάτου, έφερε την ενότητα, την ζωή και το φως, εκεί όπου κυριαρχούσε το σκοτάδι του θανάτου και η μοναξιά.

Κατερχόμενος στην βασιλεία του θανάτου, ο Χριστός ενίκησε διά παντός τον θάνατο και μετέδωσε και εκεί την αιώνια ζωή. Από εδώ πηγάζει η μεγάλη και ασυγκράτητη χαρά της Αναστάσεως. Από τώρα πλέον ο θάνατος και ο άδης δεν έχουν δυνάμεις. Η Εκκλησία είναι ο τόπος, όπου οι πύλες του άδου δεν θα κλειδώσουν πλέον ποτέ τον άνθρωπο. «Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ Ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ἅδην ἐνέκρωσας τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος…». «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ κατετέθης, Χριστέ, καὶ θανάτῳ σου τὸν θάνατον ὤλεσας, καὶ ἐπήγασας τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν».

Έτσι λοιπόν ο Κύριος, ο «κοιμώμενος λέων», έγινε ο ήλιος που ανέτειλε για να διασκορπίσει τα σκότη, και παρομοιάζεται με τον κόκκο του σίτου, που πεθαίνει (σαπίζει) για να βλαστήσει την αιώνια ζωή.

Μετά τον φόβο, που προκάλεσε η απερίγραπτος κένωσις του Κυρίου, μετά την νίκη κατά του θανάτου, το θείο σκήνωμα αναπαύεται την ημέρα της αναπαύσεως, το Μέγα Σάββατο, κατά το οποίο υποφώσκει το γεγονός της Αναστάσεως. «Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἐβδόμην…, αὕτη ἐστίν ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα· ἐν ᾗ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ…», και «ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος».

Σάββατο του Λαζάρου: «Ἡ πάντων χαρά» (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος – θεολόγος)

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό» ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο στὴν λειτουργική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ διπλῆ αὐτὴ ἑορτή, τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ὀνομάζεται «προοίμιο τοῦ Σταυροῦ», διότι μᾶς εἰσάγει στὸν ἑορτασμὸ τῶν σωτηρίων παθῶν καὶ τῆς λυτρωτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι τὸ τυπικὸ τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου δὲν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν Σαββάτων, γενικῶς, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς κεκοιμημένους. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο Σάββατο, ποὺ ὑμνολογικὰ προαναγγέλλει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ, ιστ’ 2). Ὁ Ὄρθρος τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μὲ τὰ ἀναστάσιμα Εὐλογητάρια, τὀ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» θυμίζει τὸν κυριακάτικο ἀναστάσιμο Ὄρθρο, στὴν Θεία δὲ Λειτουργία ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου ἀκοῦμε «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε…», ὅπως στὶς μεγάλες «φωτιστικές» ἑορτές.

Ἐξ ἄλλου τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου ἀναφέρεται ἀφ’ ἑνὸς μὲν στὴν κοινὴ ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ποὺ πιστοποιεῖ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ προεξαγγέλλει τὸ πάθος τοῦ Κυρίου, ποὺ ξεκινάει μὲ τὴν εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα τὴν ἑπομένη ἡμέρα, τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Ἡ θριαμβευτική του ὑποδοχὴ ἀπὸ τοὺς παῖδες μὲ τὰ σύμβολα τῆς νίκης, τὰ βάϊα, προεικονίζει τὴν θριαμβευτική του νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου, ὁ δὲ ὕμνος τῶν παίδων στὸν Βασιλέα τοῦ Ἰσραὴλ τὸν ὕμνο πασῶν τῶν οὐρανίων δυνάμεων στὸν ἐπουράνιο Βασιλέα.