Ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς μοναχικῆς καὶ χριστιανικῆς ζωῆς Ε'-Η ἀσυνέπεια στὴ μοναχικὴ ζωὴ σκάνδαλο καὶ γιὰ τοὺς εὐόλισθους, Ἁγ. Νείλου -Λόγος ἀσκητικός, Φιλοκαλία τόμος Α'/Κεφ 13-14, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 18-1-2024
Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2024
Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ ὄχι τὴν ἁμαρτία, , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ ὄχι τὴν ἁμαρτία, 17-1-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Διάλογος τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου μετά τοῦ Ἀγγέλου
Οὗτος ὁ Μακάριος καὶ Πανθαύμαστος Ἀββᾶς καὶ Πατὴρ ἡμῶν Ἀντώνιος ὁ μέγας, εἰς καιρὸν ὁποῦ εὑρίσκετο εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀσκήτευεν, ἐφάνη πρὸς αὐτὸν Ἄγγελος Κυρίου εἰς σχῆμα Καλογήρου, καὶ ὡς τὸν εἶδεν ὁ Ὅσιος, ἔκαμε πρὸς αὐτὸν μετάνοιαν.Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπε πρὸς αὐτόν: Εὐλόγησον Πάτερ Ἅγιε.
Ὁ δὲ Ἅγιος νομίζοντας ὅτι εἶνε καλόγηρος ἀπὸ τοὺς ἐκεῖσε ἐρημίτας, λέγει πρὸς αὐτόν• ὁ Θεὸς συγχωρήσοι σε τέκνον μου καὶ πλησιάσας πρὸς τὸν Ἄγγελον εἶπεν εἰς αὐτόν• ἂς περιπατήσωμεν μαζὺ ὁλίγον δρόμον καὶ περιπατῶντες εἶπεν ὁ Ὅσιος• θαυμάζω, ἀδελφὲ εἰς τὴν θεωρίαν σου καὶ εἰς τὴν νεότητα καὶ εἰς τὴν εὐμορφίαν ὁποῦ ἔχεις καὶ ἐκπλήττομαι, διότι τοσοῦτον κάλλος δὲν εἶδον εἰς ἄλλον ἄνθρωπον καὶ διὰ τοῦτο στοχάζομαι πῶς δὲν εἶσαι ἄνθρωπος.
Λοιπὸν ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς νὰ μοῦ εἰπῇς τὴν ἀλήθειαν• ὁ δὲ Ἄγγελος ποιήσας μετάνοιαν, λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον.
Πάτερ Ἅγιε, μὲ βλέπεις, ἐγὼ ἄνθρωπος δὲν εἶμαι, ἀλλά, Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤλθα νὰ σὲ διδάξω μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνα ὁποῦ δὲν ἠξεύρεις, καὶ τὰ ὁποῖα ἐπιθυμεῖς νὰ μάθῃς• λοιπὸν ἐρῶτα με ὅτι θέλεις νὰ σοῦ εἰπῶ.
Τότε ἔπεσεν ὁ Ἅγιος καὶ ἔκανε μετάνοιαν τοῦ Ἀγγέλου λέγοντας• «Εὐχαριστῶ σοι Κύριε ὁ Θεός μου, ὅτι μοῦ ἔπεμψας ὁδηγὸν διὰ νὰ μοῦ φανέρωση κεκρυμμένα μυστήρια, τὰ ὁποῖα ἐπιθυμοῦσα νὰ μάθω.»
Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον, ἐρῶτα με λοιπόν.
Ὁ δὲ Ἅγιος ἀποκριθείς, εἶπεν• εἰς τὸν αἰώνιον ἐκεῖνον κόσμον, γνωρίζονται οἱ ἀποθαμμένοι ἄνθρωποι ἕνας τὸν ἄλλον;
Ὁ δὲ Ἄγγελος ἀποκριθείς, εἶπε, πρὸς τὸν Ὅσιον• βλέπεις εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ὁποῦ ἀφ΄ ἑσπέρας κοιμοῦνται οἱ ἄνθρωποι, καὶ τὸ πρωὶ ὅταν ξημερώσῃ ἀπαντῶνται ἕνας τὸν ἄλλον καὶ χαιρετοῦνται καὶ συνομιλοῦν ὡς φίλοι, ἀναφέροντες τὰ ὅσα εἶχον προμελετήσει, τοιουτοτρόπως γίνεται καὶ εἰς ἐκεῖνον τὸν Κόσμον, καὶ ἕνας τὸν ἄλλον γνωρίζεται καὶ συνομιλεῖ, καὶ καθὼς ἕνας ἄνθρωπος δὲν γνωρίζει ἄλλον ἐδῶ καὶ ἐρωτῶντας μανθάνει ποῖος εἶναι, οὕτω γίνεται καὶ ἐκεῖ• πλὴν οἱ δίκαιοι μόνον γνωρίζονται, οἱ ἁμαρτωλοὶ ὅμως διόλου.
Ὁ ὅσιος πῆρε λίγο ἀπό τό χρῶμα πού χρησιμοποιοῦσε στήν εἰκονογραφία καί ἄλειψε τίς πληγές τοῦ λεπροῦ.
Από τον βίο του οσίου Αλυπίου της Λαύρας του Κιέβου
Όταν στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου ηγουμένευε ο όσιος Νίκων, κάποιος πλούσιος χριστιανός από το Κίεβο, που είχε προσβληθεί από λέπρα, απεγνωσμένα αλλά μάταια ζητούσε βοήθεια από τους γιατρούς. Αυτοί δεν μπορούσαν να τον θεραπεύσουν. Πάνω στην απελπισία του κατέφυγε σε ειδωλολάτρες μάγους, ελπίζοντας να γίνει καλά με τα δαιμονικά θεραπευτικά τους μέσα. Όχι, όμως, ωφέλεια δεν είδε, αλλά και χειροτέρεψε.
Τότε ένας φίλος του τον συμβούλεψε να πάει στη Λαύρα των Σπηλαίων και να ζητήσει τη βοήθεια των πατέρων. Αλλά εκείνος ο δύστυχος, ενώ είχε πιστέψει ότι θα τον θεράπευαν οι δαιμονολάτρες μάγοι, δεν παραδεχόταν ότι μπορούσαν να τον βοηθήσουν οι φιλόχριστοι μοναχοί. Γι’ αυτό δεν αποφάσιζε να πάει στη λαύρα. Μόνο μετά τις συνεχείς και φορτικές προτροπές του φίλου του λύγισε. Ξεκίνησε για το μοναστήρι με μισή καρδιά. Τον συνόδευαν οι δικοί του.
Ο ηγούμενος Νίκων του έδωσε να πιεί νερό από το πηγάδι του οσίου Θεοδοσίου. Με το ίδιο νερό του άλειψε τα μάτια και το κεφάλι.
Γυρίζοντας στο σπίτι του, όμως, ο ταλαίπωρος άνθρωπος, διαπίστωσε πως η αρρώστια του είχε επιδεινωθεί. Από τις πληγές του, που είχαν ανοίξει, έτρεχε πύο, ενώ το σώμα του μύριζε τόσο άσχημα, που κανείς δεν μπορούσε να τον πλησιάσει. Οι αιτίες του κακού ήταν, όπως αποδείχθηκε απ’ όσα ακολούθησαν, η απιστία και η αμετανοησία του.
«Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι» Ἅγιος Σιλουανός, π. Σωφρονίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι»
Ἅγιος Σιλουανός, π. Σωφρονίου, 41ο
μέρος
Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη στίς
15-11-2015
«Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι»[1]. Εἴμαστε στό κεφάλαιο αὐτό τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ πού ἔχει ἀκριβῶς αὐτόν τόν τίτλο. Καί εἶναι ὁ λόγος πού εἶπε ὁ Θεός στόν Ἅγιο Σιλουανό, ὅταν εἶχε μιά ὀδυνηρή ἐμπειρία λόγω ὑπερηφανείας. Προσπάθησε νά κάνει προσευχή, δηλαδή καθαρή προσευχή χωρίς λογισμούς, καί πηγαίνοντας νά σταθεῖ μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου καί τῆς Θεοτόκου, στεκόταν μπροστά ἀπό τήν εἰκόνα ἕνας δαίμονας καί λέει, ἐγώ τώρα τί πάω νά κάνω, νά προσκυνήσω τόν διάβολο; Καί ἔτσι στενοχωρήθηκε πάρα πολύ καί ὁ Θεός τοῦ εἶπε, ὅτι αὐτά παθαίνουν οἱ ὑπερήφανοι. Καί τότε ρώτησε τόν Θεό ὁ Ἅγιος, τί νά κάνω, Κύριε, γιά νά γίνω ταπεινός; Καί πῆρε αὐτή τήν πληροφορία: Κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι.
Καί σχολιάζει ὁ π. Σωφρόνιος: «Ἡ ἔκφραση εἶναι ἀκατάληπτη. Τί σημαίνει νά κρατᾶς τόν νοῦ σου στόν Ἅδη; Μήπως νά φαντάζεσαι κάτι παρόμοιο μέ τίς λαϊκές χρωμολιθογραφίες πού ζωγραφίζει ἡ ἀφελής ἀνθρώπινη φαντασία;». Ὁ π. Σωφρόνιος ἦταν ἁγιογράφος. Ζωγράφος πρῶτα στήν κοσμική ζωή, στήν κοσμική του ζωή, καί μετά ἁγιογράφος. Καί ξέρετε πῶς οἱ ἄνθρωποι ἀπεικονίζουν τόν Ἅδη. «Ὄχι, δέν εἶναι αὐτό. Στόν Σιλουανό, ὅπως καί σέ ὁρισμένους μεγάλους Πατέρες, λ.χ. τόν Μέγα Ἀντώνιο, τόν Ἅγιο Σισώη, τόν Ἅγιο Μακάριο καί τόν Ἅγιο Ποιμένα τόν Μέγα», ὅλοι αὐτοί ἔχουνε τήν προσωνυμία «μέγας». Μέγας Ἀντώνιος, Μέγας Σισώης, Μέγας Μακάριος, Μέγας Ποιμήν.. «καί σέ ἄλλους -Ἁγίους Πατέρες-, δόθηκε νά ζήσουν κατά τήν ἐπίγεια ζωή τους πραγματικά τήν κατάσταση τῶν βασάνων τοῦ ἅδη. Ἡ ἐπανάληψη αὐτῆς τῆς καταστάσεως ἐντυπώνεται τελικῶς βαθιά μέσα στήν καρδιά τους. Ἔτσι μποροῦν νά τήν ἀνανεώνουν στό ἑξῆς στήν ψυχή τους μέ μιά ἀνάλογη ἐσωτερική κίνηση τοῦ πνεύματος καί νά ἐπανέρχονται σέ αὐτήν ὅταν θέλουν»[2]. Δηλαδή ζοῦνε οἱ Ἅγιοι τά βάσανα τοῦ Ἅδη, τῆς κόλασης -αὐτό θά πεῖ Ἅδης- καί αὐτή ἡ ἐμπειρία πού τούς δόθηκε ἀπό τόν Θεό, μπορεῖ νά ἀνακληθεῖ, δηλαδή νά τήν ξαναζήσουν καί σέ ἄλλη περίπτωση καί ὅταν αὐτοί θέλουνε μέ μιά ἀνάλογη, κατάλληλη κίνηση πού κάνουν στό πνεῦμα τους, στόν νοῦ τους.
«Σ’ αὐτή τήν ἐργασία κατέφευγαν, ὅταν ἄρχιζε νά ἐμφανίζεται στήν ψυχή τους κάποιο πάθος, καί κυρίως τό λεπτότερο ἀπό ὅλα, ἡ ὑπερηφάνεια»[3]. Δηλαδή εἶναι μία κάθοδος τοῦ νοῦ στήν ἄκρα ταπείνωση. Γνωρίζουμε τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου, ἡ ἄκρα ταπείνωσις, ὅπου ὁ Κύριος εἶναι μέσα στόν τάφο. Καί ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἄκρως ταπεινός, ὁ Ὁποῖος κατέβηκε μέχρι τόν Ἅδη. Ἔτσι καί ἡ μεγαλύτερη θά λέγαμε ταπείνωση εἶναι αὐτή, νά κατεβοῦμε κι ἐμεῖς μαζί Του καί νά ζήσουμε αὐτά τά βάσανα τῆς κόλασης, ἔτσι ὥστε νά καταλάβουμε λίγο ἀπό τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ καί λίγο νά ἔχουμε μετοχή σ’ αὐτή τήν μακαριότητα. Γιατί ἡ ταπείνωση εἶναι καί ἡ ἀρχή τῆς μακαριότητας, γιατί μᾶς φέρνει τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ταπεινώνεται, ἑλκύει τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος εἶπε: «ὁ Θεός ταπεινοῖς δίδωσι Χάρη»[4]. Καί ἡ ἄκρα ταπείνωση εἶναι νά θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου ἄξιο γιά τήν κόλαση. Αὐτό θά πεῖ, κράτα τόν νοῦ σου στόν ἅδη. Καί νά μπαίνεις ἐκεῖ καί νά ζεῖς αὐτό τόν βασανισμό πού ζοῦνε οἱ κολασμένοι. Καί ἔτσι καίγονται τά πάθη∙ καίγεται ἡ ὑπερηφάνεια, πού εἶναι πάρα πολύ λεπτό πάθος καί πολύ εὔκολα μπαίνει στήν ψυχή χωρίς νά τό καταλάβουμε.
Ἡ Μονή Μρακόνια (Mraconia)
Η Μονή Μρακόνια (Mraconia)είναι ένα Ορθόδοξο μοναστήρι που βρίσκεται στα στενά του Δούναβη(Σιδηρές Πύλες),15 χιλιόμετρα από την πόλη Όρσοβα
Στο σημείο αυτό υπήρχε Ορθόδοξο μοναστήρι χτισμένο από τον Νικόλαο Γκερλιστεάνου και τιμόνταν στην μνήμη του Προφήτη Ηλία.Το μοναστήρι καταστράφηκε κατά τον ρωσο-αυστροτουρκικο πόλεμο (1787-1792).
ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ...!Τό μήνυμα τοῦ χθές, τοῦ σήμερα, τοῦ αὔριο....
https://proskynitis.blogspot.com/2024/01/blog-post_77.html
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, 18-1-2024
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, 18-1-2024
https://www.youtube.com/live/GQpbvVCXyCM?si=Gvv5p3_ak9DuAcO7
18 Ἰανουαρίου. † Ἀθανασίου (†373) καὶ Κυρῖλλoυ (†444) πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. 18ης Ἰανουαρίου (Ἑβρ. ιγ´ 7-16).
Εβρ. 13,7 Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν.
Εβρ. 13,7 Να ενθυμήσθε πάντοτε τους πνευματικούς σας ηγέτας και προεστούς, οι οποίοι σας εδίδαξαν τον λόγον του Θεού. Να φέρνετε στον νουν σας και να μελετάτε με ευλάβειαν το κατά Θεόν τέλος του βίου και της εναρέτου συμπεριφοράς των και να μιμήσθε την πίστιν.