Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024
Κάτω ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση, Ἁγ. Παϊσίου-Ταπείνωση, Πάθη καὶ ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κάτω ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση, Ἁγ. Παϊσίου-Ταπείνωση, Πάθη καὶ ἀρετές, 26-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Εἶστε ἀνεπιθύμητοι»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Εἶστε ἀνεπιθύμητοι», Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/02/blog-post_8458.html
Εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουμε φίλοι τοῦ Θεοῦ, τὴ στιγμὴ ποὺ στασιάζουμε ἐναντίον του μὲ τὰ πάθη μας
Όλα τα πάθη και όλα τα πονηρά πνεύματα, έχουν στενή συγγένεια και συνδέονται μεταξύ τους. Ο συγγενικός και συνεκτικός τους δεσμός είναι η αμαρτία. Αν λοιπόν υποταχθείς σε ένα πάθος θα υποταχθείς και σε όλα τα υπόλοιπα. Αν αιχμαλωτιστείς από ένα πονηρό πνεύμα, με την αποδοχή των λογισμών που σου βάζει, θα γίνεις αιχμάλωτος όλων των πονηρών πνευμάτων. Με την ήττα σου, τα πνεύματα αυτά, σε παραδίνουν το ένα στο άλλο, σαν δούλο.Παρατήρησε τον εαυτόν σου και θα δεις, ότι αν νικήθηκες εκούσια από ένα πάθος, στη συνέχεια θα νικηθείς ακούσια, από κάποιο άλλο. Και θα νικιέσαι συνεχώς, μέχρι να μετανοήσεις ειλικρινά.
Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
Είναι αδύνατο να γίνουμε φίλοι του Θεού, τη στιγμή που στασιάζουμε εναντίον του με τα πάθη μας και ανεχόμαστε να πληρώνουμε φόρο στον τύραννο και φονέα των ψυχών διάβολο.
Όπως ο λόγος, που είναι κύριος των παθών, κάνει τις αισθήσεις όργανο της αρετής, έτσι και τα πάθη όταν επικρατήσουν στον λόγο κάνουν τις αισθήσεις κατάλληλες για την αμαρτία.
Όποιος χωρίς πάθη ζητάει τα θεία, θα πάρει οπωσδήποτε ό,τι ζητάει. Όποιος όμως ζητάει κυριευμένος από κάποιο πάθος, δεν θα πετύχει το ζητούμενο.
Γιατί φυτρώνουν στὸ σπίτι μας ἀγκάθια καὶ τριβόλια
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
«Γιατί φυτρώνουν στὸ σπίτι μας ἀγκάθια καὶ τριβόλια»
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. ζ΄, 15, 16) παρατηρεῖ: «Ὃ γὰρ κατεργάζοµαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ µισῶ τοῦτο ποιῶ. Εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύµφηµι τῷ νόµῳ ὅτι καλός».
(: Εἶµαι λοιπὸν σκλάβος τῆς ἁµαρτίας, διότι ἐκεῖνο ποὺ ἐκτελῶ, τὸ ἐκτελῶ τυφλά, µεθυσµένος ἀπὸ τὸ πάθος, χωρὶς νὰ ξεύρω τί πράττω. Διότι δὲν πράττω ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον µὲ τὸ βάθος τῆς καρδίας µου θέλω, ἀλλ’ ἐκεῖνο ποὺ µισῶ, ὅταν δὲν εἶµαι σκοτισµένος ἀπὸ τὸ πάθος, αὐτὸ πράττω. Ἐὰν δὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἰς τὸ βάθος µου δὲν θέλω, αὐτὸ πράττω, συµφωνῶ καὶ συµµαρτυρῶ µὲ τὸν νόµο, ὅτι εἶναι καλός).
• Ὅταν ἁμαρτάνουμε μετὰ ἀκολουθεῖ ὁ πνευματικὸς νόμος, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ πρὶν τὴν μετάνοια. Ἄν μετανοήσουμε, τιμωρία δὲν ὑπάρχει. Πολλὲς φορὲς καὶ μέσα στὶς οἰκογένειες, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν, ἐνεργεῖ ὁ πνευματικὸς νόμος. Ἐνεργεῖ δηλαδὴ ἡ θεία δικαιοσύνη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὴν αἰτία τῶν προβλημάτων καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν μετάνοια.
• Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μὲ πατρικὴ ἀγάπη μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς ἐξηγεῖ γιατὶ ἔχουμε πολέμους στὰ σπίτια μας:
«Πολλοί ἔχουν πολέμους στήν οἰκία τους καί ἄλλος μέν πολεμᾶται ἀπό τήν γυναῖκα του, ἄλλος πολιορκεῖται ἀπό τό τέκνο του, ἄλλος ἀπό τόν ἀδελφό του καί ἄλλος ταπεινώνεται ἀπό τόν ὑπηρέτη του καί ὁ καθένας λυπᾶται καί δυσανασχετεῖ καί μάχεται καί πολεμᾶ καί πολεμᾶται καί κανείς δέν σκέπτεται ὅτι, ἐάν δέν ἔσπειρε ἁμαρτίες, δέν θά ἦταν δυνατόν νά φυτρώσουν στήν οἰκία του ἀγκάθια καί τριβόλια· ἐάν δέν ἔκρυβε σπινθῆρες ἁμαρτιῶν, δέν θά ἄναβε φωτιά στήν οἰκία του.
Ὁ Βησσαριωνιστές ἐπιτίθενται καί πάλι
Ο Βησσαριωνιστές επιτίθενται και πάλι
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Οι οπαδοί του Βησσαρίωνα επιτίθενται και πάλι στις ημέρες μας. Είναι όσοι ακολουθούν τον αρνητή της ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων καρδινάλιο της Παποσύνης Βησσαρίωνα για να έχουν την εύνοια και τις επευφημίες των ηγετών της Δύσης ή και για να αποκτήσουν, όπως εκείνος, προσωπικά οφέλη από τη στάση τους. Είναι επίσης όσοι Έλληνες έχουν έναν άκριτο ιδεολογικό θαυμασμό και προσανατολισμό προς την Δύση και σε ό, τι Αυτή προβάλλει, μη γνωρίζοντας, ή λησμονώντας, ή απορρίπτοντας τον πολιτισμό των προγόνων τους. Σε αυτή την κατάσταση της ιδεολογικής επίθεσης που δεχόμαστε οι Έλληνες απαιτείται, όπως πάντα έως σήμερα, σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αντίσταση, με όπλα την Πίστη μας στην Ορθοδοξία και την Αγάπη μας προς την Πατρίδα και τις Παραδόσεις της.
Οι επιθέσεις κατά της ιδιοπροσωπίας μας των ισχυρών της Δύσης υπήρξαν σε κάθε εποχή, έως και σήμερα. Από το 1054, με το μεγάλο σχίσμα, αρχίζει να καλλιεργείται το μίσος και να πραγματοποιούνται επιθέσεις κατά των ανυπότακτων Ελλήνων. Απολύτως επιγραμματικά θυμίζουμε την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, την σε βάρος των Ελλήνων μέχρις εξευτελισμού καταπίεση στη Σύνοδο Φεράρας – Φλορεντίας από τον Πάπα προκειμένου να αποδεχθούν την υποταγή τους σε αυτόν, την σφοδρή επίθεση εκδυτικισμού των Ελλήνων εκ μέρους των παπικών κληρικών και λαϊκών κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Ιονίου πελάγους, αλλά και του Αιγαίου, την εκ μέρους της αντίθεης και αντιεκκλησιαστικής γαλλικής επανάστασης και του Ναπολέοντα καταπίεση και επιχείρηση επιβολής αθέου καθεστώτος στα Ιόνια νησιά όταν τα κατέλαβαν, την καταπίεση και την ταπεινωτική σε βάρος των Ελλήνων κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 συμπεριφορά των τότε Μεγάλων Δυνάμεων, συμπεριφορά που συνεχίζεται έως στις ημέρες μας. Όλες οι επιθέσεις αυτές εναντίον της ταυτότητάς μας απέτυχαν λόγω της γενναιότητας και της αυτοθυσίας των προγόνων μας
Ἡ Ἐκκλησία. Ἡ διαφορά χριστιανικῆς ἀγάπης καί ἀνθρώπινης δικαιοσύνης Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 21ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ἡ ὁδός τῆς Ἐκκλησίας» εἶναι ὁ τίτλος τοῦ κεφαλαίου πού θά δοῦμε σήμερα ἀπό τόν Ἅγιο Σιλουανό. ««Στήν Ἐκκλησία μας δόθηκε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἡ ἐπίγνωση τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καί Αὐτή (ἡ Ἐκκλησία δηλαδή) εἶναι ἰσχυρή μέ τήν ἅγια σκέψη της καί τήν ὑπὁμονή της». Τό μυστήριο τοϋ Θεοῦ πού γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ», ἑρμηνεύει τώρα ὁ π. Σωφρόνιος αὐτά τά λόγια προφανῶς τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ. «Ἡ ἅγια σκέψη Της εἶναι «νά σωθοῦν οἱ πάντες»»[1]. Ἡ Ἐκκλησία, ξέρουμε, ὅτι εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός μας ἔχει ἕνα μόνο θέλημα. Ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ; Ὁ Θεός, ὁ Χριστός, «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»[2]. Καί αὐτό τό ἴδιο εἶναι καί θέλημα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία θέλει νά σωθοῦν οἱ πάντες. Γι’ αὐτό καί ἡ προοπτική της εἶναι ν’ ἀγκαλιάσει σύνολη τήν ἀνθρωπότητα. Γι’ αὐτό καί οἱ χριστιανοί, πού ἤδη εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία, πρέπει νά εἶναι μέ ἀνοιχτές τίς ἀγκάλες τους νά δεχθοῦν κάθε καινούριο πού θά θελήσει νά μπεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία. Θά πρέπει καί οἱ χριστιανοί, ὁ καθένας, νά ἔχει τήν ἐπιθυμία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς νά μποῦνε μέσα στήν Ἐκκλησία!
Σήμερα εἶναι λυπηρό τό φαινόμενο πού οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας. Γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔχει περίπου 500 ἑκατομμύρια, ἐνῶ ἡ γῆ ἔχει περίπου 7,5 δισεκατομμύρια. Ὅλοι αὐτοί λοιπόν πού εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα λυπηρό θά λέγαμε φαινόμενο καί γεγονός, πού θά πρέπει ὅλους νά μᾶς ἀνησυχεῖ, νά μᾶς προβληματίζει καί νά μᾶς κάνει νά προσευχόμαστε, ὥστε ὅλοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι δυνάμει θά λέγαμε εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία νά γίνουν καί ἐνεργεία. Γιατί ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία θέλουν ὅλοι νά σωθοῦν.
«Ἡ Ἐκκλησία κηρύττει στόν κόσμο τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί καλεῖ ὅλους στήν πληρότητα τῆς θείας ζωῆς. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δέν ἐννοοῦν αὐτό τό προσκλητήριο καί τό ἀπορρίπτουν. Καλώντας ὅλους νά τηροῦν τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν»[3], ἡ Ἐκκλησία στέκεται στή μέση ἀπό ὅλες τίς ἐχθρικές δυνάμεις. Ὁ διάβολος εἶναι ἀνθρωποκτόνος καί σπορέας τοῦ μίσους. Γι’ αὐτό καί τούς ἀνθρώπους πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Χριστό τούς κρατάει σέ μιά κατάσταση χωρισμοῦ-διάσπασης»[4]. Ἄν προσέξει κανείς, καί ὁ σύγχρονος κόσμος ὅλος καί τά ἔθνη καί οἱ κοινωνίες καί οἱ οἰκογένειες καί ὅλες ἄς τό ποῦμε οἱ ἀνθρώπινες ἑνότητες ἤ συλλογικότητες ζοῦνε αὐτή τήν κατάσταση τῆς διάσπασης, τοῦ χωρισμοῦ, τοῦ μίσους καί τῆς ἔχθρας. Κι ἄν ὑπάρχει μιά φαινομενική ἠρεμία καί ἑνότητα, αὐτή εἶναι πάρα πολύ εὔθραυστη. Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν, πού κηρύττει αὐτή τήν κατάλυση τοῦ μίσους, κηρύττει τήν ἀγάπη στούς ἐχθρούς, δέν εἶναι ἀρεστή, στόν διάβολο πρωτίστως καί μετά σ’ ὅλους αὐτούς πού ὑπηρετοῦν τίς ἐντολές τοῦ διαβόλου.
Ἡ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας διέγραψε τὸν Ἅγιο Ἀλέξανδρο Νιέφσκι
Συνήλθε την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024 η Ιερά Σύνοδος της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας, υπό την προεδρία του Μητροπολίτου Κιέβου κ. Επιφανίου.
Μία από τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου που προκαλεί αλγεινή εντύπωση ήταν η διαγραφή από το Αγιολόγιο του Αγίου Μεγάλου Πρίγκιπα Αλεξάνδρου Νιέφσκι, ο οποίος ανέκαθεν τιμούνταν στη Γη των Ρως ως υπέρμαχος και προστάτης της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Αλέξανδρος τον 13ο αιώνα κατ΄ επανάληψη νίκησε τους ρωμαιοκαθολικούς σταυροφόρους ιππότες και προστάτευσε τα πριγκιπάτα της Ρωσίας από τον στρατιωτικό επεκτατισμό του ρωμαιοκαθολικισμού.
Να αναφερθεί ότι στο έγγραφο, που συνόδευε τη συνοδική απόφαση, τονίζεται ότι «η απόδοση τιμής στον πρίγκιπα Αλέξανδρο Γιαροσλάβιτς του Νόβγκοροντ, επονομαζόμενο Νιέφσκι, συνδέεται στενά με το ενδοξασμό της μοσχοβίτικης δυναστείας των πριγκίπων, άλλωστε ήταν πατέρας του πρώτου πρίγκιπα της Μόσχας, καθώς και με τη ρωσική κρατική λατρεία του αυτοκρατορικού μιλιταρισμού».
Η ημέρα μνήμης του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στις 23 Νοεμβρίου αντικαταστάθηκε από μια «επιπρόσθετη ημέρα μνήμης» του ο Αγίου Αλεξάνδρου του Ακοιμήτου, ιδρυτή της Ιεράς Μονής των Ακοιμήτων.
27 Φεβρουαρίου. Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου (η΄ αἰ.). Στεφάνου τοῦ γηροκόμου. Ἐφραὶμ ὁσίου τοῦ Κατουνακιώτου (†1998). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης λδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Πέτρου β΄ 9-22).
Β Πε. 2,9 οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν,
Β Πε. 2,9 Ολα αυτά μαρτυρούν, ότι γνωρίζει ο Κυριος τους μεν ευσεβείς να τους γλυτώνη και να τους σώζη από δοκιμασίας και περιπετείας, τους δε αδίκους, οι οποίοι και κατά την παρούσαν ζωήν βασανίζονται από την αμαρτωλότητά των, να τους φυλάττη δια την μεγάλην εκείνην ημέραν της Κρίσεως (οπότε και θα τους επιβάλη πλήρη την τιμωρίαν).
Β Πε. 2,10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας. τολμηταί, αὐθάδεις! δόξας οὐ τρέμουσι βλασφημοῦντες,
Β Πε. 2,10 Εις κρίσιν και αιωνίαν καταδίκην ο Θεός κρατεί μάλιστα εκείνους, που πορεύονται οπίσω από τας σαρκικάς ηδονάς με επιθυμίας που μολύνουν και μιαίνουν, και οι οποίοι καταφρονούν την κυριότητα και εξουσίαν του παντοδυνάμου Θεού. Αυτοί είναι θρασείς και αδίστακτοι δια το κακόν, αλαζονικοί και αναιδείς. Δεν φοβούνται και δεν τρέμουν, όταν βλασφημούν και χλευάζουν και αυτούς τους ενδόξους αγγέλους.
Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου - ἡ ἀστείρευτη δύναμις τοῦ Χριστιανισμοῦ (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Ἡ ἀστείρευτη δύναμις τοῦ Χριστιανισμοῦ
Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, ἀνέκαθεν εἶχε ἐχθροὺς ποὺ τὸν πολεμοῦσαν. Γιατὶ τὸ σκοτάδι μισεῖ τὸ φῶς, τὸ ψέμα τὴν ἀλήθεια, ἡ κακία τὴν ἀρετή. Καὶ σήμερα λοιπὸν ἔχει πολλοὺς ἐχθρούς, ποὺ κάτω ἀπὸ διάφορα προσωπεῖα πασχίζουν νὰ τὸν ἀφανίσουν.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ, 27-2-2024
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ, 27-2-2024
https://www.youtube.com/live/nJaXQK_0X0g?si=AYh4rcToC4-2Bmn8
Ὁ ἅγιος μάρτυς Θεόκλητος ὁ φαρμακός
Στις 26 Φεβρουαρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Θεοκλήτου του Φαρμακού.
Δεν γνωρίζουμε πολλά βιογραφικά στοιχεία για τον Μάρτυρα αυτόν του Χριστού του οποίου το όνομα φέρουν πολλοί μοναχοί και κληρικοί.