Ἡ κοσμική μόρφωση καί γνώση- ἐξυπνάδα, Ἀγ. Παϊσίου- Μέ πόνο καί ἀγάπη, 1...

Ἐπιτρέπεται νὰ κάνουμε συγκεντρώσεις γιὰ ἄνομα/ἀνήθικα νομοσχέδια; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τὰ ἀνέκδοτα μὲ ἁγίους εἶναι βλασφημία καὶ ἐπίθεση στὴν πίστη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἂν ἕνας ἱερέας ἀφαιρέσει ζωὴ ἔστω καὶ ἀκούσια πρέπει νὰ σταματήσει νὰ ἱερουργεῖ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀποφυγὴ τῶν περιττῶν- ἂς ἀρκούμαστε στὰ ἀναγκαία, Ἅγιου Νείλου Σιναίτου- Λόγος Ἀσκητικὸς/Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

. Ἡ ἀποφυγὴ τῶν περιττῶν- ἂς ἀρκούμαστε στὰ ἀναγκαία, Ἅγιου Νείλου Σιναίτου- Λόγος Ἀσκητικὸς/Φιλοκαλία τόμος Α', 11-4-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

72 Ψαλμός , στίχοι 16-17,«Καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι τοῦτο »,Πῶς Δίδεται ἡ Χάρη, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

72 Ψαλμός , στίχοι 16-17,«Καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι τοῦτο »,Πῶς Δίδεται ἡ Χάρη, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 28-9-2017 (Κήρυγμα)

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης – Διηγήσεις

η΄. Ἁπλότητα καί εὐλάβεια

Πῆ­γα στό σχο­λεῖ­ο, ἔ­μα­θα γράμ­μα­τα. Σέ ἕ­να ἐ­ξωκ­κλή­σι τῆς Ἁ­γί­ας Πα­ρα­σκευ­ῆς, ἐ­κεῖ ἤ­τα­νε τό σχο­λεῖ­ο μας, ἐ­κεῖ μά­θα­με γράμ­μα­τα καί με­τά ὅ­ταν ἄρ­χι­ζε ἡ Ἄ­νοι­ξη, ὁ Ἀ­πρί­λιος, πά­νω στόν πεῦ­κο εἴ­χα­με τόν πί­να­κα καί μέ­σα στό κου­τά­κι βά­ζα­με τίς κι­μω­λί­ες. Κα­θα­ρί­ζα­με, κα­θό­μα­σταν χά­μω, λοι­πόν, καί μά­θα­με γράμ­μα­τα. Θυ­μᾶ­μαι, εἶ­χα ἀ­δι­α­θε­τή­σει δέν ξέ­ρα­με ἀ­πό ἀρ­ρώ­στι­ες ἐ­μεῖς τό­τε. Καί κα­νέ­να κρυ­ο­λό­γη­μα (παθαίναμε) τό­τε, καμ­μιά ἀσπι-ρί­νη νά μᾶς ἔ­δι­νε ἡ μη­τέ­ρα μου. Καί ἐ­πει­δή ἤ­μου­να ἔ­τσι ἀ­νήμ­πο­ρο καί ἀ­δι­ά­θε­το ὅ­λη τήν ἡ­μέ­ρα, ἡ μη­τέ­ρα ἦρ­θε στό σχο­λεῖ­ο, ἔ­κα­νε ὑ­πό­κλι­ση στόν δάσκα-λο –εἴ­δα­τε τί σε­βα­σμό πού εἶ­χαν;– φί­λη­σε τό χέ­ρι τοῦ δα­σκά­λου καί τοῦ λέ­ει: “Δά­σκα­λε, τό παι­δί μου σή­με­ρα θά κά­νη μιά ἀ­που­σί­α ἀ­πό τό σχο­λεῖ­ο, ἀ­δι­α­θέ­τη­σε καί τώ­ρα πού θά πᾶ­τε ἐκ­δρο­μή μιά ὥ­ρα ἀ­πό ἐ­δῶ μα­κριά σέ μιά πη­γή, μήν κου­ρα­στῆ τό παι-­δί καί τό πιά­σει πυ­ρε­τός καί πέ­σει τό παι­δί. Γι᾽ αὐ­τό ἦρ­θα νά σέ εἰ­δο­ποι­ή­σω ὅ­τι τό παι­δί δέν θά ᾽ρθῆ στήν ἐκ­δρο­μή”. “Ἀ­κοῦ­στε, κυ­ρί­α Θε­ο­δώ­ρα, τῆς λέ­ει. Ἡ ἐκ­δρο­μή εἶ­ναι καί αὐ­τή ἕ­να μά­θη­μα”.

»Ἐρ­χό­ταν ὁ πα­πάς ἀ­πό ἕ­να ἄλ­λο χω­ριό, δυ­ό ὧ­ρες μα­κρυ­ά, ἐρ­χό­ταν κά­θε 15 ἡ­μέ­ρες μᾶς λειτουρ- γοῦ­σε καί ἔ­φευ­γε. Δέν ξέ­ρα­με τί εἶ­ναι οἱ Χαι­ρε­τι­σμοί. Τό χω­ριό μου ἤ­τα­νε ὅ­λο πο­τά­μια γύ­ρω–γύ­ρω. Μέ­σα σέ πέν­τε πο­τά­μια ἤ­μα­σταν.

»Μιά φο­ρά, μοῦ εἶ­πε ὁ πα­πάς: “Δέν ἔρ­χε­σαι Ἰ­ά­κω­βε, νά μέ βο­η­θή­σης στίς ἀ­κο­λου­θί­ες σέ κά­τι γει­το­νι­κά χω­ριά;”. Εἶ­χε κά­τι κόλ­λυ­βα νά δι­α­βά­ση. “Πα­νι­ε­ρώ­τα­τε, λέ­ω, νά ρω­τή­σω τήν μη­τέ­ρα μου”, –ἁ­γί­α γυ­ναῖ­κα–. “Ναί νά πᾶς”, εἶ­πε.

»Πή­γα­με τε­λι­κά σέ κά­τι ἄλ­λα χω­ριά, λει­τουρ­γή­σα­με. Στόν δρό­μο βλέ­πα­με κά­τι ἀ­χλα­δι­ές καί οἱ ἀ­χλά­δες πε­σμέ­νες κά­τω καί τίς τρώ­γαν τά ζῶ­α. Εἴ­χα­με τέ­τοι­α παι­δεί­α ἀ­πό τούς γο­νεῖς μας, νά μήν πά­ρου­με οὔ­τε μιά ἀ­χλά­δα, ἄς ἤ­τα­νε ἀ­πό κά­τω. “Ξέ­ρε­τε τί θά ποῦ­νε;” μᾶς λέ­γα­νε, “τό “κα­κο­α­να­θρεμ­μέ­νο παι­δί”. Ἄν πά­ρης μιά ἀ­χλά­δα, θά ποῦ­νε “τό παι­δί αὐ­τό πῆ­ρε ἕ­να τα­γά­ρι, ἕ­να κα­λά­θι””. Περ­νού­σα­με καί –παι­δί τό­τε ἐ­γώ– ζή­λευ­α μιά ἀ­χλά­δα, περ­νοῦ­σαν τά ζῶ­α καί τρώ­γα­νε, ἀλ­λά σκε­φτό­μουν “ναί, ἀλ­λά τί μοῦ εἶ­παν ἡ μη­τέ­ρα καί ὁ πα­τέ­ρας;” καί ἔ­τσι ἔ­λε­γα, “ἄς τό στε­ρη­θῶ”.

Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, 12-4-2024

Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, 12-4-2024 

https://www.youtube.com/live/HmV_nFXmT54?si=E8TyFh3q425aUxVh

Ἅγιος Παΐσιος: «Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες, οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια, μιὰ μπόρα θὰ εἶναι. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του»

Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση», Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος».

«Γιὰ νὰ περάσης στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνης "βουλευτὴς" τοῦ Θεοῦ, ὄχι "βολευτὴς" τοῦ ἑαυτοῦ σου».

Γέροντα, πῶς τὰ βλέπετε τὰ πράγματα;

– Ἐσεῖς πῶς τὰ βλέπετε;

– Ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε, Γέροντα; Ἐσεῖς νὰ μᾶς λέγατε.

– Ἡ ἡσυχία ποὺ ἐπικρατεῖ μὲ ἀνησυχεῖ. Κάτι ἑτοιμάζεται. Δὲν ἔχουμε καταλάβει καλὰ σὲ τί χρόνια ζοῦμε οὔτε σκεφτόμαστε ὅτι θὰ πεθάνουμε. Δὲν ξέρω τί θὰ γίνη· πολὺ δύσκολη κατάσταση! Ἡ τύχη τοῦ κόσμου κρέμεται ἀπὸ τὰ χέρια μερικῶν, ἀλλὰ ἀκόμη ὁ Θεὸς κρατᾶ φρένο. Χρειάζεται νὰ κάνουμε πολλὴ προσευχὴ μὲ...πόνο, γιὰ νὰ βάλη ὁ Θεὸς τὸ χέρι Του. Νὰ τὸ πάρουμε στὰ ζεστὰ καὶ νὰ ζήσουμε πνευματικά. Εἶναι πολὺ δύσκολα τὰ χρόνια. Ἔχει πέσει πολλὴ στάχτη, σαβούρα, ἀδιαφορία. Θέλει πολὺ φύσημα, γιὰ νὰ φύγη. Οἱ παλιοὶ ἔλεγαν ὅτι θὰ ἔρθη ὥρα ποὺ θὰ κλωτσήσουν οἱ ἄνθρωποι. Πετᾶνε τοὺς φράκτες, δὲν ὑπολογίζουν τίποτε. Εἶναι φοβερό! Ἔγινε μιὰ βαβυλωνία. Νὰ κάνουμε προσευχὴ νὰ βγοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ αὐτὴν τὴν βαβυλωνία. Διαβάστε τὴν προσευχὴ τῶν Τριῶν Παίδων1, νὰ δῆτε μὲ πόση ταπείνωση προσεύχονταν· καὶ τὸν 82ο Ψαλμό: «Ὁ Θεός, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι, μὴ σιγήσῃς...». Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνη, ἀλλιῶς δὲν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκὴ ἐπέμβαση.

Μπαίνουν μερικὲς ἀρρώστιες εὐρωπαϊκὲς καὶ προχωροῦν ὅλο πρὸς τὸ χειρότερο. Μοῦ εἶπε ἕνας Κύπριος οἰκογενειάρχης ποὺ μένει στὴν Ἀγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά.

Κυριακή Δ Νηστειῶν. «Τό πνεῦμα τό ἄλαλον καί τό κωφόν καί ἡ νέα γενεά» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΛΑΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΩΦΟΝ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-3-1993]

(Β277)

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας άγει την τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών. Σε αυτήν την Κυριακή προβάλλει το πρόσωπον του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, συγγραφέως του βιβλίου «Κλίμαξ», για να μας θυμίσει ότι σκαλί- σκαλί πρέπει να ανεβαίνουμε την κλίμακα των αρετών. Αλήθεια, μια Σαρακοστή γίνεται κλίμακα ανοδικής πορείας; Τίθεται το ερώτημα. Ή μένουμε μόνο σε μια τυπική νηστεία, που πολλές φορές μας καλλιεργεί μια κρυφή υπερηφάνεια; Μάλιστα είναι μια ευκαιρία, μια που έγινε λόγος αν δεν έχουμε γνωρίσει αυτό το θαυμάσιον βιβλίον της «Κλίμακος» μέχρι τώρα, ευκαιρία να το γνωρίσουμε, να το προσεγγίσουμε. Είναι θαυμάσιο βιβλίο.

Ακόμη η Εκκλησία μας προβάλλει και την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου νέου, που έγινε ευθύς μετά την κάθοδο του Κυρίου μας από το όρος Θαβώρ, μετά τη Μεταμόρφωση. Και εκείνος ο ταλαίπωρος πατέρας αυτού του δαιμονιζόμενου παιδιού, λέγει στον Κύριον: «Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε(:έφερα τον υιόν μου σε σένα), ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν(:τον ρίχνει κάτω), καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται(:γίνεται αναίσθητος)». Πρόκειται για μια φρικτή περιγραφή δαιμονιζόμενου ανθρώπου και μάλιστα νέου ανθρώπου. Αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται και η ιστορία ενός γονιού που πάσχει ένεκα του δαιμονιζομένου παιδιού του. Το παιδί δαιμονισμένο. Ο γονιός σε απόγνωση. Αλλά ας προσεγγίσουμε να δούμε αυτά τα δύο τραγικά πρόσωπα. Το παιδί, ο νέος, είχε δαιμόνιο· που η συμπεριφορά του τον καθιστούσε άλαλον και κωφόν. Ούτε άκουγε το παιδί, ούτε λαλούσε. Όχι ότι δεν άκουγε και δεν λαλούσε αλλά όταν δαιμονίστηκε, ούτε άκουγε ούτε λαλούσε. Είχε λοιπόν πνεύμα άλαλον και κωφόν. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε το δαιμόνιον πώς ενεργεί. Και το αποκαλούμε έτσι.

Αυτή όμως η ιστορία ίσως να μοιάζει ότι είναι σπανία, αλλά δεν είναι. Αντίθετα εμφανίζεται και σε βαρύτερες μορφές, όταν μάλιστα αναφέρεται όχι απλώς σε μία αλαλία ή σε μία κώφωση, αλλά σε κάτι πολύ-πολύ χειρότερο, όπως θα δούμε στη συνέχεια και μάλιστα στην εποχή μας. Παρατηρούμε ότι τα σύγχρονα παιδιά μας, σε ένα μεγάλο μέρος, είναι ενεργούμενα του σατανά. Μη μας εκπλήσσει. Ενεργούμενα του σατανά. Όπως στην εποχή του Χριστού υπήρχαν πολλοί δαιμονισμένοι, έτσι και στην εποχή μας υπάρχουν δυστυχώς, πολλοί νέοι, ιδίως νέοι, δαιμονισμένοι. Και είναι ενεργούμενοι από τον σατανά.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: "Τά τέσσερα ἀκαταμάχητα ὅπλα κατὰ τῶν πειρασμῶν"

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Ὅσες φορές σᾶς προσβάλλει ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) εἴτε μὲ κάποιο πάθος εἴτε μὲ μελαγχολία, μὲ τὴν ἀμέλεια, τὴν ἀπελπισία, ἁρπάξτε ἀμέσως τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς, καὶ θὰ δεῖτε πόσο γρήγορα ἐξαφανίζεται καὶ δὲ μένει οὔτε ἴχνος τῆς παρουσίας του. Ὅταν σᾶς πολεμάει ὁ ἐχθρὸς νὰ ζητᾶτε τὴ βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ φύλακα Ἄγγελου τῆς ψυχῆς σας καὶ ὅλων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων.

Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή σας νὰ λέτε τὴ δυσκολία σας σὲ πνευματικὸ Ἱερέα, ἀλλὰ νὰ ζητᾶτε καὶ τὶς προσευχὲς καὶ συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἀδελφῶν σας, διότι ἕνας ἀδελφὸς ποὺ βοηθιέται ἀπὸ ἄλλον ἀδελφό, γίνεται δυνατὸς σὰν τὴν ὀχυρωμένη πόλη. Γιὰ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται νὰ ἀσκεῖτε βὶα στὸν ἑαυτό σας, νὰ ἐνεργεῖτε γρήγορα καὶ μὲ γεναιότητα.

Νὰ μεταχειρισθεῖς τέσσερα ὅπλα, ἀκαταμάχητα, κατὰ τῶν πειρασμῶν. Μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα, ἂν βέβαια τὰ χρησιμοποιήσεις μὲ μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία καὶ ἀνδρεία, ὄχι μόνο θὰ μείνεις ἄτρωτος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ....βέλη καὶ τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ θὰ τὸν νικήσεις καὶ θὰ τὸν ἀφανίσεις.

Πρῶτο ὅπλο κατὰ τοῦ ἐχθροῦ εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ σκέφτεται καὶ στοχάζεται καλὰ πὼς ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρών, καὶ πάντοτε εἶναι μπροστά του, μέρα καὶ νύχτα σὲ κάθε περίσταση, δὲν μπορεῖ νὰ ἁμαρτήσει.

Τὰ ἄθεα γράμματα εἶναι ἡ ρίζα κάθε συμφορᾶς.

«Χριστιανοί. Εἶμαι τὸ ἴδιο ἁμαρτωλὸς σὰν καὶ σᾶς καὶ κανένας δὲν εἶναι ἅγιος. Τὰ κρίματά μας ξεπερνᾶνε καὶ τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης κι οὔτε κἄν ὑποψιαζόμαστε κάθε φορὰ ποὺ θὰ κολαστοῦμε. Γιὰ τοῦτο ἕνας δρόμος μᾶς μένει πρὸς σωτηρία: Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ… Νὰ μάθετε γράμματα τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ νὰ τὰ μάθετε γράμματα τοῦ Θεοῦ κι ὄχι γράμματα τοῦ διαβόλου. Ὑπάρχουνε δυὸ λογιῶ γράμματα, ἀδέρφια μου, τὰ θεοτικὰ γράμματα καὶ τ’ ἄθεα γράμματα. Ὁ πατέρας τοῦ Ἔθνους, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μᾶς ὁρμήνεψε νὰ μαθαίνουμε γράμματα, ἀλλὰ μᾶς δίδαξε ν’ ἀκονίζουμε τὸ μυαλό μας στὸ ἀκόνι τοῦ Χριστοῦ. Γιατί νὰ μὴν ἀρματώσουμε τὰ παιδιά μας μὲ τ’ ἄρματα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὰ φορτώνουμε μὲ τὰ σύνεργα τοῦ διαβόλου;

Τ’ ἄθεα γράμματα εἶναι ἡ ρίζα κάθε συμφορᾶς, Χριστιανοί μου. Σ’ αὐτὰ ἔχουνε θεμελιωθεῖ ὅλου τοῦ κόσμου οἱ συμφορές. Αὐτὰ πασχίζουν νὰ σβύσουν ἀπὸ τὰ μάτια μας τὴν ἅγια ὄψη τοῦ Χριστοῦ μας κι αὐτὰ μᾶς μαθαίνουνε πὼς χρεία μας εἶναι τὸ μῖσος κι φτόνος κι ὄχι ἡ ἀγάπη κι ἡ ἐλεημοσύνη. Μιλλιούνια ἄνθρωποι πλανήθηκαν ἀπ’ αὐτὴ τὴν ξεγελάστρα μάθηση, κι ἀκουμπῆσαν ἀπάνω της, γιὰ νὰ κοιμηθοῦν ξέγνοιαστοι. Δὲν τὸ κατάφεραν ὅμως. Τοὺς ξύπνησαν τὰ οὐρλιάσματα τοῦ πολέμου καὶ τοῦ ἀφανισμοῦ.

Ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σημειώνει για τήν παραβολή τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τούς λῃστάς (Λκ 10, 34):

Ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σημειώνει για

τήν παραβολή τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τούς λῃστάς (Λκ 10, 34): «Ἄνθρωπος μέν, εἶναι ὁ Ἀδάμ καί κάθε ἁμαρτωλός· Ἱερουσαλήμ ἀπό τήν ὁποίαν κατέβηκε, εἶναι ὁ Παράδεισος καί ἡ ἀρετή Ιεριχώ, εἶναι ὁ κόσμος καί ἡ ἁμαρτία· ληστές, εἶναι οἱ δαίμονες πληγές, εἶναι τά πάθη.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ/ΑΓ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΠ. ΠΑΡΙΟΥ, 12-4-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ/ΑΓ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΠ. ΠΑΡΙΟΥ, 12-4-2024

https://www.youtube.com/live/bysB_a0Skzk?si=ytCxIIhh55tF_JQg

1941.Λίγες στιγμὲς πρὶν τὴν δολοφονία τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Devič

1941.Λίγες στιγμές πριν την δολοφονία του ηγουμένου της Μονής Devič του Κοσόβου Δαμασκηνού Μπόσκοβιτς από Αλβανούς.Ακολούθησε η λεηλασία και το κάψιμο του μοναστηριού

Η ιστορία του μοναστηριού ΕΔΩ

https://proskynitis.blogspot.com/2024/04/1941-devic.html

12 Ἀπριλίου. Βασιλείου ἐπισκόπου Παρίου τοῦ ὁμολογητοῦ (η΄ αἰ.)· Ἀνθούσης ὁσίας (†801). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΚΘ´ 13-23).

Ησ. 29,13          Καὶ εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας.

Ησ. 29,13                  Ο Κυριος είπεν· “ο λαός αυτός με πλησιάζει μόνον με τα λόγια του στόματός του, με τιμούν με τους λόγους των χειλέων των μόνον. Η ευσέβειά των περιορίζεται εις υποκριτικά λόγια, η δε καρδία των απέχει πολύ από εμέ. Ανώφελα με σέβονται, διότι εγκταλείπουν την ιδικήν μου αλήθειαν και διδάσκουν διδασκαλίας και εντολάς ανθρώπων.