Με μέτρα καταστολής και όχι ουσίας, η κυβέρνηση δήθεν «καταπολεμά» την ενδοσχολική βία - Διέλυσαν τους κοινωνικούς δεσμούς και τώρα «ψάχνουν» τι φταίει
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θυμήθηκε μετά από 5 χρόνια καταστροφής της νεολαίας, ότι πρέπει να ασχοληθεί με τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας. Προκειμένου να ανακοινώσει τα μέτρα που αποφασίστηκαν, έστησε μια κωμικοτραγική φιέστα στο 3ο Γυμνάσιο Πολίχνης, με καθαρά προεκλογικό περιτύλιγμα και καθόλου ουσία.
Ήταν μια επικοινωνιακή φανφάρα χωρίς αρχή και μέση, αλλά μόνο με τέλος. Το «τέλος» που έχει συνηθίσει να δίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα, το οποίο είναι η καταστολή και η επιτήρηση. Ό,τι περπατάει το φορολογούμε, το παρακολουθούμε, το φιμώνουμε, το τιμωρούμε και στην τελική το δέρνουμε κιόλας αν χρειαστεί.
Το σχέδιο αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας, στην ουσία αφορά κάποια ξαναζεσταμένα μέτρα που είχαν καταργηθεί ή εφαρμόζονταν πλημμελώς. Επέστρεψε ξανά η πενταήμερη αποβολή, μπήκε ένα επιπλέον φρένο στις αδικαιολόγητες απουσίες και ο Πιερρακάκης έκανε το μοναδικό πράγμα που ξέρει, δηλαδή να ψηφιοποιεί τα πάντα, οπότε και ανακοίνωσε την ψηφιοποίηση του απουσιολογίου και τη δημιουργία μιας ψηφιακής πλατφόρμας για καταγγελίες περιστατικών βίας. Επιπλέον μίλησαν για αυστηροποίηση της απαγόρευσης των κινητών, κάτι που έτσι και αλλιώς ίσχυε ως νόμος, αλλά δεν γινόταν στην πράξη.
Πριν μερικά χρόνια, όποιος μιλούσε στην Ελλάδα για έμπρακτη απαγόρευση κινητού στις τάξεις, χαρακτηριζόταν οπισθοδρομικός. Στα περισσότερα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονταν να κάνουν τα στραβά μάτια, με αποτέλεσμα οι μαθητές να «σερφάρουν» ακόμα και μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας.
Τα τελευταία χρόνια όλες οι χώρες με εξελιγμένα συστήματα παιδείας, απαγορεύουν σταδιακά τα smartphones στα σχολεία και η κυβέρνηση Μητσοτάκη πήρε χαμπάρι μετά από 5 χρόνια ότι τα κινητά έχουν γίνει τα βασικά εργαλεία βίας στα σχολεία. Και αυτό διότι μεταφέρουν στην αληθινή ζωή την αρένα που στήνεται στα social media και δίνουν κίνητρο σε άγρια ένστικτα να απαθανατιστούν σε βίντεο ως «κατορθώματα». Επιπλέον αποσπούν την προσοχή του μαθητή και υποβαθμίζουν τον ρόλο του σχολείου.