Σάββατο 20 Απριλίου 2024
Ἡ κοσμική μόρφωση καί γνώση Γ΄-ἐξαγιασμός τῆς γνωσης καί ἀποφυγή τῆς ὑπερηφάνειας, Ἀγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ κοσμική μόρφωση καί γνώση Γ΄-ἐξαγιασμός τῆς γνωσης καί ἀποφυγή τῆς ὑπερηφάνειας, Ἀγ. Παϊσίου, 19-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Κυριακή Ε΄ των Νηστειῶν (Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)
Κυριακή Ε΄ τῶν Νηστειῶν (Μάρκ. ι΄ 32-45)
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Μάρκον, ὁμιλία ΞΕ΄ α΄.
Ὅταν ἦρθε ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, δὲν ἀνεβαίνει ἀμέσως στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐθαυματούργησε πρῶτα, ἔκλεισε τὰ στόματα τῶν Ἰουδαίων, συνομίλησε μὲ τοὺς μαθητάς του· ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἀκτημοσύνης. «Ἄν θέλης νὰ εἶσαι τέλειος, λέει, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά σου»· καὶ τῆς παρθενίας. «Ὅποιος μπορεῖ νὰ κατανοήση, ἄς κατανοήση»· καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης· «Ἄν δὲν ἀναπλεύσετε τὴ ζωή σας καὶ δὲ γίνετε σὰν παιδιά, δὲ θὰ μπῆτε στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Συνωμίλησε ἀκόμα κι ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἐδῶ ἀνταμοιβῆς· «Ὅποιος ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς, ἤ ἀδελφές, θὰ λάβη τὰ ἑκατονταπλάσια στὴ ζωὴ αὐτή». Καὶ γιὰ τὶς ἀμοιβὲς ἐκεῖ, «Καὶ θὰ κληρονομήσετε ζωὴν αἰώνια».
Τότε φέρνει στὴ σκέψη του τέλος τὴν πόλη, καὶ σκοπεύοντας ν’ ἀνεβῆ, ἀναφέρεται πάλι στὸ πάθος του. Ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ γίνη αὐτό, ἦταν φυσικὸ νὰ τὸ ξεχνοῦν καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς τὸ θυμίζει ἀδιάκοπα, θέλοντας νὰ συνηθίση τὴν ψυχή τους μὲ τὶς συχνὲς ὑπομνήσεις καὶ νὰ μετριάση τὴ λύπη τους. Μιλεῖ μαζί τους ἰδιαίτερα κατ’ ἀνάγκη· δὲν ἔπρεπε ὁ λόγος αὐτὸς ν’ ἀνακοινωθῆ μὲ σαφήνεια· κανένα κέρδος δὲν προέκυπτε ἀπ’ αὐτό. Γιατὶ ἄν αὐτὰ προκαλοῦσαν ταραχὴ στοὺς μαθητὰς ποὺ ἄκουαν, πολὺ περισσότερον θὰ ἐτάραζαν τὸ λαό. Καλά, καὶ δὲν εἰπώθηκαν καὶ στοὺς πολλούς; θὰ ρωτοῦσε κανείς.Εἰπώθηκαν ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸση σαφήνεια. Κατεδαφίσετε, εἶπε, αὐτὸν τὸ ναὸ καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ τὸν ὑψώσω πάλι. Κι ἀλλοῦ· Σημάδι ζητεῖ αὐτὴ ἡ γενιὰ καὶ σημάδι δὲ θὰ τῆς δοθῆ, παρὰ τὸ σημάδι τοῦ Ἰωνᾶ. Καὶ ἄλλη φορά· λίγο ἀκόμα διάστημα θὰ εἶμαι μαζί σας· ἔπειτα θὰ μὲ ζητήσετε καὶ δὲ θὰ μὲ βρῆτε.
Στοὺς μαθητάς του ὅμως δὲ μίλησε ἔτσι. Ὅπως φανέρωσε τὰ ἄλλα πιὸ καθαρὰ, τὸ ἴδιο καὶ τοῦτο. Καὶ ἄν πολλοὶ δὲν κατανοοῦσαν τὸ νόημα τῶν λόγων του, τί χρειαζόταν καὶ νὰ τοὺς μιλᾶ; Γιὰ νὰ νιώσουν ἔπειτα, ὅτι μὲ προηγούμενη γνώση βάδιζε πρὸς τὸ πάθος καὶ μὲ τὴ θέλησή του· ὄχι ἀπὸ ἄγνοια, οὔτε ἀπὸ ἀνάγκη. Στοὺς μαθητάς του δὲν ἔκανε τὴν παραγγελία γι’ αὐτὸ μόνο. Ἀλλὰ γιὰ τὸ λόγο ποὺ εἶπα: Νὰ προετοιμαστοῦν μὲ τὴν προσμονὴ καὶ νὰ βαστήξουν εὐκολώτερα τὸ πάθος· μὴν ἔρθη ἀπροσδόκητο καὶ τοὺς ταράξη ὑπερβολικά. Καὶ γι’ αὐτὸ στὴν ἀρχὴ τοὺς μιλοῦσε γιὰ τὸ θάνατο μόνο. Κι ὅταν τὸ καλοστοχάστηκαν καὶ ἐξοικειώθησαν μὲ τὴν ἰδέα του, προσθέτει καὶ τὰ ἄλλα· ὅτι θὰ τὸν παραδώσουν στὰ ἔθνη, ὅτι θὰ τὸν ἐμπαίξουν καὶ θὰ τὸν μαστιγώσουν. Ἀλλὰ καὶ γιὰ τοῦτο ἀκόμα· ὅταν δοῦνε ὅτι πραγματοποιήθηκαν τὰ δυσάρεστα, νὰ ὁδηγηθοῦν ἀπ’ αὐτὰ καὶ στὴν προσδοκία τῆς ἀναστάσεως. Γιατὶ αὐτὸς ποὺ δὲν ἔκρυψε τὰ λυπηρά, κι ὅσα θεωροῦνται ντροπή, εὔλογα θὰ γινόταν πιστευτός καὶ στὰ εὐχάριστα. Πρόσεξε καὶ τὴ σοφὴ χρονικὴ οἰκονομία τοῦ πράγματος. Δὲν τοὺς ἐμίλησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ, γιὰ νὰ μὴν τοὺς ταράξη. Οὕτε πάλι τὴν ὥρα τῆς ἐκτελέσεως, γιὰ νὰ μὴν τοὺς προκαλέση διπλῆ ἀναστάτωση. Τοὺς μίλησε, ὅταν τοὺς εἶχε δώσει ἀρκετὰ δείγματα τῆς δυνάμεώς του· ὅταν τοὺς ἔδωσε μεγάλες ὑποσχέσεις γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, τότε εἰσάγει καὶ τὸ λόγο γι’ αὐτὰ καὶ μία καὶ δύο καὶ πολλὲς φορὲς, συνδυάζοντάς τον μὲ τὰ θαύματα καὶ τὶς διδαχές του.
Ὀρθοδοξία καί Ζέν, Φῶς καί σκοτάδι
ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 estiapm@gmail.com
Σέ συνέχεια προηγούμενου κειμένου μας γιά τήν ἵδρυση του πρώτου Ζεν μοναστηριού στην Ελλάδα καί μία σύντομη πρώτη ἀνάλυση, ἀκολουθεῖ μιά πιό βαθειά συγκριτική προσέγγιση τῶν δύο αὐτῶν ἀντιθέτων καί ἀσυμβίβαστων ἐννοιῶν.
Πολύ ἑλκυστική ἡ σιωπή τοῦ ζέν βουδισμοῦ γιά τόν Εὐρωπαῖο πού κρύβει μέσα του μία μυστική ἀναζήτηση τοῦ θείου, δέν λέμε τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί πιό εἰδικά ὁ βουδισμός δυστυχῶς ἀσκεῖ γοητεία καί σέ χριστιανούς πού δέν «πατοῦν» καλά στά «πόδια» τῆς πίστης τους. Μιλάει καί αὐτός γιά φωτισμό, γιά βίωμα, γιά σοφία, γιά σιωπή, γιά ἀπάθεια, γιά λύτρωση. Ἄς δοῦμε ἐνδεικτικά τίς φαινομενικές ὁμοιότητες βουδιστικῆς καί ὀρθοδόξου ἀσκήσεως, ἀφοῦ ἐπισκεφτοῦμε ἀρχικῶς τήν ἴδια τή λέξη «ζέν».
Ἡ ἰαπωνική λέξη Ζέν προέρχεται ἀπό τήν ἰαπωνική προφορά τῆς κινεζικῆς λέξης Τσάν, ἡ ὁποία μέ τή σειρά της προέρχεται ἀπό τή σανσκριτική λέξη dhyana, πού σημαίνει "διαλογισμός" .
Διαλογισμός, θά πεῖ κάποιος ἀπερίσκεπτα, ὑπάρχει καί στόν Χριστιανισμό, ὑπό τή μορφή τῆς προσευχῆς. Αὐτό, ὅμως, δέν ἰσχύει, διότι ὁ ἄνθρωπος μέ τήν προσευχή ἐγκαταλείπει τήν αὐτονομία του καί ὑποτάσσεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἔτσι ἡ προσευχή δέν ἀποτελεῖ διαδικασία αὐτοεμβύθισης τοῦ αὐτονομημένου ἀνθρώπου, ἀπό τήν ὁποία ἀναμένεται ἀφύπνιση κάποιων κρυφῶν δυνάμεών του. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ἡ προσευχή δέν μπορεῖ νά «διδαχθεῖ» ἀπό ἀνθρώπους ὡς «γνώση». Δέν εἶναι κάποια «τεχνική» πού μπορεῖ κανείς νά τή μάθει καί νά τήν ἀσκεῖ. Γιά τόν διαλογιζόμενο, ὅμως, δέν ἔχει σημασία ἡ θρησκεία στήν ὁποία ἀνήκει ἤ ὁ Θεός στό ὄνομα τοῦ ὁποίου διαλογίζεται. Ξεκάθαρα δηλαδή δέν ὑπάρχει κάποιος θεός ἔξω καί ἐκτός ἀπό μένα. Ὁ χριστιανός προσεύχεται, δέν διαλογίζεται, ὅπως κάνει ὁ ὀπαδός τῆς ὁμάδας, πού ἐπικαλεῖται μία θεότητα, δηλαδή ἕνα δαιμόνιο, οὔτε προσεύχεται στόν ἑαυτό του ἤ τόν γκουρού του ἤ μπροστά σέ μία ἀπρόσωπη δύναμη ἤ ὑπερσυνειδητότητα. Ὁ χριστιανός προσεύχεται «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» μπροστά σ᾽ ἕναν προσωπικό Θεό, σέ ἕναν ἐλεήμονα Σωτήρα, στόν σταυρωθέντα καί ἀναστημένο Ἰησοῦ Χριστό, πού κένωσε τόν ἑαυτό Του καί πῆρε δούλου μορφή, γιά νά προσλάβει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν κάνει συγκληρονόμο Του, θεόν κατά χάριν. Ἡ παραμικρή αὐτοπεποίθηση τοῦ ἀνθρώπου στίς δικές του δυνάμεις ἐμποδίζει τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ. Ἡ σχέση μέ τόν ἀληθινό Θεό εἶναι πράγματι σχέση πρόσωπο μέ πρόσωπο, ἀντικριστή σχέση. Στόν διαλογισμό ἐπίσης λείπει ἡ ταπείνωση τοῦ Τελώνη. Ὁ ὀπαδός τῆς ὁμάδας πού διαλογίζεται εἴτε μέ τή βοήθεια τοῦ μάντρα, ( ἐπαναλαμβανόμενοι ἦχοι διά τῶν ὁποίων προκαλοῦνται δονήσεις ὥστε νά φτάνουν δῆθεν στήν ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ τους καί τοῦ ἄλλου ἤ στήν ἀλλαγή τῶν ἀρνητικῶν συνηθειῶν καί προτύπων σέ θετικά) εἴτε διαφορετικά, χρησιμοποιώντας τή νόηση καί ὄχι τήν καρδιά, ἀδρανοποιεῖ τίς αἰσθήσεις καί ἐπιτυγχάνει βαθμιαίως τήν ἀφαίρεση, τήν ἀδράνεια. Ἀργότερα μέ τόν καιρό, ἡ νοητική ἀδράνεια γίνεται κατάσταση, δεύτερη φύση του. Τό ἄτομο ὅταν διαλογίζεται μένει παγωμένο καί ἀδιάφορο σάν ἄγαλμα τοῦ Βούδα, ἡ καρδιά δέν συμμετέχει. Ἡ πορεία του, ἄν δέν ἀνακάμψει, εἶναι πορεία καθόδου πρός τόν Ἅδη, χωρίς ἐλπίδα γιά Ἀνάσταση. Καμμία ἑπομένως σχέση μέ προσευχή.
Ἔ’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν – Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους)
Σήμερα Πέμπτη Κυριακή των αγίων Νηστειών η αγία μας Εκκλησία προβάλλει την μορφή της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Συγκλονιστική η ζωή της. Δέκα επτά χρόνια στην αμαρτία. Παρέσυρε πολλούς ανθρώπους στην αμαρτία. Θέλησε, όταν άκουσε ότι πάνε άνθρωποι να προσκυνήσουν, να πάει και αυτή στα Ιεροσόλυμα να δη τι γίνεται. Περισσότερο από περιέργεια. Αλλά κάτω από την περιέργεια κρυβόταν κάποια σπίθα της Χάριτος του Θεού.
Και σας είναι γνωστό, ότι για ναύλο, επειδή δεν είχε να πληρώσει για το πλοίο από την Αλεξάνδρεια έως την Παλαιστίνη, έδωσε το σώμα της για αμαρτίες με τους ναύτες. Και όταν έφθασε στην αγία Γη της Ιερουσαλήμ και είδε όλο τον λαό να πηγαίνει στον ναό της Αναστάσεως για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, πήγε και αυτή η καημένη να μπει, αλλά μία αόρατη δύναμη την έσπρωχνε, δεν την άφηνε. Την εμπόδιζαν οι αμαρτίες της.
Προσπάθησε, προσπάθησε, αλλά δεν μπορούσε. Κατάλαβε τότε και έβαλε μεσίτρια την Παναγία και την παρακάλεσε να παρακαλέσει τον Κύριο για τις αμαρτίες της και υπεσχέθη μετάνοια και αλλαγή ζωής. Και τότε μπόρεσε να μπει. Προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό.
Πήρε μαζί της ένας καρβέλι ψωμί και έφυγε στην έρημο του Ιορδάνου, εκεί όπου ο Τίμιος Πρόδρομος παλαιότερα βάπτιζε τους προσερχομένους. Και εκεί, στην πανέρημο, έζησε εν μετανοία σαράντα επτά χρόνια μαζί με τα θηρία. Δεν είδε άνθρωπο στα σαράντα επτά αυτά χρόνια, και έζησε με εκείνο το ψωμί. Πόσο κράτησε εκείνο το ψωμί; Πέρασε ένα διάστημα μ’ εκείνο και μετά με ό,τι είχε η έρημος. Κάποιο χορταράκι και ό,τι άλλο εύρισκε.
Και εκεί είχε μεγάλο αγώνα. Δέκα επτά χρόνια στην αμαρτία, άλλα δέκα επτά χρόνια έκανε σκληρό αγώνα, για να ελευθερωθεί από τους λογισμούς της αμαρτίας, με την φοβερή νηστεία, με τα δάκρυα της μετανοίας, με την προσευχή. Ναι μεν η αμαρτία σταμάτησε, αλλά οι λογισμοί δεν σταμάτησαν. Τους έφερνε ο πειρασμός συνέχεια στο μυαλό της, για να την κάνει να αμαρτάνει με το μυαλό ή για να ξαναγυρίσει στον κόσμο.
Ο αγώνας ήταν φοβερός, αλλά η αγία Μαρία τον έκανε αυτόν τον αγώνα δέκα επτά χρόνια! Και αφού καθαρίσθηκε από τους λογισμούς των παθών, των αμαρτιών, και η ψυχή της έγινε αγγελική, έζησε άλλα τριάντα χρόνια στην έρημο, συνολικά σαράντα επτά χρόνια.
Ἡ ἄνωθεν θεία Χάρις
Ἡ ἄνωθεν θεία Χάρις
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Συχνὰ ἀκοῦμε στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν τὴν ἄνωθεν βοήθεια καὶ κατορθώνουν σημαντικὰ πράγματα στὴ ζωή τους. Πρόκειται γιὰ πιστούς, ποὺ ἀγωνίζονται πνευματικά, τηροῦν τὶς ἐντολὲς καὶ ἔχουν μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος στὴ θεία χάρη, ποὺ εἶναι μεγάλο στήριγμα καὶ ἰσχυρὴ δύναμη, τονίζει ὅτι «κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γίνει ἰσχυρότερος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὴν ἄνωθεν βοήθεια καὶ συμμαχία, ὅπως δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἀσθενέστερος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ τὴν στερεῖται»[1].
Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος γνωρίζει πῶς πρέπει νὰ ζεῖ καὶ τί πρέπει νὰ ἐλπίζει. Δὲν προβληματίζεται, δὲν παθαίνει σύγχυση καὶ πανικὸ στὶς δυσκολίες καὶ δοκιμασίες, γιατί ἔχει τὴ θεία Χάρη, ἀλλὰ οὔτε λησμονεῖ τὸ Θεό, ὅταν βιώνει εὐχάριστες καταστάσεις. Εἶναι πάντα συνδεδεμένος μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ ὅλα τὰ ἀναθέτει σ’ Ἐκεῖνον. Εἶναι σταθερὴ ἡ ἐμπιστοσύνη στὴ θεία πρόνοια. Ὅλα αὐτὰ τὰ πετυχαίνει εὔκολα, γιατί εἶναι ἐλεύθερος ἀπὸ τὰ ἐφήμερα καὶ ἀνθρώπινα τῆς καθημερινῆς του ζωῆς. Στηρίζεται στὴ θεία Χάρη καὶ ἀτενίζει διαρκῶς τὸν οὐρανό.
Ὁ ἀββάς Ἰωάννης σημειώνει:
Ὁ ἀββάς Ἰωάννης σημειώνει: «Δέν ἐμπόδισαν, οὔτε ἡ Γραφή οὔτε οἱ Πατέρες τή συγκατάβασι πρός τό σῶμα, πού γίνεται, ὄχι γιά ἡδονή, αλλά
μέ διάκρισι. Ὅταν λοιπόν, ὅπως ἤδη σοῦ ἔχω πεῖ, δέν τρῶς καί δέν πίνης ἀπό ἀσωτία καί φιληδονία, δέν εἶναι γιά κατάκρισί σου, οὔτε γιά σκάνδαλο τῶν ἀδελφῶν. Διότι γι᾽ αὐτά εἶπε ὁ Κύριος ὅτι δέν μολύνουν τόν ἄνθρωπο (Μρ 7, 15).
Ὅσο γιά τήν ψαλμωδία ἤ τή λειτουργία μή στενοχωριέσαι. Δέν θά σοῦ τά ζητήση ὁ Θεός, λόγῳ τῆς ἀσθενείας σου. Αὐτός πού “προσέχει τόν ἑαυτό του" τόν βιάζει στήν ἄσκησι, γιά χάρι τοῦ Κυρίου καί τῆς σωτηρίας του. Ἐσύ ἔχεις ὅμως τή βία τῆς ἀρρώστιας σου, ἀντί γιά τή βία τῆς ἀσκήσεως.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓ. ΖΑΚΧΑΙΟΥ, 20-4-2024
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓ. ΖΑΚΧΑΙΟΥ, 20-4-2024
https://www.youtube.com/live/PXNZNmJm28o?si=Kw5qtiyj5Vy73kAD
ΚΛΕΙΔΙ ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.."..Βάλετε κλειδὶ στὴν τηλεόραση καὶ πιστεύω ὅτι δὲν θὰ τὸ μετανιώσετε ποτέ..." Γέρων Παρθένιος Ἡγούμενος Ι. Μ. Ἁγίου Παύλου, Ἁγίου Ὅρους
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/04/blog-post_406.html
20 Ἀπριλίου. Σάββατον ε΄ τῶν νηστειῶν. Τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. Θεοδώρου ὁσίου τοῦ Τριχινᾶ. Ζακχαίου ἀποστόλου, Ἀθανασίου ὁσίου κτίτορος Μεγ. Μετεώρου (†1310)· Ἀναστασίου Β΄ Ἀντιοχείας, ἱερομάρτυρος (ζ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, Νοεμβρίου 21 (Ἑβρ. θ´ 1-7).
Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.
Εβρ. 9,2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.
Εβρ. 9,2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια.