Ὑπάρχει περίπτωση ἡ πνευματικὴ χαρά μας νὰ γίνει αἰτία σκανδαλισμοῦ; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ὄχι στὸν προωθούμενο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικούς»

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Ὄχι στὸν προωθούμενο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικούς», Κυριακή 21 Ἀπριλίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/04/blog-post_23.html#more

π. Αυγουστῖνος Καντιώτης: Οι χριστιανοί ως περικαθάρματα του κόσμου (Α' Κορ. δ΄,9-13)

Ὁμιλία τῆς 11-8-1963 στον ἱ. Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Χαϊδαρίου κήρυξε τὸν θεῖον λόγον ὁ τὀτε ἀρχιμανδρίτης π. Αὐγουστῖνος ὡς ἱεροκῆρυξ τῆς ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.

. Ὁ θυμὸς καὶ ἡ σωστή του χρήση- Ἐναντίον τῶν παθῶν, Ὅταν ὑπάρχει βλασφημία στὸν Θεὸ ἢ ἀδικία στὸν πλησίον, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ θυμὸς καὶ ἡ σωστή του χρήση- Ἐναντίον τῶν παθῶν, Ὅταν ὑπάρχει βλασφημία στὸν Θεὸ ἢ ἀδικία στὸν πλησίον, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Φιλοκαλία τόμος Α ', 23-4-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ σωστὴ χρήση τοῦ μυαλοῦ καὶ ὁ ὀρθολογισμός, Ἁγ. Παϊσίου - Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ σωστὴ χρήση τοῦ μυαλοῦ καὶ ὁ ὀρθολογισμός, Ἁγ. Παϊσίου - Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη, 21-4-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

. Πὼς ἀποκτᾶται ἡ πνευματικὴ σοφία καὶ γνώση, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

. Πὼς ἀποκτᾶται ἡ πνευματικὴ σοφία καὶ γνώση, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Φιλοκαλία τόμος Α ', 22-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Θεῖος φωτισμὸς προϋπόθεση τῆς θεολογίας- Ποιός ὁ κατάλληλος καιρὸς γιὰ νὰ θεολογεῖ κάποιος, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Θεῖος φωτισμὸς προϋπόθεση τῆς θεολογίας- Ποιός ὁ κατάλληλος καιρὸς γιὰ νὰ θεολογεῖ κάποιος, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Φιλοκαλία τόμος Α ', 21-4-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ἡ μασκοφορία στὸν ναὸ δείχνει ὀλιγοπιστία καὶ ἀπιστία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς βίωναν οἱ ἅγιοι τήν ἀδιάλειπτη πνευματική χαρά; Δέν εἶχαν θλίψεις; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τὸ πνεῦμα τῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν. Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Εἶ­πε Γέρων: «Πα­λαιά εἶ­χε πο­λύ κό­πο ἡ κα­λο­γε­ρι­κή ζωή, ἰ­δί­ως ἐ­δῶ στά Κα­του­νά­κια. Ὅ­λα τά πράγ­μα­τα τά φέρ­να­με στήν πλά­τη. Νε­ρό δέν εἴ­χα­με. Μα­ζε­ύ­α­με τό βρό­χι­νο στήν στέρ­να. Γιά νά ἐ­ξα­σφα­λί­σου­με τό ψω­μί μας πα­λαιά, ἔ­πρε­πε νά πα­ραγ­γε­ί­λου­με τό σι­τά­ρι στο­ύς ἐμ­πό­ρους, νά τό πᾶ­με στό μύ­λο στήν Ἁ­γί­α Ἄν­να, νά τό ἀ­λέ­σου­με καί νά τό κου­βα­λή­σου­με οἱ ἴ­διοι, ὅ­πως καί ὅ­λα τά πράγ­μα­τά μας ἀ­πό τόν Ἀρ­σα­νᾶ. Τώρα τά ἔ­χου­με ὅ­λα, κή­πους, δέν­δρα καί ὅ,τι θέ­λο­υμε μᾶς τά κου­βα­λᾶν ἐ­δῶ· τώ­ρα εἶ­ναι γε­μᾶ­το τό σπί­τι. Κα­λό εἶ­ναι αὐ­τό βέ­βαι­α, ἀλ­λά ἡ ζωή τῶν πα­λαι­ῶν πα­τέ­ρων ἦ­ταν πιό κα­λή. Ὑ­πῆρ­χε δι­α­φο­ρά. Ἐ­κεῖ­νοι ἦ­ταν πιό ἀ­σκη­τι­κοί, πιό εὐ­λα­βεῖς, πιό προ­σε­κτι­κοί».

*

Εἶ­πε Γέρων: «Οἱ πα­λαι­οί πα­τέ­ρες ἐ­δῶ στήν Σκή­τη Ξε­νο­φῶν­τος, ἐ­πει­δή ἦ­ταν πρῶ­τα στό Ρωσ­σι­κό, εἶ­χαν αὐ­στη­ρή κοι­νο­βια­κή γραμ­μή. Γιά νά πᾶς στόν γε­ί­το­να νά ζη­τή­σης ἕ­να ἐρ­γα­λεῖ­ο, ἔ­πρε­πε νά φο­ρᾶς κοντό καί τά μαλ­λιά νά τἄ­χης μα­ζε­μέ­να μέ­σα στό σκοῦ­φο.

»Εἴ­χα­με μία ἀλ­λη­λο­βο­ή­θεια, μία ἀ­γά­πη στήν Σκή­τη. Ὅ­ταν ζύ­μω­νε ὁ ἕ­νας, ἔ­κα­νε ἕ­να φοῦρ­νο ψω­μιά καί μο­ί­ρα­ζε καί στο­ύς ἄλ­λους. Ὕ­στε­ρα, ὅ­ταν θά ἔ­κα­νε ὁ ἄλ­λος, θά τό ἐ­πέ­στρε­φε. Ὅ­ταν δέν εἴ­χα­με ἀ­λε­ύ­ρι, ζη­το­ύ­σα­με δα­νει­κό. Με­τά ἐ­πι­στρέ­φα­με τό ἀλε­ύ­ρι ἤ δί­να­με τό ψω­μί.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἐμφανίζεται στὸν ὅσιο Σάββα καὶ τὸν παρακαλεῖ γιὰ νεαρὴ μοναχή!

Οι άγιοι Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός (1846-1920) και Σάββας της Καλύμνου (1862-1948).

Κατά την προφορική αφήγηση της Μαρίας Μπιζάνη από την Κάλυμνο:

Όταν κοιμήθηκε ο άγιος Νεκτάριος, η νέα μοναχή Νεκταρία πήγε και τράβηξε λίγο το ξύλινο μνήμα για να δει τον Γέροντα από την λαχτάρα που είχε.

Λοιπόν την έφθασε η ηγουμένη:

– Τι κάνεις εδώ Νεκταρία;

– Θέλω να δω τον Γέροντά μου.

– Είναι κακό πράγμα. Τώρα να σε πάω στο γέροντα, τον πάτερ Σάββα (ο νυν όσιος Σάββας της Καλύμνου).

Ήταν ο πάτερ Σάββας στο κελλί του. Κτυπά την πόρτα του κελλιού η ηγουμένη και του λέει:

– Είδες τι έκαμε η μικρή μας;

– Τι έκανε;

– Πήγε στο μνήμα από πάνω και τράβηξε το μνήμα διά να δη τον Γέροντα.

– Έλα, παιδί μου, μέσα. Γιατί τόκανες αυτό;

– Από την λαχτάρα που είχα να δω τον Γέροντά μου.

– Μ’ αυτό ξέρεις πώς λέγεται; Τυμβωρύχος είσαι;

– Μα εγώ δεν ξεύρω απ’ αυτά τα λόγια. Εγώ θέλω τον Γέροντά μου να δω!

– Ε, τότε δεν θα κοινωνήσης. Μέχρι την Μ. Πέμπτη να μην πλησιάσης τα Άγια. Είναι αμάρτημα παιδί μου, είναι αμάρτημα αυτό.

– Εγώ δεν ξεύρω τίποτα. Εγώ θέλω να δω τον Γέροντα.

– Την Μ. Πέμπτη θα κοινωνήσης.

Πειραιῶς Σεραφείμ: "Δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ὁ Πασχάλιος Κανὼν διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος – Ὁ συνεορτασμὸς μὲ κατεγνωσμένους αἱρετικοὺς ἐμμένοντας στὴν αἵρεση εἶναι κανονικῶς ἀδύνατος"

Πειραιάς, 15 Ἀπριλίου 2024

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ:

«ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ. ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΓῌ;».

«Πάντας τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης ἐπὶ παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ θεοφιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρὸς τὰ καλῶς δεδογμένα, καὶ ταῦτα εἰρήσθω περὶ τῶν λαϊκῶν. Εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς ἐκκλησίας, ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, μετὰ τὸν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπὶ διαστροφῇ τῶν λαῶν καὶ ταραχῇ τῶν ἐκκλησιῶν ἰδιάζειν, καὶ μετὰ τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τὸ Πάσχα· τοῦτον ἡ ἁγία σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς ἐκκλησίας, ὡς οὐ μόνον ἑαυτῷ ἁμαρτίας ἐπισωρεύοντα, ἀλλὰ πολλοῖς διαφθορᾶς καὶ διαστροφῆς γινόμενον αἴτιον· καὶ οὐ μόνον τοὺς τοιούτους καθαιρεῖ τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ τοὺς τολμῶντας τούτοις κοινωνεῖν μετὰ τὴν καθαίρεσιν. Τοὺς δὲ καθαιρεθέντας ἀποστερεῖσθαι καὶ τῆς ἔξωθεν τιμῆς, ἧς ὁ ἅγιος Κανὼν καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ ἱερατεῖον μετείληφεν».

Α΄ Ἱερός Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ τοπικῆς Συνόδου (341 μ.Χ.), ὁρισμένως ἐπικυρωθείς ἀπό τόν Β΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (691 μ.Χ.).

Ἑ ρ μ η ν ε ί α.

«Ὁ παρών Κανών, ἀφορίζει μὲν τοὺς λαϊκοὺς ἐκείνους ὅπου παραβαίνουν τὸν διορισμὸν καὶ τὸ Κανόνιον ὅπου ἡ πρώτη Σύνοδος ἐξέδωκε, παρόντος καὶ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου, διὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα (ὅτι δηλ. νά ἑορτάζεται αὕτη ὕστερα ἀπὸ τὴν ἰσημερίαν, καὶ ὄχι μαζή μὲ τοὺς Ἰουδαίους) καὶ ὄχι μόνον παραβαίνουν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ φιλονεικοῦντες στέκονται ἐνάντιοι. Τοὺς δὲ Ἐπισκόπους, Πρεσβυτέρους καὶ Διακόνους ὅπου ἢθελαν παραβοῦν αὐτὸν ταράττοντας τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ ἢθελαν τολμήσουν νά ἑορτάσουν τὸ Πάσχα μαζή μὲ τοὺς Ἰουδαίους, καθαίρει τόσον ἀπὸ κάθε ἱερατικὴν καὶ ἐσωτερικὴν τοῦ βήματος ἱεροπραξίαν, ὅσον καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλην ἐξωτερικὴν τιμήν, ἀνήκουσαν εἰς τοὺς Ἱερωμένους(ἤτοι τὸ νά ἔχουν τὸ ὄνομα τῶν Ἱερωμένων, τὸ νά συγκάθηνται μὲ τοὺς Ἱερεῖς, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, τάς ἔξωθεν τοῦ βήματος ἐνεργείας, κατὰ τὸν Βαλσαμῶνα, (περὶ οὗ ὅρᾳ τὸν α΄. καὶ β΄. τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ καὶ θ΄. Νεοκαισσαρείας), ἐπειδὴ οἱ τοιοῦτοι καὶ τὸν ἑαυτὸν τους ἔβλαψαν μὲ τὴν παράβασιν αὐτήν, καὶ τοὺς ἄλλους ἒκαμαν νά παραβοῦν.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ;(Ἁγίου Θεοφάνη τοῦ Ἐγκλείστου)

Έφθασε στ’ αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζει έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε να διδάσκει έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει!

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, με κανένα τρόπο δεν μπορώ να συμφωνήσω με την γνώμη σας και το θεωρώ καθήκον μου να την σχολιάσω και να την διορθώσω. Διότι – μολονότι ίσως είναι παρά την θέληση και την πεποίθησή σας – προέρχεται από αμαρτωλή πηγή, σαν να μπορούσε ο Χριστιανισμός να μεταβάλλει τα δόγματά του, τους κανόνες του, τις αγιαστικές του τελετουργίες, για να ανταποκριθεί στο πνεύμα κάθε εποχής και προσαρμοσμένος στα μεταβλητά γούστα των υιών του αιώνος τούτου, να μπορούσε να προσθέσει η να αφαιρέσει κάτι.

Κι’ όμως δεν είναι έτσι. Ο Χριστιανισμός πρέπει να παραμένει αιώνια αμετάβλητος, χωρίς καθόλου να εξαρτάται ή να κατευθύνεται από το πνεύμα της εκάστοτε εποχής. Αντίθετα ο ίδιος ο Χριστιανισμός είναι διωρισμένος να κυβερνά και να διοικεί το πνεύμα του αιώνος για καθένα που υπακούει στις νουθεσίες του. Για να σας πείσω στο εν λόγω ζήτημα, θα σας αναφέρω μερικές σκέψεις για να τις μελετήσετε.

Κάποιοι είπαν πως η διδασκαλία μου είναι αυστηρή. Κατ’ αρχήν η διδασκαλία μου δεν είναι δική μου, ούτε θα έπρεπε να είναι. Από αυτή την ιερή θέση κανείς δεν πρέπει ούτε μπορεί να κηρύττει δικιά του διδασκαλία. Αν λοιπόν εγώ ή κάποιος άλλος τολμήσει ποτέ να το κάνει, μπορείτε να μας βγάλετε εκτός Εκκλησίας.

Ὁ πατέρας Iustin Pârvu Οἱ ἁμαρτίες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου

Ο πατέρας Iustin Pârvu

Οι αμαρτίες του σύγχρονου ανθρώπου

Οι αμαρτίες του σύγχρονου ανθρώπου είναι αλαζονεία, αμέτρητη υπερηφάνεια. Μετά το έργο της σωτηρίας, επιφανειακά. Η προσευχή που γίνεται από την άκρη των χειλιών, χωρίς να αγγίζει την καρδιά. Ο αλκοολισμός που είναι η αιτία όλων των κακών στην κοινωνία μας...

Η κατάσταση δυσαρέσκειας του ανθρώπου που, αν και έχει τα πάντα, θέλει ακόμα να έχει περισσότερα, υλικά, χωρίς να σκεφτεί ούτε στιγμή πόσο βαθιά προχωρά με την ψυχή του, πόσο σώζεται η ψυχή του. Μετά το μίσος που επικρατούσε προς τον γείτονα, τον αδερφό για παιδικούς λόγους, από ηλίθια φιλοδοξία και από εδώ ο καυγάς, ο θυμός, η επιθετικότητα.

Οι αμαρτίες είναι αρρώστιες της ψυχής. Και για την ψυχή, όλες οι ασθένειες είναι δύσκολες, μπορεί να είναι θανατηφόρες. Λέει κάπου ο πατήρ Κλεόπα: «Αλίμονό μου, πεθαίνω...! Φοβόμαστε…; Ας μη φοβόμαστε τον θάνατο. Ας φοβηθούμε την αμαρτία, ότι η αμαρτία οδηγεί στο θάνατο, ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Και ο αληθινός θάνατος της ψυχής είναι η αμαρτία»...!

Ἀναφέρει ὁ Στάρετς Βαρσανούφιος:

Ἀναφέρει ὁ Στάρετς Βαρσανούφιος:

«Ὅταν ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος,

πήγαινε στήν Α' Οἰκουμενική Σύνοδο, στο δρόμο

στάθηκε σε κάποιο ξενοδοχεῖο. Ἐκεῖ ἕνας μοναχός

πού τόν συνόδευε, τοῦ εἶπε: Πάτερ, δέν μπορῶ νά

καταλάβω, πῶς τό ἄλογό μας δέν τρώει τό λάχανο,

τό ὁποῖο τοῦ ἀγόρασα ἀπό τόν ξενοδόχο. Καί ἕνα

λάχανο! Τί φρέσκο! Ἄνθρωπος τό λαχταράει!. Καί τό ἄλογο δέν τό τρώει!

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ/ΟΣΙ ΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ, 24-4-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ/ΟΣΙ ΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ, 24-4-2024 

https://www.youtube.com/live/h0953cn5jmA?si=NetA_btF_ravWhLF

Τὰ ὅρια τῆς Ἑλλάδος, ὁρίστηκαν μὲ αἷμα....

«Τα όρια της Ελλάδος, ορίστηκαν με το αίμα που χύθηκε στις σφαγές των Κυδωνιών, της Κύπρου, της Χίου, της Κρήτης, των Ψαρών, του Μεσολογγίου και στις πολυάριθμες ναυμαχίες και μάχες, στις οποίες δοξάστηκε το γενναίο τούτο έθνος».

Κόμης Ιωάννης Καποδιστριας

https://proskynitis.blogspot.com/2024/04/blog-post_57.html

24 Ἀπριλίου. Τετάρτη πρὸ τῶν Βαΐων. Ἐλισάβετ ὁσίας. Τῶν νεομαρτύρων Δούκα ἐκ Μυτιλήνης (†1564) καὶ Νικολάου ἐν Μαγνησίᾳ (†1776). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΝΗ´ 1-11).

Ησ. 58,1            Ἀναβόησον ἐν ἰσχύϊ καὶ μὴ φείσῃ, ὡς σάλπιγγα ὕψωσον τὴν φωνήν σου, καὶ ἀνάγγειλον τῷ λαῷ μου τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν καὶ τῷ οἴκῳ Ἰακὼβ τὰς ἀνομίας αὐτῶν.

Ησ. 58,1                    Φωναξε με όλην σου την δύναμιν, μη λυπηθής την φωνήν σου· ύψωσε και δυνάμωσε την φωνήν σου σαν μεγαλόφωνον σάλπιγγα και, ειπέ καθαρά στον λαόν μου τα αμαρτήματά των και στους απογόνους του Ιακώβ τας παρανομίας των.