Ψαλμός , στίχος 7,«Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ», Οἱ Ἅγιες Εἰκόνες, (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-9-2017 (Κήρυγμα)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Τετάρτη 29 Μαΐου 2024
Ἔζησα τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας-Μακαριστός Κοσμᾶς Αἰτ/νίας
https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_663.html
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ἡ αὐτοαπαξίωση τῶν θεσμῶν στὴν Ἑλλάδα»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Ἡ αὐτοαπαξίωση τῶν θεσμῶν στὴν Ἑλλάδα», Κυριακή 26 Mαΐου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/05/blog-post_557.html
Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Δ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων- Πάθη καί ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Δ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων- Πάθη καί ἀρετές, 28-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,
http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο
http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Ψαλμός 71,3,«’Αναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην»,Ἐμπόδια τοῦ πονηροῦ στήν Προσευχή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ψαλμός 71,3,«’Αναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην»,Ἐμπόδια τοῦ πονηροῦ στήν Προσευχή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-9-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
Γιατί ἔπεσε ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία; (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Γιατί ἔπεσε ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία;
(†Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
«Ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμ. 126,1)
«Μνήσθητι, Κύριε, ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν· ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.Κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις. Ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν… Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαύθημεν… Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ ὑπάρχουσιν· ἡμεῖς τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν… Ἔπεσεν ὁ στέφανος ἡμῶν τῆς κεφαλῆς· οὐαὶ δὴ ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν» (Θρ. Ἰερ. 5,1-2,5,7,16)
Τίποτε, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τυχαῖο στὸν κόσμο. Οὔτε μιὰ σταγόνα νεροῦ οὔτε ἕναφύλλο ἀπὸ τὰ δέντρα δὲν πέφτει χωρὶς κάποια αἰτία. Κάθε πρᾶγμα ἢ γεγονὸς ἔχει τὴν αἰτία του. Ὁ νόμος τῆς αἰτιότητος εἶνε παγκόσμιος.
Ἡ αἰτία ἐπιφέρει ἀποτέλεσμα , καὶ τὸ ἀποτέλεσμα προϋποθέτει αἰτία, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα γίνεται αἰτία ἑνὸς νέου ἀποτελέσματος. Δημιουργεῖται ἔτσι μία μακρὰ ἁλυσίδα ἀπὸ αἰτίες καὶ ἀποτελέσματα, ποὺ ἐλάχιστοι μόνο κρίκοι της εἶνε ὁρατοί· οἱ ὑπόλοιποι κρύβονται ὅπως οἱ κρίκοι μιᾶς ἁλυσίδας ποὺ ῥίχνεται στὰ βαθειὰ τῆς θαλάσσης.Οἱ ἄνθρωποι ἐρευνοῦν γιὰ νὰ βροῦν τὰ βαθύτερα αἴτια. Ἀξιέπαινη ἡ ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλ᾿ ὄχι σπάνια ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ αἰτία ἀποτυγχάνει· ὁ νοῦς τῶν ἐπιστημόνων πλανᾶται, λοξοδρομεῖ, πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀμφιβολιῶν καὶ βγάζει σφαλερὰ συμπεράσματα, ποὺ δὲν δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς αἰτίας τῶν γεγονότων. Πόσοι π.χ. ἀσθενεῖς δὲν πεθαίνουν κάθε χρόνο ἀπὸ κακὴ διάγνωσι; ἡ βαθύτερη αἰτία τῆς ἀσθενείας τους, παρ᾿ ὅλη τὴν ἔρευνα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, δὲν ἀνακαλύφθηκε· ὡς αἰτία θεωρήθηκε κάτι ἄλλο, ἄσχετο μὲ τὴν ἀσθένειά τους. Μία κακὴ ἑρμηνεία γεγονότων γίνεται πηγὴ συμφορῶν.
Ἔτσι λοιπὸν καὶ προκειμένου γιὰ τὴν αἰτία ποὺ προκάλεσε τὴν πτῶσι τοῦ Βυζαντίου. Ἀπὸ ὅσα μαρτυροῦν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι «ἡ ἀπερίγραπτη ἐκείνη συμφορὰ δὲν ἐπῆλθε μόνη της· ἦταν ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικῆς ἐξαχρειώσεως τοῦ ἔθνους, ὅτι κυρία αἰτία δὲν ἦταν τόσο ἡ δύναμι τοῦ κατακτητοῦ ὅσο οἱ ἁμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τὸν πολιτικό, κοινωνικὸ καὶ ἰδιωτικὸ βίο» (Νικηφόρος Καλογερᾶς μτφρ.) .
Ἑορτή τῆς Μεσοπεντηικοστῆς. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Ιω. 7,37-52 και 8,12]
YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος (: Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής[της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε: ‘’Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα, όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για πνευματικά και αιώνια, για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έλθει κοντά Μου μέσω της πίστεως και ας πίνει την αλήθεια που προσφέρω, για να ικανοποιηθούν έτσι οι πλέον μύχιοι και ευγενείς πόθοι του. Εκείνος που πιστεύει σε Εμένα, σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό, για να ξεδιψά όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και όλοι όσοι έρχονται σε επικοινωνία με αυτόν’’)»[:Ιω.7 ,37-38].
Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάπτουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.
Κατά όμοιο, λοιπόν, τρόπο και οι ακροατές των θείων λόγων, εάν τους ακούνε και τους δέχονται με πραγματική δίψα, δεν θα κουραστούν ποτέ , μέχρις ότου μάθουν τα πάντα. Για το ότι πρέπει συνεχώς να διψάμε και να πεινάμε για τα πνευματικά λέγει ο Κύριος: «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται(:Μακάριοι είναι εκείνοι οι οποίοι με σφοδρό εσωτερικό πόθο σαν πεινασμένοι και διψασμένοι επιθυμούν τη δικαιοσύνη και την τελειότητα, διότι αυτοί θα χορτάσουν καθώς θα ικανοποιηθούν πλήρως οι πόθοι τους)»[Ματθ.5,6]. Και εδώ λέγει ο Χριστός: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω». Οι λόγοι αυτοί έχουν την ακόλουθη σημασία: «Κανέναν δεν προσελκύω αναγκαστικά και με τη βία, αλλά εάν κανείς έχει μεγάλη προθυμία, εάν φλέγεται από τον πόθο για τα αιώνια αγαθά, αυτόν προσκαλώ Εγώ».
Και για ποιον λόγο επεσήμανε ο Ευαγγελιστής ότι αυτό συνέβη «κατά την τελευταία ημέρα τη μεγάλη της εορτής»; Διότι η πρώτη και η τελευταία μέρα της εορτής αυτής της Σκηνοπηγίας θεωρούνταν μεγαλύτερες σε σημασία και επισημότερες, ενώ τις ενδιάμεσες περισσότερο τις κατανάλωναν σε διασκέδαση και τρυφή.
Ἅγιος Εὐμένιος ὁ Νέος (Σαριδάκης)
ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ (ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Η ανάδειξη αγίων είναι το διαρκές θαύμα στη ζωή της Εκκλησίας μας, καθότι άλλωστε αυτό είναι το έργο της, να μεταποιεί αμαρτωλούς σε αγίους. Δεν υπάρχει εποχή, στην δισχιλιόχρονη ιστορική της πορεία, που να μην έχουν αναδειχτεί άγιοι. Ιδιαίτερο θαύμα είναι η ανάδειξη πληθώρας αγίων και στην εποχή μας, όπου έχει περισσέψει το κακό, γιγαντώθηκε η αμαρτία, και ο κόσμος βρίσκεται σε πρωτοφανή ηθική και πνευματική κατάπτωση. Αλλά, «ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις (Ρωμ.5,20), σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο. Στον ταραγμένο 20ο αιώνα έχει αναδειχτεί μία πλειάδα αγίων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο άγιος Ευμένιος ο Νέος (Σαριδάκης), μία πραγματικά οσιακή και αγιασμένη μορφή, ο οποίος έχει καταταχτεί πρόσφατα στους αγιολογικούς δέλτους της Εκκλησίας μας.
Ο αγιασμένος Γέροντας γεννήθηκε την πρωτοχρονιά του 1931 στο χωριό Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Καταγόταν από πολυμελή και φτωχή οικογένεια. Οι γονείς του ήταν απλοϊκοί και φτωχοί, αλλά πιστοί άνθρωποι. Ο πατέρας του ονομάζονταν Γεώργιος και η μητέρα του Σοφία και ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος.
Τα παιδικά του χρόνια υπήρξαν πολύ δύσκολα, βιώνοντας τη φτώχεια και την ορφάνια. Ο πατέρας του, όταν ήταν αυτός δύο ετών, ασθένησε και πέθανε, αφήνοντας χήρα σύζυγο και οκτώ παιδιά ορφανά και απροστάτευτα, να μεγαλώνουν μέσα σε απερίγραπτη φτώχεια. Η ηρωική και πιστή εκείνη γυναίκα, με εφόδιο την πίστη της στην πρόνοια του Θεού και τις προσευχές της στην Παναγία, και τον υπεράνθρωπο αγώνα της κατόρθωσε να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά της, μεταδίδοντάς τους παράλληλα την ευσέβεια και εδραιώνοντάς τους βαθιά πίστη στο Θεό.
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Κατά Ιωάννην, κεφ. Ζ’, εδάφια 37-52 και κεφ. Η΄, εδάφιο 12
37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.
40 Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 Οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν. 44 Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας.
45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 Ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 Μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 Ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 Λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; Ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.
Κεφ.Η΄ 12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
37 Την τελευταία και πιο επίσημη ημέρα απ’ όλες τις άλλες ημέρες της εορτής στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με ζωηρή φωνή είπε: «Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έρχεται σε μένα με πίστη και ας πίνει ελεύθερα.
Ἀνυποχώρητος στὸν ὅρο "Μακεδονικὴ" ὁ Ἀχρίδος Στέφανος
Ως “απαράδεκτους” χαρακτηρίζει ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος τους όρους που έχει θέσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος προκειμένου να λάβει η Τοπική Εκκλησία της γειτονικής χώρας τον τόμο Αυτοκεφαλίας από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.
Ονομασία, διασπορά και Ουκρανικό είναι τα τρία ζητήματα που κάνουν τα Σκόπια να απομακρύνονται από τις αρχικές τους δεσμεύσεις ακολουθώντας τον βηματισμό της νέας πολιτικής ηγεσίας η οποία με το “καλημέρα” δείχνει τις προθέσεις της για το μέλλον.
Του Νικολάου Ζαΐμη
Δύο χρόνια μετά την ιστορική απόφαση της Μητρός Εκκλησίας να δεχθεί σε ευχαριστιακή κοινωνία την μέχρι τότε σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, ο επικεφαλής της Εκκλησίας της γειτονικής χώρας κάνει πισωγύρισμα στις προσπάθειες που εδώ και αρκετό καιρό έχουν “παγώσει” καθώς η εκκλησιαστική ηγεσία και ιεράρχες της γειτονικής χώρας ακροβατούν μεταξύ Μόσχας και Βελιγραδίου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Στέφανος εμμένει στη “Μακεδονική Εκκλησία”
Το γεγονός της μη συμμόρφωσης με τα όσα έχει θέσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο έρχεται να επιβεβαιώσει η πρόσφατη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Στεφάνου σε Σκοπιανό μέσο. Το γεγονός, μάλιστα, ότι η δήλωση έρχεται λίγες ημέρες μόνο μετά την αλλαγή στην πολιτική ηγεσία της χώρας, εντείνει τις ανησυχίες για την πορεία των εξελίξεων στις σχέσεις Σκοπίων-Φαναρίου.
Ο κ. Στέφανος ρωτήθηκε από δημοσιογράφο του τηλεοπτικού σταθμού του Στιπ “TV Star”, για το αν έχουν προχωρήσει οι εργασίες για την χορήγηση του Τόμου Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείου και πότε θα έρθει η ώρα για να γίνει αυτό. “Ο χρόνος δεν μπορεί να προβλεφθεί. Μπορεί να είναι αύριο, μπορεί να είναι μεθαύριο. Θα γίνει όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου όπως λέει ο απόστολος Παύλος. Εμείς προσπαθούμε να χτίζουμε τις σχέσεις μας με τις άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες”, είπε.
Ἔχει τὸ σῶμα προαίρεση ἢ θέληση;
Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
Έχει το σώμα προαίρεση ή θέληση;
Στερείται το σώμα προαιρέσεως και θελήσεως κατά τον άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο.
Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει, κι ακόμη καλά κρατεί, γύρω απ’ το αν η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή ή όχι. Αν είναι γενετικό θέμα ή γονιδιακό ή αν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες στο να διαφοροποιείται κάποιος από τα παραδεδομένα του φύλου του.
Προφανώς και ένα τόσο πολυσύνθετο κοινωνικοηθικό πρόβλημα δεν έχει μόνο ένα παράγοντα να το επηρεάζει αλλά πάντα υπάρχει και μιά βασική γενεσιουργός αιτία.
Στην περίπτωσή μας η αιτία ανάγεται στην ύπαρξη και λειτουργία της ψυχής που συμπαρασύρει ή μάλλον κινεί το σώμα κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας και κυρίως τους Νηπτικούς.
Και όταν ο Πονηρός κυριαρχεί ορίζοντας εκείνος τις διαθέσεις της ψυχής και άρα τις κινήσεις του σώματος μετά μπορεί, προφανώς, να δημιουργεί πολλές άλλες αφορμές διά καταστάσεων, προσώπων, γεγονότων, κλπ.
Ας ρίξουμε, όμως, μιά ματιά στη θεολογία του θεόπνευστου αγίου Συμεών του Θεολόγου για να βρούμε απάντηση εκ του ασφαλούς. Γιά το λόγο αυτό θα στηριχθώ στις πανεπιστημιακές παραδόσεις του Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Χαραλάμπους Σωτηρόπουλου (“Νηπτικοί Πατέρες – 1- Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Αθήναι 1986).
«Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. ργ΄ 24)
«Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. ργ΄ 24)
Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Δὲν ὑπάρχει πιὸ συγκλονιστικὸ συναίσθημα γιὰ ἕνα φυσικὸ ἐπιστήμονα, ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δοκιμάζει, ὅταν ἀνακαλύπτει κατόπιν ἐπισταμένης ἔρευνας τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ κρύβει ὁλόκληρη ἡ Δημιουργία. Κυριολεκτικῶς ὁλόκληρος ὁ φυσικὸς κόσμος εἶναι ἕνας καθρέπτης, στὸν ὁποῖο ἀνακλῶνται ἐλάχιστες μόνο ἀκτῖνες ἀπὸ τὴ σοφία καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Δημιουργοῦ. Ἑνὸς Δημιουργοῦ ποὺ φρόντισε μὲ τόση ἀκρίβεια ἀκόμα καὶ τὴν τελευταία λεπτομέρεια, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐκδηλώνεται στὸν πλανήτη μας τὸ μυστηριῶδες καὶ θαυμαστὸ φαινόμενο τῆς ζωῆς, σὲ ὅλες του τὶς ἐκφάνσεις. Ἀλλὰ ἂς δοῦμε μερικὲς ἐνδεικτικὲς πινελιὲς ποὺ συνθέτουν αὐτὸ τὸν παναρμόνιο πίνακα.
Ἡ θέση τῆς Γῆς σὲ σχέση μὲ τὸν Ἥλιο εἶναι ἀκριβῶς αὐτὴ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι. Ἐὰν ἡ Γῆ βρισκόταν λίγο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸν Ἥλιο θὰ ἦταν παγωμένη, ἐνῷ ἂν ἦταν πιὸ κοντὰ θὰ ἦταν ἕνα καμίνι. Στὴν πρώτη περίπτωση θὰ πεθάναμε ἀπὸ τὸ πολὺ κρύο, ἐνῷ στὴ δεύτερη ἀπὸ τὴν πολλὴ ζέστη.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στὴ Γῆ καὶ τὴ Σελήνη εἶναι ἰδανική. Ἂν ἡ Σελήνη ἦταν κοντύτερα στὴ Γῆ, ἡ βαρυτική της ἕλξη πάνω στὴ Γῆ, θὰ προκαλοῦσε τεράστιες παλίρροιες, οἱ ὁποῖες θὰ ἀνέβαζαν καθημερινὰ τὴ στάθμη τῆς θάλασσας πολλὰ μέτρα ψηλότερα ἀπὸ τὴν ξηρά, πλημμυρίζοντας τὶς παράλιες περιοχές. Ἂν πάλι ἡ Σελήνη ἦταν μακρύτερα ἀπὸ τὴ Γῆ, θὰ ἐξασθενοῦσε ἡ βαρυτικὴ ἕλξη ποὺ ἀσκεῖ πάνω της μὲ ἀποτέλεσμα τὰ παλιρροϊκὰ ρεύματα καὶ τὰ ρεύματα τοῦ ἀέρα νὰ ἦταν ἐξασθενημένα, ὁπότε θὰ σταματοῦσε ἡ διαρκὴς κινητικότητα τῆς θάλασσας καὶ τῶν ἀνέμων, ποὺ τόσο χρήσιμη εἶναι γιὰ τὸ κλῖμα καὶ τὴ θαλάσσια ζωή.
Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν – Ἐξώδικη Διαμαρτυρία – Πρόσκληση πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής, επί της οδού Θέσπιδος αρ. 11
ΠΡΟΣ
Τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής, επί της οδού Ανδρέα Παπανδρέου αρ. 37
κ. υπουργέ, Χριστός Ανέστη!
Μας ενημέρωσαν γονείς ανήλικων μαθητών από διάφορα σχολεία, ότι προβλήθηκε στα παιδιά κατά τη διάρκεια διδακτικών ωρών στην τάξη, λίγες ημέρες πριν τις διακοπές του Πάσχα, ένα βίντεο κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Πάσχα: τι γιορτάζουμε; Η ιστορία του Πάσχα για παιδιά (Νηπιαγωγείο - Δημοτικό)»[1].
Σε αυτό το βίντεο, το οποίο τεχνικά είναι εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, εμφανίζεται ο Χριστός ως μάγος που κάνει θαύματα με ένα ραβδί στο χέρι, ενώ οι μαθητές Tου τον χειροκροτούν, σαν να είναι ένας «σόουμαν». Επιπλέον, εμφανίζεται στον κήπο της Γεσθημανής, αντί για την αγωνιώδη προσευχή Του, να διαλογίζεται σε στάση του λωτού της γιόγκα!
Τὸ χέρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ρώσου ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του..!
https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_241.html
29 Μαΐου. † «Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Θεοδοσίας παρθενομάρτυρος. Ἀλεξάνδρου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (†328). Ὑπομονῆς ὁσίας. [Ἐπέτειος τῆς ἀποφράδος ἡμέρας τῆς ὑπὸ τῶν Τούρκων γενομένης ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453).] Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιδ΄ 6-18).
Πραξ. 14,6 συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον,
Πραξ. 14,6 εκατάλαβαν αυτοί τας κακάς εκείνων διαθέσεις και κατέφυγαν εις τας πόλεις της Λυκαονίας, την Λυστραν και την Δερβην και εις τα περίχωρα.
Πραξ. 14,7 κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι.
Πραξ. 14,7 Και εκεί εκήρυτταν το Ευαγγέλιον.