Ὁ σωματικός καί ψυχικός πόνος τοῦ Χριστοῦ μας ἐπάνω στόν Σταυρό (Πνευματικά Γυμνάσματα), 16-09-2012
Παρασκευή 30 Αυγούστου 2024
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 8ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 8ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 04-07-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 7ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 7ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 03-07-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 6ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 6ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 02-07-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 5ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 5ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 02-07-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 4ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 4ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 20-06-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 3ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 3ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 20-06-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 2ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 2ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-06-2012
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 1ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Συνάξεις στό Προκόπι Εὔβοιας, 1ο μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 18-06-2012
Τί εὐλογία ἦταν αὐτή! Ὅπως εὐλόγησε ὃ Χριστός τους πέντε ἄρτους καὶ τὰ δύο ψάρια...τα εὐλόγησε καὶ ὁ γέροντας Παϊσιος
Ό π. Χαράλαμπος Α., εφημέριος Καλλιθέας Κονίτσης, αναφέρει:«Κάποια χρονιά, μετά τήν πανήγυρη τής Λαύρας, ήρθα έξι ώρες μέ τά πόδια, γιά νά δώ τόν Γέροντα Παΐσιο στήν “Παναγούδα”.Είχα εικοσιπέντε χρόνια νά τόν δώ.Τόν βρήκα μέσα στό δάσος.Μέ γνώρισε αμέσως καί τό σπουδαίο ήταν ότι μού είπε τήν ημερομηνία, πότε έγινα διάκονος καί πότε πρεσβύτερος. Τού λέω:– Πάτερ, δέν θά κάνουμε αγάπη νά φάμε λίγο;– Έχω, μού λέει.«Μού έδειξε μιά σακκούλα νάϋλον πού μέσα είχε τρείς ντομάτες πολύ μικρές καί μιάμιση φρυγανιά.Σκέφθηκα: “Ετούτα θά φάμε;” Δέν βάσταξα καί τού είπα:– Τί νά φάμε απ’ αυτά, Γέροντα; Εγώ έχω νηστικός από τά χθες. Εμένα δέν μέ φθάνουν είκοσι τέτοιες ντομάτες.«Μού απάντησε:– Παπά-Χαράλαμπε, θά κάνουμε προσευχή, θά τά ευλογήσεις εσύ καί θά περισσέψουν.«Άνοιξε τήν σακκούλα, τήν έσχισε σέ σχήμα Σταυρού καί τήν άπλωσε σάν τραπεζομάντηλο. Μούβαλε δύο ντομάτες εμένα καί μία φρυγανιά, καί κείνος κράτησε τήν μισή φρυγανιά καί μία ντομάτα.Λοιπόν σηκωθήκαμε, κάναμε προσευχή κανονικά καί μετά είπε: “Πάτερ άγιε, ευλόγησον”.Ευλόγησα καί φάγαμε. Πού πήγε όλη εκείνη ή πείνα;
Ὁ Ἀρχάγγελος ὑποδεικνύει λιτανεία
Ο Αρχάγγελος υποδεικνύει λιτανείαΠηγή: Θαύματα Αρχαγγέλου Μιχαήλ, εκδόσεις Ορθόδοξο Ίδρυμα Απόστολος Βαρνάβας, σελ. 84Βρίσκεστε: /ΧΙΟΥ /Νένητα /Είναι αρκετά χρόνια που κατά τη συγκομιδή των καρπών έπιανε βροχή και δεν σταματούσε. Ένα παιδί βγήκε έξω προς το μέρος της μονής όταν σταμάτησε λίγο η βροχή και παραδόξως βλέπει την εικόνα του Αρχαγγέλου να παρουσιάζεται ο ίδιος ως αξιωματικός με γκέτες.- Μη φοβάσαι παιδί μου, αλλά πήγαινε στο μοναστήρι να πεις των καλογραιών να βγάλουν την εικόνα του Ταξιάρχη, να κάνουν λιτανεία να πάψει το κακό.
Μαζὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπον, ἀκόμη κι ἂν πλανᾶται;
Μαζὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπον, ἀκόμη κι ἂν πλανᾶται;Ἀπάντησις εἰς τὸν Μητροπολίτην Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας ΕἰρηναῖονΔημήτριος Β. Ἐμμανουήλ, Ἱεροψάλτης, Πτολεμαΐδα, 29 Ἰουνίου 2024«Οἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Καππαδόκες, μᾶς λένε: Καλύτερα νὰ σφάλλω καὶ νὰ εἶμαι μέσα στὴν Ἐκκλησία, παρὰ νὰ νομίζω ὅτι ὀρθοτομῶ, καὶ νὰ εἶμαι ἐκτὸς αὐτῆς» (Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Εἰρηναῖος)Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη τῆς ἰατρικῆς ὑποστηρίζει πὼς ἡ ἐπέμβαση πάνω σὲ τραυματισμένο – πρησμένο μέλος τοῦ σώματος δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἄμεση, ἀλλὰ νὰ γίνεται σὲ περίοδο ὕφεσης. Ἀκολουθώντας λοιπὸν αὐτὸ τὸ παράδειγμα, ἐρχόμαστε μὲ τὴ σειρά μας, 50 σὺν 1 ἡμέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κύριου καὶ Σωτήρα ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡμέρα ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ θέσουμε τὸν λύχνον ψηλὰ στὸν λυχνοστάτη, «ὥστε νὰ φωτίζει ὅλους ἐκείνους ποὺ εὑρίσκονται μέσα στὸ σπίτι» (Ματθ. 5:15), δηλαδὴ νὰ καταθέσουμε, ἐνώπιον τοῦ Πληρώματος τῆς ἐπισκοπῆς μας, ὀρθόδοξες Πατερικὲς ἀπόψεις-ἑρμηνεῖες περὶ ὑπακοῆς, ταπείνωσης καὶ κατάρτισης, παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ μύρια ὅσα εἰπώθηκαν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἐπισκόπου Φλωρίνης κ. Εἰρηναίου στὴν Ἀναστάσιμη (Πασχαλιάτικη) ἐκπομπὴ «Λόγια ἀγάπης» τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ Δυτικῆς Μακεδονίας FLASH TV[1].Δυστυχῶς ὁ λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου μητροπολίτη μας σκοτίζει, παρὰ φωτίζει κάποιες πτυχὲς τῆς Ἀναστάσεως, παραπλανεῖ καὶ δὲν βγάζει ἀπὸ τὴν πλάνη, ὅλους ἐκείνους τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας πού, ἐσφαλμένα, πιστεύουν, ἀφενὸς πὼς ἡ χειροτονία καὶ μόνο, εἴτε σὲ ἐπίσκοπο εἴτε σὲ πρεσβύτερο, καθιστᾶ τὸ ἐν λόγῳ πρόσωπο «ἀλάθητο», δηλαδὴ ἱκανὸ νὰ κηρύττει καὶ νὰ διοικεῖ τὴν Ἐπισκοπὴ-Ἐνορία του ἀπλανῶς, καὶ ἀφετέρου ὅτι ὅλοι ἐμεῖς οἱ λαϊκοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερεῖς, οἱ διάκονοι καὶ οἱ μοναχοί, ὀφείλουμε τυφλὴ ὑπακοὴ στὸν ἑκάστοτε ἐπίσκοπο καὶ στὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις, δηλαδὴ ἄκριτη ἀποδοχὴ ἀκόμη καὶ γνωστῶν μεταπατερικῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ θεολογικῶν θέσεων καὶ ἀπόψεων.
Θρησκευτικός συγκρητισμός μέ ἐμμονή στήν ἀλλοίωση τοῦ ἀναλλοίωτου Θεοῦ
(+)Ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Γ. ΜύρουΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣΜΕ ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΥ ΘΕΟΥΤό θέμα τοῦ Θρησκευτικοῦ Συγκρητισμοῦ εἶναι ἀπέραντο μέ διάφορες ἐκφάνσεις καί ποικίλες προεκτάσεις, ἀλλά ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον καί πολύ ἐπίκαιρο, διότι ἔχει σχέση μέ τή συστηματικὴ προσπάθεια παρεμπόδισης, ἤ καλύτερα, ἀκύρωσης τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἐνῶ ἰδιαίτερα στίς μέρες μας προωθεῖται δυναμικά καί μεθοδευμένα ἀπό ὀργανωμένα κέντρα τοῦ κόσμου.Ἡ λέξη «συγκρητισμός» (μέ η καί ὄχι μέ ι) ὡς ὅρος χρησιμοποιήθηκε γιά πρώτη φορά, ὅπως φαίνεται ἀπό μαρτυρία τοῦ Πλουτάρχου1, γιά νά δηλώση τήν ἕνωση κατοίκων τῆς Κρήτης, παρά τίς διαφορές πού εἶχαν μεταξύ τους, ὥστε νά μπορέσουν νά ἀντιμετωπίσουν ἀποτελεσματικά ἐπικείμενο κίνδυνο. Ὡς θρησκευτικό φαινόμενο ὁ συγκρητισμός, χωρίς τήν συγκεκριμένη αὐτή ὀνομασία, ἐφανίσθηκε, καί μάλιστα σέ ἔξαρση στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τίς ἀλλεπάλληλες ἀποστασίες τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τόν ἀληθινό Θεό καί τή δράση τῶν ψευδοπροφητῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξυπηρετοῦσαν παράλληλα τούς λάτρεις τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τούς εἰδωλολάτρες2.Στούς ἑλληνιστικούς χρόνους ἔγινε σύνηθες τό φαινόμενο νά ἀναμιγνύονται θρησκεῖες, θεοί καί θρησκευτικὲς τελετές. Τότε πολλοί ἑλληνικοί «θεοί» ἔγιναν γνωστοί στά κέντρα τῆς Ἀνατολῆς καί, ἀντίστροφα, ἀνατολικές «θεότητες» ἔγιναν δεκτές στόν ἑλληνικό κόσμο. Στά χρόνια τῆς Καινῆς Διαθήκης ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός ἔκανε τήν ἐμφάνισή του στούς γύρω ἀπό τούς Ἰουδαίους λαούς. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἀναφορὰ τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου στούς Σαμαρεῖτες τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, ὅτι αὐτοί «ἐπέμεναν νά λατρεύουν καί τούς δαίμονες καί αὐτόν (τόν Θεόν), ἀναμιγνύοντας ἔτσι τά ἄμικτα»3. Ἡ Ἐκκλησία τῶν πρώτων αἰώνων εἶχε νά ἀντιμετωπίση αἱρέσεις μέ χαρακτήρα συγκρητιστικό. Τέτοιου εἴδους αἱρέσεις ἦταν ὁ Γνωστικισμός, ὁ ὁποῖος περιεῖχε στοιχεῖα ἑλληνικά, ἰουδαϊκά καί χριστιανικά, καθώς ἐπίσης καί ὁ Μανιχαϊσμός, μέ ἀνάμιξη στοιχείων χριστιανικῶν, ἰουδαϊκῶν, ἰνδουϊστικῶν, ἀκόμη καί τοῦ Ζωροαστρισμοῦ, καί μέ φιλοδοξία νά ἑνώση τήν Ἀνατολή μέ τή Δύση4 . Ὁ ὅρος «Θρησκευτικός Συγκρητισμός» ἄρχισε νά χρησιμοποιεῖται γιά τό φαινόμενο πού μελετοῦμε τόν 19ο αἰώνα. Μέ τόν ὅρο αὐτό σημαίνεται ἡ προσπάθεια νά τονισθοῦν τά κοινά σημεῖα μεταξύ τῶν διαφόρων Θρησκειῶν καί τῶν διαφόρων χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, μέ παράλληλο παραμερισμό τῶν διακριτικῶν στοιχείων μεταξύ τους, μέ προβαλλόμενο σκοπό τήν ἐξομάλυνση τῶν ἐχθρικῶν σχέσεων μεταξύ τῶν λαῶν καί τελικά τήν εἰρηνικὴ συμβίωσή τους.
30 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς μνήμης τῆς ἀποτομῆς τῆς τ. κεφαλῆς Ἰωάννου τοῦ προδρόμου· Ἀλεξάνδρου (†340), Ἰωάννου (†595), Παύλου (†784) πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς ι΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. α΄ 12-20).
Β Κορ. 1,12 Ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς.
Β Κορ. 1,12 Αυτό το οποίον μας κάμνει να καυχώμεθα είναι η μαρτυρία της συνειδήσεώς μας, ότι έχομεν συμπεριφερθη και εργασθή εις όλον τον κόσμον και ιδιαιτέρως μεταξύ σας, με απλότητα και ειλικρίνειαν, όπως θέλει ο Θεός, όχι με την κοσμικήν, την ψευδή και πλανωμένην σοφίαν, αλλά με την σοφίαν και την σύνεσιν, που μας δίδει η χάρις του Θεού.
Οἱ ἀεικίνητοι οἰκουμενισταί
Οἱ ἀεικίνητοι οἰκουμενισταίΤοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου ΤάτσηἜχουμε κουραστεῖ νὰ βλέπουμε τοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ ταξιδεύουν συνεχῶς καὶ νὰ ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, προκειμένου νὰ μεθοδεύσουν τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν». Βεβαίως, ματαίως κοπιάζουν. Μέχρι τώρα οἱ προσπάθειές τους δὲν ἔχουν ἀποδώσει σύμφωνα μὲ τὰ σχέδιά τους. Ὅμως συνεχίζουν, γιατί ἱκανοποιοῦν τὶς φιλοδοξίες τους, συνευφραίνονται, συσκέπονται ὑποκριτικὰ πάντα καὶ συμπεραίνουν μὲ εὐχές. Οἱ ἐνέργειές τους, ὡστόσο, δὲν ἐνδιαφέρουν τοὺς ὀρθοδόξους πιστούς. Καὶ οἱ ἑτερόδοξοι ἐπίσης δὲν ἀνησυχοῦν ὅτι βρίσκονται ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀκολουθώντας ἐπὶ αἰῶνες τὸν ὀλέθριο δρόμο τῶν αἱρέσεων.Ἰδιαίτερη πικρία νιώθουμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, ὅταν βλέπουμε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, πρωτεργάτη τοῦ οἰκουμενισμοῦ, καὶ τοὺς ὁμοϊδεάτες ἐπισκόπους του ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, ἀλλὰ καὶ στὴν πατρίδα μας εἰδικότερα, ὅπου λείπει ἡ τόλμη καὶ ἡ παρρησία ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῶν μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν τὴ δύναμη τουλάχιστον νὰ ἐκφράσουν τὴν ἀνησυχία τους γιὰ τὸν οἰκουμενισμό, γιατί φοβοῦνται τὴν ἐνόχληση τοῦ Φαναρίου!
Αὐτός, ὁ Ἅγιος Ἄρχοντας Γεράσιμος Νοταράς, ἐπίσταται αὐτῆς, καὶ προστατεύει αὐτήν...
Αν όχι η παλαιοτέρα, οπωσδήποτε η πιό εκφραστική εικόνιση τού Αγίου μας Γερασίμου, Προστάτου τής Κεφαλληνίας.Η Οικογένεια τού Αγίου, η ρίζα τής Γενειάς του, είναι στην Γή και Νησί τού Πέλοπα,την Πελοπόννησο, στην Γη των Λακώνων,την Λακεδαιμονία.Πιο συγκεκριμένα στην Μονεμβασία.Το δε πραγματικό Όνομα τής Οικογενείας του, είναι, Σοφιανός.Που μετατρέπεται σε Νοταράς, όταν οι Πρόγονοι του γίνονται Νοτάριοι, Αυτοκρατορικοί Αξιωματούχοι, στην Βασιλεύουσα, Πόλη τής Παναγίας, Κωνσταντινούπολη.
Ἡ λύπη εἶναι ἑνωμένη μὲ τὴ μνησικακία.
Η λύπη είναι ενωμένη με τη μνησικακία.Όταν ο νους βλέπει με λύπη το πρόσωπο του αδελφού στον καθρέφτη της μνήμης, είναι φανερό ότι έχει μνησικακία εναντίον του.Οι δρόμοι των μνησικάκων οδηγούν στον πνευματικό θάνατο (Παροιμ. 12, 28), γιατί κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης του Νόμου (Παροιμ. 21, 24).Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητήςhttps://proskynitis.blogspot.com/2024/08/blog-post_20.html