Σελίδες

Ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος: Ὁ πρᾶος καὶ ταπεινόφρονας εἶναι πηγὴ τῶν μυστηρίων ἐκείνης τῆς καινούργιας κι ἀθάνατης ζωῆς!

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο του Φώτη Κόντολου, «Εὐλογημένο καταφύγιο» τῶν ἐκδόσεων Ἀκρίτας.

 

«Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι σὲ ὅλα του τύπος ποὺ διδάσκει καὶ ὠφελεῖ ἐκείνους ποὺ τὸν βλέπουνε, ὥστε, βλέποντας τὶς πολλὲς ἀρετές του ποὺ λάμπουνε σὰν ἀκτῖνες ἀκόμα κι αὐτοὶ οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀλήθειας, χωρὶς νὰ τὸ θέλουνε, νὰ ὁμολογήσουνε πὼς στοὺς χριστιανοὺς ὑπάρχει σίγουρη ἐλπίδα σωτηρίας, καὶ νὰ τρέχουνε σ’ αὐτὸν ἀπὸ παντοῦ, σὰν νὰ εἶναι κανένα καταφύγιο. Καὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ ὑψωθεῖ ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας καταπάνω στοὺς ἐχθρούς της, καὶ νὰ παρακινηθοῦνε πολλοὶ σὲ ζῆλο νὰ τοῦ μοιάζουνε».
«Ἡ κατὰ Θεὸν γνώση εἶναι βασίλισσα ἀπάνω σὲ ὅλες τὶς ἐπιθυμίες, κ’ ἡ καρδιὰ ποὺ τὴ δέχεται, γεύεται κάποια γλυκύτητα, ποὺ δέν τὴ φτάνουνε... ὅλες μαζὶ οἱ χαρὲς τούτου τοῦ κόσμου. Γιατί κανένα πρᾶγμα δὲν μοιάζει μὲ τὴν γλυκύτητα τῆς ἐπίγνωσης τοῦ Θεοῦ».

Κάποτε στὴν Ἔφεσο... Ἅγιος Ἰωάννης Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστής

Κάποτε στην Έφεσο,-το γνωρίζουμε από ιστορική μαρτυρία που διασώζει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς-ένας του μαθητής, έπεσε. Έγινε, διαστροφεύς, ληστής, και δολοφόνος.
Ο Ιωάννης ζήτησε τότε ένα άλογο.
Μ'αυτό κάλπασε αναζητώντας τον μαθητή του που μαζί με την συμμορία του είχαν κάνει ορμητήριο τους τα ορεινά.
Οι άλλοι ληστές, έγιναν τότε μάρτυρες μιάς αλλόκοτης και αφύσικης σκηνής.
Μόλις ο αρχηγός τους είδε τον Ιωάννη, άρχισε να τρέχει σαν τρελλός, ενώ και ο υπερήλικας πιά Ιωάννης τον κυνηγούσε με τα πόδια, στις αγριάδες τού βουνού.
Στο τέλος ο Ιωάννης τού φώναξε:

Σύναξη Τῆς Παναγίας τῆς Φιλερήμου στὴν Ρόδο.

Ή σεβάσμια Εικόνα Τής Υπεραγίας Θεοτόκου τής «Φιλερήμου» ή «τών Χαρίτων» είναι έργο του 10ου αιώνα.

 

Κατά τήν παράδοση έφθασε στή Ρόδο από τά Ιεροσόλυμα καί τοποθετήθηκε στο Καθολικό της Μονής του λόφου Φιλερήμου, την ακρόπολη της αρχαίας πόλεως Ιαλυσού, από τον οποίο πήρε και την προσωνυμία.
Κατά τη γνώμη μερικών ερευνητών την Εικόνα έφεραν στην Ρόδο οι Ιωαννίτες Ιππότες. Πιθανότερο είναι να υπήρχε πριν την άφιξη των Ιπποτών γιατί διαφορετικά δεν δικαιολογείται η τιμή που απολάμβανε, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, από το Ορθόδοξο πλήρωμα της νήσου ήδη από τα πρώτα χρόνια της Ιπποτοκρατίας.

Η Εικόνα παρέμεινε στη Ρόδο μέχρι το 1523, έτος καταλήψεως της Ρόδου από τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, όταν φεύγοντας οι Ιππότες προς την Δύση, μεταξύ των πολλών άλλων κειμηλίων, την πήραν μαζί τους.
Αρχικά μεταφέρθηκε στην Ιταλία (1523 - 1527 ), κατόπιν στη Γαλλία (1527 - 1530) και ύστερα στη Μάλτα (1530 - 1798).
Όταν ο Μέγας Ναπολέων κατέλαβε τη Μάλτα η Εικόνα φυγαδεύτηκε και μέσω της Τεργέστης έφθασε στη Ρωσία, όπου ο τσάρος Παύλος ο Α’ την υποδέχθηκε με μεγάλες τιμές και διέταξε να την καλύψουν με χρυσή επένδυση και να την κοσμήσουν με πολύτιμους λίθους.

Ἡ Ὀρθοδοξία σήμερα - Πόσο ἀνήκει στοὺς καιροὺς μας ἢ ποιές πρόσαρμογές ἐπιβάλλονται;

Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης

Ὁ τίτλος εἶναι, σαφῶς καθοριστικός, ὡς χρονικὸς προσδιορισμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα καὶ ὡς διαστολὴ ἀπὸ τὸ χθές. Δηλαδή, ὑπὸ τὴν σύγχρονη ὀπτικὴ γωνία, τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ποιό εἶναι τὸ μήνυμά της, ποιά στοιχεῖα τὴ συγκροτοῦν, πόσον ἀπηχεῖ σήμερα, τί παλαιὸ ἀπὸ τὸ σῶμα της πρέπει ν' ἀποβληθεῖ, τί νέο μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ προσλάβει, τέλος, πόσο ἀνήκει στοὺς καιρούς μας ἢ ποιές πρόσαρμογές ἐπιβάλλονται;
Βέβαια, οἱ προτάσεις καὶ τὰ ἐρωτήματα περιορίζονται στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ὅσο καὶ ἂν ἡ Ὀρθοδοξία δὲν γνωρίζει ὅρια, οὔτε ἐποχές, οὔτε ἱστορικὲς μεταβολὲς τοῦ κόσμου, γιατί εἶναι ὑπέρχρονη κατὰ τὴ θεανθρώπινη δομή της. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο μεταβάλλεται, ὑπόκειται σὲ ἀλλοιώσεις, εἶναι ὄχι ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ... οἱ ὀρθόδοξοι, ὡς ἐλεύθερες καὶ τρεπτὲς προσωπικότητες.

Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ Χριστός, ὀρθοδόξως ἑρμηνευθεὶς καὶ βιωθεῖς, παρατεινόμενος στοὺς αἰῶνες. Εἶναι, κατὰ τὸν Παῦλο, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἔβρ. 13,8), ποὺ ἀποτελεῖ τὴ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας=μέλη. Χριστολογικὼς «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν...» (Ἰωάν. ἄ, 14). Καί, κατὰ τὴν 4η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὁ Χριστὸς εἶναι μιὰ ὑπόσταση μὲ δύο φύσεις ἀσύγχυτες, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος ποὺ μὲ τὴν ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων, θέωσε τὴ σάρκα .Ἡ Ἐκκλησία «σημαίνεται ἐν τοῖς Μυστηρίοις». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πηγὴ χάριτος, ποὺ ἀναβλύζει μὲν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, χορηγεῖται ὅμως διὰ τοῦ ἱερατείου. Ἡ χάρις παίρνει πρόσωπα κακοποιημένα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὰ θεοποιεῖ. Ἀπὸ τὴν ἄποψη αὐτή, ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεοτόκος. Τὰ πάντα στὴν Ἐκκλησία πλέουν μέσα στὸ ἄκτιστο φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ρωτᾶνε ποῦ εἶναι ὃ Θεὸς νὰ μᾶς βοηθήσει...



Ρωτάνε πού είναι ό Θεός νά μάς βοηθήσει...
Τόν έδιωξαν οί βλασφημίες, ή πορνεία, Ή κακία, τά μίση, Ή αθεΐα, οί εκτρώσεις, ή ομοφυλοφιλία, οί κλεψιες, όλες οί αμαρτίες μας...
Μετανοιωσες γιά όλα αυτά;
Τόν καλεσες νά σέ βοηθήσει καί δέν ήρθε;

8 Ὀκτωβρίου. Πελαγίας ὁσίας (†457). Πελαγίας τῆς παρθενομάρτυρος (†303), Ταϊσίας τῆς πρώην πόρνης. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ις´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. ε´ 11-21).

Γαλ. 5,11           ἐγὼ δέ, ἀδελφοί, εἰ περιτομὴν ἔτι κηρύσσω, τί ἔτι διώκομαι; ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ.

Γαλ. 5,11                    Μη ακούετε δε τους ψευδαδέλφους, οι οποίοι έφθασαν μέχρι του σημείου να διαδίδουν, ότι εγώ διδάσκω την τήρησιν της περιτομής. Αδελφοί, εάν εγώ κηρύττω τώρα και συνιστώ την περιτομήν, διατί να καταδιώκωμαι ακόμη από τους Εβραίους; Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει έχει εξαλειφθή πλέον το σκάνδαλον, που δημιουργείται μεταξύ των Εβραίων από το κήρυγμά μου περί του λυτρωτικού σταυρικού θανάτου.