Σελίδες

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Θα είναι ο Πάπας Βενέδικτος ο προτελευταίος Πάπας;


Οι προφητείες του Ιρλανδού (καθολικού) αγίου Μαλαχία (St. Malachy), του 12ου αιώνα, που πρόβλεψε όλους του Πάπες, έχουν απασχολήσει, εδώ και αιώνες, πολλούς που έχουν μελετήσει τις - πράγματι - κρυπτογραφικές προφητείες του.
Σύμφωνα με αυτές, θα ακολουθήσει μόνο ένας Πάπας μετά τον σημερινό και κατά τη διάρκεια της δικής του βασιλείας, θα έρθει το Τέλος του κόσμου.
«Στον τελικό διωγμό της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας θα βασιλεύει ο Πέτρος, ο Ρωμαίος, ο οποίος θα βοσκήσει το ποίμνιό του μέσα σε μεγάλη δοκιμασία, μετά την οποία η πόλη των επτά λόφων (Ρώμη) θα καταστραφεί και ο φοβερός Κριτής θα κρίνει τους ανθρώπους. Τέλος».
     



Στο 1139, ο Μαλαχίας, ο οποίος υπήρξε Αρχιεπίσκοπος του Armagh, (κάτι που αντιστοιχεί στο «πάσης της Ιρλανδίας»), ταξίδευσε από την Ιρλανδία στην Ρώμη για να δώσει έναν απολογισμό σχετικά με τις υποθέσεις του.
Εκεί είχε ένα περίεργο όραμα για το μέλλον, μέσα στο οποίο του αποκαλύφθηκε το όνομα του κάθε Πάπα, συνολικά 112 τον αριθμό, για όλα τα χρόνια, (εννοείται από εκείνη την χρονική στιγμή) μέχρι το τέλος του κόσμου. Σύμφωνα με το όραμα, βρισκόμαστε τώρα στον προτελευταίο Πάπα.
Οι προβλέψεις του έχουν ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη.
Όπως αναφέρει ένα δημοσίευμα, "Το 1958, πριν το κονκλάβιο (δηλ. η αίθουσα που μαζεύνται οι καρδινάλιοι για να εκλέξουν το νέο Πάπα) εκλέξει τον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ, (φωτο), ο Καρδινάλιος Spellman της Νέας Υόρκης νοίκιασε ένα σκάφος, το γέμισε με πρόβατα και άρχισε να πλέει πάνω - κάτω στον ποταμό Τίβερη, για να δείξει ότι ήταν αυτός ο ποιμένας «et Nautor», («και το σκάφος») η συνθηματική ονομασία που δόθηκε για τον επόμενο Πάπα σύμφωνα με την προφητεία. (!!!)
Όσο για την προφητεία που αφορά τον 111ο Πάπα, (111ο σύμφωνα με την προφητεία και 265ο από την αρχή της μέτρησης από τους καθολικούς - Η λίστα με όλους τους Πάπες - με πρώτο βέβαια, τον... απ. Πέτρο ΕΔΩ) τον Πάπα Βενέδικτο, η προφητεία τον αναφέρει ως "Gloria Olivae", που σημαίνει "η δόξα της ελιάς."
Το Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου είναι επίσης γνωστό ως οι Olivetans, κάτι που οδηγεί πολλούς στο συμπέρασμα ότι η προφητεία του Μαλαχία είναι σωστή. Έτσι, ο επόμενος και τελευταίος Πάπας θα πρέπει να είναι ο "Πέτρος ο Ρωμαίος".
(Ο Πάπας Βενέδικτος δεν ανήκει στο συγκεκριμένο Τάγμα, εντούτοις επέλεξε το όνομα του ιδρυτή του, Αγίου Βενέδικτου).
Ο άγιος Μαλαχίας έδωσε μία αναφορά με τα οράματά του στον Πάπα Ιννοκέντιο Β΄, αλλά το έγγραφο αυτό παρέμεινε άγνωστο στα Αρχεία της Ρώμης μέχρι την ανακάλυψή του το 1590.
Πολλές από τις προφητείες έχουν βγει σωστές.
Για παράδειγμα, αυτή για τον Ουρβανό τον VIII που συνθηματικά τον ανέφερε ως «Lilium et Rosa» («ο κρίνος και το τριαντάφυλλο»), ο οποίος πράγματι ήταν ένας ντόπιος Φλωρεντινός, ο οποίος θέσπισε ως πολεμικό έμβλημα της πόλης το γνωστό «fleur-de-lis» («το ρόδο της λίζας» ).
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β 'είναι ο «De labore Solis», που σημαίνει «από την έκλειψη του ηλίου».
Ο Karol Wojtyla, ο οποίος έγινε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ, γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1920 κατά την διάρκεια ηλιακής έκλειψης.
Η φράση «Peregrinus Apostolicus» («Αποστολικός προσκυνητής»), αναφέρεται στον Πάπα Pius VI και φαίνεται να είναι σωστή καθώς ο συγκεκριμένος έμεινε γνωστός για τα πολλά ταξίδια του σε νέες χώρες.
Θα είναι ο Πάπας Βενέδικτος ο προτελευταίος Πάπας; Ο Ιρλανδός προφήτης του 12ου αιώνα, έχει πει ότι θα είναι έτσι. Ο χρόνος θα δείξει.
Σύμφωνα με άλλο άρθρο (http://kemanakh.blogspot.com/) σχετικά με τις προφητείες του Μαλαχία:
Για τον νυν Πάπα, η φράση «de gloria oliviae» μπορεί να ερμηνευθεί με δεκάδες ίσως τρόπους. Θα μπορούσε να σημαίνει έναν Πάπα ο οποίος θα έκανε σημαντικό έργο στον τομέα της Ειρήνης, της οποίας ο κλάδος ελιάς αποτελεί σύμβολο, ή θα μπορούσε να εννοεί ένα άνοιγμα στην ανατολική ορθόδοξη εκκλησία, (και κατά άλλους, στην εποχή του η Ορθοδοξία ή ο Ελληνισμός θα υψωθεί) ή ότι ο Πάπας θα καταγόταν από περιοχή η οποία έχει παραγωγή σε ελαιόδενδρα...
Μερικοί σκεπτικιστές, από την άλλη, κάνουν την παρατήρηση πως οι προφητείες φαίνεται να γίνονται λιγότερο ακριβείς και περισσότερο αόριστες, όσο προχωρούν στο χρόνο. Έτσι για τον Πάπα Σελεστίνο τον Δεύτερο (1143 - 1144), για παράδειγμα, η προφητεία ανέφερε ότι θα ήταν από ένα κάστρο στον Τίβερη και αυτό ήταν ακριβές.
Για τον αμέσως επόμενο, Λούκιο το Δεύτερο (1144 - 1145), ανέφερε ότι θα ήταν εκδιωγμένος από τον εχθρό. Πράγματι, το επώνυμό του στα Λατινικά σημαίνει αυτό ακριβώς το πράγμα.
Αντίθετα, για τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ ή για τον Βενέδικτο, οι προφητείες είναι αόριστες, ανοιχτές σχεδόν σε οποιαδήποτε ερμηνεία.
ΠΗΓΗ: http://redskywarning.blogspot.com/2009/09/malachy.html

Μασονία: η "υπερ-θρησκεία" που διδάσκει τον Οικουμενισμό



Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
Δεν είναι δίκαιο να ισχυριστούμε πως όλοι οι Μασόνοι είναι ενημερωμένοι για τα μυστικά σχέδια της οργάνωσής τους. Πολλοί ενώ είναι έμπειροι στα τυπικά και στις επιφανειακές εργασίες του τάγματος, δείχνουν πως δεν κατέχουν σοβαρές γνώσεις για την πραγματική ιστορία ή τις πεποιθήσεις του Τάγματος
Το πιο γνωστό από τα βιβλία των Μασόνων είναι το «Ηθική και Δόγμα» του Άλμπερτ Πάικ, (Albert Pike - φωτο), το βιβλίο αυτό βρίσκεται στις περισσότερες μασονικές βιβλιοθήκες.
Γράφει λοιπόν στην σελίδα 213: «Κάθε Μασονική Στοά είναι ένας θρησκευτικός ναός και οι διδασκαλίες του είναι θρησκευτικές διδαχές».
                
«Δηλώνω χωρίς κανένα δισταγμό, πως η Μασονία είναι, σε κάθε της έννοια, εκτός από μια, λιγότερο φιλοσοφικό και κυρίως θρησκευτικό ίδρυμα και χρωστά αποκλειστικά στο θρησκευτικό στοιχείο την καταγωγή και την συνεχή της ύπαρξη και πως χωρίς θρησκευτικό αυτό στοιχείο σπάνια θα άξιζε μελέτης από τον σοφό και τον καλό» (‘Εγκυκλοπαίδεια του Ελευθεροτεκτονισμού’ του Μακί, σ. 618).
«Η Μασονία είναι η παγκόσμια, αιώνια αμετάβλητη, θρησκεία όπως ο Θεός την φύτεψε στην καρδιά της παγκοσμίου ανθρωπότητας. Κανένα πιστεύω δεν έζησε πολύ εάν δεν πήγασε από αυτό το ίδρυμα. Είναι η βάση, και τα πιστεύω. Η υπεροικοδομή". (‘Ηθική και Δόγμα’, σ. 219).
Ο Πάϊκ περιγράφει τον Ελευθεροτεκτονισμό ως:
«Ο φύλαξ και το δοχείο των μεγάλων φιλοσοφικών και θρησκευτικών αληθειών άγνωστες σε μεγάλο βαθμό στον κόσμο και μεταδιδόμενες από γενεά σε γενεά από μια αδιάρρηκτη ροή παράδοσης, γεμάτη από σύμβολα, εμβλήματα και αλληγορίες’. (‘Ηθική και Δόγμα’ σ. 210).
Είναι τυπικό για τον Ελευθεροτεκτονισμό να παραλείπει το όνομα του Ιησού Χριστού όταν παραθέτει τμήματα από τις Γραφές. Τα παρακάτω αποσπάσματα συγκρίνουν τα γνήσια κείμενα της Ιερής Βίβλου με αυτά που χρησιμοποιεί ο Τόμας Σμιθ Γουέμπ στο βιβλίου του «Ο Σύμβουλος του Ελευθεροτέκτονα» (περισσότερο γνωστό ως ο “Σύμβουλος του Γουέμπ”).
Ένα παράδειγμα είναι από την περικοπή του (Α.’ Πετ β’:5)
«Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού»
Το χωρίο στον Σύμβουλος του Γουέμπ αναφέρεται (σ. 92): «Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν»
Διδάσκει τον οικουμενισμό
Όπως και στο κίνημα της Νέας Εποχής, το κεντρικό θέμα του Ελευθεροτεκτονισμού είναι ο οικουμενισμός, μια προσπάθεια ενοποίησης όλων των θρησκειών του κόσμου κάτω από μια ομπρέλα. Για να το κάνει αυτό, υποβιβάζει τον Ιησού Χριστό από Υιό του Θεού σε έναν απλό πνευματικό διδάσκαλο στο ίδιο επίπεδο με τον Βούδα και τους άλλους θρησκευτικούς αρχηγούς.
«Η Μασονία... είναι θρησκεία, μια λατρεία στην οποία όλοι οι καλοί άνθρωποι μπορούν να ενωθούν και ο καθένας να μοιράζεται την πίστη όλων» (Γιόζεφ Φόρτ Νιούτον, “Οι κτίστες” σ. 242)
Περιγράφοντας μια εμπειρία πού είχε σε μια Στοά του Λονδίνου με Μασόνους διαφορετικών πίστεων, ο Γιόζεφ Νιούτον γράφει:
«Ήταν μια σκηνή που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει. Μια ενοραματική ώρα βαθειά συγκινητική. Ταυτόχρονα εικόνα και προφητεία. Ήταν έντονα εντυπωσιακή, σαν να ακούει κανείς το μέλλον. Με έκανε να σκεφτώ τα λόγια ενός μάντη σ’ένα ιερό βιβλίο της Κίνας. «Αυτός πού έχει ευρύ πνεύμα βλέπει την αλήθεια στις διαφορετικές θρησκείες: ο περιορισμένος βλέπει μόνο τις διαφορές».
«…Πού αλλού, παρά σε μια Μασονική στοά, μπορούν να συναντηθούν άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές θρησκείες, κάθε ένας να προσεύχεται για όλους και όλοι για έναν; Διδάχθηκα ένα μάθημα: Εάν υπάρξει ποτέ στην γη μια θρησκεία Αδελφότητος στη γη, πρέπει να ξεκινήσει από μια Αδελφότητα των Θρησκειών». (“Οι κτίστες” σελ. 223 - 224)
«Εάν η Μασονία ήταν απλά ένα Χριστιανικό ίδρυμα, ο Εβραίος και ο Ισλαμιστής, ο Βραχμάνος και ο Βουδιστής δεν θα μπορούσαν συνειδητά να συμμετέχουν στην ‘φώτισή’ της, αλλά η παγκοσμιότητα της (ή ο οικουμενισμός της) είναι το καύχημά της. Στην γλώσσα της οι πολίτες κάθε έθνους μπορούν να επικοινωνήσουν. Στο βωμό της, άνθρωποι όλων των θρησκειών μπορούν να γονατίσουν. Στο πιστεύω της μαθητές κάθε πίστης μπορούν να είναι συγκαταβατικοί. (Εγκυκλοπαίδεια του Ελευθεροτεκτονισμού του Μάκι, σ. 439).

Η Μασονία μελετά όλους τους μεγάλους αναμορφωτές. Βλέπει στον Μωυσή τον Νομοθέτη των Εβραίων, στον Κομφούκιο και τον Ζωροάστρη, τον Ιησού της Ναζαρέτ και στους Άραβες εικονοκλάστες, τους Μεγάλους Διδάσκαλους της Ηθικής και τους έξοχους αναμορφωτές και δεν είναι μόνον αυτό: επιτρέπει σε κάθε αδελφό του Τάγματος να θεωρήσει κάθε έναν από τους υψηλούς και θείους χαρακτήρες η πίστη του και η Αλήθεια το απαιτούν». (“Ηθική και Δόγμα”σ. 525)
«Γύρω από τον Βωμό της Μασονίας μπορούν να συναθροιστούν σαν μια αδελφότητα, ο Χριστιανός, ο Εβραίος, ο Ισλαμιστής, ο Βραχμάνος, οι οπαδοί του Κομφούκιου και του Ζωροάστρη, σαν μια αδελφότητα και να ενωθούν προσευχόμενοι προς τον έναν Θεό πού είναι προ πάντος ο Baalim (Βάαλ)... ζητά από κάθε ένα από τους μυημένους της να ερευνήσει στα θεμέλια της πίστης του και να στηρίξει τις ελπίδες του στις γραφές της δικής του θρησκείας». (Ηθική και Δόγμα σ. 226).
«Σε μια στοά αποτελούμενοι ολοκληρωτικά από Εβραίους, μπορεί να τεθεί στο βωμό μόνον η Παλαιά Διαθήκη και οι Τούρκοι Ελευθεροτέκτονες μπορούν να κάνουν χρήση του Κορανίου. Αν και οι ψαλμοί είναι για τον Χριστιανό, η Πεντάτευχος για τον Ισραηλίτη, το Κοράνι για τον Μουσουλμάνο, ή η Βέδες για τον Βραχμάνο κάθε τι Μασονικό μεταδίδει την ίδια ιδέα - πώς ο συμβολισμός της θείας θέλησης απεκαλύφθη στον άνθρωπο». (Εγκυκλοπαίδεια τον Ελευθεροτεκτονισμού του Μακί σ. 133).
Όλες αυτές σι ιδέες είναι αντίθετες στις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού που είπε: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να έλθει προς τον πατέρα παρά μόνον μέσου εμού» (Ιωάννης 14:6).
Πηγή: Από το βιβλίο «Προς Μία Παγκόσμια Δικτατορία» του Gary Kah
ΠΗΓΗ: http://redskywarning.blogspot.com/2010/07/blog-post_23.html

Τι είναι η βασκανία, το "μάτι"; Γιατί κάποιος μπορεί να "ματιάσει" και κάποιος άλλος όχι;

1.ΒΑΣΚΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΟΙ.
2.ΒΑΣΚΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΟΝΗΡΟ ΠΝΕΥΜΑ(ΦΘΟΝΕΡΟΙ, Κ.Λ.Π.)
3.ΤΟ «ΦΤΥΣΙΜΟ» ΓΙΑ ΝΑ «ΜΗ ΒΑΣΚΑΘΕΙΣ» ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗ-ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ.
4.«ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ» ΑΠΟ ΛΑΪΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ.
5.ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ.
6. ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ «ΜΑΤΙΑΖΟΥΝ» ΟΥΤΕ «ΜΑΤΙΑΖΟΝΤΑΙ».
7. ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΒΑΡΕΙΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΑΝΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΚΑΙ «ΜΑΤΙΑΖΟΥΝ» ΚΑΙ «ΜΑΤΙΑΖΟΝΤΑΙ».

Η Εκκλησία μας δέχεται την βασκανία, δηλαδή την επέμβαση του πονηρού πνεύματος και τη θεωρεί έργο του διαβόλου. Σχετίζεται κυρίως με τον φθόνο και την ζήλεια.

Γι' αυτό και η ευχή κατά της βασκανίας (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα) λέει μεταξύ άλλων:
...απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδο και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν τω φθονερών ανθρώπων απο του δούλου σου ( όνομα ) και η υπο ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη,...

Στην απάντηση μας αυτή δεν θα αναφερθούμε σε αυτόν που "ματιάζεται", αλλά σε αυτόν που "ματιάζει". Και αυτό, γιατί πρέπει να εξετάσουμε και να πολεμήσουμε την πηγή της βασκανίας. Το ερώτημα δεν είναι γιατί "μας πιάνει το μάτι", αλλά γιατί κάποιοι έχουν αυτή την αρνητική ικανότητα...
Ο καθένας από εμάς μπορεί να ματιάσει; Όχι. Άρα αυτός που μπορεί, τι έχει ή μάλλον τι του λείπει και μεταδίδει αρνητική ενέργεια "δια της οράσεως";

Είπαμε ότι οι πατέρες της Εκκλησίας μας αποδίδουν το μάτι σε "δαιμόνιο". Αυτός που ματιάζει έχει "δαιμόνιο". Ακούγεται βαρύ αλλά έτσι είναι.
Αυτός που ματιάζει, συνήθως απέχει από την εκκλησία και τα μυστήρια της. Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων μυστηρίων, δεν κάνει τον Σταυρό του ή τελοσπάντων ανήκει στο Σώμα της Εκκλησίας αλλά δεν μετέχει συνειδητά στα μυστήρια της... και μάλλον έτσι είμαστε οι περισσότεροι: "ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού· (Ματθ. ιε,8)

Δυστυχώς, έτσι είναι όσο και αν ακούγεται άσχημα όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αποχή και η απομάκρυνση από τον θείο δρόμο από τον μη εκκλησιασμό, μόνο πόρτες ανοίγει στον διάβολο με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Ο καθένας από εμάς λοιπόν, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα μυστήρια και στον εκκλησιασμό και να ασφαλίσει τον εαυτό του με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου που είναι ο Σταυρός.
Ακούστε και την σχετική ομιλία του Γέροντος Εφραίμ:
(Δεξί κλικ και αποθήκευση προορισμού ή αριστερό κλικ και αναμονή για να την ακούσετε. Είναι περίπου 5ΜΒ)
http://stelstam.googlepages.com/baskania-efraim.mp3
 http://orthodox-answers.blogspot.com/2007/07/blog-post_8010.html

ΛΕΣΧΗ BILDERBERG - ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΟΙ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΕΣ», ΤΕΛΙΚΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ.

 ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ :Η Ε.Ε.

 ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ :Η παγκόσμια κυβέρνηση.

"Άλλα ο κόσμος σήμερα είναι πιο έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση"


ίμαστε ευγνώμονες στην Ουάσιγκτον Ποστ, στους Νιού Γιορκ Τάιμς, στο Περιοδικό Τάιμ και άλλες μεγάλες εκδόσεις που οι διευθυντές τους συμμετείχαν στις συναντήσεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για εχεμύθεια (δηλ. ολικό 
πληροφοριακό μπλακάουτ των μεγάλων ΜΜΕ).

  Θα ήταν αδύνατον για εμάς να αναπτύξουμε τα σχέδια μας για τον κόσμο εάν είμασταν κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια.
Άλλα ο κόσμος σήμερα είναι πιο έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερ-εθνική κυριαρχία μιας διανοούμενης ελιτ και διεθνών τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που δοκιμάστηκε τους προηγούμενους αιώνες" - Ντέιβιντ Ροκφέλερ (5 Ιουνίου 1991 - Σύνοδος Λέσχης Μπιλντερμπεργκ Μπάντεν-Μπάντεν Γερμανία)

      


Περί Λέσχης Bilderberg...
Πηγές (κυρίως): "Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και Τριμερής Επιτροπή", Ν. Κανακάρη, "Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Χειραγωγοί και μαριονέτες", Κλεάνθη Γρίβα, "Προς μία παγκόσμια δικτατορία", Gary Kah και από την πολύ καλή σειρά DVD "Μυστικές Εταιρίες, Τα σκοτεινά μονοπάτια της εξουσίας", το 4o DVD.
Το όνομά της η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ το πήρε από το ξενοδοχείο Bilderberg στο Oostrebeek της Ολλανδίας, διότι εκεί έγινε στα 1954 η πρώτη συνάντηση της οργάνωσης. Όπως σωστά έχει ειπωθεί, μετά τις 31 Μαΐου 1954, ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος..

Ιδρυτής ήταν ο Γιόζεφ Ρέτινγκερ, (φωτο), (188-1960), Πολωνός μετανάστης με σοσιαλδημοκρατικές ιδέες. Ο Ρέτινγκερ υπήρξε μία αμφιλεγόμενη και αινιγματική προσωπικότητα με ισχυρές γνωριμίες και διασυνδέσεις, ο οποίος οραματιζόταν την δημιουργία των βάσεων της παγκοσμιοποίησης. Μέσα στα πλαίσια αυτών των οραμάτων είχε παίξει ρόλο – κλειδί στην οικονομική συνεργασία ΗΠΑ – Μεξικού κατά την δεκαετία του 1920, ενώ στην Ευρώπη ήταν πρωτεργάτης του ευρωπαϊκού Κινήματος που οδήγησε στη δημιουργία του Συμβουλίου της Ευρώπης το 1949.

Το 1952 έπεισε τον φίλο του Ολλανδό πρίγκιπα Βερνάρδο για την αναγκαιότητα δημιουργίας μιας διεθνούς κλειστής λέσχης, που θα λειτουργούσε ως μία χαμηλών τόνων «δεξαμενής σκέψης» ("think tank"), προτείνοντας λύσεις στα διεθνή προβλήματα και προβλέποντας (ή διαμορφώνοντας;) τις μελλοντικές εξελίξεις.
Ο πρίγκιπας της Ολλανδίας Βερνάρδος, (1911- 2004), του οποίου η οικογένεια είναι κύριος μέτοχος της εταιρίας πετρελαίου Royal Dutch Shell Oil Company και ιδρυτής της οργάνωσης WWF (World Wildlife Fund-Παγκόσμιο Ταμείο για την Άγρια Ζωή), υπήρξε ενεργό μέλος των SS, (της ειδικής ομάδας Reiter SS).
Παραιτήθηκε το 1976 μετά την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Λόκχιντ, (όπου αποκαλύφθηκε ότι η αμερικανική αεροδιαστημική βιομηχανία «Λόκχιντ», είχε διαθέσει τουλάχιστον 22 εκατομμύρια δολάρια, για δωροδοκίες υψηλά ισταμένων προσώπων σε κράτη στα οποία προωθούσε τα προϊόντα της. Το σκάνδαλο άγγιξε την Ολλανδία, τη Σουηδία, την Ιαπωνία, την Τουρκία, την Ιταλία και το Μεξικό).
Το ναζιστικό παρελθόν του πρίγκιπα δεν σταμάτησε την Λέσχη από το να λαμβάνει την υποστήριξη από τους σοσιαλδημοκράτες ή της Τράπεζας Ρότσιλντ ή των Ροκφέλερ, εβραϊκής καταγωγής και των δύο…

Άλλοι αρχικοί χρηματοδότες ήταν οι Ουόλενμπεργκ ιδιοκτήτες της Ηλεκτρολούξ και της Έρικσον στην Σουηδία.

Επιβεβαιώνεται πως για την λήψη αποφάσεων με διεθνές αντίκτυπο η ιδεολογία δεν παίζει κανένα ρόλο.
Η λέσχη αποτελείται από 120 περίπου εκλεκτά ισχυρά άτομα μέλη του ΝΑΤΟ. Η ηγεσία της είναι στενά συνδεδεμένη με την ηγεσία του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ - CFR) και ίσως θα ήταν καλλίτερα να την κατατάσσουμε σαν αδελφή οργάνωση του ΣΕΥ.

H «Λέσχη» είναι οργανωμένη πυραμιδικά σε τρία επίπεδα, με τρόπο ώστε όλη η εξουσία να εκπορεύεται από και να επικεντρώνεται στην κορυφή της πυραμίδας:

1) Επίπεδο πρώτο: Στην κορυφή της οργανωτικής πυραμίδας βρίσκεται η Συμβουλευτική Επιτροπή ή «Εσωτερικός Κύκλος» (που αντιστοιχεί με το «Πολιτικό Γραφείο» των Κομμουνιστικών Κομμάτων). Αποτελείται από τους αυτοδιορισμένους εκπροσώπους ορισμένων οικονομικών αυτοκρατοριών, από τους οποίους επιλέγονται τα μέλη του δεύτερου οργανωτικού επιπέδου (της Διοικητικής ή Διαχειριστικής Επιτροπής ή «Εξωτερικού Κύκλου»).
Το 2002, ο Εσωτερικός Κύκλος απαρτίζονταν από τους:
Giovanni Agnelli (ΙΤΑΛΙΑ), Eric Roll of Ipsden (ΗΝ. ΒΑΣΙΛΕΙΟ), David Rockefeller (ΗΠΑ), Otto Wolff von Amerongen (ΓΕΡΜΑΝΙΑ).

2) Επίπεδο δεύτερο: Αμέσως μετά, βρίσκεται η Διοικητική ή Διαχειριστική Επιτροπή ή «Εξωτερικός Κύκλος» (που αντιστοιχεί με την «Κεντρική Επιτροπή» των Κομμουνιστικών Κομμάτων). Τα μέλη της επιλέγονται από τον «Εσωτερικό Κύκλο».
Το 2002, τα μέλη της «Διαχειριστικής Επιτροπής» ανέρχονταν σε 35 (στα οποία περιλαμβάνονται και τα 4 μέλη της «Συμβουλευτικής Επιτροπής») και προέρχονταν από τις εξής χώρες:
ΗΠΑ: 8, Αυστρία:1, Καναδάς:1, Γερμανία:4, Βέλγιο:1, Νορβηγία:1, Ην. Βασίλειο:3, Δανία:1, Ολλανδία:1, Ιταλία:3, ΕΛΛΑΔΑ:1, Πορτογαλία:1, Γαλλία:2, Ιρλανδία:1, Σουηδία:1, Ελβετία:2, Ισπανία:1, Τουρκία:1, Φινλανδία:1.
Οι μόνοι Έλληνες που συμμετείχαν στη «Διαχειριστική Επιτροπή» της Bilderberg είναι οι: Κώστας Καρράς, πρόεδρος της εταιρείας Πόρτο Καρράς, και Γεώργιος Δαβίδ, πρόεδρος της εταιρείας Coca-Cola.

3) Επίπεδο τρίτο: Στη βάση της οργανωτικής κλίμακας βρίσκονται οι «Προσκαλεσμένοι» στις ετήσιες συνόδους της Λέσχης, οι οποίοι επιλέγονται από την «Διαχειριστική Επιτροπή», ανάλογα με τις σκοπιμότητες που πρέπει να εξυπηρετηθούν σε κάθε χρονική στιγμή σε διάφορες χώρες.
Οι «προσκαλεσμένοι» (που αντιστοιχούν με την «Οργάνωση Βάσης» των Κομμουνιστικών Κομμάτων):
• Αναλαμβάνουν να «διαχύσουν» τον προσανατολισμό και τις αποφάσεις της Bilderberg στο πολιτικό και οικονομικό τους περιβάλλον και στην κοινή γνώμη της χώρας τους, και
• Διαθέτουν επιρροή ή παίζουν ή προορίζονται να παίξουν κάποιο σημαντικό ρόλο στις χώρες από τις οποίες προέρχονται.
Το τρίτο και τέταρτο άρθρο του επίσημου καταστατικού της Λέσχης απαγορεύουν την παρουσία μη προσκεκλημένων προσώπων και καθιστούν σαφές ότι οι συζητήσεις που διεξάγονται είναι αυστηρά μη ανακοινώσιμες.
Το BBC με την ευκαιρία της συνόδου στις Βερσαλλίες, στο Παρίσι, το 2003 είχε κάνει την ερώτηση«Αν οι συμμετέχοντες πραγματικά συζητούν για τον καλό της ανθρωπότητας, γιατί δεν το δημοσιοποιούν;»…:
Ιδρυθείσα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων των ιδρυμάτων Ροκφέλλερ και Φορντ, ο άμεσος στόχος της Λέσχης ήταν να περιφερειοποιήσει την Ευρώπη. Ο στόχος αυτός απεκαλύφθη από τον Τζιοβάννι Ανιέλλι, τον ιδιοκτήτη της FIAT που ήταν ένας από τους αρχηγούς της Μπίλντερμπεργκ. Ο Ανιέλλι δήλωσε: «Η ένωση της Ευρώπης είναι ο στόχος μας και εκεί που οι πολιτικοί απέτυχαν εμείς οι βιομήχανοι ελπίζουμε να πετύχουμε».

Ο Τζωρτζ Μακγκί πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Δυτική Γερμανία απεκάλυψε πως: «η σύνοδος της Ρώμης που δημιούργησε την Κοινή Αγορά ανετράφη στις συναντήσεις των Μπιλντερμπέργκερς».

Με άλλα λόγια η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προϊόν της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (βλέπε προηγούμενο αναλυτικό άρθρο ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ).
Ο απώτερος στόχος των Μπιλντερμπέργκερς, όπως και όλων των «αδελφών» οργανώσεων (Σ.Ε.Υ., Λέσχη της Ρώμης και Τριμερής Επιτροπή - βλέπε άρθρο του 2001, για τις "λέσχες της Παγκόσμιας Τάξης" στο ΒΗΜΑ) είναι η ίδρυση μιας Παγκόσμιας κυβέρνησης.
Την φιλοσοφία αυτή των Μπιλνερμπέργκερς την εξήγησε καθαρά ο πρώτος πρόεδρός τους, πρίγκηπας της Ολλανδίας Βερνάρδος, ο οποίος έγραψε: “Η μεγαλύτερη δυσκολία μας βρίσκεται εδώ. Οι κυβερνήσεις των ελεύθερων εθνών εκλέγονται από τον λαό και αν πράξουν κάτι που δεν αρέσει στον λαό ανατρέπονται. Είναι δύσκολο να επανεκπαιδευτεί ο λαός που ετράφη με τον εθνικισμό στην ιδέα της απόρριψης της κυριαρχίας τους για χάρη ενός υπερεθνικού σώματος... Αυτή είναι η τραγωδία”. 
Πηγή εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ-Δημιουργοῦ:
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpofSdapBD8YTaAo04NLyqamLean5Ca3yCQAVHdyeoVr8B0c1mEI9JaC1JYSDDHyHe3tbcSi7hbQA1nTHDoR7WEqI0uqITlRLq5qhhMcElCxJNjZ7NkIdoTkTnCzuFG0RmW_PgCi5hhEPw/s1600/%CE%99%CE%97%CE%A3%CE%9F%CE%A5%CE%A3+%CE%A7%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A3_2.jpg

Απάντηση του καθηγητή Τσελεγγίδη στον Μητροπολίτη Μεσσηνίας

Με μία θεολογικότατη καί άκρως τεκμηριωμένη πατερικά ο Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης απαντά στις αντορθόδοξες θέσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, που υποστηρίζει ότι η Εκκλησία δεν είναι πλέον ΜΙΑ όπως την ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, αλλά διηρημένη!

Δημοσιεύουμε εδώ ολόκληρο το κείμενο της επιστολής του Καθηγητή, το οποίο κοινοποιήθηκε προς όλους τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Θεσσαλονίκη, 7-7-2010
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
                              -----------
                541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
               Τηλ. Γραφ. 2310-996957
                       Οἰκ.    2310-342938


           Πρός
           τόν Σε­βα­σμι­ώ­τα­το
           Μη­τρο­πο­λί­τη Μεσ­ση­νί­ας
           κ. Χρυ­σό­στο­μο
           Μη­τρο­πο­λί­του Με­λετίου13
           24100 ΚΑ­ΛΑ­ΜΑ­ΤΑ


Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε,

Μοῦ γνω­στο­ποι­ή­θη­κε ἀ­πό Ἱ­ε­ράρ­χες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἡ ἐ­πι­στο­λή σας πρός τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καί πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο μέ κοι­νο­ποί­η­σή της πρός ὅ­λους τούς Μη­τρο­πο­λί­τες τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀ­ριθ. πρωτ. 311/17-6-2010.
Στήν ἐ­πι­στο­λή σας αὐ­τή ἀ­να­φέ­ρε­σθε καί στό ὄ­νο­μά μου, σελ. 2, παρ. 3, ἐ­δάφ. α. Συγ­κε­κρι­μέ­να, γράφε­τε τά ἑ­ξῆς:
«Τήν ἐ­πι­φύ­λα­ξη τοῦ Σεβ. Κυ­θή­ρων δέν τήν ἔ­χει ἐκ­φρά­σει μέ­χρι σή­με­ρα οὔ­τε προ­φο­ρι­κά οὔ­τε γρα­πτά ὁ Ἐλ­λο­γιμ. Κα­θη­γη­τής κ. Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­λα­βε τήν ἐ­πι­στο­λή, τήν ὁποί­α ἐ­πι­κα­λεῖ­ται ὁ Σεβ. Κυ­θή­ρων, καί μέ τόν ὁ­ποῖ­ον κα­τ’ ἀν­τί­λη­ψιν ἐ­πι­κοι­νώ­νη­σα τό­σο τη­λε­φω­νι­κά ὅ­σο καί διά ζώ­σης, ἐξ ἀ­φορ­μῆς πα­νε­πι­στη­μια­κῶν θε­μά­των καί ὑ­πο­χρε­ώ­σε­ων.
Ἕ­να τέ­τοι­ου εἴ­δους σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἀ­τό­πη­μα πέ­ρα­σε ἀ­πα­ρα­τή­ρη­το ἀ­πό τόν κα­τα­ξι­ω­μέ­νο Κα­θη­γη­τή τῆς Δογ­μα­τι­κῆς καί Συμ­βο­λι­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας καί ἀ­σχο­λί­α­στο;».
Νά ση­μειώσω δι­ευ­κρι­νι­στι­κά, ὅ­τι τό ἐ­πί­μα­χο ση­μεῖ­ο τῆς δι­α­φω­νί­ας ἐ­δῶ εἶ­ναι ἡ θε­ο­λο­γι­κή θέ­ση, πού δι­α­τυ­πώ­σα­τε σέ προ­η­γού­με­νη ἐ­πι­στο­λή σας (01-10-2009, σ.4) πρός ἐ­μέ, καί ἡ ὁ­ποί­α ἔ­χει ὡς ἑ­ξῆς:

«Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι μί­α καί­ ἀ­δι­αί­ρε­τη πρίν τό σχῖ­σμα, σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, ἀ­φοῦ βρι­σκό­μα­στε σέ σχῖ­σμα, αὐ­τό ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νει τό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς παρ. 41 τοῦ Κει­μέ­νου τῆς Ρα­βέννας».


Ἐ­πει­δή δέν θέ­λω, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, νά καλ­λι­ερ­γοῦν­ται καί νά δι­αδ­ίδον­ται ἐ­σφαλ­μέ­νες πλη­ρο­φο­ρί­ες γιά τήν το­πο­θέ­τη­σή μου σέ ἕ­να τό­σο σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό θέ­μα, ἀ­ναγ­κάζ­ομαι πλέ­ον τώ­ρα νά σᾶς γράψω.
Κα­ταρ­χήν, νά σᾶς ἐ­νη­με­ρώ­σω, για­τί δέν ἀ­πάν­τη­σα τό­τε στήν ἀ­πό 01-10-2009 ἐ­πι­στο­λή σας. Τήν ἐπιστο­λή σας αὐ­τή τήν ἔ­λα­βα, ὅ­λως πε­ρι­έρ­γως, μό­λις τήν πα­ρα­μο­νή τῆς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκκλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος. Ἀλ­λά ἐ­κεῖ­νο πού μέ ἐμ­πό­δι­σε κα­τε­ξο­χήν νά προ­χω­ρή­σω τό­τε σέ ἀ­παν­τη­τι­κή ἐπι­στο­λή ἦ­ταν τό γε­γο­νός ὅ­τι ἡ ἐ­πι­στο­λή σας ἐ­κεί­νη κοι­νο­ποι­ή­θη­κε στόν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο καί στούς Μητρο­πο­λί­τες, Μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.
Σκέ­φτη­κα τό­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι τό συγ­κλη­θέν σῶ­μα τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας εἶ­ναι τό πλέ­ον ἁρ­μό­διο νά κρί­νει τό ὀρ­θό ἤ τό ἐ­σφαλ­μέ­νο τῆς ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κοῦ χα­ρα­κτή­ρα δι­α­τυ­πώ­σε­ώς σας. Ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α ἤ λει­τουρ­γεῖ μέ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κά κρι­τή­ρια καί παίρ­νει θέ­ση στό θέ­μα –σκέ­φτη­κα– ἤ ἁ­πλῶς τό ἀν­τι­πα­ρέρ­χε­ται. Για­τί, δη­λα­δή, θά ἔ­πρε­πε νά ἀ­παν­τή­σω ἐ­γώ, ὅ­ταν αὐ­τό τό καί­ριο πρό­βλη­μα ἦ­ταν ἤ­δη ἐκ­πε­φρα­σμέ­νο ἐγ­γρά­φως ἐ­νώ­πιόν της;
Πί­στε­ψα, δη­λα­δή, συγ­κε­κρι­μέ­να, ὅ­τι ὁ Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος Πρό­ε­δρος καί τά Μέ­λη τῆς Δια­ρκοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου θά ἔ­θε­ταν ὡς πρῶ­το θέ­μα στήν Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού συγ­κλή­θη­κε τόν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ 2009, «τό σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἀ­τό­πη­μα», ὅ­πως ὁ ἴ­διος τό χα­ρα­κτη­ρί­σα­τε στήν ἐ­πι­στο­λή σας, καί ὅ­τι θά σᾶς κα­λοῦ­σε νά δώ­σε­τε τίς ἀ­πα­ραί­τη­τες δι­ευ­κρι­νί­σεις, καί νά τό ἀ­να­κα­λέ­σε­τε. Καί τοῦ­το, για­τί ὡς δογ­μα­το­λό­γος γνω­ρί­ζω, ὅ­τι ἐκ­πί­πτει ἀ­πό τό σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὁ κά­θε πι­στός –καί πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ὁ κλη­ρι­κός– πού συ­νει­δη­τά ἀμ­φι­σβη­τεῖ ἤ ἀ­πορ­ρί­πτει με­ρι­κῶς ἤ ὁ­λι­κῶς τήν πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὅ­πως αὐ­τή δι­α­τυ­πώ­νε­ται μέ ἀ­κρί­βεια στούς Ὅ­ρους τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων. Για­τί, ἀσφα­λῶς, κα­νείς δέν μπο­ρεῖ νά κα­τα­λύ­ει οὔ­τε νά σχε­τι­κο­ποι­εῖ τήν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­πει­δή κα­νείς δέν βρί­σκε­ται ὑ­πε­ρά­νω αὐ­τῆς.
Δυ­στυ­χῶς, ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τό­τε δέν ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό αὐ­τό θέ­μα, πού ἀ­φο­ρᾶ καί­ρια τήν ταυ­τό­τη­τα καί τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.
Με­τά ἀ­πό τίς πα­ρα­πά­νω ἐ­ξη­γή­σεις γιά τήν ἕ­ως τώ­ρα σι­ω­πή μου, θά πε­ρι­ο­ρι­στῶ νά ἀ­παν­τή­σω μέ τήν πα­ρού­σα ἐ­πι­στο­λή μό­νο στήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἄ­πο­ψη, πού δι­α­τυ­πώ­σα­τε στήν πρός ἐ­μέ ἐ­πι­στο­λή σας (01-10-2009). Καί αὐ­τό τό κά­νω γιά τρεῖς κυ­ρί­ως λό­γους: Πρῶ­τον, γιά χά­ρη τῆς δογ­μα­τι­κῆς ἀ­λή­θειας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Δεύ­τε­ρον, ἐ­ξαι­τί­ας τῆς ση­μα­σί­ας πού ἔ­χει ἡ πα­ρα­πά­νω ἀ­λή­θεια στόν ἤ­δη δι­ε­ξα­γό­με­νο Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους καί εἰ­δι­κό­τε­ρα μέ τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς. Κα­τά σύμ­πτω­ση, τόν τε­λευ­ταῖ­ο και­ρό ἡ Ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α εἶ­ναι ὁ πυ­ρή­νας τοῦ Δι­με­ροῦς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου, ὁ ὁ­ποῖ­ος με­τά τήν μή ὁ­λο­κλή­ρω­σή του πέρυ­σι στήν Κύ­προ θά συ­νε­χι­στεῖ τόν Σε­πτέμ­βριο τοῦ 2010 στή Βι­έν­νη. Στήν πα­ρού­σα πε­ρί­στα­ση τό εὔ­λο­γο καί καί­ριο ἐ­ρώ­τη­μα πού τί­θε­ται εἶ­ναι:
       Μέ ποι­ά αἴ­σθη­ση αὐ­το­συ­νει­δη­σί­ας τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας προ­σέρ­χον­ται οἱ ἐκ­πρό­σω­ποί της στόν Δι­με­ρῆ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο; Ἀ­κό­μη πιό συγ­κε­κρι­μέ­να, προ­σέρ­χε­ται ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μας διά τῶν ἐκ­προ­σώ­πων της ὡς ἡ «ΜΙΑ, ἁ­γί­α, κα­θο­λι­κή καί ἀ­πο­στο­λι­κή Ἐκ­κλη­σί­α» ἤ ὡς δι­η­ρη­μέ­νη Ἐκ­κλη­σί­α, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­να­ζη­τᾶ τήν ὀν­το­λο­γι­κή ἑ­νό­τη­τά της στήν ἕ­νω­σή της μέ τούς κα­τά και­ρούς ἀ­πο­κομ­μέ­νους ἀ­πό αὐ­τήν ἑ­τε­ρο­δό­ξους; Τρί­τον –μέ ὅ­λο τό σε­βα­σμό πρός τό πρό­σω­πο καί τό ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό ἀ­ξί­ω­μά σας– σᾶς γρά­φω αὐ­τήν τήν ἐ­πι­στο­λή, ἐ­πει­δή θε­ω­ρῶ ὅ­τι μέ τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σή σας ἀλ­λοι­ώ­νε­ται οὐ­σι­ω­δῶς ἡ δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ἀ­δι­κεῖ­ται κα­τά­φω­ρα ὁ ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κός νοῦς σας, ἐ­νῶ δι­και­ώ­νε­ται ὁ κά­θε Ἀρ­χι­ε­ρέ­ας, ἀλ­λά καί ὁ κά­θε ἁ­πλός πι­στός πού ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται, ὡς ὀ­φεί­λει, τήν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς δι­α­τυ­πώ­σε­ως τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ἀ­λή­θειας στόν Ὅ­ρο τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου ἀ­πό τούς θε­ο­φό­ρους Πα­τέ­ρες.
   Τώ­ρα, ὡς πρός τό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἐ­ρώ­τη­μα –ἄν δη­λα­δή ἡ Ἐκ­κλη­σί­α με­τά τό σχῖ­σμα τοῦ 1054 εἶ­ναι ΜΙΑ καί ἀ­δι­αί­ρε­τη ἤ δι­η­ρη­μέ­νη– ἔ­χω νά κα­τα­θέ­σω ἀ­πε­ρι­φρά­στως τά ἑ­ξῆς:
Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς μί­αν, .­.. Ἐκ­κλη­σί­αν». Ἀ­πό τήν δι­α­τύ­πω­ση αὐ­τή τοῦ Συμ­βό­λου προ­κύ­πτει ὅ­τι ἡ ἑ­νό­τη­τα, ὡς θε­με­λι­ώ­δης ἰ­δι­ό­τη­τα τοῦ ἑ­νός, στήν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση ὡς ἡ ἰ­δι­ό­τη­τα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκ­κλη­σί­ας, εἶ­ναι τό ἀ­σφα­λές δε­δο­μέ­νο τῆς πί­στε­ώς μας. Στή συ­νεί­δη­ση τοῦ σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ ἑ­νό­τη­τά της εἶ­ναι δε­δο­μέ­νο ὀν­το­λο­γι­κό, ἀ­πο­λύ­τως καί ἀ­με­τα­κλή­τως δι­α­σφα­λι­σμέ­νο ἀ­πό τήν κε­φα­λή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τόν Χρι­στό, διά τῆς συ­νε­χοῦς πα­ρου­σί­ας τοῦ Πα­ρα­κλή­του Πνεύ­μα­τός του σ’ αὐ­τήν, ἤ­δη ἀ­πό τήν Πεν­τη­κο­στή.
Ἡ ἑ­νό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὡς δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια ἐκ­φρά­ζει τό­σο τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α της ὅ­σο καί τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἐμ­πει­ρί­α της. Ἄν ὅ­μως ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ΜΙΑ κα­τά τό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, τό­τε μέ τήν συ­νε­πῆ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἔν­νοι­α καί κα­τά κυ­ρι­ο­λε­ξί­α δέν μπο­ροῦν νά ὑ­πάρ­χουν ἑ­τε­ρό­δο­ξες ἐκ­κλη­σί­ες, ἀλ­λά οὔ­τε μη­τέ­ρες, ἀ­δελ­φές, θυ­γα­τέ­ρες καί ἐγ­γο­νές ἐκ­κλη­σί­ες. Ἡ ΜΙΑ καί μό­νη –ἀ­δι­αί­ρε­τη πάν­το­τε– Ἐκ­κλη­σί­α γεν­νᾶ μυ­στη­ρια­κῶς «δι’ ὕ­δα­τος καί Πνεύ­μα­τος» τά μέ­λη της, δέν γεν­νᾶ ἄλ­λες ἐκ­κλη­σί­ες.
Οἱ κα­τά τό­πους (Ὀρ­θό­δο­ξες) Ἐκ­κλη­σί­ες ἀ­πο­τε­λοῦν φα­νέ­ρω­ση ἐν τό­πῳ καί χρό­νῳ τῆς ΜΙΑΣ καί μό­νης Ἐκ­κλη­σί­ας (βλ. ἐν­δει­κτι­κῶς, Α΄ Κορ. 1,2). Οὔ­τε βέ­βαι­α μπο­ρεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α νά εἶ­ναι ταυ­τό­χρο­να ΜΙΑ καί δι­η­ρη­μέ­νη. Για­τί ἡ δι­αί­ρε­ση ση­μαί­νει κα­τά­τμη­ση ἑ­νός ὅ­λου σέ δύ­ο ἤ πε­ρισ­σό­τε­ρα μέ­ρη (βλ. Λε­ξι­κό, Γ. Μπαμ­πι­νι­ώ­τη). Κα­τά συ­νέ­πεια, ἡ θε­ώ­ρη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὡς δι­η­ρη­μέ­νης, σή­με­ρα, ἀν­τί­κει­ται σα­φῶς στή ρη­τή δι­α­τύ­πω­ση τοῦ Συμ­βό­λου τῆς Πί­στε­ως, πράγ­μα πού συ­νε­πά­γε­ται, κα­τά τά Πρα­κτι­κά τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, κα­θαί­ρε­ση καί ἀ­φο­ρι­σμό, κατά περίπτωση,  σ’ ὅ­ποι­ον ἐμ­μέ­νει στή θε­ώ­ρη­ση αὐ­τή.
Στήν ἐ­πι­στο­λή σας, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἐ­πι­χει­ρεῖ­τε νά θε­με­λι­ώ­σε­τε τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σή σας ὄ­χι στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, ἀλ­λά στό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς παρ. 41 τοῦ Κει­μέ­νου τῆς Ρα­βέν­νας, τό ὁ­ποῖ­ο κά­νει λό­γο γιά τήν «ἐ­πο­χή τῆς ἀ­δι­αί­ρε­της Ἐκ­κλη­σί­ας». Ἔ­τσι, δί­νε­τε τήν ἐν­τύ­πω­ση ὅ­τι ἀ­πο­δί­δε­τε με­γα­λύ­τε­ρη ση­μα­σί­α σέ ἕ­να Κοι­νό Κεί­με­νο μιᾶς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς γιά τό Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο, συ­νι­στα­μέ­νης ἀ­πό ἀν­θρώ­πους πού ἀ­να­ζη­τοῦν τήν ἀ­λή­θεια, πα­ρά σέ ἀ­πο­φά­σεις καί Ὅ­ρους Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀ­πο­φαί­νον­ται ἐν Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι γιά τήν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Πάν­τως, ἀ­πό τή δι­α­τύ­πω­ση τοῦ Κοι­νοῦ Κει­μέ­νου γί­νε­ται, πράγ­μα­τι, σα­φές ὅ­τι γιά τά Μέ­λη τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς δέν ὑ­φί­στα­ται σή­με­ρα ἡ ἀ­δι­αί­ρε­τη Ἐκ­κλη­σί­α.
Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δη­λα­δή σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, πα­ρά τήν δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια τῆς ἴ­διας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού ὁ­μο­λο­γοῦ­με λε­κτι­κά στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ώς μας. Αὐ­τό ὅ­μως ἔ­χει ὡς συ­νέ­πεια τήν ἀ­πο­κο­πή ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α ὅ­λων ἐ­κεί­νων, πού συ­νει­δη­τά ὑ­πο­στη­ρί­ζουν ὅ­σα δι­α­λαμ­βά­νει τό Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας γιά τήν ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­πει­δή ἐμ­μέ­σως πλήν σα­φῶς δέν ἀ­πο­δέ­χον­ται μέ­ρος τῆς δογ­μα­τι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου.
Ὅ­μως, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, κα­νέ­να ἀ­πο­λύ­τως κεί­με­νο δέν μπο­ρεῖ νά γί­νει ἀ­πο­δε­κτό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ἐ­φό­σον αὐ­τό ἀν­τί­κει­ται στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, στόν Ὅ­ρο δη­λα­δή τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου.[1]
Τέ­λος, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, θε­ω­ρῶ ὅ­τι ἡ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἄ­πο­ψη πού ἐκ­φρά­ζε­ται στήν ἐ­πι­στο­λή σας γιά τήν ἑ­νό­τη­τα καί ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πο­τε­λεῖ τήν πρω­το­γε­νῆ αἰ­τί­α τῆς σύγ­χρο­νης πρα­κτι­κῆς τῶν συμ­προ­σευ­χῶν ὁ­ρι­σμέ­νων Ὀρ­θο­δό­ξων -κλη­ρι­κῶν καί λα­ϊ­κῶν- μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους. Για­τί, ἔ­τσι ἑρ­μη­νεύ­ε­ται θε­ο­λο­γι­κῶς ἡ σα­φής πα­ρα­βί­α­ση Κα­νό­να Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου (2ου τῆς Πεν­θέ­κτης, μέ ἀ­να­φο­ρά στόν 10ο Κα­νό­να τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων), πού ἀ­πα­γο­ρεύ­ει τήν συμ­προ­σευ­χή, μέ ἐ­πι­τί­μιο τόν ἀ­φο­ρι­σμό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α.

                                 Μέ τόν προ­σή­κον­τα σε­βα­σμό
                                ἀ­σπά­ζο­μαι τήν δε­ξιά σας

                             Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης
                              Κα­θη­γη­τής τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Σχο­λῆς τοῦ Α.Π.Θ.

 
Κοι­νο­ποί­η­ση:
1. Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καί πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο
2. Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Μη­τρο­πο­λί­τες, Μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος
3. Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Μη­τρο­πο­λί­τες, Μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος


[1] Γιά πε­ρισ­σό­τε­ρα, βλ. στήν Εἰ­σή­γη­σή μου μέ τί­τλο: «Ἡ λει­τουρ­γί­α τῆς ἑ­νό­τη­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Οἱ λαν­θα­σμέ­νες θε­ο­λο­γι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις τοῦ πα­πι­κοῦ πρω­τεί­ου»­, στήν Θε­ο­λο­γι­κή Ἡ­με­ρί­δα τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πει­ραι­ῶς (28-4-2010) μέ θέ­μα: « ʻΠρω­τεῖ­ον’, Συ­νο­δι­κό­της καί Ἑ­νό­της τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»
(http://www.scribd.com/doc/30740537/Η-ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΤΗΣ-ΕΝΟΤΗΤΑΣ-ΤΗΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΚΑΙ-ΟΙ-ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ-ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ-ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ-ΤΟΥ-ΠΑΠΙΚΟΥ-ΠΡΩΤΕΙΟΥ)
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_6015.html
πηγή orthodoxia-pateriki.blogspot.com