Σελίδες

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος Η΄ καί Μέρος Θ΄- Τελευταίο ). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»
Μέρος Η΄ καί Θ΄ 
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.
(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)
  Μέρος Ζ'  


Μέρος Η΄
25. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Ἡ μητέρα εἶναι σάν τήν μαγιά καί καλεῖται νά ζημώσει ὅλη τήν οἰκογένεια.  Μέ τήν ὀμορφιά της, ὄχι τήν ἐξωτερική (πού τῆς τήν δίνει καί αὐτήν ὁ Θεός, ἀλλά καί αὐτήν τήν ἐξωτερική ὡραιότητα τήν καταστρέφει ἡ ἐσωτερική ἀσχήμια καί γίνεται ἀπαίσια, ἡ ἄλλοτε ὡραία κόρη) ἀλλά τήν ἐσωτερική- τῆς ψυχῆς. Ὅταν ὑπάρχει ἐσωτερική ὀμορφιά τότε καί ἐξωτερικά θάλλει ὁ ἄνθρωπος...Τό πρόσωπο λάμπει τότε καί χαίρεσαι νά βλέπεις ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο.
Ἡ μητέρα λοιπόν καλεῖται νά ἔχει αὐτήν τήν ἐσωτερική ὀμορφιά καί νά λειτουργεῖ σάν μαγιά...
-Πῶς χρησιμοποιοῡμε τήν μαγιά ξέρετε;...
Τώρα δέν ζυμώνετε στά σπίτια. Ἐμεῖς στό Ἅγιο Ὅρος, πού ζυμώνουμε τό γνωρίζουμε... Βάζεις λίγο, μιά χούφτα ἀπό αὐτό τό ζυμάρι σέ μιά σκάφη μέ εἰκοσι κιλά ἀλεύρι τό μέσημέρι λ.χ. καί  τήν ἄλλη μέρα τό πρωί ἔχει φουσκώσει ὅλο αὐτό. Ἔχει ζυμωθεῖ ὅλο τό ἀλεύρι, ἀπό αὐτήν τήν χούφτα ζύμη πού ἔβαλες.  Εἶναι οἱ μύκητες οἱ ὁποῖοι δουλεύουνε τό ἀλεύρι ὅλην τήν νύχτα καί τό ζυμώνουνε.
Κατά ἀνάλογο τρόπο καλεῖται νά λειτουργήσει καί ἡ μητέρα μές στήν οἰκογένεια.

Το Γενέσιο της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου)

Λίγες ημέρες μετα την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους, την 8η Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας πανηγυρίζει «το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».
Διά το γεγονός αυτό τα Ευαγγέλια σιγούν. Η ίδια άλλωστε σιγή απλώνεται γύρω από το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της Θεοτόκου. Ελάχιστοι είναι και οι λόγοι Της, που διεσώθησαν. Αρκεί νά σημειωθεί, ότι η προτροπή πρός τους υπηρέτες κατα το θαύμα εν Κανά της Γαλιλαίας «ό,τι άν λέγῃ (ο Χριστός) ὑμῖν, ποιήσατε» (Ιω. 2, 5) είναι οι τελευταίοι της λόγοι, που αναφέρουν τα Ευαγγέλια. Από τότε (το θαύμα έγινε στις αρχές του πρώτου έτους της δημοσίας δράσεως του Κυρίου) και στο εξής η Θεοτόκος παρακολούθησε με σιωπή την δράσι του Υιού της και σιωπηλή έπνιξε τον πόνο της κάτω από τον Σταυρό Του.
Τα κενά των Ευαγγελίων περί του βίου της Υπεραγίας Θεοτόκου συμπληρώνουν οι απόκρυφοι διηγήσεις. Αυτές, γραμμένες από ευσεβείς συγγραφείς και πλουτισμένες από την φαντασία των, δίδουν πληροφορίες διά την Γέννηση της, την παιδική της ηλικία, την Κοίμηση της. Η Εκκλησία πήρεν από τα κείμενα αυτά τις παραδόσεις, που θεώρησε αληθινές και τις διεφύλαξε στις εορτες, τους ύμνους, τις εικόνες, που έγιναν με το υλικό των.

Ρύσαι ημάς από του πονηρού…

Στην εποχή του αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω ζούσε κοντά στη Βέροια ένας λόγιος χριστιανός, που έπεσε σε μια δαιμονική παγίδα.
Παρ’ όλο που συνήθιζε -όπως κάθε χριστιανός-να προσεύχεται με το «Πάτερ ημών» και να τελειώνει την προσευχή του με τα λόγια «ΡΥΣΑΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ», κάποια μέρα άνοιξε από περιέργεια ένα βιβλίο μαγείας που είχε πέσει στα χέρια του. Χωρίς, λοιπόν, να υπολογίζει τον κίνδυνο διάβασε λίγο, δοκιμαστικά, επικλήσεις του διαβόλου!Έτσι κάποια νύχτα, ενώ κοιμόταν, είδε στον ύπνο του ένα γιγαντιαίο αράπη, που του είπε:
-Ήρθα, επειδή με κάλεσες! Εμπρός, λοιπόν, αν θέλεις να σ’ εξυπηρετήσω, προσκύνησέ με!
Ο άνθρωπος έντρομος του αποκρίθηκε:
«Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και αυτώ μόνω λατρεύσω».
Τότε ο αράπης, γεμάτος θυμό, του έδωσε ένα φοβερό ράπισμα στο πρόσωπο και του είπε:
-Αφού δεν με προσκυνάς, τότε γιατί με προσκαλείς;

Στα μαύρα ντυμένη η Παναγία. π.Αυγουστίνος Καντιώτης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε χαρμόσυνος θεομητορικὴ ἑορτή. Ἑορτάζουμε τὴ γέννησι τῆς ὑπερ­α­γίας Θεοτόκου. Ποῖο εἶνε τὸ περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς καὶ τί συναισθήματα μᾶς δημιουργεῖ;

Ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔτσι καὶ ἡ Παναγία ἀπὸ κάποιους ἦρθε στὸν κόσμο. Ποιός γεννή­θηκε ἀπὸ βράχο; Καν­είς. Ἀπὸ μιὰ μάνα κ’ ἕνα πατέ­ρα γεννηθήκαμε ὅλοι. Καὶ ἡ Παναγία εἶ­χε γονεῖς· τὴ μητέρα της τὴν ἔλεγαν Ἄννα, τὸν πατέρα της Ἰωακείμ.
Ἦταν εὐλαβέστατοι ἄν­θρωποι, ἀλλὰ ἄτεκνοι. Καὶ τότε ἡ ἀτεκνία ἐ­θεωρεῖτο ὄνειδος. Ὅποιος εἶχε παι­­διά, αὐτὸς ἐθεωρεῖτο εὐτυ­χής. Ὅποιος εἶχε πολλὰ παιδιά (5, 6, 7, 8…), τὸν μακαρίζανε. Ἐκεῖ­νες ἦταν πα­τριαρχικὲς οἰκογένειες. Τώρα τὰ παιδιὰ τὰ θε­­­ωροῦν συμ­φορά. Γεννοῦν ἕνα, μετὰ βίας δύο, παραπάνω ὄχι, στόπ! Αὐτὸ εἶ­νε μιὰ κατά­ρα. Τὸ ἄ­τεκνο λοιπὸν ἐκεῖνο ἀνδρόγυνο παρα­κα­λοῦ­σε τὸ Θεὸ μέρα – νύ­χτα νὰ τοὺς δώσῃ παιδί, γιὰ νὰ τοῦ τὸ ἀφιε­ρώσουν.

Το Θαύμα της Παναγίας που έσωσε τον Ορχομενό στην Κατοχή

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).

Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Πῶς ὁ διάβολος προσπαθεῖ νά μᾶς ἀφαιρέσει τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς (mp3).


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στό Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ - Ἐμμαούς στίς 6-12-09.
Πηγή εἰκόνας: http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ5biPBfO7-l69de2kItfntyvNVC076n6SIt_i1QtEO-I8VGMU&t=1&usg=__3Bk3Uef-It2TNgWqmOw9Tb9rBV0=
Διαβᾶστε ἀκόμη:

Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων

Προέλευση: http://www.geocities.com/lelefty/Russians.htm

Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ

«Χριστὸς Ἀνέστη, χαρά μου!».
«Ὅτε ἐλάλουν ἐκ τοῦ νοός μου συνέβαινον σφάλματα».
«Νηστεία δὲν εἶναι μόνο νὰ τρώῃ κανεὶς ἀραιά, ἀλλὰ καὶ νὰ τρώῃ λίγο. Δὲν εἶναι φρόνιμο αὐτὸς ποὺ νηστεύει, νὰ περιμένῃ μὲ ἀνυπομονησία τὴν ὥρα τοῦ γεύματος καὶ νὰ ρίχνεται μὲ βουλημία – σωματικὴ καὶ πνευματικὴ στὸ φαγητό. Ἡ ἀληθινὴ νηστεία ἐξ ἄλλου δὲν εἶναι μόνο στὸ νὰ δαμάζῃ κανεὶς τὸ σῶμα του, ἀλλὰ καὶ στὸ νὰ στερῆται, προκειμένου νὰ δώσῃ ψωμὶ σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει.»
«Ἀπόκτησε τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ χιλιάδες θὰ βροῦν κοντά σου τὴ σωτηρία».
«Ἂν εἶσαι σωστὸς χριστιανός, χιλιάδες ἄνθρωποι γύρω σου – βλέποντάς σε θὰ σωθοῦν.»
«Ἂς μὴν ἀκολουθοῦμε τὸ δρόμο τῆς ἀπογοητεύσεως, διακήρυττε, κτυπώντας χαρούμενα τὸ πόδι του στὸ ἔδαφος. Ὁ Χριστὸς τὰ νίκησε ὅλα. Ἀνέστησε τὸν Ἀδάμ. Ἔδωσε πάλι στὴν Εὔα τὴν ἀξιοπρέπειά της. Ἐθανάτωσε τὸν θάνατο».

Ἡ μεγαλύτερη ἐντολή (mp3)


Ὁμιλία -Κήρυγμα τοῦ π. Σάββα στό Εὐαγγέλιο τῆς ΙΕ΄Κυριακῆς τοῦ ἁγ. Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου («Νομικός τις πειράζων τόν Ἰησοῦν...»). Ἔγινε στό Καθολικό τοῦ Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ, Ἐμμαούς.στίς 5-9-10.
Διαβᾶστε ἀκόμη ἤ καί ἀκοῦστε:

7 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Προεόρτια Γεννέσεως Υπεραγίας Θεοτόκου, Σώζωντος, Ευόδου και Ονησιφόρου Αποστόλων, Ευψυχίου, Πέτρου Οσίου, Λουκά Οσίου, Κασιανής Οσίας, Ιωάννου Θαυματουργού.

Προεόρτια Γεννέσεως Ὑπεραγίας Θεοτόκου


Παραμονὴ τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαβίδ, ἡ Θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον ἡμῖν· διὸ καὶ χαίρει ἡ σύμπασα καὶ καινουργεῖται· συγχαίρει τε ὁμού, ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ. Αἰνέσατε αὐτὴν, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν· Ἰωακεὶμ εὐφραίνεται, καὶ Ἄννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα· Ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ Παρθένος σήμερον, καὶ Θεοτόκος Μαρία, ἡ παστὰς ἡ ἄλυτος, τοῦ οὐρανίου Νυμφίου, τίκτεται, ἀπὸ τῆς στείρας θεοβουλήτως, ὄχημα, τοῦ Θεοῦ Λόγου εὐτρεπισθῆναι· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ προωρίσθη, ἡ θεία πύλη, καὶ Μήτηρ τῆς ὄντως ζωῆς.

Μεγαλυνάριον.
Ἐκ λαγόνων ἤδη στειρωτικῶν, τὴν καρποφορίαν, γεωργοῦσα τῶν ἀγαθῶν, ἡ Ἁγνὴ Παρθένος, προέρχεται τῷ κόσμῳ· λαοὶ μετ’ εὐφροσύνης, προεορτάσατε.

Ἀγάπη γιά τόν Χριστό Μας (τοῦ Γέροντα Παΐσιου)

Εικόνα

Να κάνουμε το καλό από αγάπη για τον Χριστό


- Γέροντα, φοβάμαι, όταν σκέφτωμαι τα δύσκολα χρόνια που περιμένουμε.

- Τί φοβάσαι, μήπως πας στην κόλαση και βασανίζεσαι μαζί με τα ταγκαλάκια;

Το να λές: «βοήθησε με, Χριστέ μου, να πάω στον Παράδεισο, για να μη Σε στενοχωρήσω, γιατί είναι βαρύ μετά από όσα έκανες για μένα να με νιώθης στην κόλαση», αυτό το καταλαβαίνω.

Αλλά να θέλης να πας στον Παράδεισο, για να βολευτής, αυτό δεν έχει φιλότιμο.

Δεν το λέω αυτό, για να αφήσουμε ρέμπελη την ζωή μας, να κάνουμε αταξίες και να πάμε στην κόλαση, αλλά πολλές φορές μπαίνει μιά προσπάθεια (1): να κάνω το καλό, για να μη χάσω τον Παράδεισο.

Άγιος Νεομάρτυς Αθανάσιος

undefined
Κατά το έτος 1774, στις 8 Σεπτεμβρίου,
Μαρτύρησε ο Άγιος Αθανάσιος
(Από το νέο μαρτυρολόγιο του Αγ. Νικοδήμου)

Αθανασίω αγχόνη ώφθη κλίμαξ,
δι’ ης ανήλθε ουρανού εις το πλάτος.

Αυτός καταγόταν από μια περιοχή της Θεσσαλονίκης, που κοινά ονομάζεται Κουλακιά (σ.σ. σημερινή Χαλάστρα), γιος γονέων ευσεβών και κοσμικά επιφανών της περιοχής εκείνης, καθώς ο πατέρας του, που ονομαζόταν Πολύχρους, ήταν προεστός της περιοχής για πολλά χρόνια, ενώ η μητέρα του ονομάζονταν Λουλούδα και καταγόταν από βουλγαρικό γένος.
Αυτόν λοιπόν τον αοίδιμο Αθανάσιο τον σπούδασε καλά ο πατέρας του ο γέρο-Πολύχρους, πρώτα με τα λεγόμενα κοινά γράμματα, κι έπειτα τον έφερε στη Θεσσαλονίκη και τον έβαλε στο ελληνικό σχολείο, που εκεί ήταν τότε δάσκαλος ο Αθανάσιος ο Πάριος. Ήταν και ο νέος πολύ έξυπνος και επιμελής. Αφού έμαθε εκεί τα πρώτα γράμματα, ύστερα αναχώρησε για τον Άθωνα και πήγε στο σχολείο του Βατοπεδίου για μεγαλύτερη ωφέλεια. Εκεί ήταν τότε δάσκαλος ο Παναγιώτης ο Παλαμάς. Εκεί τελείωσε τα «γραμματικά» με καλή επίδοση και μετά διδάχτηκε και τη Λογική του Ευγένιου από τον δάσκαλο Νικόλαο τον Τζαρτζούλιο από το Μέτσοβο, ο οποίος στάλθηκε από την Μεγάλη Εκκλησία στον τόπο του σοφότατου δασκάλου Ευγενίου.