Σελίδες

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Φυλάκιση του επισκόπου Αρτέμιου σε εξέλιξη



Σάββατο 20-11-2010

EKTAKTO ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ :

Φυλάκιση σέ ἐξέλιξη – Ζήτημα ζωῆς καί θανάτου
Τή στιγμή πού γράφονται αὐτές οἱ γραμμές ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος φρουρεῖται ΧΩΡΙΣ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ καί ΜΕ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ σέ ξενοδοχεῖο στό Κράλιεβο τῆς Σερβίας. Σέ λίγο θά μετακινηθεῖ πρός ἄγνωστη κατεύθυνση, ἐνῶ κινδυνεύει ἡ ζωή του.

Νωρίς σήμερα τά χαράματα ἰσχυρή ἀστυνομική δύναμη τοῦ Κοσόβου συνοδευόμενη ἀπό εἰδικούς ἀστυνομικούς μέ πολιτική περιβολή ἀπό τό Βελιγράδι, μέ τήν παρουσία τῆς ΕULEX (Εὐρωπαϊκή Ἀστυνομία Κοσσυφοπεδίου) εἰσέβαλε στό Μοναστήρι Duboki Potok, ὅπου κατέλυσε ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος, ὅπου χθές τό πρωί ὁ ἴδιος τέλεσε τήν θεία Λειτουργία μαζί μέ κληρικούς, μοναχούς, μοναχές καί πιστό λαό.

Προηγουμένως ἡ ἴδια δύναμη ἀστυνομικῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἐπίσκοπο Θεοδόσιο εἰσέβαλε σέ κοντινό ἔρημο μοναστήρι, ὅπου χθές κατέλυσαν 20 μοναχές τοῦ Ἀρτεμίου, καί τίς ἐξεδίωξε. Ὁ ἴδιος μάλιστα ὁ Θεοδόσιος ἔδιωξε βιαιοπραγόντας μέ τά χέρια του τήν Ἡγουμένη Σάρα.

Παπάς παληκάρι δολοφονείται στην Εκκλησία

 Συγκλονιστικές λεπτομέρειες από τη ζωή και τις τελευταίες στιγμές του ιερομάρτυρος Daniil Sisoev (+19-11-2009) 

 Μιλάει ο φίλος του και στενός συνεργάτης π.Iurii Maximov

- Τον π. Δανιήλ τον γνώριζα 10 χρόνια -από τον Οκτώβριο του 1999.
Σ΄ αυτά τα δέκα χρόνια τον άκουσα πολλές φορές να λέει ότι επιθυμεί να πεθάνει σαν μάρτυρας. Φοβάμαι ότι αυτό από τα χείλη μου ακούγεται πολύ διαφορετικά από ότι θα ακουγόταν από τα δικά του. Όταν μιλούσε γι' αυτό, έτσι απλά και χαμογελαστά, αισθανόμουν το ίδιο ξάφνιασμα και την ίδια απορία που είχα όταν διάβαζα τις επιστολές του Αγ. Μάρτυρος Ιγνατίου, όπου εξέφραζε την επιθυμία του να υποφέρει για το Χριστό. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση δεν τους πολυκαταλάβαινα.
Θυμάμαι ότι πριν από μερικά χρόνια ταξιδέψαμε στα Σκόπια, στην αρχαία πόλη Βίτολα. Εκεί επισκεφτήκαμε ένα αρχαίο αμφιθέατρο όπου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους προς τέρψιν των ειδωλολατρών έριχναν τους Χριστιανούς στα θηρία. Διατηρούνται δύο μικρά δωμάτια όπου κρατούσαν τα θηρία πριν τ΄ αμολήσουν  στην αρένα, ενώ στο κέντρο υπάρχει ένα κελάκι στο ύψος του ανθρώπου όπου κρατούσαν τους Χριστιανούς πριν τους ρίξουν στα θηρία. Σ' αυτό το αμφιθέατρο πέθαναν κάποιοι από τους πρώτους μάρτυρες της εκκλησίας. Τότε είπα στον π. Δανιήλ: «Μπορείτε να μπείτε εκεί που στέκονταν οι μάρτυρες πριν τους ρίξουν στα θηρία». Και μπήκε σ' αυτό το κελί. Θυμάμαι πως στεκόταν εκεί και κοίταζε προς τον ουρανό. Πιθανόν, το ίδιο ήρεμα να κοίταξε τον δολοφόνο του. 
Πρέπει ν΄ αναγνωρίσω ότι πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως πρέπει να φοβήθηκε στις τελευταίες του στιγμές, γι' αυτό ρώτησα τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα του φόνου: τι έκανε ο π. Δανιήλ όταν βγήκε από το Άγιο Βήμα, όταν είδε τον μασκοφόρο με το πιστόλι στο χέρι; Μου απάντησε: «πήγε κατευθείαν επάνω του». Ο  ιερέας Δανιήλ Σισόεβ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1974. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του για κάθε συμβουλή που του έδιναν οι γονείς του, ζητούσε αιτιολόγηση από την Αγία Γραφή. Εάν αυτό γινόταν εκπλήρωνε ότι του ζητούσαν οι γονείς του χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σ' αυτό φαίνεται ότι από τότε επιθυμούσε παντού και πάντοτε να εκπληρώνει το θέλημα του Θεού. 
 
 
Γνωρίζω πολλούς καλούς ιερείς στη Ρωσία, αλλά ποτέ δεν συνάντησα έναν άνθρωπο που ν' αγαπά τόσο πολύ και με τόση αφοσίωση το Θεό όπως ο π. Δανιήλ. Λίγο καιρό πριν το θάνατό του, παρευρισκόμενος σε μια ομιλία του, σκεφτόμουν ότι μόνο ένα πρόσωπο που αγαπάει βαθιά μπορεί να μιλάει για το Θεό και μόνο για το Θεό δυόμισι ώρες, καθηλώνοντας το ακροατήριο.

Ένας άγιος παπάς ενάντια στην πολύμορφη απάτη

Γιά τούς παρασυρμένους ἀπό τήν πολύμορφη ἀπάτη τῆς Νέας Ἐποχῆς: Γιόγκα, οἰκουμενισμός, πολεμικές τέχνες (καποέϊρα, ταε-κβο-ντο, τζοῦντο, αικίντο, κ.λ.π.), ἐναλλακτικές ἰατρικές (ὁμοιοπαθητική, ὁλιστική ἰατρική, βελονισμός, ἀνθοϊάματα μπάχ, ρέϊκι, ρεφλεξιολογία, μαϊντ κοντρόλ ἤ θετική σκέψη, ἰριδολογία, ἐνεργειακές θεραπεῖες κ.λ.π.), αἱρέσεις (μάρτυρες τοῦ ἰεχωβᾶ, πεντηκοστιανοί, εὐαγγελικοί, προτεστάντες, ΧΟΕ, μασωνία, ρόταρυ, λαϊονς κ.λ.π.)
  π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
κ. Κων/νου Παπαχριστοδούλου Προέδρου του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.




     Ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος αποτελεί μια συναρ­παστική και μοναδική εκκλησιαστική προσωπικότητα. Το πλούσιο ποιμαντικό του έργο και η αγωνία του για τον άνθρωπο συνείχαν τον μακαριστό πατέρα από τα νεανικά του χρόνια μέχρι και τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του. Πολλοί θα μπορούσαν να μιλήσουν για την προσωπικότητα και το έργο του π. Αντωνίου. Θεολόγοι, για το πλούσιο θεολογικό του έργο και την συγγραφική του δραστηριότητα πάνω σ' αυτόν τον τομέα. Κληρικοί, για την ποιμαντική του στρατηγική -όπως ο ίδιος την ονόμαζε- έναντι των αιρέσεων και της παραθρησκείας. Νομικοί για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τις νομικές παγίδες των ομάδων αυτών. Κοινωνικοί Λειτουργοί, για τον τρόπο με τον οποίο πλησίαζε και θεράπευε τα θύματα των ολοκληρωτικής φύσε­ως καταστροφικών οργανώσεων.
Με την συμπλήρωση εννέα ετών από την κοίμησή του, θα θέλαμε να παρουσιάσουμε, μέσα από την 10ετή εμπειρία και μαθητεία μας κοντά στον μακαριστό πατέ­ρα, με συστηματικό κατά το δυνατόν τρόπο, τη σκέψη, τη μεθοδολογία, τη στρατηγική, την ποιμαντική και το συγγραφικό του έργο.
 
Είναι πολύ γνωστή η Ομηρική ρήση από την Ιλιάδα:
«Τυδεύς τοι μικρός μέν έην δέμας, αλλά μαχητής». Είναι η φράση που ανταποκρίνεται κυριολεκτικά στην προσωπι­κότητα του μακαριστού π. Αντωνίου. Όσοι τον γνώρισαν έχουν να πουν για ένα μικρόσωμο, αδύνατο αλλά όχι αδύ­ναμο και ασθενικό κατά το σώμα άνθρωπο, με ιδιαίτερο πρόβλημα στην όραση.

Το Ιερό Σαρανταλείτουργο



Το Ιερό Σαρανταλείτουργο, κατά την διάρκεια της νηστείας των Χριστουγέννων, υπέρ υγείας ζώντων και υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων αδελφών μας.
Στο υπέροχο βιβλίο «Ιωάννης της Κροστάνδης», (έκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου), διαβάζουμε:
«Στην Θεία Λειτουργία τελείται το μυστήριο της αγάπης. Και ή αγάπη στην ουσία της είναι μεταδοτική. Ή αγάπη, ιδιαίτερα ή θεία, σπεύδει να σκορπίσει το φώς της, την χαρά της όλους… Και συμπληρώνει: ω αγάπη τελειότατη! ω αγάπη, πού τα πάντα αγκαλιάζεις! Ώ αγάπη ισχυρότατη! Τί να προσφέρουμε σαν ευγνωμοσύνη στον Θεό για την αγάπη Του προς εμάς; Ή αγάπη αυτή βρίσκεται στην θυσία του Χριστού, πού προσφέρεται για την απελευθέρωσι όλων από κάθε κακία…».
Και ό μακαριστός π. Παΐσιος, σχετικά με την ανάγκη προσευχής για τους κεκοιμημένους, έλεγε: «…να αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα (για τους εαυτούς τους). Οι ζωντανοί μπορούν… Να πηγαίνετε στην εκκλησία λειτουργία, δηλαδή πρόσφορο, και να δίνετε το όνομα του κεκοιμημένου, να μνημονευθή από τον ιερέα στην προσκομιδή. Επίσης, να κάνετε μνημόσυνα και τρισάγια. Σκέτο το τρισάγιο, χωρίς Θεία Λειτουργία, είναι ελάχιστο.

Ὀρθολογισμός καί κατάκριση.

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ - Μέρος Γ΄ Κεφάλαιο 2 -Ο ορθολογισμός στην εποχή μας «Η «κατ΄ όψιν» κρίση (9)»


Λόγοι Α΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Κεφάλαιο 2
Ο ορθολογισμός στην εποχή μας
Η «κατ΄ όψιν» κρίση (9)


undefined
- Γέροντα, νιώθω σαν εμπόδια για την πνευματική πρόοδο την κρίση, την λογική και την ανθρώπινη δικαιοσύνη που έχω.

- Και βέβαια είναι εμπόδια για την πνευματική πρόοδο, γιατί φεύγει η Χάρις του Θεού. Μένει μετά ο άνθρωπος χωρίς την θεία βοήθεια και πέφτει και σπάζει τα μούτρα του. Η κρίση και η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι κατά κανόνα άδικες. Η δικαιοσύνη του Θεού είναι αγάπη, μακροθυμία, επιείκεια. Το μικρόβιο της πνευματικής σου αρρώστιας είναι ότι εξετάζεις τα πράγματα με την ανθρώπινη λογική. Το φάρμακο το δραστικό είναι οι καλοί λογισμοί. Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται δεξιά, έχη δηλαδή καλούς λογισμούς, αυξάνει η χωρητικότητα της καρδιάς. Επειδή χρησιμοποιείς πολύ την λογική,  χρειάζεται να προσέξης πολύ τους λογισμούς σου, γιατί και τα συμπεράσματα που βγάζεις με την λογική είναι ανθρώπινα και όχι πνευματικά και αγιασμένα.

- Γέροντα, γιατί πέφτω τόσο συχνά στην κατάκριση;

- Σ΄ εσένα φταίνε τα Νομικά που σπούδασες, και κρίνεις έτσι. Πολλές φορές ορισμένες σπουδές ή ένα επάγγελμα καλλιεργούν, κατά κάποιο τρόπο, μια ξερή λογική. Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Ενώ έχεις καρδιά, η λογική πάει
πιο μπροστά από την καρδιά σου.

20 Νεομβρίου Συναξαριστής Προεόρτια Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, Γρηγορίου Δεκαπολίτου, Πρόκλου Αρχιεπίσκοπου, Δασίου, Νίρσα και Ιωσήφ, των Αγίων Ισαακίου, Ιωάννου, Σαβωρίου, Ωνάμ, Παππία και Ισαακίου, Ιωάννη Οσίου, των Αγίων Γεϊδαζέτ, Σασάνη, Νοηλμάρη και Ζαρουαντίνη, των Αγίων δέκα Παρθένων, των Αγίων Ευσταθίου Θεσπεσίου και Ανατολίου, Θεοκτίστου Ομολογητή, Σωζομένου, Βάσσου και των συν αυτώ, Edmund.

 Προεόρτια Εἰσοδίων Ὑπεραγίας Θεοτόκου



Παραμονὴ τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.














Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης

Ἔζησε τὸν 9ο αἰώνα μ.Χ. καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Εἰρηνόπολη τῆς Δεκαπόλεως. Τὴν χριστιανικὴ ἀνατροφή του ὄφειλε πρῶτα στὴν μητέρα του Μαρία, ἡ ὁποία μὲ τὴ ζωντανή της πίστη στὸ Χριστό, ἀνέθρεψε τὸ γιό της σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ Γρηγόριος ἔγινε μοναχὸς καὶ ἀγωνιζόταν ἔντονα γιὰ ἠθικὴ τελειοποίηση. Ἐκεῖνο ποὺ ἰδιαίτερα τὸν διέκρινε, ἦταν ἡ καλλιέργεια τῆς ἐγκράτειας στὸν ἑαυτό του. Τὴν θεωροῦσε ἀπαραίτητη γιὰ τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ καὶ τὴν ἠθικὴ κυριαρχία στὴ σάρκα. Καὶ σὲ ὅσους τὸν ρωτοῦσαν γιατί δίνει ἰδιαίτερη βαρύτητα σ’ αὐτὴν τὴν ἀρετή, ἀπαντοῦσε μὲ τὸν αἰώνιο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Πᾶς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὒν ἴνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον». Καθένας, δηλαδή, ποὺ ἀγωνίζεται, ἐγκρατεύεται σὲ ὅλα, ἀκόμα καὶ στὴν τροφὴ καὶ στὸ ποτό. Καὶ ἐκεῖνοι μέν, οἱ ἀθλητὲς τοῦ κόσμου, ἀγωνίζονται καὶ ἐγκρατεύονται γιὰ νὰ πάρουν στεφάνι ποὺ φθείρεται. Ἐμεῖς ὅμως, οἱ ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀγωνιζόμαστε γιὰ ἄφθαρτο στεφάνι.

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι: α) Θεοφάνεια Τριαδική, β)Σὐνοδος οὐρανοῦ καί γῆς_mp3 +κείμενο

Π. Σάββας 2010-11-18_Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι: α) Θεοφάνεια Τριαδική, β)Σὐνοδος οὐρανοῦ καί γῆς
 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-11-2010 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Παραθέτουμε καί τό κείμενο πού ἀναλύεται στήν ὁμιλία: 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
ΕΤΟΣ 2010-2011
Βιβλίο πρός μελέτην: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ,
Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, PG 150, 368-492.
ΣΥΝΑΞΙΣ Γ΄: Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ,
Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΣ (α΄μέρος).

5. Ἡ Θεία Λειτουργία εναι Θεοφνεια Τριαδικ[1] (Φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδος):
Σ κθε Θεία   Λειτουργα χουμε φανρωση τς γας Τριδος. Θεία   Οκονομα εναι φανρωση το Παναγίου Τριαδικο Θεο. Θεϊκ δναμη, πο νακαινζει τν νθρωπο πηγζει π τν Πατρα, διαδδεται δι το Υο, κα τελειοται ν γίῳ Πνεματι[2]. Χριστς προσφερε τν αυτ Του στν Πατρα, δι το γου Πνεματος. ερουργς δι τς Θείας Λειτουργας «τν γαν μν νακα­λπτει Τριδα», γρφει γιος Γρηγριος θεολγος.[3]
ρχζει Θεία Λειτουργα μ δοξολογα στν γα Τριδα: «Ελογημνη Βασιλεα το Πατρς κα το Υο κα το γου Πνεματος». κολουθε λγο μετ τρισγιος μνος, πο ψλλουμε «τ ζωοποι Τριδι». Λγο πρν τν κεντρικ στιγμ το μυστηρου, ταν πρπει ν νυψωθομε στ περου­ρνιο θυσιαστριο, μς προσφρεται π τ λειτουργ « Χρις το Κυρου μν ησο Χριστο κα γπη το Θεο κα Πατρς κα κοινωνα το γου Πνεματος». Προχωρομε ττε στν εχαριστα το Τριαδικο Θεο γι τ πντα: «Σ ε Θες νκφραστος, περινητος, ἀόρατος, κατάληπτος, ε ν, σατως ν· σ κα μονογενς σου Υἱός, κα τ Πνεμα σου τ γιον. Σ κ το μ ντος ες τ εναι μς παργαγες, κα παραπεσντας νστησας πλιν, κα οκ πστης πντα ποιν, ως μς ες τν ορανν νγαγες, κα τν Βασιλεαν σου χαρσω τν μλλουσαν. πρ τοτων πντων εχαριστομεν Σοι, κα τ Μονογενε σου Υἱῷ κα τ Πνεματ σου τ γίῳ». 
Μετ τν εχαριστα τολμομε ν κετεσουμε τν Θε Πατρα ν ποστελει τ γιο Πνεμα γι ν καθαγισει τν προσφορ το Υο. Κα Παρκλητος ρχεται ς «αρα λεπτ» κα νεργε «τ θαμα τν μυστηρων»: μς χαρζει τν Χριστ. Κι λα γεμζουν π τ φς τς Τρισηλου Θετητος. Υἱός, τ δετερο πρσωπο τς γας Τριδος εναι πλον, παρν μ τ γιον Σμα Του κα τ Τμιον Αμα Του. Μαζ μ' Ατν εναι κα Πατρ κα τ γιο Πνεμα, φο γα Τριδα εναι πάντοτε διαρετη κα χριστη.
Διακονούμενοι πό τήν γία Τριάδα.
 Κι μες -ο πρν παραπεταμνοι κα πεσμνοι (παραπεσντες)- εμαστε τρα φιλοξενομενοι κα διακονομενοι π τν Τριαδικ γπη. Κοινωνομε τ γιο Σμα κα τ Τμιον Αμα το Χριστο κα γινμαστε νας τς Παναγας Τριδος, κατοικητριο το Τριαδικο Θεο: «Τν Χριστν κα τν Πατρα ατο κα τν Παρκλητο χει δρυμνον μσα του», λει ερς Χρυσστομος, ναφερμενος στν πιστ, πο κοιννησε τν Χριστ[4]. Στ τλος τς Θείας ερουργας πανηγυρζουμε τν λευση τς φωτολαμπος γας Τριδος ντς μας: «Εδομεν τ φς τ ληθινν.... διαρετον Τριδα προσκυνο­ντες· ατη γρ μς σωσεν».

6. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι Σνοδος ορανο κα γς
Θεία   Λειτουργα εναι μυστηριακ παρουσα το Χριστο. Χριστς εναι Δημιουργς κα Βασιλες τν λων. Εναι « πσαν κκλησιζων τν κτσιν». παρουσα Του συγκαλε, συνγει τ πντα. Τ «νδιασφγγει κα μεταξ τους κα μ τν αυτ Του προνοητικς», πως λει γιος Γρηγριος Νσσης κα γιος Μξιμος μολογητς[5]. Σ κθε Θεία Λειτουργα μαζ μ τν Χριστ εναι παροσα κα λη κκλησα ( πγεια στρατευομνη κα Ορνια θριαμβεουσα), λλ κα λη κτση. Γι' ατ κα ερς Χρυσστομος κα λλοι Πατρες νομζουν τ Θεία Λειτουργα σν-οδο, πειδ λοι μαζ νωμνοι συμ-πορευμαστε πρς τν Θε.
Θεία  Λειτουργία ς σύνοδος καί ο πιστοί ς «σύν-οδοι».
λέξη Σύνοδος στν ρχική της σημασία ποτελεται π τς π μέρους λέξεις σν κα δός, πο σημαίνει συνοδοιπορία, συμπόρευση. Ατό κριβς εναι Θεία  Λειτουργία: πί τό ατό Σύναξη το σύμπαντος καί πορεία του πρός τή Βασιλεία το Τριαδικο Θεο. Θεία  Λειτουργία εναι κκλησιασμός το Σύμπαντος καί συμπόρευση λων τν στοιχείων του πρός τόν Κύριον τν πάντων. Εναι συγκέντρωση λων σ’ να σμα, τό Σμα το Χριστο.
γιος γνάτιος θεοφόρος λέγει τι ο χριστιανοί εμαστε λοι «σύνοδοι», συνοδοιπόροι, «θεοφόροι κα ναοφόροι͵ χριστοφόροι͵ γιοφόροι στολισμένοι πλήρως, μέ τίς ντολές το ησο Χριστο». Συνοδοιπορομε φέροντας μέσα μας τόν Θεό, τόν Χριστό, τό γιο Πνεμα, τόν Ναό το γίου Τριαδικο Θεο Μας, πού εναι καρδία μας. Εμαστε λίθοι το Ναο πού νήκει στόν Πατέρα καί ναβαίνουμε στά ψη μέ τήν μηχανή το ησο Χριστο, πού εναι Τίμιος Σταυρός, χρησιμοποιώντας σάν σχοινί τό γιο Πνεμα. πίστη μας εναι ναγωγέας μας (ατό πού μς νεβάζει πρός τόν Θεό), ν γάπη εναι κοινός μας δρόμος, πού μς φέρνει πρός τά νω, πρός τόν Θεό.
γάπη μς καθιστ συν-οδοιπόρους.
Χωρίς γάπη δέν πάρχει σύνδεσμος μεταξύ μας, δέν πάρχει σύνοδος, συνοδοιπορία πνευματική, δέν πάρχει κκλησιασμός, κκλησιαστικοποίηση τν μελν το ποιμνίου· χωρίς γάπη δέν πάρχει νότης, Θεία Εχαριστία καί Θεία  Λειτουργία. Χωρίς γάπη δέν πάρχει κκλησία, οτε εναι δυνατόν νά εναι κάποιος μέλος τς κκλησίας, ν δέν βαδίζει στό δρόμο τς ν Χριστ γάπης. Συνοδοιπορομε πίσης, χι μόνο μέ τήν πίγεια, λλά καί μέ τήν ν ορανος κκλησία καί τούς μώμους γίους μας. Στήν Θεία  Λειτουργία ποτέ δέν πρέπει νά ξεχνμε τι εμαστε λοι μαζί. Δέν εμαστε μόνοι μας, οτε κάνουμε κε τομική διωτική προσευχή. Στήν κκλησία λλωστε, ποτέ δέν εμαστε τομα, καί ποτέ δέν κάνουμε τομική προσευχή. κατά μόνας προσευχή, πού κάνει καθένας μας δέν εναι τομική, λλά γεγονός πού φορ σ’ λην τήν κκλησία, διότι πιστός εναι πάντα νωμένος μέ λους τούς πιστούς, μέ λην τήν κκλησία. κόμη καί ν εναι σκητής πομονωμένος, δέν παύει νά νιώθει «να» μέ λους τούς πιστούς. Κατ’ ξοχήν φείλουμε νά νιώθουμε «να» μέ λους, ταν βρισκόμεθα μέσα στήν Θεία  Λατρεία. Συλλειτουργομε καί συλλειτουργούμαστε. Γιά νά γίνουμε λλωστε «να», προσευχήθηκε Χριστός Μας. Γιά νά γίνουμε «να», λθε στή γ. Γιά νά γίνουμε «να», διά το Παρακλήτου Πνεύματος φυγε στούς ορανούς. Γιά νά γίνουμε «να», θά λθει καί πάλιν κατά τήν νδοξον Δευτέρα Του Παρουσία.
Χριστιανός ποτέ δέν νιώθει μόνος, διότι πάντα βιώνει τήν ν Χριστ νότητητα μέ λους. Ο καϋμοί, ο θλίψεις, ο χαρές λων εναι καί δικά του βιώματα. ταν γίνουμε «να» μέ λους, διά τς ν Χριστ νοποιο γάπης, τότε εμαστε μέσα στήν κκλησία. ταν ζήσουμε ατήν τήν νότητα μέ λους, τηρώντας τίς Κυριακές ντολές, τότε εσαγόμαστε καί παραμένουμε μέσα στήν κκλησία. Γινόμαστε τότε να σμα, τό Σμα το Χριστο καί πραγματώνεται τό το ποστόλου Παύλου: «μες δε στέ σμα Χριστο καί μέλη κ μέρους».
Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης βίωνε ατήν τήν νότητα μέ λους καί γι’ ατό λεγε: «Εμαστε λοι να, γιατί Θεός εναι Πατέρας Μας κι’ εναι παντο». πάρχει κοινότητα τς φύσεως, τς οσίας. χουμε λοι τήν δια νθρώπινη φύση. Πρέπει νά πάρξει καί νότητα το θελήματος· καί ατό γίνεται μόνο διά τς πακος λων στόν Χριστό. ταν εμαστε μέσα στήν κκλησία χουμε λοι τό διο θέλημα, τό θέλημα το Χριστο, πότε πράγματι μόνο «μέσα στήν κκλησία γινόμαστε να μέ κάθε δυστυχισμένο καί πονεμένο κι μαρτωλό», «να» μέ λους.
κκλησία σημαίνει σύνοδος
Σύνοδος κα κκλησία εναι ταυτόσημες ννοιες, διότι κκλησία εναι σύνοδος ορανο κα γς, γγέλων κα νθρώπων, ζώντων κα κεκοιμημένων. λοι ο Χριστιανοί εμεθα συνοδίτες, συνοδοιπόροι. Πορευόμαστε διά το Χριστο, πρός τόν Θεό Πατέρα. Κύριος εναι Δρόμος, δός πάνω στήν ποία βαδίζουμε καί διά τς ποίας φθάνουμε στόν προορισμό μας. Μαζί μας εναι λη κκλησία.
Ε
μαστε συνοδοιπόροι, χι μόνο μέ τούς λλους ν Χριστ δελφούς, λλά καί μέ τόν διο τόν Χριστό. Κύριος εναι μαζί μας πάνω στόν Σταυρό κι μες, πως κ δεξιν Του ληστής κραυγάζουμε: «Μνήσθητι μν Κύριε ν τ Βασιλεί Σου». Χριστός μας νταποκρινόμενος, μς χαρίζει τόν αυτό Του, τήν Θεία  Κοινωνία, πού εναι Παράδεισος, παναλαμβάνοντας ατό, πού επε στόν γιο Ληστή: «Σήμερον μετ’ μο σ ν τ Παραδείσ».
« κκλησία», λέει ερός Χρυσόστομος, «δρύθηκε χι γιά νά εμαστε διαιρεμένοι σοι μαζευόμαστε, λλά γιά νά φθάσουμε στήν νότητα, σοι εμασταν διαιρεμένοι. Καί ατό φανερώνει Εχαριστιακή σύνοδος».
νόμαζει ερός Χρυσόστομος τήν Θεία  Λειτουργία: εχαριστιακή σύνοδο.  Μέ τήν συμμετοχή μας σ’ ατήν, δείχνουμε τι βαδίζουμε λοι νωμένοι πάνω στήν δια δό, πού εναι Χριστός Μας. Συμβαδίζουμε καί συν-ερχόμεθα...ρχόμαστε μαζί καί φθάνουμε, συγκροτοντες μία γία συν-έλευση.
στω καί ν εναι δύο τρες ο μετέχοντες στήν Θεία  Λειτουργία, μως ατοί συν-οδεύουν καί συνοδοιπορον μέ λην τήν κκλησία, πρός τήν γία Τριάδα. Ο δύο τρες λαϊκοί, πού μαζί μέ τόν ερέα λειτουργό -τήν εκόνα το Χριστο- προσφέρουν τήν ναίμακτη θυσία δέν εναι μόνοι τους, ξεκομμένοι πό τούς λλους· εναι «λόκληρο τό σμα τς κκλησίας, τό ποο μέ μιά ψυχή καί μέ μιά φωνή ναπέμπει τήν δέησή του στόν Θεό... Κι ν κόμα λοι σιγοψάλλουν, φωνή βγαίνει σάν πό να στόμα» . Θεία  Λειτουργία εναι μία γία σύν-οδος, γία συν-έλευση τν πάντων, νας ρχομος, μία πορεία λλά καί να φτάσιμο, μία φιξη λων στό γιο Τέρμα, πού εναι Θεός.



ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!



[1] Βλ. στό Ἱερομονάχου Γρηγορίου : Ἡ θεία Λειτουργία, σελ. 31 κ.ἑ.
[2] Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης Μ 45, 1317Β.
[3] ΒΕΠΕΣ 60, 175.
[4] Μ 47, 278.
[5]Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης Μ 44, 649
-ἅγ. Μάξιμος Ὁμολογητής, Μυσταγωγία 106.