Σελίδες

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

21.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

«Κλίμαξ»

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου – Λόγος ΚΣΤ΄ Περί ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ:

43. Ὅταν ἔχουμε ἐμπρός μας δύο κακά, πρέπει νὰ ἐκλέγουμε τὸ ἐλαφρότερο. Ἐπὶ παραδείγματι: Πολλὲς φορές, ἐνῶ προσευχόμαστε, μᾶς ἦλθαν ἀδελφοί. Καὶ ἀναγκαστικὰ θὰ κάνουμε ἕνα ἀπὸ τὰ δύο, ἢ θα σταματήσουμε τὴν προσευχή ἢ θὰ λυπήσουμε τὸν ἀδελφό μας, ἀφήνοντάς τον νὰ φύγει ἄπρακτος. (Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση πρέπει νὰ σκεφτοῦμε ὅτι) ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν προσευχή, διότι, κατὰ κοινὴν ὁμολογία, ἡ προσευχή εἶναι μία ἐπὶ μέρους ἀρετή, ἐνῶ ἡ ἀγάπη τὶς περικλείει ὅλες.

Κάποτε -ἄλλη περίπτωση- ὅταν ἤμουν ἀκόμη νέος, ἐπῆγα σὲ κάποια πόλη ἢ σὲ κάποια κωμόπολη, (δὲν ἐνθυμοῦμαι ἀκριβῶς), καὶ καθῶς ἐκάθισα στὸ τραπέζι μοῦ ἐπετέθηκαν συγρόνως οἱ λογισμοί τῆς γαστριμαργίας καὶ τῆς κενοδοξίας. Καὶ ἐπροτίμησα νὰ νικηθῶ ἐπὸ τὴν κενοδοξία (δηλ. νὰ ἐγκρατευτῶ καὶ νὰ ἐπαινεθῶ ὡς ἀσκητικὸς καὶ νηστευτής), διότι φοβήθηκα τὸ τέκνο τῆς κοιλιοδουλείας, (δηλ. τὴν προνεία). Ἐνῶ ἐγνώρισα ὅτι στοὺς νέους πολλὲς φορὲς ὁ δαίμων τῆς γαστριμαργίας νικᾶ τὸν δαίμονα τῆς κενοδοξίας. Αὐτὸ εἶναι καὶ πιὸ φυσικό.

Ή θαυματουργική θεραπεία του Νικολάου Μοτοβίλωφ από τον Άγ.Σεραφείμ του Σαρώφ.

1)Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Σ' αυτό το σημείο, Σεβασμιώτατε, θα μπορούσα να τελειώσω την εκτεταμένη αναφορά μου, αλλά πώς να μην αναφέρω ότι τη νύχτα 3 με 4 Σεπτεμβρίου 1832 ό Θεός αποκάλυψε στον μεγάλο Γέροντα πατέρα Σεραφείμ όλα όσα είχαν συμβεί στη ζωή μου. Σ' αυτή τη συζήτηση εκείνος μου είπε καί για την πάλη του κατά των δαιμόνων ή οποία πάλη κράτησε 1001 μέρες καί 1001 νύχτες καί όχι 1000 μέρες καί νύχτες όπως γράφουν μερικοί. Θεωρώ λοιπόν το καθήκον μου να συμπληρώσω την αναφορά μου καί μ' αυτή τη διήγηση.

Στίς 5 Σεπτεμβρίου 1831 ό μεγάλος πατήρ Σεραφείμ με θεράπευσε από μια σοβαρή αρρώστια πού είχα τρία χρόνια. Την θεραπεία μου αυτή μετά την επιβεβαίωσε καί ό γιατρός της περιφέρειας του Σιμπΐρσκ κύριος Λιμπγόλντ....

Ή θεραπεία αυτή έγινε με τον εξής τρόπο.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς Δευτέρας 21-2-11.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Επιστολαί Καθολικαί Ιωάννην Α' κεφ. β' 18 -29 γ' 1 -8

κεφ. β' 18 -29


κεφ. γ' 1 -8


Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. ΙΑ' 1 - 11



Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Σήμερα είναι η εορτή μας.

Αμαρτία! Ένα άλλο είδος ανθρώπινης και πνευματικής χρεωκοπίας


ΣHMΕPA, αγαπητοί μου Xριστιανοί, σήμερα είναι η εορτή μας.
Σήμερα είναι η εορτή του Aσώτου· κι’ επειδή όλοι είμεθα άσωτοι, γι’ αυτό λέω, ότι όλοι εορτάζουμε. Kαι είθε να εορτάζουμε. Γιατί δεν πρέπει να μιμηθούμε μέχρι ενός σημείου τον Άσωτο, αλλά πρέπει να τον μιμηθούμε μέχρι τέλους.

20.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία

Ἅγιος Ἡσύχιος – Πρὸς τὸν Θεόδουλο:

98. Ὅταν λοιπὸν συμβαίνει νὰ πληθύνονται στὸν νοῦ μας οἱ πονηροὶ λογισμοί, νὰ βάζουμε ἀνάμεσά τους τὴν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀμέσως θὰ τούς δοῦμε νὰ διαλύονται σὰν καπνὸς στὸν ἀέρα, ὅπως μᾶς δίδαξε ἡ πείρα. Καὶ τότε, ἀφοῦ μείνει μόνος του ὁ νοῦς, χωρὶς τοὺς πονηροὺς λογισμούς, ἂς ἀρχίζομε πάλι τὴν συνεχὴ προσοχὴ καὶ ἐπίκληση. Καὶ ὅσες φορὲς τὸ πάθομε αὺτὸ ἀπὸ πειρασμό, ἔτσι νὰ κάνομε.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (20-2-11).

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.






Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Το μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης

Η ανάγκη του μυστηρίου

Είναι θεοσύστατο και το μυστήριο αυτό και από άκρα αγαθότητα και φιλανθρωπία συνέστησε ο Κύριος αυτό, για να συγχωρούνται οι μετά το βάπτισμα αμαρτίες των ανθρώπων. Γι’ αυτό και δεύτερο βάπτισμα καλείται (1). Καλείται ακόμα και Μετάνοια, εξομολόγηση, εξαγόρευση. Από τις ονομασίες αυτές καταλαβαίνει ο καθένας μας ποιοι είναι οι ουσιώδεις και απαραίτητοι όροι του μυστηρίου αυτού της άφεσης των αμαρτιών. Πρώτον μετάνοια, δηλαδή εσωτερική μεταβολή των σκέψεων και φρονημάτων και αισθημάτων. Πλήρης αναγνώριση της ευθύνης και ενοχής για όσα κακά διέπραξε ο αμαρτωλός, συναίσθηση δηλαδή της αμαρτωλότητάς του και βαθιά λύπη και συντριβή, συντριβή καρδιάς μέχρι πόνου και δακρύων για τα πταίσματα και ανομήματά του.

20 Φεβρουαρίου Συναξαριστής.ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ, Λέοντος Ἐπισκόπου, Σαδὼκ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ ἑκατὸν εἴκοσι ὀκτὼ Μάρτυρες, τῶν Ἁγίων Διδύμου, Νεμεσίου καὶ Ποταμίου ἐκ Κύπρου, Ἀνιανοῦ, Εὐτροπίου, Πλωτίνου Ὁσίου, Βησσαρίωνος Θαυματουργοῦ, Ἀγάθωνος Πάπα Ρώμης, Κινδέου Ἐπισκόπου, Μιλδρέδης Ὁσίας, Ἀγάθωνος Θαυματουργοῦ, Κορνηλίου Ἱερομάρτυρα, Μακαρίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ ἀναιρεθέντων.


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Λουκ. ιε’ 11-32


 Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.
Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.
Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι!  ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. Οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.
Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου.