Σελίδες

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Ο Γερο Ευλόγιος ( ο υποτακτικός του Χατζη – Γεώργη)

Πάνω απο τις Καρυές, προς το Βατοπέδι είναι το κελλί του Αγίου Γεωργίου “Φανερωμένου”. Εκεί ασκήτευαν έξι “Χατζη – Γεωργιάτες” με Γέροντα τον μεγαλύτερο παράδελφο τους, Γερο – Ευλόγιο. Αργότερα δε, είχαν προστεθεί άλλοι δύο αδελφοί στη Συνοδία τους, ο Πατής Παχώμιος και ο Πατήρ Γεώργιος και έγιναν εγγόνια του Χατζη – Γεώργη.
Χαίρεται κανείς, όταν βλέπει αυτή την αγία Πατερική συνέχεια και θεία μετάδοση της Καλογερικής, από τους Οσίους Παππούδες στον Όσιο Πατέρα Χατζη – Γεώργη και από τον πατέρα στα παιδιά και στα εγγόνια! Αξίζει, φυσικά, να γράψει πολλά γι’ αυτούς όπως και για τον Γερο-Ευλόγιο. Επειδή όμως έγραψε και ένας πατέρας από τη Σιμωνόπετρα, πατριώτης του, γι’ αυτό εγώ θα περιοριστώ μόνο σ’ενα περιστατικό από το τέλος της ζωής του, πως πάλευε με τους δαίμονες μέχρι τα βαθιά του γεράματα ο αθλητής του Χριστού Γερο-Ευλόγιος!

Τίποτα πιο γλυκύ από την προσευχή

Αυτή είναι η πιο καλή μέθοδος, και ο πιο εύκολος δρόμος προς την αρετή, να μη βλέπεις μόνο τους κόπους, αλλά μαζί με τους κόπους να βλέπεις και τα έπαθλα, κι αυτά όχι μόνα τους και ανεξάρτητα. Όταν λοιπόν πρόκειται να δώσεις ελεημοσύνη, μην υπολογίζεις τα χρήματα που θα δαπανήσεις, αλλά την αγιωσύνη που θα συλλέξεις· «Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς· η αγιοσύνη του μένει για πάντα» (Ψαλμ. 111, 9)· μη βλέπεις τον πλούτο που αδειάζει, αλλά κοίτα το θησαυρό που αυξάνεται. Αν νηστεύεις, μην υπολογίζεις την κακοπάθεια που φέρνει η νηστεία, αλλά την άνεση που φέρνει η κακοπάθεια. Αν αγρυπνήσεις στην προσευχή, να σκέφτεσαι όχι την ταλαιπωρία που προκαλεί η αγρυπνία, αλλά το θάρρος στο Θεό που χαρίζει η προσευχή. Έτσι κάνουν και οι μισθοφόροι στρατιώτες· κοιτάζουν όχι τα τραύματα αλλά τις αμοιβές, όχι τις σφαγές αλλά τις νίκες, όχι τους νεκρούς που πέφτουν αλλά τους νικητές που στεφανώνονται. Έτσι και οι καπετάνιοι εμπρός στα κύματα κοιτάζουν τα λιμάνια, εμπρός στα ναυάγια τα κέρδη, εμπρός στις περιπέτειες της θάλασσας τα μετά το ταξίδι καλά.

Πως θα γίνω Ιεραπόστολος; ή γιατί πρέπει όλοι, να έχουμε υπόδειγμα την Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτισσα;

Η Σαμαρείτισσα από την ημέρα που πίστεψε στο Χριστό άλλαξε ζωή. Από Σαμαρείτισσα έγινε Φωτεινή. Από σκοτάδι έγινε φως, από σκοτεινή έγινε φωτεινή. Και τι έκανε; Τ' άφησε όλα, πήρε ένα ραβδί και περπατούσε σε βουνά και ρεματιές κηρύττοντας τον Χριστό με φλόγα. Όταν έλεγε το όνομα του Χριστού έκλαιγε. Μετά την σταυρική θυσία του Χριστού πήγε σε πολλά μέρη. Κατέληξε στην Σμύρνη. Και εκεί κήρυξε τον Χριστό και βαπτισθήκανε πολλοί και έγιναν χριστιανοί. Γι αυτό οι Σμυρνιώτες κτίσανε προς τιμή της την πιο όμορφη εκκλησία που υπήρχε στην Μικρά Ασία. Ο ναός της Αγίας Φωτεινής ήταν ο πρώτος μετά την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής λειτούργησε για τελευταία φορά, ο Χρυσόστομος Σμύρνης το 1922 και μετά έβαλαν φωτιά οι Τούρκοι και την έκαψαν. Δεν υπάρχει πια.
Ποιός λοιπόν έφερε τόσο κόσμο στο Χριστό; Μια γυναίκα, η αγία Φωτεινή. Γι' αυτό ό,τι έκανε η Αγία Φωτεινή να κάνουμε και εμείς.
Μπα, θα μου πείτε, να αφήσουμε τα σπίτια μας, τα χωράφια μας και τις δουλειές μας να παίρνουμε ένα ραβδί και να τρέχουμε να κηρύττουμε το Χριστό; Μα τρελάθηκες; Έχουμε οικογένεια και παιδιά...

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Παράδεισος. Ἐντός Της γινόμαστε ὅλοι «ἕνα».


Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Παράδεισος. Ὅποιος ζεῖ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ζεῖ στόν ἐπι γῆς Παράδεισο, ὁ ὁποῖος «εἶναι ὁμοιότατος μέ τόν ἐν οὐρανοῖς»[1]. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός καί ὁ Παράδεισος, εἶναι ἡ ζωή μέσα στό φῶς καί στήν ἀγαλλίαση[2]. Στήν Ἐκκλησία «ζοῦμε τόν Χριστό»[3]. Ζοῦμε τήν Μία Ἀλήθεια, πού δέν εἶναι μία θεωρητική πρόταση-ἀξίωμα, ἀλλά εἶναι τό Ἕνα καί μοναδικό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό εἶναι καί ἡ βίωση τοῦ Παραδείσου, ἀφοῦ «ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παράδεισος»[4]. Γι’ αὐτό ὁ Παράδεισος εἶναι ὁ ἴδιος, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος, και στόν οὐρανό καί στή γῆ[5]. «Ἡ ἐνεργός μετοχή τοῦ ἀνθρώπου στή Θεία Χάρη κατά τήν παροῦσα ζωή», σημειώνει ὁ καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, «ἀποτελεῖ πρόγευση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ταυτίζεται μέ τό ἄκτιστο φῶς τῆς Θείας Χάρης καί μέ τήν ἀΐδια Θεία ζωή»[6]. Προϋπόθεση γιά νά ζήσουμε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό εἶναι νά τήν ζήσουμε (νά τήν προγευθοῦμε), ἔστω κατ’ ἐλάχιστον, ἐδῶ στήν γῆ. «Ἄν δέν φθάσει κανείς τουλάχιστον σέ κατάσταση μερικοῦ φωτισμοῦ, σ’ αὐτήν τήν ζωή», διδάσκει ὁ καθηγητής π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, «δέν μπορεῖ νά δεῖ τόν Θεόν ὡς Φῶς, οὔτε σ’ αὐτήν τήν ζωή, ἀλλά οὔτε καί στήν ἄλλη ζωή»[7].

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 21-05-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. κστ΄ 1 & 12 - 20

κστ΄ 1 & 12 - 20

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Ι΄ 1 - 9

Ι΄ 1 - 9

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ



ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Είναι γνωστό πως λίγα πρόσωπα στη μακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας τιμήθηκαν από την Ιστορία με τον τίτλο του Μεγάλου. Εξέχουσα ανάμεσά τους μορφή αποτελεί αναμφίβολα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κι αναδείχτηκε πραγματικά Μεγάλος, όχι μόνο σε έργα πολιτικής σύνεσης, οικονομικής διαχείρισης, διοικητικής μεταρρύθμισης, στρατιωτικής δεξιοτεχνίας, φρόνησης και ανδρείας, αλλά, με άριστο συνδυασμό, Μεγάλος και σε έργα μεγάλα, στερέωσης του μέχρι τότε χειμαζομένου Χριστιανισμού, ενίσχυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποκατάστασης της εσωτερικής της ενότητας, τιμής των αγίων Μαρτύρων, ανέγερσης ναών, σύγκλησης Συνόδων...
ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΚΑΙ  ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Είναι γνωστό πως λίγα πρόσωπα στη μακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας τιμήθηκαν από την Ιστορία με τον τίτλο του Μεγάλου. Εξέχουσα ανάμεσά τους μορφή αποτελεί αναμφίβολα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κι αναδείχτηκε πραγματικά Μεγάλος, όχι μόνο σε έργα πολιτικής σύνεσης, οικονομικής διαχείρισης, διοικητικής μεταρρύθμισης, στρατιωτικής δεξιοτεχνίας, φρόνησης και ανδρείας, αλλά, με άριστο συνδυασμό, Μεγάλος και σε έργα μεγάλα, στερέωσης του μέχρι τότε χειμαζομένου Χριστιανισμού, ενίσχυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποκατάστασης της εσωτερικής της ενότητας, τιμής των αγίων Μαρτύρων, ανέγερσης ναών, σύγκλησης Συνόδων...

20 Mαίου- H ανακομιδή και μετακομιδή του λειψάνου του εν Aγίοις Πατρός ημών Nικολάου Mύρων της Λυκίας του Θαυματουργού.

undefined  + Φάνας ο νεκρός σού θεόφρον την έω, Έφανεν αύθις και δύσιν τεραστίοις. 

* Kατά τους χρόνους του βασιλέως Aλεξίου του Kομνηνού και Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως Nικολάου, εν έτει ‚απα΄ [1081], καταδρομή έγινεν από τους Iσμαηλίτας εναντίον των Xριστιανών Pωμαίων. Όθεν τρέχοντες εις διαφόρους πόλεις και τόπους οι μιαροί, τους μεν Xριστιανούς, εσκλάβωναν και εθανάτωναν, άνδρας τε ομού και γυναίκας, τας δε πόλεις και κάστρα ερήμωναν. Tότε λοιπόν ερήμωσαν και τα Mύρα της Λυκίας, όπου ευρίσκετο το λείψανον του μεγάλου και Θαυματουργού Nικολάου. Aφήκαν δε απείρακτον μόνην την Mητρόπολιν και την της Mητροπόλεως Eκκλησίαν. Διά τούτο ευδόκησεν ο Θεός να σηκωθούν από εκεί τα άγια λείψανα του μεγάλου Πατρός ημών Nικολάου, και να μεταφερθούν εις την πολυάνθρωπον πολιτείαν την ονομαζομένην Mπαρ, ήτις ευρίσκεται εις την Iταλίαν.

Ὁ θυμός καί πῶς θεραπεύεται

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΘΥΜΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Η ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ........ ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ...

Ο ΑΒΒΑΣ Αγάθων είπε, ότι ο οργίλος, και νεκρό αν αναστήσει, δεν εΙναι δεκτός από το Θεό.

Ο μακάριος Ζωσιμάς έλεγε, ότι ή αρχή της συγκρατήσεως του θυμού είναι το νά ταράζεται κανείς και νά μη μιλάει. Απ’ αυτό φτάνει με τη χάρη τού Θεού, στο νά μην ταράζεται διόλου.

Ο ίδιος έλεγε, ότι μας χρειάζεται πολλή νίψη και σύνεση για ν’ αντιμετωπίσουμε τα διάφορα τεχνάσματα τού διαβόλου. Γιατί καμιά φορά μπορεί από το τίποτα νά δημιουργήσει σε κάποιον ταραχή. » Άλλοτε πάλι φέρνει μια εύλογη πρόφαση, για νά νομίσει κανείς ότι δίκαια τάχα θύμωσε. Είναι και τούτο μία υποβολή, πού προέρχεται από το μίσος του εναντίον τού ανθρώπου. Σ’ εκείνον όμως πού ποθεί πραγματικά νά βαδίσει το δρόμο των άγίων, είναι εντελώς ανάρμοστο το νά θυμώνει μ’ οποιονδήποτε άνθρωπο, καθώς λέει και ο μέγας Μακάριος: «‘Ανάρμοστο είναι στους αδελφούς νά οργίζονται ή νά εξοργίζουν άλλον».

Πλάνη...



undefinedΣτην πλάνη πέφτει κανείς
Είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια.
Κι αν είναι από απειρία
Ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε.
Αν όμως είναι από υπερηφάνεια
Τότε θα υποφέρει για πολύν καιρό η ψυχή
Ώσπου να μάθει την ταπείνωση
Και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.
Στην πλάνη πέφτουμε, όταν νομίζουμε
Πως είμαστε πιο συνετοί και έμπειροι από τους άλλους
Ακόμα κι από τον πνευματικό μας πατέρα.

«Nα σας φάει ο Παράδεισος»-Συζήτηση μ’ ένα σύγχρονο στάρετς της Ρουμανίας

Ο Γέροντας Κλεόπας (ή «να σας φάει ο Παράδεισος»)
Συνομιλία 1η
Δεύτερα, 13 Αυγούστου 1990
Ήταν μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα, Το προσκύνημα μας στην Ορθόδοξη Ρουμανία βρίσκεται στο μέσον, Και η συντροφιά μας βρέθηκε στο περίφημο μοναστήρι Συχαστρία, πνιγμένο στο πράσινο στους πρόποδες των Καρπαθίων. Σκοπός μας η συνάντησή μας με τον γνωστό Ρουμάνο ησυχαστή π. Κλεόπα. Αφού προσκυνήσαμε ατό Καθολικό της Μονής, ανεβήκαμε στο σπιτάκι, λίγο πιο έξω από το μοναστήρι, όπου ο π. Κλεόπας δέχεται τους επισκέπτες. Έξω από το σπιτάκι, ανάμεσα στα δέντρα, υπήρχαν αρκετοί πάγκοι. Όπου περίμεναν υπομονετικά μερικοί χριστιανοί. Ο π. Κλεόπας εκείνη την ώρα συζητούσε μέσα με κάποιους μοναχούς. Μόλις τον ειδοποίησαν, βγήκε αμέσως. Τα μάτια μας αντίκρισαν μια βιβλική μορφή, μια βυζαντινή εικόνα. Μείναμε με ανοιχτό το στόμα. Μας κοίταξε και με το καλοκάγαθο χαμόγελό του μας είπε πολλές φορές:
-Να σας φάει ο παράδεισος, πουλιά ελληνικά!

Από την σοφία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου



undefined
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Χρυσοστομικά μαργαριτάρια
*Όταν διαφθαρούν οι άρχοντες, οι σύμβουλοι, οι δικαστές, οι ιερείς, τίποτε πλέον δεν υπάρχει, που θα μπορέσει να εμποδίσει τον λαόν να καταστραφεί.
*Τα πουλιά έχουν φτερά για να αποφεύγουν τις παγίδες και οι άνθρωποι το λογικό για να αποφεύγουν τα αμαρτήματα.
*Δεν θα χρειαζότανε λόγια, αν έλαμπε η ζωή μας. Δεν θα χρειαζότανε δάσκαλοι, αν επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, αν εμείς είμασταν πραγματικοί Χριστιανοί.
*Να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, για να μάθουμε να σεβόμαστε και τον Θεό. Εκείνος που είναι θρασύς στους ανθρώπους, είναι θρασύς και στον Θεό.
*Μη μου δείχνεις τον αθλητή την ώρα της προπονήσεως, αλλά την ώρα του αγώνα. Μη μου δείχνεις την ευλάβειά σου την ώρα που ακούς τα θεία λόγια, αλλά την ώρα της έμπρακτης εφαρμογής.