Σελίδες

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 06-09-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. β΄ 2 - 10

β΄ 2 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Ι΄ 16 - 21

Ι΄ 16 - 21

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Μέσα ἀπό τό καμίνι τοῦ πόνου.

undefinedΟυράνιες εμπειρικές αλήθειες βγαλμένες μέσα από το δεδοκιμασμένο καμίνι 30 ετών ασθενειών, πόνων καί ευεργετικών δοκιμασιών της ηρωικής καί μαρτυρικής ψυχής Δήμητρας Κοντού από την Πάτρα, κοιμηθείσης το 1995.


Ή Δήμητρα Κοντού γεννήθηκε το 1952 στο χωριό Λυκούρια Καλαβρύτων καί ήταν το δεύτερο παιδί από τα δέκα της οικογενείας… Το 1965 ασθένησε από «μυασθένεια». Από το έτος αυτό άρχισε ή μαρτυρική πορεία της…. Το 1971 στο Νοσοκομείο του Ελληνι­κού Ερυθρού Σταυρού των Αθηνών εξομολογήθη  «Έπεσαν τα πρώτα λέπια της αμαρτίας από τα μάτια μου κάτω από το επιτραχήλιο του σεβαστού γέροντος π. Ελπιδίου, πνευματικού του Νοσοκομείου… Διάλε­ξε (ό Κύριος) για τόπο της συναντήσεως μας το Νο­σοκομείο!», σημειώνει ή ίδια.
Το 1975 καί για 5 χρόνια ήταν τρόφιμος του ασύ­λου ανιάτων Πατρών….

Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;


17159_1113246250181_1797672678_232849_6331522_n.jpg
 Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του.
Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση.
Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών.

‘Εγκεφαλικά νεκρή’ γυναίκα ξύπνησε, μόλις η οικογένειά της αρνήθηκε τη δωρεά των οργάνων της (Rebecca Millette)



DROMMONDVILLE, Κεμπέκ, ΚΑΝΑΔΑΣ, 5 Ιουλίου 2011
Την περασμένη εβδομάδα, η Madeleine Gauron, μια γυναίκα από το Κεμπέκ που είχε χαρακτηριστεί ως βιώσιμη για τη δωρεά οργάνων αφότου οι γιατροί την διέγνωσαν «εγκεφαλικά νεκρή», εξέπληξε την οικογένειά της και τους γιατρούς της, όταν συνήλθε από το κώμα, άνοιξε τα μάτια της, και άρχισε να τρώει.
Η 76χρονη γυναίκα νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Sainte Croix de Drummondville για μια φλεγμονή των ούλων, η οποία απαιτούσε μια σύντομη εγχείρηση. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της, το προσωπικό του νοσοκομείου έδωσε στην ηλικιωμένη γυναίκα στερεά τροφή, την οποία δεν μπορούσε να καταναλώσει στο σπίτι της οικογένειάς της για κάποιο χρονικό διάστημα, και την άφησαν αφύλακτη.

Οἱ βιοτικές μέριμνες καί ἡ Θεία Χάρη

ΟΙ ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΜΕΡΙΜΝΕΣ ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ
«Ἀλοίμονο!» ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στήν Εἰσαγωγή του στήν Φιλοκαλία καί συνεχίζει: «Εἶναι χρήσιμο ἐδῶ νὰ στενάξομε πικρά, κατὰ τὸ θεῖο Χρυσόστομο. Τόση χάρη ἀπολαύσαμε καὶ τόση εὐγένεια ἀξιωθήκαμε, ὥστε ἡ ψυχὴ μας καθαρμένη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα κατὰ τὸ Βάπτισμα νὰ λάμπει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἥλιο. Ἐπειδή ὅμως ὡς νήπια δεχτήκαμε αὐτὴ τὴ θεϊκότατη λαμπρότητα, τόσο ἀπὸ τὴν ἄγνοια καί, περισσότερο, σκοτισμένοι ἀπὸ τὴ ζάλη τῶν βιοτικῶν φροντίδων, παραχώσαμε σὲ τέτοιο βαθμὸ τὴ χάρη κάτω ἀπὸ τὰ πάθη, ὥστε κινδυνεύει νὰ σβήσει τελείως μέσα μας τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ πάθομε σχεδὸν ὅ,τι καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀποκρίθηκαν στὸν Παῦλο καὶ τοῦ εἶπαν: «Ἀλλὰ οὔτε ἂν ὑπάρχει Πνεῦμα Ἅγιο ἀκούσαμε»[1], γιὰ νὰ συμβεῖ σ' ἐμᾶς στ' ἀλήθεια ὅπως ἦταν στὴν ἀρχή, κατὰ τὸν προφήτη[2], ὅταν δὲ μᾶς κυβερνοῦσε ἡ χάρη. Ἀλοίμονο στὴν ἀδυναμία μας· μακάρι νὰ ἐξαφανιζόταν ἡ κακία καὶ ὁ πέραν ἀπὸ τὸ πρέπον ἀγώνας μας γιὰ τὰ αἰσθητά. Καὶ τὸ ἄξιο ἀπορίας εἶναι τοῦτο: Ἄν ἀκούσομε νὰ ἐνεργεῖ ἡ χάρη σὲ ἄλλους, τοὺς φθονοῦμε καὶ τοὺς διαβάλλουμε καὶ οὔτε ποὺ πιστεύουμε ἂν ὑπάρχει κἄν ἡ χάρη στὸν αἰώνα αὐτόν»[3].

5 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Ζαχαρίου Προφήτη και της συζύγου του Ελισάβετ, Αβδαίου Επισκόπου, των Αγίων Μεδίμνου, Ουρβάνου, Θεοδώρου και οι συν αυτών 80 Ιερείς και Διάκονοι, Πέτρου εν τω Αθηρά, Ραΐς, Αθανασίου Οσίου, Alto.

Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας 
 

Ὁ Ζαχαρίας, πατέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστή, ἔζησε στὰ χρόνια του Ἡρῴδη, βασιλιὰ τῆς Ἰουδαίας. Κατὰ τὴ γνώμη τοῦ Χρυσοστόμου, καθὼς καὶ ἄλλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ζαχαρίας δὲν ἦταν ἁπλὸς ἱερέας, ἀλλὰ ἀρχιερέας ποὺ ἔμπαινε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Σύζυγο εἶχε τὴν Ἐλισάβετ καὶ δεν  εἶχαν παιδί. Κάποια μέρα λοιπόν, τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης.
Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκα του ἦταν στεῖρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποῦ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι θὰ μείνει κωφάλαλος μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καὶ ἔκανε γιό.
Ὅταν θέλησαν νὰ δώσουν ὄνομα στὸ παιδί, ὁ Ζαχαρίας ἔγραψε πάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως δὲ λύθηκε ἡ γλῶσσα του καὶ ὅλοι μαζὶ δόξασαν τὸ Θεό. Βέβαια, ἡ χάρη αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ τὸ Θεὸ στὸν Ζαχαρία, διότι ἦταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος». Ἦταν, δηλαδή, δίκαιος μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ζοῦσε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτος ἀπὸ κάθε σοβαρὴ ἐνοχή.