Σελίδες

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

«Τῆς τά ἔδωσα τῆς Πατρίδας καί τά δύο»


Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
Λάβαμε τό παρακάτω ἀρχεῖο μέσῳ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου καί τό ἀναδημοσιεύουμε. Εὐχαριστοῦμε τόν ἀποστολέα.

Σαν ελάχιστη προσφορά στη μνήμη  των αγωνιστών του 1940, σας αποστέλλω την παρακάτω ιστορία που δημοσιεύεται στο τεύχος του Οκτωβρίου της Ναυτικής Ελλάδος. Πολύ συγκινητικό!
 
«Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο»


 Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 26-10-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10

β΄ 1 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. ΙΕ΄ 17 - 27 ΙΣΤ΄ 1 - 2

ΙΕ΄ 17 - 27 ΙΣΤ΄ 1 - 2

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τό Βατικανό προωθεῖ τήν Παγκοσμιοποίηση. Προτείνει Παγκόσμια Κυβέρνηση

1)ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ
2)ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ 

1)ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ
Γράφει ὁ π. Λεόντιος Διονυσιάτης: «Φαίνεται ότι το επίσημο Βατικανό, έχει έρθει σε κάποιο είδος συμφωνίας με το Αντίχριστο πολιτικό σύστημα της Νέας Τάξης, σε αντίθεση με τον κόσμο του που ανησυχεί έντονα γι'  αυτήν. Να ένας λόγος που όλοι αυτοί οι "σπουδαίοι" πολιτικοί πήγαν να τιμήσουν τον νεκρό πάπα Ιωάννη Παύλο το Β΄, στην κηδεία του, και γιατί τα σατανιστικά τώρα συγκροτήματα, όπως των Ρόλινγκ Στόουνς χρησιμοποιούν σε συναυλίες τους, γιγαντοαφίσες του πάπα! Υπάρχει συγγένεια, δεν είναι αταίριαστα τα πράγματα αυτά, με το ότι πχ συγκεντρώνουν την προσοχή του κόσμου σταματώντας ξαφνικά τη μουσική και ένας από αυτούς φωνάζει στο ακροατήριο "επιείκεια στο σατανά" !!
 Στον "Επίτομο" θα βρείτε στοιχεία για την μύηση γνωστών ονομάτων στο πανεπιστήμιο του Yale, που γίνεται μπροστά σε κάποιο ντυμένο διάβολο, και σε κάποιο ντυμένο...πάπα!!!...
Σύμφωνα μέ τον  Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς ένας πάπας θα παίξει το ρόλο του "ψευδοπροφήτη" της Αποκαλύψεως. Αλλά και κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ένας Αντίχριστος πάπας θα είναι υπεύθυνος για την κήρυξη του 3ου Παγκοσμίου, ή Γενικού Πολέμου. Ο πόλεμος αυτός είναι πολύ κοντά μας, και θα προηγηθεί του ερχομού του Αντιχρίστου. (Θα βρείτε γι' αυτά περισσότερα στις "Προφητείες" και στον "Επίτομο").π. Λεόντιος
ΠΗΓΗ:  http://www.imdleo.gr/htm/nwo.htm
Διαβᾶστε καί τήν πρόσφατη εἴδηση:

  Το Βατικανό μόλις δημοσίευσε έκθεση προτείνοντας Παγκόσμια Κυβέρνηση για έξοδο απ' την κρίση

Η φοβερή προφητεία του αββά Παμβώ!!!

undefined
Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ: «Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησιές;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών.
 Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε αν ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς».

Εγκώμιο στον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλύτη


ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΝ ΜΥΡΟΒΛΥΤΗ1
 
Αρχιμ. Εφραίμ Ξηροποταμηνού

«Εμοί δε λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου ο Θεός, λίαν εκραταιώθησαν αι αρχαί αυτών». 
Με αυτόν τον στίχον του Δαβίδ αρχίζει ο εν Αγίοις Πατήρ ημών Γρηγόριος ο Παλαμάς το εγκώμιό του στον Μυροβλύτη άγιο, που σαν Μεγαλομάρτυς ανήκει και αυτός στις «αρχές», δηλαδή στην ηγεσία των Αγίων και Φίλων του Θεού. 
«Εγώ με πολλή τιμή περιβάλλω τους φίλους σου, Θεέ μου, μεγάλη εξουσία και παρρησία έχουν εκείνοι που προεξάρχουν μεταξύ τους», θα λέγαμε κι εμείς σήμερα, δίνοντας όμως στα ίδια αυτά λόγια του Προφητάνακτος πολύ πιο ευρύ περιεχόμενο. Διότι για μάς Φίλοι του Θεού είναι και οι δύο Άγιοι, και ο εγκωμιάζων και ο εγκωμιαζόμενος, αλλά ακόμη και οι φίλοι των Φίλων του Θεού, ο φιλάγιος και Παναγιώτατος Ποιμενάρχης κύριος Παντελεήμων με το ευλαβές του ποίμνιο, που με τον θείο ζήλο τους για την τιμή και τον έπαινο των όντως μεγάλων Αγίων της Αποστολικής Μητροπόλεως δεν παύουν από του να επισύρουν άθελα επάνω τους τον δίκαιο έπαινο και την αγάπη της στρατευόμενης αλλά και της θριαμβευούσης Εκκλησίας του Χριστού.

Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία της (ΙΔ΄-τελευταῖο) - Μερικά ἀκόμη σημεῖα προσοχῆς

undefined
16)Προσοχή στήν ὑπερευαισθησία.

Μία ἀκόμη παγίδα τοῦ πονηροῦ εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ὑπερευαισθησίας στόν ἄνθρωπο. Ὁταν συμβαίνει αὐτό ὁ ἄνθρωπος κάποια πράγματα, τά λεπτολογεῖ, τά «ψειρίζει» καί γεμίζει ἐνοχές, πού μπορεῖ νά εἶναι καί τελείως ἀνυπόστατες. Εἶναι τά λεγόμενα «μορμολύκια», τά «σκιάχτρα», πού φτιάχνει ὁ ὑπερευαίσθητος ἄνθρωπος μέ τήν συνεργασία τοῦ διαβόλου καί τρομάζει ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει φόβος.

Το κείμενο της ομιλίας του π. Σαράντη Σαράντου στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγ. Νικολάου Νικαίας με θέμα «Κρίση, Κάρτα, Παιδεία» (23/10/11)


Κρίση,  Κάρτα,  Παιδεία.
Ἀσφαλῶς οἱ πιό πολλοί ἀπό σᾶς θά εἴδατε στήν τηλεόραση τήν κ. Λιάνα Κανέλη.  Παρουσιάστηκε μέ ἕνα μπουκάλι γάλα καί μιά φρατζόλα ψωμί, ἐνῷ ἑτοιμαζόταν νά ἀγορεύσει ἀπό τό βῆμα τῆς Βουλῆς.  Θεωρήθηκε ἀπρέπεια καί εὐτελισμός τῆς Βουλῆς ἀπό τόν Πρόεδρο.

 Ἡ κ. Κανέλη ἔγινε ἔξαλλη γιά τήν παρατήρηση πού τῆς ἔγινε καί συνέχισε μαινόμενη, ἀφοῦ πέταξε τό γάλα καί τό ψωμί στόν κάλαθο πού τῆς δόθηκε «ἅμ’ ἔπος ἅμ’ ἔργον».
 Ἡ βουλευτής ἐξέφρασε τήν ἐντελῶς δικαιολογημένη ὀργή της γιά ὅσα πρωτοφανῆ ἐπινοοῦ­νται στήν ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, γιά τήν πλήρη καταστρο­φή καί ὁλοσχερῆ ἐξαθλίωση κάθε Ἕλληνα πολίτη ὑπό τά χαιρέκακα ὄμματα τῶν εὐρωαδελφῶν μας, πού διακαῶς ἐπιθυμοῦν νά μᾶς συμμορφώσουν καί νά μᾶς νοικοκυρέψουν, σέ συνεργασία μέ τούς ἄσπιλους, ἄψογους καί ἀνεπίληπτους κυβερ­νῆτες βασανιστές μας.

Η τραγωδία του ανθρώπου. Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ


Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου «Η ζωή Του ζωή μου». (σελ. 24-27)


Η τραγωδία της εποχής μας βρίσκεται κυρίως στην άγνοια μας ή την αδυναμία μας να καταλάβουμε ότι υπάρχουν δύο βασίλεια, το πρόσκαιρο και το αιώνιο. Θα θέλαμε να χτίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών στη γη απορρίπτοντας κάθε ιδέα για ανάσταση και αιωνιότητα. Η ανάσταση είναι ένας μύθος. Ο Θεός είναι νεκρός.
Ας επιστρέψουμε πίσω στη βιβλική αποκάλυψη, στη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας, και στο πρόβλημα της προπατορικής αμαρτίας. «Ο Θεός φως εστι και σκοτία εν αυτώ ουκ έστιν ουδεμία» (Α’ Ιωάν. 1,5).
Η εντολή που δόθηκε στους πρωτόπλαστους στον παράδεισο, αποδεικνύει και συγχρόνως δηλώνει ότι, παρότι ο Αδάμ είχε απόλυτη ελευθερία εκλογής, η εκλογή του να φάει από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού θα είχε σαν αποτέλεσμα μια διακοπή σχέσεως με το Θεό, τη μοναδική πηγή της ζωής.

Λαβαίνοντας γνώση του κακού – με άλλα λόγια με την υπαρξιακή σχέση με το κακό, αφού γεύτηκε ο Αδάμ το κακό, αναπόφευκτα διέκοψε τη σχέση του με το Θεό, ο οποίος με κανένα τρόπο δεν μπορεί να έχει σχέση με το κακό (Β’ Κορ. 6,14.15).

Ευάγριος ο Ποντικός: Μερικά από τα νηπτικά κεφάλαια του Ευαγρίου


1. Ο μοναχός πρέπει να ζει πάντοτε σαν να πρόκειται αύριο να πεθάνει. Και πάλι να μεταχειρίζεται το σώμα σαν να έχει να ζήσει πολλά χρόνια. Γιατί το πρώτο απομακρύνει την ακηδία και τον κάνει προθυμότερο, ενώ το δεύτερο φυλάει σωστό και ακέραιο το σώμα και διατηρεί ισορροπημένη την εγκράτεια.

2. Εκείνος που πλησίασε και άγγιξε τη θεία γνώση και απολαμβάνει την ηδονή που προέρχεται από αυτή, δεν θα πεισθεί ποτέ στον δαίμονα της κενοδοξίας, και αν του προσφέρει όλες τις ηδονές του κόσμου.
Γιατί τι μεγαλύτερο μπορεί να του υποσχεθεί από την πνευματική θεωρία; Όσο όμως δεν έχομε γευτεί την πνευματική γνώση, ας εργαζόμαστε πρόθυμα την πρακτική αρετή, και με αυτό δείχνομε στο Θεό, ότι όλα τα κάνομε για να Τον γνωρίσομε.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Μὲ τὸν πόνο μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Χριστὸς 2) «Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει»

Λόγοι Δ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
   
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  
Κεφάλαιο 1ο Μέρος πέμπτο
ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Μὲ τὸν πόνο μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Χριστὸς

Ἄνθρωπος ποὺ δὲν περνάει δοκιμασίες, ποὺ δὲν θέλει νὰ πονάη, νὰ ταλαιπωρῆται, ποὺ δὲν θέλει νὰ τὸν στενοχωροῦν ἤ νὰ τοῦ κάνουν μιὰ παρατήρηση, ἀλλὰ θέλει νὰ καλοπερνάη, εἶναι ἐκτὸς πραγματικότητος. «Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν»[3], λέει ὁ Ψαλμωδός.
Βλέπεις, καὶ ἡ Παναγία μας πόνεσε καὶ οἱ Ἅγιοί μας πόνεσαν, γι’ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ πονέσουμε, μιὰ ποὺ τὸν ἴδιο δρόμο ἀκολουθοῦμε.  Μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἐμεῖς, ὅταν ἔχουμε λίγη ταλαιπωρία σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, ξοφλοῦμε λογαριασμοὺς καὶ σωζόμαστε. Ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς μὲ πόνο ἦρθε στὴν γῆ.  Κατέβηκε ἀπὸ τὸν Οὐρανό, σαρκώθηκε, ταλαιπωρήθηκε, σταυρώθηκε.  Καὶ τώρα ὁ Χριστιανὸς τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ ἔτσι τὴν καταλαβαίνει, μὲ τὸν πόνο.
Ὅταν ἐπισκέπτεται ὁ πόνος τὸν ἄνθρωπο, τότε τοῦ κάνει ἐπίσκεψη ὁ Χριστός. Ἐνῶ, ὅταν δὲν περνάη ὁ ἄνθρωπος καμμιὰ δοκιμασία, εἶναι σὰν μία ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ. Οὔτε ξοφλάει, οὔτε ἀποταμιεύει.
 Μιλάω βέβαια γιὰ ἕναν ὁ ὁποῖος δὲν θέλει τὴν κακοπάθεια γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.  Σοῦ λέει: «Ἔχω τὴν ὑγεία μου, ἔχω τὴν ὄρεξή μου, τρώω, περνάω μιὰ χαρὰ, ἥσυχα...», καὶ δὲν λέει ἕνα «δόξα Σοι ὁ Θεός».

25 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Των Αγίων Νοταρίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου, Αναστασίου, Ουαλερίνου, Ουαλερίου και Χρυσαφίου, Σαβίνου, Ταβιθάς, Ουάρου εν Αιγύπτω, Γεωργίου Επισκόπου, των Αγίων Παππία, Διοδώρου και Κλαυδιανού, των Αγίων Φαύστου, Βασιλείου και Λουκιανού, Νικηφόρου και Στεφάνου, Φιλαδέλφου και Πολυκάρπου, Μακαρίου Οσίου, των Αγίων Δύο Μαρτύρων από την Θράκη, Χρυσάνθης.


Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ

Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ ἦταν εὐσεβὴς καὶ φιλάνθρωπη χριστιανὴ καὶ κατοικοῦσε στὴν Ἰόππη. Τὸ Ταβιθᾶ εἶναι λέξη Συριακὴ καὶ σημαίνει Δόρκα.
Ἦταν ὑφάντρα καὶ ἔφτιαχνε χιτῶνες, τοὺς ὁποίους πωλοῦσε πρὸς ἀνακούφιση τῶν χηρῶν καὶ ὀρφανῶν.
Ἡ Ταβιθᾶ ὅμως ἀρρώστησε καὶ πέθανε. Τὴν περίοδο ἐκείνη βρισκόταν στὴ Λῦδδα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Ὅταν τὸ ἄκουσαν αὐτὸ οἱ δικοί της, ἔσπευσαν νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ ἔρθει στὴν Ἰόππη, ὅπου καὶ ὁδηγήθηκε στὸ νεκροκρέβατο τῆς Ταβιθᾶς. Ἀφοῦ παρακάλεσε τοὺς παραβρισκόμενους νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ δωμάτιο, ὁ Πέτρος γονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Στὴν συνέχεια εἶπε στὴν Ταβιθᾶ νὰ σηκωθεῖ. Μόλις ἐκφώνησε τὸ πρόσταγμα ἡ νεκρὴ ἀνεστήθῃ.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ διεδόθει στὴν Ἰόππη καὶ πολλοὶ πίστεψαν. Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μαθήτρια ἔνθεος, ἐν τῇ Ἰόππῃ σεμνή, Χριστοῦ ἐχρημάτισας, καὶ ἐν πολλοῖς οἰκτιρμοῖς, αὐτὸν ἐθεράπευσας· ὅθεν ὑπὸ τοῦ Πέτρου, ὡς ἠγέρθης θανοῦσα, ἐδειξας τοῦ σοῦ βίου, Ταβιθᾶ μακαρία, πᾶσι τὴν κεκρυμμένην, θείαν λαμπρότητα.