Σελίδες

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Φιλόθεος ἤ φιλόυλος; (Ἁγ.Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ)

 
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διδάσκει:
«Ο Θεός κατά την Αγ.Γραφή είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης,που με τις φιλάνθρωπες ακτίνες Του ομορφαίνει το σύμπαν.
Η ψυχή πάλι,ανάλογα με την προαίρεσή της,γίνεται ή κερί,σαν φιλόθεη, ή πηλός σαν φιλόυλη.
Όπως λοιπόν ο πηλός, όταν εκτεθεί στον ήλιο,ξεραίνεται και το κερί μαλακώνει,το ίδιο και η ψυχή.
Εκείνη που είναι δοσμένη στα εγκόσμια και υλικά,σαν έλθει σε επαφή με τον Θεό, σκληραίνεται, σαν τον Φαραώ, και χάνει κάθε ελπίδα σωτηρίας.
Η φιλόθεη ψυχή όμως, όταν εκτεθεί στις φλογερές ακτίνες της θεαγάπης, απαλύνεται, αποτυπώνει τους χαρακτήρες των Αγίων και γίνεται κατοικία του Θεού»
http://proskynitis.blogspot.com/2012/03/blog-post_6955.html 

Ἀπό τήν δουλεία τῆς πλάνης στήν ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ


 ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
 Μια ομολογία ενός πρώην θύματος
Πρωτοπρ. Κυριακού Τσουρού,
Γραμματέως της Σ. Ε επί των αιρέσεων

«Ένας από τους λόγους που έγραψα τα παραπάνω είναι για να μπορέσετε όλοι εσείς που ανήκετε σε ομάδες και "παρέες" ξένες Χριστού να φύγετε από το σκοτάδι που βρί­σκεστε και να έρθετε στο φως του Χριστού, ο Οποίος σάς περιμένει... Έχω την ελπίδα πως αυτά τα γραπτά ίσως έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία, όντας ικανά να καταγρά­ψουν γεγονότα και πρακτικές που χρησι­μοποιούνται όχι σε μία αλλά σε χιλιάδες αιρέσεις, παραθρησκευτικές οργανώσεις, σέχτες και σχετικές ομάδες».

   Η απελευθέρωση ενός θύματος από τα δεσμά της πλάνης (αίρεσης ή παραθρησκείας) είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Είναι πρωτίστως ένας ολοκληρωτικός συγκλονισμός του ίδιου του θύματος, που χω­ρίς την Χάρη του Χριστού μπορεί να οδηγη­θεί στην καταστροφή και την απόγνωση. Δεν είναι σπάνιο η απογοήτευση από την διάψευση των ονείρων και των ελπίδων που είχε στηρίξει ο οπαδός στον «αρχηγό» (γκουρού ή μεσσία) και στην ομάδα του να τον οδηγήσουν σε απεγνωσμένες ενέργει­ες και σε πράξεις αυτοκαταστροφής.
Είναι ακόμη δύσκολη η θέση της οικογέ­νειας που έχει το πρόβλημα, αφού έντεχνα καλλιεργήθηκε από την «ομάδα» στην ψυ­χή του οπαδού η πεποίθηση ότι η οικογέ­νειά του και όσοι της συμπαραστέκονται είναι οι «εχθροί».

Είναι τέλος δύσκολη και λεπτή η θέση εκείνων που θα θελήσουν να συμπαρα­σταθούν και να βοηθήσουν στην απεξάρτιση του θύματος και στην επανένταξή του στο κοινωνικό σύνολο και ιδιαίτερα στην Εκκλησία.

Ἐπιθυμητές τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν: «Κακοπαθοῦσαν καὶ προσεύχονταν γιὰ τοὺς τρυφῶντες καὶ ἀναπαυομένους. Ἀγρυπνοῦσαν γιὰ τοὺς ὑπνοῦντες. Ἔχυναν δάκρυα καὶ μετανοοῦσαν γιὰ τοὺς γελῶντες».


 .         ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡAΦΙΑΣ»: Ἡ ἔκδοση αὐτοῦ τοῦ βιβλίου  (βλ.σχετ.: 1. http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/12/14/ἀπὸ-τὴν-ἀσκητικὴ-καὶ-ἁγιορειτικὴ/, 2. http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/01/19/ἂν-ἔσκυβες-δὲν-θὰ-ἤσουν-τώρα-ἐδῶ-ἐξ/, 3. http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/01/28/ὀλοζώντανο-περιστατικὸ-ἀποκτήσεως/) συμπίπτει ἀφ᾽ ἑνὸς μὲ τὴν ἐθνική μας περιπέτεια καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου μὲ τὴν θεολογικὴ περιπλάνηση στοὺς σκοτεινοὺς δρόμους τῆς “μεταπατερικότητος”. Ἔρχεται τὸ βιβλίο λοιπὸν αὐτὸ νὰ δώσει στερεὰ τροφὴ καὶ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στὶς δύο αὐτὲς προκλήσεις. Εἰδικῶς στὴν δεύτερη, τῆς λεγομένης “μεταπατερικῆς θεολογίας”, τὴν ὁποία καλοὶ θεολόγοι ἀσπάζονται καὶ προωθοῦν, παραθεωρώντας ὅλο τὸν πλοῦτο καὶ τὴν Χάρι τῆς βιωμένης ἀληθινῆς θεολογίας, δηλ. τῆς κοινωνίας μὲ τὸν Θεὸ μέσα ἀπὸ τὴν ἡσυχαστικὴ (ἁγιορειτικὴ ἐν προκειμένῳ) «τριβή», τὴν εὐαγγελικὴ ὁδὸ σωτηρίας ποὺ διαθέτει ἡ Ἐκκλησία.

«Πρεσβεία Χριστοῦ» (Christ Embassy)-Μία νέα αἵρεση στήν Ἐλλάδα



«ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ»
 ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΙΡΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
 Πρωτοπρ. Βασιλείου Γεωργοπούλου,
Λέκτορα Θεολογικής Σχολής Α. Π. Θ.

   Στις Αφρικανικές Νεοπεντηκοστιανικές - Χαρισματικές κινήσεις, που δημιουργή­θηκαν σε αφρικανικές χώρες, που αναπτύ­χθηκαν ραγδαία και επεκτείνουν τις «ιε­ραποστολικές» τους δραστηριότητες στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α. ανήκει και η κίνηση «Πρεσβεία Χριστού» (Christ Embassy).
Πρόκειται για μία κίνηση που ιδρύθηκε στην Νιγηρία και που άρχισε να δραστηρι­οποιείται, εκτός από τη Νιγηρία, στη Νότια Αφρική, στις Η.Π.Α, στην Αγγλία και φυσικά στην Ελλάδα, από τα τέλη τού 2010. Ιδρυτής της κίνησης είναι ο αφρικανός πεντηκοστιανός πάστορας Κρις Ογιακιλόμε, ο οποίος μαζί με την γυναίκα του Ανίτα παρουσιάζο­νται στα έντυπα της κίνησης ως οι υπεύθυ­νοι καθοδηγητές της. Ο εν λόγω πάστορας είναι ταυτοχρόνως πρόεδρος του Believers LoveWorld Incorporated, που αποτελεί τον ιεραποστολικό βραχίονα της αίρεσης.

Προσευχή


«ΠΡΟΣΕΥΧΗ»
Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»
Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Ψυχή χωρίς προσευχή εἶναι καταδικασμένη νά πεθάνῃπό πνευματικήσφυξία,πως τό σῶματαν στερηθῇ τόξυγόνο.
Δυό εἰδῶν προσευχέςχουμε: τ ή ν  κ ο ι ν ή, τή φανερή· καί τ ή ντ ο μ ι κ ή, τή μυστική.
κ ο ι ν ή προσευχή πρέπει νά γίνεται πάντοτε σύμφωνα μέ τήν τάξι καί τό τυπικό πούρίζειἘκκλησία μας. Στήν κοινή προσευχή δένχουμε δικαίωμα ν΄ αὐτοσχεδιάζουμε,πως κάνουν οἱ αἱρετικοί. Ἔχει τόν καθωρισμένο χρόνο καί τό καθωρισμένο ἀπό τήν Ἐκκλησία περιεχόμενό της: μεσονυκτικό, ὄρθρος, ὧρες, λειτουργία, ἑσπερινός, ἀπόδειπνο. Τό ἴδιο τό Πανάγιο Πνεῦμα, πού συγκροτεῖ ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία, ὥρισε αὐτές τίς προσευχές, γιά νά λατρεύεται καί νά δοξάζεται ἀδιάκοπα ὁ ἀληθινός Θεός στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὅπως δοξάζεται στόν οὐρανό ἀπό τούς ἀγγέλους.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Πατέρας τῆς Θ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Πρόλογος Καθηγουμένου
Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, εἶναι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν χρειάζονται συστάσεις. Τὸ ἐγνωσμένο ἦθος του, τὸ ὁμολογιακὸ ὀρθόδοξο φρόνημὰ του, ἡ ἐμπνευσμένη ἁγιοπατερικὴ θεολογία του, ἡ θαρραλέα τοποθέτησή του σὲ φλέγοντα ἐκκλησιαστικά, ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ ζητήματα τὸν ἔχουν καταξιώσει καὶ τὸν ἔχουν καταστήσει σημεῖο ἀναφορᾶς στὴν συνείδηση τοῦ λαοῦ μας.
Ἀποτελεῖ, λοιπόν, ἰδιαίτερη τιμὴ καὶ εὐλογία γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ μας ἡ ἔκδοση ἑνὸς ἀκόμη ὁμολογιακοῦ κειμένου τοῦ πατρὸς Γεωργίου. Πρόκειται γιὰ τὴν ὁμιλία ποὺ ἐξεφώνησε στὴν Λάρισα, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ἰγνατίου, τὴν Β΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ἡμέρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἕνα κείμενο ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο στὶς μέρες μας, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας βάλλεται ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς συνοψίζει τὴν διδασκαλία τῶν προγενεστέρων Πατέρων καὶ εἶναι προσωπικὰ γνώστης τοῦ θαβωρείου φωτός, ὁπότε μιλᾶ γιὰ τὴ δόξα καὶ τὴ Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ αὐθεντικῶς καὶ ἐξ ἰδίας βιωματικῆς ἐμπειρίας.

Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 
Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ


Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ταυτίζει τόν κόσμο μέ τά πάθη. Νά τί μᾶς διδάσκει: «Ὅταν θέλουμε νά ὀνομάσουμε ὅλα τά πάθη μαζί, τά λέμε «κόσμο». Καί ὅταν θέλουμε νά ξεχωρίσουμε καί νά δώσουμε στό καθένα τό ὄνομά του, τά ὀνομάζουμε «πάθη». Καί τά πάθη, καθώς διαδέχονται τό ἕνα τό ἄλλο, σχηματίζουν τόν δρόμο τοῦ κόσμου, καί ὅπου τελειώνουν τά πάθη, ἐκεῖ παύει νά ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ κόσμου... Ὅπου πάψει ἡ ἐνέργεια τῶν παθῶν, ἐκεῖ πεθαίνει μαζί τους καί ὁ κόσμος.
Εἶπε κάποιος σοφός γιά τούς ἁγίους ὅτι, ὅταν ζοῦσαν, ἦταν ἤδη πεθαμένοι, διότι, ἐνῶ ζοῦσαν μέ τό σῶμα τους, δέν ζοῦσαν ζωή σαρκική. Καί σύ πρόσεξε νά δεῖς ποιά πάθη ζοῦνε μέσα σου, γιά νά καταλάβεις πόσο ἀνήκεις στόν κόσμο καί ἐξ αἰτίας ποιῶν παθῶν εἶσαι δεμένος μαζί του καί ἀπό ποιά ἐλευθερώθηκες... Μέ δύο λόγια, κόσμος εἶναι ἡ ἐμπαθής ζωή καί τό σαρκικό φρόνημα. Ὅποιος ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά πάθη του, ἔχει ἐξέλθει ἀπό τόν κόσμο»40. (132)
Ὁ χριστιανός καλεῖται νά ἐξέλθει τοῦ κόσμου δηλ. νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά πάθη του. Ὅποιος θέλει νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου «ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται»41...ἀλλά καί τοῦ ἑαυτοῦ του. Ζεῖ ὑποδουλωμένος σέ μία ἀβάσταχτη θλίψη...
Ὅσο δέν θέλει νά μετανοήσει, νά «ἐξέλθει τοῦ κόσμου»42 καί νά ἀγαπήσει τόν Θεό, παραμένει δεμένος μέ τά «ἀγαπώμενα δεσμά τῶν παθῶν». Τό συμπέρασμα βγαίνει ἀβίαστα:

Ὁ πολιτισμός κατάντησε καινούργια μορφή ἀθεΐας.

 
Οι άνθρωποι περιμένουν πολλά καλά από τους μεγάλους ευεργέτες και φιλάνθρωπη συμπεριφορά από τους πλουσίους. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης, και ποιος είναι ο πλουσιότερος από όλους; Χωρίς αμφισβήτηση ο Θεός. Τί ζητάμε εμείς σαν Χριστιανοί και σαν χριστιανικός λαός από το Θεό μας;


Ας δούμε την προσευχή του Κυρίου, το «Πάτερ ημών». Με την προσευχή αυτή ζητάμε να αγιαστεί το όνομα του Θεού, να αγιαστεί και όχι να διασυρθεί το όνομα Του. Στη συνέχεια προσευχόμαστε να έλθει η βασιλεία του Θεού, η βασιλεία του Πατρός, και όχι η βασιλεία του τυράννου, του θηρίου. Ας γίνει το θέλημά Σου όπως στον ουρανό, έτσι και εδώ στη γη, όπως ανάμεσα στους αγγέλους, έτσι ανάμεσα και στους ανθρώπους. 

Ἀγνώστου συγγραφέως: Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (μέρος 2ο-β)





Τώρα απεφάσισα να περπατώ περισσότερο εις το διάστημα της νύκτας, για να διαβάζω απ' την «Φιλοκαλία» την ημέρα, κάτω απ' τις σκιές των δένδρων των πυκνών δασών.

Ω! τι σοφία, ανεκάλυπτα κατά την μελέτη μου αυτή, σοφία που ούτε καν την είχα πριν υποπτευθή. Εντρυφώντας εις τα βάθη της σοφίας αυτής αισθανόμουν ευτυχία, που ποτέ δεν θα μπορούσα ούτε να την φαντασθώ.


Είν' αλήθεια ότι μερικά χωρία, πολύ απείχαν από του να τα κατανοήσω, αλλ' η Προσευχή της καρδιάς μου, έκανε ώστε να ξεκαθαρίζω κάπως αυτά, που τέλεια δεν ημπορούσα να τα συλλάβω με το μυαλό μου.

Τό Ἄκτιστον Φῶς κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ (Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ἡγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους)

 

Ομιλία του γέροντα πραγματοποιήθηκε στις 23-3-1997 στην Βέροια υπό την φιλοξενία του Σεβασμ. Μητροπολίτου Παντελεήμονος.


Από την ομιλία:


- Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Ακτιστο Φως της Αγίας Τριάδος. Για το Φως που είναι η τελειοτάτη θέα του Θεού.
- Το Ακτιστο Φως δεν είναι υλικό φως, δημιουργημένο.
- Οι Αγγελοι έχουν συνεχή κοινωνία με το Θεό και βλέπουν το Φως της Αγίας Τριάδος.
- Οι Αγγελοι πριν την σάρκωση του Χριστού μπορούσαν ν’ αμαρτήσουν ενώ μετά την σάρκωση δεν μπορούν.
- Ο Αδάμ πριν την παρακοή μετείχε της Θείας Λαμπρότητος. Το Φως της Αγίας Τριάδος ήταν γι’ αυτόν στολή δόξης. Φορούσε αυτή την στολή και γι’ αυτό δεν ήταν πνευματικά γυμνός. Ακολουθεί η παρακοή και ο χωρισμός από τον Θεό. Η ανθρωπίνη φύσις γυμνώθηκε απ’ τη στολή του Θείου Φωτός. Οι πρωτόπλαστοι ντρέπονται για την γύμνωσή τους. Αυτή τη γύμνωση αισθάνονταν όλοι οι προφήτες και οι δίκαιοι άνθρωποι και λαχταρούσαν να ξαναδούν και πάλι το Φως του Θεού.

11 Μαρτίου Συναξαριστής. Β' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Σωφρονίου Πατριάρχου, Πιονῖου καὶ Σαβίνας Μαρτύρων, Θαλοῦ καὶ Τροφίμου Μαρτύρων, Ἠρακλέους καὶ Ζωσιμὰ Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Συρίᾳ, Γεωργίου Σιναΐτου, Κωνσταντίνου βασιλέως, Εὐλογίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Λουκριτίας καὶ δυὸ Παρθένων ἀνωνύμων Μαρτύρων, Γεωργίου Νεοφανούς, ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Ἐπιμάχου, Θεοδώρας βασιλίσσης Ἄρτᾳς, Εὐθυμίου Θαυματουργοῦ, Παύλου τσάρου, Σωφρονίου Ἐγκλείστου, Σωφρονίου Διδασκάλου, Ἀλεξίου Ὁσίου.

Β' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

Ο θείος αυτός πατέρας, καταγόταν από την Ασία και ανετράφη από παιδί στην βασιλική αυλή της Κωνσταντινούπολης. Τελείωσε τις σπουδές του στη φιλοσοφία, ρητορική και φυσική. Στη λογική, κατά την αποφοιτήριο διάλεξή του ενώπιον του αυτοκράτορα και των αξιωματούχων, ο πρύτανης του πανεπιστημίου ανεφώνησε με θαυμασμό ότι αν ήταν παρών και ο ίδιος Aριστοτέλης θα τον επαινούσε.
Μετά τις σπουδές του όμως, απέρριψε τη προσφορά υψηλών αξιωμάτων του αυτοκράτορα, εγκατέλειψε τα βασίλεια και από είκοσι χρονών ασκήτευσε στο Άγιον Όρος. 
Πρώτα στην Λαύρα του Βατοπεδίου κατόπιν στη Λαύρα του Αθανασίου καθώς και στην ερημική τοποθεσία Γλωσσία, σημερινή Προβάτα. Αναχώρησε από το Όρος για τα Ιεροσόλυμα, αλλά στην Θεσσαλονίκη είδε σε όραμα τον Άγιο Δημήτριο που του απαίτησε να μείνει και να μονάσει εκεί κοντά. Μόνασε τότε στη Βέροια και τριάντα χρονών έγινε ιερέας. 
Εκεί πλήθη μοναχών και λαϊκών προσέτρεχαν να τον συμβουλευθούν. Μετά πέντε χρόνια και λόγω εισβολής των Σέρβων επέστρεψε στον Άθωνα σε κοντινό κελί της Μεγίστης Λαύρας, όπου έφθασε σε μεγάλα ύψη φωτισμού και εκεί σε όραμα έλαβε εντολή να ασχοληθεί με δογματικά θέματα.