Σελίδες

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 21-05-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.


Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. κστ΄ 1, 12 - 20

κστ΄ 1, 12 - 20

   
Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Θ΄ 1 - 38

Θ΄ 1 - 38
                                                          
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ποιά εἶναι ἡ ὀρθόδοξη παράδοση; Κάθαρση-φωτισμός-θέωση,α'μέρος

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ; ΚΑΘΑΡΣΗ-ΦΩΤΙΣΜΟΣ-ΘΕΩΣΗ


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης


Γράφει ὁ Ἄγιος Ἀπόστολος Παῦλος στοὐς χριστιανούς τῆς Θεσσαλονίκης (Β΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς, Κεφ.2, στ. 15):  «Στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις». Δηλ. «Νά εἶστε σταθεροί καί νά κρατεῖτε τίς ὀρθόδοξες παραδόσεις, τήν Ὀρθοδοξία».

 Α΄Μέρος: Ἄς δοῦμε σέ τί συνίσταται αὐτή ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τήν ὁποίαν καλούμαστε σταθερά νά κρατήσουμε (δηλ. νά γνωρίσουμε ἀλλά καί νά βιώσουμε ὥστε νά τήν παραδώσουμε ἀλώβητοι στήν ἐρχομένη γενεά.

Διαβάζουμε στό βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη «Πατερική Θεολογία» :

Ποιά εναι οσία τς ρθοδόξου Παραδόσεώς μας.

« ρθόδοξη παράδοσι προσφέρει μέθοδο θεραπείας το νοός το νθρώπου, δηλαδή τς ψυχς του. θεραπεία ατή χει δύο φάσεις, τόν φωτισμό καί τήν θέωσι. Ἡ θέωσις, δηλαδή ἡ θεοπτία, εἶναι ἡ ἐγγύησις τῆς θεραπείας, τῆς πλήρους θεραπείας. Αὐτή ἡ θεραπευτική μέθοδος, ἡ θεραπευτική ἀγωγή, πού προσφέρει ἡ Ὀρθόδοξος παράδοσις, παραδίδεται (ξ ο καί παράδοσις) ἀπό γενεά σέ γενεά μέ φορεῖς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν στόν φωτισμό καί στήν θέωσι καί ἔγιναν θεραπευτές γιά τούς ἄλλους. Δέν εναι δηλαδή πλή μεταβίβασις γνώσεων ἀπό τά βιβλία, ἀλλά μεταβίβασις καί διαδοχή μπειρίας, τς μπειρίας το φωτισμο καί τς μπειρίας τς θεώσεως.

«Σημεία ἀπό τόν Οὐρανό» Μεταξύ ἐπιστήμης, φαντασίας καί δεισιδαιμονίας.Πέμτπο μέρος β'

 http://o-nekros.blogspot.com/2012/04/ufo.html

 Δείτε εδώ:Πέμπτο μέρος α'

Έτσι, οι «επικοινωνούντες» με UFO δεν είναι παρά μια σύγχρονη μορφή ενός αποκρυφιστικού φαινομένου το οποίο έχει υπάρξει δια μέσου των αιώνων. Οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει το Χριστιανισμό και ψάχνουν για «σωτήρες» από το εξώτερο διάστημα, και γι’ αυτό το φαινόμενο παρέχει εικόνες διαστημοπλοίων και όντων από το διάστημα. Αλλά τι είναι αυτό το φαινόμενο; Ποιος κάνει το «σχεδιασμό», και με ποιο σκοπό;
Οι ερευνητές του σήμερα έχουν ήδη δώσει τις απαντήσεις τουλάχιστον στα δύο πρώτα ερωτήματα, παρ’ ότι, μη έχοντας επάρκεια στο πεδίο των θρησκευτικών φαινομένων, δεν καταλαβαίνουν πλήρως τη σημασία αυτού που έχουν ανακαλύψει.

Περί ὑπακοῆς-4 (Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος)(mp3)

Π. Σάββας 2012-04-01_Περί ὑπακοῆς-4 (Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος)_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-04-12 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Τό ἱλαρό πρόσωπο καί ὁ πόνος τῆς ἀγάπης



Ο Θεός και οι άγγελοι αυτού
εν ανάγκαις χαίρουσιν,
ο δε διάβολος και οι εργάται αυτού εν αναπαύσει

Το ιλαρό πρόσωπο και ο πόνος της αγάπης.

 Εάν δώσεις κάτι στο φτωχό, να το δώσεις με πρόσωπο ιλαρό και με καλά λόγια να τον παρηγορήσεις για τη θλίψη του. Όταν κάνεις αυτό που είπα, η ιλαρότητα του προσώπου σου κυριαρχεί στο μυαλό του περισσότερο παρά αυτό που χρειαζόταν και το έλαβε.
Όταν ανοίξεις το στόμα σου και μιλήσεις εναντίον κάποιου, να θεωρήσεις τον εαυτό σου νεκρό και άκαρπο για το Θεό εκείνη την ήμερα και ότι όλα τα καλά σου έργα πήγαν χαμένα, κι αν ακόμη έχεις τη γνώμη ότι ο λογισμός σου σε προέτρεψε να μιλήσεις με ειλικρίνεια και με σκοπό να βοηθήσεις.

Μήν ἀγωνιᾶς γιά τό μέλλον. Ὁ Κύριος μεριμνᾶ!

 

«Μακάριοι οἱ Πεινῶντες και διψῶντες την δικαιοσύνην,
ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται» (Ματθ. Ε΄. 6)
Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»
Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα
(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

  1. Ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ
Τό ὅτι ἔχουμε πίστη δέν σημαίνει μόνο ὅτι πιστεύουμε στό Θεό σάν δημιουργό μας. Σημαίνει ἐπίσης ὅτι ἀναγνωρίζουμε τήν ἀκατάπαυστη πρόνοια καί μέριμνά Του γιά τό καλό μας, ἀκόμα καί στίς ἀσήμαντες πτυχές τῆς ζωῆς μας. Αὐτό, βέβαια, εἶναι λίγο-πολύ ἀδύνατο νά τό ἀντιληφθεῖ ὁ νοῦς μας, ἔτσι ὅπως εἶναι βυθισμένος μέσα στό σκοτάδι τῶν παθῶν...
Ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἐπιζητοῦμε, ὅταν βρισκόμαστε μέσα στή θύελλα τῶν θλίψεων, δέν εἶναι ἡ συναισθηματική νάρκωση, οὔτε κάποια μέθοδος πού θά μᾶς κάνει ἀναίσθητους, ἀλλά ἡ τέχνη ν᾿ ἀποδεχόμαστε καί νά ὑπομένουμε μ᾿ εὐγνωμοσύνη κάθε λύπη.

Πῶς ἐμφανίστηκε στήν Παρασκευή Ναϊσοπούλου ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί ἡ ἁγία εἰκόνα τῆς Παναγίας Μακελάρισσας.θ' μέρος

 
Η Παρασκευή   με   την   προσευχή   γκρεμίζει   τους   δαίμονες   στα βράχια.

Δείτε εδώ:η' μέρος

Επειδή όμως αρνείτο, ο δαίμονας, στον ύπνο της να φύγει, από τον τόπο αυτόν, τότε βρέθηκε στα χέρια της Παρασκευής δίστομη ρομφαία, με την οποία τύφλωσε το δαίμονα και σπρώχνοντας αυτόν, τον έβγαλε έξω από την περιοχή της Σπηλιάς και τον κατακρήμνισε στο κάτω βάραθρο της χαράδρας.
Άλλη φορά μαζεύτηκαν πολλοί δαίμονες, όχι όμως αυτή τη φορά στον ύπνο της, αλλά την ώρα που έκανε την προσευχή της. Την τραβούσαν από τα ρούχα και προσπαθούσαν να την γκρεμίσουν κάτω από τη Σπηλιά, όπως τον άγιο Αντώνιο, και αφού τη φτάσανε στην άκρη ήσαν έτοιμοι να την γκρεμίσουν, οπόταν εκείνη θυμήθηκε ότι είχε στην τσέπη της ένα μπουκαλάκι με αγίασμα, αμέσως το έβγαλε και τους ράντισε με το αγίασμα και τότε έγιναν άφαντοι.

Μήπως ὑπῆρχε καί ὑπάρχει πραγματικό ἐνδιαφέρον γιά τόν λαό καί τήν πατρίδα, ὅταν ὅλα συνδέονταν καί συνδέονται μέ τήν πάλη καί τή νίκη τοῦ κόμματος;

ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΡΜ (1870-1918)
ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ (ΟΡΛΟΦΣΚΙ)
Διασκευή από τα ρωσικά
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011
 
Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα από το βιβλίο «Ένας ασυμβίβαστος Ιεράρχης - Ιερομάρτυς Ανδρόνικος Αρχιεπίσκοπος Πέρμ (1870-1918)»

…Τα γεγονότα του 1905 και οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, που ακολούθησαν προβλημάτισαν βαθιά τον ιεράρχη. Ποιο θα ήταν το ιδανικό πολίτευμα για τη Ρωσία; Ποιες θα έπρεπε να είναι οι σχέσεις της Εκκλησίας με την πολιτεία; Οφείλουν ή όχι οι χριστιανοί να ενδιαφέρονται για το σύστημα διοικήσεως και την καλή οργάνωση του κράτους;
Και αν οφείλουν, τότε ποιο σύστημα είναι το καλύτερο για τη χώρα; Σε τέτοια και αλλά παρόμοια ερωτήματα έδινε απαντήσεις με το άρθρο του Το ρωσικό πολιτικό σύστημα από τη σκοπιά του χριστιανού ή θεμελίωση και έννοια της μοναρχίας.

«Κανείς», έγραφε, «ας μην ακούει τους λαοπλάνους, πού υποστηρίζουν ότι για τον χριστιανό είναι εντελώς αδιάφορο το πολιτικό σύστημα. Όχι! Εμείς οι χριστιανοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, ζούμε σ΄ αυτόν τον κόσμο, από τον όποιο δεν μπορούμε να φύγουμε παρά μόνο όταν το θελήσει ο Πλάστης μας.

Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θεωρητική, δέν εἶναι μία αἰθέρια πτήση σέ ἰδέες

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

2) Ὁ θεραπευτικός χαρακτήρας καί ο θεραπευτικές ἀρχές τῆς Ἐκκλησίας .

Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θεωρητική, δέν εἶναι μία αἰθέρια πτήση σέ ἰδέες. Ἀντίθετα εἶναι μία πολύ συγκεκριμένη πράξη, πού συνίσταται στήν ἐφαρμογή τῶν ὁδηγιῶν-ἐντολῶν τοῦ Δημιουργοῦ-Κατασκευαστοῦ μας Θεοῦ γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ προορισμοῦ μας, δηλαδή τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἡ θεωρητική ἀποδοχή τῆς Ἀλήθειας δέν θεραπεύει τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἀθεράπευτος, μπερδεμένος καί ἄρρωστος ψυχικά, ἄν δέν προχωρήσει ἀπό τήν θεωρητική πίστη (τήν ὁποία ἔχει καί ὁ διάβολος) στήν ἐνδιάθετο καί ζωντανή πίστη202, πού δημιουργεῖται διά τῆς μετανοίας (καθάρσεως καί φωτισμοῦ).

Θανάτου ἑορταζωμεν νέκρωσιν (Ἡ ἱστορία τοῦ Μάρκου)

Μετά περίπου από ένα χρόνο, ο Μάρκος πεθαίνει στην ηλικία των 30 ετών, αφήνοντας μόνη και άκληρη την πολυαγαπημένη του γυναίκα τη Μ.

Ἄν δέν ὑπάρχει ἀνάσταση…ὅλα «ἅγονται καί φέρονται»!


Όταν λέμε ανάσταση, εννοούμε την ανάσταση των σωμάτων. Διότι ανάσταση είναι η δεύτερη ανόρθωση αυτού που έχει πέσει· διότι πώς θα αναστηθούν οι ψυχές που είναι αθάνατες; Αν πράγματι ορίζουν τον θάνατο ως χωρισμό της ψυχής από το σώμα, η ανάσταση είναι οπωσδήποτε ένωση πάλι της ψυχής και του σώματος, και δεύτερη ανόρθωση της ζωντανής υπάρξεως, που διαλύθηκε  στα στοιχεία της και έπεσε. Λοιπόν, το ίδιο το σώμα που καταστρέφεται και διαλύεται, το ίδιο θα αναστηθεί άφθαρτο.
Γιατί, αν δεν υπάρχει ανάσταση, ας φάμε και ας πιούμε (Α’ Κορ. ιε’ 32), ας επιδιώξουμε τη ζωή των ηδονών και των απολαύσεων. Αν δεν υπάρχει ανάσταση, σε τί διαφέρουμε από τα άλογα ζώα; Αν δεν υπάρχει ανάσταση, ας καλοτυχίσουμε τα ζώα του αγρού, που ζουν χωρίς λύπη.

Περί ὑπακοῆς-3 (Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος)(mp3)

Π. Σάββας 2012-03-18_Περί ὑπακοῆς-3 (Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος)_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-03-12 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Δείλιασε ὁ Κύριος στόν Σταυρό;


Ποια η ερμηνεία του “Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλειπες;” (Ματθ. 27.46, Μαρκ 15.34)

Την βλάσφημη θέση ότι ο Κύριος δείλιασε προ του πάθους και πάνω στον σταυρό εξέφρασαν οι Αρειανοί. Σ’ αυτούς απάντησε ο Μέγας Αθανάσιος ως εξής:
«54. Λοιπόν, όπως, ενώ αυξάνει το σώμα, λέγεται ότι αυτός προκόπτει λόγω της ιδιότητος του ανθρωπίνου σώματος, έτσι και τα αναφερόμενα στον καιρό του θανάτου, δηλαδή το ότι εταράχθη, έκλαυσε, πρέπει να τα εκλάβωμεν με την ιδίαν έννοιαν. Διότι περιπατούντες πάνω και κάτω ανήσυχοι και ωσάν να στηρίζουν την αίρεσίν των πάλιν εις αυτά, ισχυρίζονται˙ να λοιπόν, έκλαυσε και είπε˙ “Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται[1]” και παρεκάλεσε να αποφύγει το ποτήριον του θανάτου[2]˙ πως λοιπόν, εφ’ όσον είπε αυτά, είναι Θεός και Λόγος του Πατρός; Βεβαίως, ω θεομάχοι, έχει γραφεί ότι έκλαυσε και ότι είπε εταράχθηκα, και επί του σταυρού είπεν, “Ἐλωί, Ἐλωί, λιμά σαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι, Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλιπες;” Και παρεκάλεσε ν’ αποφύγει το ποτήριον. Βεβαίως, έχουν γραφεί αυτά.

20 Μαΐου Συναξαριστής. Κυριακή του Τυφλοῦ, Θαλλελαίου τοῦ ἰατροῦ καὶ τῶν σύν αὐτῷ Ἀλεξάνδρου καί Ἀστερίου, Λυδίας τῆς Φιλιππησίας, Πλατίλλας τῆς Ρωμαίας, Ασκλᾶ Μάρτυρος, Βαυδελίου Ἱερομάρτυρα, Ζαωουλών καί Σωσσάνης, Ἱλαρίου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Μεμέλᾳ, Οὐτρίλλου Ἐπισκόπου, Θαλασσίου Ὁσίου, Μάρκου Ἐρημίτου, Θεοδώρου Ἐπισκόπου, τῶν Ὁσίων Ἰωάννου, Ἰωσήφ καί Νικήτα, Ἀνακομιδή καί Μετακομιδή ἱεροῦ Λειψάνου Νικολάου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ, Τιμοθέου ἡγεμόνος, Ανακομιδή ἱερών λειψάνων Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Στεφάνου Ὁσίου.

Κυριακή του Τυφλοῦ

Τὸ εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς του Τυφλοῦ, ἀποτελεῖ μία ἀδιάψευστη ἀπόδειξη ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν μόνο τέλειος ἄνθρωπος ἀλλὰ καὶ τέλειος Θεός.
Ὅπως διαβάζουμε στὸ Κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγέλιον (κεφ. θ, 1 – 38), ὁ Χριστός, περνώντας μέσα ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, συναντάει ἕναν ἐκ γενετῆς τυφλό. Ὁ Κύριος, ἔκανε πυλό, ἀφοῦ ἔφτυσε στὸ χῶμα, τοῦ ἄλειψε τὰ μάτια καὶ τὸν ἔστειλε στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Ὁ τρόπος αὐτὸς θεραπείας, μᾶς ὑπενθυμίζει τὸν τρόπο ποὺ ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, πλάθοντάς τον.
Ὁ Θεὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, πλάθει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χῶμα, τώρα ὁ Χριστός, πλάθει τὰ μάτια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ πάλι ἀπὸ χῶμα. Ὁ ἴδιος Θεός! Δοκιμάζει τὴν πίστη τοῦ τυφλοῦ καὶ τὸν στέλνει στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Σέβεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ζητάει τὴ δική του ἑκούσια καὶ ἐλεύθερη συμμετοχή του στὸ θαῦμα. Ὁ τυφλὸς ὅμως μὲ πίστη, ὑπακούει στὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, πηγαίνει καὶ πλένεται καὶ ἐπιστρέφει βλέποντας.
Ὅμως, ἡ ζωὴ τοῦ θεραπευμένου τυφλοῦ, δὲ ἔγινε εὐκολότερη. Γίνεται στόχος τῆς κακίας καὶ τοῦ μίσους τῶν Φαρισαίων, τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ μὲ ζῆλο πίστευαν στὸ Θεὸ καὶ στὴν τήρηση τοῦ Νόμου Του.