Σελίδες

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 22-07-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιε΄ 1 - 7

ιε΄ 1 - 7


Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. Θ΄ 27 - 35

Θ΄ 27 - 35 
                                                       
Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/


http://www.hristospanagia.gr/

Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Ἡ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ζούσε όπως οι άγγε­λοι, με τη θεωρία τού Θεού. Μετά την πτώση, οι απόγονοί του ζούσαν με την πίστη στο Θεό. Εκείνοι που δε θεωρούσαν το Θεό κι η πίστη τους είχε εκλείψει, δεν μπορούσαν να συναριθμηθούν με τους ζωντανούς, αφού δεν είχαν επαφή με τη Ζωή. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να ζουν;

Η λίμνη που είναι ανοιχτή στο στερέωμα, δέχεται το νερό από ψηλά. Γεμίζει με νερό και δεν ξεραίνεται. Μια άλλη λίμνη, που δεν είναι ανοιχτή στο στερέωμα, δέχεται το νερό από τη γη, από τις πηγές των βουνών. Γεμίζει κι αυτή και δεν ξεραίνεται. Μια τρίτη λίμνη όμως, που δεν είναι ανοιχτή στο στερέωμα, ούτε και δέχεται νερό από κάποιο υπόγειο ρεύμα, δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή ν' αδειάσει και να ξεραθεί.

Ἡ «Σύναξη» καί ἡ Wicca. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Φωτοπούλου

 
Τό ἄρθρο τοῦ συνεργάτου μας π. Ἰωάννου Φωτοπούλου σχετικά μέ μία βιβλιοκρισία τοῦ περιοδικοῦ «Σύναξη» φαίνεται αἰχμηρό, ἀλλά καί  τό θέμα τοῦ παρουσιαζομένου βιβλίου ἐπικίνδυνο καί ἀποκρουστικό.
Τό περιοδικό «Σύναξη» αὐτοτιτλοφορεῖται «Τριμηνιαία ἔκδοση σπουδῆς στήν Ὀρθοδοξία» καί ὑπονοεῖ μέ τόν κύριο τίτλο του «Σύναξη» ὅτι τό θεολογικό του περιεχόμενο εἶναι ἔκφραση τοῦ βιώματος τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς συνάξεως.  Ἄν καί μέ τήν οἰκουμενιστική του τακτική τό περιοδικό δέν ἀποδεικνύει  τόν τίτλο του ἀνταποκρινόμενο στά πράγματα,  ἄς δεχθοῦμε ὡς ὑπόθεση ἐργασίας ὅτι τό περιεχόμενό του ἀποτελεῖ καταστάλαγμα ἀπόψεων  ὀρθοδόξων θεολόγων ἐν συνάξει.
 Ἡ Wicca εἶναι κι αὐτή μιά σύναξη, ἀλλά ἀλλιώτικη. Εἷναι συναγωγή πονηρευομένων, εἶναι ἕνωση μάγων πού δημιούργησε στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’50  ὁ G. Gardner. 

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_10ο_mp3



Π. Σάββας 2012-06-28_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_Ι΄ ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-06-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Πρωτ. Ι.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κατάταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μεταξὺ τῶν θρησκευμάτων - Σεβασμὸς σ' ὅλα τὰ θρησκεύματα καὶ τὶς ἐμπνεύσεις τους; [3]


Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ
Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ
 Κριτικὲς τοποθετήσεις στὸ βιβλίο
«Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία»
τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ

1. Κατάταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μεταξὺ τῶν θρησκευμάτων - Σεβασμὸς σ' ὅλα τὰ θρησκεύματα καὶ τὶς ἐμπνεύσεις τους;
   Τὸ κυριώτερο πρόβλημα στὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως σ' ἕνα μεγάλο βαθμό, ὡς ἕνα ἐκ τῶν θρησκευμάτων. Αὐτὸ δημιουργεῖ στὸν ἀνύποπτο ἀναγνώστη μία σύγχυση, καὶ κατὰ τὴ πορεία μελέτης τοῦ βιβλίου μία ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου αἰσθητηρίου του, μία ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δρόμους προσεγγίσεως τοῦ «Θείου». Ἂς δοῦμε αὐτὴ τὴ θέση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἀναστασίου ἀναλυτικά.
Στὸ βιβλίο τοῦ ὁμιλεῖ ἐναλλακτικὰ πότε γιὰ «θρησκεῖες» καὶ «θρησκεύματα» στὸν πληθυντικό, περιλαμβάνοντας σ' αὐτὰ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ πότε γενικὰ γιὰ τὴ «θρησκεία», ὅπου σ' αὐτὸ τὸ γενικὸ παρονομαστὴ ὑπάγεται καὶ ἡ χριστιανικὴ «θρησκεία».

Περί τῆς νηστείας



Ἐπειδή πολύ συχνά ἀκοῦμε ἀπό συγγενεῖς καί φίλους πώς σημασία δέν ἔχει τόσο ἡ νηστεία ,ὅσο τά καλά ἔργα καί ἡ πίστη , γράφει ὁ Ἅγιος Βασίλειος μία ὡραία παρομοίωση γιά νά δείξει τό κέρδος πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τή νηστεία .
Ὅπως δηλαδή εἶναι εὐκολότερο νά ἐπιπλεύσει σέ τρικυμία ἐλαφρότερο πλοῖο ἀπ 'ὅτι ἕνα βαρυφορτωμένο μέ ἐμπορεύματα καί πλῆθος ἀνθρώπων , ἔτσι καί τά σώματά μας ὅταν παραφορτώνονται μέ τροφές ,εὔκολα ὑποκύπτουν σέ ἀσθένειες. Θά πεῖ ἴσως κάποιος πώς ἄν ἔχουμε πίστη τί χρειάζεται ἡ νηστεία;

Ἡ γιόγκα καί ὁ διαλογισμός εἶναι ἀσυμβίβαστα μέ τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία, τήν προσευχή καί γενικότερα μέ τήν χριστιανική ζωή

Μιχαήλ Χούλης
Θεολόγος καθηγητής

H γιόγκα, λέξη πού σημαίνει ένωση, είναι ένα ινδουιστικό φιλοσοφικό-θρησκευτικό σύστημα, πού έχει σαν σκοπό την ένωση με το Υπέρτατο Ον και τη συνειδητοποίηση του απολύτου Ενός. Αυτό επιτυγχάνεται με ορισμένους τρόπους σωματικής και πνευματικής άσκησης, τους οποίους υποτίθεται πώς, αν ακολουθήσει ο μυημένος, υποτασσόμενος πλήρως σε έναν γκουρού (Ινδουιστή καθοδηγητή μοναχό, «επίγειο θεό» τους), θα ανέβει μέχρι τα ανώτατα επίπεδα τελειοποίησης. Θα απελευθερωθεί δήθεν η ψυχή από την άγνοια του εαυτού της, από τη φαντασίωση του κόσμου και τελικά από τον κύκλο των μετεμψυχώσεων.
Αν και προσφέρεται η γιόγκα και ο διαλογισμός σε Ευρώπη και Αμερική σαν μέθοδος σωματικών ασκήσεων που παρέχουν ευεξία, χαλάρωση και γαλήνη, στην πραγματικότητα οι ασκήσεις της γιόγκα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τον Ινδουισμό, την απωανατολίτικη φιλοσοφία και τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης, που είναι παντελώς ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Η γιόγκα πράγματι είναι μια πλήρης και οργανωμένη θρησκεία πού βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το ευαγγελικό και σωτήριο μήνυμα του Χριστιανισμού.

Γνήσιες ἐμπειρίες τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ


ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται πνευματικά σταδιακά καθαρίζεται φωτίζεται καί θεώνεται. Ἀποκτά αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνεται τήν Θεία Χάρη, αἰσθάνεται τόν Θεό[1].
Στόν Παράδεισο πρίν τήν προπατορική ἁμαρτία οἱ πρωτόπλα­στοι συνομιλοῦσαν μέ τόν Θεό, αἰσθάνονταν τήν Θεία  Χάρη. Ἀπό τήν στιγμή, πού ἔπεσαν στήν παρακοή ἔχασαν τήν Θεία  Χάρη καί αἰσθάνθηκαν τή γυμνότητά τους.
Ὁ Θεός ἔπλα­σε τόν ἄνθρωπο γιά νά εἶναι ἱερεύς, προφήτης καί βασιλεύς. Τοῦ ἔδωσε τήν Θεία Χάρη ὥστε νά μετέχει στά τρία ἀντίστοιχα ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ[2]. Μετά τήν διάπραξη τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τά τρία αὐτά ἀξιώματα.

Μία ἐπιστολή τοῦ 1907. Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης

Μία επιστολή του 1907
Αγαλλιάσθω έρημος
Σύγχρονες Αγιορείτικες μορφές
 Δανιήλ Κατουνακιώτης
  
   Η επιστολή αυτή αποστέλλεται «Προς τον τελειόφοιτον της εν Χάλκη θεολογικής Σχολής κ. Γεώργιον Παπαγεωργιάδην, Διδάσκαλον της Βατοπεδίου Σχολής».
   «Τω λίαν μοι αγαπητώ κ. Γεώργιω Παπαγεωργιάδη εκ ψυχής κατασπαζόμενος ήδιστα προσαγορεύω!»
Υπτίαις χερσί κομισάμενος και αναγνούς μετά προσοχής και άκρας μου ευχαριστήσεως την περισπούδαστόν μοι Αυτής επιστολήν, ου μην δε, και τους εν τοις εσωκλείστοις φύλλοις, επί τη κηδεία του αειμνήστου Δ. Βερναρδάκη, εκφωνηθέντας λόγους, υπερήσθην τω Πνεύματι, ειδώς μετ’ εκλπήξεως και άκρας ευχαριστήσεως τα υπερφυή, ούτως ειπείν, πλεονεκτήματα της εξόχου ευφυΐας του μεγάλου τούτου ανδρός, τον οποίον η θεία πρόνοια επαρουσίασεν εις την καθ’ ημάς γενεάν όπως κλείση τα Ελληνικά γράμματα και αναδείξη αυτόν άλλον Ευριπίδη και κριτικώτατον Φώτιον, κατά την φαντασίαν, κρίσιν και εμβρίθειαν και διεγείρη πάντας τους φιλοθέους και ευσεβείς αυτού εγκωμιαστάς εις δόξαν και έπαινον Αυτού του Πανάγαθου Θεού, όστις κατά καιρούς ανατέλλει τοιούτους φωστήρας, οίτινες ομολογουμένως λαμβάνουσι τας μαρμαρυγάς της σοφίας παρ’ Αυτού του χορηγού των φώτων, κατά το «παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων».

Ἦταν τό Βυζάντιο κράτος θεοκρατικό;


ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟ;
 
Για να αποφύγουμε τη σύγχυση την οποία προκαλεί η έλλειψη ορισμού της θεοκρατίας στους περισσότερους συγγραφείς, προτείνουμε τέσσερα κριτήρια με τα όποια μπορεί να ελεγχθεί η ύπαρξη και ο βαθμός θεοκρατίας σε ένα κράτος:
1) Ταύτιση πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας στο ίδιο πρόσωπο.
2) Επιβολή θρησκευτικών κανόνων στο σύνολο της νομοθεσίας.
3) Άσκηση της δημόσιας διοίκησης από θρησκευτικούς λειτουργούς.
4) Έλεγχος της εκπαίδευσης από τη θρησκευτική ιεραρχία.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το «Βυζάντιο» δεν ικανοποιεί ούτε ένα απ' αυτά τα τέσσερα κριτήρια ενός θεοκρατικού κράτους. Ας τα δούμε με τη σειρά.

Παγκόσμιος λευκή ἀδελφότης

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΛΕΥΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

Μία αποκρυφιστική συγκρητιστική κίνησις

του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργόπουλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ


Η Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα είναι μία αποκρυφιστική, συγκρητιστική οργάνωση με θεοσοφικές αποχρώσεις, που δημιουργήθηκε από τον Βούλγαρο Omraam Miklael Aivanhov (1900-1986) στο Fresis της Γαλλίας το 1947. Ο ιδρυτής της κίνησης είχε γεννηθεί στη Βουλγαρία, όπου και έζησε μέχρι το 1937. Από το 1937-1986 μετακόμισε και έζησε στην Γαλλία μέχρι το Δεκέμβριο του 1986. Στη Βουλγαρία είχε υπάρξει για πολλά χρόνια μαθητής του Βούλγαρου αποκρυφιστή Πέτερ Ντένωφ[1]. Κατά τους ισχυρισμούς της οργάνωσης το επίγειο τμήμα της αποτελεί γέφυρα, που οδηγεί στην ουράνια αόρατη αδελφότητα. Στην Παγκόσμια Λευκή αδελφότητα τόσο στο ουράνιο όσο και στο επίγειο τμήμα της, αντιτίθεται, κατά τους ισχυρισμούς της, η Μαύρη αδελφότητα.
Σύμφωνα με τον O. M. Aivanhov, στην οργάνωσή του προσφέρεται μία μυστική γνώση, που προέρχεται από ένα θιβετιανό σοφό και από άγνωστα βιβλία, που βρίσκονται φυλαγμένα σε τέσσερις βιβλιοθήκες του σύμπαντος[2].

Πνεῦμα ἀργολογίας μή μοι δῶς...




Ένας γέροντας είπε: Υπάρχει άνθρωπος πού νομίζει ότι σωπαίνει, μα ή καρδιά του κατακρίνει τους άλλους. Αυτός πάντοτε μιλάει. Και υπάρχει άλλος πού μιλάει άπ' το πρωί ως το βράδυ, μα φυλάει τη σιωπή, γιατί δεν λέει τίποτα πού να μην είναι ωφέλιμο. Ρώτησαν ένα γέροντα: Ποια είναι ή σημασία του ρητού, "πάν ρήμα άργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, άποδώσουσι περί αυτόν λόγον" (Ματθ. 12: 36); Και αποκρίθηκε: Κάθε λόγος πού αναφέρεται σε υλικά πράγματα, εκτός από τα απαραίτητα, είναι αργολογίας. Μόνο ή ομιλία για σωτηρία "ψυχής δεν είναι αργολογία. Ωστόσο, και σ' αύτη την περίπτωση, είναι καλύτερο ν' αποφεύγει κανείς τα πολλά λόγια. Γιατί καθώς μιλάς για το καλό, έρχεται και το κακό. Πήγε κάποιος αδελφός σ' ένα γέροντα και του λέει: Αββά, πες μου μια συμβουλή για τη σωτηρία μου. Αν επισκεφθείς κάποιον, του απάντησε εκείνος, μη βιαστείς να μιλήσεις, πριν σκεφτείς καλά (αυτά πού πρόκειται να πεις). Ό αδελφός κατανύχθηκε από τη συμβουλή και του έβαλε μετάνοια, λέγοντας:

Χτυποῦν τά Θρησκευτικά

Σχολικά βιβλία: Χτυπούν τα θρησκευτικά
Τελικά για το θέμα του αλφαβήτου και της φερόμενης κατάργησης γραμμάτων και αντικατάστασης τους από λατινικά εξηγήσεις δόθηκαν και φαίνεται ότι ο σάλος οφείλεται σε παρεξήγηση και ίσως σε άγνοια από την πλευρά των καταγγελλόντων, του τρόπου διδασκαλίας της φωνητικής απόδοσης των ελληνικών γραμμάτων (φθόγγων). Ανεξαρτήτως του συγκεκριμένου θέματος, πάντως, προσπάθειες αλλοίωσης της ελληνικής γλώσσας, όπως και της Ιστορίας, είναι υπαρκτές, διαρκείς και εκπορεύονται από τα γνωστά άγνωστα κέντρα.
Σύμφωνα με καταγγελίες θεολόγων και εκπαιδευτικών, υπάρχει σταδιακή αλλά εμφανής απαλοιφή της διδασκαλίας του Χριστιανισμού, με τρανταχτό παράδειγμα την παντελή απουσία αναφορών στη Θεοτόκο από τα βιβλία των Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο.

Γέρων Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης

ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Ο ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ



του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

     Στις 18 Μαρτίου 1985 ήλθε στην Πάτρα ο μακαριστός εξαίρετος συγγραφεύς και λόγιος μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, ο οποίος μίλησε στη Διακίδειο Σχολή Λαού με θέμα τη θέωση του ανθρώπου. Μίλησε μία ώρα χωρίς χειρόγραφο και έπειτα επί δύο ώρες απάντησε σε ερωτήματα. Ανέφερε πολλά χωρία από τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο και από άλλους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, κεντρική ιδέα της ομιλίας ήταν το εξής: Ο άνθρωπος με την προσευχή και την νηστεία, με την τήρηση των εντολών του Θεού και με τη συμμετοχή του στα Μυστήρια της Εκκλησίας καθαρίζεται από τα πάθη, αποκτά τις αρετές και επιτυγχάνει το σκοπό για τον οποίο τον έπλασε ο Θεός, δηλαδή το καθ' ομοίωσιν, το να γίνει Θεός κατά χάριν.

21 Ιουλίου Συναξαριστής. Συμεών και Ιωάννη, των Αγίων τριών Μαρτύρων εν Μελιτινή, Ιούστου και Ματθαίου, Ευγενίου, Θεοδώρου και Γεωργίου, Θεοφίλου και Τροφίμου και οι 13 συν αυτώ μάρτυρες, Η Σύναξις των Αγίων Ακακίου, Ελευθερίου και της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Αρματίου, Παρθενίου Επισκόπου, Ονουφρίου του Σιωπηλού, Μανουήλ Αυτοκράτορα, Βίκτωρος Στρατιώτου, Μελετίου.

Οἱ Ὅσιοι Συμεὼν καὶ Ἰωάννης

Οἱ Ὅσιοι πατέρες Συμεὼν καὶ Ἰωάννης, κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα   
τῆς Συρίας. Ἦταν πολὺ φίλοι καὶ ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ πᾶνε μαζὶ στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἀφοῦ προσκύνησαν πῆγαν στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καὶ ἔγιναν μοναχοί, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Νίκωνα.
Πρὶν συμπληρωθοῦν ὅμως ἑπτὰ ἡμέρες στὸ μοναστήρι, ἔφυγαν γιὰ τὴν ἔρημο ὅπου διέμειναν μαζὶ ἐπὶ σαράντα χρόνια, κάτω ἀπὸ σκληρὴ ἄσκηση. Κατόπιν ὁ Συμεὼν ἐπέστρεψε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία μέσω τῆς προσευχῆς του, νὰ παραμείνει ἄγνωστος. Πράγματι ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα, ποὺ ὁ Συμεὼν προσποιοῦνταν τὸν χαζό.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ἐπιτέλεσε πολλὰ θαύματα καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ φτωχὸς καὶ ταλαιπωρημένος.
Ἀργότερα ἔφθασε ἐκεῖ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὅπου ἔμαθε γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Συμεὼν καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κοιμήθηκε καὶ ὁ ἴδιος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ Ἰωάννη Ὅσιε καὶ θεῖε Συμεών· ὁ μὲν βίον ἔνθεον, διελθὼν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι, τὸν Βελίαρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβῶν, κατατρυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύοιτε.