Σελίδες

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι κοινωνία στά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος


    Ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας ἀλλά καί μεταξύ μας. Μετέχουμε στή Θεία Χάρη καί στά χαρίσματα ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου.
Στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦν τά μέλη μέ τήν Κεφαλή. Ὁ Θεός ἀκούει τά αἰτήματα τῶν μελῶν τοῦ σώματός Του καί ὅταν κρίνει ὅτι εἶναι γιά τό καλό τους τά ἐκπληρώνει.
Δίδασκε- σύμφωνα μέ μαρτυρία πνευματικοῦ του παιδιοῦ- ὁ Γέροντας Πορφύριος: «Ὅταν ὁ Θεός δέν μᾶς δίνει κάτι, πού ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε, τότε δύο πράγματα μποροῦν νά συμβαίνουν: Ἤ δέν μᾶς τό δίνει γιά τό καλό μας, ἤ ἐμεῖς δέν ξέρουμε πῶς καί πότε νά τοῦ τό ζητήσουμε, χωρίς νά ἀποκλείεται νά συμβαίνουν καί τά δύο μαζί. Ὅσον ἀφορᾶ τήν πρώτη περίπτωση, κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίζει τό γιατί. Καί τοῦτο, διότι εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ βουλές τοῦ Κυρίου! Γι’ αὐτό σιωπῶ. Γιά τήν δεύτερη, ὅμως, περίπτωση, θά μποροῦσα νά σοῦ πῶ πάρα πολλά. Πρῶτα-πρῶτα, ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπό τόν Θεό, δέν πρέπει νά στυλώνουμε τά πόδια μας καί νά τοῦ λέμε: Τώρα θέλω αὐτό. Διότι, κάτι τέτοιο, δέν εἶναι μόνον ἀπαράδεκτον, ἀλλά ἀποτελεῖ καί μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Δημιουργό μας. Ποιός εἶσαι ἐσύ, ἤ ἄν θέλεις, ποιός εἶμαι ἐγώ, πού  μπορῶ  νά ζητήσω ἀπαιτητικά κάτι ἀπό τόν Θεό μας καί μάλιστα νά τοῦ προσδιορίσω καί τόν χρόνο χορηγήσεώς του;»[1].

Ὅσιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης - Λόγοι πλήρεις Θείας Χάρης (ἀπάνθισμα).

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης» Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, σελ. 339-363

Διψᾶ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριο καὶ μὲ δάκρυα Τὸν ζητῶ. Πῶς νὰ μὴ Σὲ ζητῶ; Σὺ μὲ ζήτησες πρῶτος καὶ μοῦ ἔδωσες νὰ γευθῶ τὴν γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἡ ψυχή μου Σὲ ἀγάπησε ἕως τέλους.
Βλέπεις, Κύριε, τὴ λύπη καὶ τὰ δάκρυά μου... Ἂν δὲν μὲ προσείλκυες μὲ τὴν ἀγάπη Σου, δὲν θὰ Σὲ ζητοῦσα ὅπως Σὲ ζητῶ. Ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιο μοῦ ἔδωσε τὸ χάρισμα νὰ Σὲ γνωρίσω καὶ χαίρεται ἡ ψυχή μου, γιατὶ Σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ ὁ Κύριός μου καὶ Σὲ διψῶ μέχρι δακρύων.

* * *

Ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Θεὸ καὶ Τὸν ζητῶ, μὲ δάκρυα. Εὔσπλαχνε Κύριε, Ἐσὺ βλέπεις τὴν πτώση μου καὶ τὴ θλίψη μου. Ταπεινά, ὅμως, παρακαλῶ τὸ ἔλεός Σου: Δῶσε σ᾿ ἐμένα, τὸν ἁμαρτωλὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος. Ἡ μνήμη της ὁδηγεῖ τὸ νοῦ μου νὰ ξαναβρεῖ τὴν εὐσπλαγχνία Σου.
Κύριε, δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως, γιὰ νὰ μὴ χάσω πάλι τὴ χάρη Σου καὶ ἀρχίσω νὰ θρηνῶ γι᾿ αὐτήν, ὅπως θρηνοῦσε ὁ Ἀδὰμ γιὰ τὸν παράδεισο καὶ τὸν Θεό.

Κατάρριψη τῆς«θεωρίας τῆς ἐξέλιξης» τοῦ Δαρβίνου μέσῳ τῶν ἀπολιθωμάτων.


undefined

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΙ "ΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΟΙ" : ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗ

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ ΜΕΣῼ ΤΗΣ ΨΕΥΤΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ.
   Η μεγαλύτερη έρευνα σχετικά με απολιθώματα έχει γίνει στα ανθρώπινα απολιθώματα. Αυτό είναι λογικό, αφού η ιστορία της ανθρώπινης ζωής μας αγγίζει προσωπικά. Πολυάριθμα βιβλία κοσμούν τα ράφια των βιβλιοθηκών έχοντας όμορφα ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα απεικονίσεις των πρωτόγονων ανθρώπων και υποτιθέμενων "πιθηκανθρώπων". Αυτή η έκκληση στη φαντασία που γίνεται μέσω της απεικόνισης συχνά είναι πιο αποτελεσματική από τις σοβαρές συζητήσεις για επιστημονικές αποδείξεις του θέματος.

Χ.Α.Ν. καί ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ: Πρόδρομοι τοῦ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ καί σχέσεις μέ Μασωνία.(Π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)

Η Χριστιανική Αδελφότητα Νέων (Χ.Α.Ν., Y.M.C.A) και η Χριστιανική Ενωση Νεανίδων. 

Ο πρώτος πρόγονος της σημερινής Οικουμενικής Κίνησης εμφανίστηκε περί τα μέσα του παρελθόντος αιώνος. Το 1844 στο Λονδίνο κάποιος Γεώργιος Ουίλιαμς ίδρυσε την Y.M.C.A δηλαδή την «Χριστιανική Αδελφότητα Νέων», την γνωστή Χ.Α.Ν.

Η Οργάνωση αυτή, για τους νέους, κατόρθωσε να εξαπλωθεί πολύ σύντομα σ’ όλο τον κόσμο. Το 1952 αριθμούσε 10.000 παραρτήματα και 4.000.000 μέλη. Το 1894 ιδρύθηκε η «Χριστιανική Ενωση Νεανίδων» δηλ η Χ.Ε.Ν. Η Χ.Α.Ν και η Χ.Ε.Ν δεν είχαν κανενός είδους δικό τους δόγμα . Είχανε όμως μια ασαφή, ανακριβή και ημιχριστιανική ιδεολογία. Μια κοσμοθεωρία ουμανιστική. Μια κοσμοθεωρία στην οποία δεν γινόταν λόγος για το προπατορικό αμάρτημα, ούτε για σωτηρία ψυχής. 
Το πρώτο από την δράση της Y.M.C.A. στο Σικάγο της Αμερικής όπου εξαπέλυσε δυναμική καμπάνια για την νομιμοποίηση της χρήσης της μαριχουάνας, των εκτρώσεων κλπ.!

Mεγάλο θαῦμα ἴασης ἀπό μεταστατικό καρκίνο-Σύγχρονο θαῦμα της Παναγίας Μας.


Στις 15 Δεκεμβρίου 2000 πήρα τις απαντήσεις από κάποιες εξετάσεις ρουτίνας που έκανα χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος. Εγώ ήμουν 42 ετών με μία κόρη στην 3η δημοτικού και ένα γιο στην 2α γυμνασίου.
Πηγαίνοντας να πάρω τις εξετάσεις, το πρωί γιατί είχα μεσημέρι μάθημα, βλέπω το γυναικολόγο μου θορυβημένο. Αμέσως μου έκανε, με ένα ογκολόγο υπέρηχο στο στήθος και μετά αμέσως μου είπε ότι πρέπει να κανονίσω να κάνω εισαγωγή τη Δευτέρα για μεγάλο έλεγχο και τη Τρίτη βιοψία. Εγώ , στον κόσμο μου όντας, απάντησα ότι δεν είναι εύκολο γιατί έχω και μια οικογένεια να τακτοποιήσω. Όμως ο σύζυγός μου, έστειλε με φαξ τις απαντήσεις σε εναν γνωστό γιατρό ο οποίος μόλις τις είδε μας έκλεισε ραντεβού σε ένα ογκολόγο γνωστό του, λέγοντάς του ότι είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα. Πηγαίνουμε μετά το μάθημα και βλέποντας τις μαστογραφίες μας λέει:κοιτάχτε πρόκειται περί καρκίνου σε προχωρήμένο στάδιο (μετά έμαθα ότι ήταν 4ο στάδιο και τελευταίο) διηθητικού, επιθετικού και μεταστατικού και χρήζει άμεσης επέμβασης. Και αυτός μας είπε ότι τη Δευτέρα έπρεπε να μπώ στο νοσοκομείο για να εγχειρίσει την Τρίτη για βιοψία και θα προχωρούσε κατά τη γνώμη του και σε εγχείρηση. Μετά από αυτά, που έρχονταν σα χαστούκια μας ρώτησε και τι ασφάλεια έχουμε κι ότι δεν καλύπτεται με το δημόσιο και η ταρίφα του είναι η τάδε.

Ὁ Χριστός βρίσκεται μέσα μου πάντα (Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης).

Όταν κοινωνώ τους ανθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικά άλλοτε ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος, ποτέ δεν κοιτάζω τα πρόσωπά τους.
Μερικές φορές όμως μου λέει ο λογισμός να τα κοιτάξω.
Τότε βλέπω μερικά πρόσωπα να έχουν μορφή σκύλου, πιθήκου ή άλλων ζώων.
Είναι φοβερή η μορφή τους. Βλέπω όμως και μερικά ήρεμα και ιλαρά που μετά τη θεία μετάληψη λάμπουν σαν τον ήλιο.
Μία φορά του είπε κάποιος συλλειτουργός του: Μ’ έκαψε η θεία Κοινωνία!…

Γιά τήν ἀγάπη ἀπό γράμμα σέ πρόσωπα μοναχῶν. Ἀρχιμανδρίτη Εὐσέβιου Βίττη.

Για την αγάπη από γράμμα σε πρόσωπα μοναχών

   Στα πνευματικά ζητήματα δεν έχει τον πρώτο λόγο ο λόγος, δηλαδή η καθαρά λογική σκέψη ανεξάρτητη και μόνη, ο λόγος που κινείται ψυχρά με διαλεκτικό τρόπο, με αφαιρέσεις και γενικεύσεις και συμπεράσματα απρόσωπα. Ό, τι και να πει κανένας μένει τελικά κενός λόγος, αν δεν ζωοποιηθεί από το Λόγο, που «ζωοποιεί τους νεκρούς». Ο ίδιος ο Κύριος «ανιστά» μέσα στην καρδιά το λόγο, που αυτή υποδέχεται στο όνομά Του, ή τον λόγο που καταθέτει σε άλλη καρδιά στο όνομά Του. Με τη βασική αυτή προϋπόθεση γράφτηκαν όσα προηγήθηκαν μέχρι τώρα και γράφονται και όσα θα επακολουθήσουν.
   Στο γράμμα ετούτο και, υποθέτω, και στα γράμματα που θα επακολουθήσουν αμέσως έπειτα από αυτό, θα μας απασχολήσει η αγάπη ως κύριο χαρακτηριστικό (στατικά) και ως εκδήλωση (κινητικά) της ψυχής, που ακολουθεί τον Ιησού με ολοκληρωτικό δόσιμό της σ’ αυτόν μέσω της μοναχικής ζωής και πολιτείας.

Ἄν ψάλλουν ἔτσι στόν Παράδεισο…θέλω νά πάω!

 Πολύ συχνά ακούμε  τη λέξη «αλληλούια» στην Ορθόδοξη λατρεία μας. Είναι μια λέξη θεοφόρα, γεμάτη υπερκόσμιο μυστήριο. Προέρχεται βέβαια από την εβραϊκή γλώσσα, αλλά η χριστιανική Εκκλησία από την  αρχή την υιοθέτησε. Σημαίνει: «αινείτε τον Θεόν- δόξα τω Θεώ». Είναι ένας ύμνος από την αιωνιότητα, απόηχος της ουράνιας  λαμπρότητας. Σύντομη δοξολογία, ένας μικρότατος ψαλμός (όπως λέει ο λαός: "κοντός ψαλμός αλληλούια").
Η Ορθοδοξία είναι μια συνεχής γιορτή, όπου «τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί». Στον μυστικό της χώρο, το άκτιστο και το κτιστό ενώνονται «ασυγχύτως και ατρέπτως». Ο ουρανός κατεβαίνει στη γη, γίνεται πολύ κοντινός, σχεδόν απτός και έτσι η γη ουρανοποιείται.

Βίντεο: Tό θαῦμα μέ τό καντήλι στήν Ἱερά Μονή Ἰβήρων.



Ούτε ο καιρός αλλά ούτε και το κλείσιμο του δρόμου εμπόδισε τους προσκυνητές να συνεορτάσουν με τους Μοναχούς του Αγίου Όρους και ιδιαίτερα της Ιεράς Μονής Ιβήρων τα Άγια Θεοφάνια.


Χοροστατούντος του Σεβ.Μητροπολίτη Αμαρουσίου Κηφισίας και Ωρωπού κ. Κυρίλλου πραγματοποιήθηκε με κάθε λαμπρότητα και σε ιδανικό πνευματικό περιβάλλον η τελετή Αγιασμού των Υδάτων, κατά την οποία μοναχοί και προσκυνητές βίωσαν ένα από τα πολλά θαύματα της Παναγίας. Στον κυρίως Ναό της Μονής των Ιβήρων κατά την διάρκεια της λειτουργίας, το αργυρό καντήλι που βρίσκεται στη Μονή και ζυγίζει στα 3,5 κιλά περίπου, κινήθηκε και αυτό σύμφωνα με την παράδοση, αποτελεί χαρμόσυνο γεγονός, σύμφωνα με το Αγιορείτικο Βήμα.
Το καντήλι αυτό σύμφωνα με τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη αναστέλλει τον νόμο της βαρύτητας και κινείται σε τριών ειδών κινήσεις.

Σύντομη ἑρμηνεία τοῦ «Πάτερ ἡμῶν».

Μπορούμε να έχουμε μια σύντομη ερμηνεία της Κυριακής Προσευχής, του "Πάτερ ημών";

Πάτερ
Η Κυριακή προσευχή αρχίζει με αυτή την επίκλησι. Μας διδάσκει ο Κύριος να ονομάζουμε τον Θεό Πατέρα. Πατέρα, γιατί είναι ο δημιουργός και πλάστης μας. Ο χορηγός του είναι, της ζωής.

Ημών
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κύριος μας διδάσκει να προσφωνούμε τον Θεό όχι μόνο Πατέρα, αλλά Πάτερ ημών. Πατέρα μας. Όχι Πατέρα μου. Έτσι μας αποτρέπει από μια εγωιστική σχέσι με τον Θεό. Υπάρχει ο Θεός και εμείς, όχι ο Θεός και εγώ.

Ο εν τοις ουρανοίς
Ο Πανάγιος Θεός είναι Πατέρας μας, αλλά και ο μόνος εν τοις ουρανοίς Πατέρας. Διευκρινίζει ο άγιος Χρυσόστομος: Δεν περιορίζει δηλαδή τον Θεό στον ουρανό αλλά υψώνει από την γη τον προσευχόμενο και τον προσηλώνει στους ανώτερους χώρους και τις άνω κατοικίες. Την αγιότητα λοιπόν του Θεού Πατρός δηλώνει το “εν ουρανοίς” και όχι τον τόπο του πανταχού παρόντος Θεού

Αγιασθήτω το όνομά σου
Είναι το πρώτο αίτημα της Κυριακής προσευχής. Το “αγιασθήτω” σημαίνει “δοξασθήτω”, κατά τον άγιο Χρυσόστομο.
Δεν έχει ασφαλώς ο άκτιστος Θεός την ανάγκη να δοξάζεται από τα κτιστά του πλάσματα. Θέλει όμως να τον δοξάζουμε, γιατί αυτό ωφελεί εμάς τους ανθρώπους.
Μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο να δοξάζουμε τον εαυτό μας με δόξα ψευδή, που δεν μας ανήκει. Η φιλοδοξία είναι γέννημα της φιλαυτίας.