Σελίδες

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Συλλογή ὑπογραφῶν ἐνάντια στήν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στό ΑΠΘ

Λέμε ΟΧΙ στην ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στο ΑΠΘ
το οποίο απευθύνεται προς: Υπουργείο Παιδείας, Ιερά Σύνοδος, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Θεολογικές σχολές

Εσύ θα πάρεις θέση; Κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα και να υπογράψεις: http://www.avaaz.org/el/petition/Ypoyrgeio_Paideias_Iera_Synodos_Dimarhos_Thessalonikis_Theologikes_sholes_Leme_OHI_sti_idrysi_Tmimato_Islamikon_Spoydon_/?esgOhhb

Πίσω ἀπό τήν δοκιμασία κρύβεται ἡ ευλογία τοῦ Θεοῦ


Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία· τους παίρνει ο Θεός το παιδί· κλάματα, κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι· και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.

Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του Θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. Π.χ. ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητας· εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια, τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά.

Πῶς ὁ Θεός θά κρίνει κάθε ἄνθρωπο κατά τήν Τελική Κρίση τοῦ κόσμου;

Του Μιχαήλ Γ. Χούλη, Θεολόγου
Τι δίνει αξία στην ανθρώπινη ύπαρξη και ζωή; Η σωστή πίστη; Η λατρεία; Η τήρηση των θείων εντολών; Και αυτά φυσικά είναι απολύτως απαραίτητα, αλλά όχι μόνο αυτά! Θα πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσουμε στα προηγούμενα και την έμπρακτη αγάπη προς όλους. Η παραβολική αυτή διήγηση, που διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, ξεκαθαρίζει τι έχει προτεραιότητα στη ζωή μας και τι όχι, ενώ είναι πλούσια σε παραδείγματα και παραστατικές εικόνες από την ποιμενική, την δικαστική και την πολιτική ζωή.  Διδάσκει λοιπόν ο Χριστός:
“ΟΤΑΝ (το Πότε και το Πού της Κρίσης είναι άγνωστο. Γνωστό σε μας είναι μόνο με ποιο τρόπο θα μας κρίνει όλους: Με το μέτρο της αγάπης) θα έρθει ο ‘Υιός του ανθρώπου’ (τίτλος του Μεσσία, που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό και επισημαίνει την ταπείνωση, τα πάθη και την ένδοξη επάνοδό του) με όλη τη δόξα του και με τη συνοδεία των αγίων αγγέλων του (και εκείνοι επίσης θα καταθέσουν μαρτυρία για τα πεπραγμένα των ανθρώπων, τους οποίους διακονούσαν προς σωτηρίαν), θα καθίσει στον θρόνο της δόξης του.

Γιατί νά πεθαίνει ἕνα παιδί;... (Ἀπό τό Γεροντικόν)

ΣΤΑ ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΑ, που είναι γεμάτα μ' ολόχρυσες σελίδες ηρωϊκών πράξεων, διαβάζομε την ακόλουθη συγκινητική ιστορία:
Όταν Αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο Άγιος Ούαρος, νεαρός ακόμη αξιωματικός κάποιας Ρωμαϊκής λεγεώνος. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές που πήγαινε κρυφά για ν' ανακουφίζη και να δίνη θάρρος στους μάρτυρας. Ήλθε έτσι κι η δική του σειρά να χύση το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο του μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη Θεία Πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα.

Ήταν χήρα, αλλά πλουσιωτάτη κι είχε κοντά της το μικρό μοναχογυιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, που έκαναν στο νέο για ν' αρνηθή την πίστι του. Όταν έμεινε πια άψυχο το μαρτυρικό σώμα, η Κλεοπάτρα έδωσε πολλά χρήματα στους δήμιους και το πήρε. Με μεγάλη ευλάβεια το μετέφερε στ' αρχοντικό της και το έθαψε σ'ένα ιδιαίτερο δωμάτιο.

Εὐθανασία (Ἀπόστολος Παπαδημητρίου)

Το 2002 η Ολλανδία πρώτη δια του κοινοβουλίου της νομιμοποίησε την ευθανασία. Σύμφωνα με το πρωτοποριακό, όπως χαρακτηρίστηκε, νομοσχέδιο οι ιατροί θα είχαν στο εξής τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ευθανασία, χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο νομικής προσφυγής, εάν ακολουθούσαν συγκεκριμένους αυστηρούς κανόνες. Πρόσφατα τον δρόμο της Ολλανδίας ακολούθησε το γειτονικό της Βέλγιο, η βουλή του οποίου νομιμοποίησε την ευθανασία παιδιών, που πάσχουν από ανίατη ασθένεια σε τελικό στάδιο.
Αν οι δυτικές κοινωνίες δεν βίωναν βαθειά παρακμή, ασφαλώς δεν θα μπορούσε ο περί ευθανασίας νόμος να χαρακτηριστεί πρωτοποριακός, αλλά νόμος κατάντιας! Ο νόμος είναι σαφώς εχθρικός προς το πνεύμα του όρκου του Ιπποκράτη, με τον οποίο κάθε γιατρός δεσμευόταν μεταξύ άλλων να τηρήσει και το ακόλουθο: «Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη». Όμως ο Ιπποκράτης καλούσε τους γιατρούς να δώσουν τον όρκο ενώπιον των θεών Απόλλωνα, Ασκληπιού, Υγείας και Πανάκειας.

Ἡ δόξα τοῦ Σταυροῦ καί τί προσκυνοῦμε στόν Τίμιο Σταυρό. Ὁμιλίες π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου

  Η δόξα του Σταύρου και τι προσκυνούμε στο Τίμιο Σταυρό

Σταυροπροσκυνήσεως 2002 

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου


Ο Σταυρός χριστιανοί μου είναι σύμβολο και πραγματικότητα.
Ο Σταυρός είναι η πίστις μας, είναι η δύναμίς μας και η δόξα μας.
«Σταυρός των αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα» έψαλλε η Εκκλησία μας στον όρθρο.
Όταν πλησίαζε η ώρα αδελφοί μου, για να σταυρωθεί ο Κύριος, δηλαδή λίγο πριν από το πάθος Του, απευθυνόμενος προς τον ουράνιο Πατέρα Του στην Αρχιερατική προσευχή, μίλησε για την ειδική δόξα που θα έκρυβε ο Σταυρός Του. «Πάτερ ελήλυθεν η ώρα, δόξασόν Σου τον Υιόν». Να δοξάσεις δηλαδή τον Υιόν Σου, Πατέρα μου, με τη θυσία και το μαρτύριο πάνω στο Σταυρό.
Αυτό καταμαρτυρείται και από το έβδομο κεφάλαιο του Ιωάννου, όταν μας καθιστά γνωστόν ότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, που αναγεννά και σώζει κάθε άνθρωπον που πιστεύει στο Χριστό, δεν είχε δοθεί ακόμη σε κανέναν επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξασθεί με τη Σταυρική του Θυσία. Και επί λέξει, «ούπω γαρ ήν Πνεύμα Άγιον ότι ο Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη». Έτσι η κατάρα του Σταυρικού θανάτου έγινε δόξα Χριστού. Και είναι δόξα γιατί ο Χριστός πάνω στο Σταυρό νίκησε τον διάβολο, νίκησε την αμαρτία, νίκησε και αυτόν τον θάνατον.
Το σιτάρι όταν χάνεται και σπέρνεται στη γη, τότε δοξάζεται, δηλαδή καρποφορεί. Και ο Σταυρός όταν ματώθηκε από το Πανάγιον Αίμα του Χριστού μας, τότε έγινε ένδοξο ξύλο, ανθοφόρο και καρποφόρο.

Ἱστορική ἀναδρομή περί τῆς μυστικῆς ἀναγνώσεως τῶν εὐχῶν τῆς Θείας Λειτουργίας

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ
ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
μετά θεολογικῶν σχολίων
(Τό Μυστικό τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας)
 π. Εὐθυμίου Μουζακίτη,
ἐφημερίου Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Ἀμαρουσίου

   Μελετώντας τήν Πατερική γραμματεία πού σχετίζεται μέ τή Θεία Λειτουργία, θά πρέπει νά λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅτι οἱ Πατέρες, ἀναφερόμενοι εἰς τόν τρόπο τῆς ἀναγνώσεως τῶν εὐχῶν τῆς Θείας Λειτουργίας, δέν τή μελετοῦν ἱστορικῶς, δέν συζητοῦν τούς πιθανούς τρόπους ἀνανεώσεώς της, γνωρίζοντας καλά ὅτι τό θέμα αὐτό δέν ἀποτελεῖ παρωνυχίδα, οὔτε μία τυπική διάταξη, ἀλλά ἐκφράζει τή θεολογία τῆς λατρείας καί τήν οὐσία τῆς ὅλης πνευματικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.  Κατ’αὐτούς εἶναι δεδομένο πώς ὅ,τι συνιστᾶ «θεσμοθεσίαν» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἄνωθεν καί ἐξ ἀρχῆς παραδεδομένο. «...τῶν Ἁγίων λειτουργός καί τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἥν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καί οὐκ ἄνθρωπος» ( Ἑβραίους, η΄,2).
Μία σύντομη ἱστορική ἐπισκόπηση μᾶς ἀποδεικνύει ὅτι οἱ εὐχές τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἰδίως τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς λέγονταν καί θά λέγονται πάντοτε αὐστηρῶς Μυστικῶς. 
1.   Ἀρχαία καί Ἁγία Παράδοση (Λουκ. α΄, 9-21) «κατά τό ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθών εἰς τόν ναόν τοῦ Κυρίου καί πᾶν τό πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῆ ὥρα τοῦ θυμιάματος. ὤφθη δέ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστώς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος ...καί ἦν ὁ λαός προσδοκῶν τόν Ζαχαρίαν, καί ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτόν ἐν τῷ ναῷ. ( ἐνῶ ὁ ἀρχιερεύς προσευχόταν γιά τίς δικές του ἁμαρτίες, ἀλλά καί γιά ὅλο τό λαό, ὁ πιστός λαός οὔτε ἔβλεπε, οὔτε ἄκουγε, ἀλλά παραλλήλως προσηύχετο). Τοῦτο ἀποτελεῖ προτύπωση τῆς Θείας Λειτουργίας. «...μόνος ὁ ἀρχιερεύς προσφέρει ὑπέρ ἑαυτοῦ καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». (Ἑβραίους , θ΄,7).

Λόγος στήν Προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ_mp3


Π. Σάββας 2011-03-27_Λόγος στήν Προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-03-2011 (Ὁμιλία στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁμιλίες (3) π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Γ΄ Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)

1. Ἡ θεολογία τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (δ. 22')
Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Γ΄ Νηστειῶν (Μαρκ. 8,34-38)
Πραγματοποιήθηκε στίς 29-03-1981

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

Προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Οὐ μόνον δέ τήν θείαν εἰκόνα προσκυνήσεις, ἀλλά καί τοῦ Σταυροῦ αὐτοῦ τόν τύπον. Σημεῖον γάρ ἐστί μέγιστον καί τρόπαιον Χριστοῦ κατά τοῦ διαβόλου καί πάσης τῆς ἀντικειμένης φάλαγγος· διό καί φρίττουσι καί φυγαδεύονται τοῦτον τυπούμενον ὁρῶντες.(Φ Δ ἁγ. Γρηγο­ρίου τοῦ Παλαμᾶ Δεκάλογος τῆς κατά Χριστόν Νομοθεσίας  117.33...)

Σήμερα, ἀκριβῶς στό μέσο τῆς Μ. Σαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε νά προβάλουμε τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας καί νά τόν προσκυνοῦμε. Ποιό εἶναι τό νόημα αὐτῆς τῆς πράξεως τῆς Ἐκκλησίας μας; Στό συναξάρι τῆς ἡμέρας διαβάζουμε τά ἑξῆς κατατοπιστικά:
Ἐπειδή διά τῆς τεσσαρακονθημέρου Νηστείας, τρόπον τινά καί ἐμεῖς σταυρωνόμαστε, νεκρούμενοι ἀπό τά πάθη καί ἔχουμε αἴσθηση τῆς πικρίας, ἀπό τίς πτώσεις μας καί τή συνεχιζόμενη ἀκηδία μας,  τίθεται μπροστά μας ἀπό τήν Ἐκκλησία μας ὁ Τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός, γιά νά μᾶς δώσει χαρά καί νά μᾶς ὑποστηρίξει θυμίζοντάς μας τό Πάθος τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί δίνοντάς μας παρηγοριά· ἐάν ὁ Θεός ἡμῶν σταυρώθηκε γιά μᾶς, πόσα πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς γιά Αὐτόν; Πόσο δέν ἐλαφραίνει ὁ πόνος μας ὅταν σκεφτόμαστε ὅλοι ἐμεῖς τίς θλίψεις πού πέρασε ὁ Χριστός μας, ὅπως ἐπίσης καί τή δόξα πού κρύβει ὁ Σταυρός.

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Γ' Νηστειῶν (Μάρκου Η' 34-Θ' 1)


«Πάντ΄ ανοιχτά, πάντ΄ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου...»
Ευαγγελικό ανάγνωσμα
Κυριακής Γ' Νηστειών
(Μάρκου Η' 34-Θ' 1)

Ήδη βρισκόμαστε στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στο Ι. Ευαγγελικό Ανάγνωσμα που θα ακούσουμε στους Ιερούς μας Ναούς, ο Κύριος μας ομιλεί περί του δρόμου του Σταυρού που είναι ανάγκη να ακολουθήσουμε εάν θέλουμε να είμαστε δικοί του και περί της ομολογίας που θα πρέπει να δίνουμε στο περιβάλλον μας και στον κόσμο γενικότερα, για να σώσουμε την ψυχή μας.
Θέτει μάλιστα το ερώτημα: “Τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;” (Μαρκ. Η' 37). Δηλ. εάν ένας άνθρωπος χάσει την ψυχή του τί θα δώσει ως αντάλλαγμα, με το οποίο θα εξαγοράσει αυτήν από την αιώνια απώλεια;
Αυτή είναι μία ερώτηση, την οποία ο Κύριος απευθύνει στον καθένα μας. Και επειδή μας καλεί να σκεφθούμε το θέμα της ψυχής, γι' αυτό στη συνέχεια θα δούμε τι είναι η ψυχή μας που έχει τόση αξία και για τη σωτηρία της οποίας ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος ανέβηκε στον Σταυρό. Όσο βεβαίως κι αν προσπαθήσει ο άνθρωπος, ουδέποτε θα δώσει ικανοποιητική απάντηση και ουδέποτε θα εξαντλήσει το θέμα, αφού είναι αδύνατον να κατανοήσουμε το βάθος και το πλάτος του τι είναι η ψυχή και ποια ακριβώς τα ιδιώματα αυτής. Και θα λέγαμε ότι όσο περισσότερο προσπαθούμε να ερευνήσουμε το μυστήριο αυτό της ανθρωπίνης ψυχής, τόσο περισσότερο ανακύπτουν νέα ερωτήματα και νέες απορίες. Διότι ναι μεν γνωρίζουμε ότι έχουμε ψυχή και την αισθανόμαστε. Αλλά τι ακριβώς είναι;