Σελίδες

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

«Ἡ Χριστομίμητος Ὑπακοή» μέρος β΄

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤ΄
Ἔρχεται ὁ πειράζων, ἔρχεται ὁ κακοδαίμων καί μᾶς βάζει χίλια δύο πράγματα, νά μᾶς ἀπομακρύνη ἀπό τήν ὑπακοή. Πόση διαστροφή δέν μᾶς κάνει στούς λογισμούς, γιά νά μᾶς βγάλη ἀπό τήν σωστή θέσι τῆς ὑπακοῆς!
Βλέπουμε καί στό βίο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μέ τή μεγάλη τοῦ ἀρετή καί ἄσκησι εἶχε μεγάλη παρρησία στόν Χριστό μας καί ὁ Χριστός μας ὁ Κύριος συχνά τόν ἐπισκέπτετο.
Σέ μία ἐπίσκεψι τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔπλυνε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ μας, –κατά τρόπον βέβαια ἀπόρρητον– καί τό ἀπόπλυμα τό εἶχε σέ μία λεκάνη. Ἐν τῷ μεταξύ ἦρθε ἕνας ὑποτακτικός του μετά ἀπό κάποια ὑπακοή, ἀπό κάποιον κόπο, κουρασμένος καί ἱδρωμένος. Ἀφοῦ ἔβαλε μετάνοια στόν Ἅγιο Παΐσιο, τοῦ λέει ἐκεῖνος:
  • Παιδί μου, πήγαινε στή λεκάνη, πού εἶναι ἐκεῖ καί πιές νερό, νά δροσιστῆς.
  • Νά ᾿ναι εὐλογημένο· εἶπε, ἀλλά δέν πῆγε νά πιῆ νερό, νά πιῆ ἐκεῖνο τό ἁγιασμένο ἀπόπλυμα ἀπό τά Ἄχραντα Πόδια τοῦ Χριστοῦ μας. Τοῦ εἶπε ὁ λογισμός, μᾶλλον ὁ δαίμονας:

Ψυχολόγους θέλουμε, ἱερεῖς καὶ πνευματικοὺς δὲν θέλουμε! (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης †8/6/2014)


Ψυχολόγους θέλουμε, ἱερεῖς καὶ πνευματικοὺς δὲν θέλουμε!
 
τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους †8/6/2014
 
Εἰς τὸ «Ἄνθρωπος ἣν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελώνα»
(Ματθ. κα´ 33-42, Εὐαγγέλιον ΙΒ´ Κυριακῆς τοῦ Ματθαίου).
Ὁ Οἰκοδεσπότης τῆς Παραβολῆς εἶχε φυτεύσει ἀμπελώνα, τὸν εἶχε περιφράξει, εἶχε ἀναθέσει τὴν καλλιέργειά του σὲ γεωργοὺς καί, ὅταν ἦλθε ὁ καιρὸς τῆς συγκομιδῆς, ἔστειλε ἀνθρώπους του γιὰ νὰ συλλέξουν τὸν καρπό.
Ὁ ἀμπελὼν εἶναι ἡ ἀνθρωπότης καὶ ὁ Οἰκοδεσπότης εἶναι ὁ ἅγιος Θεός. Ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα ὁ Κύριος περίμενε καρπούς. Ἔστελνε κατὰ καιροὺς τοὺς ἀπεσταλμένους Του νὰ ζητήσουν τοὺς καρποὺς ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ εἶχαν σφετερισθῆ τὸν ἀμπελώνα, οἱ κακοὶ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῶν διαφόρων λαῶν ποὺ μέχρι σήμερα ἐξουσιάζουν τοὺς ἀνθρώπους, αὐτοὶ νόμιζαν καὶ νομίζουν ὅτι ὁ ἀμπελὼν εἶναι δικός τους. Θέλουν νὰ σφετερισθοῦν τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ τοῦ ἀμπελῶνος, αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιήσουν ἰδιοτελῶς ὄχι γιὰ τὸ καλό της ἀνθρωπότητος, ὅπως ἤθελε ὁ Ἰδιοκτήτης του.

Στεῖλτε μέ e-mail τά ὀνόματά σας γιά νά μνημονευτοῦν στόν Ἅγιο Πορφύριο


Η καρτέλα αυτή εμφανίζεται στην πιο κάτω διεύθυνση, στην επίσημη ιστοσελίδα του Ιερού Ησυχαστηρίου του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι,  στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.porphyrios.net/ 
Εκεί θα βρείτε σχετικές οδηγίες και πληροφορίες κι εκεί θα γράψετε τα ονόματα που θέλετε να μνημονευτούν.
http://agiopneymatika.blogspot.gr/2014/06/e-mail.html

Ἕνα προτεινόμενο πνευματικό πρόγραμμα.


Στους νέους , και ειδικά στους διανοούμενους , προτείνω στη συνέχεια, κατά την εξομολόγηση, ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πέντε σημεία:
α ) παρακολούθηση των ιερών ακολουθιών,
β) προσευχή πρωί και βράδυ,
γ) ανάγνωση δύο κεφαλαίων της Καινής διαθήκης καθημερινά,
δ ) επανάληψη όλο και πιο συχνά και πιο έντονα της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και
ε) τήρηση νηστειών.
Θα ήθελα να αναλύσουμε ξεχωριστά κάθε σημείο αυτού του προγράμματος:
α ) Φυσικό θα ήταν όσοι εξομολογούνται να παρουσιάζουν μόνοι τους τον εαυτό τους με την αμαρτωλότητά του και να εξομολογούνται τα αμαρτήματά τους. Όμως κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια. Οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται στην εξομολόγηση περιμένουν να ερωτηθούν και αυτό το κάνουν και μερικοί που εξομολογήθηκαν ήδη αρκετές φορές.

«Βρέ εὐλογημένε μαζί πήγαμε στήν ἄλλη ζωή καί γυρίσαμε»!

      paisios  
Θαύμα του Γέροντος Παΐσίου

Το θαύμα αυτό του Γέροντος Παϊσίου έγινε στον αξιωματικό της Αστυνομίας κ Άγγελο Χοροζίδη, στην Θεσσαλονίκη, και το διηγείται ο ίδιος:
«Στις 8 Ιουνίου του 1986, εκτελώντας υπηρεσία ασφαλείας, κοντά στο κεντρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, τραυματίστηκα με βόμβα «μολότωφ».
Έπαθα βαρύτατα τραύματα. Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκα, με άφησαν, θεωρώντας ότι ο θάνατος ερχόταν σύντομα. Παρέμενα στη ζωή έχοντας χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον. Ο παππούλης, από την πρώτη στιγμή που έλαβε γνώση, είπε :

Ὁ Γέρων Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος γιά τόν Οἰκουμενισμό καί γιά τήν Ἑνωμένη Εὐρώπη.

Ο Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος για τον Οικουμενισμό και για την Ενωμένη Ευρώπη.
Να ξέρετε ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου· διότι όταν θα γίνη μία ισοπέδωσις θρησκευτική και πολιτική – κυβερνητική, θα υπάρξη ένας μόνον που θα κυβερνήση τον κόσμον, αυτός ο ένας, κατά την Αγίαν Γραφήν και τους Πατέρες, θα είναι ο Αντίχριστος. Παράλληλα έρχονται τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, που είναι προϊόν των Εβραίων και ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή, να επιβεβαιώσουν την θέση των Πατέρων.

Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_4ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Π. Σάββας 2012-10-27_Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_4ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-10-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Διδαχές Ἁγίου Λουκᾶ Ἰατροῦ-Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας

(Α) Να κρατάτε την πίστη μας που είναι αιώνια και αναμφισβήτητη
Ο πνευματικός κόσμος δεν ερευνάται με τις μεθόδους που ερευνούμε τον υλικό κόσμο. Οι μέθοδοι αυτές είναι εντελώς ακατάλληλες για να ερευνούμε μ’ αυτές τον πνευματικό κόσμο…
Υπάρχουν φαινόμενα τα οποία η επιστήμη ποτέ δεν θα μπορέσει να τα εξηγήσει γιατί δεν χρησιμοποιεί τις κατάλληλες μεθόδους.
Μπορεί η επιστήμη να μας πει πώς ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας 700 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού προείπε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής Του; Να μας εξηγήσει την διορατική χάρη που έχουν οι άγιοι και να μας πει, με ποιες φυσικές μεθόδους απέκτησαν οι άγιοι αυτοί την χάρη και πώς μπορούσαν μόλις έβλεπαν έναν άνθρωπο άγνωστο αμέσως να καταλάβαιναν την καρδιά του και να διάβαζαν τις σκέψεις του; Χωρίς να περιμένουν από τον επισκέπτη ε­ρώτηση έδιναν απάντηση σ’ αυτά που τον προ­βλημάτιζαν. Ας μας εξηγήσουν με ποιον τρόπο προέλεγαν οι άγιοι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα τα οποία με τον καιρό πραγματοποιούνταν
α­κριβώς όπως τα είχαν προφητέψει…

ΠΑΤΗΡ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΩΚ "Τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε γιά τούς Παπικούς;"


Εάν ήτο δυνατόν να ρωτήσουμε τον Χριστό, θα μας έλεγε: Ότι οι παπικοί είναι πολύ ένοχοι, διότι μέχρι το 1054 ήμασταν μαζί, μία Εκκλησία. Έγιναν Οικουμενικές Σύνοδοι και η τελευταία έγινε το 787, οι όποιες σταθεροποίησαν τά δόγματα για τον Χριστό, το Άγιο Πνεύμα, την Παρθένο Μαρία και Θεοτόκο, για τις δύο φύσεις και δυνάμεις του Χριστού. Καθωρίσθηκαν και διατυπώθηκαν αυτές οι αλήθειες μαζί μ’ αυτούς. Γιατί όμως αποχωρίστηκαν το 1054 και έδωσαν δικές τους ερμηνείες στα δόγματα; ’Άλλαξαν το Σύμβολο της Πίστεως και διέστρεψαν τά παλαιά δόγματα ή ανακάλυψαν νέα δικά τους εν ονόματι τού πρωτείου και αλάθητου του πάπα.
Αυτοί εισήγαγαν το FILIOQUE, πού σημαίνει κατ’ αυτούς ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού. Αλλά με την φράση αυτή ελαττώνεται η θεότης του Αγίου Πνεύματος απέναντι στα άλλα δύο πρόσωπα, πράγμα το όποιο δεν είναι αληθές. Ενώ ο Σωτήρ μας λέγει ότι το 'Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνο εκ του Πατρός (Ίωάν. 15, 26). 
Είναι η διδασκαλία ξεκάθαρη.
Ενοχοποιούνται ακόμη και για ένα άλλο θέμα: για την διδασκαλία τους περί της άσπιλου συλλήψεως της Θεοτόκου. Δηλαδή λέγουν ότι η Θεοτόκος γεννήθηκε χωρίς αμαρτία. Είναι μεγάλο λάθος.

Ἡ Παναγία τῆς Γαράσαρης (Ἡ Μονή τῆς Θεοτόκου στό Καγιά-τιπι)


Στις 8 Ιανουαρίου του 454, γεννήθηκε στη Νικόπολη από πλούσια οικογένεια ευγενών, ο Ιωάννης ο Ησυχαστής. Σε ηλικία 18 ετών έχασε τους γονείς του Εγκράτιο και Ευφημία, οπότε αποφάσισε να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς και να μονάσει. Έτσι, περίπου το 475, έχτισε τη Μονή της Παναγίας σε ένα κοίλωμα-σπηλιά  του βράχου της Αναλήψεως, λίγα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νικόπολης. Εκεί έμεινε μαζί με δέκα άλλους μοναχούς, μέχρι το 481, όταν σε ηλικία 28 ετών χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κολωνείας.
Με το πέρασμα των αιώνων η Μονή ερημώθηκε και απέμειναν μόνο ερείπια. Έπρεπε να περάσουν 13 αιώνες για να εμφανιστεί άξιος διάδοχος του Αγίου Ιωάννη του Ησυχαστή, κτήτορος της Παναγίας της Γαράσαρης.
Το 1785 λοιπόν, γεννιέται στο χωριό Χάχαβλα ο Ιωαννίκιος Θωμαϊδης, ο οποίος γύρω στο 1805-1810 εκάρη μοναχός και έβαλε σκοπό της ζωής του να ανοικοδομήσει το μοναστήρι. Τελικά το κατάφερε και περίπου μεταξύ 1812-1815 το οικοδόμημα ήταν έτοιμο και ο ίδιος έγινε Ηγούμενος της Μονής.

«Ἡ γενναιότητα τῆς καρδιᾶς ἀποκτᾶται ἀπό τήν πολλή πίστη στό Θεό...»

Ἡ γενναιότητα τῆς καρδιᾶς ἀποκτᾶται ἀπό τήν πολλή πίστη στό Θεό καί ἡ πίστη ἀπό τήν ταπεινή καρδιά.
Ἁγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

13 Ιουνίου Συναξαριστής. Ακυλίνας, Άννας Οσίας , Ιωάννου, Ιακώβου Οσίου, Αντίπατρου, Ευλογίου, Μυρίων Μαρτύρων, Διοδώρου, Τριφυλλίου, Φηλικούλα, Ἀνδρόνικος , Ἀλέξανδρος, Ἄνθιμος.


Ο Άγιος Τριφύλλιος


Ένα από τα πρώτα γνωρίσματα κάθε αληθινού χριστιανού είναι η αγάπη του προς τον Θεό Πατέρα. Αγάπη από όλη την ψυχή, όλη την καρδιά κι όλη τη διάνοια.
Αγάπη ακόμη και προς «τον πλησίον», ίδια με την αγάπη που τρέφουμε προς τον εαυτό μας.

Πλούτη και δόξες και τιμές ανθρώπινες πρέπει να είναι, κι είναι για τον πιστό χριστιανό, πράγματα χωρίς περιεχόμενο κι αξία, και συνεπώς αδιάφορα. Κι ο λόγος εύκολος, απλός.
Τα εγκόσμια πράγματα είναι όλα προσωρινά και μάταια. «Ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού, ο δε ποιών το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (Α' Ιωάν. 6', 17), φωνάζει κι ο ευαγγελιστής της αγάπης.
Ναι! ο μάταιος κι αμαρτωλός αυτός κόσμος παρέρχεται, όπως κι οι επιθυμίες που γεννούν οι δελεαστικές και προκλητικές του τέρψεις κι απολαύσεις.

Εκείνος όμως, που τηρεί το θέλημα του Θεού, έχει την αιώνια ζωή και μένει για πάντα στον Θεό. Ότι καθετί από τα πλούτη και τις ανθρώπινες τιμές και δόξες είναι πρόσκαιρο και μάταιο, το βεβαιώνει όχι μόνο η πίστη στα όσα λέγει ο λόγος του Θεού, αλλά το πιστοποιεί κι η καθημερινή πείρα.
Τούτη την αλήθεια γνωρίζουν οι Άγιοι. Την γνωρίζουν καλά. Γι' αυτό και θεωρούν όλα τα ανθρώπινα αγαθά «σκύβαλα». και τα περιφρονούν και τα θυσιάζουν για την αγάπη του Θεού.