Σελίδες

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Ἡ Βασιλική Σφραγίδα...


Ένας νέος καταλαμβανόμενος από τη σκέψη, ότι και οι αιρετικοί με τα καλά έργα θα σωθούν, πήγε μετά την απόλυση της Ιερής Λειτουργίας στο κελί του λεγόμενου Διδασκάλου και είπε σε αυτόν: 
«Πανοσιότατε πατέρα, σήμερα μεγάλη εντύπωση μου προξένησε ο λόγος σας, αλλά επειδή ακόμα με διστάζει ο λογισμός μου, γι’ αυτό θα σας κάνω την εξής ερώτηση: εάν δύο σώφρονες και ανεπτυγμένοι άνθρωποι, ο ένας είναι τέκνο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και ο άλλος υποτάσσεται στις αιρέσεις που υπάρχουν, αυτοί-λέω- κάνουν έργα θεοφιλή και θεάρεστα, είναι ελεήμονες, αμνησίκακοι, σώφρονες, περιφρουρούν τη δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή, αυτοί όταν πεθάνουν, θα σωθούν εξίσου;».
Σε απάντηση, ο Διδάσκαλος βγάζοντας από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα αξίας εκατό φράγκων, είπε αυτό:

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 04-07-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ια΄ 25 - 36  

ια΄ 25 - 36


Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιβ΄ 1 - 8 

Ιβ΄ 1 - 8



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ Χριστός εἶναι γιά μένα τό πᾶν, τό ὑπερκόσμιο Εἶναι

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ 

Αν όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της πίστεως ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, ο Σωτήρας του κόσμου, ο Δημιουργός του σύμπαντος πώς μπορούμε να συμβιβάσουμε αυτή τη θεωρία μας με την ιδέα της εθνικότητας, του τόπου, της εποχής…; 
Δε γνωρίζω Χριστό Έλληνα, Ρώσο, Άγγλο, Άραβα …
Ο Χριστός είναι για μένα το παν, το υπερκόσμιο Είναι.
Στην Γραφή αναφέρεται συχνά ότι ο Χριστός πέθανε για όλο τον κόσμο, για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Μόλις περιορίσουμε το πρόσωπο του Χριστού μόλις το κατεβάσουμε στο επίπεδο των εθνοτήτων, χάνουμε το παν και βυθιζόμαστε στο σκοτάδι. Τότε ανοίγει ο δρόμος προς το μίσος ανάμεσα στα έθνη, προς την έχθρα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων.

Καί στήν ἀποτυχία καί στήν ἐπιτυχία, πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Και πώς θα είναι γεμάτη από ευχαρίστησι η καρδιά μας; Αν ασκήσουμε και συνηθίσουμε τον εαυτό μας να ευχαριστή τον Θεό, όχι μόνον όταν παίρνη, αλλά και όταν δεν ικανοποιηθή το αίτημά μας. 
Διότι ο Θεός άλλοτε δίνει αυτό που ζητάμε και άλλοτε όχι, αλλά και τα δύο τα κάνει για το συμφέρον μας. Ώστε είτε λάβεις, είτε δεν λάβεις, έλαβες με το ότι δεν έλαβες˙ είτε πετύχεις στο αίτημά σου, είτε δεν πετύχεις, πέτυχες με το ότι δεν πέτυχες σ’ αυτό που ζητούσες.
Συμβαίνει δηλαδή μερικές φορές, όταν δεν παίρνουμε αυτό που ζητάμε, να έχουμε μεγαλύτερο κέρδος, παρά αν το παίρναμε. Διότι αν δεν ήταν για το συμφέρον μας πολλές φορές η άρνησις της εκπληρώσεως του αιτήματός μας, οπωσδήποτε θα μας το έδινε πάντοτε˙ το να μην εκπληρωθή όμως το αίτημά μας, αλλά για το συμφέρον μας, αυτό αποτελεί επιτυχία. 

Σταυριανός-Ὁ μαῦρος ὑπηρέτης τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Ὀμόδους

Γύρω στο έτος 1750, ο Οικονόμος της Ιεράς Μονής του Τιμίου Σταυρού Ομόδους, κατέβηκε κάποια μέρα στην Πόλη της Λεμεσού για επείγουσες ανάγκες της Μονής. 
Εκεί σε κάποιο παζάρι συνάντησε Τούρκους δουλέμπορους οι οποίοι πουλούσαν δούλους, μεταξύ των οποίων υπήρχε και ένα μαυράκι. Ο οικονόμος λυπήθηκε το μαυράκι και το αγόρασε και αφού το πήρε στη Μονή, το βάπτισε Σταυριανό. 
Από τότε ο Σταυριανός υπηρετούσε στις ανάγκες της Μονής και βοηθούσε τους Πατέρες. Με τον καιρό, έμαθε και την Ελληνική γλώσσα και έτσι υπηρέτησε την Μονή μέχρι τα γεράματα του. 

Ἐπιστολή μετανοίας τῆς γυναίκας πού παραβίασε τό Ἄβατο τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Το 1930 ήμουν αντιπρόσωπος της Μονής μου παρά τη Ιερά Κοινότητι και κατά Οκτώβριον ελήφθη επιστολή της εκλεγείσης «Μις Ελλάς» δεσποινίδος (*) …………. έχουσα επί λέξει ούτως :
Εν Νταβώς Ελβετίας κλπ.
Σεβάσμιοι Πατέρες, σας εξομολογούμαι ολοψύχως το σφάλμα που διέπραξα τον περασμένον Μάϊον εις την Μονήν Βατοπαιδίου. Έφθασα εκεί δια πλοίου του μνηστήρος μου κ. Μωράν, και συνέπεσε να είναι αγκυροβολημένα εκεί και τα θωρηκτά Λήμνος και Κιλκίς, οπότε ο πονηρός μοι ενέβαλε την σκέψην να ανέλθω εις την Μονήν καίτοι εγνώριζα, ότι απαγορεύετο. Και δανεισθείσα ναυτικήν στολήν εισήλθον μετά του μνηστήρος μου και περιήλθον εκκλησίας και άλλα μέρη ως ναύτης, χωρίς να με γνωρίσει τινάς.

Τό μαφόριο τῆς Θεοτόκου.(Ψάχνοντας Θεομητορικά κειμήλια)

3314
 Από σήμερα ξεκινάμε την δημοσίευση ορισμένων άρθρων μας, που έχουν σχέση με τα Θεομητορικά κειμήλια.Είναι αποτέλεσμα έρευνας με βασικό σκοπό να παρουσιάσουμε που υπάρχουν θεομητορικά κειμήλια αυθεντικά ή μή.Παρακαλώ τους αγαπητούς αναγνώστες του ιστολογίου να μας γνωστοποιούν και άλλες πληροφορίες ή στοιχεία που τυχόν διαθέτουν,ώστε η έρευνά μας να γίνει καλύτερη και πληρέστερη.

ΤΟ ΜΑΦΟΡΙΟ  ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Έρευνα: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Η Τιμία Εσθήτα ή το Ιερόν Μαφόριον (λατ. mafortium, εβρ. ma’aforet) ήταν το πέπλο των γυναικών, ένα είδος χιτώνα που κάλυπτε την κεφαλή και έφτανε μέχρι τους αστραγάλους. Μαφόριο (ή μανοφόριο) ή Εσθήτα της Θεοτόκου ονόμαζαν οι βυζαντινοί αυτό το πορφυρό (κυρίως) ύφασμα που στις εικόνες της βλέπουμε να σκεπάζει το κεφάλι και το σώμα της Παναγίας πάνω από τον εσωτερικό χιτώνα.

Γέρων Παΐσιος: Τά ψυχιατρεῖα θά ἦταν ἄδεια, ἄν οἱ χριστιανοί ἐξομολογοῦντο ὀρθόδοξα!

Ακούστε. Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα, καθαρά, με ειλικρίνεια, ταπείνωση και υπακοή, σε διακριτικό Πνευματικό, ας είναι και λίγο αυστηρός. Και μετά να κοινωνούν αξίως.

Θεμέλιο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς εἶναι ἡ ταπείνωση...

«Θεμέλιο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς εἶναι ἡ ταπείνωση. Ὅσα κι ἂν κτίσεις καὶ ἐλεημοσύνη καὶ προσευχὲς καὶ νηστεῖες καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀρετή, ἂν δὲ βάλεις πρῶτα ὡς θεμέλιο αὐτή, ματαιοπονεῖς καὶ ὅλα ὅσα χτίζεις θὰ γκρεμιστοῦν εὔκολα, ὅπως ἔπεσε τὸ σπίτι ἐκεῖνο, ποὺ εἶχε οἰκοδομηθεῖ στὴν ἄμμο. Δὲν ὑπάρχει κανένα, μὰ κανένα ἀπὸ τὰ κατορθώματά μας, ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν ταπεινοφροσύνη, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ σταθεῖ.