Σελίδες

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Ἔξω ἀπό τήν ἀγάπη εἶναι ὁ θάνατος

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τούς ἀδελφούς. ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν μένει έν τῳ θανάτῳ (Ἰω. Α΄ἐπιστ. 3,14.)
Ἔξω ἀπό τήν ἀγάπη εἶναι ὁ θάνατος, ἡ νέκρωση, ἡ θνητότητα: «ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν μένει ἐν τῷ θανάτῳ» (Ἁγ. Ἰω. Θεολόγου, ἐπ. Α΄, 3.14). Γιατί; Ἐπέιδή μόνο ἡ ἀγάπη τσακίζει τήν φυλακή τοῦ ἐγωϊσμοῦ, βγάζει τήν ψυχή ἀπό τήν οἴηση, ἀπό τόν αὐτοαποκλεισμό, ἀπό τήν αὐτοαπομόνωση καί τήν φέρνει σέ φιλική σχέση μέ τόν ἀδελφό, ὡς ζωντανό ὄν, ὡς φορέα τῆς ζωῆς.
Ὁ μή ἀγαπῶν μένει ἐν τῷ θανάτῳ, μέσα στά ἐγωϊστικά, κλειστά πρόσκαιρα αἰσθήματα, σκέψεις, διαθέσεις, πάντα κλειστός μέσα στόν ἑαυτό του, στήν φυλακή τοῦ ἐγωϊσμοῦ του, τῆς φιλαυτίας του, λόγω τῶν ὁποίων καί σαπίζει ἡ ψυχή μέσα του, σαπίζουν οἱ σκέψεις, σαπίζουν τά αἰσθήματα καί πεθαίνουν, πεθαίνουν, πεθαίνουν.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 29-08-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιγ΄ 25 - 32  

ιγ΄ 25 - 32


Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Στ΄ 14 - 30  


Στ΄ 14 - 30 
 


Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ αὐτοβιογραφία μου. Ὅσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκι (1722-1794)

Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ. ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΙ (1722-1794) ΜΕΡΟΣ 1

Διήγηση περί της ιεράς συνοδείας των πολυαγαπημένων εν Χριστώ πατέρων, αδελφών και πνευματικών μου τέκνων, αυτών πού συνάχθηκαν στο όνομα του Χριστού γύρω από εμένα τον ανάξιο και πού από θεία Πρόνοια, για χάρη της ψυχικής σωτηρίας, εγκαταβιώνουν στα ιερά και τίμια αυτά μοναστήρια: στην αγία και μεγάλη Μονή της Αναλήψεως τού Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, την επονομαζόμενη Νεάμτς, και στην ιερά Μονή τού Τιμίου ενδόξου Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου Ιωάννου, την ονομαζόμενη Σέκου• πώς και για ποιο λόγο αυτή η ιερή συνοδεία συνάχθηκε γύρω από εμένα τον αμαρτωλό και ανάξιο.

Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΓΡΑΦTΗΚΕ Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Βλέποντας ότι η ζωή μου πλησιάζει πια στο τέλος της και κρίνοντας πώς κάθε πράγμα που δεν μεταβιβάζεται γραπτώς παραδίδεται στην ολοκληρωτική λήθη, σκέφθηκα να γράψω, έστω και συντόμως, γι’ αυτήν την ιερή συνοδεία των άγιων πατέρων και αδελφών και πολυαγαπημένων πνευματικών μου τέκνων, τα οποία, χάριν της σωτηρίας της ψυχής τους συνάχθηκαν γύρω από εμένα στο όνομα του Χριστού να τους πληροφορήσω, ώστε μετά τον θάνατό μου όχι μόνο στα τέκνα μου, αλλά και στα τέκνα των τέκνων μου, αν ευδοκήσει ο Θεός και διατηρηθεί η ιερή αυτή συνοδεία, να απομείνει έστω και κάποια μικρή πληροφορία για την αρχή της και για το πως αυτή συνάχθηκε.

Τό θαῦμα πού ἄλλαξε τή ζωή μου: Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός πρώην ἄθεου Blogger

eikona-tou-xristou

Αγαπητέ μας φίλε και αδελφέ Κώστα η περίπτωσή σου αποτελεί για εμάς εδώ στο pentapostagma.gr φωτεινό παράδειγμα μετανοίας. Καλούμε επίσης όλους του αναγνώστες να αντιμετωπίζουν με επιείκεια και σεβασμό τους απίστους που κατά καιρούς σχολιάζουν τα διάφορα άρθρα μας. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί αύριο με τη χάρη του Θεού να είναι πιστοί Χριστιανοί και αδελφοί μας.  Αδελφέ μας Κώστα σε  ευχαριστούμε για την εμπειρία που μοιράστηκες μαζί μας και για το όφελος που σίγουρα θα έχουν πολλοί αναγνώστες από την ανάγνωση αυτής. Ο Θεός να σε ευλογεί και να σε αγιάζει πάντοτε…

Χαίρετε. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβη σε μένα τον ανάξιο προ ολίγων μηνών. Έχω μεγαλώσει σε άθεη οικογένεια. Απο μωρό παιδί έχω διδαχθεί το μίσος προς οποιαδήποτε θρησκεία, είτε αυτή ονομάζεται μουσουλμανισμός, είτε χριστιανισμός κ.τ.λ. Μεγαλώνοντας λοιπόν δημιούργησα το δικό μου blog – ιστοσελίδα, μέσα απο το οποίο παρέθετα άρθρα ενάντια στην θρησκεία και ειδικότερα κατά του χριστιανισμού. Τα άρθρα μου περιείχαν αρκετά “σεβαστά” επιχειρήματα, μέσα απο τα οποία θα μπορούσε κανείς όχι μόνο να απορρίψει την ύπαρξη του Θεού, αλλά και να μισήσει ότιδήποτε τον θυμίζει.

Φάρμακο τά δάκρυα τῆς μετάνοιας


Με τέτοια δάκρυα έβρεξε τα πόδια του Ιησού η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα (Λουκ.) Και όχι μόνο καθαρίστηκε από κάθε μολυσμό ψυχής και σώματος, αλλά και έγινε μυροδοχείο του Αγίου Πνεύματος. Μέσ΄ από το Ευαγγέλιο, μάλιστα, η πράξη της διαλαλείται στης οικουμένης τα πέρατα για τόσους αιώνες. Αφήνω τον απόστολο Πέτρο, πού με λίγα δάκρυα έσβησε το καμίνι της φοβερής εκείνης τριπλής και ένορκης αρνήσεως του Χριστού (Ματθ. 26:69-75), αποκαταστάθηκε στο αποστολικό του αξίωμα κι έγινε ο πρωτόθρονος, ο κορυφαίος των αποστόλων. Δεν αναφέρω καί τις μυριάδες των οσίων, πού καλλιέργησαν με τους ασκητικούς αγώνες τους την άκαρπη έρημο, την πότισαν με τα κατανυκτικά δάκρυά τους και την έκαναν επίγειο παράδεισο, γεμάτον από δέντρα έμψυχα και λογικά, δέντρα με αμάραντα φύλλα αρετών και με ζωογόνους καρπούς αγιοπνευματικών χαρισμάτων. Τούτο μόνο λέω καί δέν θα πάψω ποτέ να το λέω: 

Ἡ στάσις τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ ὁ ἀναβαπτισμός

Ἡ στάσις τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ ὁ ἀναβαπτισμός
 
 
Ἀρχιμανδρίτου Μαξίμου (Κυρίτση), Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Ἁγ. Διονυσίου ἐν Ὀλύμπῳ

Ὁ ἅγιος Νικόδημος, γνήσιος ἀπόγονος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀκολουθεῖ τὴν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας στηριζόμενος στοὺς Ἁγίους καὶ Θεοφόρους Πατέρες. Ἡ διδασκαλία του ἀπορρέει ἀπὸ τὸν ἀσκητικόν του βίον, ἀπὸ τὴν ἀμεσότητα προσεγγίσεως τοῦ Θεοῦ, διὰ τῶν μυστηρίων καὶ τῆς προσευχῆς καὶ ἀπὸ τὴν βαθυτάτην θύραθεν καὶ θεολογικὴ γνώση ποὺ ἀπέκτησε μὲ τὸν ἀπέραντο καὶ σπανίας δεκτικότητος καὶ συστηματικότητος χαρισματικὸ νοῦ του, λέγεται ὅτι τὸ 85% τῶν ἀναγνωσμάτων του τὰ συγκρατοῦσε μὲ τὴν πρώτη ἀνάγνωση. Ἔχοντας αὐτὰ τὰ βασικὰ στοιχεῖα καὶ τὶς πνευματικὲς προϋποθέσεις, ὡς φυσικὰ καὶ πνευματικὰ ἀποκτήματα, ἔγραψε συγγράματα ποὺ ἐμπνέουν στὸν ἀναγνώστη πλήρη ἐμπιστοσύνη, περὶ τῆς βαθειᾶς θεολογικῆς ἐμπειρίας καὶ τοῦ χαρίζουν τὴ δυνατότητα νὰ γνωρίσῃ ὅλο τὸν πλοῦτο τῶν Πατέρων καὶ διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας, συστηματοποιημένο καὶ ἐμπλουτισμένο μὲ προσωπικὰ καὶ ἐμπειρικὰ σχόλια, πρωτοφανοῦς εὐστοχίας καὶ σπανίας διεισδυτικότητος. Οἱ ὀρθόδοξες θέσεις του εἶναι ξεκάθαρες, παρ᾿ ὅλες τὶς ἀντίξοες συνθῆκες μέσα στὶς ὁποῖες ἔζησε καὶ παρ᾿ ὅλα τὰ διάφορα ἀντορθόδοξα Δυτικὰ ρεύματα, ποὺ κυκλοφοροῦσαν στὴν ἐποχή του.

Ὅταν σοῦ τύχει κανείς πού φιλονικεῖ καί πολεμᾶ τήν ἀλήθεια ...

Ἅγιος Ἀντώνιος
Ὅταν σοῦ τύχει κανείς πού φιλονικεῖ καί πολεμᾶ τήν ἀλήθεια καί τό προφανές, πάψε τήν φιλονικεία καί ἄφησέ τον, γιατί ἔχει ἀπολιθωθεῖ ἡ διάνοιά του. Ὅπως καί τό καλύτερο κρασί τό διαφθείρει τό βλαβερότατο νερό, ἔτσι καί οἱ κακές συναναστροφές διαφθείρουν τούς ἐνάρετους κατά τή ζωή καί τό φρόνημα.
Ἀπό τό βιβλίο: «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν»
Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι Τῆς Παναγίας»
Συμβουλές... σέ 170 κεφάλαια: τομ. Α΄

28 Αυγούστου Συναξαριστής Μωυσέως Αιθίοπα, Διομήδους και Λαυρεντίου, Δικαίου Βασιλιά Εζεκία, Άννας θυγατέρας του Φανουήλ, των Αγίων 33 Μαρτύρων από την Ηρακλεία, Δάμωνος Ιερομάρτυρα, Ειρήνης και Σοφίας Μαρτύρων.

Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοπας

Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ἔζησε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν ἀρχὴ ἦταν ληστής. Ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς γνώσης καὶ τῆς μετανοίας δὲν ἄργησε νὰ φωτίσει τὸν δρόμο του. Ἡ μεγάλη ἐπιείκεια ποὺ ἔδειξε πρὸς αὐτὸν κάποιος χριστιανός, ἐνῶ αὐτὸς τὸν εἶχε βλάψει, ἐπέφερε στὸν Μωυσῆ ψυχικὴ ἀνακαίνιση.

Πίστεψε, ἔγινε χριστιανὸς καὶ κατόπιν μοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ μέσα στὴν ἔρημο καὶ ἀπέκτησε μεγάλη πνευματικὴ σύνεση καὶ ἀρετή. Ἡ φήμη του ἔφερνε στὸ ἐρημητήριό του πολλοὺς χριστιανούς, ποὺ ἄκουγαν μὲ δέος τὴ διδασκαλία του κατὰ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κατάκρισης.

«Εἶμαι», ἔλεγε, «ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν. Τὰ περασμένα μας ἁμαρτήματα πρέπει νὰ τὰ ἔχουμε πάντα μπροστά μας καὶ νὰ λυπούμαστε γι’ αὐτά. Αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη μέθοδος γιὰ νὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλή. Ἂν νομίσουμε ὅτι εἴμαστε πνευματικὰ ὄρθιοι, τότε ἀκριβῶς εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Γιὰ νὰ μὴ φοβόμαστε τὸν Θεό, ὀφείλουμε νὰ φοβόμαστε πολὺ τὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας».

Μὲ τέτοια ἁγία ζωή, ὁ Μωϋσῆς ἔφθασε στὸ 75ο ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὥσπου ξαφνικά, εἰδωλολάτρες ληστὲς εἰσέβαλαν στὸ σπήλαιό του καὶ τὸν σκότωσαν μὲ μαχαίρια. (Σύμφωνα ὅμως μὲ τὴν Συναξαριακὴ πηγὴ τοῦ Ἅγιου Νικόδημου, ὁ Ἅγιος Μωϋσῆς ἀπεβίωσε εἰρηνικά).